Zwanger
alle pijlers
Zwanger van een derde zoon?
dinsdag 17 november 2020 om 16:52
Hoi allemaal, ik ben momenteel (onverwacht) zwanger van mijn derde kindje. Een wonder, aangezien de eerste twee via een fertiliteitstraject geboren zijn. Ons is ooit gezegd dat wij zonder hulp van het ziekenhuis niet zwanger konden worden… nou wel dus… 
Nu heb ik de test gedaan omdat ik me zwanger voelde, en dan wel exact zoals bij mijn twee jongens (exact dezelfde klachten). Dat i.c.m. het moment van de eisprong en het moment waarop wij gevreeën hebben, vermoed ik dat het een jongen is. En daarover voel ik mij down.
Zonder dat ik het wil. Want ik wil het kindje niet tekort doen. Maar ik voel me down over het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit een meisje zal zien opgroeien. En dat gevoel maakt dat ik me down voel (waarschijnlijk ook hormonen?). Ik wil dit niet voelen, want het is een wonder dat dit zo zonder medische hulp gelukt is en ook meer dan welkom… maar toch zie ik alleen maar meisjes op straat en denk dan: dat zal ik nooit hebben… Ik ben verdrietig over het feit dat ik nooit een meid zal hebben, ook omdat ik met mijn eigen moeder een goede band heb. En ik denk dat dit met zoons op volwassen leeftijd toch anders is.
Ik wil niet balen… daarom voel ik me ook een beetje down. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en op een roze wolk zitten. Maar dat zit ik niet…
Wie herkent dit en gaat dit gevoel nog weg? Zijn het de hormonen? 
Ik hoop dat ik snel van dit stomme gevoel af ben!
Nu heb ik de test gedaan omdat ik me zwanger voelde, en dan wel exact zoals bij mijn twee jongens (exact dezelfde klachten). Dat i.c.m. het moment van de eisprong en het moment waarop wij gevreeën hebben, vermoed ik dat het een jongen is. En daarover voel ik mij down.
Zonder dat ik het wil. Want ik wil het kindje niet tekort doen. Maar ik voel me down over het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk nooit een meisje zal zien opgroeien. En dat gevoel maakt dat ik me down voel (waarschijnlijk ook hormonen?). Ik wil dit niet voelen, want het is een wonder dat dit zo zonder medische hulp gelukt is en ook meer dan welkom… maar toch zie ik alleen maar meisjes op straat en denk dan: dat zal ik nooit hebben… Ik ben verdrietig over het feit dat ik nooit een meid zal hebben, ook omdat ik met mijn eigen moeder een goede band heb. En ik denk dat dit met zoons op volwassen leeftijd toch anders is.
Ik wil niet balen… daarom voel ik me ook een beetje down. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en op een roze wolk zitten. Maar dat zit ik niet…
Wie herkent dit en gaat dit gevoel nog weg? Zijn het de hormonen? 
Ik hoop dat ik snel van dit stomme gevoel af ben!
dinsdag 17 november 2020 om 17:32
Ik begrijp je helemaal.
Een jongen is zeker even welkom, maar je hebt het recht om verdrietig te zijn omdat er (waarschijnlijk, want dat weet je nog niet) nooit een dochter zal zijn.
Ik vind dat iedereen het recht heeft op een voorkeur jongen/meisje, en als het dan niet wordt wat je gehoopt had, dat je daar ontgoocheld mag om zijn.
Eens je die prachtige zoon in je armen zal sluiten, zal die ontgoocheling geleidelijk wegebben.
Een jongen is zeker even welkom, maar je hebt het recht om verdrietig te zijn omdat er (waarschijnlijk, want dat weet je nog niet) nooit een dochter zal zijn.
Ik vind dat iedereen het recht heeft op een voorkeur jongen/meisje, en als het dan niet wordt wat je gehoopt had, dat je daar ontgoocheld mag om zijn.
Eens je die prachtige zoon in je armen zal sluiten, zal die ontgoocheling geleidelijk wegebben.
dinsdag 17 november 2020 om 17:33
Ik snap je wel hoor. Toen ik zwanger was van mijn tweede hoopte ik ook echt heel erg op een meisje. Ook vanwege de goede band die ik met mijn (toen net overleden) moeder had en ook zag dat de band met mijn broers anders is. Ik heb toen een echo laten doen om het geslacht te bepalen, omdat ik wist dat ik even iets van teleurstelling zou voelen als het een jongen was. En dat zou ik liever ergens tijdens de zwangerschap hebben, dan met de bevalling.
Bij de echo bleek het een jongen te zijn, ik heb 1 dag mogen balen van mezelf. Toen heb ik een te schattig blauw pakje gekocht voor na de geboorte en is de knop om gegaan. Als mijn kinderen (nu pubers) wel eens vragen of ik niet graag een meisje had gewild, zeg ik dat ik er graag nog een meisje bij had gehad, maar dat ik geen van hun zou willen ruilen voor een meisje. En zo is het ook echt oprecht.
Maak je nu nog niet te druk om wat het wordt, voorlopig is het nog niet te zien. En als het een jongen blijkt te zijn, ga je er net zoveel van houden
Bij de echo bleek het een jongen te zijn, ik heb 1 dag mogen balen van mezelf. Toen heb ik een te schattig blauw pakje gekocht voor na de geboorte en is de knop om gegaan. Als mijn kinderen (nu pubers) wel eens vragen of ik niet graag een meisje had gewild, zeg ik dat ik er graag nog een meisje bij had gehad, maar dat ik geen van hun zou willen ruilen voor een meisje. En zo is het ook echt oprecht.
Maak je nu nog niet te druk om wat het wordt, voorlopig is het nog niet te zien. En als het een jongen blijkt te zijn, ga je er net zoveel van houden
dinsdag 17 november 2020 om 17:33
Dankjewel! En nee het is zeker geen garantie. Een vriendin van mij had drie zoons. Daarna kreeg ze een dochter... die helemaal fan is van Lego en Spiderman... wat wil je met drie grotere broers. Zij zegt ook: ik heb een meisje, maar het is eigenlijk een jongen...Caro_22 schreef: ↑17-11-2020 17:30Wij hebben 4 zoons. Ik vind ze stuk voor stuk geweldig en zou ook niet anders willen dan deze kinderen.
Ik ben wel eens eventjes jaloers op mijn man wanneer ik zie hoe hij bepaalde dingen uit zijn jeugd (vooral speelgoed zoals Lego) mag herbeleven met ze.
Maar het is natuurlijk helemaal niet gezegd dat als er wel een meisje bij was geweest dat ze zin had gehad om met mij een barbiehuis in te richten, mooie jurkjes te dragen, en poppenkleren te naaien (om maar wat stereotypisch te noemen).
En gefeliciteerd met deze bijzondere zwangerschap
dinsdag 17 november 2020 om 17:34
Echt niet boos zijn op jezelf! Dat is niet nodig!TL21 schreef: ↑17-11-2020 17:32Dankjewel!
Ja, de derde is absoluut de laatste hier ookWij hebben nu twee zoontjes en zou ze voor geen goud inwisselen voor een meisje. Hou ook zeker niet minder van ze en als de derde een jongen is... helemaal welkom. Maar toch voel ik me rot... en daar ben ik dan weer boos over. Pfff maak het mezelf zo lastig
dinsdag 17 november 2020 om 17:35
Het doet niks af aan het het (als mijn gevoel klopt) kleine ventje zelf. Maar aan het idee/de droom die je voor ogen had.MarieJulie schreef: ↑17-11-2020 17:32Ik begrijp je helemaal.
Een jongen is zeker even welkom, maar je hebt het recht om verdrietig te zijn omdat er (waarschijnlijk, want dat weet je nog niet) nooit een dochter zal zijn.
Ik vind dat iedereen het recht heeft op een voorkeur jongen/meisje, en als het dan niet wordt wat je gehoopt had, dat je daar ontgoocheld mag om zijn.
Eens je die prachtige zoon in je armen zal sluiten, zal die ontgoocheling geleidelijk wegebben.
dinsdag 17 november 2020 om 17:36
Ik ga het precies zo doen denk ik. Het meest schattige geboortepakje ooit kopen. En hem dan helemaal in mijn hart sluiten. Is toch de jongste (als alles goed mag blijven gaanMarijeMarije schreef: ↑17-11-2020 17:33Ik snap je wel hoor. Toen ik zwanger was van mijn tweede hoopte ik ook echt heel erg op een meisje. Ook vanwege de goede band die ik met mijn (toen net overleden) moeder had en ook zag dat de band met mijn broers anders is. Ik heb toen een echo laten doen om het geslacht te bepalen, omdat ik wist dat ik even iets van teleurstelling zou voelen als het een jongen was. En dat zou ik liever ergens tijdens de zwangerschap hebben, dan met de bevalling.
Bij de echo bleek het een jongen te zijn, ik heb 1 dag mogen balen van mezelf. Toen heb ik een te schattig blauw pakje gekocht voor na de geboorte en is de knop om gegaan. Als mijn kinderen (nu pubers) wel eens vragen of ik niet graag een meisje had gewild, zeg ik dat ik er graag nog een meisje bij had gehad, maar dat ik geen van hun zou willen ruilen voor een meisje. En zo is het ook echt oprecht.
Maak je nu nog niet te druk om wat het wordt, voorlopig is het nog niet te zien. En als het een jongen blijkt te zijn, ga je er net zoveel van houden
)
dinsdag 17 november 2020 om 17:39
Precies. En dat is gewoon menselijk. Betekent m.i. niet gelijk dat je alles in het leven uitstippelt en denkt dat het leven maakbaar is (verwacht dat het allemaal precies gaat zoals jij het voor je ziet).
dinsdag 17 november 2020 om 17:42
Tja, gevoelens laten zich nooit zo lekker dwingen of ombuigen. Wij kunnen hier wel allemaal roepen 'maar je weet toch helemaal niet dat het een jongetje is?' Heel rationeel en zo, maar daarmee ben jij je gevoel nog niet kwijt. Niet te schuldig om voelen hoor, komt dat er ook nog bij.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 17 november 2020 om 17:42
dinsdag 17 november 2020 om 17:45
Rationeel weet ik ook dat dat helemaal zo is... maar ja, die stomme gevoelens...tonkje schreef: ↑17-11-2020 17:42Tja, gevoelens laten zich nooit zo lekker dwingen of ombuigen. Wij kunnen hier wel allemaal roepen 'maar je weet toch helemaal niet dat het een jongetje is?' Heel rationeel en zo, maar daarmee ben jij je gevoel nog niet kwijt. Niet te schuldig om voelen hoor, komt dat er ook nog bij.
dinsdag 17 november 2020 om 18:00
dinsdag 17 november 2020 om 18:02
Ach vrouw toch. Het zijn waarschijnlijk ook je hormonen. Laat het los, ookal is dat moeilijk.
O ja, en voel je er maar niet al te schuldig om hoor. Het is een groot taboe denk ik, maar een die stiekem best veel vrouwen herkennen. Als je straks eventueel een jongen mag vasthouden, hou je net zo veel van hem als je gedaan zou hebben als het een meisje is.
Geniet van je zwangerschap
O ja, en voel je er maar niet al te schuldig om hoor. Het is een groot taboe denk ik, maar een die stiekem best veel vrouwen herkennen. Als je straks eventueel een jongen mag vasthouden, hou je net zo veel van hem als je gedaan zou hebben als het een meisje is.
Geniet van je zwangerschap
-
dinsdag 17 november 2020 om 18:04
Probeer je s te bedenken dat je een miskraam krijgt, bij de eerste echo geen kloppend hartje ziet; lijkt je dat heel verdrietig of zou je een beetje opgelucht zijn zodat je dan zeker weet dat je - nu- geen derde zoon krijgt?
Dit klinkt misschien heel absurd, maar wie weet helpt t toch relativeren.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 17 november 2020 om 18:39
Die moeder dochterband is helemaal niet gegarandeerd. Ik heb een hekel aan mijn moeder en het contact verbroken. Mijn man heeft een fantastische band met zijn moeder en ik ook, zij is ook een beetje moeder voor mij.
Het is puur persoonlijkheid. Voor hetzelfde geld heb je zo’n leuke band met je zoons, je weet het gewoon niet.
Het is puur persoonlijkheid. Voor hetzelfde geld heb je zo’n leuke band met je zoons, je weet het gewoon niet.
dinsdag 17 november 2020 om 18:43
Ja maar.....ClumsyNinja schreef: ↑17-11-2020 18:00En nu is het spontaan en per ongeluk.Dan is het toch verre van identiek?
dinsdag 17 november 2020 om 18:51
