Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 9)
woensdag 18 november 2020 om 16:43
Dit is een topic voor vrouwen bij wie het zwanger worden helaas niet vanzelf gaat, en die bezig zijn met een IVF of ICSI traject. Iedereen in zo'n traject is van harte welkom om hier mee te komen schrijven.
De stand van zaken
Leuke en handige links:
- Uitgerekende datum na IUI/IVF/ICSI berekenen: Zwangerschapsduur en uitgerekende datum
- Website Freya: www.freya.nl
- Info over SCRATCH-studie: https://www.freya.nl/scratch-studie-end ... cratching/
- Groepsblog: "IVF & ICSI weblog" → je bent van harte welkom om hier zelf ook mee te schrijven over je IVF/ICSI traject! Meeschrijven? Stuur een berichtje.
- Individuele blogs: "Wensmama" van flipje2, "Eerste kind wens" van Lampje1
- Patiënteninformatie VUmc: IVF behandeling, punctie, cryocyclus
Bezig met behandelingen
ZWANGER! 
- De zwangeren schrijven hier gezellig verder!
(Zwanger groepje 2016-2019)
.
Het verlengde wachtbankje (tussen test en eerste echo)
*Kasteelbewoner, Nerdella, Alaynee
Hartje gezien!
*flipje2, 29 jan 2021, zwanger met ICSI+PGS (poging 1, tp3).
*Stipjepipje (30/36), 27 okt 2020, lage AMH (0,30)/hoge FSH(17), zwanger in ICSI2+ECD
*RoosjeT (39/47), okt 2020, sterk verminderde ovariele activiteit (begin overgang), zwanger in escape IUI (IVF1)
Bevallen
■ 2020
sofie87 (IVF2), Redcurls (IVF1), Depster (IVF1), Puk32 (ICSI3), windmolen (ICSI4), HD84 (ICSI1), Yaradreamz (ICSI3), Smurf112 (ICSI3)
■ 2019
Labgeek1990 (ICSI2+PGS), Biekkie (IVF2), Zot-83 (tweeling, ICSI+ECD), miekje-5 (icsi4)
■ 2018
syrah80 (IVF1), Flipje2 (ICSI2), Taart (IVF1), Rucio (IVF2), Leonie2006 (ICSI1), Twin84 (ICSI1), Tinkerbell (IVF/ICSI1), boulu (ICSI4), mssfiddler (IVF1), Lilly1980 (ICSI1), Dreamer02 (ICSI1), Selin26 (IVF1), Sef80 (IVF1), Chevrolet (spontaan), sofie87 (IVF1), angel (IVF1), freexx (IVF3), deni308 (ICSI2)
■ 2017
piene1987 (ICSI1), lampje1 (ICSI1),zima (ICSI2), anne-1985. (IVF1), baggal (ICSI2), rosings (IVF2), tasje (IVF2), Alto (ICSI1), Soof83 (ICSI1), Lux. (IVF1), Women78 (IVF2), Luina (IVF1), Sophiever (IVF1), VeeBee (tweeling, IVF2), someone86 (ICSI4), fightster (IVF2), wollentrui (ICSI2).
Voor het aanpassen van de tabel, vraag de ouwe rotten.
(Wachtwoord kan helaas niet openbaar worden gedeeld i.v.m. misbruik van het account!)
Link naar het vorige deel van dit topic: Deel 8
De stand van zaken
| Wachten op start | |
| Prikken & slikken | Vanessakusje1987 |
| Wachten op cryo-tp | |
| In de wachtweken (testdatum) | Celenne |
Leuke en handige links:
- Uitgerekende datum na IUI/IVF/ICSI berekenen: Zwangerschapsduur en uitgerekende datum
- Website Freya: www.freya.nl
- Info over SCRATCH-studie: https://www.freya.nl/scratch-studie-end ... cratching/
- Groepsblog: "IVF & ICSI weblog" → je bent van harte welkom om hier zelf ook mee te schrijven over je IVF/ICSI traject! Meeschrijven? Stuur een berichtje.
- Individuele blogs: "Wensmama" van flipje2, "Eerste kind wens" van Lampje1
- Patiënteninformatie VUmc: IVF behandeling, punctie, cryocyclus
Bezig met behandelingen
| Naam (leeftijd(v/m) |
Wens sinds | MMM sinds | Oorzaak | Behan-deling | Status #cryo's |
Locatie |
| Vienna25 (33/32) |
eind 2014 | begin 2016 | Combi van factoren, vooral niet goed doorgankelijke eileiders, icsi2.1 mislukt | ICSI 2 | wachten op cryo-tp #nog 1cryo's | Belgie |
| MamaMaria81 (38/41) |
dichte eileider, PCOS, meerdere miskramen | ICSI 4 | wachten op start | |||
| Lauwie101 (29/30) |
2015 | 2017 | zeer slecht zaad, onr cyclus, icsi1 en icsi2 mislukt (2x tp) ICSI3 Gent geen tp | ICSI4 | wachten op start icsi4 | Spanje |
| DaisyLiz (30/31) |
dec 2014 | jan 2016 | PCOS, 2015 mk 7 wk, 2017 N* 19 weken. Via OI en IUI nu IVF. IVF 1 mislukt (6 cryo's, 5x tp, 1x biochemisch). Bezig met IVF 2 (2x biochemisch) | IVF 2 | 11 cryo's (nog 5 over) | UZ Gent, OLVG/UMC |
| Kasteelbewoner (?/?) |
2015 | ? | slechte zaadkwaliteit (spatader); icsi1 en 2 (geen cryo's) mislukt | ICSI 3 | zwanger, verlengde wachtweken | - |
| Neoflux (33/32) |
2019 | 2019 | erfelijk gen bij partner (50% kans op doorgeven) ,dus ICSI & PGD | PGD-ICSI 3 | pauze - later misschien ICSI 3 | |
| Maan1987 | 2012 | 2017 | PCOS + erfelijk gen (50% kans op doorgeven) | ICSI + +PGD |
wachten op start | UMC utrecht, Maastricht |
| Celenne | 2017 | 2018 | Extreem slechte zaadkwaliteit, 1x mk en 2x biochemisch uit ICSI 1. | ICSI 3 | cryo tp | |
| Nerdella | 2009 | 2010 | Meerdere miskramen/bbz, Factor V Leiden, verhoogde uNK-cellen. 4x IUI+1IVF | IVF 1 | zwanger, verlengde wachtweken | C&C Heinsberg (DL) |
| Vanessakusje1987 | 2018 | 2019 | oorzaak onbekend | IVF1 | prikken en slikken | UMCU |
| Blauwe_Kat | 2017 | 2019 | oorzaak onbekend, 6x IUI | IVF1 | 3e cryo-tp gehad, nog 4 over | |
| Bijtje92 (28/50) |
2017 | 2018 | Tese 8 rietjes | ICSI2 | ICSI mislukt (3 embryo's) | ICSI2: start dec 2020 |
| Rubyrubyruby | 2018 | 2019 | oorzaak onbekend, 6x IUI, 1x MA, IVF1 1xbbz | IVF1 | IVF1: nog 6 cryo's | |
| nieuwe schrijvers zijn altijd welkom |
- De zwangeren schrijven hier gezellig verder!(Zwanger groepje 2016-2019)
.
Het verlengde wachtbankje (tussen test en eerste echo) *Kasteelbewoner, Nerdella, Alaynee
Hartje gezien! *flipje2, 29 jan 2021, zwanger met ICSI+PGS (poging 1, tp3).
*Stipjepipje (30/36), 27 okt 2020, lage AMH (0,30)/hoge FSH(17), zwanger in ICSI2+ECD
*RoosjeT (39/47), okt 2020, sterk verminderde ovariele activiteit (begin overgang), zwanger in escape IUI (IVF1)
Bevallen■ 2020
sofie87 (IVF2), Redcurls (IVF1), Depster (IVF1), Puk32 (ICSI3), windmolen (ICSI4), HD84 (ICSI1), Yaradreamz (ICSI3), Smurf112 (ICSI3)
■ 2019
Labgeek1990 (ICSI2+PGS), Biekkie (IVF2), Zot-83 (tweeling, ICSI+ECD), miekje-5 (icsi4)
■ 2018
syrah80 (IVF1), Flipje2 (ICSI2), Taart (IVF1), Rucio (IVF2), Leonie2006 (ICSI1), Twin84 (ICSI1), Tinkerbell (IVF/ICSI1), boulu (ICSI4), mssfiddler (IVF1), Lilly1980 (ICSI1), Dreamer02 (ICSI1), Selin26 (IVF1), Sef80 (IVF1), Chevrolet (spontaan), sofie87 (IVF1), angel (IVF1), freexx (IVF3), deni308 (ICSI2)
■ 2017
piene1987 (ICSI1), lampje1 (ICSI1),zima (ICSI2), anne-1985. (IVF1), baggal (ICSI2), rosings (IVF2), tasje (IVF2), Alto (ICSI1), Soof83 (ICSI1), Lux. (IVF1), Women78 (IVF2), Luina (IVF1), Sophiever (IVF1), VeeBee (tweeling, IVF2), someone86 (ICSI4), fightster (IVF2), wollentrui (ICSI2).
Voor het aanpassen van de tabel, vraag de ouwe rotten.
(Wachtwoord kan helaas niet openbaar worden gedeeld i.v.m. misbruik van het account!)
Link naar het vorige deel van dit topic: Deel 8
anoniem_253319 wijzigde dit bericht op 29-12-2020 09:17
7.60% gewijzigd
woensdag 26 februari 2025 om 22:27
Nou ik kom ook weer even tevoorschijn....
Recent een gesprek gehad in Gent en meteen de nieuwe medicatie meegenomen. De arts wil de dosering flink gaan ophogen (van 150 IE en 21 eicellen, nu naar 200 IE) omdat het een freeze all protocol is en onze laatste poging. Spannend, ik vorige de 150 IE al best wel flink. De arts hoopt nu op 30 eicellen.
Er is daarnaast nog één niet-getest embryo (dag 4?) van ons over in NL uit 2017, deze mogen we nu ook nog naar Gent transporteren om mee te laten testen in de PGT. Dus als je denkt alles al wel te kennen in zo'n traject, is er toch weer iets nieuws.... We zijn nu bezig met alle formulieren, toestemmingen, contact tussen de twee klinieken, transporteurs etcetera. Moeilijk duurt dit 12 (!!!) weken om een afspraak te regelen voor transport. Pas daarna kan de ICSI behandeling van start.
We wachten maar weer af......
Recent een gesprek gehad in Gent en meteen de nieuwe medicatie meegenomen. De arts wil de dosering flink gaan ophogen (van 150 IE en 21 eicellen, nu naar 200 IE) omdat het een freeze all protocol is en onze laatste poging. Spannend, ik vorige de 150 IE al best wel flink. De arts hoopt nu op 30 eicellen.
Er is daarnaast nog één niet-getest embryo (dag 4?) van ons over in NL uit 2017, deze mogen we nu ook nog naar Gent transporteren om mee te laten testen in de PGT. Dus als je denkt alles al wel te kennen in zo'n traject, is er toch weer iets nieuws.... We zijn nu bezig met alle formulieren, toestemmingen, contact tussen de twee klinieken, transporteurs etcetera. Moeilijk duurt dit 12 (!!!) weken om een afspraak te regelen voor transport. Pas daarna kan de ICSI behandeling van start.
We wachten maar weer af......
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 26 februari 2025 om 23:23
Hoi! Ik lees af en toe mee hier en ben bezig met ICSI. Ik vind meeschrijven wat spannend vanwege herkenbaarheid, dus ik weet nog niet hoe veel ik deel. Ik vind het soms ook lastig van anderen te lezen omdat veel me onzeker maakt en als ik zie hoeveel eicellen/embryo’s anderen hebben de moed me in de schoenen zakt. Volgende week derde keer terugplaatsing dus ik probeer juist alle moed weer te verzamelen.
Misschien is dit ooit al langs gekomen, maar hoeveel delen jullie over je traject op werk?
Misschien is dit ooit al langs gekomen, maar hoeveel delen jullie over je traject op werk?
donderdag 27 februari 2025 om 14:18
@meisje85, klopt je struikelt over de verhalen dat vrouwen later kinderen krijgen. mijn oma kreeg mijn tante ook op haar 40ste, (ze had al 6 kinderen maar goed andere tijden) .
@flipje
12 weken 
mijn hemel. nog iets wat dit traject van je vraagt heel veel geduld
succes meid
@Advocaatje,
ik snap je, ik wordt soms ook heel onzeker, en heb ook de neiging om mezelf te vergelijken met de''succes''verhalen van anderen.
momenteel ben ik werkeloos, maar mijn vorige werkgever was op de hoogte, (ik had best een goede band met mijn werkgever dus vond het wel zo eerlijk.)
vertelde niet alles maar wel dat ik in het traject zat en afspraken had.
en heb me ook vaak ziekgemeld wanneer het niet gelukt was.
2 ex-collega's waren ook op de hoogte maar daar bleef het bij.
ik blijf het lastig vinden om erover te praten, ik voel me vaak niet gehoord of gesteund.
de enige bij wie ik me gesteund/gehoord voel zijn vaak de artsen/verpleegkundigen.
nah vanmorgen op consult geweest, tranen kwamen al meteen, en heb besloten om een maandje over te slaan zodat ik even kan bijkomen.
heb ook een kaartje gekregen van een therapeut, voor een eventuele afspraak.
@flipje
12 weken mijn hemel. nog iets wat dit traject van je vraagt heel veel geduld succes meid @Advocaatje,
ik snap je, ik wordt soms ook heel onzeker, en heb ook de neiging om mezelf te vergelijken met de''succes''verhalen van anderen.
momenteel ben ik werkeloos, maar mijn vorige werkgever was op de hoogte, (ik had best een goede band met mijn werkgever dus vond het wel zo eerlijk.)
vertelde niet alles maar wel dat ik in het traject zat en afspraken had.
en heb me ook vaak ziekgemeld wanneer het niet gelukt was.
2 ex-collega's waren ook op de hoogte maar daar bleef het bij.
ik blijf het lastig vinden om erover te praten, ik voel me vaak niet gehoord of gesteund.
de enige bij wie ik me gesteund/gehoord voel zijn vaak de artsen/verpleegkundigen.
nah vanmorgen op consult geweest, tranen kwamen al meteen, en heb besloten om een maandje over te slaan zodat ik even kan bijkomen.
heb ook een kaartje gekregen van een therapeut, voor een eventuele afspraak.
Relax we're all crazy, it's not a competition
donderdag 27 februari 2025 om 15:28
Jeetje Flip: 3 maanden wachten is wel weer lang als je daarna pas ICSI kan starten. Ik herinner mijn de cryo uit NL nog. Ben heel erg benieuwd wat daar uit komt. Is dat Ii uit dezelfde batch als dochter A*?
Meisje: hoe voelt je buik aan?
Advocaatje: ik werk in de advocatuur (jij ook - gelet op je nick?) en ben er heel open over geweest. Ik werkte in 2016 voor een groot Amerikaans kantoor in de stad met enorm lange dagen. Ik moest dus wel verklaren dat ik af en toe weg was. Werd eigenlijk heel goed op gereageerd - ook door de mannelijke collega’s. Was eerder een: hoe kunnen we je helpen en toen het uiteindelijk raak was, was de sectie ook oprecht blij. En mensen hielden er ook wel rekening mee. Zo was een collega zwanger en die stuurde een sms’je zodat het nieuws niet te heftig zou binnenkomen, wetende dat zin had waar ik zo hard voor “knokte”. Super lief en empathisch natuurlijk.
Rouge: dat vergelijken is zo ontzettend herkenbaar. Dat deed ik ook. Maar ook met dames op het forum die bezig waren. Als je eenmaal in de achtbaan zit, is het allemaal zo overheersend. Ik vond zwangeren zien soms ook best confronterend. Gelukkig heb je nog veel cryos achter de hand en pogingen/puncties over “verzekeringstechnisch” gezien. Mijn man en ik waren ook niet geluksnummers bij wie het in ronde 1 raak was. Uiteindelijk waren we 8 embryo’s verder voordat we een bleef plakken en de periode heb ik als moeilijk ervaren. Ik ben ook wel iemand die last heeft van angst hoor en achteraf gezien had ik eerder hulp moeten vragen. Dus doe je voordeel met de verwijzing van een therapeut. Je gevoelens zijn echt niet vreemd
Meisje: hoe voelt je buik aan?
Advocaatje: ik werk in de advocatuur (jij ook - gelet op je nick?) en ben er heel open over geweest. Ik werkte in 2016 voor een groot Amerikaans kantoor in de stad met enorm lange dagen. Ik moest dus wel verklaren dat ik af en toe weg was. Werd eigenlijk heel goed op gereageerd - ook door de mannelijke collega’s. Was eerder een: hoe kunnen we je helpen en toen het uiteindelijk raak was, was de sectie ook oprecht blij. En mensen hielden er ook wel rekening mee. Zo was een collega zwanger en die stuurde een sms’je zodat het nieuws niet te heftig zou binnenkomen, wetende dat zin had waar ik zo hard voor “knokte”. Super lief en empathisch natuurlijk.
Rouge: dat vergelijken is zo ontzettend herkenbaar. Dat deed ik ook. Maar ook met dames op het forum die bezig waren. Als je eenmaal in de achtbaan zit, is het allemaal zo overheersend. Ik vond zwangeren zien soms ook best confronterend. Gelukkig heb je nog veel cryos achter de hand en pogingen/puncties over “verzekeringstechnisch” gezien. Mijn man en ik waren ook niet geluksnummers bij wie het in ronde 1 raak was. Uiteindelijk waren we 8 embryo’s verder voordat we een bleef plakken en de periode heb ik als moeilijk ervaren. Ik ben ook wel iemand die last heeft van angst hoor en achteraf gezien had ik eerder hulp moeten vragen. Dus doe je voordeel met de verwijzing van een therapeut. Je gevoelens zijn echt niet vreemd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 27 februari 2025 om 16:12
Jeetje flipje, 12 weken, dat vraagt wat van je geduld en overgave aan het "proces".
Hoi advocaatje. Voor mij geldt dat ik een eigen bedrijf heb en dus geen verantwoording hoef af te leggen aan een baas. Daar tegenover staat dat ik met veel mensen een soort "behandelrelatie" heb en soms last minute afspraken moet afzeggen. Ik geef daarvoor wel steeds de reden, dus iedereen weet zo'n beetje inmiddels ook wel dat ik in een traject zit. Ik stuit daarin alleen maar op begripvolle en meelevende reacties én, bijkomend, ook op allerlei ervaringen van mensen zelf. Juist door het delen, voel ik me ook weer minder alleen. De neiging om me als het ware te verstoppen, als iets in het traject tegen zat, is daardoor ook minder geworden omdat het voelt alsof er meer ruimte is voor alles (dus ook de negatieve emoties), zonder dat dat betekent dat ik snikkend aan het werk ben. Daarnaast loop ik sowieso bij een coach en is dit ook weleens onderwerp van gesprek. (En het volgende raakt dan ook het punt dat Rouge aankaart) Ik vind het heel belangrijk om hier op een voor mezelf gezonde manier mee om te gaan omdat ik bij anderen heb gezien hoe het jezelf en je leven helemaal kan overnemen. Voor mij betekent dat vooral dat ik probeer heel erg mijn eigen pad te bewandelen, daarop te vertrouwen en me niet te laat beïnvloeden door hoe het bij anderen gaat of wat ik volgens anderen zou moeten doen (naar de accupunturist, naar België, een speciaal dieet volgen etc.etc.) Maar dat vraagt echt best veel werk van mezelf. Bijvoorbeeld dus in gesprek met die coach, maar ook doordat mijn werk ook veel zelfreflectie vraagt en dit hele traject daar dus ook onderdeel van is. Maar goed, uiteindelijk heb ik wel het gevoel dat het me helpt.
Hoi advocaatje. Voor mij geldt dat ik een eigen bedrijf heb en dus geen verantwoording hoef af te leggen aan een baas. Daar tegenover staat dat ik met veel mensen een soort "behandelrelatie" heb en soms last minute afspraken moet afzeggen. Ik geef daarvoor wel steeds de reden, dus iedereen weet zo'n beetje inmiddels ook wel dat ik in een traject zit. Ik stuit daarin alleen maar op begripvolle en meelevende reacties én, bijkomend, ook op allerlei ervaringen van mensen zelf. Juist door het delen, voel ik me ook weer minder alleen. De neiging om me als het ware te verstoppen, als iets in het traject tegen zat, is daardoor ook minder geworden omdat het voelt alsof er meer ruimte is voor alles (dus ook de negatieve emoties), zonder dat dat betekent dat ik snikkend aan het werk ben. Daarnaast loop ik sowieso bij een coach en is dit ook weleens onderwerp van gesprek. (En het volgende raakt dan ook het punt dat Rouge aankaart) Ik vind het heel belangrijk om hier op een voor mezelf gezonde manier mee om te gaan omdat ik bij anderen heb gezien hoe het jezelf en je leven helemaal kan overnemen. Voor mij betekent dat vooral dat ik probeer heel erg mijn eigen pad te bewandelen, daarop te vertrouwen en me niet te laat beïnvloeden door hoe het bij anderen gaat of wat ik volgens anderen zou moeten doen (naar de accupunturist, naar België, een speciaal dieet volgen etc.etc.) Maar dat vraagt echt best veel werk van mezelf. Bijvoorbeeld dus in gesprek met die coach, maar ook doordat mijn werk ook veel zelfreflectie vraagt en dit hele traject daar dus ook onderdeel van is. Maar goed, uiteindelijk heb ik wel het gevoel dat het me helpt.
donderdag 27 februari 2025 om 16:56
Fijn om jullie te lezen. Ik werk niet in de advocatuur. 
Mijn leidinggevende is op de hoogte en een paar collega’s ook. Ik heb ook wat vertraging opgelopen en kon het ook moeilijk ‘droog’ vertellen dus soms nam ik het me voor nog iemand te vertellen, maar dan voelde ik dat het huilen werd en had ik geen zin in. Maar gisteren heb ik het zonder tranen verteld, dus er is vooruitgang.
En Meisje85, knap dat je zo dicht bij jezelf blijft. Ik probeer deze ronde ook echt beter voor mezelf te zorgen.
Mijn leidinggevende is op de hoogte en een paar collega’s ook. Ik heb ook wat vertraging opgelopen en kon het ook moeilijk ‘droog’ vertellen dus soms nam ik het me voor nog iemand te vertellen, maar dan voelde ik dat het huilen werd en had ik geen zin in. Maar gisteren heb ik het zonder tranen verteld, dus er is vooruitgang. En Meisje85, knap dat je zo dicht bij jezelf blijft. Ik probeer deze ronde ook echt beter voor mezelf te zorgen.
donderdag 27 februari 2025 om 17:07
Flipje wat frustrerend dat het 12 weken duurt. Wat dat betreft is de mmm vooral wachten wachten wachten. En je kunt er niks aan doen. In de fase van stimuleren etc ben je bezig met hormonen slikken en spuiten. Dat geeft het gevoel dat je bezig bent. Al die tussenliggende tijd is frustrerend. Toch hoop ik dat de wachttijd je succes gaat opleveren.
Net als Baggal vroeg ik me ook af of die cryo uit 2017 uit de succesvolle batch komt? Dat geeft misschien dan extra hoop?
Rouge: heel goed om een therapeut in te schakelen. Ivf is echt heel heftig. Ik heb meerdere keren gesprekken gehad met een psycholoog. Vooral om voor mezelf alles steeds op een rijtje te zetten. En ondanks dat het traject mij een kindje heeft opgeleverd, merk ik nog steeds dat ik soms last heb van het traject. Zo schreef ik al eerder dat ik emotioneel wordt als ik in zo'n stoel lig. Ik heb steeds behandelingen tegen voorstadia baarmoederhalskanker. Vaak is de behandeling goed verdoofd of is het slechts een uitstrijkje. Op zich niet pijnlijk, zeker niet vergeleken met een punctie, maar emotioneel valt dat me erg zwaar. Ik overweeg na deze icsi-poging misschien toch EMDR oid.
Advocaatje: mijn eerste drie pogingen icsi en de 6 iui pogingen daarvoor, heb ik in het geheim gedaan voor mijn werkgever. Ik voelde mij niet vrjj om het te vertellen. Ik had geen fijne leinggevende en werkte in een slangenkuil. Echt een giftige werkomgeving.
Vrienden en familie zijn ingelicht nadat ik in het ziekenhuis was beland met een gedraaide eierstok na mijn eerste punctie. Dat was heel erg fijn om due steun te hebben.
Inmiddels heb ik al een aantal jaren een andere baan. Bij icsi 4 heb ik open kaart gespeeld op mijn (nieuwe) werk. Ook omdat ik toen naar Gent ging. Mijn collega's en leidinggevende hebben mij goed gesteund. En ook nu bij deze nieuwe poging ben ik open en helpt dat enorm.
Wel deel ik selectief bepaalde info. Ik vertel bijv niet de datum van terugplaatsingen, omdat ik dat niet fijn vind. En ik zeg soms ook eerlijk dat ik het lief vind dat ze ernaar vragen, maar dat ik vandaag even geen behoefte heb om erover te praten. Mijn collega's en vrienden zijn zo lief, die snappen dat. Maar ik leg ze ook echt alles uit, als ze dat vragen. Dus hoe een punctie werkt, hoe vaak en wat ik moet spuiten. Etc.
Het helpt mij echt om open te zijn. Dat maakt het traject voor mij draaglijker. Ik heb het echt zwaar gehad in die periode dat ik het geheim hield. Qua werk zit ik ook in de juridische sector en is de cultuur soms erg hard. Maar eerlijk gezegd heb ik daar inmiddels schijt aan. Als mijn werkgever nu moeilijk of vervelend zou doen, zou ik vertrekken. Werk genoeg in mijn branche. En ik merk dat mijn welzijn belangrijker is dan mijn werk.
Net als Baggal vroeg ik me ook af of die cryo uit 2017 uit de succesvolle batch komt? Dat geeft misschien dan extra hoop?
Rouge: heel goed om een therapeut in te schakelen. Ivf is echt heel heftig. Ik heb meerdere keren gesprekken gehad met een psycholoog. Vooral om voor mezelf alles steeds op een rijtje te zetten. En ondanks dat het traject mij een kindje heeft opgeleverd, merk ik nog steeds dat ik soms last heb van het traject. Zo schreef ik al eerder dat ik emotioneel wordt als ik in zo'n stoel lig. Ik heb steeds behandelingen tegen voorstadia baarmoederhalskanker. Vaak is de behandeling goed verdoofd of is het slechts een uitstrijkje. Op zich niet pijnlijk, zeker niet vergeleken met een punctie, maar emotioneel valt dat me erg zwaar. Ik overweeg na deze icsi-poging misschien toch EMDR oid.
Advocaatje: mijn eerste drie pogingen icsi en de 6 iui pogingen daarvoor, heb ik in het geheim gedaan voor mijn werkgever. Ik voelde mij niet vrjj om het te vertellen. Ik had geen fijne leinggevende en werkte in een slangenkuil. Echt een giftige werkomgeving.
Vrienden en familie zijn ingelicht nadat ik in het ziekenhuis was beland met een gedraaide eierstok na mijn eerste punctie. Dat was heel erg fijn om due steun te hebben.
Inmiddels heb ik al een aantal jaren een andere baan. Bij icsi 4 heb ik open kaart gespeeld op mijn (nieuwe) werk. Ook omdat ik toen naar Gent ging. Mijn collega's en leidinggevende hebben mij goed gesteund. En ook nu bij deze nieuwe poging ben ik open en helpt dat enorm.
Wel deel ik selectief bepaalde info. Ik vertel bijv niet de datum van terugplaatsingen, omdat ik dat niet fijn vind. En ik zeg soms ook eerlijk dat ik het lief vind dat ze ernaar vragen, maar dat ik vandaag even geen behoefte heb om erover te praten. Mijn collega's en vrienden zijn zo lief, die snappen dat. Maar ik leg ze ook echt alles uit, als ze dat vragen. Dus hoe een punctie werkt, hoe vaak en wat ik moet spuiten. Etc.
Het helpt mij echt om open te zijn. Dat maakt het traject voor mij draaglijker. Ik heb het echt zwaar gehad in die periode dat ik het geheim hield. Qua werk zit ik ook in de juridische sector en is de cultuur soms erg hard. Maar eerlijk gezegd heb ik daar inmiddels schijt aan. Als mijn werkgever nu moeilijk of vervelend zou doen, zou ik vertrekken. Werk genoeg in mijn branche. En ik merk dat mijn welzijn belangrijker is dan mijn werk.
donderdag 27 februari 2025 om 17:10
donderdag 27 februari 2025 om 17:21
Zizo: ja, ik heb destijds ook van alles geprobeerd. Niet bewezen behandel methodes zoals IMSI, embryo glue en een scratch. Überhaupt waren alle IVF kosten voor eigen rekening (want niet woonachtig in NL). De teller stond ergens op £16000 op een gegeven moment en daarna ben ik gestopt met tellen… maar als het lukt vergeet je dat geld ook weer.
Meisje: knap en goed hoe je bij jezelf blijft. Je kan jezelf zo verliezen in het traject. En fijn dat er zo goed gereageerd wordt op jullie traject.
Rouge: wat ik trouwens een heel herkenbaar boek vond was de Pursuit of Motherhood van Jessica Hepburn. Is alleen in het Engels.
Meisje: knap en goed hoe je bij jezelf blijft. Je kan jezelf zo verliezen in het traject. En fijn dat er zo goed gereageerd wordt op jullie traject.
Rouge: wat ik trouwens een heel herkenbaar boek vond was de Pursuit of Motherhood van Jessica Hepburn. Is alleen in het Engels.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Ik heb er zelf ook jarenlang in gewerkt, nu doe ik iets dat nog tegen de juridische wereld aanschurkt maar niet juridisch inhoudelijk is.
donderdag 27 februari 2025 om 21:59
Baggel
ik vergelijk het ook met een achtbaan/circus, iedere ronde is weer een looping en de rit stopt maar niet.
soms vind ik het ook moeilijk en wil ik er niet teveel ''vergelijken''
bij mij is het gemengd, toen zowel mijn beste vriendin als zusje zwanger werden moest ik even slikken, maar ben heel blij voor ze.
heb nu 2 neefjes die helemaal dol op me zijn maar met zwangere collega's had ik wel veel moeite en dat stak enorm.
het scheelt erom dat je in NL verzekerd bent, we hadden al geld opzij gezegd just in case maar gelukkig is het nodig.
mijn hart breekt echt voor vrouwen in het buitenland die het zelf moeten betalen.
dat zeiden vriend en de arts (vandaag) ook, maar ik hoop echt dat het bij een punctie blijft.
Meisje85
de mensen die het weten reageerde ook begripvol, ik merkte wel dat veel echt geen idee hebben, hoe het in zijn werking gaat.
ik probeer ook wel dichtbij mezelf te blijven, en in sommige dingen kan ik mij totaal niet vinden.
ik heb wel een 1x op het punt gestaan om uit te wijken naar België of Duitsland maar dat was meer omdat ik de '' diagnose '' verkeerd had begrepen en had toen veel contact met iemand die zowel in NL als Duitsland liep.
+ ik had niet veel vertrouwen in het eerste ziekenhuis waar ik liep.
Zizo
moet eerlijk zeggen, soms had ik ook het gevoel dat ik door draaide, maar die extra hormonen maken je gewoon knettergek.
ik dacht wel dat het pittig zou worden, maar ik ben echt omver geblazen. dit gun je niemand.
wat het voor mij heftiger maakt, is dat het steeds is van: als dit niet werkt, gaan we dit doen en dat en zo en dan zus.
ik ben inmiddels ; een eierstokspoeling , 6IUI's en 2 IVF pogingen verder, soms vraag ik me echt af hoelang nog & of het wel gaat gebeuren.
ik ken iemand die idd nog getraumatiseerd is, van haar traject, en een ander heeft zware vorm van PCOS, en had amper eicellen. ze heeft toen van haar nicht eicellen gekregen en heeft uiteindelijk 2 dochters.
ik zou soms wel iets opener willen zijn, maar ik heb geen zin in constant de vragen. alleen de mensen die dichtbij me staan weten alles.
rare vraag misschien maar voor de dames bij wie het wel succesvol was , wanneer vertelde jullie aan je ouders/familie dat je zwanger was/dat het gelukt was?
meteen na het testen, na de eerste echo of pas na 3-4 maanden?
ik vraag me het soms af wanneer ik het zal vertellen ook omdat het niet echt als een ''spontane'' verassing voelt.
(had altijd in mijn hoofd ouders/zussen/schoonouders na de eerste echo, de rest 3-6 maanden)
ik vergelijk het ook met een achtbaan/circus, iedere ronde is weer een looping en de rit stopt maar niet.
soms vind ik het ook moeilijk en wil ik er niet teveel ''vergelijken''
bij mij is het gemengd, toen zowel mijn beste vriendin als zusje zwanger werden moest ik even slikken, maar ben heel blij voor ze.
heb nu 2 neefjes die helemaal dol op me zijn
maar met zwangere collega's had ik wel veel moeite en dat stak enorm. het scheelt erom dat je in NL verzekerd bent, we hadden al geld opzij gezegd just in case maar gelukkig is het nodig.
mijn hart breekt echt voor vrouwen in het buitenland die het zelf moeten betalen.
dat zeiden vriend en de arts (vandaag) ook, maar ik hoop echt dat het bij een punctie blijft.
Meisje85
de mensen die het weten reageerde ook begripvol, ik merkte wel dat veel echt geen idee hebben, hoe het in zijn werking gaat.
ik probeer ook wel dichtbij mezelf te blijven, en in sommige dingen kan ik mij totaal niet vinden.
ik heb wel een 1x op het punt gestaan om uit te wijken naar België of Duitsland maar dat was meer omdat ik de '' diagnose '' verkeerd had begrepen en had toen veel contact met iemand die zowel in NL als Duitsland liep.
+ ik had niet veel vertrouwen in het eerste ziekenhuis waar ik liep.
Zizo
moet eerlijk zeggen, soms had ik ook het gevoel dat ik door draaide, maar die extra hormonen maken je gewoon knettergek.
ik dacht wel dat het pittig zou worden, maar ik ben echt omver geblazen. dit gun je niemand.
wat het voor mij heftiger maakt, is dat het steeds is van: als dit niet werkt, gaan we dit doen en dat en zo en dan zus.
ik ben inmiddels ; een eierstokspoeling , 6IUI's en 2 IVF pogingen verder, soms vraag ik me echt af hoelang nog & of het wel gaat gebeuren.
ik ken iemand die idd nog getraumatiseerd is, van haar traject, en een ander heeft zware vorm van PCOS, en had amper eicellen. ze heeft toen van haar nicht eicellen gekregen en heeft uiteindelijk 2 dochters.
ik zou soms wel iets opener willen zijn, maar ik heb geen zin in constant de vragen. alleen de mensen die dichtbij me staan weten alles.
rare vraag misschien maar voor de dames bij wie het wel succesvol was , wanneer vertelde jullie aan je ouders/familie dat je zwanger was/dat het gelukt was?
meteen na het testen, na de eerste echo of pas na 3-4 maanden?
ik vraag me het soms af wanneer ik het zal vertellen ook omdat het niet echt als een ''spontane'' verassing voelt.
(had altijd in mijn hoofd ouders/zussen/schoonouders na de eerste echo, de rest 3-6 maanden)
Relax we're all crazy, it's not a competition
vrijdag 28 februari 2025 om 12:40
Rouge, ik heb pas mijn zwangerschap bekend gemaakt toen ik 13 weken zwanger was. Dus pas na de 13 weken echo en nadat de uitkomst van de NIPT bejend was. Ik had toen al iets van 4 echo's gehad. Ik durfde het niet eerder te vertellen. Wel had ik mijn beste vriendin in vertrouwen genomen en het haar al verteld, zodat ik wat extra steun had. En ik had mijn leidinggevende verteld, omdat ik vanaf week 10 al deels de ziektewet in ging wegens extreme zwangerschapsmisselijkheid. Omdat het coronatijd was, kon ik het vrij goed geheim houden.
Ook mijn eerdere zwangerschappen die tot een miskraam hebben geleid, heb ik geheim gehouden tot ik helaas moest vertellen dat het een miskraam was. Een eerste echo met kloppend hartje gaf mij helaas geen garantie. Heb een missed abortion gehad nadat ik eerst een goede echo met kloppend hartje had. Bij de 12 weken echo bleek het hartje gestopt. Daarom zou ik ook een volgende keer weer wachten tot 13 weken. Maar dat is voor iedereen natuurlijk anders.
Ik wilde trouwens nog toevoegen qua delen van dit traject met je omgeving: het Viva forum heeft mij erg geholpen en helpt mij ook nu weer. Forumtherapie zeg maar. Lekker van je af schrijven met mensen in hetzelfde schuitje. En ik voel me vrij om hier alles te delen.
Ook mijn eerdere zwangerschappen die tot een miskraam hebben geleid, heb ik geheim gehouden tot ik helaas moest vertellen dat het een miskraam was. Een eerste echo met kloppend hartje gaf mij helaas geen garantie. Heb een missed abortion gehad nadat ik eerst een goede echo met kloppend hartje had. Bij de 12 weken echo bleek het hartje gestopt. Daarom zou ik ook een volgende keer weer wachten tot 13 weken. Maar dat is voor iedereen natuurlijk anders.
Ik wilde trouwens nog toevoegen qua delen van dit traject met je omgeving: het Viva forum heeft mij erg geholpen en helpt mij ook nu weer. Forumtherapie zeg maar. Lekker van je af schrijven met mensen in hetzelfde schuitje. En ik voel me vrij om hier alles te delen.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:07
Rouge: mijn eerste zwangerschap maakte ik het aan mijn moeder en vriendinnen vrij snel bekend. Was zo ontzettend blij… om nog geen 6 weken daarna van de roze wolk af te donderen toen ik begon te bloeden (bleek destijds een vroege miskraam te zijn). Mijn moeder en tante waren zo verdrietig. Ik had er daarmee een probleem bij en dat maakte dat ik mijn tweede positieve test ook voor me hield. Ook dat ging vrij snel daarna mis. Ik had er toen heel weinig vertrouwen in dat het met ons eigen materiaal nog ging lukken en schafte donorzaad aan bij de LSB. Ik had echter nog drie cryos liggen. Twee werden in Januari 2017 teruggeplaatst en één daarvan is mijn dochter van inmiddels 7. Ik heb mijn ouders pas een paar weken na de eerste echo verteld dat ik zwanger was en het er goed uitzag so far. Op werk had ik een mini buikje met 14 weken en zag een collega het wel. Ik heb het toen voorzichtig verteld. Maar dat was met mitsen en maren overigens, want tot het einde bleef ik een slag om de arm houden.
En verder helemaal eens met Zizo: forum therapie was heel fijn. Ik heb privé nog altijd contact met een paar van de dames. Zo weten Flipje en ik ook van elkaar wie we zijn.
En verder helemaal eens met Zizo: forum therapie was heel fijn. Ik heb privé nog altijd contact met een paar van de dames. Zo weten Flipje en ik ook van elkaar wie we zijn.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 28 februari 2025 om 17:41
Baggel & Zizo knuffel voor jullie beide
snap dat de angst diep zit dan, en je het pas vertelt als je zeker weet dat het goed is.
soms zou ik willen dat je hier ook 2 tegelijk werden geplaats, maar gezien de kans op een tweeling groot is doen ze dat niet.
forum therapie is idd wel fijn, ik heb met meerdere topics meegeschreven maar vele zijn doodgebloed.
snap dat de angst diep zit dan, en je het pas vertelt als je zeker weet dat het goed is.
soms zou ik willen dat je hier ook 2 tegelijk werden geplaats, maar gezien de kans op een tweeling groot is doen ze dat niet.
forum therapie is idd wel fijn, ik heb met meerdere topics meegeschreven maar vele zijn doodgebloed.
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 5 maart 2025 om 09:09
Rouge: ik vond het destijds heel heftig. Maar sta er nu niet meer bij stil. Het lastigste is gewoon de onzekerheid of het ooit gaat lukken (en de angst dat het niet lukt). En je wordt al snel meegezogen in de heftigheid.
Ik vond, wat mij er nog van herinner, Progynova rot spul. Voelde mij absoluut niet mijzelf. Was ook jankerig en niet lekker. Of ik alles aan Progynova kon toeschrijven weet ik niet, want was immers een heftig traject, maar vond het onprettig. Alles voor het goede doel, Zizo! Sterkte!
Meisje85: hoe is het met jou? Staat er tzt weer een TP op stapel?
Ik vond, wat mij er nog van herinner, Progynova rot spul. Voelde mij absoluut niet mijzelf. Was ook jankerig en niet lekker. Of ik alles aan Progynova kon toeschrijven weet ik niet, want was immers een heftig traject, maar vond het onprettig. Alles voor het goede doel, Zizo! Sterkte!
Meisje85: hoe is het met jou? Staat er tzt weer een TP op stapel?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 5 maart 2025 om 11:49
Ik heb een kort lontje door de Progynova. Niet altijd, maar ben af en toe woedend.
Terugplaatsing gehad en ik voel me heel optimistisch en rustig. De pessimist in me zegt dat het beter is niet optimistisch te zijn, maar heb laatst juist gesprek gehad met iemand dat negatief zijn ook niet zorgt voor minder teleurstelling. Ik geniet er nog maar even van, volgende week zal het wel zenuwen en janken zijn.
Zizo, dat is meteen weer snel. Hopelijk trekt de hoofdpijn nog weg.
Terugplaatsing gehad en ik voel me heel optimistisch en rustig. De pessimist in me zegt dat het beter is niet optimistisch te zijn, maar heb laatst juist gesprek gehad met iemand dat negatief zijn ook niet zorgt voor minder teleurstelling. Ik geniet er nog maar even van, volgende week zal het wel zenuwen en janken zijn.
Zizo, dat is meteen weer snel. Hopelijk trekt de hoofdpijn nog weg.
vrijdag 14 maart 2025 om 18:45
Dankjewel voor je lieve berichtje Baggal. Helemaal vergeten te reageren.
Advocaatje, heb jij nu ongeveer je testdatum? Hoe gaat het?
Vandaag echo en bloedafname gehad in Gent. Baarmoederslijmvlies was mooi dik, zo'n 8 mm. Echo zag er goed uit. Morgen krijg ik te horen of de bloedwaarden goed zijn en de tp gepland kan worden.
Advocaatje, heb jij nu ongeveer je testdatum? Hoe gaat het?
Vandaag echo en bloedafname gehad in Gent. Baarmoederslijmvlies was mooi dik, zo'n 8 mm. Echo zag er goed uit. Morgen krijg ik te horen of de bloedwaarden goed zijn en de tp gepland kan worden.
vrijdag 14 maart 2025 om 20:17
Ik loop een beetje achter met de updates, sorry. Vorige cyclus aan Emmy6 begonnen, maar ik had -zoals eerder ook- een extreem korte cyclus. Dit is meestal het gevolg van utrogestan in de cyclus daarvoor. Hierdoor ovuleerde ik al op dag 10/11. Op aanraden van de artsen heb ik niets terug laten plaatsen. Ik baalde er behoorlijk van, maar je wilt ook geen embryo's verspillen.
Wel bloedgeprikt, flink gediscussieerd over de schildklierwaarden. Mijn cyclus duurde uiteindelijk 20 dagen, en vorige week ongesteld geworden. Maandag eerste echo, op tijd beginnen zodat we alles goed kunnen monitoren. Hopelijk gaat alles nu beter en lukt een tp wel. Emmy6 is de laatste van IVF1. Ze houden mijn bloedwaarden extra goed in de gaten. "Niet opgeven en snel doorgaan", zei de arts. Soms is het moeilijk om hoop te houden. Maar ergens vermoed ik dat we er nog lang niet zijn. In mei word ik 41, zucht.
Wel bloedgeprikt, flink gediscussieerd over de schildklierwaarden. Mijn cyclus duurde uiteindelijk 20 dagen, en vorige week ongesteld geworden. Maandag eerste echo, op tijd beginnen zodat we alles goed kunnen monitoren. Hopelijk gaat alles nu beter en lukt een tp wel. Emmy6 is de laatste van IVF1. Ze houden mijn bloedwaarden extra goed in de gaten. "Niet opgeven en snel doorgaan", zei de arts. Soms is het moeilijk om hoop te houden. Maar ergens vermoed ik dat we er nog lang niet zijn. In mei word ik 41, zucht.
vrijdag 14 maart 2025 om 23:43
zaterdag 15 maart 2025 om 01:58
Nou, ik heb een prima cyclus van 26 dagen doorgaans, maar door utrogestan (gebruik ik bij een terugplaatsing) gaan de hormonen even alle kanten op. Als ik daarmee stop is de cyclus daarna dus heel kort. Alsof mijn lichaam even moet resetten. Het komt echt door de medicatie. Lijkt me niet nodig om dan een kunstmatige cyclus te beginnen. Tot dusver is er altijd in een natuurlijke cyclus teruggeplaatst.
zaterdag 15 maart 2025 om 22:05
Ik weet eigenlijk niet meer of ik er veel last van heb. Het is ruim drie jaar geleden dat ik voor het laatst een tp heb gehad.
Wel heb ik veel bijwerkingen weggestopt door steeds tegen mezelf te zeggen dat ik het doe voor een goed doel en dus even moet volhouden. Maar ik herinner me wel dat de utro veel rotzooi geeft. En dan heb ik ook geen zin meer om het leuk te maken met mijn man. Dat voelt voor mij niet fijn.
Ik zal het nu weer ervaren, want ik moet vanavond beginnen met de utro. Vrijdag heb ik dan de tp.
In Gent wordt standaard steeds progesteron geprikt. Bij mij is dat nu steeds goed, maar bij een zwangerschap heb ik blijkbaar toch extra nodig.
Wel heb ik veel bijwerkingen weggestopt door steeds tegen mezelf te zeggen dat ik het doe voor een goed doel en dus even moet volhouden. Maar ik herinner me wel dat de utro veel rotzooi geeft. En dan heb ik ook geen zin meer om het leuk te maken met mijn man. Dat voelt voor mij niet fijn.
Ik zal het nu weer ervaren, want ik moet vanavond beginnen met de utro. Vrijdag heb ik dan de tp.
In Gent wordt standaard steeds progesteron geprikt. Bij mij is dat nu steeds goed, maar bij een zwangerschap heb ik blijkbaar toch extra nodig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
