Zwanger worden na een miskraam 2022

Pimpelmeesje87 schreef: ↑

05-05-2023 12:12

Hier weer volle bak ongesteld Volgende week op vakantie, ik ga wijn drinken en alles vergeten.

Ik baal met je mee. Hé ik had het zo graag anders gezien voor je, voor ons allemaal.

Even een aparte reactie voor een aparte vraag. Denken jullie dat het mogelijk is om een soort van trauma of ptss op te lopen van een miskraam?
Mijn verdriet is nog steeds zo rauw en groot, het lijkt wel niet te slijten. Ik had gedacht dat het wellicht meer als liefdesverdriet zou zijn, dat het weg trekt naarmate de tijd verstrijkt. En voor mijn vriend lijkt dat ook zo te zijn. Maar ik voel me nog steeds zo ontzettend klote. Minstens een keer per dag schiet ik vol, en ik weet niet zo goed wat ik met dit verdriet aanmoet.

Hoe ervaren jullie dat, is het voor jullie ook zo groot en pijnlijk? Of is er iets mis met mij en moet ik hier hulp bij zoeken?

ClumsyNinja schreef: ↑

08-05-2023 14:50

Even een aparte reactie voor een aparte vraag. Denken jullie dat het mogelijk is om een soort van trauma of ptss op te lopen van een miskraam?
Mijn verdriet is nog steeds zo rauw en groot, het lijkt wel niet te slijten. Ik had gedacht dat het wellicht meer als liefdesverdriet zou zijn, dat het weg trekt naarmate de tijd verstrijkt. En voor mijn vriend lijkt dat ook zo te zijn. Maar ik voel me nog steeds zo ontzettend klote. Minstens een keer per dag schiet ik vol, en ik weet niet zo goed wat ik met dit verdriet aanmoet.

Hoe ervaren jullie dat, is het voor jullie ook zo groot en pijnlijk? Of is er iets mis met mij en moet ik hier hulp bij zoeken?

Ja, dat is mogelijk. Hier heb ik veel over gelezen toen het mij overkwam. Ik had ook een trauma. Bij mij ging het van 'normale zwangerschap' naar een plotseling bloedbad met weeën, waarbij mijn lichaam in vier uur alles eruitgooide. Ik ben nog nooit zo erg geschrokken, het gebeurde uit het niets. Ook voelde ik me samen met mijn vriend heel eenzaam in die vier uur. We hadden geen idee wat ons overkwam en waren bang.
Ik had in de eerste weken na de miskraam een heel zwaar rouwgevoel, het was alles overheersend en voelde als explosief. Ik kon ook alleen maar huilen en was ook bang dat het rouwgevoel nooit meer weg zou gaan. Ik kon ook niks hebben, alles was te veel. Het voelde net als wat jij beschrijft 'groot en pijnlijk'. Ook was ik bang; ik durfde niet naar buiten en durfde de eerste 10 dagen ook geen huid te laten zien. Liep ik met 28 graden met een lange broek, lange mouwen en een capuchon op. Ik schaamde me voor mijn lichaam (dat het een keuze maakte die niet de mijne was) en voelde me enorm gefaald. Ook durfde ik niet maar (alleen) naar de wc en was ik constant bang voor bloed en stolsels.

Destijds kreeg ik heel goede begeleiding van mijn verloskundige (zij belde iedere dag op) en ik heb mijn traumagevoel al in een vroeg stadium besproken met haar. Zij raadde toen EMDR aan ("hoe eerder hoe beter") en dat heb ik ook vrijwel meteen gedaan. Ik had al een psych die dat kon doen. Heeft me erg veel geholpen. Ik had maar één behandeling nodig om het scherpe randje eraf te halen, waardoor ik het beter kon handelen. Daarna ging het meteen een stuk beter.

Er is absoluut niks mis met jou; er is jou ook iets heel heftigs overkomen en dat heeft zijn impact. Trauma's zijn menselijk en iedereen overkomt wel een trauma. Ook zijn er veel vrouwen met PTSS na een miskraam. Dat neemt niet weg dat het voor jou heel naar, verdrietig en ontwrichtend is. Het lijkt me zeker goed als je hier hulp bij zoekt. Zeker als je dagelijks volschiet van verdriet, een zwaar en verdrietig gevoel hebt en dat niet weggaat. Ik weet niet of je al een psych hebt, sowieso even langs de huisarts lijkt mij. Mocht de wachtlijst heel lang zijn kan je ook kijken of een miskraamcoach je hierbij kan helpen.

https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artik ... s%20(PTSS).

https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/zw ... aring.html

https://miskraamtranen.nl/traumatische- ... -ervaring/

https://www.devrouwencoach.nl/miskraam-verwerken/

https://www.zwangerschapspagina.nl/thre ... am.648077/ (tekst even doorzoeken op EMDR)

https://www.mamacoachamersfoort.nl/emdr/

https://www.groeiendgeluk.nl/
https://www.groeiendgeluk.nl/emdr/

Vandaag op NOS:

https://nos.nl/nieuwsuur/video/2474457- ... ft-dat-zin

ClumsyNinja schreef: ↑

08-05-2023 14:50

Even een aparte reactie voor een aparte vraag. Denken jullie dat het mogelijk is om een soort van trauma of ptss op te lopen van een miskraam?
Mijn verdriet is nog steeds zo rauw en groot, het lijkt wel niet te slijten. Ik had gedacht dat het wellicht meer als liefdesverdriet zou zijn, dat het weg trekt naarmate de tijd verstrijkt. En voor mijn vriend lijkt dat ook zo te zijn. Maar ik voel me nog steeds zo ontzettend klote. Minstens een keer per dag schiet ik vol, en ik weet niet zo goed wat ik met dit verdriet aanmoet.

Hoe ervaren jullie dat, is het voor jullie ook zo groot en pijnlijk? Of is er iets mis met mij en moet ik hier hulp bij zoeken?

Denk dat een miskraam zeker voor een trauma kan zorgen. Heb me ook een tijdlang emotioneel en tegelijkertijd afgestompt gevoeld. Toen ik afgelopen februari uitgerekend zou zijn weer even een heel groot verdriet ervaren. En soms komt het weer echt boven.

Wel denk ik dat het geen kwaad kan om hulp te zoeken als het verdriet te veel je leven over gaat nemen. Let wel, dit betekent absoluut niet dat er iets mis met je is! Soms kan het gewoon geen kwaad voor de verwerking om hier met een onafhankelijke derde over te praten. Kan ook laagdrempelig via de praktijkondersteuner van je huisarts, of een verliescoach. Ga zelf straks het ziekenhuis ook om ondersteuning vragen van de medisch psycholoog. Maar dat is wellicht een grotere drempel.

Doe wat goed voelt en wees vooral lief voor jezelf

Hee allemaal,

Kleine update van mijn kant. Gesprek met endo specialist gehad en weer een echo. Ik zal een zware operatie nodig hebben om me van mijn klachten af te helpen en kinderwens te kunnen realiseren. Moet hier alleen nog wel 6-12 maanden op wachten waarschijnlijk omdat ze zo vol zitten . Zit er even helemaal doorheen. Hoe ga ik dat in vredesnaam volhouden nu ik me zo beroerd blijf voelen, ik weet het even niet.

Hopelijk gaat het met jullie wel wat beter en komen er positieve testen binnenkort. Hoop dat jouw zwangerschap nog soepel verloopt Aventurijn.

Veel liefs van een verdrietig Perenboompje

Fijn om wat van je te horen en dat het zo goed gaat Aventurijn! Wel balen van de bekkenproblemen. Hopelijk kom je straks in je verlof een beetje tot rust.

Hier nog steeds intens verdrietig en tegelijkertijd voel ik me afgestompt. Ga inderdaad vragen om mentale ondersteuning want alleen ga ik dit niet redden. Weet dat ik van de pil ook somber word dus dat zal ook zijn invloed hebben. Overweeg serieus om daar maar mee te stoppen maar dat wil mijn arts echt liever niet. Ik geef het dus nog maar tot de volgende afspraak denk ik. Heb een paar dagen vrij dus maar proberen te ontspannen. Enige voordeel van de afgelopen maanden: door de pijn en stress ben ik inmiddels 10 kilo kwijt en blijf ik maar afvallen en dat mag ook best. Maar gezond is het niet natuurlijk op deze manier

hey meiden,

Ik ben terug van mijn vakantie en begin weer een beetje te landen...!

Mijn vakantie was fantastisch en geweldig, en ik kan nog steeds niet bevatten hoe tof het allemaal was. Door perfect weer (droge lucht en 21 graden) heb ik al mijn long covid grenzen kunnen verleggen in Petra, en ik kan het nog niet bevatten. Ik voelde me af en toe even weer de oude ik van voor ik ziek was! Ik heb wel een traantje weggepinkt hoor. Tien jaar geleden zat ik in een toxic relatie met een man nooit dit soort reizen wilde maken en daarna long covid. Ik kan niet geloven dat ik na zo'n lange tijd toch mijn dromen heb waargemaakt, met de man van mijn dromen. Ik ben er nog stil van. Al met al de beste reis in jaren.

Ik heb het mentaal aan het begin van de vakantie wel heel zwaar gehad met de kinderwens. We zaten met 5 volwassenen en een baby in een airbnb. Een vrouw was zwanger en die anderen hadden de baby. Het ging er dus de hele tijd over, want zo'n kind heeft een eigen schema. En die buik was constant in de buurt natuurlijk. Op de bruiloft waren wel zes zwangere vrouwen, allemaal succesvolle yuppen uit Amsterdam en omstreken. Dat maakte me erg somber en verdrietig, en de day after vertelde het stel met de baby dat zij ook heel pril zwanger waren van de tweede. Toen brak mijn hart even in duizend stukjes. Hoe erg ik het ze ook gun (want zij hebben ook een moeilijk pad bewandeld), ik wil het zelf ook zo graag. Ik heb die middag met mijn vriend gewandeld en flink gehuild aan het strand. Toen we los kwamen van de groep en zelf verder gingen reizen, ging het snel beter. Verder kon het me ook niet zoveel meer schelen, ik heb gewoon biertjes gedronken en genoten van de vrijheid. Heel veel outdoor dingen had ik nooit kunnen doen met een zwangerschap of baby. Dus genieten wat we nu met z'n tweetjes hebben. En; ik was lekker de hele vakantie niet ongesteld, toppie!

Verder hadden we allebei een voedselvergiftiging tijdens mijn ovulatie dus enkele dagen ervoor nog wel aan de bak geweest, maar ik verwacht er weinig van. Ik had gisteren (dag 21/7dpo) weer een kettingzaaggevoel in mijn buik en rug, dus klinkt als een menstruatie zondag of maandag.

Fijn om te horen dat alles goed gaat Aventurijn! Voel je niet te schuldig, jij bent onze hoop in bange dagen dat het ooit ook goed gaat komen met ons. Ik ben juist blij dat je je (eerlijke) ervaringen blijft delen.

Hoe is het met ClumsyNinja? Heb je inmiddels al stappen kunnen zetten voor mentale ondersteuning? Ik hoop dat je je iets beter voelt inmiddels.

Hele dikke knuffel voor Perenboompje! Wat een klote nieuws over je operatie en de lange wachttijd. Hopelijk kan er nog iets bespoedigd worden. Hoe moeilijk het ook is, ik vind het supergoed dat je aan de bel trekt dat het mentaal niet langer gaat. Heb je inmiddels al je volgende afspraak gehad? En hebben de vrije dagen nog wat ontspanning gebracht? Ik hoop dat je met wat zon op je snoet een beetje afleiding kunt vinden.

Ik kwam zojuist dit nog voor je tegen: https://dezwijger.nl/programma/fck-endo. Ik weet niet of je in Amsterdam eo woont en het is mega lastminute, maar dit is gratis en interessant. De trailer zag er in ieder geval goed uit. Ik vond ook de thesis PDF die hierbij hoorde: https://studenttheses.universiteitleide ... 5/download. De doculink uit het PDF zit nu achter een wachtwoord, maar als je contact opneemt kan je m denk ik online wel kijken.

Ik hobbel nu weer een beetje door met revalideren en mijn WIA-keuring, verder in juli de eerste afspraak op de fertiliteitspoli voor OVO. Ik heb daar absoluut geen hoge verwachtigingen van, ik ben zeker niet hoopvol dat dat alles gaat oplossen en dat dat de holy grail gaat zijn. Maar meten is weten. Dus hopelijk kan ik dan uitsluiten dat er iets aan de hand is, en voorkom ik een 'had ik dat maar eerder geweten'. Als ik één ding heb geleerd: het leven is niet maakbaar en al helemaal niet lineair. Maar mocht er iets te maken zijn, dan zitten we op de goede plek. We zullen zien.

Liefs

Fijn dat je vakantie zo fantastisch is geweest Pimpelmeesje! Hopelijk geeft het je een tijdje nieuwe energie voor alles! Dat je het mentaal zwaar had met al die zwangere vrouwen en aankondigingen om je heen begrijp ik heel goed. Laatst vertelde een bevriend stel dat ze opnieuw zwanger zijn. Zij hadden ongeveer gelijktijdig een miskraam meegemaakt en hoewel ik ze alle geluk van de wereld gun maakte het me ook even erg verdrietig.
Jammer ook dat je je vruchtbare dagen niet helemaal hebt kunnen benutten. Hopelijk is er alsnog wat blijven plakken en maak je nog een kans!

Bedankt voor het delen van de documentaire, was me bekend dat die vertoond zou worden inderdaad. Helaas niet in de gelegenheid om ernaartoe te gaan, maar voor een andere keer misschien wel interessant. Er is in juli ook een bijeenkomst in Amsterdam over endometriose en fertiliteit waar ik eigenlijk graag heen wil, maar valt middenin mijn vrije dagen en willen ook nog wel even weg, dus maar kijken of dat uitkomt.

Inmiddels is het ergste verdriet wel wat gezakt en heb ik iets meer lucht in mijn hoofd. Heb van de gyn een andere pil gekregen met lichaamseigen hormoon, dus misschien dat ik daar ook beter op reageer. De migraine blijft helaas wel, hopelijk wordt dat in de komende maanden ook beter. Volgende week een gesprek met de darmchirurg en dan 3 weken daarna weer naar de gyn. Dan zou ik ook in het MDO besproken moeten zijn. En dan maar weer wachten

Hoop dat het met iedereen goed gaat. Veel liefs

Fijn dat je wat meer lucht in je hoofd hebt Perenboompje! Dat maakt het dagelijks leven wel iets makkelijker, zeker met de andere pil erbij. Wanneer is je afspraak met de chirurg?

Ik ben een dag overtijd... en ik had wat symptomen... (heel moe, buikkrampen, veel plassen, levendig dromen, warm 's nachts, verkouden schijnt ook een symptoom te zijn). Normaal een cyclus van 25 dagen en vandaag op dag 27 getest, maar de test is omowit. Zou mijn lichaam van slag zijn door de vakantie? Confused here... voel me verder niet zwanger ofzo.

Ik ben bij de huisarts geweest en er met gemengde gevoelens vandaan gekomen. Ik moet volgende week terug voor een uitstrijkje omdat ik ineens contact bloedingen heb (dus tijdens en na seks) terwijl ik dat nog nooit eerder had. Ik maakte me zorgen, de huisarts niet. Dit schijnt heel vaak voor te komen na herhaalde miskramen, omdat je baarmoedermond daar gevoeliger van kan worden. Had ik nog nooit gehoord, wisten jullie dat?

Verder zijn we ook terugverwezen naar de fertiliteitspoli en daar kunnen we al heel snel terecht, om toch een eventueel behandel traject te bespreken. Nu had de huisarts het ineens toch over ivf, terwijl ik eerst dacht dat we daarvoor niet in aanmerking kwamen.
Maar de gynaecoloog moet er uiteindelijk over beslissen.
Eerst dacht ik bovendien dat ik dat niet wou, want het lijkt me een zwaar traject. Nu ik steeds minder vertrouwen krijg in op de natuurlijke manier omdat opnieuw zwanger worden maar niet lijkt te gebeuren, wil ik het toch als laatste kans aangrijpen. Maar ik zie er wel nogal tegenop.

Verder is het deze week eitjesweek dus van bil maar weer en dan hard duimen. Komop lijf, komop sperma, komop eicel, maak die behandeling overbodig alsjeblieft.

Super super herkenbaar dat het lastig is om tussen de babies en de zwangere vrouwen en de aankondigingen te zitten. Ik wil dat niet maar ik heb dat ook.

Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt ClumsyNinja! Gelukkig ben je snel aan de beurt voor een uitstrijkje. Ik heb nog nooit van contactbloedingen na een miskraam gehoord, hoe lang is de jouwe nu geleden? Mocht het iets anders zijn, dan kan je vast snel bij de gyn terecht en dan kunnen ze er vast nog veel aan doen. Ik snap je zorgen, maar genoeg achter de hand om het op te lossen.

Wat fijn dat je snel bij de fertiliteitspoli terecht kan! Ik sta al sinds februari op de wachtlijst en ik ben over 5-6 weken aan de beurt. Is IVF bij jullie de enige mogelijkheid? Of kunnen jullie ook nog IUI of ISCI proberen? Hadden jullie al een OVO gehad? Mogelijk kom ik binnenkort ook voor die keuze te staan, vooralsnog sta ik er meer in van 'eerst maar eens meten en weten'. Ik ben na een dik jaar proberen wel toe aan wat hulpmiddelen, maar het blijft inderdaad heel spannend en enerverend. En romantischer wordt het er niet van.
Is IVF de enige keuze, en dan ook de laatste? Heel herkenbaar wat je zegt, ik hoop ook ontzettend dat de natuur het nog even fixt voor er ingegrepen moet worden.

Sterkte, hopelijk kan je alle gemengde gevoelens laten bezinken. Straks vast snel meer duidelijkheid en dan ook nieuwe perspectieven!

Voel me bijna schuldig dat wij zo veel sneller terecht kunnen Pimpelmeesje. Is bij ons raar gegaan, we zijn herfst vorig jaar doorverwezen naar de fertiliteitspoli en daar konden we januari terecht. Toen hebben we onderzoeken gehad waaruit niets is gekomen (nou ja, dat we allebei gezond zijn, dus waarschijnlijk ligt het ‘gewoon’ aan mijn leeftijd).
Toen hebben we gevraagd: wat is nu het handelingsperspectief en toen hebben we daar te horen gekregen: gewoon natuurlijk blijven proberen en zodra je een positieve zwangerschapstest hebt beginnen met progesteron. Goed, dat klonk goed, behalve dat ik sindsdien niet meer zwanger ben geworden.
Mijn huisarts had vorig jaar een keer gezegd dat iui kon helpen, dus die vraag stelde ik. Maar de huisarts nu (een andere) zei: dat gaat niet werken en normaal moet je eerst iui proberen om ivf te mogen, maar vanwege (weer) je leeftijd zou ik aanraden direct naar ivf te gaan.
Maar goed, nu over 2 weken eerst terug naar het ziekenhuis en dan moeten ze er daar wel ook akkoord op geven. Want ik dacht ook dat mijn amh te laag was voor ivf, hoewel dat twee keer getest is en de tweede keer was het gestegen?
Heel benieuwd wat de gynaecoloog zegt of dit inderdaad de enige en laatste keuze is. Voor ons is het een nieuw hoofdstuk omdat we dus eerst dachten dat dit sowieso niet voor ons was.

Wat is een OVO? Het zegt me niets en wanneer ik google kan ik het ook niet vinden.

Wat romantiek betreft, ondertussen ben ik op het punt dat ik het gewoon kneitermedisch wil als ik zou mogen kiezen. Allemaal leuk en aardig met de romantiek, maar ik zou die twee juist wel los willen koppelen nu. Ik wil dat een of andere slimme arts eens goed kijkt welke eicel de grootste kansen heeft, daar een knappe spermacel in stopt en als het even kan het hele zooitje nog uitbroedt en veilig houdt ook. Doe mij maar medisch en gecontroleerd en met onderzoeken. Het voelt zo middeleeuws het proces van: oh u bloed hard en onverwacht? Tja, kijk het maar een paar dagen aan en doe dan nog eens een test en dan weet je of het fout is gegaan. En probeer dan maar weer opnieuw.
Soms voelt het alsof je voor een keelontsteking nog meer begeleiding krijgt dan voor een miskraam.
(Sorry jongens, ik ben soms een beetje bitter en sip geloof ik)

Wat rot dat jullie nu ook allebei voor de keuze van een traject staan ClumsyNinja en Pimpelmeesje, en dat er zo lang op gewacht moet worden. Zal per ziekenhuis verschillen denk ik, het kon in het ziekenhuis hier in de buurt allemaal heel snel. Hopelijk gaat het uiteindelijk wel wat opleveren!

Eerder deze week een goed gesprek gehad met de darmchirurg. Hij heeft er vertrouwen in dat de operatie zal zorgen voor een betere kwaliteit van leven en hopelijk ook dat de kinderwens daarna vervuld kan worden. Wel zal de operatie zelf meerdere uren in beslag nemen en moet ik daarna een aantal dagen in het ziekenhuis blijven vanwege het stuk darm wat ze gaan verwijderen. Herstel daarna duurt ook enkele maanden. Dus best pittig allemaal, maar uiteindelijk hopelijk wel met een mooi resultaat.

Er is bij inmiddels wel een knop om dat ik eerst zelf gezonder wil zijn en meer energie wil hebben voor we verder gaan met de kinderwens. Denk dat het dan ook meer kans van slagen heeft. Over 3 weken terug naar de gynaecoloog en dan een definitief behandelplan opstellen. Hopelijk is dan ook wat meer duidelijk hoe lang het echt gaat duren.

Succes met eitjesweek ClumsyNinja, ik duim voor je!

Veel liefs verder aan iedereen

Ben benieuwd ClumsyNinja! In ieder geval fijn dat er stappen worden gezet. Snap heel goed dat je zo medisch mogelijk wilt, dat zet mij nu ook wel aan het denken.

Perenboompje, dit klinkt allemaal voorspoedig, ondanks dat het allemaal niet leuk is. Die darmchirug klinkt als een betrouwbaar iemand. Dapper dat je inmiddels de focus even legt op kwaliteit van leven en gezondheid, en dat de kinderwens daarna weer komt. Niet per se je liefste keuze, maar ik denk wel dat je geluksgevoel hier enorm van gaat opknappen. En uit ervaring weet ik; met stress word je nooit zwanger.

Korte update mijn kant: vandaag ongesteld geworden. Ik ben blij dat mijn lichaam me niet langer in onzekerheid laat zitten en dat alles nog binnen het 'normale' (28 dgn - normaal heb ik 25 dgn) valt. Het is gek, maar dat niemandsland (niet zwanger maar ook nog geen nieuwe cyclus) is echt om gek van te worden dus ik ben eigenlijk heel blij dat ik ongesteld ben geworden. Op naar een nieuwe maand. Had niet gerekend op succes tijdens de vakantie, hoewel ik natuurlijk nog steeds het allerliefste zwanger wil worden. Begin al een beetje af te tellen naar onze afspraak op de fertiliteitspoli.

Het is vandaag een jaar geleden dat ik de miskraam kreeg. Ik denk veel aan vorig jaar, aan hoe het ineens misging en wat een enorme schok en nachtmerrie het was. Ik vind het moeilijk en ben een beetje verdrietig. Het trauma voelt weer een beetje als gisteren. Tegelijkertijd ook een beetje in de war, want er is sindsdien alweer zoveel gebeurd en mijn lichaam voelt al zo lang weer normaal. Het voelt als een spagaat; enerzijds voelt het nog zo rauw en anderzijds alweer lang geleden en een ander hoofdstuk. Soms voel ik me bijna schuldig dat ik door ben gegaan. Ik betrapte mezelf er deze week alweer op dat ik op youtube naar pregnancy anouncements zat te kijken, een soort kwellende guilty pleasure. Snakkend naar hetzelfde gevoel, maar jezelf pijnigen dat je het nog niet hebt. Ik weet niet zo goed wat ik vandaag met mezelf aan moet.

Balen dat je weer ongesteld bent geworden Pimpelmeesje. Fijn dat je cyclus in ieder geval nog normaal is.
Snap ook heel goed dat vandaag een rare dag is. Een jaar alweer. Had het zo graag anders voor je gezien en voor ons allemaal. Verder niet veel troostende woorden voor je, gewoon een hele dikke knuffel . Wees lief voor jezelf

Van mij ook een knuffel. Stom hoe je sommige data markeert, je kwelt jezelf er alleen maar mee maar het lijkt wel niet te vermijden.
Ik weet niets te zeggen om je op te vrolijken, dat het een jaar geleden is en je niet opnieuw zwanger bent is gewoon klote.

Hier 10dpo en gisteren ineens een vage hoop, maar vanochtend een negatieve test. Is ook nog heel vroeg, maar ik kon/wou het niet laten.
We blijven hopen

Lief van jullie allemaal! Ik tel nu een beetje af naar de afspraak op de fertiliteitspoli volgende maand.

En zo gek; ik was dus op de 11e dag van mijn cyclus begonnen met ovulatietesten maar ik had dus meteen een knallertest! Wuuttt. Ik was helemaal in de war, normaal bouwt ie wel op in een paar dagen. Meestal rond de 14e dag ovulatie, maar nu knalde ie dus ineens 2 dagen eerder. Ik hoop maar dat ik nog op tijd ben geweest, want voor de 11e dag was ik nog niet zo actief. Merk wel dat ik me dan zorgen maak of dat allemaal normaal is, maar ik bewaar mijn vragen maar voor volgende maand denk ik.

Dikke knuffel ook oor jou Clumsy! Wat stom dat je hoop al in de kiem gesmoord is. Durf je nog te hopen dat het te vroeg was? Misschien heeft je lichaam nog niet voldoende HCG aangemaakt? Als je nog symptomen hebt of je menstruatie uitblijft, kan je rond 14/16dpo weer eens testen natuurlijk.

Hoe is het met Perenboompje en Aventurijn? En zijn er nog andere stille meelezers?

Vandaag op de fertiliteitspoli geweest maar geen stap verder. Alle onderzoeken die iets zouden kunnen uitwijzen heb ik al gehad, en daar is dus allemaal niets uitgekomen. Omdat ik 3x zwanger ben geweest kom ik niet in aanmerking voor ivf, ik kan immers zwanger worden. Kortom: geen behandeling mogelijk, enige advies is blijven proberen.

Waardeloos, ClumsyNinja, dat ze nu verder niks gaan doen bij de fertiliteitspoli. Misschien toch een second opinion vragen bij een ander ziekenhuis? Hopelijk komt het toch nog vanzelf voor je!

Da's inderdaad snel zo'n positieve ovulatietest Pimpelmeesje! Denk niet dat het te vroeg is, aangezien eisprong dan 1 tot 2 dagen daarna is. Dan zit je op dag 12/13. Vroeg, maar niet extreem. Succes op het wachtbankje, ik duim voor je!

Hier weinig nieuws onder de zon. Leven in wachtstand. Ook van deze pil helaas veel migraine, emotioneel ben ik vlak en ik voel me echt totaal mezelf niet meer en geen leuk mens. Dus volgende week het gesprek maar weer aan hoe verder, en hopen dat de wachttijd tot operatie korter blijkt te zijn. Gek dat je daar zo naar uit kan kijken, ondanks dat het ingrijpend is en een pittig herstel. Maar dit is ook geen doen meer zo.

Hoe gaat het met Aventurijn? Nog meelezers? Veel liefs

Wat een rotbericht van de poli ClumsyNinja! Daar heb je helemaal geen kut aan. Zou het te overwegen zijn om een second opinion in België te doen? Ik heb hele goede verhalen gehoord over dr. Marion Valkenburg uit Leuven (google maar even). Zij doet veel second opinions voor Nederlandse patienten. In Nederland kijken ze vaak naar kosten/baten, terwijl ze in België veel meer uitgaan van de potentie. Afhankelijk van je zorgverzekering wordt er ook (een deel) vergoed.

Ach Perenboompje, wat balen dat het allemaal niet opschiet met die pil. Ik hoop zo voor je dat er wat goed nieuws jouw kant op komt en dat die operatie eerder is dan gepland. Wachtstand is gewoon klote, dan maar liever een pittig herstel, want daar zit tenminste perspectief in he? Wanneer is je afspraak?

Ja zo gek, mijn piek was dus zondag (dag 11), maar mijn ovulatie is dus wel vandaag (dag 14). Misschien een vroege HCG-piek, maar mijn eitje springt nu wel. Dat voel ik iedere maand goed, altijd op de 14e dag nasty steken en krampjes. Altijd maar één dag, dus kan niet missen. Ik dacht altijd dat je na een piek op je ovutest maar 24-48 uur de tijd had, maar somehow nu niet. Of komen de krampen pas na de eisprong, nee toch? Naja, ik maak me in ieder geval geen zorgen meer. En ik heb de krampen helaas ook niet gemist. We benutten deze eitjesweek goed.

Er is trouwens een levensteken van Babs87, zij het in een andere topic (waarin niet gereageerd wordt op mijn herkenning, maar ja): zwanger/bloed-propje-in-deel-placenta/l ... p=34738596#

Fijn dat je toch goed gebruik hebt kunnen maken van eitjesweek Pimpelmeesje! Hopelijk is het dan juist deze gekke cyclus raak, en anders biedt de fertiliteitspoli hopelijk wat perspectief.

Iets van perspectief zou fijn zijn ja, op het moment heb ik het daar misschien nog wel het lastigst mee. Afspraak gyn is volgende week dinsdag, dan zou er ook multidisciplinair overleg moeten zijn geweest en komt er een definitief behandelplan. We gaan zien wat eruit komt

Nee ik ga niet voor een second opinion. Het ging niet om kosten baten, het was een duidelijk, wetenschappelijk onderbouwd verhaal: uit onderzoeken blijkt dat in onze situatie de natuurlijke weg de grootste kans op zwangerschap biedt. IVF voegt niets toe, de kans om zwanger te worden/blijven wordt er niet groter op.
Daarom heeft het geen zin.