Actueel
alle pijlers
Armoede
donderdag 6 februari 2014 om 12:13
Hoi allemaal,
Ik moet even wat van mij afschrijven. De laatste tijd zie ik op Facebook veel berichten over zogenaamde armoede. De mensen die deze berichten delen, geven Rutte de schuld en klagen en klagen..
Als ik de foto's van deze mensen bekijk, rookt 80 procent, gaan ze lekker naar Turkije en hebben ze de nieuwste Smartphone.
Ik ben het gezeur over Armoede beu! Net weer een topic van iemand die een schuld heeft bij de zorgverzekering. Als je verder loept, woont deze persoon nog thuis en wil teveel... Wanneer gaan mensen eindelijk eens beseffen dat het makkelijker is om eerst de vaste lasten te betalen? En dan te leven met het geld dat overblijft?
Ik ben die zeikerds zo zat! Zo, dat moest er even uit!
Ik moet even wat van mij afschrijven. De laatste tijd zie ik op Facebook veel berichten over zogenaamde armoede. De mensen die deze berichten delen, geven Rutte de schuld en klagen en klagen..
Als ik de foto's van deze mensen bekijk, rookt 80 procent, gaan ze lekker naar Turkije en hebben ze de nieuwste Smartphone.
Ik ben het gezeur over Armoede beu! Net weer een topic van iemand die een schuld heeft bij de zorgverzekering. Als je verder loept, woont deze persoon nog thuis en wil teveel... Wanneer gaan mensen eindelijk eens beseffen dat het makkelijker is om eerst de vaste lasten te betalen? En dan te leven met het geld dat overblijft?
Ik ben die zeikerds zo zat! Zo, dat moest er even uit!
zondag 9 februari 2014 om 00:15
quote:meivogel schreef op 08 februari 2014 @ 22:57:
[...]
Het probleem met de keuzes die je in je leven maakt, is dat je ze veelal maakt met de kennis van dat moment. Bijvoorbeeld als je een huis koopt in een tijd waarin de huizenprijzen stijgen en iedereen min of meer aangemoedigd wordt om te kopen. Dan vind ik het niet helemaal eerlijk om nu te zeggen, tsja, die restschuld is het gevolg van je eigen keuze. Dat is misschien wel waar, maar klinkt mij toch teveel als "eigen schuld, dikke bult". Nog maar afgezien van het feit dat de instorting van de huizenmarkt ook mede de schuld is van keuzes die de opeenvolgende regeringen hebben gemaakt.
Iedereen kan in omstandigheden komen die je van te voren niet had kunnen voorzien. Natuurlijk is het je eigen keuze om te scheiden, dat zou dan een gevolg zijn van de keuze om te trouwen, wat weer een gevolg is van de keuze een relatie met iemand te beginnen. Moeten we dan maar allemaal single blijven om bij voorbaat de ellende van een scheiding te vermijden? Op het moment dat je trouwt kun je immers niet voorzien dat je ooit zal scheiden op een moment dat de huizenprijzen dramatisch gekelderd zijn én de werkeloosheid torenhoog is.
Ik ben het er mee eens dat de keuze om parttime te werken iets anders is; als je hier bewust voor kiest dan moet je de consequentie dat je minder te besteden hebt, ook voor lief nemen. Je krijgt er dan andere dingen voor terug die je (blijkbaar) waardevoller vindt dan geld, dus daar moet je dan niet over klagen.
Anders is het natuurlijk als je parttime werkt bij gebrek aan een fulltime baan, dat moge duidelijk zijn.
Ik ben het er ook mee eens dat klagen geen zin heeft en dat je de verantwoordelijkheid hebt om het beste van je leven te maken. En er zijn best mensen die door eigen domme keuzes in de problemen komen. Ik ken in mijn eigen omgeving ook iemand die daar beslist talent voor heeft. Maar bij de algemene grote economische problemen die er op dit moment spelen kun je niet automatisch zeggen dat het iemands eigen keuze, dus eigen schuld is.
Het zijn ook niet perse domme keuzes. De keuze om te trouwen kan uitstekend zijn, de keuze om te scheiden, een huis te kopen of te verkopen kan ook de juiste keuze zijn. Het zijn echter wel de keuzes van privé personen. Het is dan dus niet zo dat je in de problemen komt ten gevolge van de overheid maar ten gevolge van de keuzes die je zelf maakt.
Het probleem met de schuld vraag is dat mensen het meteen als iets slecht zien. Als iets jouw schuld is dan is het dus slecht. Daar ben ik het niet mee eens. Het is een gevolg van eerder gemaakte keuzes voor een deel en in die zin dus jouw schuld (en inderdaad ook voor een deel pech) en dat betekend helemaal niet dat die persoon stom is of dat keuzes fout waren op dat moment.
Natuurlijk is een deel vaak gewoon pech omdat je van te voren keuzes niet altijd kan overzien. Echter daarmee is het behaalde resultaat nog altijd niet het gevolg van asociaal beleid van de overheid maar een gevolg van je eigen keuzes (hoe goed of hoe fout ook die ook waren).
[...]
Het probleem met de keuzes die je in je leven maakt, is dat je ze veelal maakt met de kennis van dat moment. Bijvoorbeeld als je een huis koopt in een tijd waarin de huizenprijzen stijgen en iedereen min of meer aangemoedigd wordt om te kopen. Dan vind ik het niet helemaal eerlijk om nu te zeggen, tsja, die restschuld is het gevolg van je eigen keuze. Dat is misschien wel waar, maar klinkt mij toch teveel als "eigen schuld, dikke bult". Nog maar afgezien van het feit dat de instorting van de huizenmarkt ook mede de schuld is van keuzes die de opeenvolgende regeringen hebben gemaakt.
Iedereen kan in omstandigheden komen die je van te voren niet had kunnen voorzien. Natuurlijk is het je eigen keuze om te scheiden, dat zou dan een gevolg zijn van de keuze om te trouwen, wat weer een gevolg is van de keuze een relatie met iemand te beginnen. Moeten we dan maar allemaal single blijven om bij voorbaat de ellende van een scheiding te vermijden? Op het moment dat je trouwt kun je immers niet voorzien dat je ooit zal scheiden op een moment dat de huizenprijzen dramatisch gekelderd zijn én de werkeloosheid torenhoog is.
Ik ben het er mee eens dat de keuze om parttime te werken iets anders is; als je hier bewust voor kiest dan moet je de consequentie dat je minder te besteden hebt, ook voor lief nemen. Je krijgt er dan andere dingen voor terug die je (blijkbaar) waardevoller vindt dan geld, dus daar moet je dan niet over klagen.
Anders is het natuurlijk als je parttime werkt bij gebrek aan een fulltime baan, dat moge duidelijk zijn.
Ik ben het er ook mee eens dat klagen geen zin heeft en dat je de verantwoordelijkheid hebt om het beste van je leven te maken. En er zijn best mensen die door eigen domme keuzes in de problemen komen. Ik ken in mijn eigen omgeving ook iemand die daar beslist talent voor heeft. Maar bij de algemene grote economische problemen die er op dit moment spelen kun je niet automatisch zeggen dat het iemands eigen keuze, dus eigen schuld is.
Het zijn ook niet perse domme keuzes. De keuze om te trouwen kan uitstekend zijn, de keuze om te scheiden, een huis te kopen of te verkopen kan ook de juiste keuze zijn. Het zijn echter wel de keuzes van privé personen. Het is dan dus niet zo dat je in de problemen komt ten gevolge van de overheid maar ten gevolge van de keuzes die je zelf maakt.
Het probleem met de schuld vraag is dat mensen het meteen als iets slecht zien. Als iets jouw schuld is dan is het dus slecht. Daar ben ik het niet mee eens. Het is een gevolg van eerder gemaakte keuzes voor een deel en in die zin dus jouw schuld (en inderdaad ook voor een deel pech) en dat betekend helemaal niet dat die persoon stom is of dat keuzes fout waren op dat moment.
Natuurlijk is een deel vaak gewoon pech omdat je van te voren keuzes niet altijd kan overzien. Echter daarmee is het behaalde resultaat nog altijd niet het gevolg van asociaal beleid van de overheid maar een gevolg van je eigen keuzes (hoe goed of hoe fout ook die ook waren).
zondag 9 februari 2014 om 08:55
quote:lamaatje schreef op 08 februari 2014 @ 23:24:
Sommige mensen willen graag geloven dat het leven maakbaar is.
Oh maar lieve lamaatje, het leven is grotendeels ook maakbaar. Natuurlijk zijn er dingen die je overkomen, maar het grootste deel van je leven heb je zelf grip op.
Vaak zijn gevoelens van machteloosheid gebaseerd op misverstanden. Mensen denken dan bijvoorbeeld: "Zo is het nu eenmaal, het is niet anders. of “Zo ben ik nu eenmaal.” of "Mij overkomen zulke dingen altijd.” Dat soort gedachten staan verandering van een situatie in de weg. Heb je je weleens afgevraagd waarom sommige mensen bepaalde dingen bleven doen, terwijl ze weten dat het hen niet verder brengt? Grote kans dat het kwam door (één van) bovenstaande gedachten.
Begrijp me niet verkeerd, het is goed om jezelf en de situatie waar je in zit te accepteren. Niemand is perfect wat dat betreft. Maar als de dingen die je doet je niet brengen wat je wil, dan leggen bovenstaande gedachten toch alleen maar beperkingen op? Dan houd je al op, voordat je begint met veranderen, omdat de moed ervoor in je schoenen is gezonken.
Veel van de beperkingen die we denken te hebben, creëren wij in ons hoofd, door ervaringen van ons zelf, maar ook door ervaringen en opmerkingen van andere mensen. We zeggen tegen ons zelf dat de situatie waarin we verkeren hopeloos is. We geven in ons hoofd bij voorbaat de strijd al op door beperkende gedachten.
Maar toch,als je aan de slag gaat en bereid bent moeite te doen, dan zul je zien dat je heel veel aan je situatie kunt veranderen. Natuurlijk niet alles, maar dat is vaak ook helemaal niet nodig. Je zult zien dat je dingen kunt, waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou kunnen. Je zult zien dat je, ondanks eerder gemaakte keuzes, nieuwe keuzes kunt maken, die deze keer wel positief voor je uit zullen pakken. Elke dag een beetje, dat is het idee. Blijven denken in mogelijkheden.
Ik erken overigens dat je wel sterk als persoon moet zijn om bovenstaande te kunnen. Ik erken ook dat de maatschappij tegenwoordig steeds meer van mensen verwacht, en dat het mij niet verbaast dat een groeiend aantal mensen niet aan die verwachtingen kan voldoen. Maar ik zou mensen graag op het hart willen drukken om niet te snel op te geven. Haal er uit wat er in zit!
Sommige mensen willen graag geloven dat het leven maakbaar is.
Oh maar lieve lamaatje, het leven is grotendeels ook maakbaar. Natuurlijk zijn er dingen die je overkomen, maar het grootste deel van je leven heb je zelf grip op.
Vaak zijn gevoelens van machteloosheid gebaseerd op misverstanden. Mensen denken dan bijvoorbeeld: "Zo is het nu eenmaal, het is niet anders. of “Zo ben ik nu eenmaal.” of "Mij overkomen zulke dingen altijd.” Dat soort gedachten staan verandering van een situatie in de weg. Heb je je weleens afgevraagd waarom sommige mensen bepaalde dingen bleven doen, terwijl ze weten dat het hen niet verder brengt? Grote kans dat het kwam door (één van) bovenstaande gedachten.
Begrijp me niet verkeerd, het is goed om jezelf en de situatie waar je in zit te accepteren. Niemand is perfect wat dat betreft. Maar als de dingen die je doet je niet brengen wat je wil, dan leggen bovenstaande gedachten toch alleen maar beperkingen op? Dan houd je al op, voordat je begint met veranderen, omdat de moed ervoor in je schoenen is gezonken.
Veel van de beperkingen die we denken te hebben, creëren wij in ons hoofd, door ervaringen van ons zelf, maar ook door ervaringen en opmerkingen van andere mensen. We zeggen tegen ons zelf dat de situatie waarin we verkeren hopeloos is. We geven in ons hoofd bij voorbaat de strijd al op door beperkende gedachten.
Maar toch,als je aan de slag gaat en bereid bent moeite te doen, dan zul je zien dat je heel veel aan je situatie kunt veranderen. Natuurlijk niet alles, maar dat is vaak ook helemaal niet nodig. Je zult zien dat je dingen kunt, waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou kunnen. Je zult zien dat je, ondanks eerder gemaakte keuzes, nieuwe keuzes kunt maken, die deze keer wel positief voor je uit zullen pakken. Elke dag een beetje, dat is het idee. Blijven denken in mogelijkheden.
Ik erken overigens dat je wel sterk als persoon moet zijn om bovenstaande te kunnen. Ik erken ook dat de maatschappij tegenwoordig steeds meer van mensen verwacht, en dat het mij niet verbaast dat een groeiend aantal mensen niet aan die verwachtingen kan voldoen. Maar ik zou mensen graag op het hart willen drukken om niet te snel op te geven. Haal er uit wat er in zit!
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 09:27
quote:hollebollegijs schreef op 08 februari 2014 @ 23:56:
[...]
Domweg pech is het dalen van de huizen prijzen, een echtscheiding of
een ongeluk waardoor je arbeidsongeschikt raakt.
Een keuze is de manier waarop je de zaken geregeld hebt, een hypotheek kan je afsluiten met Nationale hypotheek garantie om een restschuld te voorkomen, tegen het verlies aan inkomen bij arbeids ongeschiktheid is ook een verzekering mogelijk en je kiest zelf je huwelijksvoorwaarden.
Het is vaak helemaal niet makkelijk om oorzaak en gevolg te onderscheiden. Wij hebben er destijds voor gekozen om niet het ANW-gat bij te verzekeren, vanwege de hoge premies. Had ik die verzekering wel afgesloten, dan zou ik er nu zeker financieel veel beter voorstaan.
Ik geef de regering niet de schuld van de situatie waar ik in zit, maar die situatie is wel degelijk het gevolg van hun beleid: het afschaffen van de ANW voor mensen die na 1950 geboren zijn.
(Ik zeg niet dat dit afschaffen onterecht is; het gaat zuiver om oorzaak en gevolg)
Ik zou niet in deze omstandigheden zitten en ook helemaal geen ANW nodig hebben gehad, als ik nog werk had en/of mijn huis had kunnen verkopen. Mijn situatie is dus ook een gevolg van de economische crisis, en die is weer het gevolg van verkeerde keuzes die zijn gemaakt, ook door de regering. Maar de regering is weer door ons gekozen...
Daarom vind ik het een beetje onzin om mensen af te rekenen op hun keuzes.
Voor de duidelijkheid: op vakantie gaan terwijl je al rood staat, bijvoorbeeld, zijn uiteraard niet de keuzes die ik hier bedoel.
[...]
Domweg pech is het dalen van de huizen prijzen, een echtscheiding of
een ongeluk waardoor je arbeidsongeschikt raakt.
Een keuze is de manier waarop je de zaken geregeld hebt, een hypotheek kan je afsluiten met Nationale hypotheek garantie om een restschuld te voorkomen, tegen het verlies aan inkomen bij arbeids ongeschiktheid is ook een verzekering mogelijk en je kiest zelf je huwelijksvoorwaarden.
Het is vaak helemaal niet makkelijk om oorzaak en gevolg te onderscheiden. Wij hebben er destijds voor gekozen om niet het ANW-gat bij te verzekeren, vanwege de hoge premies. Had ik die verzekering wel afgesloten, dan zou ik er nu zeker financieel veel beter voorstaan.
Ik geef de regering niet de schuld van de situatie waar ik in zit, maar die situatie is wel degelijk het gevolg van hun beleid: het afschaffen van de ANW voor mensen die na 1950 geboren zijn.
(Ik zeg niet dat dit afschaffen onterecht is; het gaat zuiver om oorzaak en gevolg)
Ik zou niet in deze omstandigheden zitten en ook helemaal geen ANW nodig hebben gehad, als ik nog werk had en/of mijn huis had kunnen verkopen. Mijn situatie is dus ook een gevolg van de economische crisis, en die is weer het gevolg van verkeerde keuzes die zijn gemaakt, ook door de regering. Maar de regering is weer door ons gekozen...
Daarom vind ik het een beetje onzin om mensen af te rekenen op hun keuzes.
Voor de duidelijkheid: op vakantie gaan terwijl je al rood staat, bijvoorbeeld, zijn uiteraard niet de keuzes die ik hier bedoel.
zondag 9 februari 2014 om 09:43
quote:merano schreef op 08 februari 2014 @ 11:38:
[...]
Tja, het gaat hier dus vooral over inkomensverdeling. Er zijn 700.000 werklozen op een werkende beroepsbevolking van 7.000.000. Dat is een op tien. Als alle werkenden een tientje per maand meer belasting betalen kunnen alle uitkeringen, ook die uit werknemersverzekeringen met 100 euro per maand omhoog. Als we ons beperken tot bijstand dan zijn we met vijf euro per maand al een heel eind. Die vijf euro merken de meeste werkenden niet eens. Voor iemand in de bijstand maakt 100 euro echter een wereld van verschil. Ik vind het eigenlijk een no brainer.
Als de werkende dit en dat meer gaan betalen. En de bijstandsgebuikers dan iets leuks zoeken aan vrijwilligerswerk. Paar uurtjes per week. Nuttig op hun eigen nivo vrijwilligerswerk.
Dan zou dat aan twee kanten snijden.
Je kunt natuurlijk vinden dat de werkende best wat bij kunnen dragen. Maar iedereen heeft zijn rekening te betalen. Als werkende heb je ook zo je problemen. Het lijkt soms net alsof alleen maar mensen in de bijstand geldproblemen hebben. Het wordt een beetje zo getaleerd nu.
Ik gelooof echt dat er armoede is. Heel veel mensen is het geld gewoon te weinig. Heel erg. Ik gun iedereen een goede uitkering.
[...]
Tja, het gaat hier dus vooral over inkomensverdeling. Er zijn 700.000 werklozen op een werkende beroepsbevolking van 7.000.000. Dat is een op tien. Als alle werkenden een tientje per maand meer belasting betalen kunnen alle uitkeringen, ook die uit werknemersverzekeringen met 100 euro per maand omhoog. Als we ons beperken tot bijstand dan zijn we met vijf euro per maand al een heel eind. Die vijf euro merken de meeste werkenden niet eens. Voor iemand in de bijstand maakt 100 euro echter een wereld van verschil. Ik vind het eigenlijk een no brainer.
Als de werkende dit en dat meer gaan betalen. En de bijstandsgebuikers dan iets leuks zoeken aan vrijwilligerswerk. Paar uurtjes per week. Nuttig op hun eigen nivo vrijwilligerswerk.
Dan zou dat aan twee kanten snijden.
Je kunt natuurlijk vinden dat de werkende best wat bij kunnen dragen. Maar iedereen heeft zijn rekening te betalen. Als werkende heb je ook zo je problemen. Het lijkt soms net alsof alleen maar mensen in de bijstand geldproblemen hebben. Het wordt een beetje zo getaleerd nu.
Ik gelooof echt dat er armoede is. Heel veel mensen is het geld gewoon te weinig. Heel erg. Ik gun iedereen een goede uitkering.
zondag 9 februari 2014 om 10:02
quote:Nymeria schreef op 09 februari 2014 @ 00:15:
[...]
Het zijn ook niet perse domme keuzes. De keuze om te trouwen kan uitstekend zijn, de keuze om te scheiden, een huis te kopen of te verkopen kan ook de juiste keuze zijn. Het zijn echter wel de keuzes van privé personen. Het is dan dus niet zo dat je in de problemen komt ten gevolge van de overheid maar ten gevolge van de keuzes die je zelf maakt.
Het probleem met de schuld vraag is dat mensen het meteen als iets slecht zien. Als iets jouw schuld is dan is het dus slecht. Daar ben ik het niet mee eens. Het is een gevolg van eerder gemaakte keuzes voor een deel en in die zin dus jouw schuld (en inderdaad ook voor een deel pech) en dat betekend helemaal niet dat die persoon stom is of dat keuzes fout waren op dat moment.
Natuurlijk is een deel vaak gewoon pech omdat je van te voren keuzes niet altijd kan overzien. Echter daarmee is het behaalde resultaat nog altijd niet het gevolg van asociaal beleid van de overheid maar een gevolg van je eigen keuzes (hoe goed of hoe fout ook die ook waren).
Wat een rare discussie, dit.
Alleen als de overheid een volledig statisch en neutraal beleid zou voeren en het individu volledige keuzevrijheid had, en zijn keuzes alleen op basis van economische overwegingen zou hoeven maken, zou dat opgaan.
Uiteraard is er een correlatie tussen de keuzes die je maakt en de armoede waar je in belandt, maar niet noodzakelijkerwijs een causaliteit. Er is in ieder geval een sterkere oorzaak-gevolgrelatie tussen beleid en armoede. Beleid bepaalt namelijk dat er keuzes tot armoede kunnen leiden en hoe groot die armoede is.
Mensen zullen altijd trouwen, kinderen krijgen, scheiden, wonen, kopen, huren, werk vinden, werk verliezen, gehandicapt raken, etc. Dat zijn maatschappelijk geaccepteerde keuzes en soms ook omstandigheden waar je geen keuze in hebt.
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.
[...]
Het zijn ook niet perse domme keuzes. De keuze om te trouwen kan uitstekend zijn, de keuze om te scheiden, een huis te kopen of te verkopen kan ook de juiste keuze zijn. Het zijn echter wel de keuzes van privé personen. Het is dan dus niet zo dat je in de problemen komt ten gevolge van de overheid maar ten gevolge van de keuzes die je zelf maakt.
Het probleem met de schuld vraag is dat mensen het meteen als iets slecht zien. Als iets jouw schuld is dan is het dus slecht. Daar ben ik het niet mee eens. Het is een gevolg van eerder gemaakte keuzes voor een deel en in die zin dus jouw schuld (en inderdaad ook voor een deel pech) en dat betekend helemaal niet dat die persoon stom is of dat keuzes fout waren op dat moment.
Natuurlijk is een deel vaak gewoon pech omdat je van te voren keuzes niet altijd kan overzien. Echter daarmee is het behaalde resultaat nog altijd niet het gevolg van asociaal beleid van de overheid maar een gevolg van je eigen keuzes (hoe goed of hoe fout ook die ook waren).
Wat een rare discussie, dit.
Alleen als de overheid een volledig statisch en neutraal beleid zou voeren en het individu volledige keuzevrijheid had, en zijn keuzes alleen op basis van economische overwegingen zou hoeven maken, zou dat opgaan.
Uiteraard is er een correlatie tussen de keuzes die je maakt en de armoede waar je in belandt, maar niet noodzakelijkerwijs een causaliteit. Er is in ieder geval een sterkere oorzaak-gevolgrelatie tussen beleid en armoede. Beleid bepaalt namelijk dat er keuzes tot armoede kunnen leiden en hoe groot die armoede is.
Mensen zullen altijd trouwen, kinderen krijgen, scheiden, wonen, kopen, huren, werk vinden, werk verliezen, gehandicapt raken, etc. Dat zijn maatschappelijk geaccepteerde keuzes en soms ook omstandigheden waar je geen keuze in hebt.
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 9 februari 2014 om 10:08
Vaak reageren mensen met het leven is maakbaar of je hebt de verkeerde keuzes gemaakt.
Een half jaar terug vertelde ik hier op het forum dat we in de geldproblemen zijn gekomen omdat twee van onze opdrachtgevers failliet gingen, vlak na elkaar. Dit heeft ons zowat de das omgedaan. Door keihard te werken en zelf dus wbt inkomen opbijstandniveau te gaan leven hebben we het (beter gezegd gaan we) redden. Intussen zijn de schulden die we dankzij de faillisementen hebben overgehouden afgelost. Ik ben daar trots op, we hadden ons ook failliet kunnen laten gaan, maar niks ierger dan dat voor de schuldeisers, we wilden dat absoluut voorkomen.
Er was toen een forummer die beweerde dat de hele situatie onze eigen schuld was, we hadden niet met die opdrachtgevers in zee moeten gaan,we deden al 22! Jaar zaken met hen, niemand had dit aan zien komen. We hadden vantevoren moeten factureren, daar had ze gelijk in, nu doen we dat ook. Helaas is het in onze branche niet gebruikelijk waardoor we ook opdrachten mislopen.
In ieder geval waren wij zelf verantwoorde voor onze situatie. Maar helaas niet altijd, die faillisementen hadden we niet kunnen voorkomen. En achteraf hebben beide bedrijven een doorstart gemaakt, maar helaas kregen we niets te zien van ons geld. Ze hebben de boel expres laten klappen en gingen erna weer met een schone lei verder. jaja dat kan in Holland bv.
Nu pakken we alles anders aan, en ja konden we de tijd maar terugdraaien maar dan hadden we ongetwijfeld ook verkeerde keuzes gemaakt.
Het lijkt er alleen op, dat mensen die het zo hoef hebben zichzelf verheven voelen tov mensen met minder, dat stuit me enorm tegen de borst, die forumster keek neer op mensen die in de problemen zaten, sterker ik verdenk haar ervan dat ze een trol was en geilde op haar eigen, "ik maak altijd goede keuzes" ik ben de perfecte haarzelf. Bah zo naar zulke mensen.
Een half jaar terug vertelde ik hier op het forum dat we in de geldproblemen zijn gekomen omdat twee van onze opdrachtgevers failliet gingen, vlak na elkaar. Dit heeft ons zowat de das omgedaan. Door keihard te werken en zelf dus wbt inkomen opbijstandniveau te gaan leven hebben we het (beter gezegd gaan we) redden. Intussen zijn de schulden die we dankzij de faillisementen hebben overgehouden afgelost. Ik ben daar trots op, we hadden ons ook failliet kunnen laten gaan, maar niks ierger dan dat voor de schuldeisers, we wilden dat absoluut voorkomen.
Er was toen een forummer die beweerde dat de hele situatie onze eigen schuld was, we hadden niet met die opdrachtgevers in zee moeten gaan,we deden al 22! Jaar zaken met hen, niemand had dit aan zien komen. We hadden vantevoren moeten factureren, daar had ze gelijk in, nu doen we dat ook. Helaas is het in onze branche niet gebruikelijk waardoor we ook opdrachten mislopen.
In ieder geval waren wij zelf verantwoorde voor onze situatie. Maar helaas niet altijd, die faillisementen hadden we niet kunnen voorkomen. En achteraf hebben beide bedrijven een doorstart gemaakt, maar helaas kregen we niets te zien van ons geld. Ze hebben de boel expres laten klappen en gingen erna weer met een schone lei verder. jaja dat kan in Holland bv.
Nu pakken we alles anders aan, en ja konden we de tijd maar terugdraaien maar dan hadden we ongetwijfeld ook verkeerde keuzes gemaakt.
Het lijkt er alleen op, dat mensen die het zo hoef hebben zichzelf verheven voelen tov mensen met minder, dat stuit me enorm tegen de borst, die forumster keek neer op mensen die in de problemen zaten, sterker ik verdenk haar ervan dat ze een trol was en geilde op haar eigen, "ik maak altijd goede keuzes" ik ben de perfecte haarzelf. Bah zo naar zulke mensen.
zondag 9 februari 2014 om 10:27
quote:momodoe schreef op 09 februari 2014 @ 10:08:
Het lijkt er alleen op, dat mensen die het zo hoef hebben zichzelf verheven voelen tov mensen met minder, dat stuit me enorm tegen de borst, die forumster keek neer op mensen die in de problemen zaten, sterker ik verdenk haar ervan dat ze een trol was en geilde op haar eigen, "ik maak altijd goede keuzes" ik ben de perfecte haarzelf. Bah zo naar zulke mensen.
Dat zal het inderdaad wel zijn. Een gevoel van onzekerheid die maakt dat je andere mensen terecht moet wijzen. Iets van jezelf er van overtuigen dat je zelf wel de goede, verstandige keuzes maakt. Persoonlijk zal het me echt een zorg zijn wat een ander met zijn geld doet. Ik voel echt niet de behoefte om andere mensen op hun verantwoordelijkheden te moeten wijzen.
Ja, misschien zijn sommige zaken wel het gevolg van een scheiding, een faillissement of weet ik veel wat... En ja, dan kun je makkelijk zeggen "had je maar niet moeten scheiden", "had je maar niet eens moeten trouwen", etc. Maar om even met de wijze woorden van iemand te spreken: als je alles van te voren weet is het natuurlijk ook geen kunst om rijk te worden.
Ik heb deze hele discussie gevolgd en sorry, maar ik vind het zieliger en zieliger worden. Ik kan nog enigszins in het argument over dat roken komen. Maar sommigen hier proberen duidelijk op alle mogelijke manieren hun gelijk te halen. Zij hebben natuurlijk ook nooit een keuze gemaakt waar ze achteraf spijt van hadden.
Het lijkt er alleen op, dat mensen die het zo hoef hebben zichzelf verheven voelen tov mensen met minder, dat stuit me enorm tegen de borst, die forumster keek neer op mensen die in de problemen zaten, sterker ik verdenk haar ervan dat ze een trol was en geilde op haar eigen, "ik maak altijd goede keuzes" ik ben de perfecte haarzelf. Bah zo naar zulke mensen.
Dat zal het inderdaad wel zijn. Een gevoel van onzekerheid die maakt dat je andere mensen terecht moet wijzen. Iets van jezelf er van overtuigen dat je zelf wel de goede, verstandige keuzes maakt. Persoonlijk zal het me echt een zorg zijn wat een ander met zijn geld doet. Ik voel echt niet de behoefte om andere mensen op hun verantwoordelijkheden te moeten wijzen.
Ja, misschien zijn sommige zaken wel het gevolg van een scheiding, een faillissement of weet ik veel wat... En ja, dan kun je makkelijk zeggen "had je maar niet moeten scheiden", "had je maar niet eens moeten trouwen", etc. Maar om even met de wijze woorden van iemand te spreken: als je alles van te voren weet is het natuurlijk ook geen kunst om rijk te worden.
Ik heb deze hele discussie gevolgd en sorry, maar ik vind het zieliger en zieliger worden. Ik kan nog enigszins in het argument over dat roken komen. Maar sommigen hier proberen duidelijk op alle mogelijke manieren hun gelijk te halen. Zij hebben natuurlijk ook nooit een keuze gemaakt waar ze achteraf spijt van hadden.
zondag 9 februari 2014 om 10:28
quote:momodoe schreef op 09 februari 2014 @ 10:08:
Vaak reageren mensen met het leven is maakbaar of je hebt de verkeerde keuzes gemaakt.
Een half jaar terug vertelde ik hier op het forum dat we in de geldproblemen zijn gekomen omdat twee van onze opdrachtgevers failliet gingen, vlak na elkaar. Dit heeft ons zowat de das omgedaan. Door keihard te werken en zelf dus wbt inkomen opbijstandniveau te gaan leven hebben we het (beter gezegd gaan we) redden. Intussen zijn de schulden die we dankzij de faillisementen hebben overgehouden afgelost. Ik ben daar trots op, we hadden ons ook failliet kunnen laten gaan, maar niks ierger dan dat voor de schuldeisers, we wilden dat absoluut voorkomen.
Zie je niet in dat voor een groot deel je situatie maakbaar is geweest? Natuurlijk kunnen jullie er niets aan doen dat het zo is gelopen met jullie opdrachtgever. Achteraf gezien hadden jullie beter andere keuzes kunnen maken, zoals vooruit/tussentijds factureren, maar dat hebben jullie niet gedaan. Maar achteraf is altijd alles gemakkelijk. Als je dat had geweten, dan had je het anders aangepakt.
En dat is wat je nu eigenlijk gedaan hebt. Je hebt geleerd van je fouten en gaat verder met een andere aanpak. Je maakt nieuwe keuzes, gekleurd door ervaringen uit het verleden, die hopelijk langzaam aan positief voor jullie uitpakken. Dat getuigt van een sterke persoonlijkheid. Ondanks tegenslag toch sterk blijven. Ik vind het heel knap van je en wil tegen je zeggen dat je ontzettend trots op jezelf mag zijn.
Vaak reageren mensen met het leven is maakbaar of je hebt de verkeerde keuzes gemaakt.
Een half jaar terug vertelde ik hier op het forum dat we in de geldproblemen zijn gekomen omdat twee van onze opdrachtgevers failliet gingen, vlak na elkaar. Dit heeft ons zowat de das omgedaan. Door keihard te werken en zelf dus wbt inkomen opbijstandniveau te gaan leven hebben we het (beter gezegd gaan we) redden. Intussen zijn de schulden die we dankzij de faillisementen hebben overgehouden afgelost. Ik ben daar trots op, we hadden ons ook failliet kunnen laten gaan, maar niks ierger dan dat voor de schuldeisers, we wilden dat absoluut voorkomen.
Zie je niet in dat voor een groot deel je situatie maakbaar is geweest? Natuurlijk kunnen jullie er niets aan doen dat het zo is gelopen met jullie opdrachtgever. Achteraf gezien hadden jullie beter andere keuzes kunnen maken, zoals vooruit/tussentijds factureren, maar dat hebben jullie niet gedaan. Maar achteraf is altijd alles gemakkelijk. Als je dat had geweten, dan had je het anders aangepakt.
En dat is wat je nu eigenlijk gedaan hebt. Je hebt geleerd van je fouten en gaat verder met een andere aanpak. Je maakt nieuwe keuzes, gekleurd door ervaringen uit het verleden, die hopelijk langzaam aan positief voor jullie uitpakken. Dat getuigt van een sterke persoonlijkheid. Ondanks tegenslag toch sterk blijven. Ik vind het heel knap van je en wil tegen je zeggen dat je ontzettend trots op jezelf mag zijn.
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 10:32
quote:merano schreef op 09 februari 2014 @ 10:02:
[...]
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.
We hebben deze overheid zelf gekozen, uit angst voor het verdwijnen van de HRA schoot de VVD naar 40 zetels en als tegen reactie schoot ook de PVDA als een komeet omhoog.
Ik vind het huidige beleid prima, verre van asociaal.
Het is makkelijk te roepen dat het anders moet maar daar moeten wel de financiële middelen voor zijn.
[...]
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.
We hebben deze overheid zelf gekozen, uit angst voor het verdwijnen van de HRA schoot de VVD naar 40 zetels en als tegen reactie schoot ook de PVDA als een komeet omhoog.
Ik vind het huidige beleid prima, verre van asociaal.
Het is makkelijk te roepen dat het anders moet maar daar moeten wel de financiële middelen voor zijn.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 9 februari 2014 om 10:37
quote:merano schreef op 09 februari 2014 @ 10:02:
[...]
Alleen als de overheid een volledig statisch en neutraal beleid zou voeren en het individu volledige keuzevrijheid had, en zijn keuzes alleen op basis van economische overwegingen zou hoeven maken, zou dat opgaan.
Beleid bepaalt namelijk dat er keuzes tot armoede kunnen leiden en hoe groot die armoede is.
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.Bovenstaande klinkt een beetje als een utopie. In zekere zin ben ik het met je eens hoor, en zou het mooiste zijn als overheidsbeleid tot hetgene leidt dat jij schrijft. Dat iedereen in Nederland een fijn en gelukkig leven kan leiden. Het feit is echter dat de wereld continu verandert. Statisch overheidsbeleid is daarom onmogelijk. Zolang de wereld blijft veranderen, zal overheidsbeleid daarop moeten worden aangepast.
[...]
Alleen als de overheid een volledig statisch en neutraal beleid zou voeren en het individu volledige keuzevrijheid had, en zijn keuzes alleen op basis van economische overwegingen zou hoeven maken, zou dat opgaan.
Beleid bepaalt namelijk dat er keuzes tot armoede kunnen leiden en hoe groot die armoede is.
Een goede overheid moet in opdracht van ons allen zorgen dat die keuzes en omstandigeheden niet tot armoede kunnen leiden. Als dat wel het geval is, moeten we iets aan het "asociale" beleid doen, niet het probleem bij het individu leggen. Die kan het namelijk in zijn eentje niet oplossen.Bovenstaande klinkt een beetje als een utopie. In zekere zin ben ik het met je eens hoor, en zou het mooiste zijn als overheidsbeleid tot hetgene leidt dat jij schrijft. Dat iedereen in Nederland een fijn en gelukkig leven kan leiden. Het feit is echter dat de wereld continu verandert. Statisch overheidsbeleid is daarom onmogelijk. Zolang de wereld blijft veranderen, zal overheidsbeleid daarop moeten worden aangepast.
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 10:41
quote:hollebollegijs schreef op 09 februari 2014 @ 10:32:
[...]
We hebben deze overheid zelf gekozen, uit angst voor het verdwijnen van de HRA schoot de VVD naar 40 zetels en als tegen reactie schoot ook de PVDA als een komeet omhoog.
Ik vind het huidige beleid prima, verre van asociaal.
Het is makkelijk te roepen dat het anders moet maar daar moeten wel de financiële middelen voor zijn.
Ik zou ook niet graag willen dat de hypotheekrenteaftrek verdwijnt. Dat zou me duizenden euro's per jaar kosten en als ik kijk naar wat ik al bijdraag aan de samenleving, dan zou ik dat niet eerlijk vinden.
Daarnaast denk ik dat er plenty financiële middelen zijn, maar dat die middelen met grote scheppen naar doeleinden gaan waarvan we niet willen dat ze daarheen gaan. Als ze daar iets aan zouden doen, dan ben ik ervan overtuigd dat de overheid de gehele Nederlandse bevolking tegemoet zouden kunnen komen in de koopkracht.
[...]
We hebben deze overheid zelf gekozen, uit angst voor het verdwijnen van de HRA schoot de VVD naar 40 zetels en als tegen reactie schoot ook de PVDA als een komeet omhoog.
Ik vind het huidige beleid prima, verre van asociaal.
Het is makkelijk te roepen dat het anders moet maar daar moeten wel de financiële middelen voor zijn.
Ik zou ook niet graag willen dat de hypotheekrenteaftrek verdwijnt. Dat zou me duizenden euro's per jaar kosten en als ik kijk naar wat ik al bijdraag aan de samenleving, dan zou ik dat niet eerlijk vinden.
Daarnaast denk ik dat er plenty financiële middelen zijn, maar dat die middelen met grote scheppen naar doeleinden gaan waarvan we niet willen dat ze daarheen gaan. Als ze daar iets aan zouden doen, dan ben ik ervan overtuigd dat de overheid de gehele Nederlandse bevolking tegemoet zouden kunnen komen in de koopkracht.
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 10:46
quote:evil-queen schreef op 09 februari 2014 @ 10:27:
[...]
Dat zal het inderdaad wel zijn. Een gevoel van onzekerheid die maakt dat je andere mensen terecht moet wijzen. Iets van jezelf er van overtuigen dat je zelf wel de goede, verstandige keuzes maakt. Persoonlijk zal het me echt een zorg zijn wat een ander met zijn geld doet. Ik voel echt niet de behoefte om andere mensen op hun verantwoordelijkheden te moeten wijzen.
Ja, misschien zijn sommige zaken wel het gevolg van een scheiding, een faillissement of weet ik veel wat... En ja, dan kun je makkelijk zeggen "had je maar niet moeten scheiden", "had je maar niet eens moeten trouwen", etc. Maar om even met de wijze woorden van iemand te spreken: als je alles van te voren weet is het natuurlijk ook geen kunst om rijk te worden.
Ik heb deze hele discussie gevolgd en sorry, maar ik vind het zieliger en zieliger worden. Ik kan nog enigszins in het argument over dat roken komen. Maar sommigen hier proberen duidelijk op alle mogelijke manieren hun gelijk te halen. Zij hebben natuurlijk ook nooit een keuze gemaakt waar ze achteraf spijt van hadden.Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)
[...]
Dat zal het inderdaad wel zijn. Een gevoel van onzekerheid die maakt dat je andere mensen terecht moet wijzen. Iets van jezelf er van overtuigen dat je zelf wel de goede, verstandige keuzes maakt. Persoonlijk zal het me echt een zorg zijn wat een ander met zijn geld doet. Ik voel echt niet de behoefte om andere mensen op hun verantwoordelijkheden te moeten wijzen.
Ja, misschien zijn sommige zaken wel het gevolg van een scheiding, een faillissement of weet ik veel wat... En ja, dan kun je makkelijk zeggen "had je maar niet moeten scheiden", "had je maar niet eens moeten trouwen", etc. Maar om even met de wijze woorden van iemand te spreken: als je alles van te voren weet is het natuurlijk ook geen kunst om rijk te worden.
Ik heb deze hele discussie gevolgd en sorry, maar ik vind het zieliger en zieliger worden. Ik kan nog enigszins in het argument over dat roken komen. Maar sommigen hier proberen duidelijk op alle mogelijke manieren hun gelijk te halen. Zij hebben natuurlijk ook nooit een keuze gemaakt waar ze achteraf spijt van hadden.Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)
zondag 9 februari 2014 om 10:54
quote:jollie schreef op 09 februari 2014 @ 10:46:
[...]
Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)Ik kan ook niet zeggen dat ik het verstandig vind, maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen de verkeerde keuzes maakt, alleen omdat dit meisje duidelijk een verkeerde keuze maakt?
[...]
Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)Ik kan ook niet zeggen dat ik het verstandig vind, maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen de verkeerde keuzes maakt, alleen omdat dit meisje duidelijk een verkeerde keuze maakt?
zondag 9 februari 2014 om 10:56
quote:jollie schreef op 09 februari 2014 @ 10:46:
[...]
Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)Als alles uitkomt waar jij dit meisje voor wil behoeden, betekent dat dan dat we haar als samenleving moeten laten barsten, als achteraf blijkt dat de keuze die ze heeft gemaakt, niet zo verstandig was, ondanks dat zij waarschuwingen heeft gehad voor wat er allemaal mis kan gaan?
[...]
Nu las ik gisteren een topic van een meisje van 19 dat bewust aan een kind ging beginnen. Dan lees je allerlei waarschuwingen van forummers dat dat erg jong is en dat een goede opleiding en werkervaring belangrijk zijn als start in je leven. Dat schuift TO terzijde. De kans is heel groot dat de relatie geen stand houdt en dat zij dan in de bijstand terecht komt. Dan is dat in mijn ogen toch een gevolg van haar eigen keuzes en niet die van Rutte. (tenzij hij natuurlijk de vader zou zijn.....)Als alles uitkomt waar jij dit meisje voor wil behoeden, betekent dat dan dat we haar als samenleving moeten laten barsten, als achteraf blijkt dat de keuze die ze heeft gemaakt, niet zo verstandig was, ondanks dat zij waarschuwingen heeft gehad voor wat er allemaal mis kan gaan?
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 10:58
quote:evil-queen schreef op 09 februari 2014 @ 10:54:
[...]
Ik kan ook niet zeggen dat ik het verstandig vind, maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen de verkeerde keuzes maakt, alleen omdat dit meisje duidelijk een verkeerde keuze maakt?Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?
[...]
Ik kan ook niet zeggen dat ik het verstandig vind, maar dat wil toch niet zeggen dat iedereen de verkeerde keuzes maakt, alleen omdat dit meisje duidelijk een verkeerde keuze maakt?Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?
Mensen op een 2e klas manier behandelen levert nooit 1e klas resultaten op
zondag 9 februari 2014 om 11:46
quote:lelijkmaarlief schreef op 09 februari 2014 @ 10:56:
[...]
Als alles uitkomt waar jij dit meisje voor wil behoeden, betekent dat dan dat we haar als samenleving moeten laten barsten, als achteraf blijkt dat de keuze die ze heeft gemaakt, niet zo verstandig was, ondanks dat zij waarschuwingen heeft gehad voor wat er allemaal mis kan gaan?
Laten barsten nee, hulp ja maar minimaal.
Zonder financiële middelen aan een kind beginnen is een keuze, de gevolgen daarvan bij de belastingbetaler neerleggen vind ik ongepast.
[...]
Als alles uitkomt waar jij dit meisje voor wil behoeden, betekent dat dan dat we haar als samenleving moeten laten barsten, als achteraf blijkt dat de keuze die ze heeft gemaakt, niet zo verstandig was, ondanks dat zij waarschuwingen heeft gehad voor wat er allemaal mis kan gaan?
Laten barsten nee, hulp ja maar minimaal.
Zonder financiële middelen aan een kind beginnen is een keuze, de gevolgen daarvan bij de belastingbetaler neerleggen vind ik ongepast.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 9 februari 2014 om 12:08
quote:lelijkmaarlief schreef op 09 februari 2014 @ 10:58:
[...]
Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?Statistisch gezien is de kans dat het fout loopt groter. Het lijkt mij verstandig om allereerst ervoor te zorgen dat je je eigen broek op kunt houden voor als dat later nodig mocht zijn.
[...]
Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?Statistisch gezien is de kans dat het fout loopt groter. Het lijkt mij verstandig om allereerst ervoor te zorgen dat je je eigen broek op kunt houden voor als dat later nodig mocht zijn.
zondag 9 februari 2014 om 12:23
Ik heb ook wel eens deskundigen ervoor horen pleiten om juist jong aan kinderen te beginnen. Als je dit kunt combineren met een (thuis)studie dan ben je ruim voor je dertigste uit de luiers en heb je de rest van je leven nog voor je om een carrière te maken, dat was zo ongeveer de strekking.
Het bewuste topic heb ik niet gelezen maar het zal allemaal afhangen van de omstandigheden. Heeft dat meisje een sterk vangnet om zich heen, heeft ze de capaciteit om een studie te combineren met kleine kinderen? Dat laatste is niet makkelijk, maar ik heb het heus mensen voor elkaar zien krijgen.
Voor sommige mensen kan het op hun dertigste nog een niet zo handige keuze zijn om kinderen te krijgen, omdat ze hun leven nog steeds niet op de rails hebben. Krijgen die dan ook maar minimale hulp? Op grond waarvan gaan we dat beslissen?
Het bewuste topic heb ik niet gelezen maar het zal allemaal afhangen van de omstandigheden. Heeft dat meisje een sterk vangnet om zich heen, heeft ze de capaciteit om een studie te combineren met kleine kinderen? Dat laatste is niet makkelijk, maar ik heb het heus mensen voor elkaar zien krijgen.
Voor sommige mensen kan het op hun dertigste nog een niet zo handige keuze zijn om kinderen te krijgen, omdat ze hun leven nog steeds niet op de rails hebben. Krijgen die dan ook maar minimale hulp? Op grond waarvan gaan we dat beslissen?
zondag 9 februari 2014 om 13:24
quote:lelijkmaarlief schreef op 09 februari 2014 @ 10:58:
[...]
Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?
Nou, ik weet niks van de situatie van dit meisje. Wie weet heeft ze de financiële middelen wel, en een stabiele relatie en weet ik veel wat. En dan nog, er zijn veel oudere mensen die dat ook niet hebben. Maar dan nog. Ik weet dat ik zoiets op mijn negentiende niet aan zou hebben gekund. Of nou ja, ik had het wel gekund als het had gemoeten, maar ik ben toch blij dat ik eerst optimaal van mijn studententijd heb genoten.
Maar dat is mijn persoonlijke mening. Als anderen het anders willen doen moet dat kunnen. Wel of niet jong kinderen krijgen was verder ook niet mijn punt. Ik probeerde alleen maar duidelijk te maken dat je niet, omdat je een voorbeeld aan kunt halen, kunt stellen dat iedereen domme keuzes maakt. Dat is eigenlijk alles.
[...]
Hoezo is het per definitie een onverstandige keuze? Het kan toch allemaal heel positief uitpakken?
Nou, ik weet niks van de situatie van dit meisje. Wie weet heeft ze de financiële middelen wel, en een stabiele relatie en weet ik veel wat. En dan nog, er zijn veel oudere mensen die dat ook niet hebben. Maar dan nog. Ik weet dat ik zoiets op mijn negentiende niet aan zou hebben gekund. Of nou ja, ik had het wel gekund als het had gemoeten, maar ik ben toch blij dat ik eerst optimaal van mijn studententijd heb genoten.
Maar dat is mijn persoonlijke mening. Als anderen het anders willen doen moet dat kunnen. Wel of niet jong kinderen krijgen was verder ook niet mijn punt. Ik probeerde alleen maar duidelijk te maken dat je niet, omdat je een voorbeeld aan kunt halen, kunt stellen dat iedereen domme keuzes maakt. Dat is eigenlijk alles.
zondag 9 februari 2014 om 13:25
quote:meivogel schreef op 09 februari 2014 @ 12:23:
Ik heb ook wel eens deskundigen ervoor horen pleiten om juist jong aan kinderen te beginnen. Als je dit kunt combineren met een (thuis)studie dan ben je ruim voor je dertigste uit de luiers en heb je de rest van je leven nog voor je om een carrière te maken, dat was zo ongeveer de strekking.
Het bewuste topic heb ik niet gelezen maar het zal allemaal afhangen van de omstandigheden. Heeft dat meisje een sterk vangnet om zich heen, heeft ze de capaciteit om een studie te combineren met kleine kinderen? Dat laatste is niet makkelijk, maar ik heb het heus mensen voor elkaar zien krijgen.
Voor sommige mensen kan het op hun dertigste nog een niet zo handige keuze zijn om kinderen te krijgen, omdat ze hun leven nog steeds niet op de rails hebben. Krijgen die dan ook maar minimale hulp? Op grond waarvan gaan we dat beslissen?
Ik denk niet dat die deskundigen met jong 19 jaar bedoelden.
Het gaat erom dat als je in zo'n situatie in de bijstand komt, dat het gevolg is van je eigen beslissingen. Ik zeg niet dat we zo iemand niet moeten helpen, maar klagen over de hoogte van de bijstand vind ik in zo'n geval niet terecht.
Ik heb ook wel eens deskundigen ervoor horen pleiten om juist jong aan kinderen te beginnen. Als je dit kunt combineren met een (thuis)studie dan ben je ruim voor je dertigste uit de luiers en heb je de rest van je leven nog voor je om een carrière te maken, dat was zo ongeveer de strekking.
Het bewuste topic heb ik niet gelezen maar het zal allemaal afhangen van de omstandigheden. Heeft dat meisje een sterk vangnet om zich heen, heeft ze de capaciteit om een studie te combineren met kleine kinderen? Dat laatste is niet makkelijk, maar ik heb het heus mensen voor elkaar zien krijgen.
Voor sommige mensen kan het op hun dertigste nog een niet zo handige keuze zijn om kinderen te krijgen, omdat ze hun leven nog steeds niet op de rails hebben. Krijgen die dan ook maar minimale hulp? Op grond waarvan gaan we dat beslissen?
Ik denk niet dat die deskundigen met jong 19 jaar bedoelden.
Het gaat erom dat als je in zo'n situatie in de bijstand komt, dat het gevolg is van je eigen beslissingen. Ik zeg niet dat we zo iemand niet moeten helpen, maar klagen over de hoogte van de bijstand vind ik in zo'n geval niet terecht.
zondag 9 februari 2014 om 13:32
quote:jollie schreef op 09 februari 2014 @ 13:25:
[...]
Ik denk niet dat die deskundigen met jong 19 jaar bedoelden.
Het gaat erom dat als je in zo'n situatie in de bijstand komt, dat het gevolg is van je eigen beslissingen. Ik zeg niet dat we zo iemand niet moeten helpen, maar klagen over de hoogte van de bijstand vind ik in zo'n geval niet terecht.
Welke bijstandgerechtigde klaagt over de hoogte van de bijstand?
Ik zie daar eigenlijk uitsluitend mensen over klagen die zelf hun koetjes op het droge hebben en dat een ander blijkbaar niet gunnen.
[...]
Ik denk niet dat die deskundigen met jong 19 jaar bedoelden.
Het gaat erom dat als je in zo'n situatie in de bijstand komt, dat het gevolg is van je eigen beslissingen. Ik zeg niet dat we zo iemand niet moeten helpen, maar klagen over de hoogte van de bijstand vind ik in zo'n geval niet terecht.
Welke bijstandgerechtigde klaagt over de hoogte van de bijstand?
Ik zie daar eigenlijk uitsluitend mensen over klagen die zelf hun koetjes op het droge hebben en dat een ander blijkbaar niet gunnen.
zondag 9 februari 2014 om 13:35
quote:Cateautje schreef op 09 februari 2014 @ 13:32:
[...]
Welke bijstandgerechtigde klaagt over de hoogte van de bijstand?
Ik zie daar eigenlijk uitsluitend mensen over klagen die zelf hun koetjes op het droge hebben en dat een ander blijkbaar niet gunnen.Wat bedoel je daarmee Cateautje? Dat werkenden vinden dat mensen het in de bijstand veel te goed hebben?
[...]
Welke bijstandgerechtigde klaagt over de hoogte van de bijstand?
Ik zie daar eigenlijk uitsluitend mensen over klagen die zelf hun koetjes op het droge hebben en dat een ander blijkbaar niet gunnen.Wat bedoel je daarmee Cateautje? Dat werkenden vinden dat mensen het in de bijstand veel te goed hebben?
odi et amo
zondag 9 februari 2014 om 13:47
quote:hollebollegijs schreef op 09 februari 2014 @ 11:46:
[...]
Laten barsten nee, hulp ja maar minimaal.
Zonder financiële middelen aan een kind beginnen is een keuze, de gevolgen daarvan bij de belastingbetaler neerleggen vind ik ongepast.
Dit verhaal rammelt aan alle kanten. De gevolgen van heel veel keuzes worden bij de belastingbetaler neergelegd. Dat jij de keuze maakt om een een kind te krijgen betekent sowieso dat de belastingbetaler mag gaan dokken (kinderbijslag, KOT, scholing, etc.) Als je morgen een huis koopt, komt een deel van de kosten voor rekening van de belastingbetaler. Dat jij de keuze maakt om te gaan scheiden betekent dat je ex in de bijstand komt waardoor de gevolgen van jouw keuze voor rekening van de belastingbetaler komen.
Allemaal keuzes waarbij voorzienbaar is dat je ze niet uit eigen middelen kunt of gaat bekostigen. De gevolgen van jouw keuzes bij de belastingbetaler neerleggen noem je echter niet ongepast.
Het gaat jou dus helemaal niet om "foute" keuzes, want de gevolgen van jouw "foute" keuzes mogen we best met elkaar betalen, maar om de "foute" keuzes van een ander. En dan zijn we er precies.
Wat is trouwens de keuze die het kind gemaakt heeft?
[...]
Laten barsten nee, hulp ja maar minimaal.
Zonder financiële middelen aan een kind beginnen is een keuze, de gevolgen daarvan bij de belastingbetaler neerleggen vind ik ongepast.
Dit verhaal rammelt aan alle kanten. De gevolgen van heel veel keuzes worden bij de belastingbetaler neergelegd. Dat jij de keuze maakt om een een kind te krijgen betekent sowieso dat de belastingbetaler mag gaan dokken (kinderbijslag, KOT, scholing, etc.) Als je morgen een huis koopt, komt een deel van de kosten voor rekening van de belastingbetaler. Dat jij de keuze maakt om te gaan scheiden betekent dat je ex in de bijstand komt waardoor de gevolgen van jouw keuze voor rekening van de belastingbetaler komen.
Allemaal keuzes waarbij voorzienbaar is dat je ze niet uit eigen middelen kunt of gaat bekostigen. De gevolgen van jouw keuzes bij de belastingbetaler neerleggen noem je echter niet ongepast.
Het gaat jou dus helemaal niet om "foute" keuzes, want de gevolgen van jouw "foute" keuzes mogen we best met elkaar betalen, maar om de "foute" keuzes van een ander. En dan zijn we er precies.
Wat is trouwens de keuze die het kind gemaakt heeft?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
