Actueel
alle pijlers
Baby overleden in Frankrijk
donderdag 6 augustus 2009 om 08:46
RENNES - De zeven weken oude baby van een Nederlands stel in Frankrijk heeft een dodelijke val gemaakt op een pier. De moeder van het meisje liet de kinderwagen even los om een foto te maken, waarop het wagentje naar beneden rolde, omsloeg en zeven à acht meter lager een betonblok raakte.
© ANPDe ouders wandelden op de pier van de noordwestelijke kustgemeente Erquy (Bretagne), samen met hun andere dochtertje van drie en een bevriend stel, eveneens uit Nederland. Dat berichtte de Franse nieuwszender TF1 woensdagavond.
Reddingswerkers brachten de zwaargewonde zuigeling naar het ziekenhuis in de plaats Rennes, waar die even later overleed. De aangeslagen ouders krijgen psychologische begeleiding.
Bron; NU.nl
© ANPDe ouders wandelden op de pier van de noordwestelijke kustgemeente Erquy (Bretagne), samen met hun andere dochtertje van drie en een bevriend stel, eveneens uit Nederland. Dat berichtte de Franse nieuwszender TF1 woensdagavond.
Reddingswerkers brachten de zwaargewonde zuigeling naar het ziekenhuis in de plaats Rennes, waar die even later overleed. De aangeslagen ouders krijgen psychologische begeleiding.
Bron; NU.nl
donderdag 6 augustus 2009 om 08:49
Afschuwelijk, je ergste nachtmerrie. Arm babietje en arme ouders.
Ik ben zelf een ontzettende doemscenario-denker. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. Als ik bijv. op het station sta met mijn hond op het perron, dan kijk ik of zijn riem goed vastzit want ik zie al voor me hoe hij onder een trein kan komen.
Toen mijn kleine nog in de wagen lag (en nog steeds) liet ik zelden mijn wagen los. In gedachten zag ik al zoiets als dit ongeluk gebeuren. In een onbewaakt ogenblik kan er zoveel gebeuren.
Mijn hart stond vanmorgen echt even stil van dit bericht. Vind het echt ontzettend verdrietig.
Ik ben zelf een ontzettende doemscenario-denker. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. Als ik bijv. op het station sta met mijn hond op het perron, dan kijk ik of zijn riem goed vastzit want ik zie al voor me hoe hij onder een trein kan komen.
Toen mijn kleine nog in de wagen lag (en nog steeds) liet ik zelden mijn wagen los. In gedachten zag ik al zoiets als dit ongeluk gebeuren. In een onbewaakt ogenblik kan er zoveel gebeuren.
Mijn hart stond vanmorgen echt even stil van dit bericht. Vind het echt ontzettend verdrietig.
donderdag 6 augustus 2009 om 08:52
donderdag 6 augustus 2009 om 08:54
Heel erg verdrietig.
Ik ben zelf ook zo'n doemdenker die de kinderwagen niet los laat tenzij goed op de rem, en dan nog liever niet.
Een keer heb ik de wagen losgelaten, omdat mijn zoontje met zijn oog in een tak liep, en ik hem snel wilde pakken. De kinderwagen wel op de rem, maar blijkbaar niet goed genoeg eraan getrokken, want de wagen rolde zo de straat op. Godzijdank kwam er niets aan, en kiepte de wagen ook niet om, maar ik krijg nog buikpijn als ik eraan denk.
Ik ben zelf ook zo'n doemdenker die de kinderwagen niet los laat tenzij goed op de rem, en dan nog liever niet.
Een keer heb ik de wagen losgelaten, omdat mijn zoontje met zijn oog in een tak liep, en ik hem snel wilde pakken. De kinderwagen wel op de rem, maar blijkbaar niet goed genoeg eraan getrokken, want de wagen rolde zo de straat op. Godzijdank kwam er niets aan, en kiepte de wagen ook niet om, maar ik krijg nog buikpijn als ik eraan denk.
donderdag 6 augustus 2009 om 08:58
Dat lijkt me bijna onmogelijk om als ouders mee verder te leven. Ik moet er niet aan denken.
Ik ben, net als Nastik, een doemdenker. Ik hou altijd rekening met de meest afschuwelijke scenario's. Ik zie altijd gevaren op mijn weg. Maar 'een ongeluk zit in een heel klein hoekje'. Zoiets als dit kan denk ik iedereen gebeuren.
Ik ben, net als Nastik, een doemdenker. Ik hou altijd rekening met de meest afschuwelijke scenario's. Ik zie altijd gevaren op mijn weg. Maar 'een ongeluk zit in een heel klein hoekje'. Zoiets als dit kan denk ik iedereen gebeuren.
donderdag 6 augustus 2009 om 09:00
quote:Nastik schreef op 06 augustus 2009 @ 08:49:
Afschuwelijk, je ergste nachtmerrie. Arm babietje en arme ouders.
Ik ben zelf een ontzettende doemscenario-denker. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. Als ik bijv. op het station sta met mijn hond op het perron, dan kijk ik of zijn riem goed vastzit want ik zie al voor me hoe hij onder een trein kan komt.
Toen mijn kleine nog in de wagen lag (en nog steeds) liet ik zelden mijn wagen los. In gedachten zag ik al zoiets als dit ongeluk gebeuren. In een onbewaakt ogenblik kan er zoveel gebeuren.
* Dat heb ik dus ook!!
Vond het altijd nogal paranoia , maar blijf het gewoon doen!!!*..
Mijn hart stond vanmorgen echt even stil van dit bericht. Vind het echt ontzettend verdrietig.
Afschuwelijk, je ergste nachtmerrie. Arm babietje en arme ouders.
Ik ben zelf een ontzettende doemscenario-denker. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. Als ik bijv. op het station sta met mijn hond op het perron, dan kijk ik of zijn riem goed vastzit want ik zie al voor me hoe hij onder een trein kan komt.
Toen mijn kleine nog in de wagen lag (en nog steeds) liet ik zelden mijn wagen los. In gedachten zag ik al zoiets als dit ongeluk gebeuren. In een onbewaakt ogenblik kan er zoveel gebeuren.
* Dat heb ik dus ook!!
Vond het altijd nogal paranoia , maar blijf het gewoon doen!!!*..
Mijn hart stond vanmorgen echt even stil van dit bericht. Vind het echt ontzettend verdrietig.
donderdag 6 augustus 2009 om 21:09
Vreselijk bericht, echt vreselijk verdrietig.
Ik heb zelf iets soortgelijks meegemaakt, afgelopen week. Ben er nog steeds niet overheen, en na dit nieuws komt het toch weer boven... We waren aan het wandelen langs het water met onze dochter van 3 en zoontje van 4 weken. Ineens wordt mijn dochter, die een ijsje aan het eten was "aangevallen" door een paar wespen die rondom haar mondje bleven hangen. Ze raakte volledig in paniek. Man en ik ook, dus man pakte haar ijsje af en ik trok haar weg bij de prullenbak waar we naast stonden. En in de tussentijd rolde de wagen met baby het water in zonder dat we het merkte... Ineens hoor ik mijn lief roepen " Jezus NEEEE" en ik draai me om en zie de kinderwagen schuin in het water liggen met de kap al half onder water. Je wilt niet weten wat je dan voelt. Paniek. Mijn man rende het water in en trok onze zoon uit de wagen die zeiknat was maar met zijn gezichtje nog vrij lag, goddank. Maar toch, dat kleine lijfje rillend tegen je aan, huilend, gillend bijna.Hoe kon ons dit nu overkomen? Wij, die altijd zo bovenop onze kinderen zitten... Het zegt dus allemaal niks... Bij ons is het goed afgelopen, al denk je steeds, "wat nou als.."
Ik leef echt met deze mensen mee, hun leven is in een fractie voor altijd veranderd. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Hoe verdrietig kan het leven zijn... Vreselijk.
Ik heb zelf iets soortgelijks meegemaakt, afgelopen week. Ben er nog steeds niet overheen, en na dit nieuws komt het toch weer boven... We waren aan het wandelen langs het water met onze dochter van 3 en zoontje van 4 weken. Ineens wordt mijn dochter, die een ijsje aan het eten was "aangevallen" door een paar wespen die rondom haar mondje bleven hangen. Ze raakte volledig in paniek. Man en ik ook, dus man pakte haar ijsje af en ik trok haar weg bij de prullenbak waar we naast stonden. En in de tussentijd rolde de wagen met baby het water in zonder dat we het merkte... Ineens hoor ik mijn lief roepen " Jezus NEEEE" en ik draai me om en zie de kinderwagen schuin in het water liggen met de kap al half onder water. Je wilt niet weten wat je dan voelt. Paniek. Mijn man rende het water in en trok onze zoon uit de wagen die zeiknat was maar met zijn gezichtje nog vrij lag, goddank. Maar toch, dat kleine lijfje rillend tegen je aan, huilend, gillend bijna.Hoe kon ons dit nu overkomen? Wij, die altijd zo bovenop onze kinderen zitten... Het zegt dus allemaal niks... Bij ons is het goed afgelopen, al denk je steeds, "wat nou als.."
Ik leef echt met deze mensen mee, hun leven is in een fractie voor altijd veranderd. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Hoe verdrietig kan het leven zijn... Vreselijk.
donderdag 6 augustus 2009 om 21:15