Actueel
alle pijlers
(Cyber)pesten>zelfmoord: Amanda Todd
vrijdag 12 oktober 2012 om 11:41
Ik lees net de afschuwelijke berichten over een 15-jarig meisje dat zelfmoord heeft gepleegd. Alvorens zelfmoord te plegen plaatste ze een video op youtube over pesten: http://www.youtube.com/watch?v=dOwB0EeQMqk
Schokkend. Zo'n jong meisje die geen andere uitweg meer zag.
Jammer dat jongeren facebook etc. hebben aangewend om elkaar het leven zuur te maken in plaats van contact te leggen met vrienden.
Pesten is weer even onder de aandacht, maar of dat zin heeft? Voor Amanda Todd in ieder geval niet meer
Schokkend. Zo'n jong meisje die geen andere uitweg meer zag.
Jammer dat jongeren facebook etc. hebben aangewend om elkaar het leven zuur te maken in plaats van contact te leggen met vrienden.
Pesten is weer even onder de aandacht, maar of dat zin heeft? Voor Amanda Todd in ieder geval niet meer
dinsdag 16 oktober 2012 om 21:02
quote:missy_acy schreef op 16 oktober 2012 @ 18:58:
Schaamte...
Daar zeg je wat. Ik denk dat het zaak is om juist dat om te draaien. De gepeste zou zich niet mogen schamen.Helemaal met je eens, maar dit is helaas niet zo makkelijk voor de mensen die gepest worden.
Schaamte...
Daar zeg je wat. Ik denk dat het zaak is om juist dat om te draaien. De gepeste zou zich niet mogen schamen.Helemaal met je eens, maar dit is helaas niet zo makkelijk voor de mensen die gepest worden.
Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen, verander de dingen die je niet kunt accepteren.
dinsdag 16 oktober 2012 om 21:42
Maar dit gaat zo veel verder. Na haar zelfmoordpoging kwam zij op school en zei iemand in de kantine tegen haar: "Kijk eens om je heen, het kan hier niemand wat schelen" en dat het jammer was dat haar poging mislukt was. Op een begeven moment stop je met vertellen. De schoolpesters hadden zelf eens gezegd dat ze op een bepaalde dag in mekaar zou worden geslagen maar ze durfde het haar vader niet te vertellen. Toen ze in mekaar was geslagen kwam er een leraar aan om te vragen wat er gebeurd was, maar ze wilde geen hulp omdat alles toch alleen maar erger werd.
I
I
woensdag 17 oktober 2012 om 22:49
@Missy: Nee hoor, je leest het goed. Ik las net het topic "Amanda Todd en Pesten" en die TO benoemt ook dat zelfs nu ze dood is het pesten gewoon doorgaat in de vorm van onsmakelijke opmerkingen op allerlei websites. Ik vraag me dan af: hoe diep kun je zinken als mens om dat te doen?
Ik heb het jaren geleden meegemaakt toen mijn broer stierf.
http://frontpage.fok.nl/nieuws/219407/1/1/50
Ik heb het jaren geleden meegemaakt toen mijn broer stierf.
http://frontpage.fok.nl/nieuws/219407/1/1/50
woensdag 17 oktober 2012 om 23:02
woensdag 17 oktober 2012 om 23:06
quote:mallemeid schreef op 17 oktober 2012 @ 19:52:
Amanda Todd heeft wèl gekozen voor de weg van de minste weerstand.
Anderzijds moet je in de huidige maatschappij een dikke huid hebben, anders is het leven heel moeilijk te leven...
2 berichten.
Duidelijk een forummer die wil uitlokken. Geen knip voor de neus waard.
Yvonne sterkte.
Amanda Todd heeft wèl gekozen voor de weg van de minste weerstand.
Anderzijds moet je in de huidige maatschappij een dikke huid hebben, anders is het leven heel moeilijk te leven...
2 berichten.
Duidelijk een forummer die wil uitlokken. Geen knip voor de neus waard.
Yvonne sterkte.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 17 oktober 2012 om 23:08
woensdag 17 oktober 2012 om 23:17
Helaas faalt de hulpverlening meestal bij pesten op school of zoals nu ook via social media, want scholen weten zich geen raad. Meestal verlaat het slachtoffer dan uiteindelijk geknakt de school in de hoop ergens anders wel rust te krijgen (wat vaak niet lukt door het roddelcircuit ) en de pestkoppen blijven zitten waar ze zitten en zijn vaak ook nog de Popie Jopies van de school waar men tegenop ziet en bang van is (omdat ze zelf geen slachtoffer willen worden).
Toch is het niet alleen iets dat de jeugd betreft, want het kan overal gebeuren: op het werk, in het bejaardenhuis, in social media. Triest, dat mensen dit nodig hebben om zich goed te kunnen voelen.
Toch is het niet alleen iets dat de jeugd betreft, want het kan overal gebeuren: op het werk, in het bejaardenhuis, in social media. Triest, dat mensen dit nodig hebben om zich goed te kunnen voelen.
woensdag 17 oktober 2012 om 23:29
Het is zo een teken van zwakte dan mensen gaan schelden e.d..
Tuurlijk heb ik ook wel eens woorden maar sinds ik de 16 voorbij ben heb ik nooit meer iemand in een ruzie uitgescholden, daar voel ik me echt te goed voor.
Ruziën doe ik wel op een andere manier.
En dan ook nog eens schelden op een overleden persoon, grapjes maken ten koste van.. Ik heb er geen woorden voor.
Niemand, maar dan ook niemand in mijn omgeving laat ik de zwakkere persoon zijn, zodra ik zie dat iemand in zo'n situatie terecht komt bemoei ik me er mee. Misschien niet altijd goed, maar ik heb ook op de harde manier moeten lever voor mezelf op te komen en dat gun ik niemand.
Tuurlijk heb ik ook wel eens woorden maar sinds ik de 16 voorbij ben heb ik nooit meer iemand in een ruzie uitgescholden, daar voel ik me echt te goed voor.
Ruziën doe ik wel op een andere manier.
En dan ook nog eens schelden op een overleden persoon, grapjes maken ten koste van.. Ik heb er geen woorden voor.
Niemand, maar dan ook niemand in mijn omgeving laat ik de zwakkere persoon zijn, zodra ik zie dat iemand in zo'n situatie terecht komt bemoei ik me er mee. Misschien niet altijd goed, maar ik heb ook op de harde manier moeten lever voor mezelf op te komen en dat gun ik niemand.
woensdag 17 oktober 2012 om 23:39
Dit is in en in triest. Mijn jongste dochter van 17 kwam hiermee thuis, helemaal onder de indruk. We hebben het er veel over gehad, het zit haar heel hoog. Het is hier ook veel in het nieuws. Wat ons zo verbaasd is al die meiden en jongens die nu in het nieuws komen om hun verbazing en verdriet te uitten. Er was ook zelfs een plaatselijke sportwedstrijd opgedragen aan Amanda Todd, alle spelers droegen roze voetbalkousen. Het schoot mij een beetje verkeerd, eigenlijk.
De Canadezen zijn een heel vriendelijk volk. Ze staan bekend om hun "sorry" zeggen. Dat zit erg ingebakken in de cultuur. Verder zijn ze heel erg begaan met hun "community". Tenminste dat is hoe wij het hier in Calgary ervaren. Dit soort acties, zoals die wedstrijd, vind ik dan ook heel typisch Canadees maar vrienden die nu staan te huilen, dat snap ik niet zo goed. Dan denk ik toch "waar waren jullie?". Ik vind het een heel complex probleem en heb het gevoel dat het "flashen" een soort van begin is geweest van een aaneenschakeling van ellende: Foto's op FB->pesten->verhuizen/scholen veranderen->opnieuw pesten->hopeloosheid->drugs/alcohol->zelfmoordpogingen met als uiteindelijk resultaat haar overlijden. Vreselijk.
Ik heb geen idee hoe dit had kunnen worden voorkomen. Doodeng dit. Ik denk wel dat een goed contact met je kinderen hierin een hele grote rol speelt. Zo ben ik een enorme voorvechtster van samen eten. Dat gebeurt hier veel minder, mensen nemen geen tijd meer om samen aan tafel te zitten. Juist aan tafel of in de keuken krijg je het beste inzicht in je kinderen's gevoelswereld (voor zover dat mogelijk is, het blijven pubers).
De Canadezen zijn een heel vriendelijk volk. Ze staan bekend om hun "sorry" zeggen. Dat zit erg ingebakken in de cultuur. Verder zijn ze heel erg begaan met hun "community". Tenminste dat is hoe wij het hier in Calgary ervaren. Dit soort acties, zoals die wedstrijd, vind ik dan ook heel typisch Canadees maar vrienden die nu staan te huilen, dat snap ik niet zo goed. Dan denk ik toch "waar waren jullie?". Ik vind het een heel complex probleem en heb het gevoel dat het "flashen" een soort van begin is geweest van een aaneenschakeling van ellende: Foto's op FB->pesten->verhuizen/scholen veranderen->opnieuw pesten->hopeloosheid->drugs/alcohol->zelfmoordpogingen met als uiteindelijk resultaat haar overlijden. Vreselijk.
Ik heb geen idee hoe dit had kunnen worden voorkomen. Doodeng dit. Ik denk wel dat een goed contact met je kinderen hierin een hele grote rol speelt. Zo ben ik een enorme voorvechtster van samen eten. Dat gebeurt hier veel minder, mensen nemen geen tijd meer om samen aan tafel te zitten. Juist aan tafel of in de keuken krijg je het beste inzicht in je kinderen's gevoelswereld (voor zover dat mogelijk is, het blijven pubers).
Optimist tot in de kist!
donderdag 18 oktober 2012 om 00:03
donderdag 18 oktober 2012 om 00:07
quote:Olifantjeinhetbos schreef op 17 oktober 2012 @ 23:39:
Ik heb geen idee hoe dit had kunnen worden voorkomen. Doodeng dit. Ik denk wel dat een goed contact met je kinderen hierin een hele grote rol speelt. Zo ben ik een enorme voorvechtster van samen eten. Dat gebeurt hier veel minder, mensen nemen geen tijd meer om samen aan tafel te zitten. Juist aan tafel of in de keuken krijg je het beste inzicht in je kinderen's gevoelswereld (voor zover dat mogelijk is, het blijven pubers).
Helaas schaamt iemand die getreiterd wordt zich en dat maakt dat je het aan niemand vertelt en al helemaal niet aan je ouders. Die gaan dan waarschijnlijk verhaal halen of willen het oplossen door te gaan praten en dan ben je bang dat het nog erger wordt. Tenminste, dat had ik.
Ik praat ook veel met mijn zoontje en zeg hem altijd dat hij ALLES aan mij en aan zijn vader mag vertellen. Ook als het eigenlijk een geheim is. Zo hoop ik dat hij het vertelt als er stront aan de knikker is, maar meer kun je niet doen denk ik.
Ik heb geen idee hoe dit had kunnen worden voorkomen. Doodeng dit. Ik denk wel dat een goed contact met je kinderen hierin een hele grote rol speelt. Zo ben ik een enorme voorvechtster van samen eten. Dat gebeurt hier veel minder, mensen nemen geen tijd meer om samen aan tafel te zitten. Juist aan tafel of in de keuken krijg je het beste inzicht in je kinderen's gevoelswereld (voor zover dat mogelijk is, het blijven pubers).
Helaas schaamt iemand die getreiterd wordt zich en dat maakt dat je het aan niemand vertelt en al helemaal niet aan je ouders. Die gaan dan waarschijnlijk verhaal halen of willen het oplossen door te gaan praten en dan ben je bang dat het nog erger wordt. Tenminste, dat had ik.
Ik praat ook veel met mijn zoontje en zeg hem altijd dat hij ALLES aan mij en aan zijn vader mag vertellen. Ook als het eigenlijk een geheim is. Zo hoop ik dat hij het vertelt als er stront aan de knikker is, maar meer kun je niet doen denk ik.
