Actueel
alle pijlers
Dag van nationale rouw
woensdag 23 juli 2014 om 08:17
Wat doen jullie?
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
woensdag 23 juli 2014 om 16:29
woensdag 23 juli 2014 om 16:32
Het is hier in mijn woonkamer nog steeds heel stil. We zijn erg onder de indruk van wat we zien.
Ook buiten op straat is weinig te horen.
Wat moet dat een zware taak zijn onder deze weersomstandigheden. In de volle zon, geen streepje schaduw alleen die de mannen in uniform zelf afgeven. Ik zeg het niet snel zonder een sprankje scherts, maar nu in volle ernst: respect!
Ook buiten op straat is weinig te horen.
Wat moet dat een zware taak zijn onder deze weersomstandigheden. In de volle zon, geen streepje schaduw alleen die de mannen in uniform zelf afgeven. Ik zeg het niet snel zonder een sprankje scherts, maar nu in volle ernst: respect!
woensdag 23 juli 2014 om 16:41
woensdag 23 juli 2014 om 16:54
quote:LouisaVuitton schreef op 23 juli 2014 @ 16:41:
[...]
Nederland bewijst met deze ceremonie hoe respectvol er wordt omgegaan met de lichamen. Dat is mij meer waard dan dat deze ceremonie zich herhaald in de komende dagen.Dat hoop ik ook, maar ben dus bang van niet. Het respect verdienen ze zeker! Maar zo formeel en indrukwekkend als dit gaat niet meer gebeuren denk ik. Zo'n stoet waar voor de snelweg afgesloten wordt, zullen ze denk ik niet elke dag doen. Nogmaals ik hoop zeker voor de nabestaande van wel.
[...]
Nederland bewijst met deze ceremonie hoe respectvol er wordt omgegaan met de lichamen. Dat is mij meer waard dan dat deze ceremonie zich herhaald in de komende dagen.Dat hoop ik ook, maar ben dus bang van niet. Het respect verdienen ze zeker! Maar zo formeel en indrukwekkend als dit gaat niet meer gebeuren denk ik. Zo'n stoet waar voor de snelweg afgesloten wordt, zullen ze denk ik niet elke dag doen. Nogmaals ik hoop zeker voor de nabestaande van wel.
woensdag 23 juli 2014 om 16:57
quote:elninjoo schreef op 23 juli 2014 @ 16:52:
Dacht dat er veel meer kisten in zo'n vliegtuig konden, het zijn er maar heel weinig die nu aangekomen zijn.Er was eerste instantie spraken van 50 kisten, het waren er 40, misschien is de rest nog niet vrijgegeven. Hoop dat ze snel volgen, maar ik begreep datzelfde denken uiterlijk vrijdag alle slachtoffers over te hebben gebracht.
Dacht dat er veel meer kisten in zo'n vliegtuig konden, het zijn er maar heel weinig die nu aangekomen zijn.Er was eerste instantie spraken van 50 kisten, het waren er 40, misschien is de rest nog niet vrijgegeven. Hoop dat ze snel volgen, maar ik begreep datzelfde denken uiterlijk vrijdag alle slachtoffers over te hebben gebracht.
woensdag 23 juli 2014 om 17:05
quote:Debora schreef op woensdag 23 juli 2014 09:06 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="cupcakegirl in "Dag van nationale rouw"" class="messagelink">cupcakegirl schreef op 23 juli 2014 @ 08:51</a>:</b>
Sluit me aan bij Dreamer waarbij ik ook nog wil opmerken dat dit me ook vrij pijnlijk lijkt voor de nabestaanden van bv de ramp in Tripoli. Zij kregen geen dag van nationale rouw.</div></blockquote>Het gaat ook niet om het vliegtuig dat neergestort is an sich, het gaat er om dat 193 Nederlanders in een klap zijn omgekomen in een oorlog waar wij niet bij betrokken waren. Dit is zo uitzonderlijk en zo ongrijpbaar (iedereen weet dat een vliegtuig kan neerstorten, dat het neergeschoten wordt is een scenario waar je nooit rekening mee houdt), dat een dag van nationale rouw recht doet aan de ernst van de situatie. Helemaal mee eens!
Sluit me aan bij Dreamer waarbij ik ook nog wil opmerken dat dit me ook vrij pijnlijk lijkt voor de nabestaanden van bv de ramp in Tripoli. Zij kregen geen dag van nationale rouw.</div></blockquote>Het gaat ook niet om het vliegtuig dat neergestort is an sich, het gaat er om dat 193 Nederlanders in een klap zijn omgekomen in een oorlog waar wij niet bij betrokken waren. Dit is zo uitzonderlijk en zo ongrijpbaar (iedereen weet dat een vliegtuig kan neerstorten, dat het neergeschoten wordt is een scenario waar je nooit rekening mee houdt), dat een dag van nationale rouw recht doet aan de ernst van de situatie. Helemaal mee eens!
woensdag 23 juli 2014 om 17:11
quote:sammoosje schreef op 23 juli 2014 @ 17:05:
[...]
Helemaal mee eens!Ik ook. En natuurlijk is het moeilijk om ergens een grens te trekken, en dat zal betekenen dat er bij sommige mensen wel eens iets 'oneerlijk' aanvoelt. Want een ceremonie als deze, nationale rouw... wannneer een herdenking en hoe groot dan... Dat bepaal je iedere keer opnieuw, gelukkig bestaan er niet overal draaiboeken en protocollen voor.
[...]
Helemaal mee eens!Ik ook. En natuurlijk is het moeilijk om ergens een grens te trekken, en dat zal betekenen dat er bij sommige mensen wel eens iets 'oneerlijk' aanvoelt. Want een ceremonie als deze, nationale rouw... wannneer een herdenking en hoe groot dan... Dat bepaal je iedere keer opnieuw, gelukkig bestaan er niet overal draaiboeken en protocollen voor.
Tjezus, wat vals
woensdag 23 juli 2014 om 17:21
Poging om het nut van (nationale) rouw te beschrijven:
het is, ook voor mensen die er niets bij voelen, niet iemand verloren hebben, om erbij stil te staan dat verlies wel bestaat, dat je de dood niet moet wegmoffelen, en het verdriet, en het verschrikkelijke gemis. Erken dat het leven betekenis heeft. Zelfs in de retoriek en in de ceremonie (in gestyleerde vorm, gestolde rouw) kun je een aanrakingspunt voelen, op welk moment dan ook (misschien op het moment van die last post, of het uitdragen (wat moeilijk is!) van de kisten, waardoor het door anderen gevoelde leed dichterbij komt. Dat moet je niet van je afwerpen. We kunnen zo goed méér menselijkheid gebruiken, niet: minder. En nee: ik kan niet ‘wetenschappelijk’ en met allerlei onderzoeken bewijzen dat dat goed is. Maar soms moet je alleen afgaan op je hart en je fatsoen.
Als je zelf ooit iemand hebt verloren weet je: ja!, het is belangrijk, en geeft steun, als anderen met je meeleven en op zijn minst respect betonen. Dan voel je dat je deel uitmaakt van een gemeenschap. Dat maakt ons mens. Het gaat dan een keertje niet om wat je zelf denkt, voelt, wilt, maar om anderen. Jouw anderen. Dat is al zo bij een ‘gewoon’ overlijden in een dorp, buurt in de stad. Ook al is je eerbetoon ‘leeg’, want het is nooit echt zo leeg als je denkt, het is menselijk en fatsoenlijk en we hebben allemaal in principe al deze schakeringen in ons. Dus laat dat niet verloren gaan, het is waardevol.
En ja:
er gebeuren ook àndere onzegbaar gruwelijke dingen op de wereld! Ik pleit ervoor om ook dáár meer bij stil te staan, het niet te beschouwen als ‘zo is het nu eenmaal, zo zit de wereld in elkaar’, maar om te proberen er iets van mee te voelen, en, als je kan, er het talent en de gelegenheid voor hebt: iets aan te doen. Al is het maar demonstreren, of een petitie tekenen. Maar wat iederéén kan: beginnen met zien wat er gebeurt in je eigen omgeving, en mild zijn. Ik bedoel streven hè? Zelf ben ik ook verre van perfect.
Hoe individualistisch en self supporting ik ook ben: ik geloof niet in het ideaalbeeld van totale onthechting, een houding van mondain cynisme, of 'ieder voor zich, God voor ons allen'. Dat vind ik allemaal maar kil en in principe zelfs egoïstisch. En natuurlijk ook moet je niet alles wat je wordt voorgeschoteld voor zoete koek, zonder er over na te denken, aannemen. Dat is alleen maar gemakzuchtig.
Anders gezegd (nee, gezongen, in het Schaap met de Vijf Poten, oude televisieserie): “We benne op de wereld om elkaar, om elkaar te helpen, nietwaar?” Sorry voor de gebrekkige taal. Mooie avond gewenst voor iedereen.
het is, ook voor mensen die er niets bij voelen, niet iemand verloren hebben, om erbij stil te staan dat verlies wel bestaat, dat je de dood niet moet wegmoffelen, en het verdriet, en het verschrikkelijke gemis. Erken dat het leven betekenis heeft. Zelfs in de retoriek en in de ceremonie (in gestyleerde vorm, gestolde rouw) kun je een aanrakingspunt voelen, op welk moment dan ook (misschien op het moment van die last post, of het uitdragen (wat moeilijk is!) van de kisten, waardoor het door anderen gevoelde leed dichterbij komt. Dat moet je niet van je afwerpen. We kunnen zo goed méér menselijkheid gebruiken, niet: minder. En nee: ik kan niet ‘wetenschappelijk’ en met allerlei onderzoeken bewijzen dat dat goed is. Maar soms moet je alleen afgaan op je hart en je fatsoen.
Als je zelf ooit iemand hebt verloren weet je: ja!, het is belangrijk, en geeft steun, als anderen met je meeleven en op zijn minst respect betonen. Dan voel je dat je deel uitmaakt van een gemeenschap. Dat maakt ons mens. Het gaat dan een keertje niet om wat je zelf denkt, voelt, wilt, maar om anderen. Jouw anderen. Dat is al zo bij een ‘gewoon’ overlijden in een dorp, buurt in de stad. Ook al is je eerbetoon ‘leeg’, want het is nooit echt zo leeg als je denkt, het is menselijk en fatsoenlijk en we hebben allemaal in principe al deze schakeringen in ons. Dus laat dat niet verloren gaan, het is waardevol.
En ja:
er gebeuren ook àndere onzegbaar gruwelijke dingen op de wereld! Ik pleit ervoor om ook dáár meer bij stil te staan, het niet te beschouwen als ‘zo is het nu eenmaal, zo zit de wereld in elkaar’, maar om te proberen er iets van mee te voelen, en, als je kan, er het talent en de gelegenheid voor hebt: iets aan te doen. Al is het maar demonstreren, of een petitie tekenen. Maar wat iederéén kan: beginnen met zien wat er gebeurt in je eigen omgeving, en mild zijn. Ik bedoel streven hè? Zelf ben ik ook verre van perfect.
Hoe individualistisch en self supporting ik ook ben: ik geloof niet in het ideaalbeeld van totale onthechting, een houding van mondain cynisme, of 'ieder voor zich, God voor ons allen'. Dat vind ik allemaal maar kil en in principe zelfs egoïstisch. En natuurlijk ook moet je niet alles wat je wordt voorgeschoteld voor zoete koek, zonder er over na te denken, aannemen. Dat is alleen maar gemakzuchtig.
Anders gezegd (nee, gezongen, in het Schaap met de Vijf Poten, oude televisieserie): “We benne op de wereld om elkaar, om elkaar te helpen, nietwaar?” Sorry voor de gebrekkige taal. Mooie avond gewenst voor iedereen.
