Euthanasie voor kinderen moet mogelijk worden gemaakt

HILVERSUM - De euthanasiewet moet worden veranderd, zodat in bijzondere gevallen ook voor kinderen euthanasie kan worden geregeld. Kinderarts Paul Brand heeft hier vrijdagavond voor gepleit in een uitzending van het televisieprogramma Knevel & Van den Brink. Volgens Brand, schrijver van het boek De Stoel van God, komt het in Nederland ongeveer tien keer per jaar voor dat een kind zo ondraaglijk lijdt dat euthanasie mogelijk zou moeten zijn, zeker als het kind er zelf om vraagt. Volgens de huidige regels is een kind niet wilsbekwaam en is de ingreep officieel niet mogelijk. Brand gaf aan dat artsen in sommige gevallen nu zelf, buiten de wet om, ingrijpen om een eind te maken aan het lijden van een kind. Palliatieve sedatie, waarbij een mens kunstmatig in slaap wordt gebracht en vervolgens overlijdt, zou volgens Brand niet altijd een oplossing zijn om aan lijden een eind te maken. Kinderen vragen soms zelf expliciet om euthanasie.

Wat lijkt mij dat een enorm dillema. Aan de ene kant wil je als ouder je kind niet laten sterven, aan de andere kant, je kind uitzichtloos laten lijden is ook verschrikkelijk.



Een kind is niet wilsbekwaam, wie bepaald dan of het kind ondragelijk lijdt (als het kind het niet zelf aangeeft, want niet wilsbekwaam zijn betekent natuurlijk niet dat je niet kan aangeven wat je wil). Ligt het besluit dan alleen bij de ouders of alleen bij de arts? Mocht het ooit toegestaan worden, denk ik dat het een samenwerking moet zijn tussen beide. Aan de ene kant de emotionele ouders, met als tegenpool de rationele arts.



Ik denk wel dat het goed is als de wet wordt aangepast. Het idee dat je kind ziek wordt en jij geen invloed op zijn/haar lijden heeft, lijkt mij, zover mijn voorstellingsvermogen rijkt, net zo verschrikkelijk als wanneer je kind overlijdt.

Lang leven het zappen, ik kwam net binnenvallen toen deze persoon over dit onderwerp begon. En hij heeft me aan het denken gezet. Hoe raar eigenlijk dat we euthenasie voor volwassenen geregeld hebben. Ook voor pasgeborenen zijn er allerlei mogelijkheden. Maar kinderen, juist hen laten we in het donker. Geen regeling, geen hulp, geen bescherming, niets. Dat is toch eigenlijk om te janken? We regelen het wel voor onszelf, maar ons kind; daar hebben we nooit bij (willen) stilgestaan.



De wilsbekwaamheid is zeker een groot punt van discussie voor mij, maar anderzijds; ook babies zijn wilsonbekwaam en daar vinden we het wel algemeen acceptabel dat er mogelijkheden zijn om het onnodige niet langer te rekken.



Zoals deze arts het vertelde is het reeds een feit dát er een vraag is naar euthenasie. Die kinderen en hun familie zijn nu overgeleverd aan pure willekeur en de professionals aan mogelijke vervolging. God zij dank zijn de cijfers niet torenhoog (er werd gesproken over 10 kinderen per jaar), maar het zal jouw kind, broertje of zusje maar zijn. De praktijk ís er al, laten we de theorie daar dan op richten. Laat er een goede regeling komen waarbij er naar al deze moeilijke vraagstukken gekeken wordt en waardoor zowel het kind, de familie als de professionals handvaten, steun en bescherming kunnen krijgen.