Actueel
alle pijlers
Het niveau van onze rechtsstaat
dinsdag 27 juni 2017 om 20:09
N.a.v. een interview met advocate Adèle van der Plas, maak ik dit topic aan.
Adèle treedt sinds 2008 op als advocaat namens de twee klagers die Joris Demmink betichten van seksueel misbruik. Meer dan drie jaar geleden gaf het hof in Arnhem opdracht aan het OM om strafvervolging te onderzoeken. Maar het OM faalde om bewijs uit Turkije voldoende te onderzoeken aangezien ze geen medewerking kregen van de autoriteiten. Als gevolg hiervan acht het OM de zaak Demmink als afgedaan. Van der Plas startte een Artikel 12 procedure maar werd stelselmatig tegengewerkt door het OM. Volgens Van der Plas is er voldoende bewijs geleverd om Demmink te vervolgen. Dit gesprek is onderdeel van een tweeluik over de slotfase van de zaak Demmink die plaats gaat vinden op 30 juni 2017.
Het gesprek https://www.youtube.com/watch?v=D6OZQmd55Gg
Het kost mij teveel tijd en moeite het hele gesprek uit te schrijven. Maar er wordt heel duidelijk uitgelegd hoe en wat, het is makkelijk te volgen.
ca. 15.30 ( niet letterlijk weergegeven) Iemand die jarenlang in de top van justitie heeft gezeten, zo iemand blijft ononderzocht en zo iemand is moeilijk voor de rechter te krijgen. Kennelijk doet daar een heel openbaar ministerie aan mee. Geeft mij heel erg te denken over het niveau van onze rechtsstaat. Het is voor mij een enorme desillusie geweest in al deze jaren te zien dat je met de waarheid nergens komt.
Ik vind het best zorgwekkend deze uitspraken te horen.
Adèle treedt sinds 2008 op als advocaat namens de twee klagers die Joris Demmink betichten van seksueel misbruik. Meer dan drie jaar geleden gaf het hof in Arnhem opdracht aan het OM om strafvervolging te onderzoeken. Maar het OM faalde om bewijs uit Turkije voldoende te onderzoeken aangezien ze geen medewerking kregen van de autoriteiten. Als gevolg hiervan acht het OM de zaak Demmink als afgedaan. Van der Plas startte een Artikel 12 procedure maar werd stelselmatig tegengewerkt door het OM. Volgens Van der Plas is er voldoende bewijs geleverd om Demmink te vervolgen. Dit gesprek is onderdeel van een tweeluik over de slotfase van de zaak Demmink die plaats gaat vinden op 30 juni 2017.
Het gesprek https://www.youtube.com/watch?v=D6OZQmd55Gg
Het kost mij teveel tijd en moeite het hele gesprek uit te schrijven. Maar er wordt heel duidelijk uitgelegd hoe en wat, het is makkelijk te volgen.
ca. 15.30 ( niet letterlijk weergegeven) Iemand die jarenlang in de top van justitie heeft gezeten, zo iemand blijft ononderzocht en zo iemand is moeilijk voor de rechter te krijgen. Kennelijk doet daar een heel openbaar ministerie aan mee. Geeft mij heel erg te denken over het niveau van onze rechtsstaat. Het is voor mij een enorme desillusie geweest in al deze jaren te zien dat je met de waarheid nergens komt.
Ik vind het best zorgwekkend deze uitspraken te horen.
simbalabimba wijzigde dit bericht op 20-01-2021 14:17
0.24% gewijzigd
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
dinsdag 18 september 2018 om 17:54
https://www.ad.nl/binnenland/woede-in-d ... ~a9b5ac10/
Oa In politiek Den Haag is ophef ontstaan over de strafmaat voor een asielzoeker in een verkrachtingszaak. De rechter legde aan de Afghaan niet de maximale straf op, omdat hij dan zijn verblijfsvergunning zou kwijtraken.
De 36-jarige Zaman S. verkrachtte in 2016 het achttienjarige slachtoffer, dat een licht verstandelijke handicap heeft, in het magazijn van de winkel waar hij werkte. De jonge vrouw kwam de winkel binnen als klant om een tas te kopen en werd meegelokt naar achteren.
De rechtbank liet in het oordeel meewegen dat de verkrachting meer dan twee jaar geleden plaatsvond. De verdachte is niet eerder veroordeeld en ook na het feit niet meer met Justitie in aanraking gekomen.
Ook het feit dat hij 'vanuit een onveilige situatie in zijn land van herkomst' is gekomen en hier een leven aan het opbouwen is en met zijn overkomen vrouw een gezin wil stichten, weegt mee.
De rechter erkent in het vonnis dat voor dit soort misdrijven de norm 24 maanden cel is, maar koos toch voor twintig maanden. Volgens de rechtbank is het 'niet de bedoeling' dat de straf leidt tot 'verregaande vreemdelingenrechtelijke consequenties'.
Een aangepaste straf, lief hoor van de rechter.
Als de zaak eerder zou zijn voorgekomen, had ie dan wel twee jaar gekregen?
Oa In politiek Den Haag is ophef ontstaan over de strafmaat voor een asielzoeker in een verkrachtingszaak. De rechter legde aan de Afghaan niet de maximale straf op, omdat hij dan zijn verblijfsvergunning zou kwijtraken.
De 36-jarige Zaman S. verkrachtte in 2016 het achttienjarige slachtoffer, dat een licht verstandelijke handicap heeft, in het magazijn van de winkel waar hij werkte. De jonge vrouw kwam de winkel binnen als klant om een tas te kopen en werd meegelokt naar achteren.
De rechtbank liet in het oordeel meewegen dat de verkrachting meer dan twee jaar geleden plaatsvond. De verdachte is niet eerder veroordeeld en ook na het feit niet meer met Justitie in aanraking gekomen.
Ook het feit dat hij 'vanuit een onveilige situatie in zijn land van herkomst' is gekomen en hier een leven aan het opbouwen is en met zijn overkomen vrouw een gezin wil stichten, weegt mee.
De rechter erkent in het vonnis dat voor dit soort misdrijven de norm 24 maanden cel is, maar koos toch voor twintig maanden. Volgens de rechtbank is het 'niet de bedoeling' dat de straf leidt tot 'verregaande vreemdelingenrechtelijke consequenties'.
Een aangepaste straf, lief hoor van de rechter.
Als de zaak eerder zou zijn voorgekomen, had ie dan wel twee jaar gekregen?
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zaterdag 13 oktober 2018 om 09:12
actueel/lintje-voor-a7-blokkeerders/lis ... ges/429435
Ook interessant.
Ook interessant.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 30 november 2018 om 12:13
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b527524c/
Tom Kreling 26 november 2018, 19:54
Nieuws Uitspraak Hoge Raad in Chipshol-zaak
Hoe één kort telefoontje uitgroeide tot misschien wel het duurste belletje uit de geschiedenis van de rechterlijke macht
De Hoge Raad heeft vrijdag definitief vastgesteld dat rechter Hans Westenberg met advocaat Hugo Smit belde om hem te ontmoedigen in de Chipshol-zaak, en oordeelt dat zowel hij als de Raad voor de Rechtspraak – die hem jarenlang de hand boven het hoofd hield en financieel steunde – onrechtmatig handelde. Met een nog nader te bepalen schadevergoeding aan Smit komt nu een einde aan de slepende juridische affaire.
Het was maar een kort telefoongesprek. Een minuutje of tien duurde het. Maar het zal het duurste belletje uit de geschiedenis van de rechterlijke macht zijn. Het ging nog gewoon via de vaste lijn, want in 1994 was de mobiele telefoon een zeldzaamheid. Het betreffende telefoongesprek tussen rechter Hans Westenberg en advocaat Hugo Smit aan het einde van dat jaar was ook een zeldzaamheid. Want rechters bellen normaal niet met advocaten in lopende procedures.
Het omstreden telefoongesprek veroorzaakte een waslijst aan juridische procedures. Westenberg procedeerde tegen Smit en ontkende als rechter met de advocaat gebeld te hebben. En toen het gerechtshof vaststelde dat er wel degelijk is gebeld, begon Smit een procedure om een schadevergoeding van Westenberg te eisen.
Afgelopen vrijdag werd deze slepende juridische affaire eindelijk door de Hoge Raad beslecht. Met het oordeel van de hoogste rechterlijke instantie is definitief vast komen te staan dat Westenberg met Smit heeft gebeld en dat hij onrechtmatig heeft gehandeld door ‘tegen beter weten in’ het ‘telefonisch contact’ te ontkennen. Door daarover ook nog eens een procedure te voeren heeft Westenberg het procesrecht ‘misbruikt’. Het gerechtshof moet nu de schadevergoeding vaststellen die Smit krijgt. Die had eerder een bedrag van 4,5 miljoen euro bij elkaar gerekend aan schade.
Chipshol
De hele kwestie had te maken met het bedrijf Chipshol van vader en zoon Jan en Peter Poot. Die waren beland in een moeras van juridische ellende over de ontwikkeling van grond rondom Schiphol. In een van die procedures stond advocaat Smit Chipshol bij en kreeg hij Westenberg aan de lijn, die in die procedure zou optreden als rechter. En die zou hem in die tien minuten eind 1994 hebben laten weten dat-ie er beter mee kon stoppen. Ze zouden de zaak toch verliezen.
Tien jaar lang was er niets aan de hand, tot de affaire in 2004 opdook in een boek van Micha Kat over de advocatuur. ‘Bij grote claims leert de ervaring dat Nederlandse rechters nerveus worden. Er gaan opeens gekke dingen gebeuren, zoals rechters die uitvoerig met advocaten gaan bellen over de zaak. In de Chipshol-zaak is dat ook gebeurd’, aldus Smit in het boek.
Dat liet toenmalig rechter Westenberg niet over zijn kant gaan en hij sleepte Smit voor de rechter. In 2009 oordeelde het gerechtshof dat de rechter over de zaak wel degelijk heeft gebeld met Smit. Daarop begon Smit een civiele procedure, die met het oordeel van de Hoge Raad nu definitief is afgerond.
‘De liegende rechter’
De zaak leidde ertoe dat de bijnaam van Westenberg van ‘de bellende rechter’ in ‘de liegende rechter’ veranderde. Ook ging hij in 2009 ‘op verzoek van het bestuur van de rechtbank en in goed overleg’ met vervroegd pensioen om ‘discussie over zijn functioneren’ te voorkomen. Door het oordeel van de Hoge Raad is nu ook vast komen te staan dat niet alleen Westenberg, maar ook de Nederlandse staat onrechtmatig heeft gehandeld jegens advocaat Smit.
Want al die jaren werd Westenberg gesteund door de Raad voor de Rechtspraak (het bestuur van de rechters). Die betaalde al zijn juridische kosten die uit het belletje voortvloeiden. Bovendien liet de voorzitter van de Raad in 2006 in een brief aan een lid van de Tweede Kamer weten dat het handelen van Smit ‘niet door de beugel’ kon en ‘schadelijk’ was voor de rechtspraak. De Hoge Raad stelt nu dat Smit zo werd weggezet als leugenaar en dat deze uitspraak ‘diffamerend’ was en Smit aantastte in ‘zijn persoonlijke integriteit’.
Overigens hoeft ex-rechter Westenberg de schade van het dure telefoontje niet zelf te betalen. Een woordvoerder van de Raad voor de Rechtspraak bevestigt dat Westenberg bij zijn gedwongen pensionering heeft afgesproken dat de Raad opdraait voor de kosten die voortvloeien uit de gerechtelijke procedures tussen hem en advocaat Smit.
Advocaat Hugo Smit en voormalig rechter Hans Westenberg waren telefonisch niet bereikbaar voor commentaar.
Vader Jan Poot is niet zo lang geleden overleden en Micha Kat was een gekke complotdenker.
Tom Kreling 26 november 2018, 19:54
Nieuws Uitspraak Hoge Raad in Chipshol-zaak
Hoe één kort telefoontje uitgroeide tot misschien wel het duurste belletje uit de geschiedenis van de rechterlijke macht
De Hoge Raad heeft vrijdag definitief vastgesteld dat rechter Hans Westenberg met advocaat Hugo Smit belde om hem te ontmoedigen in de Chipshol-zaak, en oordeelt dat zowel hij als de Raad voor de Rechtspraak – die hem jarenlang de hand boven het hoofd hield en financieel steunde – onrechtmatig handelde. Met een nog nader te bepalen schadevergoeding aan Smit komt nu een einde aan de slepende juridische affaire.
Het was maar een kort telefoongesprek. Een minuutje of tien duurde het. Maar het zal het duurste belletje uit de geschiedenis van de rechterlijke macht zijn. Het ging nog gewoon via de vaste lijn, want in 1994 was de mobiele telefoon een zeldzaamheid. Het betreffende telefoongesprek tussen rechter Hans Westenberg en advocaat Hugo Smit aan het einde van dat jaar was ook een zeldzaamheid. Want rechters bellen normaal niet met advocaten in lopende procedures.
Het omstreden telefoongesprek veroorzaakte een waslijst aan juridische procedures. Westenberg procedeerde tegen Smit en ontkende als rechter met de advocaat gebeld te hebben. En toen het gerechtshof vaststelde dat er wel degelijk is gebeld, begon Smit een procedure om een schadevergoeding van Westenberg te eisen.
Afgelopen vrijdag werd deze slepende juridische affaire eindelijk door de Hoge Raad beslecht. Met het oordeel van de hoogste rechterlijke instantie is definitief vast komen te staan dat Westenberg met Smit heeft gebeld en dat hij onrechtmatig heeft gehandeld door ‘tegen beter weten in’ het ‘telefonisch contact’ te ontkennen. Door daarover ook nog eens een procedure te voeren heeft Westenberg het procesrecht ‘misbruikt’. Het gerechtshof moet nu de schadevergoeding vaststellen die Smit krijgt. Die had eerder een bedrag van 4,5 miljoen euro bij elkaar gerekend aan schade.
Chipshol
De hele kwestie had te maken met het bedrijf Chipshol van vader en zoon Jan en Peter Poot. Die waren beland in een moeras van juridische ellende over de ontwikkeling van grond rondom Schiphol. In een van die procedures stond advocaat Smit Chipshol bij en kreeg hij Westenberg aan de lijn, die in die procedure zou optreden als rechter. En die zou hem in die tien minuten eind 1994 hebben laten weten dat-ie er beter mee kon stoppen. Ze zouden de zaak toch verliezen.
Tien jaar lang was er niets aan de hand, tot de affaire in 2004 opdook in een boek van Micha Kat over de advocatuur. ‘Bij grote claims leert de ervaring dat Nederlandse rechters nerveus worden. Er gaan opeens gekke dingen gebeuren, zoals rechters die uitvoerig met advocaten gaan bellen over de zaak. In de Chipshol-zaak is dat ook gebeurd’, aldus Smit in het boek.
Dat liet toenmalig rechter Westenberg niet over zijn kant gaan en hij sleepte Smit voor de rechter. In 2009 oordeelde het gerechtshof dat de rechter over de zaak wel degelijk heeft gebeld met Smit. Daarop begon Smit een civiele procedure, die met het oordeel van de Hoge Raad nu definitief is afgerond.
‘De liegende rechter’
De zaak leidde ertoe dat de bijnaam van Westenberg van ‘de bellende rechter’ in ‘de liegende rechter’ veranderde. Ook ging hij in 2009 ‘op verzoek van het bestuur van de rechtbank en in goed overleg’ met vervroegd pensioen om ‘discussie over zijn functioneren’ te voorkomen. Door het oordeel van de Hoge Raad is nu ook vast komen te staan dat niet alleen Westenberg, maar ook de Nederlandse staat onrechtmatig heeft gehandeld jegens advocaat Smit.
Want al die jaren werd Westenberg gesteund door de Raad voor de Rechtspraak (het bestuur van de rechters). Die betaalde al zijn juridische kosten die uit het belletje voortvloeiden. Bovendien liet de voorzitter van de Raad in 2006 in een brief aan een lid van de Tweede Kamer weten dat het handelen van Smit ‘niet door de beugel’ kon en ‘schadelijk’ was voor de rechtspraak. De Hoge Raad stelt nu dat Smit zo werd weggezet als leugenaar en dat deze uitspraak ‘diffamerend’ was en Smit aantastte in ‘zijn persoonlijke integriteit’.
Overigens hoeft ex-rechter Westenberg de schade van het dure telefoontje niet zelf te betalen. Een woordvoerder van de Raad voor de Rechtspraak bevestigt dat Westenberg bij zijn gedwongen pensionering heeft afgesproken dat de Raad opdraait voor de kosten die voortvloeien uit de gerechtelijke procedures tussen hem en advocaat Smit.
Advocaat Hugo Smit en voormalig rechter Hans Westenberg waren telefonisch niet bereikbaar voor commentaar.
Vader Jan Poot is niet zo lang geleden overleden en Micha Kat was een gekke complotdenker.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
vrijdag 30 november 2018 om 13:29
Het niveau van onze rechtsstaat is niet onaardig.
Maar wanneer te grote belangen dreigen te worden geschaad, dan wordt ook hier de rechtstaat opzij gezet. Wat dat betreft heeft het Europees Hof wel degelijk enig nut: zij zijn minder beïnvloedbaar door partijen die in Nederland wel veel macht en invloed hebben. Vooral multinationals en verzekeraars staan boven de wet, en anders zorgt Donner daar wel voor.
Dit zag je oa. in de vliegvertragingszaken. Het Europees Hof maakte gehakt van de uitspraken van Nederlandse rechters.
In de zaak Demmink is het vooral opvallend dat er geen deugdelijk onderzoek is gepleegd en de zaak (bewust?) is kapotgemaakt voordat die kon beginnen.
Maar wanneer te grote belangen dreigen te worden geschaad, dan wordt ook hier de rechtstaat opzij gezet. Wat dat betreft heeft het Europees Hof wel degelijk enig nut: zij zijn minder beïnvloedbaar door partijen die in Nederland wel veel macht en invloed hebben. Vooral multinationals en verzekeraars staan boven de wet, en anders zorgt Donner daar wel voor.
Dit zag je oa. in de vliegvertragingszaken. Het Europees Hof maakte gehakt van de uitspraken van Nederlandse rechters.
In de zaak Demmink is het vooral opvallend dat er geen deugdelijk onderzoek is gepleegd en de zaak (bewust?) is kapotgemaakt voordat die kon beginnen.
vrijdag 30 november 2018 om 19:27
Nee, dat is niet correct. Het is eerder dat de Nederlandse wetgeving niet goed genoeg is en dat het Europees Hof Nederland terugfluit. Veel van die zaken die je bedoelt zijn door een Nederlandse rechter niet te veroordelen als de Nederlandse wet niet wordt overtreden. Zoals die situatie met Shell die gisteren in het nieuws was: een bedrijf mag volgende de Nederlandse wet buitenlandse verliezen verrekenen met Nederlandse winsten. Iets wat in principe ook helemaal niet zo gek is. Voor een Nederlands bedrijf. Dat dit tot gevolg heeft dat een buitenlands bedrijf zich vervolgens voordoet als een Nederlands bedrijf om te kunnen profiteren van Nederlandse wetten is echter het gevolg daarvan.
En daarom is het goed dat we de EU hebben die dit toch van een afstandje beter kan bekijken en vervolgens regelgeving kan maken om dit soort uitwassen uiteindelijk onmogelijk te maken. Maar geizen het anti-EU sentiment bij velen zal het nog wel heel lang duren voordat het is opgelost. Verwacht echter niet dat een Nederlandse regering (of een willekeurig ander EU-land) dit gaat aanpakken. Daarvoor zijn de kleine nationale belangen te groot.
vrijdag 30 november 2018 om 20:56
Euh. Volgens mij zijn wij het op dat punt dus eens Sara.
Ik bedoel dat Nl rechters wel degelijk worden beinvloed door politieke krachten als de belangen te groot zijn. En dat grote NLse belangen soms kleine Europese belangen zijn, en je met een onafhankelijker Europees Hof dus een positief effect hebt van de EU.
Waren ze maar niet zo raar en machtsgeil bij de EU, dan zou zo'n Europees samenwerkingsverband gewoon erg positief kunnen uitpakken.
maandag 4 maart 2019 om 12:01
In de Volkskrant een interview met rechter Frank Wieland ( rechtbankvoorzitter in de Holleederzaak):
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ce=twitter
"Rechter Frank Wieland springt in het oog met zijn onconventionele uitlatingen, amicale toon en oprechte interesse voor de motieven van de verdachte.
Elsbeth Stoker en Wil Thijssen1 maart 2019, 18:21
‘U bent toch rechter Wieland?’, klinkt het afgelopen zomer op het Amsterdamse Zuidplein. Frank Wieland – een gesoigneerde verschijning, altijd in pak met das - kent de man die voor hem staat niet. Hij antwoordt enigszins verbaasd:
‘Uh, ja.’
‘Ja ik herken u’, vervolgt de man. ‘U heeft mij veroordeeld.’
Wieland: ‘O, ik hoop dat het meeviel?’
‘Nee’, zegt de man, ‘het was tweeënhalf jaar. Voor een verkrachting. En ik had het niet gedaan.’
‘Dat is naar’, reageert Wieland (69). ‘Bent u in hoger beroep gegaan?’
‘Nee. Ik heb erin berust. En schadevergoeding aan het slachtoffer betaald.’
Ze praten door over het leven, en hoe het nu met de man gaat. Als ze zijn uitgepraat, volgt een omhelzing.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om de rechter die jou heeft veroordeeld een knuffel te geven. ‘Typisch Wieland’, zegt advocaat Juriaan de Vries.
Vrijdag eiste het Openbaar Ministerie (OM) een levenslange celstraf tegen Willem Holleeder. Komende maand is het woord aan de verdediging. Daarna zal rechtbankvoorzitter Frank Wieland met zijn twee collega’s oordelen over de vraag: gaf Holleeder opdracht tot vijf liquidaties?
Het wordt Wielands laatste zaak. Een week na de uitspraak gaat hij met pensioen. Verplicht: op 14 juli wordt hij 70 jaar.
Confronterende uitspraken
Frank Wieland. Een rechter die zich laat inspireren door het boeddhisme, iemand die ervan uitgaat dat de mensheid maar twee keuzes heeft: liefde of chaos. Hij is niet de geijkte rechter. Met zijn soms confronterende uitspraken weet hij verdachten tot praten te verleiden. Tegelijkertijd doet zijn ‘losse’ omgang ook weleens de wenkbrauwen fronsen.
Afgelopen jaar was Wieland de meest in het oog springende rechter, in het opvallendste strafproces. In de complexe Holleeder-zaak, waarbij de emoties van het familiedrama hoog oplopen, houdt hij alle partijen op de rails.
Zo eindigde Wieland een lange zittingsdag waarop Astrid Holleeder emotioneel haar verhaal had gedaan, met de constatering: ‘Er loopt een lieveheersbeestje over tafel. Dat is een goed teken.’
Toen broer en zus Holleeder elkaar verbaal in de haren dreigden te vliegen, kregen ze een reprimande. Ze mochten zich ‘niet gedragen als bekvechtende kinderen op de achterbank van de auto tijdens de vakantierit naar Zuid-Europa’.
En toen Astrid uit de doeken deed waar ze de opnameapparatuur verstopte waarmee ze heimelijk gesprekken met haar broer opnam – ‘Mijn geslachtsdelen. Het is niet gebruikelijk dat je daar gaat graaien’ – verbrak Wieland de daaropvolgende ongemakkelijke stilte met: ‘Oh, daar.’
Zelfs de enkele keer dat hij een uitglijder maakt, komt er een beeldspraak en verdampt zijn misstap weer. Zo zei Wieland dat Rob Grifhorst – de ‘vijfde’ Heinekenontvoerder – was geliquideerd.
‘Nee, die is een natuurlijke dood gestorven’, antwoordde Holleeder.
‘Ah, een lichtpuntje’, reageerde Wieland.
Frank Wieland wordt in 1949 geboren in Gorinchem. Zijn vader – een vrijmetselaar – is directeur van staalconstructiebedrijf De Vries Robbé. Zijn moeder is huisvrouw. Wieland is de jongste van vijf broers. ‘Een rustige jongen, een echte benjamin’, aldus een broer.
Na de mulo gaat hij via een uitwisselingsprogramma naar Californië. Na dat jaar doorloopt hij de HBS. ‘De eerste keer dat Frank bij ons de klas binnenstapte viel meteen zijn vormelijkheid op’, zegt Caspar Nap, die samen met Wieland in 1971 eindexamen deed. ‘Tegelijkertijd straalt hij iets brutaals uit.’
Volgens Nap stond toen al vast dat Wieland rechten ging studeren. ‘Hij wilde iets betekenen voor de gemeenschap. Al vind ik nog steeds dat aan hem een groot toneelspeler verloren is gegaan – Frank was fantastisch in The Scarlet Pimpernel van ons schooltoneel.’
Na zijn studie vestigt Wieland zich als advocaat in Groningen. ‘Frank leerde me hoe ik een goede raadsman moest zijn’, zegt Daan Meerburg. Het was de tijd dat de Groningse rechtbank te boek stond als conservatief bolwerk. ‘Wieland zei: wees niet bevreesd. Als je pleit moet je je voorstellen dat degenen aan de andere kant in hun blootje zitten.’
In 1985 wordt Wieland rechter. ‘Hij vond de advocatuur uiteindelijk een te hoerig beroep’, zegt de Groningse rechter Edzard van Weringh. ‘Als de cliënt tegen een advocaat zegt: buig voorover, moet je dat doen. Als advocaat ben je altijd partijdig.’
‘Cliënten belasten hun advocaat bovendien met hun hoop en hun vrees’, voegt raadsman Meerburg toe. ‘Op den duur ging Wieland daaronder gebukt.’
Al snel na zijn overstap wordt Wieland de eerste persrechter. Een nieuw fenomeen in 1987: een rechter die mediavragen beantwoordt. ‘We hadden krakersrellen’, vervolgt Meerburg. ‘Er waren honderden verdachten. Allen werden vrijgesproken, het OM had geen bewijs. Het eerste wat Frank deed tijdens de persconferentie, was het lostrekken van de tafels. Hij wilde als rechter niet pal naast het OM zitten.’
Dat is typerend voor Wielands kijk op de rechtspraak. In Nederland zitten rechters en officieren op een verhoging – voor de buitenstaander lijken ze bij elkaar te horen. De advocaten en verdachten zitten in de zaal. ‘Wieland vond dat de aanklagers ook in de zaal horen te zitten’, zegt Meerburg. ‘Hij kijkt kritischer naar het OM dan veel collega’s.’
Al snel wordt de ‘toffe’ rechter geliefd in Groningen. Van Weringh: ‘Als ik een biertje met hem dronk op het terras, kende iedereen hem.’
Ook in de media vallen zijn soms onconventionele uitlatingen op. Zo noteerde het Dagblad van het Noorden dat een verdachte eens zei: ‘Alle politieagenten zijn klootzakken.’ Wieland antwoordde: ‘Dat denk ik ook weleens.’ Ook richtte Wieland zich eens geïrriteerd tot de aanwezige pers: voor de zoveelste keer was een verdachte te laat in de rechtszaal verschenen omdat het gevangenentransport niet op orde was. De rechter had bovendien te horen gekregen dat de gedetineerde na twintig minuten al weer weg moest. ‘De eerstvolgende verdachte die te laat wordt aangeleverd’, liet hij optekenen, ‘wordt vrijgesproken.’
‘Hij is niet bang’, zegt advocaat Tom Gijsberts. Zo liet Wieland zich kritisch uit over het ‘paradoxale’ coffeeshopbeleid. De rechter constateerde dat de coffeeshophouder cannabis wel mag verkopen, maar tegelijkertijd zijn zaak niet mag bevoorraden. Wieland oordeelde dat de ondernemer bij een redelijke bevoorrading geen straf verdient. Ook omdat hij met belastingen de schatkist spekt. ‘Het vonnis was zó ontwapend eerlijk’, voegt raadsman Tim Vis toe. ‘Ik denk dat het voor sommige rechters ontnuchterend werkte.’
Vis leerde Wieland kennen bij de koffiecorner in de Amsterdamse rechtbank. Inmiddels zijn ze bevriend. ‘Op de rechtbank kent hij iedereen bij naam’, vult de Amsterdamse rechter-commissaris Mascha de Boer aan. ‘Hij weet iedereen op de juiste toon te benaderen.’
Dat zie je terug in de zittingszaal. Advocaat Vis: ‘Ik licht cliënten van tevoren in welke rechter ze krijgen. Bij de een werkt het beter als je je meer berouwvol toont. De ander waardeert een technocratische aanpak. Bij Frank zeg ik altijd tegen cliënten: wees jezelf, hij is niet om de tuin te leiden.’
Dat menselijke kenmerkt zijn stijl, stelt misdaadjournalist Peter R. de Vries. ‘Hij hoopt waarschijnlijk dat de verdachte door de gemoedelijke sfeer meer op z’n praatstoel gaat zitten.’
Maar die familiaire omgang wordt niet altijd met enthousiasme ontvangen. ‘Ik vraag me weleens af waar de grens ligt’, zegt De Vries. ‘Soms bespeur ik een sfeer waarbij je denkt: wat nu als je iemand tot levenslang veroordeelt? Hoe verhoudt zich dat met de amicale toon die je tijdens de zitting hebt geschapen, waarbij kwinkslagen en zelfs complimenten zijn uitgedeeld?’
Ook vindt Peter R. de Vries dat Wieland zich in de zomer van 2017 in een compromitterende positie plaatste. ‘Ik was uitgenodigd op het feest van het 25-jarig bestaan van het kantoor van Bénédicte Ficq en Nico Meijering. Ik zie Frank Wieland daar ook staan, aan de bar. Toen dacht ik: wat krijgen we nou?’ Nico Meijering is de advocaat van Dino S., deze crimineel zou samen met Holleeder moordopdrachten hebben gegeven.
‘Toen was al bekend dat Wieland de zaak tegen Willem Holleeder zou behandelen. In z’n algemeenheid vind ik het onwenselijk dat rechters op feestjes van advocaten en officieren komen. Ik geloof echt dat Wieland correct en integer is, maar je moet te allen tijde de schijn van partijdigheid vermijden’, zegt De Vries, die tijdens het Holleeder-proces getuige was en onlangs een geruchtmakende tape inbracht waarop Holleeder zegt dat hij is bedreigd door advocaat Ficq. Volgens Peter R. de Vries begrijpt ‘helemaal niemand in de gewone-mensen-wereld’ Wielands aanwezigheid op Fiqcs jubileumfeest.
‘Maar iedere professional weet dat dit geen enkel probleem is’, stelt Juriaan de Vries, advocaat bij Ficq Advocaten. Hij raakte enkele jaren geleden met Wieland in gesprek bij – eveneens – de koffiecorner in de rechtbank. Ze raakten bevriend. ‘We hebben het nooit over zaken die een van ons in behandeling heeft.’
Waar ze het wel over hebben? ‘Roddels. Wij hebben op kantoor voor iedereen een bijnaam.’ Daarnaast adviseert Wieland hem – net als veel andere jonge juristen – over het werk in het algemeen. ‘Andere rechters vinden mij vaak te fel’, zegt Juriaan de Vries. ‘Het is goed dat hij mij op mijn optreden op zitting aanspreekt.’
Hoger niveau
Een van Wielands drijfveren is om de rechtspraak naar een hoger niveau tillen, vult advocaat Vis aan. ‘Voor Frank zijn de verhoudingen in de rechtszaal van groot belang. Hij wil dat de contacten goed zijn, dat de zaak soepel verloopt.’
Om die reden stelt de rechter soms opmerkelijke vragen. Zo vroeg hij Holleeder wat hij zou zeggen als hij bij de hemelpoort voor de heilige Petrus staat.
‘Ik weet niet of ik wel in de hemel kom’, antwoordde Holleeder.
Vervolgens vroeg Wieland hoe het met Holleeders hart ging – de verdachte is enkele jaren geleden wegens hartfalen geopereerd.
‘Dat doet het nog’, reageerde Holleeder. ‘Ik had toen wel een bijna-doodervaring. Ik heb het licht echt wel gezien.’
Wieland: ‘Verdorie zeg. Kan dat ook een operatielamp zijn geweest?’
Holleeder: ‘Neenee, het was een lange tunnel met licht aan het eind.’
‘U zag in ieder geval niet Satan met een drietand’, antwoordde Wieland. ‘Gelukkig maar.’
De soms onverwachte opmerkingen worden niet altijd gewaardeerd. Na een felle discussie tussen Holleeder en een van zijn aanklagers suggereerde Wieland dat ze samen eens ‘een biertje zouden moeten drinken. Dat wordt gezellig...’
Het resulteerde in kille blikken van de officieren van justitie.
‘Wieland vond dat de aanklagers ook in de zaal horen te zitten’, zegt Meerburg. ‘Hij kijkt kritischer naar het OM dan veel collega’s.’
En in 2002 waren Wielands uitspraken voor advocaat Wim Anker reden om de rechter te wraken. Een zelfdodingsconsulent van stichting De Einder had een 81-jarige vrouw geadviseerd hoe ze het beste zelfmoord kon plegen. Ze had in zijn aanwezigheid slaappillen geslikt, een vuilniszak over haar hoofd getrokken en een elastiek om haar nek gedaan. De consulent werd verdacht van hulp bij zelfdoding.
Wieland – die het bewijs tegen de verdachte mager vond – begon het gesprek op losse toon. ‘Ik denk niet dat mijn broers en ik het leuk hadden gevonden om onze moeder met een zak over haar hoofd te vinden’, zei hij. Kort daarvoor was de moeder van Wieland overleden, ze was in het bijzijn van familie gestopt met eten en drinken. De rechter hoopte op een gesprek over waarom zo’n einde voor de 81-jarige vrouw onmogelijk was geweest, aldus een interview dat Wieland in 2014 gaf in vakblad Rechtspraak.
Ergernis
Maar de verdachte klapte dicht. Wieland ‘ergerde’ zich bovendien aan de werkwijze van De Einder, blijkt uit hetzelfde interview. ‘Ze hadden geen enkel protocol.’ Ook kon hij niet begrijpen waarom de consulent onder een valse naam de politie had gebeld met het bericht dat ze bij de bejaarde vrouw moesten aanbellen. ‘Als je zo voor je zaak staat, kom er dan voor uit.’
Het resulteerde in Wielands opmerking dat hij het ‘buitengewoon obscuur en schimmig’ vond. En dus vond advocaat Anker dat hij de rechter wel moest wraken. Nog voordat de wrakingskamer oordeelde, trok Wieland zich terug.
Onhandig, noemde de rechter de uitspraken achteraf. Hij vond de ervaring traumatiserend. ‘Ik had nog helemaal geen oordeel over de verdachte. Als je integriteit zo in twijfel wordt getrokken, komt dat hard aan.’
Wieland weet dat hij soms moet oppassen met wat hij zegt, vertelt rechter-commissaris De Boer. ‘Maar zijn aanpak werkt vaak wel. Iedereen is gespannen, hij draait het ventiel even los zodat de spanning eraf gaat.’
Zo zei Wieland tegen Holleeder dat ‘in elk mens bij de geboorte een wolf en een lam zit. Wat je later wordt, hangt af van welk beest je het meest voedt. Weet u, meneer Holleeder, welk dier u bent geworden?’
‘Een goudvis’, riposteerde Holleeder. ‘Die zit ook in een soort kooi.’
Typisch oom Frank, reageert neef Jan-Jaap Wieland. ‘Hij heeft het wel vaker over deze parabel. Mijn oom gelooft dat in ieder mens een lam en een wolf schuilt. Ook in hemzelf.’
Zijn lam is zijn warmte en zorgzaamheid, zegt menigeen. Vis: ‘En hij is fundamenteel fair.’
En zijn wolf? Juriaan de Vries: ‘Hij kan zich flink ergeren.’ Wieland werd ook eens gewraakt toen hij uit zijn slof schoot. In zijn ogen provoceerde een raadsvrouw de rechtbank met – volgens hem – ongefundeerde verzoeken.
Badinerend
‘Hij kan scherp uit de hoek komen als je hem irriteert of belazert’, zegt Ronald Heersink, vriend en oud-collega van Wieland. ‘Hij heeft een groot hart, maar je moet hem niet persoonlijk raken.’ Tijdens een van de eerste Holleeder-zittingen maakte Wieland het publiek deelgenoot van zijn interne monoloog over hoe hij getuige Peter R. de Vries moest noemen. ‘Ik ben geneigd om hem Peter de Vries te noemen. Het noemen van je tweede voorletter ken ik eigenlijk alleen van Annie M.G. Schmidt. En John F. Kennedy. Het hof noemt hem P. Rudolf de Vries.’ Het klonk badinerend. Een half jaar eerder had de misdaadjournalist kritiek geuit op Wielands aanwezigheid op Ficqs feestje.
‘Een rechter is ook maar een mens’, zegt jeugdvriend Caspar Nap. Een tijd geleden gingen ze samen eten, ze liepen door rood. ‘Ik keek hem verbaasd aan. Hij zei: een rechter begaat ook weleens een misstap.’
Het is een opmerking die volgens velen typerend is voor zijn kijk op het leven: door omstandigheden kan elk leven een andere wending nemen. Zo zei hij op de vijftigste zittingsdag tegen verdachte Holleeder: ‘Onze levens lopen nogal gelijk op. Maar ik zit hier en u zit nu daar. Dat had ook anders kunnen lopen. Hoe is dat ontstaan?’
De verdachte leek niet te begrijpen waar de rechter met die opmerking naartoe wilde. ‘Er schuilt vaak een diepere boodschap achter’, voegt aanklager Jacobien Vreekamp toe. ‘Zijn opmerkingen lijken gevat of grappig. Maar als je zijn methode eenmaal doorhebt, zie je dat het een zaak, ook voor de verdachte en de slachtoffers, ten goede komt.’
Liefde voor taal
Zij en Wieland delen de ‘liefde voor taal’. In 2008 mailde hij haar eens met een vraag. Zoals gebruikelijk begon hij met een compliment: ‘Als je spreekt met verstand in een taal die je hart je ingeeft, overtuig je niet alleen mij, maar ook de mensheid.’ Ze denkt er nog regelmatig aan.
Volgens Nap is Wieland ‘een bezield mens’. ‘Het gaat hem niet zozeer om het individu, maar om het groter geheel.’ Van huis uit is Wieland Nederlands-hervormd, maar inmiddels is hij al jaren boeddhist.
Het leven is lijden, is zijn overtuiging. Het lijden komt voort uit de wens van de mens om steeds anders te willen dan hij krijgt. De kunst is om daar weerstand aan te bieden, is een van zijn basisgedachten. Een andere: de mensheid is één geheel. Allen zijn met elkaar verbonden.
In de gangen van de rechtbank vertaalt dit zich in een coachende houding ten opzichte van jonge juristen. En in de zittingszaal in een ‘oprechte interesse in de beweegredenen van een verdachte’, voegt Gijsberts toe. ‘Waaróm heeft iemand iets gedaan?’
Gesprekken met Wieland hebben vaak een sterk filosofische inslag, beaamt Juriaan de Vries. Al moet de advocaat na enig doorvragen constateren dat hij ‘niet veel details over Wielands leven kent’. En hij is niet de enige die tot deze conclusie komt. Wieland lijkt vooral geïnteresseerd in de ander. ‘Zelfs als ik vertel over een ruzie met mijn vriendin, weet hij feilloos te duiden waar het misgaat. Hij luistert ontzettend goed.’"
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ce=twitter
"Rechter Frank Wieland springt in het oog met zijn onconventionele uitlatingen, amicale toon en oprechte interesse voor de motieven van de verdachte.
Elsbeth Stoker en Wil Thijssen1 maart 2019, 18:21
‘U bent toch rechter Wieland?’, klinkt het afgelopen zomer op het Amsterdamse Zuidplein. Frank Wieland – een gesoigneerde verschijning, altijd in pak met das - kent de man die voor hem staat niet. Hij antwoordt enigszins verbaasd:
‘Uh, ja.’
‘Ja ik herken u’, vervolgt de man. ‘U heeft mij veroordeeld.’
Wieland: ‘O, ik hoop dat het meeviel?’
‘Nee’, zegt de man, ‘het was tweeënhalf jaar. Voor een verkrachting. En ik had het niet gedaan.’
‘Dat is naar’, reageert Wieland (69). ‘Bent u in hoger beroep gegaan?’
‘Nee. Ik heb erin berust. En schadevergoeding aan het slachtoffer betaald.’
Ze praten door over het leven, en hoe het nu met de man gaat. Als ze zijn uitgepraat, volgt een omhelzing.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om de rechter die jou heeft veroordeeld een knuffel te geven. ‘Typisch Wieland’, zegt advocaat Juriaan de Vries.
Vrijdag eiste het Openbaar Ministerie (OM) een levenslange celstraf tegen Willem Holleeder. Komende maand is het woord aan de verdediging. Daarna zal rechtbankvoorzitter Frank Wieland met zijn twee collega’s oordelen over de vraag: gaf Holleeder opdracht tot vijf liquidaties?
Het wordt Wielands laatste zaak. Een week na de uitspraak gaat hij met pensioen. Verplicht: op 14 juli wordt hij 70 jaar.
Confronterende uitspraken
Frank Wieland. Een rechter die zich laat inspireren door het boeddhisme, iemand die ervan uitgaat dat de mensheid maar twee keuzes heeft: liefde of chaos. Hij is niet de geijkte rechter. Met zijn soms confronterende uitspraken weet hij verdachten tot praten te verleiden. Tegelijkertijd doet zijn ‘losse’ omgang ook weleens de wenkbrauwen fronsen.
Afgelopen jaar was Wieland de meest in het oog springende rechter, in het opvallendste strafproces. In de complexe Holleeder-zaak, waarbij de emoties van het familiedrama hoog oplopen, houdt hij alle partijen op de rails.
Zo eindigde Wieland een lange zittingsdag waarop Astrid Holleeder emotioneel haar verhaal had gedaan, met de constatering: ‘Er loopt een lieveheersbeestje over tafel. Dat is een goed teken.’
Toen broer en zus Holleeder elkaar verbaal in de haren dreigden te vliegen, kregen ze een reprimande. Ze mochten zich ‘niet gedragen als bekvechtende kinderen op de achterbank van de auto tijdens de vakantierit naar Zuid-Europa’.
En toen Astrid uit de doeken deed waar ze de opnameapparatuur verstopte waarmee ze heimelijk gesprekken met haar broer opnam – ‘Mijn geslachtsdelen. Het is niet gebruikelijk dat je daar gaat graaien’ – verbrak Wieland de daaropvolgende ongemakkelijke stilte met: ‘Oh, daar.’
Zelfs de enkele keer dat hij een uitglijder maakt, komt er een beeldspraak en verdampt zijn misstap weer. Zo zei Wieland dat Rob Grifhorst – de ‘vijfde’ Heinekenontvoerder – was geliquideerd.
‘Nee, die is een natuurlijke dood gestorven’, antwoordde Holleeder.
‘Ah, een lichtpuntje’, reageerde Wieland.
Frank Wieland wordt in 1949 geboren in Gorinchem. Zijn vader – een vrijmetselaar – is directeur van staalconstructiebedrijf De Vries Robbé. Zijn moeder is huisvrouw. Wieland is de jongste van vijf broers. ‘Een rustige jongen, een echte benjamin’, aldus een broer.
Na de mulo gaat hij via een uitwisselingsprogramma naar Californië. Na dat jaar doorloopt hij de HBS. ‘De eerste keer dat Frank bij ons de klas binnenstapte viel meteen zijn vormelijkheid op’, zegt Caspar Nap, die samen met Wieland in 1971 eindexamen deed. ‘Tegelijkertijd straalt hij iets brutaals uit.’
Volgens Nap stond toen al vast dat Wieland rechten ging studeren. ‘Hij wilde iets betekenen voor de gemeenschap. Al vind ik nog steeds dat aan hem een groot toneelspeler verloren is gegaan – Frank was fantastisch in The Scarlet Pimpernel van ons schooltoneel.’
Na zijn studie vestigt Wieland zich als advocaat in Groningen. ‘Frank leerde me hoe ik een goede raadsman moest zijn’, zegt Daan Meerburg. Het was de tijd dat de Groningse rechtbank te boek stond als conservatief bolwerk. ‘Wieland zei: wees niet bevreesd. Als je pleit moet je je voorstellen dat degenen aan de andere kant in hun blootje zitten.’
In 1985 wordt Wieland rechter. ‘Hij vond de advocatuur uiteindelijk een te hoerig beroep’, zegt de Groningse rechter Edzard van Weringh. ‘Als de cliënt tegen een advocaat zegt: buig voorover, moet je dat doen. Als advocaat ben je altijd partijdig.’
‘Cliënten belasten hun advocaat bovendien met hun hoop en hun vrees’, voegt raadsman Meerburg toe. ‘Op den duur ging Wieland daaronder gebukt.’
Al snel na zijn overstap wordt Wieland de eerste persrechter. Een nieuw fenomeen in 1987: een rechter die mediavragen beantwoordt. ‘We hadden krakersrellen’, vervolgt Meerburg. ‘Er waren honderden verdachten. Allen werden vrijgesproken, het OM had geen bewijs. Het eerste wat Frank deed tijdens de persconferentie, was het lostrekken van de tafels. Hij wilde als rechter niet pal naast het OM zitten.’
Dat is typerend voor Wielands kijk op de rechtspraak. In Nederland zitten rechters en officieren op een verhoging – voor de buitenstaander lijken ze bij elkaar te horen. De advocaten en verdachten zitten in de zaal. ‘Wieland vond dat de aanklagers ook in de zaal horen te zitten’, zegt Meerburg. ‘Hij kijkt kritischer naar het OM dan veel collega’s.’
Al snel wordt de ‘toffe’ rechter geliefd in Groningen. Van Weringh: ‘Als ik een biertje met hem dronk op het terras, kende iedereen hem.’
Ook in de media vallen zijn soms onconventionele uitlatingen op. Zo noteerde het Dagblad van het Noorden dat een verdachte eens zei: ‘Alle politieagenten zijn klootzakken.’ Wieland antwoordde: ‘Dat denk ik ook weleens.’ Ook richtte Wieland zich eens geïrriteerd tot de aanwezige pers: voor de zoveelste keer was een verdachte te laat in de rechtszaal verschenen omdat het gevangenentransport niet op orde was. De rechter had bovendien te horen gekregen dat de gedetineerde na twintig minuten al weer weg moest. ‘De eerstvolgende verdachte die te laat wordt aangeleverd’, liet hij optekenen, ‘wordt vrijgesproken.’
‘Hij is niet bang’, zegt advocaat Tom Gijsberts. Zo liet Wieland zich kritisch uit over het ‘paradoxale’ coffeeshopbeleid. De rechter constateerde dat de coffeeshophouder cannabis wel mag verkopen, maar tegelijkertijd zijn zaak niet mag bevoorraden. Wieland oordeelde dat de ondernemer bij een redelijke bevoorrading geen straf verdient. Ook omdat hij met belastingen de schatkist spekt. ‘Het vonnis was zó ontwapend eerlijk’, voegt raadsman Tim Vis toe. ‘Ik denk dat het voor sommige rechters ontnuchterend werkte.’
Vis leerde Wieland kennen bij de koffiecorner in de Amsterdamse rechtbank. Inmiddels zijn ze bevriend. ‘Op de rechtbank kent hij iedereen bij naam’, vult de Amsterdamse rechter-commissaris Mascha de Boer aan. ‘Hij weet iedereen op de juiste toon te benaderen.’
Dat zie je terug in de zittingszaal. Advocaat Vis: ‘Ik licht cliënten van tevoren in welke rechter ze krijgen. Bij de een werkt het beter als je je meer berouwvol toont. De ander waardeert een technocratische aanpak. Bij Frank zeg ik altijd tegen cliënten: wees jezelf, hij is niet om de tuin te leiden.’
Dat menselijke kenmerkt zijn stijl, stelt misdaadjournalist Peter R. de Vries. ‘Hij hoopt waarschijnlijk dat de verdachte door de gemoedelijke sfeer meer op z’n praatstoel gaat zitten.’
Maar die familiaire omgang wordt niet altijd met enthousiasme ontvangen. ‘Ik vraag me weleens af waar de grens ligt’, zegt De Vries. ‘Soms bespeur ik een sfeer waarbij je denkt: wat nu als je iemand tot levenslang veroordeelt? Hoe verhoudt zich dat met de amicale toon die je tijdens de zitting hebt geschapen, waarbij kwinkslagen en zelfs complimenten zijn uitgedeeld?’
Ook vindt Peter R. de Vries dat Wieland zich in de zomer van 2017 in een compromitterende positie plaatste. ‘Ik was uitgenodigd op het feest van het 25-jarig bestaan van het kantoor van Bénédicte Ficq en Nico Meijering. Ik zie Frank Wieland daar ook staan, aan de bar. Toen dacht ik: wat krijgen we nou?’ Nico Meijering is de advocaat van Dino S., deze crimineel zou samen met Holleeder moordopdrachten hebben gegeven.
‘Toen was al bekend dat Wieland de zaak tegen Willem Holleeder zou behandelen. In z’n algemeenheid vind ik het onwenselijk dat rechters op feestjes van advocaten en officieren komen. Ik geloof echt dat Wieland correct en integer is, maar je moet te allen tijde de schijn van partijdigheid vermijden’, zegt De Vries, die tijdens het Holleeder-proces getuige was en onlangs een geruchtmakende tape inbracht waarop Holleeder zegt dat hij is bedreigd door advocaat Ficq. Volgens Peter R. de Vries begrijpt ‘helemaal niemand in de gewone-mensen-wereld’ Wielands aanwezigheid op Fiqcs jubileumfeest.
‘Maar iedere professional weet dat dit geen enkel probleem is’, stelt Juriaan de Vries, advocaat bij Ficq Advocaten. Hij raakte enkele jaren geleden met Wieland in gesprek bij – eveneens – de koffiecorner in de rechtbank. Ze raakten bevriend. ‘We hebben het nooit over zaken die een van ons in behandeling heeft.’
Waar ze het wel over hebben? ‘Roddels. Wij hebben op kantoor voor iedereen een bijnaam.’ Daarnaast adviseert Wieland hem – net als veel andere jonge juristen – over het werk in het algemeen. ‘Andere rechters vinden mij vaak te fel’, zegt Juriaan de Vries. ‘Het is goed dat hij mij op mijn optreden op zitting aanspreekt.’
Hoger niveau
Een van Wielands drijfveren is om de rechtspraak naar een hoger niveau tillen, vult advocaat Vis aan. ‘Voor Frank zijn de verhoudingen in de rechtszaal van groot belang. Hij wil dat de contacten goed zijn, dat de zaak soepel verloopt.’
Om die reden stelt de rechter soms opmerkelijke vragen. Zo vroeg hij Holleeder wat hij zou zeggen als hij bij de hemelpoort voor de heilige Petrus staat.
‘Ik weet niet of ik wel in de hemel kom’, antwoordde Holleeder.
Vervolgens vroeg Wieland hoe het met Holleeders hart ging – de verdachte is enkele jaren geleden wegens hartfalen geopereerd.
‘Dat doet het nog’, reageerde Holleeder. ‘Ik had toen wel een bijna-doodervaring. Ik heb het licht echt wel gezien.’
Wieland: ‘Verdorie zeg. Kan dat ook een operatielamp zijn geweest?’
Holleeder: ‘Neenee, het was een lange tunnel met licht aan het eind.’
‘U zag in ieder geval niet Satan met een drietand’, antwoordde Wieland. ‘Gelukkig maar.’
De soms onverwachte opmerkingen worden niet altijd gewaardeerd. Na een felle discussie tussen Holleeder en een van zijn aanklagers suggereerde Wieland dat ze samen eens ‘een biertje zouden moeten drinken. Dat wordt gezellig...’
Het resulteerde in kille blikken van de officieren van justitie.
‘Wieland vond dat de aanklagers ook in de zaal horen te zitten’, zegt Meerburg. ‘Hij kijkt kritischer naar het OM dan veel collega’s.’
En in 2002 waren Wielands uitspraken voor advocaat Wim Anker reden om de rechter te wraken. Een zelfdodingsconsulent van stichting De Einder had een 81-jarige vrouw geadviseerd hoe ze het beste zelfmoord kon plegen. Ze had in zijn aanwezigheid slaappillen geslikt, een vuilniszak over haar hoofd getrokken en een elastiek om haar nek gedaan. De consulent werd verdacht van hulp bij zelfdoding.
Wieland – die het bewijs tegen de verdachte mager vond – begon het gesprek op losse toon. ‘Ik denk niet dat mijn broers en ik het leuk hadden gevonden om onze moeder met een zak over haar hoofd te vinden’, zei hij. Kort daarvoor was de moeder van Wieland overleden, ze was in het bijzijn van familie gestopt met eten en drinken. De rechter hoopte op een gesprek over waarom zo’n einde voor de 81-jarige vrouw onmogelijk was geweest, aldus een interview dat Wieland in 2014 gaf in vakblad Rechtspraak.
Ergernis
Maar de verdachte klapte dicht. Wieland ‘ergerde’ zich bovendien aan de werkwijze van De Einder, blijkt uit hetzelfde interview. ‘Ze hadden geen enkel protocol.’ Ook kon hij niet begrijpen waarom de consulent onder een valse naam de politie had gebeld met het bericht dat ze bij de bejaarde vrouw moesten aanbellen. ‘Als je zo voor je zaak staat, kom er dan voor uit.’
Het resulteerde in Wielands opmerking dat hij het ‘buitengewoon obscuur en schimmig’ vond. En dus vond advocaat Anker dat hij de rechter wel moest wraken. Nog voordat de wrakingskamer oordeelde, trok Wieland zich terug.
Onhandig, noemde de rechter de uitspraken achteraf. Hij vond de ervaring traumatiserend. ‘Ik had nog helemaal geen oordeel over de verdachte. Als je integriteit zo in twijfel wordt getrokken, komt dat hard aan.’
Wieland weet dat hij soms moet oppassen met wat hij zegt, vertelt rechter-commissaris De Boer. ‘Maar zijn aanpak werkt vaak wel. Iedereen is gespannen, hij draait het ventiel even los zodat de spanning eraf gaat.’
Zo zei Wieland tegen Holleeder dat ‘in elk mens bij de geboorte een wolf en een lam zit. Wat je later wordt, hangt af van welk beest je het meest voedt. Weet u, meneer Holleeder, welk dier u bent geworden?’
‘Een goudvis’, riposteerde Holleeder. ‘Die zit ook in een soort kooi.’
Typisch oom Frank, reageert neef Jan-Jaap Wieland. ‘Hij heeft het wel vaker over deze parabel. Mijn oom gelooft dat in ieder mens een lam en een wolf schuilt. Ook in hemzelf.’
Zijn lam is zijn warmte en zorgzaamheid, zegt menigeen. Vis: ‘En hij is fundamenteel fair.’
En zijn wolf? Juriaan de Vries: ‘Hij kan zich flink ergeren.’ Wieland werd ook eens gewraakt toen hij uit zijn slof schoot. In zijn ogen provoceerde een raadsvrouw de rechtbank met – volgens hem – ongefundeerde verzoeken.
Badinerend
‘Hij kan scherp uit de hoek komen als je hem irriteert of belazert’, zegt Ronald Heersink, vriend en oud-collega van Wieland. ‘Hij heeft een groot hart, maar je moet hem niet persoonlijk raken.’ Tijdens een van de eerste Holleeder-zittingen maakte Wieland het publiek deelgenoot van zijn interne monoloog over hoe hij getuige Peter R. de Vries moest noemen. ‘Ik ben geneigd om hem Peter de Vries te noemen. Het noemen van je tweede voorletter ken ik eigenlijk alleen van Annie M.G. Schmidt. En John F. Kennedy. Het hof noemt hem P. Rudolf de Vries.’ Het klonk badinerend. Een half jaar eerder had de misdaadjournalist kritiek geuit op Wielands aanwezigheid op Ficqs feestje.
‘Een rechter is ook maar een mens’, zegt jeugdvriend Caspar Nap. Een tijd geleden gingen ze samen eten, ze liepen door rood. ‘Ik keek hem verbaasd aan. Hij zei: een rechter begaat ook weleens een misstap.’
Het is een opmerking die volgens velen typerend is voor zijn kijk op het leven: door omstandigheden kan elk leven een andere wending nemen. Zo zei hij op de vijftigste zittingsdag tegen verdachte Holleeder: ‘Onze levens lopen nogal gelijk op. Maar ik zit hier en u zit nu daar. Dat had ook anders kunnen lopen. Hoe is dat ontstaan?’
De verdachte leek niet te begrijpen waar de rechter met die opmerking naartoe wilde. ‘Er schuilt vaak een diepere boodschap achter’, voegt aanklager Jacobien Vreekamp toe. ‘Zijn opmerkingen lijken gevat of grappig. Maar als je zijn methode eenmaal doorhebt, zie je dat het een zaak, ook voor de verdachte en de slachtoffers, ten goede komt.’
Liefde voor taal
Zij en Wieland delen de ‘liefde voor taal’. In 2008 mailde hij haar eens met een vraag. Zoals gebruikelijk begon hij met een compliment: ‘Als je spreekt met verstand in een taal die je hart je ingeeft, overtuig je niet alleen mij, maar ook de mensheid.’ Ze denkt er nog regelmatig aan.
Volgens Nap is Wieland ‘een bezield mens’. ‘Het gaat hem niet zozeer om het individu, maar om het groter geheel.’ Van huis uit is Wieland Nederlands-hervormd, maar inmiddels is hij al jaren boeddhist.
Het leven is lijden, is zijn overtuiging. Het lijden komt voort uit de wens van de mens om steeds anders te willen dan hij krijgt. De kunst is om daar weerstand aan te bieden, is een van zijn basisgedachten. Een andere: de mensheid is één geheel. Allen zijn met elkaar verbonden.
In de gangen van de rechtbank vertaalt dit zich in een coachende houding ten opzichte van jonge juristen. En in de zittingszaal in een ‘oprechte interesse in de beweegredenen van een verdachte’, voegt Gijsberts toe. ‘Waaróm heeft iemand iets gedaan?’
Gesprekken met Wieland hebben vaak een sterk filosofische inslag, beaamt Juriaan de Vries. Al moet de advocaat na enig doorvragen constateren dat hij ‘niet veel details over Wielands leven kent’. En hij is niet de enige die tot deze conclusie komt. Wieland lijkt vooral geïnteresseerd in de ander. ‘Zelfs als ik vertel over een ruzie met mijn vriendin, weet hij feilloos te duiden waar het misgaat. Hij luistert ontzettend goed.’"
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
maandag 4 maart 2019 om 13:11
Zonder alle tekst of tube's te hebben doorgenomen:
Je hebt gelijk hebben en gelijk krijgen... dat is een verschil.
Het is bovendien zo dat het wetboek en de jurisprudentie vrij ingewikkeld in elkaar zit, dus dat er altijd mazen in de wet zitten en mensen daar doorheen gluipen.
Maar ik ben het wel met je eens dat sommige dingen behoorlijk 'verkeerd' zitten in dit land: jij als brave burger wordt bestraft voor 10 km per uur te hard rijden, terwijl en criminelen met miljoenen er vandoor gaan. Mensen als Henry Keizer (overname van uitvaartbedrijf "De Facultatieve"), Erik Staal (topman bij woning-cooperatie Vestia), Hubert Möllenkamp (topman woning-cooperatie Rochdale) enzovoort komen niet 1-2-3 achter de tralies.
Maar om te zeggen dat de rechtstaat in Nederland niet deugd, gaat wel erg ver...
Je hebt gelijk hebben en gelijk krijgen... dat is een verschil.
Het is bovendien zo dat het wetboek en de jurisprudentie vrij ingewikkeld in elkaar zit, dus dat er altijd mazen in de wet zitten en mensen daar doorheen gluipen.
Maar ik ben het wel met je eens dat sommige dingen behoorlijk 'verkeerd' zitten in dit land: jij als brave burger wordt bestraft voor 10 km per uur te hard rijden, terwijl en criminelen met miljoenen er vandoor gaan. Mensen als Henry Keizer (overname van uitvaartbedrijf "De Facultatieve"), Erik Staal (topman bij woning-cooperatie Vestia), Hubert Möllenkamp (topman woning-cooperatie Rochdale) enzovoort komen niet 1-2-3 achter de tralies.
Maar om te zeggen dat de rechtstaat in Nederland niet deugd, gaat wel erg ver...
dinsdag 11 februari 2020 om 13:05
https://nos.nl/artikel/2322427-nederlan ... akken.html
Het idee om Transavia-piloot Julio Poch in 2009 in Spanje aan te houden en daarvandaan uit te leveren aan Argentinië, kwam van een medewerker van het Nederlandse Openbaar Ministerie. Minister Grapperhaus schrijft aan de Tweede Kamer dat dat blijkt uit een document, dat onlangs boven tafel is gekomen.
Poch werd destijds door Argentinië verdacht van deelname aan dodenvluchten, waarbij tegenstanders van de Argentijnse dictatuur uit het vliegtuig werden gegooid. Inmiddels is hij vrijgesproken. Hij eist een schadevergoeding van Nederland. In die zaak is ook toenmalig minister van Justitie Hirsch Ballin als getuige gehoord.
Argentinië, dat een internationaal arrestatiebevel had uitgevaardigd, wilde graag dat Nederland de piloot zou uitleveren. Maar dat kon niet, omdat Poch naast de Argentijnse, ook de Nederlandse nationaliteit had. Nederland levert geen onderdanen uit aan Argentinië.
Tijdens een bijeenkomst met de Argentijnse autoriteiten in 2008 in Amstelveen suggereerde de medewerker van het Nederlandse OM "expliciet de mogelijkheid om de heer Poch aan te houden in een derde land", schrijft Grapperhaus nu aan de Kamer. Uiteindelijk werd hij in Spanje gearresteerd toen hij uit een Transavia-toestel stapte dat hij had bestuurd. Spanje heeft wel een uitleveringsverdrag met Argentinië.
"Dit is het eerste harde bewijs, de eerste erkenning dat Nederland een rol heeft gespeeld in de uitlevering", zegt Pochs advocaat Geert-Jan Knoops. "Wij zeggen dit al jaren, maar de Staat heeft het altijd ontkend."
Lang hield het kabinet vol dat Nederland slechts zijdelings betrokken was bij de uitlevering van Poch aan Argentinië. Er zouden alleen gesprekken zijn gevoerd over samenwerking bij de opsporing. Maar afgelopen zomer gaf Grapperhaus toe dat Nederlandse politiemensen in 2008 tijdens een bezoek aan Argentinië al over de mogelijkheden van uitlevering hebben gesproken.
Poch voelt zich vreselijk, zegt zijn advocaat. "Hij is aangedaan, omdat dit laat zien dat de Nederlandse overheid een veel grotere rol heeft gespeeld dan ze wilde toegeven, en eigenlijk altijd met twee monden sprak. Het is voor hem shockerend dat zijn eigen overheid hem op die manier heeft uitgeleverd, zonder dat men zich bewust was van de implicaties daarvan."
Kort na zijn vrijspraak in 2017 liet Poch al weten dat hij een excuus van Nederland fijn zou vinden.
Grapperhaus schrijft dat het OM het verslag van de bijeenkomst in Amstelveen al in het derde kwartaal van vorig jaar aan de commissie heeft gegeven die onafhankelijk onderzoek doet naar de hele gang van zaken. Zelf werd de minister pas op 30 januari van dit jaar op de hoogte gesteld.
Advocaat Knoops zegt dat hij twee hoogleraren heeft gevraagd om te kijken naar het dossier. "Zij hebben geconcludeerd dat dit een illegale uitlevering is geweest in het internationaal recht. Nederland had zijn medewerking niet mogen verlenen om Poch buiten ons land aan te houden, omdat hij daarmee bepaalde rechten zou verliezen."
Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma van D66 heeft verschillende keren vragen gesteld over de kwestie. Hij vindt het een pijnlijke onthulling.
Tja... dan krijg je - natuurlijk?- opmerkingen als "Poch voor Zorreguita? " Baybasin voor Demmink?"
Het idee om Transavia-piloot Julio Poch in 2009 in Spanje aan te houden en daarvandaan uit te leveren aan Argentinië, kwam van een medewerker van het Nederlandse Openbaar Ministerie. Minister Grapperhaus schrijft aan de Tweede Kamer dat dat blijkt uit een document, dat onlangs boven tafel is gekomen.
Poch werd destijds door Argentinië verdacht van deelname aan dodenvluchten, waarbij tegenstanders van de Argentijnse dictatuur uit het vliegtuig werden gegooid. Inmiddels is hij vrijgesproken. Hij eist een schadevergoeding van Nederland. In die zaak is ook toenmalig minister van Justitie Hirsch Ballin als getuige gehoord.
Argentinië, dat een internationaal arrestatiebevel had uitgevaardigd, wilde graag dat Nederland de piloot zou uitleveren. Maar dat kon niet, omdat Poch naast de Argentijnse, ook de Nederlandse nationaliteit had. Nederland levert geen onderdanen uit aan Argentinië.
Tijdens een bijeenkomst met de Argentijnse autoriteiten in 2008 in Amstelveen suggereerde de medewerker van het Nederlandse OM "expliciet de mogelijkheid om de heer Poch aan te houden in een derde land", schrijft Grapperhaus nu aan de Kamer. Uiteindelijk werd hij in Spanje gearresteerd toen hij uit een Transavia-toestel stapte dat hij had bestuurd. Spanje heeft wel een uitleveringsverdrag met Argentinië.
"Dit is het eerste harde bewijs, de eerste erkenning dat Nederland een rol heeft gespeeld in de uitlevering", zegt Pochs advocaat Geert-Jan Knoops. "Wij zeggen dit al jaren, maar de Staat heeft het altijd ontkend."
Lang hield het kabinet vol dat Nederland slechts zijdelings betrokken was bij de uitlevering van Poch aan Argentinië. Er zouden alleen gesprekken zijn gevoerd over samenwerking bij de opsporing. Maar afgelopen zomer gaf Grapperhaus toe dat Nederlandse politiemensen in 2008 tijdens een bezoek aan Argentinië al over de mogelijkheden van uitlevering hebben gesproken.
Poch voelt zich vreselijk, zegt zijn advocaat. "Hij is aangedaan, omdat dit laat zien dat de Nederlandse overheid een veel grotere rol heeft gespeeld dan ze wilde toegeven, en eigenlijk altijd met twee monden sprak. Het is voor hem shockerend dat zijn eigen overheid hem op die manier heeft uitgeleverd, zonder dat men zich bewust was van de implicaties daarvan."
Kort na zijn vrijspraak in 2017 liet Poch al weten dat hij een excuus van Nederland fijn zou vinden.
Grapperhaus schrijft dat het OM het verslag van de bijeenkomst in Amstelveen al in het derde kwartaal van vorig jaar aan de commissie heeft gegeven die onafhankelijk onderzoek doet naar de hele gang van zaken. Zelf werd de minister pas op 30 januari van dit jaar op de hoogte gesteld.
Advocaat Knoops zegt dat hij twee hoogleraren heeft gevraagd om te kijken naar het dossier. "Zij hebben geconcludeerd dat dit een illegale uitlevering is geweest in het internationaal recht. Nederland had zijn medewerking niet mogen verlenen om Poch buiten ons land aan te houden, omdat hij daarmee bepaalde rechten zou verliezen."
Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma van D66 heeft verschillende keren vragen gesteld over de kwestie. Hij vindt het een pijnlijke onthulling.
Tja... dan krijg je - natuurlijk?- opmerkingen als "Poch voor Zorreguita? " Baybasin voor Demmink?"
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
woensdag 20 januari 2021 om 14:21
De toeslagenaffaire heeft een eigen topic actueel/de-toeslagenaffaire/list_messages/473158
"De Belastingdienst en zijn ambtenaren hoeven in het kader van de kinderopvangtoeslagenaffaire niet langer te vrezen voor gerechtelijke vervolging. Het Openbaar Ministerie heeft donderdag besloten geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar het handelen van belastingambtenaren in deze gevoelige kwestie."
t Kabinet treedt af en dat was t dan.
"De Belastingdienst en zijn ambtenaren hoeven in het kader van de kinderopvangtoeslagenaffaire niet langer te vrezen voor gerechtelijke vervolging. Het Openbaar Ministerie heeft donderdag besloten geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar het handelen van belastingambtenaren in deze gevoelige kwestie."
t Kabinet treedt af en dat was t dan.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
