Actueel
alle pijlers
Huiselijk geweld
donderdag 25 oktober 2007 om 10:04
Onze buren vliegen elkaar al jaren regelmatig in de haren en aan de geluiden te horen is dat meestal niet alleen op het verbale vlak. Ze schreeuwen zo hard dat we vaak letterlijk kunnen verstaan wat ze zeggen en af en toe horen we een dreun, waarna zij heel hard begint te krijsen. Meestal eindigt het ermee dat een van de twee de deur uit loopt(als zij het is brult hij dat ze niet weg mag gaan) en er met de auto vandoor gaat. Naar buiten toe spelen ze mooi weer, ze zijn een keurig heel erg gelovig gezin met twee kindertjes. Ik heb bij haar nooit blauwe ogen oid gezien, maar dat zegt natuurlijk niet dat hij geen geweld gebruikt.
Twee weken geleden was voor ons echt de maat vol. Zij was hoogzwanger en midden in de nacht schrokken we wakker van een bloedstollende kreet. In eerste instantie dachten we dat ze misschien aan het bevallen was, maar toen we hem tegen haar tekeer hoorden gaan en weer de bekende geluiden hoorden is mijn man de dag erna naar de politie gestapt en heeft er melding van gemaakt. Ze namen de melding erg serieus en hebben er rapport van opgemaakt. Daarna is het even rustig geweest, vorige week is ze bevallen. En vannacht was het weer raak. Het mens is nauwelijks uit het kraambed of we zitten weer midden in de nacht verstijfd in bed. Deze keer hebben we meteen de politie gebeld en binnen 5 minuten stonden ze met twee auto's voor de deur. Ze hoorden de buurvrouw buiten huilen, maar in eerste instantie werd er niet open gedaan toen ze aanbelden. Uiteindelijk zijn ze wel naar binnen gegaan en na een kwartier of wat zijn ze vertrokken. De rest van de nacht is het rustig geweest, maar wij hebben geen oog meer dichtgedaan.
In de eerste plaats maak ik me natuurlijk zorgen om de buurvrouw en de kindjes, maar ook om ons.
Zij wonen in een hoekhuis en wij zijn dus de enigen die ze kunnen horen(tenzij ze zoveel lawaai maken dat onze andere buren ze ook kunnen horen). Het is dus logisch dat ze ervan uitgaan dat wij de politie hebben gebeld. En daar maak ik me toch wel bezorgd om. De buurman is een verschrikkelijke griezel. We hebben nauwelijks contact met ze(niemand hier uit de buurt) en als we al eens een praatje maken krijg ik de kriebels van die man. Hij kijkt je nooit aan als je tegen hem praat, zijn ogen schieten alle kanten op en er gaat een bepaalde dreiging van hem uit. Ik twijfel dus of we wel juist hebben gehandeld door de politie op ze af te sturen. In principe is het natuurlijk je burgerplicht om voor zoiets je ogen niet te sluiten en ik zou me vreselijk rot voelen als er een keer echt iets met haar of de kinderen zou gebeuren. Maar aan de andere kant voel ik me nu niet meer lekker in mijn eigen huis. Stel dat hij zijn agressie op ons of op onze(buitenspelende) kinderen richt?
Hebben we er goed aan gedaan om ons ermee te bemoeien of hadden we ze moeten laten?
Twee weken geleden was voor ons echt de maat vol. Zij was hoogzwanger en midden in de nacht schrokken we wakker van een bloedstollende kreet. In eerste instantie dachten we dat ze misschien aan het bevallen was, maar toen we hem tegen haar tekeer hoorden gaan en weer de bekende geluiden hoorden is mijn man de dag erna naar de politie gestapt en heeft er melding van gemaakt. Ze namen de melding erg serieus en hebben er rapport van opgemaakt. Daarna is het even rustig geweest, vorige week is ze bevallen. En vannacht was het weer raak. Het mens is nauwelijks uit het kraambed of we zitten weer midden in de nacht verstijfd in bed. Deze keer hebben we meteen de politie gebeld en binnen 5 minuten stonden ze met twee auto's voor de deur. Ze hoorden de buurvrouw buiten huilen, maar in eerste instantie werd er niet open gedaan toen ze aanbelden. Uiteindelijk zijn ze wel naar binnen gegaan en na een kwartier of wat zijn ze vertrokken. De rest van de nacht is het rustig geweest, maar wij hebben geen oog meer dichtgedaan.
In de eerste plaats maak ik me natuurlijk zorgen om de buurvrouw en de kindjes, maar ook om ons.
Zij wonen in een hoekhuis en wij zijn dus de enigen die ze kunnen horen(tenzij ze zoveel lawaai maken dat onze andere buren ze ook kunnen horen). Het is dus logisch dat ze ervan uitgaan dat wij de politie hebben gebeld. En daar maak ik me toch wel bezorgd om. De buurman is een verschrikkelijke griezel. We hebben nauwelijks contact met ze(niemand hier uit de buurt) en als we al eens een praatje maken krijg ik de kriebels van die man. Hij kijkt je nooit aan als je tegen hem praat, zijn ogen schieten alle kanten op en er gaat een bepaalde dreiging van hem uit. Ik twijfel dus of we wel juist hebben gehandeld door de politie op ze af te sturen. In principe is het natuurlijk je burgerplicht om voor zoiets je ogen niet te sluiten en ik zou me vreselijk rot voelen als er een keer echt iets met haar of de kinderen zou gebeuren. Maar aan de andere kant voel ik me nu niet meer lekker in mijn eigen huis. Stel dat hij zijn agressie op ons of op onze(buitenspelende) kinderen richt?
Hebben we er goed aan gedaan om ons ermee te bemoeien of hadden we ze moeten laten?
donderdag 25 oktober 2007 om 10:10
Het is altijd een gevoelige kwestie denk ik, je met zoiets bemoeien, maar van de andere kant, mocht er ooit iets heel erg fout gaan zul je jezelf misschien verwijten dat je de politie niet eerder gebeld hebt.
Mocht de buurman bij jou komen griezelen, je hebt een poot om op te staan hoor. Al is het alleen maar de geluidsoverlast. Daar zal ook de politie je wel gelijk in geven denk ik.
Mocht de buurman bij jou komen griezelen, je hebt een poot om op te staan hoor. Al is het alleen maar de geluidsoverlast. Daar zal ook de politie je wel gelijk in geven denk ik.
donderdag 25 oktober 2007 om 10:29
Zeer goede actie Luna1 ! Ik snap jullie twijfels ook maar je hebt hier gehandeld in het belang van de vrouw en de kinderen. Als ik jou was zou ik een vertrouwelijk gesprek met de politie aanvragen en daar m'n twijfels uiten. Hopelijk geven ze jou/jullie de juiste feedback, ondanks dat ze waarschijnlijk geen details zullen vertellen.
Je ongevraagd in iets mengen kan vaak verkeerd uitpakken maar in dit geval heb je juist gehandeld. Lalein heeft ook gelijk dat je ten alle tijde kunt zeggen dat jullie wakker werden van geluidsoverlast, je hoeft absoluut nooit te zeggen dat je de man ervan verdenkt geweld te gebruiken. Geef dit laatste ook aan indien je het gesprek met de politie aangaat.
Je ongevraagd in iets mengen kan vaak verkeerd uitpakken maar in dit geval heb je juist gehandeld. Lalein heeft ook gelijk dat je ten alle tijde kunt zeggen dat jullie wakker werden van geluidsoverlast, je hoeft absoluut nooit te zeggen dat je de man ervan verdenkt geweld te gebruiken. Geef dit laatste ook aan indien je het gesprek met de politie aangaat.
donderdag 25 oktober 2007 om 10:39
Jullie hebben zeker goed gedaan. Stel voor dat hij eens te ver gaat. Zo je jezelf kunnen vergeven?
Als klein meisje hoorde ik mijn buurman dag in dag uit haar rot te slaan en verkrachten. Ik heb altijd er spijt van gehad dat we nooi de politie hebben gebeld. Jaren later heb ik met andere buren dezelfde situatie meegemaakt. Na een paar keer de politie te hebben gebeld, zijn ze uit elkaar gegaan. Natuurlijk is zeker niet dankzij mij, maar het voelt wel goed dat ik een beetje heb geholpen.
Als klein meisje hoorde ik mijn buurman dag in dag uit haar rot te slaan en verkrachten. Ik heb altijd er spijt van gehad dat we nooi de politie hebben gebeld. Jaren later heb ik met andere buren dezelfde situatie meegemaakt. Na een paar keer de politie te hebben gebeld, zijn ze uit elkaar gegaan. Natuurlijk is zeker niet dankzij mij, maar het voelt wel goed dat ik een beetje heb geholpen.
donderdag 25 oktober 2007 om 10:47
Ja, dat vroeg ik me ook al af. Krijgen wij als melders nog bericht van de politie of moeten we zelf contact opnemen om meer te weten te komen?
Tegen de politie hebben we uiteraard wel gezegd dat we vermoeden dat hij geweld gebruikt, we hebben ze vannacht nog heel even gesproken toen ze de deur niet open wilden doen.
En inderdaad, ik zou het mezelf waarschijnlijk niet kunnen vergeven als hij een keer te ver zou gaan en ik niets had ondernomen.
Maar ik vernoed dat er niets veranderd door de melding, misschien dat hij haar nu wat op minder luide toon te lijf gaat ofzo.
Ze hebben een heel streng geloof, ik denk niet dat ze uitelkaar zullen gaan, of dat zij hem verlaat, waarschijnlijk wordt zij dan verstoten of zoiets.
Tegen de politie hebben we uiteraard wel gezegd dat we vermoeden dat hij geweld gebruikt, we hebben ze vannacht nog heel even gesproken toen ze de deur niet open wilden doen.
En inderdaad, ik zou het mezelf waarschijnlijk niet kunnen vergeven als hij een keer te ver zou gaan en ik niets had ondernomen.
Maar ik vernoed dat er niets veranderd door de melding, misschien dat hij haar nu wat op minder luide toon te lijf gaat ofzo.
Ze hebben een heel streng geloof, ik denk niet dat ze uitelkaar zullen gaan, of dat zij hem verlaat, waarschijnlijk wordt zij dan verstoten of zoiets.
donderdag 25 oktober 2007 om 15:33
Jullie hebben hier zeker goed aan gedaan. Maar ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, want het kan natuurlijk zijn dat hij boos op jullie wordt en er consequenties volgen voor jullie ingrijpen. Zolang je daar echter niks van merkt, zou ik het even laten voor wat het is. Al kun je best info inwinnen wat je in zo'n situatie kunt doen of welke mogelijkheden je dan hebt, zodat je je weer wat geruster voelt.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 25 oktober 2007 om 15:38
Politie kan wel wat betekenen.Je kunt een vertrouwelijk gesprek aanvragen .Ik kan begrijpen dat je ook aan je eigen veiligheid en kinderen denkt.Vandaar dat de politie echt wel wat kan betekenen. Niet alleen voor je buren maar ook voor jou en je gezin.
Ik vind dat je het knap dat je de politie gebeld hebt.
Ik vind dat je het knap dat je de politie gebeld hebt.
vrijdag 26 oktober 2007 om 11:58
vrijdag 26 oktober 2007 om 19:25
zaterdag 27 oktober 2007 om 07:06
Dat klopt. De wet en de regels omtrent huiselijk geweld en de aanpak daarvan staat helaas nog maar in de kinderschoenen. Er is wel een plan voor een gedwongen huisverbod maar dat schijnt op zijn vroegst in de eerste helft van 2008 vorm te gaan krijgen. Eigenlijk is het van de zotte dat dit niet beter geregeld is. Ik ga er vanuit dat het tegenwoordig wel meer serieus wordt genomen dan in de jaren 90 toen ik ermee te maken had. Toen werd het gezien als echtelijke twist. Daar werd nauwelijks iets mee gedaan. Niet eens als zodanig geregistreerd. Dat laatste gebeurt nu tegenwoordig wel.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 27 oktober 2007 om 08:16
Nou, bij ons in de stad zijn ze erg tuk op huiselijk geweld, ze zitten er wel bovenop. Zeker nu afgelopen week een kerel bij ons in de buurt zijn vrouw letterlijk afgeslacht heeft en zichzelf daarna heeft opgehangen. Godzijdank waren de kinderen al uit huis geplaatst.
Maar idd, zolang zij geen aangifte doet gebeurt er niet veel. Ze halen hier wel eens een dader uit huis die dan een nachtje in de cel mag afkoelen, maar dan moet er geloof ik wel sprake zijn van een escalerende situatie.
Mijn hoop is dat hij zich wat inhoudt nu hij weet dat hij in de gaten wordt gehouden. Ik neem aan dat hij in de omgeving gezien wil blijven worden als de keurige zeer gelovige man en niet als een vrouwenmepper.
De afgelopen nachten is het iig rustig geweest.
Maar idd, zolang zij geen aangifte doet gebeurt er niet veel. Ze halen hier wel eens een dader uit huis die dan een nachtje in de cel mag afkoelen, maar dan moet er geloof ik wel sprake zijn van een escalerende situatie.
Mijn hoop is dat hij zich wat inhoudt nu hij weet dat hij in de gaten wordt gehouden. Ik neem aan dat hij in de omgeving gezien wil blijven worden als de keurige zeer gelovige man en niet als een vrouwenmepper.
De afgelopen nachten is het iig rustig geweest.
zaterdag 27 oktober 2007 om 14:23
Overigens hoeft er helemaal geen aangifte gedaan te zijn van huiselijk geweld. Als de agenten ter plaatse constateren dat er sprake is van huiselijk geweld (spullen kapot gegooid, verse verwondingen, ooggetuigenverklaringen) kunnen zij daar proces verbaal van opmaken en dan ambtshalve (op basis van hun verklaring dus) vervolgen. En de veroorzaker dus ook aanhouden. Dat justitie dat in de praktijk niet erg voortvarend oppakt, is op zijn zachtst gezegd treurig te noemen, maar in de wet is die mogelijkheid er dus wél!
zaterdag 27 oktober 2007 om 14:27
Tenminste, zo werkt het in Rotterdam e.o. Rotterdam is gelukkig ook goed bezig met de aanpak van de huiselijk geweldplegers. Al kan het mij niet streng genoeg zijn.
@Luna: ik ben wel eens naar een dominee geweest omdat ik me zorgen maakte over het welzijn van een meisje. Bewust op de 'macht' van die man ingespeeld (u heeft zoveel meer te vertellen daar, u heeft jarenlange ervaring, hoe kan u mij als dienaar Gods helpen blablabla) maar het heeft wel geholpen. Of het is nog beter bedekt, dat weet ik ook niet. Al lijkt me dat meer een taak voor de politie/Sociaal Maatschappelijk werk o.i.d. Maar ja, de maatschappij dat zijn wij ook he...
@Luna: ik ben wel eens naar een dominee geweest omdat ik me zorgen maakte over het welzijn van een meisje. Bewust op de 'macht' van die man ingespeeld (u heeft zoveel meer te vertellen daar, u heeft jarenlange ervaring, hoe kan u mij als dienaar Gods helpen blablabla) maar het heeft wel geholpen. Of het is nog beter bedekt, dat weet ik ook niet. Al lijkt me dat meer een taak voor de politie/Sociaal Maatschappelijk werk o.i.d. Maar ja, de maatschappij dat zijn wij ook he...
zondag 28 oktober 2007 om 09:39
Zonder aangifte is het nu eenmaal een lastig verhaal. In een pv bevindingen kunnen de verbalisanten in kwestie inderdaad opnemen dat zij verse verwondingen hebben gezien, maar als het slachtoffer in kwestie geen aangifte doet en de (mogelijke) verdachte ontkent, dan zal het voor het OM lastig worden om te gaan vervolgen.
dinsdag 30 oktober 2007 om 08:42
Vroeger is er door mijn buren vaak gebeld voor huiselijk geweld bij mij thuis.. De politie kwam nieteens altijd.. En als ze kwamen spraken ze mijn ex toe het wat rustig aan te doen en te kalmeren want er waren buren die overlast hadden... Nooit hebben ze hem meegenomen, ze zagen aan mij hoe bang ik was maar ingrijpen ho maar.. zelfs niet toen er een mes in de gang lag, terwijl ik een klein wondje had...
dinsdag 30 oktober 2007 om 10:26
Sinds de politie geweest is, is het iig rustig gebleven. We hebben de buurman al een paar keer gezien, maar hij doet niet anders dan anders tegen ons. Ik kan me niet voorstellen dat hij niet doorheeft dat wij gebeld hebben, hij doet dus waarschijnlijk alsof zijn neus bloedt. Nou ja, als hij daardoor zijn poten thuis houdt heeft het toch wat geholpen, maar het zal over een tijdje vast weer mis gaan.
@Jolantje, hebben ze ook nooit gevraagd of je aangifte wilde doen dan? Hebben ze geen hulp aangeboden? Als jij niks aangeeft, ook al is het uit angst, dan kunnen ze weinig beginnen en zeker vroeger had het weinig prioriteit.
Ik vind het moeilijk hoor; ik roep altijd dat ik onmiddelijk weg zou gaan bij een kerel als hij me zou slaan(gelukkig heb ik er een die het niet in zijn hoofd zou halen), maar je weet pas hoe je reageert als het je daadwerkelijk overkomt.
@Jolantje, hebben ze ook nooit gevraagd of je aangifte wilde doen dan? Hebben ze geen hulp aangeboden? Als jij niks aangeeft, ook al is het uit angst, dan kunnen ze weinig beginnen en zeker vroeger had het weinig prioriteit.
Ik vind het moeilijk hoor; ik roep altijd dat ik onmiddelijk weg zou gaan bij een kerel als hij me zou slaan(gelukkig heb ik er een die het niet in zijn hoofd zou halen), maar je weet pas hoe je reageert als het je daadwerkelijk overkomt.
dinsdag 30 oktober 2007 om 12:39
Ik snap niet waarom ze je afgeraden hebben om aangifte te doen, dat is toch je goed recht? Of waren ze bang dat de boel daardoor zou escaleren ofzo.
je zou toch van de politie verwachten dat ze je iig de kans bieden om bij hem weg te gaan en je naar de juiste instanties te verwijzen. Het lijkt me al moeilijk genoeg om uit zo'n relatie te stappen, daar kun je wel wat hulp bij gebruiken.
je zou toch van de politie verwachten dat ze je iig de kans bieden om bij hem weg te gaan en je naar de juiste instanties te verwijzen. Het lijkt me al moeilijk genoeg om uit zo'n relatie te stappen, daar kun je wel wat hulp bij gebruiken.
dinsdag 30 oktober 2007 om 12:45
Ja ze waren bang dat de boel dan ging escaleren.. Hij dreigde ook altijd mijn familie wat aan te doen en ze zeiden ze konden geen 24 uur bescherming bieden.. Zelfs toen er een gesprek over wat zaken moest komen vroeg ik of er een agent als bemiddelaar erbij kon zijn kreeg ik het advies maar met een paar sterke man tevoorschijn te komen..
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:17
vrijdag 2 november 2007 om 08:28
Ik vind dat er wel erg gemakkelijk vanuit wordt gegaan dat de man de dader is en de vrouw het slachtoffer. Goed dat je stappen hebt ondernomen, maar ik zou het nog mooier vinden als er verder niet geoordeeld wordt wat er binnenshuis gebeurt zolang dat niet zeker is.
Voor de kinderen is het altijd zo in en in triest. De angst, het verdriet, de pijn. Verschrikkelijk dat kinderen zo vaak de dupe zijn!!!
Voor de kinderen is het altijd zo in en in triest. De angst, het verdriet, de pijn. Verschrikkelijk dat kinderen zo vaak de dupe zijn!!!
zaterdag 3 november 2007 om 14:18
