Actueel
alle pijlers
Is je een jongetje/meisje voelen aangeboren of aangeleerd?
donderdag 6 december 2018 om 16:27
Nav dit artikel in de LINDA ben ik het programma Me Jane you Tarzan gaan kijken op NPO over opvoeding. Daarin het oa het verhaal van MIka. Die genderneutraal wordt opgevoed.
Ook stelt de presentator wat mij betreft terecht de vraag: Je een jongetje of meisje voelen, is dat aangeboren of aangeleerd?
Je kan jezelf de vraag stellen: als je van 'gender' wisselt of je dan ook niet gewoon in een hokje zit, weliswaar het omgekeerde hokje, maar nog steeds een hokje.
Hoewel ik merk dat mijn beeld aan het veranderen is, heb ik nog steeds moeite met de term 'genderneutraal' opvoeden. Want wat is dat dan? En raak je als volwassene dan niet in een identiteitscrisis? En hoe erg is het om als jongetje of meisje behandeld en opgevoed te worden als je zo geboren bent?
Om hoeveel procent gaat het nu werkelijk die zich ongelukkig of vervreemd van hun gender voelen? Is dat significant of hebben we het maar over een heel klein deel. Dat maakt namelijk in zoverre uit dat de overgrote meerderheid zich naar mijn idee niet hoeft te conformeren naar de kleine groep uitzonderingen, en je kan je dan inderdaad afvragen of dit wel doen niet schadelijk is voor die grote groep?
Deze mensen willen hun kinderen niet in een boxje stoppen maar in mijn optiek is genderneutraliteit inmiddels ook een boxje geworden. En ik merk dat ik een beetje iebelig van deze benadering word. Alsof ze hoegenaamd super vooruitstrevend zijn maar het eigenlijk stiekem helemaal niet zijn. Maar zich juist lijken af te zetten. Maar waartegen dan wel?
Het: ik heb een kind die zich zowel een jongetje als meisje voelt is dan toch net zo goed aangeleerd in het geval van bijvoorbeeld Mika? Dit kind is evenzogoed groot gebracht met een 'idee' die aangeleerd is. Als je echt genderneutraal wilt opvoeden dan heb je het er niet over lijkt mij. En dat lijkt me verdomde ingewikkeld. Ook deze kinderen groeien in meer of mindere mate op in de 'buitenwereld'. Zeker als je kind op een gegeven moment gaat puberen en hun lijf gaat veranderen. Meisjes worden nu eenmaal ongesteld omdat ze een vrouw worden met bijbehorende hormonen en jongetjes krijgen een zaadlozing omdat ze dan als man kinderen kunnen verwekken. Hoe ga je dat dan weer verantwoorden? Zo maak je het wat mij betreft volgens mij veel te ingewikkeld.
De kinderen hebben een mapa en een mama. De mama heeft de kinderen daadwerkelijk gedragen dus zij is de echte mama. Daarmee impliceer je toch eveneens een geslachtelijk verschil? Als genderneutraal persoon kan je nu eenmaal biologisch gezien nog steeds niet wat de ander ook kan. Wij zijn nu eenmaal geen zeepaardjes (die zowel mannelijke als vrouwenlijke voortplantingsorganen hebben)
Ik krijg vanuit het programma vooral het gevoel dat MIka denkt dat hij nu zowel met poppen als met auto's kan spelen en als dat genderneutraal opvoeden is, dan deed ik dat ook al back in the days. Maar ik krijg the funny feeling dat het om meer dan dat draait. Als een soort persoonlijk statement geprojecteerd op hun kinderen.
Mika praat ook gewoon maar zijn ouders na en niks van wat het jonge kind verteld heeft hij zelf bedacht. Dus waarom zijn deze mensen 'beter' bezig dan andere mensen? Ik zou het eerder willen omdraaien.
Ik geloof wel dat er een slag te slaan valt. Maar of dit het antwoord is? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik denk dat jongens het meisjes gelijk zijn, maar niet hetzelfde...
Ik ben er kortom nog niet helemaal over uit. Ik heb mijn kinderen niet genderneutraal groot gebracht en ik zie als moeder van zowel jongetjes als meisjes toch wel degelijk een verschil in aangeboren genderspecifiek gedrag. Maar is dat wel echt zo?
En waar houdt het dan op een gegeven moment op?
Graag hierover jullie mening.
Hier een link naar het programma
https://www.npostart.nl/me-jane-you-tar ... KN_1701251
Ook stelt de presentator wat mij betreft terecht de vraag: Je een jongetje of meisje voelen, is dat aangeboren of aangeleerd?
Je kan jezelf de vraag stellen: als je van 'gender' wisselt of je dan ook niet gewoon in een hokje zit, weliswaar het omgekeerde hokje, maar nog steeds een hokje.
Hoewel ik merk dat mijn beeld aan het veranderen is, heb ik nog steeds moeite met de term 'genderneutraal' opvoeden. Want wat is dat dan? En raak je als volwassene dan niet in een identiteitscrisis? En hoe erg is het om als jongetje of meisje behandeld en opgevoed te worden als je zo geboren bent?
Om hoeveel procent gaat het nu werkelijk die zich ongelukkig of vervreemd van hun gender voelen? Is dat significant of hebben we het maar over een heel klein deel. Dat maakt namelijk in zoverre uit dat de overgrote meerderheid zich naar mijn idee niet hoeft te conformeren naar de kleine groep uitzonderingen, en je kan je dan inderdaad afvragen of dit wel doen niet schadelijk is voor die grote groep?
Deze mensen willen hun kinderen niet in een boxje stoppen maar in mijn optiek is genderneutraliteit inmiddels ook een boxje geworden. En ik merk dat ik een beetje iebelig van deze benadering word. Alsof ze hoegenaamd super vooruitstrevend zijn maar het eigenlijk stiekem helemaal niet zijn. Maar zich juist lijken af te zetten. Maar waartegen dan wel?
Het: ik heb een kind die zich zowel een jongetje als meisje voelt is dan toch net zo goed aangeleerd in het geval van bijvoorbeeld Mika? Dit kind is evenzogoed groot gebracht met een 'idee' die aangeleerd is. Als je echt genderneutraal wilt opvoeden dan heb je het er niet over lijkt mij. En dat lijkt me verdomde ingewikkeld. Ook deze kinderen groeien in meer of mindere mate op in de 'buitenwereld'. Zeker als je kind op een gegeven moment gaat puberen en hun lijf gaat veranderen. Meisjes worden nu eenmaal ongesteld omdat ze een vrouw worden met bijbehorende hormonen en jongetjes krijgen een zaadlozing omdat ze dan als man kinderen kunnen verwekken. Hoe ga je dat dan weer verantwoorden? Zo maak je het wat mij betreft volgens mij veel te ingewikkeld.
De kinderen hebben een mapa en een mama. De mama heeft de kinderen daadwerkelijk gedragen dus zij is de echte mama. Daarmee impliceer je toch eveneens een geslachtelijk verschil? Als genderneutraal persoon kan je nu eenmaal biologisch gezien nog steeds niet wat de ander ook kan. Wij zijn nu eenmaal geen zeepaardjes (die zowel mannelijke als vrouwenlijke voortplantingsorganen hebben)
Ik krijg vanuit het programma vooral het gevoel dat MIka denkt dat hij nu zowel met poppen als met auto's kan spelen en als dat genderneutraal opvoeden is, dan deed ik dat ook al back in the days. Maar ik krijg the funny feeling dat het om meer dan dat draait. Als een soort persoonlijk statement geprojecteerd op hun kinderen.
Mika praat ook gewoon maar zijn ouders na en niks van wat het jonge kind verteld heeft hij zelf bedacht. Dus waarom zijn deze mensen 'beter' bezig dan andere mensen? Ik zou het eerder willen omdraaien.
Ik geloof wel dat er een slag te slaan valt. Maar of dit het antwoord is? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik denk dat jongens het meisjes gelijk zijn, maar niet hetzelfde...
Ik ben er kortom nog niet helemaal over uit. Ik heb mijn kinderen niet genderneutraal groot gebracht en ik zie als moeder van zowel jongetjes als meisjes toch wel degelijk een verschil in aangeboren genderspecifiek gedrag. Maar is dat wel echt zo?
En waar houdt het dan op een gegeven moment op?
Graag hierover jullie mening.
Hier een link naar het programma
https://www.npostart.nl/me-jane-you-tar ... KN_1701251
donderdag 6 december 2018 om 20:40
Dat is alweer iets: kledingstukken die ‘puur jongen’ zijn. Die kledingstukken kun je natuurlijk ook gewoon een meisje aantrekken, je hoeft niet perse voor unisex te kiezen als je ze voor beide sexen wil gebruiken.krullen-bol schreef: ↑06-12-2018 20:29Interessant om mee te lezen.
De docu van gisteren wil ik nog terug kijken.
Blijft een lastig vraagstuk. Biologisch gezien ben je natuurlijk gewoon een jongen of een meisje. Daar is in mijn ogen niks "neutraals" aan.
Je anders voelen, transgender, kan ik mij dan best wel voorstellen.
Ben zelf sinds dit voorjaar moeder van een zoon en ik heb wel shirtjes en broekjes die genderneutraal zouden kunnen zijn en die ik nu bewaar met het idee dit kan voor een jongen of een meisje bij een eventuele 2e...
Maar er zijn ook zeker kledingstukken die puur jongen zijn.
Speelgoed is nu nog vooral gericht op ontdekken en ontwikkelen, daarin is nog geen verschil in jongen of meisje ook niet qua kleur.
De eerste speel auto is al wel in huis en zoon vind dat ding ook echt wel tof.
Hoe en wat later in de opvoeding weet ik niet eigenlijk. Ik weet dat ik vind dat hij mag zijn hoe hij wilt en of dat nou als jongen is, meer gericht op meisjes dingen of er tussen in dat maakt me eigenlijk niet uit.
donderdag 6 december 2018 om 20:44
Wat mij vooral stoort is dat het zo in extremen wordt getrokken. Dat is iets van de laatste 20 jaar. In mijn eigen jeugd lag er veel minder de nadruk op.
In een speelgoedwinkel zie je een kant totaal roze met glitters voor meisjes en dan de andere kant is totaal groen/ blauw/ zwart voor jongens. Meisjes zijn bezig met poppen, verzorging en nagellak. Jongens met schieten en actie.
Ik snap wat dat betreft de genderneutrale beweging wel, als reactie hierop. Het mag wat mij betreft allemaal wat neutraler. Kijken naar wat het kind zelf leuk vindt ipv alleen alles in het roze en met glitters geven, omdat het kind nu eenmaal een meisje is.
Ik ga zoveel mogelijk mee met wat mijn kinderen zelf aangeven. Ik merk soms wel dat ik eerder geneigd ben om mee te gaan met de dingen die passen bij hun gender, maar probeer mezelf daarin te corrigeren.
In een speelgoedwinkel zie je een kant totaal roze met glitters voor meisjes en dan de andere kant is totaal groen/ blauw/ zwart voor jongens. Meisjes zijn bezig met poppen, verzorging en nagellak. Jongens met schieten en actie.
Ik snap wat dat betreft de genderneutrale beweging wel, als reactie hierop. Het mag wat mij betreft allemaal wat neutraler. Kijken naar wat het kind zelf leuk vindt ipv alleen alles in het roze en met glitters geven, omdat het kind nu eenmaal een meisje is.
Ik ga zoveel mogelijk mee met wat mijn kinderen zelf aangeven. Ik merk soms wel dat ik eerder geneigd ben om mee te gaan met de dingen die passen bij hun gender, maar probeer mezelf daarin te corrigeren.
donderdag 6 december 2018 om 21:39
Daar heb je zeker gelijk in.
Maar nu op dit moment is hij nog klein en kies ik zijn kleding.
Dus een shirt met dino's bijvoorbeeld vind ik op dit moment puur iets voor een jongen. Dat zou ik ook niet bewaren dat het kan voor beide jongen en meisje.
Stel ik krijg een meisje in de toekomst en zij wilt op een geven moment een shirt met dino's, racewagens of wat ever, prima.
Met zoon omgekeerd ook, als hij straks aangeeft ik wil een roze shirt of weet ik wat, ja ook goed.
Maar nu kies ik en ik kleed mijn zoon dus ook voor het overgrote deel met in mijn ogen echt jongens kleding met zo af en toe iets wat ook voor een meid zou kunnen dus unisex/genderneutraal...
Maar Ik snap je hoor
Tralalalala
donderdag 6 december 2018 om 21:49
Bossen haar onder de oksels en geen bh, dat deel van de omschrijving past alvast bij 99% van de mannen. Kleren zonder kleur en met weinig vorm ook bij een groot deel van de mannelijke populatie. Moet een beetje vrouw daar dan ook weinig trek in hebben?
donderdag 6 december 2018 om 21:52
Maar waarom leg je een jongetje al vanaf babyleeftijd zulke andere verwachting op dan een meisje? Dino’s en auto’s voor een zoon, roze zoetigheid voor een dochter. Waarom?krullen-bol schreef: ↑06-12-2018 21:39Daar heb je zeker gelijk in.
Maar nu op dit moment is hij nog klein en kies ik zijn kleding.
Dus een shirt met dino's bijvoorbeeld vind ik op dit moment puur iets voor een jongen. Dat zou ik ook niet bewaren dat het kan voor beide jongen en meisje.
Stel ik krijg een meisje in de toekomst en zij wilt op een geven moment een shirt met dino's, racewagens of wat ever, prima.
Met zoon omgekeerd ook, als hij straks aangeeft ik wil een roze shirt of weet ik wat, ja ook goed.
Maar nu kies ik en ik kleed mijn zoon dus ook voor het overgrote deel met in mijn ogen echt jongens kleding met zo af en toe iets wat ook voor een meid zou kunnen dus unisex/genderneutraal...
Maar Ik snap je hoor
donderdag 6 december 2018 om 21:55
Ik snap nooit zo goed hoe je je een man of vrouw kunt voelen. Ik ben een vrouw, dat weet ik, maar ik voel me niet per se een vrouw. Sterker nog, ik heb helemaal geen specifiek gevoel bij mijn geslacht. Desniettemin zie ik er vrouwelijk uit en zijn veel van mijn gedragingen wellicht typisch vrouwelijk, alhoewel sommige dat ook minder zijn. I.e.g. snap ik de discussie niet. Je geslacht is toch gewoon een feit? Net als het feit dat je haar op op je hoofd hebt, kunt praten en een naam hebt. Maar bij die dingen voel ik net zo min iets. Het is immers gewoon zo. En uiteindelijk ben je als mens uniek. In mijn optiek is dat hele genderneutrale geneuzel vooral een hype. Laten we nou gewoon eens normaal doen denk ik er vooral bij.
donderdag 6 december 2018 om 22:18
Ik heb niet alles gelezen maar ik weet nog vanuit mijn studie en het vak seksuologie het voorbeeld van een Amerikaans jochie, al lang geleden, die tijdens een operatieve besnijdenis zijn penis verloor. Hij was er eentje van een tweeling, beiden jochies. Dat jongetje zonder penis werd vervolgens als meisje opgevoed. Er werd toen nog vanuit gegaan dat een kind volledig vormbaar was, inclusief gender en identiteit. Dat bleek dus echt helemaal mis te gaan. Hij was een hij, al was hem dat nooit vertelt, zag hij eruit als meisje en werd hij ook zo benaderd. Een trieste casestudy.
Gender is onderdeel van je identiteit. Het moet je niet bepalen maar ook niet ontnomen worden. Ik denk, vooral erg het kind volgen hierin.
Gender is onderdeel van je identiteit. Het moet je niet bepalen maar ook niet ontnomen worden. Ik denk, vooral erg het kind volgen hierin.
donderdag 6 december 2018 om 22:20
Ja, ik wou ook zeggen. Hier zijn experimenten mee geweest en die zijn niet goed afgelopen.Lollypop04 schreef: ↑06-12-2018 22:18Ik heb niet alles gelezen maar ik weet nog vanuit mijn studie en het vak seksuologie het voorbeeld van een Amerikaans jochie, al lang geleden, die tijdens een operatieve besnijdenis zijn penis verloor. Hij was er eentje van een tweeling, beiden jochies. Dat jongetje zonder penis werd vervolgens als meisje opgevoed. Er werd toen nog vanuit gegaan dat een kind volledig vormbaar was, inclusief gender en identiteit. Dat bleek dus echt helemaal mis te gaan. Hij was een hij, al was hem dat nooit vertelt, zag hij eruit als meisje en werd hij ook zo benaderd. Een trieste casestudy.
Gender is onderdeel van je identiteit. Het moet je niet bepalen maar ook niet ontnomen worden. Ik denk, vooral erg het kind volgen hierin.
donderdag 6 december 2018 om 22:33
Nee dat hoeft van mij ook niet. Normaal ben ik een man, eens per maand probeer ik mij zo vrouwelijk mogelijk te maken. Heerlijk is het om dan als vrouw of euh travestiet gezien te worden.
fietsen varen vrouwelijk doen
donderdag 6 december 2018 om 23:07
Dit zijn precies de twee dingen die altijd fout gaan in deze discussies.Blondie456 schreef: ↑06-12-2018 17:29Ik vind dat genderneutraal gedoe zo'n onzin. Ik vind op de wereld het verschil tussen mannen en vrouwen juist zo mooi. Ik knap echt af op een man in een roze overhemd of een man die make-up gebruikt.
Ik ben zelf opgegroeid met 2 oudere broers. Er was dus zowel jongens als meisjesspeelgoed in huis waar ik gebruik van kon maken. Ik heb dus nooit enige interesse gehad in het speelgoed van mijn broers. Ik ben als vrouw geboren en zo heb ik me altijd ook gevoeld en voel het nu nog zo. Vind het geweldig. We hoeven ook de hele samenleving niet aan te passen voor een handjevol mensen die zich en geen man of vrouw voelen. Daar zijn psychologen voor.
1) Het is niet of-of. Ik heb me ook altijd een vrouw gevoeld (denk ik, maar ik weet ook niet hoe een man zich voelt), maar dat wil niet zeggen dat ik van make-up of jurken of poppen hou. Ik ben ook de bezitster van een "Echte Vent". Het feit dat hij een jaar thuis is gebleven voor onze dochter, nu parttime werkt en ik fulltime en beter kookt maakt hem geen spat minder stoer, sterk, outdoorsy en/of mannelijk. Ik snap nooit waarom het altijd het een of het ander moet zijn. Daar zijn mensen veel te divers voor.
2)Er zijn veel meer verschillen in voorkeuren, denkwijzen, normen en waarden tussen mensen binnen een gender dan tussen mannen en vrouwen. Dat heeft helemaal niks met LGTBTQIAPK+ te maken. Raar altijd dat dat gelijkgetrokken wordt.
donderdag 6 december 2018 om 23:30
Je geslacht is bij de meeste mensen een feit, bij sommige echt niet. Bovendien worden sommigen best geconfronteerd met mannelijk en vrouwelijk en gaan daar over nadenken, moeten een keuze maken (ik vertel het liever niet hier wát en waarom precies), of dat ze een jongen zijn ís gewoon zo, maar blijkt iedereen het opeens anders te vertellen (zoals bij mijn dochter).Kissie30 schreef: ↑06-12-2018 21:55Ik snap nooit zo goed hoe je je een man of vrouw kunt voelen. Ik ben een vrouw, dat weet ik, maar ik voel me niet per se een vrouw. Sterker nog, ik heb helemaal geen specifiek gevoel bij mijn geslacht. Desniettemin zie ik er vrouwelijk uit en zijn veel van mijn gedragingen wellicht typisch vrouwelijk, alhoewel sommige dat ook minder zijn. I.e.g. snap ik de discussie niet. Je geslacht is toch gewoon een feit? Net als het feit dat je haar op op je hoofd hebt, kunt praten en een naam hebt. Maar bij die dingen voel ik net zo min iets. Het is immers gewoon zo. En uiteindelijk ben je als mens uniek. In mijn optiek is dat hele genderneutrale geneuzel vooral een hype. Laten we nou gewoon eens normaal doen denk ik er vooral bij.
vrijdag 7 december 2018 om 02:52
Ik voed mijn kinderen op als individu dat als eerste.
Ik geloof niet in genderneutraal opvoeden. Überhaupt genderneutraal.. ik zie het nut niet van gender neutrale kleding , paspoorten of whatsoever.
Prima als jij denkt dat je ander geslacht denkt te zijn dan dat er in je geboorte bewijs staat, kies wel of niet voor behandeling en leef je leven.
Ik geloof dat het kan, in verkeerd lijf geboren zijn , maar ik geloof niet in genderneutraal
Ik geloof niet in genderneutraal opvoeden. Überhaupt genderneutraal.. ik zie het nut niet van gender neutrale kleding , paspoorten of whatsoever.
Prima als jij denkt dat je ander geslacht denkt te zijn dan dat er in je geboorte bewijs staat, kies wel of niet voor behandeling en leef je leven.
Ik geloof dat het kan, in verkeerd lijf geboren zijn , maar ik geloof niet in genderneutraal
vrijdag 7 december 2018 om 21:05
.Isabellarose- schreef: ↑06-12-2018 16:27Hoewel ik merk dat mijn beeld aan het veranderen is, heb ik nog steeds moeite met de term 'genderneutraal' opvoeden. Want wat is dat dan? En raak je als volwassene dan niet in een identiteitscrisis? En hoe erg is het om als jongetje of meisje behandeld en opgevoed te worden als je zo geboren bent?
Is hier al geschreven over het ware nachtmerrieverhaal van David Reimer en psycholoog John Money?
David werd geboren als deel van een eeneiïge tweeling. Bij zijn besnijdenis bij 7 maanden ging er iets mis en werd de penis helemaal verschroeid. De 'oplossing' volgens psycholoog Money was om het kind als meisje op te voeden. Hij was immers zo jong, dat het dan niet zou uitmaken, als je consequent als meisje op zou voeden dan zou het goed komen.
Niet dus, een extreem schrijnend verhaal van een heel gezin dat hieronder leed. Een traumatische jeugd voor David, waarin hij zich op een gegeven moment ook terug 'veranderde' naar jongen. Beide broers hebben uit eindelijk zelfmoord gepleegd.
Ik ben echt wel vóór het bewust zijn van hoe we genderrollen ongemerkt opdringen aan onze kinderen, maar er is ook een groep mensen die, wat mij betreft, ontzettend doorslaat in het genderneutrale alsof er helemaal niks biologisch vastligt en de verantwoordelijkheid bij een kind te leggen om hier helemaal zelf invulling aan te geven. Ik vind het ook schadelijk om gender te ontkennen.
zaterdag 8 december 2018 om 00:22
Ja, al 3 keer. Ik ben zelf helemaal niet voor het ontkennen van een geslacht, maar dit éne bizarre verhaal zegt natuurlijk helemaal niks over of je een kind 'genderloos' kan opvoeden of niet. Er is zoveel meer aan de hand in dat verhaal. Denk aan:
- Trauma van pijn en operaties als baby
- Eenzame jeugd door pesten en omdat niemand met haar wou spelen ( meisjes vonden haar jongensspelletjes niet leuk en jongens wilden niet met haar spelen - Dit overkomt 'gewone' meisjes die meer van "jongensdingen" houden trouwens ook)
- Druk van die psycholoogfreak op het kind om zich als meisje te gedragen omdat dit zijn theorie zou bewijzen
- Druk van psycholoogfreak om het kind nog een operatie te laten uitvoeren
- Psycholoogfreak brengt kind in contact met transexueel om hem te overtuigen (een kind hè?)
- Kind krijgt hormonen
En in de puberteit gaat het mis.
Dit kind is op zoveel manieren getraumatiseerd dat je die zelfmoord echt niet alleen aan man/vrouw kan ophangen.
zaterdag 8 december 2018 om 01:14
Ik denk dat het grotendeels aangeboren is en deels ook aangeleerd. Maar net als dat ik denk dat je geboren wordt met een bepaald geslacht (man/vrouw/transgender) word je ook geboren met een seksuele voorkeur. Je kunt iemand niet homo/hetero maken en net zo min kun je iemand man/vrouw/transgender maken denk ik. Ook niet als je je mannelijke baby in een jurk hijst of je dochter alleen maar auto's geeft om mee te spelen.
zaterdag 8 december 2018 om 01:16
Ik denk het juist wel. Als ze dit kindje gewoon als jongen hadden opgevoed had hij denk ik geen last gehad van een identiteitscrisis. Waarschijnlijk wel problemen met het ontbreken van zijn geslachtsdelen, maar niet het gedwongen worden een meisje te zijn.
woensdag 12 december 2018 om 22:47
Dit jongetje is niet het enige kind in de geschiedenis geweest voor wie er besloten werd wat zijn geslacht moest zijn. Google maar eens op intersex. Het is iets ingewikkelder dan een kind ‘gewoon’ zo opvoeden als het geboren is en dan komt alles goed.nachtvlinder1977 schreef: ↑08-12-2018 01:16Ik denk het juist wel. Als ze dit kindje gewoon als jongen hadden opgevoed had hij denk ik geen last gehad van een identiteitscrisis. Waarschijnlijk wel problemen met het ontbreken van zijn geslachtsdelen, maar niet het gedwongen worden een meisje te zijn.
woensdag 12 december 2018 om 23:40
Een kind is geboren als kind. Ik heb twee zoons. De oudste houdt van auto’s, van robots, technisch Lego en electronica in elkaar solderen. De jongste speelt graag rollenspellen met poppen en knuffels, zijn lievelingskleur is roze. Ik voed daarin niet op, ik volg.
Ik probeer ze op te voeden tot weldenkende mensen, die zichzelf kunnen aankleden, het huishouden kunnen doen en met mes en vork kunnen eten enzo. Ik vind dat de verwachtingen die de buitenwereld heeft bij een geslacht (zorgende vrouw, technische man) niet bij de opvoeding horen. Dus ja, ik voed ze op zoals ze geboren zijn, ik kijk naar hun voorkeuren, niet naar wat er tussen hun benen zit.
