Actueel
alle pijlers
Kind (3) vergeten op parkeerplaats
zondag 9 augustus 2015 om 23:20
Vergeten
Dat je je kinderen achter het behang wilt plakken kan ik me nog voorstellen maar er na 200 (!) kilometer pas achter komen dat je een kind mist op de achterbank snap ik echt niet. En dan zitten er nog twee van die snotapen die niet in de gaten hebben dat hun zusje niet meer naast hun zit.
Iemand ook wel eens zijn/haar kind vergeten? Of iets anders belangrijks achtergelaten?
Enige wat me zelf een keer overkomen is dat ik mijn telefoon in de supermarkt heb laten slingeren en mijn portemonnee bij de kassa van de AH.
Dat je je kinderen achter het behang wilt plakken kan ik me nog voorstellen maar er na 200 (!) kilometer pas achter komen dat je een kind mist op de achterbank snap ik echt niet. En dan zitten er nog twee van die snotapen die niet in de gaten hebben dat hun zusje niet meer naast hun zit.
Iemand ook wel eens zijn/haar kind vergeten? Of iets anders belangrijks achtergelaten?
Enige wat me zelf een keer overkomen is dat ik mijn telefoon in de supermarkt heb laten slingeren en mijn portemonnee bij de kassa van de AH.
maandag 10 augustus 2015 om 20:42
quote:MinkeDeWit schreef op 10 augustus 2015 @ 08:21:
Ik ben mijn jongste in de klas van oudste vergeten. Ze was net een week oud en ik kwam voor het eerst weer op school, dus alle kleuters dromden rond de maxicosi Toen ik weer bij de auto kwam bedacht ik dat ik een pakketje was vergeten.
Oudste heb ik eens per ongeluk meegenomen naar mijn werk. Normaal bracht haar vader haar naar het kdv en ik haalde. Die dag moest ik brengen, dus kind in de auto. Staan we op de parkeerplaats van mijn werk, hoor ik ineens een stemmetje vanaf de achterbank 'je gaat me nog wegbrengen hè?' Ik schrok me rot, vooral om wat er had kunnen gebeuren als ze net had geslapen op dat moment. Dan was ik misschien wel gedachteloos uitgestapt en gaan werken.
Ik zie het helemaal voor me!
Ontopic: ik begrijp het verhaal van routine helemaal, ik heb toen dochter net geboren was in mijn agenda staan dat ik haar moest ophalen. Mijn baas moest er toen zo om lachen, maar voor mij was het serieuze ernst, want ik zou het zo vergeten na een lange werkdag. Was na de eerste week al niet meer nodig, want toen kwam ik er achter dat je de reden van je pas ontstane slaapgebrek (extreme gevallen uitgezonderd natuurlijk) niet zomaar vergeet.
Wat ik echter niet kan begrijpen is dat je een kind met een event zoals een vakantie, waar je scherper bent dan normaal, je kind 200 km lang kan vergeten. Afgelopen juni zijn wij op vakantie geweest en iedere keer bij het instappen was het check, dubbel check en driedubbel check.
Ik ben mijn jongste in de klas van oudste vergeten. Ze was net een week oud en ik kwam voor het eerst weer op school, dus alle kleuters dromden rond de maxicosi Toen ik weer bij de auto kwam bedacht ik dat ik een pakketje was vergeten.
Oudste heb ik eens per ongeluk meegenomen naar mijn werk. Normaal bracht haar vader haar naar het kdv en ik haalde. Die dag moest ik brengen, dus kind in de auto. Staan we op de parkeerplaats van mijn werk, hoor ik ineens een stemmetje vanaf de achterbank 'je gaat me nog wegbrengen hè?' Ik schrok me rot, vooral om wat er had kunnen gebeuren als ze net had geslapen op dat moment. Dan was ik misschien wel gedachteloos uitgestapt en gaan werken.
Ik zie het helemaal voor me!
Ontopic: ik begrijp het verhaal van routine helemaal, ik heb toen dochter net geboren was in mijn agenda staan dat ik haar moest ophalen. Mijn baas moest er toen zo om lachen, maar voor mij was het serieuze ernst, want ik zou het zo vergeten na een lange werkdag. Was na de eerste week al niet meer nodig, want toen kwam ik er achter dat je de reden van je pas ontstane slaapgebrek (extreme gevallen uitgezonderd natuurlijk) niet zomaar vergeet.
Wat ik echter niet kan begrijpen is dat je een kind met een event zoals een vakantie, waar je scherper bent dan normaal, je kind 200 km lang kan vergeten. Afgelopen juni zijn wij op vakantie geweest en iedere keer bij het instappen was het check, dubbel check en driedubbel check.
maandag 10 augustus 2015 om 20:52
quote:reisa1978 schreef op 10 augustus 2015 @ 15:49:
[...]
ANWB gaf op de site aan 1.50 m om zonder zitverhoger te mogen. Dat is ook de Europese richtlijn, waar Nederland vanaf wijkt.Ik zie genoeg Franse vrouwen (volwassen) die kleiner zijn dan Moppekind en de 1.50 meter niet eens halen. Volgens mij zitten die echt niet meer op een verhoger.
[...]
ANWB gaf op de site aan 1.50 m om zonder zitverhoger te mogen. Dat is ook de Europese richtlijn, waar Nederland vanaf wijkt.Ik zie genoeg Franse vrouwen (volwassen) die kleiner zijn dan Moppekind en de 1.50 meter niet eens halen. Volgens mij zitten die echt niet meer op een verhoger.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 10 augustus 2015 om 20:57
Vanaf 1.35 HOEFT een zitverhoger niet meer als een kind goed in de gordel past.
http://m.preventionroutie ... rents/L-enfant-en-voiture
En France, l’utilisation d’un dispositif adapté est obligatoire jusqu’à l’âge de 10 ans ou jusqu’à ce que la taille de l’enfant lui permette d’utiliser la ceinture de sécurité (entre 1,35 m et 1,50 m).
Quand on sait que la violence de l’impact d’une collision à 50 km/h équivaut à une chute du 3e étage d’un immeuble, on comprend bien pourquoi ! Laisseriez-vous jouer votre enfant au 3ème étage sur un balcon sans rambarde ? Pourtant, 66 % des enfants sont mal ou pas attachés en voiture.
Alors même pour de courts trajets, même à vitesse réduite, on s’attache et ce, dès la sortie de la maternité !
S’attacher en voiture, c’est partout et tout le temps.
http://m.preventionroutie ... rents/L-enfant-en-voiture
En France, l’utilisation d’un dispositif adapté est obligatoire jusqu’à l’âge de 10 ans ou jusqu’à ce que la taille de l’enfant lui permette d’utiliser la ceinture de sécurité (entre 1,35 m et 1,50 m).
Quand on sait que la violence de l’impact d’une collision à 50 km/h équivaut à une chute du 3e étage d’un immeuble, on comprend bien pourquoi ! Laisseriez-vous jouer votre enfant au 3ème étage sur un balcon sans rambarde ? Pourtant, 66 % des enfants sont mal ou pas attachés en voiture.
Alors même pour de courts trajets, même à vitesse réduite, on s’attache et ce, dès la sortie de la maternité !
S’attacher en voiture, c’est partout et tout le temps.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 10 augustus 2015 om 22:42
quote:Tuorrebout schreef op 10 augustus 2015 @ 14:02:
[...]
Zulke jonge kinderen in een auto achterlaten op een parkeerplaats vind ik onvoorzichtig en eigenlijk ook onbegrijpelijk.Huh? Waarom? Ik kan gewoon zeggen dat we even gaan plassen. Ze stappen niet uit (9 is echt oud genoeg om dat te begrijpen) en in geval van nood zijn de deuren gewoon open. Wat is er zo gevaarlijk aan in een auto zitten? Ze zitten zo vaak in de auto bij de supermarkt, dan lezen ze liever een boekje op de achterbank dan dat ze meegaan naar binnen. Ik vermoed dat aan uitstappen en meelopen meer risico's zitten.
[...]
Zulke jonge kinderen in een auto achterlaten op een parkeerplaats vind ik onvoorzichtig en eigenlijk ook onbegrijpelijk.Huh? Waarom? Ik kan gewoon zeggen dat we even gaan plassen. Ze stappen niet uit (9 is echt oud genoeg om dat te begrijpen) en in geval van nood zijn de deuren gewoon open. Wat is er zo gevaarlijk aan in een auto zitten? Ze zitten zo vaak in de auto bij de supermarkt, dan lezen ze liever een boekje op de achterbank dan dat ze meegaan naar binnen. Ik vermoed dat aan uitstappen en meelopen meer risico's zitten.
maandag 10 augustus 2015 om 22:52
http://www.businessinside ... like-a-german-2015-8?IR=T
Dit is wel een grappig artikel, hier zie je dat wat men als een onveilige situatie beschouwd, sterk cultureel bepaald is. En dan heb je de subculturen, waarbij dat onderling ook nog verschilt.
Oh misschien niet slecht om te vermelden, het artikel gaat niet specifiek over het boven genoemde, maar over opvoedingsverschillen tussen Duitsland en de VS. Toch kan je wel lezen dat 'gevaar' best wel omgevings/cultuurafhankelijk is.
Dit is wel een grappig artikel, hier zie je dat wat men als een onveilige situatie beschouwd, sterk cultureel bepaald is. En dan heb je de subculturen, waarbij dat onderling ook nog verschilt.
Oh misschien niet slecht om te vermelden, het artikel gaat niet specifiek over het boven genoemde, maar over opvoedingsverschillen tussen Duitsland en de VS. Toch kan je wel lezen dat 'gevaar' best wel omgevings/cultuurafhankelijk is.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
maandag 10 augustus 2015 om 22:53
Ik kan me nog wel herinneren dat ik met jongste als dreumes op een Franse aire ging plassen. Het was nogal een wegloper dus ik wilde haar niet onder verantwoordelijkheid van oudste (toen een jaar of 7) buiten laten. Stond ik daar boven dat hurktoilet, rugzak om, niets aanraken, proberen mijn evenwicht te bewaren en ondertussen mijn kleren droog, houden, terwijl dreumes bedacht eens lekker overal aan te zitten. En ik maar roepen 'niet aan de muur, nee blijven staan'. Waarschijnlijk was het buiten nog veiliger voor haar Daarna ben ik nooit meer naar zo'n aire geweest, ik rijd nu wel door naar een fatsoenlijk wegrestaurant.
maandag 10 augustus 2015 om 22:54
quote:the-dowager schreef op 10 augustus 2015 @ 16:10:
[...]
Ja, dit filmpje is een goed voorbeeld van hoe slecht mensen eigenlijk in multitasken zijn.:
https://www.youtube.com/watch?t=35&v=IGQmdoK_ZfY
En betreffende mijn vader, die kijkt in zijn achteruitkijkspiegel om te controleren op verkeer, niet om te kijken of al zijn bloedjes de hersencapaciteit hadden om in te auto te stappen.Cool filmpje. Ik had inderdaad alleen het aantal goed gezien
[...]
Ja, dit filmpje is een goed voorbeeld van hoe slecht mensen eigenlijk in multitasken zijn.:
https://www.youtube.com/watch?t=35&v=IGQmdoK_ZfY
En betreffende mijn vader, die kijkt in zijn achteruitkijkspiegel om te controleren op verkeer, niet om te kijken of al zijn bloedjes de hersencapaciteit hadden om in te auto te stappen.Cool filmpje. Ik had inderdaad alleen het aantal goed gezien
maandag 10 augustus 2015 om 22:57
quote:MinkeDeWit schreef op 10 augustus 2015 @ 22:53:
Ik kan me nog wel herinneren dat ik met jongste als dreumes op een Franse aire ging plassen. Het was nogal een wegloper dus ik wilde haar niet onder verantwoordelijkheid van oudste (toen een jaar of 7) buiten laten. Stond ik daar boven dat hurktoilet, rugzak om, niets aanraken, proberen mijn evenwicht te bewaren en ondertussen mijn kleren droog, houden, terwijl dreumes bedacht eens lekker overal aan te zitten. En ik maar roepen 'niet aan de muur, nee blijven staan'. Waarschijnlijk was het buiten nog veiliger voor haar Daarna ben ik nooit meer naar zo'n aire geweest, ik rijd nu wel door naar een fatsoenlijk wegrestaurant. Ik zie het zo voor me!
Ik kan me nog wel herinneren dat ik met jongste als dreumes op een Franse aire ging plassen. Het was nogal een wegloper dus ik wilde haar niet onder verantwoordelijkheid van oudste (toen een jaar of 7) buiten laten. Stond ik daar boven dat hurktoilet, rugzak om, niets aanraken, proberen mijn evenwicht te bewaren en ondertussen mijn kleren droog, houden, terwijl dreumes bedacht eens lekker overal aan te zitten. En ik maar roepen 'niet aan de muur, nee blijven staan'. Waarschijnlijk was het buiten nog veiliger voor haar Daarna ben ik nooit meer naar zo'n aire geweest, ik rijd nu wel door naar een fatsoenlijk wegrestaurant. Ik zie het zo voor me!
maandag 10 augustus 2015 om 23:00
quote:the-dowager schreef op 10 augustus 2015 @ 16:10:
[...]
Ja, dit filmpje is een goed voorbeeld van hoe slecht mensen eigenlijk in multitasken zijn.:
https://www.youtube.com/watch?t=35&v=IGQmdoK_ZfY
En betreffende mijn vader, die kijkt in zijn achteruitkijkspiegel om te controleren op verkeer, niet om te kijken of al zijn bloedjes de hersencapaciteit hadden om in te auto te stappen.
Ja deze ja. Achteraf denk je: Hoe had ik DIE nou kunnen missen.
Deze vind ik ook altijd leuk.
[...]
Ja, dit filmpje is een goed voorbeeld van hoe slecht mensen eigenlijk in multitasken zijn.:
https://www.youtube.com/watch?t=35&v=IGQmdoK_ZfY
En betreffende mijn vader, die kijkt in zijn achteruitkijkspiegel om te controleren op verkeer, niet om te kijken of al zijn bloedjes de hersencapaciteit hadden om in te auto te stappen.
Ja deze ja. Achteraf denk je: Hoe had ik DIE nou kunnen missen.
Deze vind ik ook altijd leuk.
maandag 10 augustus 2015 om 23:13
quote:DidiRidi schreef op 10 augustus 2015 @ 22:52:
http://www.businessinside ... like-a-german-2015-8?IR=T
Dit is wel een grappig artikel, hier zie je dat wat men als een onveilige situatie beschouwd, sterk cultureel bepaald is. En dan heb je de subculturen, waarbij dat onderling ook nog verschilt.
Oh misschien niet slecht om te vermelden, het artikel gaat niet specifiek over het boven genoemde, maar over opvoedingsverschillen tussen Duitsland en de VS. Toch kan je wel lezen dat 'gevaar' best wel omgevings/cultuurafhankelijk is.
Volgens mij is Nederland wat dat betreft redelijk zoals Duitsland vergeleken met Amerika. Daar mogen kinderen niet alleen over straat in sommige staten, en dat is bij wet geregeld. Ik las laatst een artikel over ouders die een boete kregen en een onderzoek van de bjz daar omdat hun kinderen van 8 en 6 alleen van een speelveldje naar huis liepen, 2 straten. Er moet daar dan iemand ouder dan ik dacht 12 bij aanwezig zijn. Die ouders waren strafbaar.
Dat is hier gelukkig nog ondenkbaar, maar we gaan langzaam die kant op, als ik de commentaren lees over 6 jarigen die niet zonder toezicht buiten mogen spelen wegens 'gevaarlijk straks worden ze ontvoerd en enge mannen enzo"
http://www.businessinside ... like-a-german-2015-8?IR=T
Dit is wel een grappig artikel, hier zie je dat wat men als een onveilige situatie beschouwd, sterk cultureel bepaald is. En dan heb je de subculturen, waarbij dat onderling ook nog verschilt.
Oh misschien niet slecht om te vermelden, het artikel gaat niet specifiek over het boven genoemde, maar over opvoedingsverschillen tussen Duitsland en de VS. Toch kan je wel lezen dat 'gevaar' best wel omgevings/cultuurafhankelijk is.
Volgens mij is Nederland wat dat betreft redelijk zoals Duitsland vergeleken met Amerika. Daar mogen kinderen niet alleen over straat in sommige staten, en dat is bij wet geregeld. Ik las laatst een artikel over ouders die een boete kregen en een onderzoek van de bjz daar omdat hun kinderen van 8 en 6 alleen van een speelveldje naar huis liepen, 2 straten. Er moet daar dan iemand ouder dan ik dacht 12 bij aanwezig zijn. Die ouders waren strafbaar.
Dat is hier gelukkig nog ondenkbaar, maar we gaan langzaam die kant op, als ik de commentaren lees over 6 jarigen die niet zonder toezicht buiten mogen spelen wegens 'gevaarlijk straks worden ze ontvoerd en enge mannen enzo"
maandag 10 augustus 2015 om 23:37
Sidroth ik ben ook bang dat het de kant van VS op gaat. En ik vraag me af of het idd gevaarlijker wordt, of dat het een mindset is. Maar het is altijd goed om je 'waarheden' tegen die van een ander afgezet te zien worden, dan besef ik weer eens hoe contextafhankelijk alles eigenlijk is.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
maandag 10 augustus 2015 om 23:45
Het is nog nooit zo veilig geweest als nu. Vroeger gingen kinderen vaker dood door ziektes, het aantal verkeersdoden stijgt niet of daalt volgens mij zelfs, de criminaliteitscijfers zijn erg netjes en vooral dingen als inbraken enzo komen veel voor. Moord en ontvoering van loslopende kindertjes komt zo zeldzaam voor dat áls het al eens gebeurt het uitgebreid in het nieuws is. En vaak is één van de ouders de dader.
Maar het enige wat er meer is dan vroeger is angst. Angst voor dingen die niet maakbaar zijn, angst voor controleverlies, angst voor anderen, angst voor de maatschappij. En dat wordt nou juist versterkt door dit soort berichten, die angst. Zie je wel dat het een rotwereld is, we moeten nog iets beter op onze kinderen passen. Ik zie Facebookpaginas die voornamelijk bestaan uit vermiste kinderen (waarvan niemand checkt of ze echt vermist zijn), vermeende pedo's en oplichters enz, dergelijke mensen denken echt dat het lévensgevaarlijk is op straat.
De cijfers zeggen wat anders. En de media zaait tegenwoordig vooral angst. En bange mensen, daar valt geld aan te verdienen, die kopen autozitjes, babyfoons met camera, matjes die de ademhaling controleren voor in bed, doptones tijdens de zwangerschap, helmpjes op de fiets, de duurste maxi cosi ipv gewoon een goede, die kopen alarminstallaties, en die zijn makkelijker te sturen dan mensen die niet bang zijn. Zonder er een alu hoedjes discussie van er maken: een bang volk wantrouwt elkaar en niet de overheid. En daar hebben mensen belang bij.
Maar het enige wat er meer is dan vroeger is angst. Angst voor dingen die niet maakbaar zijn, angst voor controleverlies, angst voor anderen, angst voor de maatschappij. En dat wordt nou juist versterkt door dit soort berichten, die angst. Zie je wel dat het een rotwereld is, we moeten nog iets beter op onze kinderen passen. Ik zie Facebookpaginas die voornamelijk bestaan uit vermiste kinderen (waarvan niemand checkt of ze echt vermist zijn), vermeende pedo's en oplichters enz, dergelijke mensen denken echt dat het lévensgevaarlijk is op straat.
De cijfers zeggen wat anders. En de media zaait tegenwoordig vooral angst. En bange mensen, daar valt geld aan te verdienen, die kopen autozitjes, babyfoons met camera, matjes die de ademhaling controleren voor in bed, doptones tijdens de zwangerschap, helmpjes op de fiets, de duurste maxi cosi ipv gewoon een goede, die kopen alarminstallaties, en die zijn makkelijker te sturen dan mensen die niet bang zijn. Zonder er een alu hoedjes discussie van er maken: een bang volk wantrouwt elkaar en niet de overheid. En daar hebben mensen belang bij.
dinsdag 11 augustus 2015 om 00:38
Door slaapgebrek een baby vergeten kan ik mij levendig voorstellen.
Jaren eerder al eens gehad dat ik nogal wat stress had en vooral van routine aaneen hing. Dat ik op zaterdagochtend boodschappen zou gaan doen en ineens 25 km verderop voor een gesloten parkeerplaats op het werk stond. Of dat man de 'brengdag' van de hond had omgewisseld. Dier gaf geen kik en lag te slapen. Het was dat hij begon te snurken toen ik uitstapte en dacht 'wat hoor ik toch'.
Sindsdien zet ik altijd mijn tas op de achterbank zodat een achtergebleven hond of in slaap gevallen kind mij niet kan ontgaan. Op parkeerplaatsen gaat een deur pas open als de hond is aangelijnd en man of ik binnen grijpbereik van zoon zijn.
Verder ben ik wel het type consument dat sidroht beschrijft. Standaard flesjes water in de auto's. Hele kit met EHBO-zooi, veiligheidshesjes, armbanden met ledverlichting, etc. Kind en hond voorzien van bandjes met 06-nummer, autostoeltje met isofix en toeters en bellen. Hell, zelfs de hond heeft een gordeltuigje met isofix bevestiging. Op die parkeerplaatsen langs de Franse wegen en de Italiaanse Autostrada heb ik sowieso geen moment rust. Dat scheurt daar langs alle kanten om je heen al dan niet achteruit rijdend met sleurhut 'want daar is nog een plek, snel snel!' Daar kun je mij herkennen aan het bokkende kind in mijn ijzeren greep links en een wurmende hond onder mijn rechterarm. Bij de Duitse parkeerplaatsen aan een Freibahn te herkennen aan een kind links en een hond rechts onder mijn armen geklemd .
Excursies of schoolreisjes met de pubers: ik ben de hele dag 'koppen' aan het tellen. Die bus gaat pas rijden als mijn aantal klopt.
Jaren eerder al eens gehad dat ik nogal wat stress had en vooral van routine aaneen hing. Dat ik op zaterdagochtend boodschappen zou gaan doen en ineens 25 km verderop voor een gesloten parkeerplaats op het werk stond. Of dat man de 'brengdag' van de hond had omgewisseld. Dier gaf geen kik en lag te slapen. Het was dat hij begon te snurken toen ik uitstapte en dacht 'wat hoor ik toch'.
Sindsdien zet ik altijd mijn tas op de achterbank zodat een achtergebleven hond of in slaap gevallen kind mij niet kan ontgaan. Op parkeerplaatsen gaat een deur pas open als de hond is aangelijnd en man of ik binnen grijpbereik van zoon zijn.
Verder ben ik wel het type consument dat sidroht beschrijft. Standaard flesjes water in de auto's. Hele kit met EHBO-zooi, veiligheidshesjes, armbanden met ledverlichting, etc. Kind en hond voorzien van bandjes met 06-nummer, autostoeltje met isofix en toeters en bellen. Hell, zelfs de hond heeft een gordeltuigje met isofix bevestiging. Op die parkeerplaatsen langs de Franse wegen en de Italiaanse Autostrada heb ik sowieso geen moment rust. Dat scheurt daar langs alle kanten om je heen al dan niet achteruit rijdend met sleurhut 'want daar is nog een plek, snel snel!' Daar kun je mij herkennen aan het bokkende kind in mijn ijzeren greep links en een wurmende hond onder mijn rechterarm. Bij de Duitse parkeerplaatsen aan een Freibahn te herkennen aan een kind links en een hond rechts onder mijn armen geklemd .
Excursies of schoolreisjes met de pubers: ik ben de hele dag 'koppen' aan het tellen. Die bus gaat pas rijden als mijn aantal klopt.
dinsdag 11 augustus 2015 om 09:04
quote:fleetfox schreef op 10 augustus 2015 @ 20:42:
[...]
Wat ik echter niet kan begrijpen is dat je een kind met een event zoals een vakantie, waar je scherper bent dan normaal, je kind 200 km lang kan vergeten. Afgelopen juni zijn wij op vakantie geweest en iedere keer bij het instappen was het check, dubbel check en driedubbel check.Er stond al bij dat elke ouder van de ander dacht dat die het kind in de auto had gezet. Ik check ook niet extra als man dochter in de auto zet. Nu zie ik het wel meteen, omdat ze achter mij zit. Maar ik ga niet extra checken, ik vertrouw hem erop dat ie het gedaan heeft dan. En dat is hier ws ook zo gegaan. Kind zat in de kofferbak, dus op de achterste rij en misschien nog omgekeerd. Dan zie je ze dus niet vanuit je achteruitkijkspiegel of als je zelf instapt. En we weten niet wat voor kind het is. Een kind dat altijd in slaap valt in de auto, hoor je normaal gesproken ook niet dus dan valt het niet op als je haar op dat moment ook niet hoort. Ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar wij hebben maar 1 kind dus dan is het makkelijk. Geen idee hoe het met 3 zou zijn.
[...]
Wat ik echter niet kan begrijpen is dat je een kind met een event zoals een vakantie, waar je scherper bent dan normaal, je kind 200 km lang kan vergeten. Afgelopen juni zijn wij op vakantie geweest en iedere keer bij het instappen was het check, dubbel check en driedubbel check.Er stond al bij dat elke ouder van de ander dacht dat die het kind in de auto had gezet. Ik check ook niet extra als man dochter in de auto zet. Nu zie ik het wel meteen, omdat ze achter mij zit. Maar ik ga niet extra checken, ik vertrouw hem erop dat ie het gedaan heeft dan. En dat is hier ws ook zo gegaan. Kind zat in de kofferbak, dus op de achterste rij en misschien nog omgekeerd. Dan zie je ze dus niet vanuit je achteruitkijkspiegel of als je zelf instapt. En we weten niet wat voor kind het is. Een kind dat altijd in slaap valt in de auto, hoor je normaal gesproken ook niet dus dan valt het niet op als je haar op dat moment ook niet hoort. Ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar wij hebben maar 1 kind dus dan is het makkelijk. Geen idee hoe het met 3 zou zijn.
dinsdag 11 augustus 2015 om 09:07
quote:lemoos2 schreef op 11 augustus 2015 @ 00:38:
Door slaapgebrek een baby vergeten kan ik mij levendig voorstellen.
Jaren eerder al eens gehad dat ik nogal wat stress had en vooral van routine aaneen hing. Dat ik op zaterdagochtend boodschappen zou gaan doen en ineens 25 km verderop voor een gesloten parkeerplaats op het werk stond. Of dat man de 'brengdag' van de hond had omgewisseld. Dier gaf geen kik en lag te slapen. Het was dat hij begon te snurken toen ik uitstapte en dacht 'wat hoor ik toch'.
Sindsdien zet ik altijd mijn tas op de achterbank zodat een achtergebleven hond of in slaap gevallen kind mij niet kan ontgaan. Op parkeerplaatsen gaat een deur pas open als de hond is aangelijnd en man of ik binnen grijpbereik van zoon zijn.
Verder ben ik wel het type consument dat sidroht beschrijft. Standaard flesjes water in de auto's. Hele kit met EHBO-zooi, veiligheidshesjes, armbanden met ledverlichting, etc. Kind en hond voorzien van bandjes met 06-nummer, autostoeltje met isofix en toeters en bellen. Hell, zelfs de hond heeft een gordeltuigje met isofix bevestiging. Op die parkeerplaatsen langs de Franse wegen en de Italiaanse Autostrada heb ik sowieso geen moment rust. Dat scheurt daar langs alle kanten om je heen al dan niet achteruit rijdend met sleurhut 'want daar is nog een plek, snel snel!' Daar kun je mij herkennen aan het bokkende kind in mijn ijzeren greep links en een wurmende hond onder mijn rechterarm. Bij de Duitse parkeerplaatsen aan een Freibahn te herkennen aan een kind links en een hond rechts onder mijn armen geklemd .
Excursies of schoolreisjes met de pubers: ik ben de hele dag 'koppen' aan het tellen. Die bus gaat pas rijden als mijn aantal klopt.
Door slaapgebrek een baby vergeten kan ik mij levendig voorstellen.
Jaren eerder al eens gehad dat ik nogal wat stress had en vooral van routine aaneen hing. Dat ik op zaterdagochtend boodschappen zou gaan doen en ineens 25 km verderop voor een gesloten parkeerplaats op het werk stond. Of dat man de 'brengdag' van de hond had omgewisseld. Dier gaf geen kik en lag te slapen. Het was dat hij begon te snurken toen ik uitstapte en dacht 'wat hoor ik toch'.
Sindsdien zet ik altijd mijn tas op de achterbank zodat een achtergebleven hond of in slaap gevallen kind mij niet kan ontgaan. Op parkeerplaatsen gaat een deur pas open als de hond is aangelijnd en man of ik binnen grijpbereik van zoon zijn.
Verder ben ik wel het type consument dat sidroht beschrijft. Standaard flesjes water in de auto's. Hele kit met EHBO-zooi, veiligheidshesjes, armbanden met ledverlichting, etc. Kind en hond voorzien van bandjes met 06-nummer, autostoeltje met isofix en toeters en bellen. Hell, zelfs de hond heeft een gordeltuigje met isofix bevestiging. Op die parkeerplaatsen langs de Franse wegen en de Italiaanse Autostrada heb ik sowieso geen moment rust. Dat scheurt daar langs alle kanten om je heen al dan niet achteruit rijdend met sleurhut 'want daar is nog een plek, snel snel!' Daar kun je mij herkennen aan het bokkende kind in mijn ijzeren greep links en een wurmende hond onder mijn rechterarm. Bij de Duitse parkeerplaatsen aan een Freibahn te herkennen aan een kind links en een hond rechts onder mijn armen geklemd .
Excursies of schoolreisjes met de pubers: ik ben de hele dag 'koppen' aan het tellen. Die bus gaat pas rijden als mijn aantal klopt.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 13 augustus 2015 om 00:50
Ik ben vroeger met regelmaat vergeten door mijn ouders... Vergeten ophalen van zwemclub, bij speelafspraakjes, bij terugkomst van (school)kamp, bij opa en oma, en ja, ook een keer bij vertrek ergens, etc.
Ik ben de jongste van 7 kinderen...
Ik heb super lieve ouders, er was geen sprake van misbruik of verwaarlozing, maar toch heeft mij dit als kind toch vaak een naar gevoel gegeven. Ik ben in dit Franse verhaal dus meer bezig met hoe dit kind het ervaren heeft (of later een plek zal geven).
Want, ik ben héél blij dat ik besta en echt dankbaar voor lieve ouders die toch wel voor ons allemaal klaarstaan, maar het is door de jaren heen toch wel vaak boven komen drijven bij een psycholoog.
(En ja, ik heb ondanks dat toch een fijne band met mijn ouders.)
Als ik nu sommige ouders zie dan denk ik: neem niet meer kinderen dan je kan handelen. Of zoals ze in het Engels zeggen: don't bite off more than you can chew...
Ik ben de jongste van 7 kinderen...
Ik heb super lieve ouders, er was geen sprake van misbruik of verwaarlozing, maar toch heeft mij dit als kind toch vaak een naar gevoel gegeven. Ik ben in dit Franse verhaal dus meer bezig met hoe dit kind het ervaren heeft (of later een plek zal geven).
Want, ik ben héél blij dat ik besta en echt dankbaar voor lieve ouders die toch wel voor ons allemaal klaarstaan, maar het is door de jaren heen toch wel vaak boven komen drijven bij een psycholoog.
(En ja, ik heb ondanks dat toch een fijne band met mijn ouders.)
Als ik nu sommige ouders zie dan denk ik: neem niet meer kinderen dan je kan handelen. Of zoals ze in het Engels zeggen: don't bite off more than you can chew...
donderdag 13 augustus 2015 om 01:45
quote:annayllop schreef op 13 augustus 2015 @ 00:50:
Ik ben vroeger met regelmaat vergeten door mijn ouders... Vergeten ophalen van zwemclub, bij speelafspraakjes, bij terugkomst van (school)kamp, bij opa en oma, en ja, ook een keer bij vertrek ergens, etc.
Ik ben de jongste van 7 kinderen...
Ik heb super lieve ouders, er was geen sprake van misbruik of verwaarlozing, maar toch heeft mij dit als kind toch vaak een naar gevoel gegeven. Ik ben in dit Franse verhaal dus meer bezig met hoe dit kind het ervaren heeft (of later een plek zal geven).
Want, ik ben héél blij dat ik besta en echt dankbaar voor lieve ouders die toch wel voor ons allemaal klaarstaan, maar het is door de jaren heen toch wel vaak boven komen drijven bij een psycholoog.
(En ja, ik heb ondanks dat toch een fijne band met mijn ouders.)
Als ik nu sommige ouders zie dan denk ik: neem niet meer kinderen dan je kan handelen. Of zoals ze in het Engels zeggen: don't bite off more than you can chew...
Ik vraag je niet om een antwoord, want dat kan iedereen wel bedenken als je dit leest. Het klinkt voor mij wel dat het toch zijn sporen heeft achtergelaten.
Mocht dat zo zijn, een welgemeende
Ik ben vroeger met regelmaat vergeten door mijn ouders... Vergeten ophalen van zwemclub, bij speelafspraakjes, bij terugkomst van (school)kamp, bij opa en oma, en ja, ook een keer bij vertrek ergens, etc.
Ik ben de jongste van 7 kinderen...
Ik heb super lieve ouders, er was geen sprake van misbruik of verwaarlozing, maar toch heeft mij dit als kind toch vaak een naar gevoel gegeven. Ik ben in dit Franse verhaal dus meer bezig met hoe dit kind het ervaren heeft (of later een plek zal geven).
Want, ik ben héél blij dat ik besta en echt dankbaar voor lieve ouders die toch wel voor ons allemaal klaarstaan, maar het is door de jaren heen toch wel vaak boven komen drijven bij een psycholoog.
(En ja, ik heb ondanks dat toch een fijne band met mijn ouders.)
Als ik nu sommige ouders zie dan denk ik: neem niet meer kinderen dan je kan handelen. Of zoals ze in het Engels zeggen: don't bite off more than you can chew...
Ik vraag je niet om een antwoord, want dat kan iedereen wel bedenken als je dit leest. Het klinkt voor mij wel dat het toch zijn sporen heeft achtergelaten.
Mocht dat zo zijn, een welgemeende
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
donderdag 13 augustus 2015 om 09:18
donderdag 13 augustus 2015 om 09:54
quote:amarna schreef op 13 augustus 2015 @ 09:18:
Dat de ouders van elkaar dachten dat ze het kind in de auto hadden gezet, kan ik me nog enigszins voorstellen.
Maar waarom hebben die andere twee kinderen in de auto geen alarm geslagen?
Je ziet toch dat je kleine broertje/zusje niet in het stoeltje naast je zit?????Het kleine zusje zat niet naast hun naar in de kofferbak. Staat ergens in het topic.
Dat de ouders van elkaar dachten dat ze het kind in de auto hadden gezet, kan ik me nog enigszins voorstellen.
Maar waarom hebben die andere twee kinderen in de auto geen alarm geslagen?
Je ziet toch dat je kleine broertje/zusje niet in het stoeltje naast je zit?????Het kleine zusje zat niet naast hun naar in de kofferbak. Staat ergens in het topic.
donderdag 13 augustus 2015 om 10:30
donderdag 13 augustus 2015 om 11:27
Tsja, mijn ouders zijn mij ook ooit eens vergeten. Het was meer een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar ik stond daar wel mooi met mijn 12 jaar oud op een Frans benzinestation in mijn uppie.
We reden met twee auto's (ons gezin + bevriend gezin) en we stopten om te tanken, plassen en een boterham te smeren. Omdat het daar zo stonk, besloten we om verder te rijden naar de volgende parkeerplaats. Ik zat ondertussen nog op de wc en omdat ik met de mensen in mijn auto had afgesproken dat ik naar de andere auto zou verhuizen, gingen beide bestuurders ervan uit dat ik mee was.
Gelukkig stopten ze 10 km later om alsnog te gaan eten en daar kwamen ze erachter dat ik nog bij de pomp stond. Drie kwartier later was ik weer herenigd met mijn ouders. Het is voor mijn ouders (vooral moeder) nog steeds een klein trauma. Ze vond het verschrikkelijk (logisch). Sindsdien worden alle koppen wel 8 keer geteld voor ze gaan rijden..
We reden met twee auto's (ons gezin + bevriend gezin) en we stopten om te tanken, plassen en een boterham te smeren. Omdat het daar zo stonk, besloten we om verder te rijden naar de volgende parkeerplaats. Ik zat ondertussen nog op de wc en omdat ik met de mensen in mijn auto had afgesproken dat ik naar de andere auto zou verhuizen, gingen beide bestuurders ervan uit dat ik mee was.
Gelukkig stopten ze 10 km later om alsnog te gaan eten en daar kwamen ze erachter dat ik nog bij de pomp stond. Drie kwartier later was ik weer herenigd met mijn ouders. Het is voor mijn ouders (vooral moeder) nog steeds een klein trauma. Ze vond het verschrikkelijk (logisch). Sindsdien worden alle koppen wel 8 keer geteld voor ze gaan rijden..
Alles komt goed en alles komt goed en alle dingen komen goed.
vrijdag 14 augustus 2015 om 02:07
quote:Mylene_Valerie schreef op 13 augustus 2015 @ 01:45:
[...]
Ik vraag je niet om een antwoord, want dat kan iedereen wel bedenken als je dit leest. Het klinkt voor mij wel dat het toch zijn sporen heeft achtergelaten.
Mocht dat zo zijn, een welgemeende
Da's lief, dank je wel!
En ja zeker heeft het sporen achter gelaten... Maar ik heb daarvoor wel hulp gezocht (al in mijn jonge jaren) en mede daardoor wel goed contact met mijn ouders. Ieder huisje heeft z'n kruisje... Grof gezegd hadden mijn ouders meer kinderen dan ze echt persoonlijk de aandacht konden geven die we nodig hadden. Maar neemt niet weg dat er nooit kwade bedoelingen waren en dat er zeker geen sprake is van niet gewenst zijn. Maar dat moest ik mij op een gegeven moment wel dmv gesprekken in laten zinken dat dit écht zo was, als kind voelde ik mij snel teveel.
Daarom denk ik in dit geval meer aan het kind... Wat de familie situatie ook is... Ik hoop dat dit gebeuren een plekje mag krijgen en daardoor niet een psychologische lange nasleep zal hebben.
[...]
Ik vraag je niet om een antwoord, want dat kan iedereen wel bedenken als je dit leest. Het klinkt voor mij wel dat het toch zijn sporen heeft achtergelaten.
Mocht dat zo zijn, een welgemeende
Da's lief, dank je wel!
En ja zeker heeft het sporen achter gelaten... Maar ik heb daarvoor wel hulp gezocht (al in mijn jonge jaren) en mede daardoor wel goed contact met mijn ouders. Ieder huisje heeft z'n kruisje... Grof gezegd hadden mijn ouders meer kinderen dan ze echt persoonlijk de aandacht konden geven die we nodig hadden. Maar neemt niet weg dat er nooit kwade bedoelingen waren en dat er zeker geen sprake is van niet gewenst zijn. Maar dat moest ik mij op een gegeven moment wel dmv gesprekken in laten zinken dat dit écht zo was, als kind voelde ik mij snel teveel.
Daarom denk ik in dit geval meer aan het kind... Wat de familie situatie ook is... Ik hoop dat dit gebeuren een plekje mag krijgen en daardoor niet een psychologische lange nasleep zal hebben.
