Actueel
alle pijlers
Leraar dierverzorging(!!!) slaat konijn dood voor de klas...
zaterdag 22 december 2007 om 09:22
Met afschuw heb ik net een artikel gelezen op de website van De Telegraaf over een leraar dierverzorging (!!!) die voor het oog van zijn hele klas een konijn heeft doodgeslagen. Waarom? Omdat het arme beest een verlamd pootje had! Mijn Foppe (langoor wit k'nijn) had dat ook en is ruim 8 jaar oud geworden dankzij een liefdevolle verzorging. Dat dier was voor de rest zo ontzettend blij, vrolijk en gezond! Ik kon het niet laten om onder mijn oude nickname een reactie achter te laten op de site van de Telegraaf!
Wat een hufter en wat heb ik te doen met die klas die dat heeft moeten aanschouwen!
Zie deze link: http://www.telegraaf.nl/b..._dood__.html?pageNumber=5
zondag 23 december 2007 om 04:29
Flauw dat Jennas reactie op dit gebeuren helemaal doodgerelativeerd moeten worden. Mag je zoiets niet erg vinden? Of heb je dan kennelijk niks anders meegemaakt in je leven? Vind ik nogal bout om te stellen en totaal onnodig op de man gespeeld.
Dat gekokketeer met dat je eigen leed erger is dan dat van een ander, bah.
Dat gekokketeer met dat je eigen leed erger is dan dat van een ander, bah.
zondag 23 december 2007 om 04:47
Eensch met Nijn.
Een trauma heb je tegenwoordig al (officieel) als je in de lift komt vast te zitten als je claustrofobie hebt.
Als je als 5-jarige kleuter ineens zonder mededeling vooraf, met een flinke nekslag een Bugs Bunny het loodje ziet leggen vlak voor je neus, dan hakt dat er aardig in ja. Niet alleen voor Bunny, ook voor de 5-jarige.
Een trauma heb je tegenwoordig al (officieel) als je in de lift komt vast te zitten als je claustrofobie hebt.
Als je als 5-jarige kleuter ineens zonder mededeling vooraf, met een flinke nekslag een Bugs Bunny het loodje ziet leggen vlak voor je neus, dan hakt dat er aardig in ja. Niet alleen voor Bunny, ook voor de 5-jarige.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 23 december 2007 om 08:22
Ach kom op nijn, sinds wanneer mogen we niet meer relativeren?.
Er wordt (naar mijn mening zeer terecht) gezegd dat het zien doodmaken van een konijn nu niet direct de meest wereldschokkende gebeurtenis is. Een beetje nuchterheid en realiteitszin, is dat teveel gevraagd?
We zitten doodgemoedereerd met ons bord op schoot te kijken naar kinderen die doodgaan van de honger en krijgen een trauma van een doodgemept dier. Dat klopt toch niet?
VC het gaat hier niet om 5 jarigen maar om pubers. En daarbij, een 5 jarig kind kan dergelijke beelden ook zien zonder trauma's op te lopen. Ligt er maar net aan hoe hysterisch zijn omgeveing reageert.
Er wordt (naar mijn mening zeer terecht) gezegd dat het zien doodmaken van een konijn nu niet direct de meest wereldschokkende gebeurtenis is. Een beetje nuchterheid en realiteitszin, is dat teveel gevraagd?
We zitten doodgemoedereerd met ons bord op schoot te kijken naar kinderen die doodgaan van de honger en krijgen een trauma van een doodgemept dier. Dat klopt toch niet?
VC het gaat hier niet om 5 jarigen maar om pubers. En daarbij, een 5 jarig kind kan dergelijke beelden ook zien zonder trauma's op te lopen. Ligt er maar net aan hoe hysterisch zijn omgeveing reageert.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 23 december 2007 om 08:38
zondag 23 december 2007 om 09:48
zondag 23 december 2007 om 13:58
zondag 23 december 2007 om 19:16
Het woord "trauma" heeft in Den Volkschmond een nogal zware, dramatische bijsmaak gekregen.
In mijn werk heb ik dagelijks met getraumatiseerde mensen te maken, en die trauma's lopen uiteen van het (al of niet onder dwang) hebben aanschouwd van erge dingen, tot het heel erg geschrokken zijn van iets, tot (geestelijk/lichamelijk/sexueel) misbruik tot oorlogstrauma's.
Bij sommigen hier heerst de tendens dat als het om de direct betrokkenheid van mensen zou gaan, het trauma dan ingrijpender zou zijn, dan wanneer er dieren in het spel zijn. Ik behandel criminelen, psychopaten, schizofrenen, en die kunnen levensgevaarlijk, agressief, kwetsend zijn, en het doet me niks.
Maar; ik heb ooit eens een slachterij bezocht in mijn tienerjaren en droom hier nog eens in de paar weken van (en ben inmiddels bijna bejaard).
Ik kan de wervingsspotjes van de Dierenbescherming niet afkijken, het lukt mij niet. Maar ik kijk zonder met mijn ogen te knipperen naar Faces of Death, deel 1 t/m 5, naar open-hart-operaties en naar the X-factor. En ik ski over zwarte piste's, spring uit vliegtuigen en duik diepzee. Die gevoeligheid (lees; piepkleine trauma) maakt mij dus zeer zeker niet tot een watje, wat hier en daar wordt gesuggereerd. Relativeren is belangrijk, maar het wegwuiven van iets wat door anderen als erg pijnlijk of lastig wordt ervaren, dat kun je niet maken. Verdwijnt een spinnenfobie ineens, omdat er elders kinderen op landmijnen stappen? Jammer genoeg niet.
Het is dus voor iedereen verschillend, en jongeren die iets dergelijks als het doodknuppelen van een konijn hebben moeten aanschouwen, kúnnen hier zeer zeker last van gaan krijgen, vroeg of laat. En dat heet dan, ja inderdaad, een trauma. Het is niet anders![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
In mijn werk heb ik dagelijks met getraumatiseerde mensen te maken, en die trauma's lopen uiteen van het (al of niet onder dwang) hebben aanschouwd van erge dingen, tot het heel erg geschrokken zijn van iets, tot (geestelijk/lichamelijk/sexueel) misbruik tot oorlogstrauma's.
Bij sommigen hier heerst de tendens dat als het om de direct betrokkenheid van mensen zou gaan, het trauma dan ingrijpender zou zijn, dan wanneer er dieren in het spel zijn. Ik behandel criminelen, psychopaten, schizofrenen, en die kunnen levensgevaarlijk, agressief, kwetsend zijn, en het doet me niks.
Maar; ik heb ooit eens een slachterij bezocht in mijn tienerjaren en droom hier nog eens in de paar weken van (en ben inmiddels bijna bejaard).
Ik kan de wervingsspotjes van de Dierenbescherming niet afkijken, het lukt mij niet. Maar ik kijk zonder met mijn ogen te knipperen naar Faces of Death, deel 1 t/m 5, naar open-hart-operaties en naar the X-factor. En ik ski over zwarte piste's, spring uit vliegtuigen en duik diepzee. Die gevoeligheid (lees; piepkleine trauma) maakt mij dus zeer zeker niet tot een watje, wat hier en daar wordt gesuggereerd. Relativeren is belangrijk, maar het wegwuiven van iets wat door anderen als erg pijnlijk of lastig wordt ervaren, dat kun je niet maken. Verdwijnt een spinnenfobie ineens, omdat er elders kinderen op landmijnen stappen? Jammer genoeg niet.
Het is dus voor iedereen verschillend, en jongeren die iets dergelijks als het doodknuppelen van een konijn hebben moeten aanschouwen, kúnnen hier zeer zeker last van gaan krijgen, vroeg of laat. En dat heet dan, ja inderdaad, een trauma. Het is niet anders
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 23 december 2007 om 19:52
En dan ben ik het weer eens met VC.
Zuss, ik ken je een beetje, dus ik neem het met een korrel zout, maar wat geeft jou het recht om VCs ervaring in een kippenslachterij aanstellerij te noemen?
Ik bedoel; je mag vinden wat je wilt, tuurlijk, maar waarom laat je een ander niet gewoon lekker in haar waarde? Hm?
Zuss, ik ken je een beetje, dus ik neem het met een korrel zout, maar wat geeft jou het recht om VCs ervaring in een kippenslachterij aanstellerij te noemen?
Ik bedoel; je mag vinden wat je wilt, tuurlijk, maar waarom laat je een ander niet gewoon lekker in haar waarde? Hm?
maandag 24 december 2007 om 02:04
Over trauma's gesproken: ik heb toen ik een jaar of 5 was meer moeite gehad met dat mijn schizofrene moeder mijn 2 vissen per ongeluk door de gootsteen wegspoelde, dan met mijn schizofrene moeder zelf.
(Heeft er misschien ook mee te maken dat die 2 visjes mijn enige 'houvast' waren destijds thuis, maar het heeft er wel toe geleid dat ik veel om dieren geef, meer dan de meesten hier blijkbaar begrijpen).
Inmiddels ben ik wel over mijn doorgespoelde visjes heen, maar ik heb nog altijd meer moeite met dierenleed dan met de geschiedenis met mijn schizofrene moeder. Maar ik zal me wel aanstellen...
(En over die bijtende cavia, misschien heb ik dan wel hele lieve cavia's ofzo
, maar geen haar op hun lijf die eraan denkt om mij te bijten. Moet je niet heel veel rottigheid uithalen voodat zo'n beestje gaat bijten?)
(Heeft er misschien ook mee te maken dat die 2 visjes mijn enige 'houvast' waren destijds thuis, maar het heeft er wel toe geleid dat ik veel om dieren geef, meer dan de meesten hier blijkbaar begrijpen).
Inmiddels ben ik wel over mijn doorgespoelde visjes heen, maar ik heb nog altijd meer moeite met dierenleed dan met de geschiedenis met mijn schizofrene moeder. Maar ik zal me wel aanstellen...
(En over die bijtende cavia, misschien heb ik dan wel hele lieve cavia's ofzo
, maar geen haar op hun lijf die eraan denkt om mij te bijten. Moet je niet heel veel rottigheid uithalen voodat zo'n beestje gaat bijten?)
maandag 24 december 2007 om 02:47
@Zuss, je bent een prima meid maar godskolere wat kun je soms hard uit je toetsenbord komen!
Ik ben gek op dieren, maar nog gekker op mensen. En toch, gek genoeg, is de herinnering aan een dier dat dood is gegaan heftiger dan die van een mens, bij mij. Dat heeft helemaal niets met je manier van leven of inleven of wadeffer te maken, maar hoe je het ervaart een onschuldig dier dood te zien gaan. En dat is volgens mij het hele eier eten, wij beslissen namelijk over het lot van dieren. Ik besloot om mijn hond af te laten maken, ik moest daarover beslissen omdat het beestje ziek en op was. Die beslissing heeft jarenlang als een moker op mij schouders gelegen. Nee, geen trauma, maar totaal geen zicht op hoe er mee om te gaan, met zo'n beslissing.
Als je als puber een rondleiding krijgt in een slachthuis zie je mensen die dieren dood maken, niet je lekkere biefstukje. Het is wat je ziet, dat maakt de impact, niet het rationele verhaal erachter.
Ik heb op school ook geleerd dat een dier geen onnodig pijn hoeft/mag lijden. Maar een leraar die dat op zo'n manier laat zien is niet goed bij zijn hoofd. Als je dat niet op een anderen manier kan uitleggen dat ben je een verdomd slechte leraar.
Ik ben gek op dieren, maar nog gekker op mensen. En toch, gek genoeg, is de herinnering aan een dier dat dood is gegaan heftiger dan die van een mens, bij mij. Dat heeft helemaal niets met je manier van leven of inleven of wadeffer te maken, maar hoe je het ervaart een onschuldig dier dood te zien gaan. En dat is volgens mij het hele eier eten, wij beslissen namelijk over het lot van dieren. Ik besloot om mijn hond af te laten maken, ik moest daarover beslissen omdat het beestje ziek en op was. Die beslissing heeft jarenlang als een moker op mij schouders gelegen. Nee, geen trauma, maar totaal geen zicht op hoe er mee om te gaan, met zo'n beslissing.
Als je als puber een rondleiding krijgt in een slachthuis zie je mensen die dieren dood maken, niet je lekkere biefstukje. Het is wat je ziet, dat maakt de impact, niet het rationele verhaal erachter.
Ik heb op school ook geleerd dat een dier geen onnodig pijn hoeft/mag lijden. Maar een leraar die dat op zo'n manier laat zien is niet goed bij zijn hoofd. Als je dat niet op een anderen manier kan uitleggen dat ben je een verdomd slechte leraar.
maandag 24 december 2007 om 07:51
Nijn, practice what you preach zou ik zeggen. Dat bekende laatdunkende toontje van je mag je edan ook achterwege laten.
@Jaschenka, ik kan gewoon geen medelijden hebben met iemand die heeft gezien hoe een konijn (of een kip, of een paard of whatever) is geslacht of de nek is omgedraaid en daar een trauma van overhoudt. Kan ik net gaan doen alsof maar zo zit ik niet in elkaar.
En ik vind het veel humaner om een dier snel de nek om te draaien dan om het te laten leven met pijn.
Daarbij begrijp ik nooit zo goed dat mensen het dierenliefde vinden om een dier een in hok / kooi of kom op te sluiten.
@Jaschenka, ik kan gewoon geen medelijden hebben met iemand die heeft gezien hoe een konijn (of een kip, of een paard of whatever) is geslacht of de nek is omgedraaid en daar een trauma van overhoudt. Kan ik net gaan doen alsof maar zo zit ik niet in elkaar.
En ik vind het veel humaner om een dier snel de nek om te draaien dan om het te laten leven met pijn.
Daarbij begrijp ik nooit zo goed dat mensen het dierenliefde vinden om een dier een in hok / kooi of kom op te sluiten.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 24 december 2007 om 08:54
Het is altijd jammer als iemand probeert een machtsgevoel te ontlenen aan het beschadigen of doden van een weerloos persoon of dier. Dat deze leraar zijn klas wenst te demonstreren hoe dapper het is een hulpeloos konijn om zeep te helpen, neigt in mijn gevoel meer naar sadistische overwegingen dan pedagogische. Trauma's of geen trauma's, deze kinderen zijn in ieder geval geconfronteerd met onnodig geweld tegen een onschuldig klein beestje. Hopelijk nemen ze er niet allemaal een voorbeeld aan.
maandag 24 december 2007 om 12:07
Ik merk wel en dat zie ik in deze discussie ook, dat veel volwassenen hun kinderen niet bijbrengen dat dieren ook pijn kunnen hebben. Een collega van mij bijvoorbeeld vertelt wel eens dat haar zoontje van 3 wormen uit elkaar trekt, spinnen doodtrapt en met slakken gooit enzo, want ach hij is klein en vind beestjes zo leuk. Je kan een kind dan ook bijbrengen dat dieren ook pijn kunnen hebben en dat het niet leuk is om ze dood te maken en dat je voorzichtig met ze moet zijn. En ja, het gaat dan alleen maar over wormen, slakken en spinnetjes, maar je moet toch ergens beginnen? Nu maak ik hier niet zo'n probleem van, maar ik snap eigenlijk niet dat de meeste ouders hier niets van zeggen.
maandag 24 december 2007 om 13:51
Mijn zoon had laatst al moeite ermee dat hij een practicum moest doen met een dooie rat - ontleden. En dat vind ik nog wat anders dan een levend dier ten overstaan van een hele klas doodslaan. Wat is daar de meerwaarde van. Wilde hij ze laten weten hoe je 'snel' een konijn uit zijn lijden verlost? Dat had hij ze ook gewoon kunnen vertellen ipv demonstreren.
Of het nu humaan bedoeld is of wat voor reden er ook achter zit, ik vind niet dat je voor een klas ter demonstratie of ten behoeve van een les dieren dood gaat maken. Het lijkt mij verstandig als de schoolleiding met deze meneer nog eens even heel goed gaat doornemen wat je nu wel en niet tijdens een les mag doen.
Of het nu humaan bedoeld is of wat voor reden er ook achter zit, ik vind niet dat je voor een klas ter demonstratie of ten behoeve van een les dieren dood gaat maken. Het lijkt mij verstandig als de schoolleiding met deze meneer nog eens even heel goed gaat doornemen wat je nu wel en niet tijdens een les mag doen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
