Actueel
alle pijlers
Milly dood gevonden
woensdag 17 maart 2010 om 15:36
quote:Arthemis schreef op 17 maart 2010 @ 15:27:
Ik begrijp heus wel dat sommigen van jullie proberen te zeggen dat het gewoon is om voor een buurman open te doen, maar hoe goed ken je iemand werkelijk?
Een buurman is echt niet altijd een ´bekende´.
Eens, hoor. Maar op die manier kun je je kinderen niet opvoeden, vind ik. Als ik mijn kinderen zou moeten waarschuwen voor iedere volwassen man in hun omgeving, dat is dus inclusief hun opa en lievelingsoom, dan worden ze wereldvreemde, wantrouwende kinderen en ik denk niet dat ze dan erg gelukkig opgroeien.
De kans dat je kind in handen valt van een griezel, is echt erg klein. De kans dat ze door een auto geschept worden bijvoorbeeld, is veel groter en dus steek ik veel energie in het aanleren van verkeersregels, en aan het erop wijzen dat een gasfornuis geen speelgoed is en dat je geen kaarsjes in je kamer mag branden en dat rennen op een natte badkamervloer gevaarlijk is etc. Ik wijs ze dus op de -normale- gevaren van het dagelijks leven, op zaken die vele malen vaker gebeuren dan kindermoord.
Natuurlijk vertel ik ze ook dat ze niet met vreemden meemogen, ook niet als die vreemde zegt dat hij hen op komt halen van school omdat ik in het ziekenhuis lig, dat ze niet met mensen meelopen die vragen of ze naar de jonge poesjes komen kijken/thuis voetbalplaatjes hebben liggen etc., dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden, en dat alleen papa&mama of opa hen van school mogen halen, én ik vertel hen dat je aan mama alles kunt vertellen, ook nare geheimen. Meer kan ik niet doen, denk ik, en meer wil ik ook niet doen, zie eerste alinea.
Ik begrijp heus wel dat sommigen van jullie proberen te zeggen dat het gewoon is om voor een buurman open te doen, maar hoe goed ken je iemand werkelijk?
Een buurman is echt niet altijd een ´bekende´.
Eens, hoor. Maar op die manier kun je je kinderen niet opvoeden, vind ik. Als ik mijn kinderen zou moeten waarschuwen voor iedere volwassen man in hun omgeving, dat is dus inclusief hun opa en lievelingsoom, dan worden ze wereldvreemde, wantrouwende kinderen en ik denk niet dat ze dan erg gelukkig opgroeien.
De kans dat je kind in handen valt van een griezel, is echt erg klein. De kans dat ze door een auto geschept worden bijvoorbeeld, is veel groter en dus steek ik veel energie in het aanleren van verkeersregels, en aan het erop wijzen dat een gasfornuis geen speelgoed is en dat je geen kaarsjes in je kamer mag branden en dat rennen op een natte badkamervloer gevaarlijk is etc. Ik wijs ze dus op de -normale- gevaren van het dagelijks leven, op zaken die vele malen vaker gebeuren dan kindermoord.
Natuurlijk vertel ik ze ook dat ze niet met vreemden meemogen, ook niet als die vreemde zegt dat hij hen op komt halen van school omdat ik in het ziekenhuis lig, dat ze niet met mensen meelopen die vragen of ze naar de jonge poesjes komen kijken/thuis voetbalplaatjes hebben liggen etc., dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden, en dat alleen papa&mama of opa hen van school mogen halen, én ik vertel hen dat je aan mama alles kunt vertellen, ook nare geheimen. Meer kan ik niet doen, denk ik, en meer wil ik ook niet doen, zie eerste alinea.
.
woensdag 17 maart 2010 om 15:37
quote:dangeensuus schreef op 17 maart 2010 @ 15:35:
eens met Liv. De grens is vaag op dit moment maar ik voed mijn kinderen niet op dat ze iedereen in hun omgeving wantrouwend bekijken. Daarmee ontneem ik ze hun kinderlijke onbevangenheid en vertrouwen in de mens an sich.O, jij zegt het veel bondiger dan ik.
eens met Liv. De grens is vaag op dit moment maar ik voed mijn kinderen niet op dat ze iedereen in hun omgeving wantrouwend bekijken. Daarmee ontneem ik ze hun kinderlijke onbevangenheid en vertrouwen in de mens an sich.O, jij zegt het veel bondiger dan ik.
.
woensdag 17 maart 2010 om 15:42
quote:Mariannanas schreef op 17 maart 2010 @ 15:36:
[...]
dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden,.
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken niet eens beginnen.
Een meisje van 12 kijkt ook naar het journaal en kent best wel gevaren. En kan zeker wel aanvoelen of iets in de haak is of niet. En als dan het smoelwerk van de buurman twee huizen verderop voor je deur ziet doe je gewoon open.
In de persconferentie riep een journalist nog dat er misschien sprake was dat het slachtoffer mogelijk wel eens het hondje van de verdacht uit liet.
[...]
dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden,.
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken niet eens beginnen.
Een meisje van 12 kijkt ook naar het journaal en kent best wel gevaren. En kan zeker wel aanvoelen of iets in de haak is of niet. En als dan het smoelwerk van de buurman twee huizen verderop voor je deur ziet doe je gewoon open.
In de persconferentie riep een journalist nog dat er misschien sprake was dat het slachtoffer mogelijk wel eens het hondje van de verdacht uit liet.
woensdag 17 maart 2010 om 15:47
Nou Kitty ik heb mijn kinderen al heel vroeg verteld dat er niemand zomaar aan hun lijf mag zitten tenzij het om de dokter gaat en ik of hun vader daarbij is en heel duidelijk een reden voor een onderzoek is. Ik vind dit nu juist wel een essentiëel onderdeel van hun opvoeding. Daarnaast heb ik ze ook heel duidelijk gemaakt dat vieze mannen/mevrouwen altijd heel vriendelijk zijn en ze vanalles beloven. Jonge poesjes, een nieuw spelletje, snoep of wat dan ook. Dat het niet zichtbaar is of iemand kwaad in zin heeft.
woensdag 17 maart 2010 om 15:49
quote:Mariannanas schreef op 17 maart 2010 @ 15:36:
[...]
Eens, hoor. Maar op die manier kun je je kinderen niet opvoeden, vind ik. Als ik mijn kinderen zou moeten waarschuwen voor iedere volwassen man in hun omgeving, dat is dus inclusief hun opa en lievelingsoom, dan worden ze wereldvreemde, wantrouwende kinderen en ik denk niet dat ze dan erg gelukkig opgroeien.
De kans dat je kind in handen valt van een griezel, is echt erg klein. De kans dat ze door een auto geschept worden bijvoorbeeld, is veel groter en dus steek ik veel energie in het aanleren van verkeersregels, en aan het erop wijzen dat een gasfornuis geen speelgoed is en dat je geen kaarsjes in je kamer mag branden en dat rennen op een natte badkamervloer gevaarlijk is etc. Ik wijs ze dus op de -normale- gevaren van het dagelijks leven, op zaken die vele malen vaker gebeuren dan kindermoord.
Natuurlijk vertel ik ze ook dat ze niet met vreemden meemogen, ook niet als die vreemde zegt dat hij hen op komt halen van school omdat ik in het ziekenhuis lig, dat ze niet met mensen meelopen die vragen of ze naar de jonge poesjes komen kijken/thuis voetbalplaatjes hebben liggen etc., dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden, en dat alleen papa&mama of opa hen van school mogen halen, én ik vertel hen dat je aan mama alles kunt vertellen, ook nare geheimen. Meer kan ik niet doen, denk ik, en meer wil ik ook niet doen, zie eerste alinea.En ze zijn goed getraind, ze doen niet eens open als er aangekondigd is dat er vreemde vrouwen voor de deur zullen staan
[...]
Eens, hoor. Maar op die manier kun je je kinderen niet opvoeden, vind ik. Als ik mijn kinderen zou moeten waarschuwen voor iedere volwassen man in hun omgeving, dat is dus inclusief hun opa en lievelingsoom, dan worden ze wereldvreemde, wantrouwende kinderen en ik denk niet dat ze dan erg gelukkig opgroeien.
De kans dat je kind in handen valt van een griezel, is echt erg klein. De kans dat ze door een auto geschept worden bijvoorbeeld, is veel groter en dus steek ik veel energie in het aanleren van verkeersregels, en aan het erop wijzen dat een gasfornuis geen speelgoed is en dat je geen kaarsjes in je kamer mag branden en dat rennen op een natte badkamervloer gevaarlijk is etc. Ik wijs ze dus op de -normale- gevaren van het dagelijks leven, op zaken die vele malen vaker gebeuren dan kindermoord.
Natuurlijk vertel ik ze ook dat ze niet met vreemden meemogen, ook niet als die vreemde zegt dat hij hen op komt halen van school omdat ik in het ziekenhuis lig, dat ze niet met mensen meelopen die vragen of ze naar de jonge poesjes komen kijken/thuis voetbalplaatjes hebben liggen etc., dat volwassenen helemaal niet aan hun piemel horen te zitten en dat ze dat ook niet goed hoeven te vinden, en dat alleen papa&mama of opa hen van school mogen halen, én ik vertel hen dat je aan mama alles kunt vertellen, ook nare geheimen. Meer kan ik niet doen, denk ik, en meer wil ik ook niet doen, zie eerste alinea.En ze zijn goed getraind, ze doen niet eens open als er aangekondigd is dat er vreemde vrouwen voor de deur zullen staan
woensdag 17 maart 2010 om 15:52
quote:dangeensuus schreef op 17 maart 2010 @ 15:47:
Nou Kitty ik heb mijn kinderen al heel vroeg verteld dat er niemand zomaar aan hun lijf mag zitten tenzij het om de dokter gaat en ik of hun vader daarbij is en heel duidelijk een reden voor een onderzoek is. Ik vind dit nu juist wel een essentiëel onderdeel van hun opvoeding. Daarnaast heb ik ze ook heel duidelijk gemaakt dat vieze mannen/mevrouwen altijd heel vriendelijk zijn en ze vanalles beloven. Jonge poesjes, een nieuw spelletje, snoep of wat dan ook. Dat het niet zichtbaar is of iemand kwaad in zin heeft.Suus, hoe vroeg was je daarmee? MK is nu 5 1/2 en gaat van de zomer ongetwijfeld alleen buiten spelen. We hebben haar natuurlijk al verteld dat niet alle mensen lief zijn, maar daar reageerde ze zo verbaasd op dat ik me afvraag of het 'pas op voor kinderlokkers' verhaal uberhaupt iets van een bodem raakt bij haar.
Nou Kitty ik heb mijn kinderen al heel vroeg verteld dat er niemand zomaar aan hun lijf mag zitten tenzij het om de dokter gaat en ik of hun vader daarbij is en heel duidelijk een reden voor een onderzoek is. Ik vind dit nu juist wel een essentiëel onderdeel van hun opvoeding. Daarnaast heb ik ze ook heel duidelijk gemaakt dat vieze mannen/mevrouwen altijd heel vriendelijk zijn en ze vanalles beloven. Jonge poesjes, een nieuw spelletje, snoep of wat dan ook. Dat het niet zichtbaar is of iemand kwaad in zin heeft.Suus, hoe vroeg was je daarmee? MK is nu 5 1/2 en gaat van de zomer ongetwijfeld alleen buiten spelen. We hebben haar natuurlijk al verteld dat niet alle mensen lief zijn, maar daar reageerde ze zo verbaasd op dat ik me afvraag of het 'pas op voor kinderlokkers' verhaal uberhaupt iets van een bodem raakt bij haar.
woensdag 17 maart 2010 om 15:56
Ze mochten/mogen van mij alleen in de straat spelen. Als ze bij iemand binnen wilden spelen was/is het verplicht om het eerst thuis te melden. Ik liep zelf elk kwartier zo'n beetje buiten om even zogenaamd de plantjes water te geven enzo, maar meer om een oogje in het zeil te houden.
Daarnaast heb ik ze altijd verteld dat ze geen snoep van anderen aan mochten pakken zonder toestemming van thuis. Samen met andere buurtmoeders hielden/houden we elkaars kinderen een beetje in de gaten.
Ik denk dat ik mijn kinderen toen ze een jaar of 3, 4 waren al verteld heb dat hun plassers en piemels privé gebied waren. Dit was vrij makkelijk omdat mijn kindjes altijd heel erg makkelijk waren met blootloperij. Ook als er visite was, en dan had ik gelijk de opening om weer te benadrukken dat blootlopen niet hoort waar "vreemden" bij zijn.
Daarnaast heb ik ze altijd verteld dat ze geen snoep van anderen aan mochten pakken zonder toestemming van thuis. Samen met andere buurtmoeders hielden/houden we elkaars kinderen een beetje in de gaten.
Ik denk dat ik mijn kinderen toen ze een jaar of 3, 4 waren al verteld heb dat hun plassers en piemels privé gebied waren. Dit was vrij makkelijk omdat mijn kindjes altijd heel erg makkelijk waren met blootloperij. Ook als er visite was, en dan had ik gelijk de opening om weer te benadrukken dat blootlopen niet hoort waar "vreemden" bij zijn.
woensdag 17 maart 2010 om 15:56
Er is een verschil tussen te zeggen niemand mag aan je piemel zitten. Of alleen de dokter mag aan je lijf zitten. Het is nogal een nuance verschil. Denk dat je hier meer aan hebt, dan een bepaald gedeelte van het lijf te benoemen.
Mariannanas als je had gelezen wat er staat. Er staat dat het schandalig is dat iemand ongestoord dingen kan doen. Het is niet schandalig dat niemand dit ziet. Misschien is bizar een meer geschikt woord ipv schandalig.
Mariannanas als je had gelezen wat er staat. Er staat dat het schandalig is dat iemand ongestoord dingen kan doen. Het is niet schandalig dat niemand dit ziet. Misschien is bizar een meer geschikt woord ipv schandalig.
woensdag 17 maart 2010 om 15:57
Morrie ik begrijp je reactie. O, geloof me, heel erg goed. Ik, zelf na 18 jaar probeer mijn vertrouwen in mensen terug te vinden en te hebben. Maar mijn ervaring leert me dat dit heeeel erg moeilijk is. En weet je waarom? Omdat dit geen onbekende was. Misschien was familie van Milly niet bevriend met die man geweest, maar hij was toch hun buurman. Een bekend gezicht. Een politieman, nota bene! Voor vele van ons zijn politiemensen toch degene die ons beschermen.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.
woensdag 17 maart 2010 om 16:00
@Kitty, ik heb het letterlijk zo benoemd. Je piemel is van jou alleen en daar heeft niemand behalve jijzelf iets mee nodig tenzij je ergens voor naar de dokter moet.
Daarnaast is er in onze buurt sprake van een enge vent die al twee keer geprobeerd heeft een kindje van school mee te lokken in zijn auto. Hier krijgen wij als ouders direct een brief over mee, en ook dan besteed ik er ruim aandacht aan. Met de oudste niet meer zo, die is inmiddels 14 en weet het nou wel, maar ook nu met Millie heb ik weer met hem om de tafel gezeten
Daarnaast is er in onze buurt sprake van een enge vent die al twee keer geprobeerd heeft een kindje van school mee te lokken in zijn auto. Hier krijgen wij als ouders direct een brief over mee, en ook dan besteed ik er ruim aandacht aan. Met de oudste niet meer zo, die is inmiddels 14 en weet het nou wel, maar ook nu met Millie heb ik weer met hem om de tafel gezeten
woensdag 17 maart 2010 om 16:01
quote:dangeensuus schreef op 17 maart 2010 @ 15:56:
Ze mochten/mogen van mij alleen in de straat spelen. Als ze bij iemand binnen wilden spelen was/is het verplicht om het eerst thuis te melden. Ik liep zelf elk kwartier zo'n beetje buiten om even zogenaamd de plantjes water te geven enzo, maar meer om een oogje in het zeil te houden.
Daarnaast heb ik ze altijd verteld dat ze geen snoep van anderen aan mochten pakken zonder toestemming van thuis. Samen met andere buurtmoeders hielden/houden we elkaars kinderen een beetje in de gaten.
Ik denk dat ik mijn kinderen toen ze een jaar of 3, 4 waren al verteld heb dat hun plassers en piemels privé gebied waren. Dit was vrij makkelijk omdat mijn kindjes altijd heel erg makkelijk waren met blootloperij. Ook als er visite was, en dan had ik gelijk de opening om weer te benadrukken dat blootlopen niet hoort waar "vreemden" bij zijn.Dat bloot privé is, dat weten ze. En alleen in de straat... da's een beetje saai. Als ze oversteken is er al allemaal speelspul, maar dat staat wel achter bosjes, dus voor mij niet in het zicht. En nog even verderop zijn twee speeltuintjes. Daar wou ik MK dus - als ze zo 'verantwoordelijk' blijft als ze nu is, 'loslaten', ook al vind ik het doodeng.
Ze mochten/mogen van mij alleen in de straat spelen. Als ze bij iemand binnen wilden spelen was/is het verplicht om het eerst thuis te melden. Ik liep zelf elk kwartier zo'n beetje buiten om even zogenaamd de plantjes water te geven enzo, maar meer om een oogje in het zeil te houden.
Daarnaast heb ik ze altijd verteld dat ze geen snoep van anderen aan mochten pakken zonder toestemming van thuis. Samen met andere buurtmoeders hielden/houden we elkaars kinderen een beetje in de gaten.
Ik denk dat ik mijn kinderen toen ze een jaar of 3, 4 waren al verteld heb dat hun plassers en piemels privé gebied waren. Dit was vrij makkelijk omdat mijn kindjes altijd heel erg makkelijk waren met blootloperij. Ook als er visite was, en dan had ik gelijk de opening om weer te benadrukken dat blootlopen niet hoort waar "vreemden" bij zijn.Dat bloot privé is, dat weten ze. En alleen in de straat... da's een beetje saai. Als ze oversteken is er al allemaal speelspul, maar dat staat wel achter bosjes, dus voor mij niet in het zicht. En nog even verderop zijn twee speeltuintjes. Daar wou ik MK dus - als ze zo 'verantwoordelijk' blijft als ze nu is, 'loslaten', ook al vind ik het doodeng.
woensdag 17 maart 2010 om 16:03
quote:4Hellokitty schreef op 17 maart 2010 @ 15:42:
[...]
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken Uiteraard heb ik dat niet zo letterlijk gezegd, niet in de laatste plaats omdat niet al mijn kinderen in het bezit zijn van een piemel. Ik heb hen verteld dat hun lijf iets van henzelf is en dat niemand aan hen mag zitten, uitgezonderd wellicht artsen en dan alleen nog als ik of mijn man erbij zijn.
[...]
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken Uiteraard heb ik dat niet zo letterlijk gezegd, niet in de laatste plaats omdat niet al mijn kinderen in het bezit zijn van een piemel. Ik heb hen verteld dat hun lijf iets van henzelf is en dat niemand aan hen mag zitten, uitgezonderd wellicht artsen en dan alleen nog als ik of mijn man erbij zijn.
.
woensdag 17 maart 2010 om 16:05
quote:lente45 schreef op 17 maart 2010 @ 15:57:
Morrie ik begrijp je reactie. O, geloof me, heel erg goed. Ik, zelf na 18 jaar probeer mijn vertrouwen in mensen terug te vinden en te hebben. Maar mijn ervaring leert me dat dit heeeel erg moeilijk is. En weet je waarom? Omdat dit geen onbekende was. Misschien was familie van Milly niet bevriend met die man geweest, maar hij was toch hun buurman. Een bekend gezicht. Een politieman, nota bene! Voor vele van ons zijn politiemensen toch degene die ons beschermen.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.Jawel hoor, sterker nog: ik geloof dat het merendeel hier hetzelfde zegt.
Morrie ik begrijp je reactie. O, geloof me, heel erg goed. Ik, zelf na 18 jaar probeer mijn vertrouwen in mensen terug te vinden en te hebben. Maar mijn ervaring leert me dat dit heeeel erg moeilijk is. En weet je waarom? Omdat dit geen onbekende was. Misschien was familie van Milly niet bevriend met die man geweest, maar hij was toch hun buurman. Een bekend gezicht. Een politieman, nota bene! Voor vele van ons zijn politiemensen toch degene die ons beschermen.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.Jawel hoor, sterker nog: ik geloof dat het merendeel hier hetzelfde zegt.
.
woensdag 17 maart 2010 om 16:07
Ghe Ananas, volgens mij doen we het zo slecht nog niet.
@ TJil. hier ook het speelspul probleem. Niet in de buurt en uit het zicht. We hebben toen met een aantal buurtjes gelapt en een speelboom gekocht die we neerzetten voor de kinders .Hadden ze een veilig plekje om in het zicht te spelen. Knikkerpotje zelf gekocht, stoepkrijt, springtouw etc. Heel ouderwets maar wel veilig en in het zicht. Nu ze wat ouder zijn mogen ze naar het speeltuintje achter het huis MAAR elk half uur even wat komen drinken want van spelen krijg je dorst ( kinders kunnen klokkijken inmiddels). Dat drinken is natuurlijk bullshit, maar zo heb ik een beetje zicht op wat ze uitspoken. Daarnaast moeten ze eerst melden waar ze heen gaan.
De enige die daar moeite mee heeft is mijn zoontje met Asperger. Die pakt alles aan van vreemden. Gaat mee met vreemden. Verdwijnt zonder het te melden.
@ TJil. hier ook het speelspul probleem. Niet in de buurt en uit het zicht. We hebben toen met een aantal buurtjes gelapt en een speelboom gekocht die we neerzetten voor de kinders .Hadden ze een veilig plekje om in het zicht te spelen. Knikkerpotje zelf gekocht, stoepkrijt, springtouw etc. Heel ouderwets maar wel veilig en in het zicht. Nu ze wat ouder zijn mogen ze naar het speeltuintje achter het huis MAAR elk half uur even wat komen drinken want van spelen krijg je dorst ( kinders kunnen klokkijken inmiddels). Dat drinken is natuurlijk bullshit, maar zo heb ik een beetje zicht op wat ze uitspoken. Daarnaast moeten ze eerst melden waar ze heen gaan.
De enige die daar moeite mee heeft is mijn zoontje met Asperger. Die pakt alles aan van vreemden. Gaat mee met vreemden. Verdwijnt zonder het te melden.
woensdag 17 maart 2010 om 16:42
quote:lente45 schreef op 17 maart 2010 @ 15:57:
Morrie ik begrijp je reactie. O, geloof me, heel erg goed. Ik, zelf na 18 jaar probeer mijn vertrouwen in mensen terug te vinden en te hebben. Maar mijn ervaring leert me dat dit heeeel erg moeilijk is. En weet je waarom? Omdat dit geen onbekende was. Misschien was familie van Milly niet bevriend met die man geweest, maar hij was toch hun buurman. Een bekend gezicht. Een politieman, nota bene! Voor vele van ons zijn politiemensen toch degene die ons beschermen.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.
Dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn ben ik helemaal met je eens. Hun leven is vernietigt hiermee. En toch zullen ze ooit doorgaan en hun kinderen ook ooit weer loslaten. Je kunt niet eeuwig als een havik over je kinderen blijven waken. Hoe graag je ook wil, het kan niet. Dat kun je je kinderen niet aandoen en uiteindelijk als ze oud genoeg zijn zullen ze het ook niet meer accepteren.
Door mijn ervaring heb ik ook de neiging ontzettend bovenop mijn kinderen te zitten. Het zal mij niet nog eens overkomen dat iemand aan een van mijn kinderen zit. Dat gevoel is heel aanwezig altijd. En toch weet ik dat het niet te voorkomen is. Dochter is nu bijna 5, gaat naar school, komt bij vriendjes over de vloer, zit op zwemles, wil op turnen. Allemaal dingen waar ik haar toch uit handen moet geven en geef, anders heeft zij geen leven. Hetzelfde voor mijn zoontje die naar de peuterspeelzaal gaat.En ja het vliegt me geregeld aan. Vorige week was de eerste keer dat zoon naar de peuterspeelzaal ging en ik heb echt als een soort plank op de bank gezeten, zo doodeng vond ik het om hem achter te laten. Met hem vind ik het nog een stukje moeilijker dan met dochter, hij lijkt op zijn grote broer. Ik wil hem wel zien opgroeien. En loslaten is heel moeilijk, maar hij heeft recht op zijn eigen leven, wat er met zijn broer gebeurd is mag niet ook het leven van mijn kleine mannetje verpesten.
Morrie ik begrijp je reactie. O, geloof me, heel erg goed. Ik, zelf na 18 jaar probeer mijn vertrouwen in mensen terug te vinden en te hebben. Maar mijn ervaring leert me dat dit heeeel erg moeilijk is. En weet je waarom? Omdat dit geen onbekende was. Misschien was familie van Milly niet bevriend met die man geweest, maar hij was toch hun buurman. Een bekend gezicht. Een politieman, nota bene! Voor vele van ons zijn politiemensen toch degene die ons beschermen.
Hoe gek het ook klinkt, maar je verwacht zulke dingen niet in je eigen straatje, zo te zeggen.
Maar dit alles ter zijde. Het leven van de ouders van Milly zal nooit meer hetzelfde zijn. Zij zullen nu over hun andere kinderen als haviken gaan waken. Zelf als zij 20, 30 0f 40 jaar oud zijn. Zij zullen nergens meer rust kunnen vinden of redenering waarom dit gebeurd is en daardoor dit nooit kunnen accepteren en in vrede het rest van hun leven doorbrengen.
Ok, ik snap dat vele dit wat ik zeg niet kunnen begrijpen, want ik spreek, helaas, uit mijn eigen ervaring.
En nogmaals, mijn medeleven voor de familie.
Dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn ben ik helemaal met je eens. Hun leven is vernietigt hiermee. En toch zullen ze ooit doorgaan en hun kinderen ook ooit weer loslaten. Je kunt niet eeuwig als een havik over je kinderen blijven waken. Hoe graag je ook wil, het kan niet. Dat kun je je kinderen niet aandoen en uiteindelijk als ze oud genoeg zijn zullen ze het ook niet meer accepteren.
Door mijn ervaring heb ik ook de neiging ontzettend bovenop mijn kinderen te zitten. Het zal mij niet nog eens overkomen dat iemand aan een van mijn kinderen zit. Dat gevoel is heel aanwezig altijd. En toch weet ik dat het niet te voorkomen is. Dochter is nu bijna 5, gaat naar school, komt bij vriendjes over de vloer, zit op zwemles, wil op turnen. Allemaal dingen waar ik haar toch uit handen moet geven en geef, anders heeft zij geen leven. Hetzelfde voor mijn zoontje die naar de peuterspeelzaal gaat.En ja het vliegt me geregeld aan. Vorige week was de eerste keer dat zoon naar de peuterspeelzaal ging en ik heb echt als een soort plank op de bank gezeten, zo doodeng vond ik het om hem achter te laten. Met hem vind ik het nog een stukje moeilijker dan met dochter, hij lijkt op zijn grote broer. Ik wil hem wel zien opgroeien. En loslaten is heel moeilijk, maar hij heeft recht op zijn eigen leven, wat er met zijn broer gebeurd is mag niet ook het leven van mijn kleine mannetje verpesten.
woensdag 17 maart 2010 om 16:48
quote:Sunemom schreef op 17 maart 2010 @ 16:42:
[...]
En loslaten is heel moeilijk, maar hij heeft recht op zijn eigen leven, wat er met zijn broer gebeurd is mag niet ook het leven van mijn kleine mannetje verpesten.Wauw. Je hebt enorm gelijk maar daarnaast vind ik het ook ongelooflijk knap dat je jezelf zo kunt toespreken na wat jij hebt meegemaakt, Sunemom. Diepe bewondering.
[...]
En loslaten is heel moeilijk, maar hij heeft recht op zijn eigen leven, wat er met zijn broer gebeurd is mag niet ook het leven van mijn kleine mannetje verpesten.Wauw. Je hebt enorm gelijk maar daarnaast vind ik het ook ongelooflijk knap dat je jezelf zo kunt toespreken na wat jij hebt meegemaakt, Sunemom. Diepe bewondering.
.
woensdag 17 maart 2010 om 16:49
quote:4Hellokitty schreef op 17 maart 2010 @ 15:42:
[...]
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken niet eens beginnen.
Het lijkt mij wijs er juist wel zonder aanleiding over te beginnen. Als er aanleiding voor is is het een beetje aan de late kant niet?
Mijn dochter is vier en weet net als, ik geloof dat Mariannas het schreef, dat ze niet met vreemden mee mag zelfs niet als er jonge poesjes zijn en dat er niemand aan haar geslachtsdelen mag zitten behalve papa en mama bij het afvegen. Etc.
[...]
Zonder dat hier een aanleiding voor is zou ik over dit soort zaken niet eens beginnen.
Het lijkt mij wijs er juist wel zonder aanleiding over te beginnen. Als er aanleiding voor is is het een beetje aan de late kant niet?
Mijn dochter is vier en weet net als, ik geloof dat Mariannas het schreef, dat ze niet met vreemden mee mag zelfs niet als er jonge poesjes zijn en dat er niemand aan haar geslachtsdelen mag zitten behalve papa en mama bij het afvegen. Etc.
woensdag 17 maart 2010 om 16:51
quote:tilalia2 schreef op 17 maart 2010 @ 15:52:
[...]
Suus, hoe vroeg was je daarmee? MK is nu 5 1/2 en gaat van de zomer ongetwijfeld alleen buiten spelen. We hebben haar natuurlijk al verteld dat niet alle mensen lief zijn, maar daar reageerde ze zo verbaasd op dat ik me afvraag of het 'pas op voor kinderlokkers' verhaal uberhaupt iets van een bodem raakt bij haar.
Ben dan wel geen Suus, maar toch maar even een reactie
Die van mij spelen al van heel jong alleen buiten. We hebben ze nooit 'bang gemaakt' voor kinderlokkers o.i.d. maar het heel simpel gehouden dat ze, als ze ergens naar binnen gaan of iemand vraagt of ze meegaan, ze het eerst even bij ons moeten komen melden omdat wij anders niet weten waar ze zitten.
Dat er ook mensen bestaan met minder fraaie bedoelingen, leren ze vanzelf wel. De oudste (6 ) volgt tegenwoordig het jeugdjournaal en de jongste (4) pikt daar ook wel wat van op, dus vanochtend zagen ze flarden van het journaal en zeiden ze zelf al 'Oh is dat van dat vermiste meisje'. En laatst was er bij het jeugdjournaal een item over misbruik in de kerk, dus dan hebben we het even over dat er niemand aan hun piemel of billen of mond mag zitten zonder dat zij dat willen.
Maar de regel blijft dat ze zich moeten melden bij ons omdat wij willen weten waar ze zijn. Omdat ik geen zin heb om mijn kinderen op te voeden in angst en wantrouwen.
[...]
Suus, hoe vroeg was je daarmee? MK is nu 5 1/2 en gaat van de zomer ongetwijfeld alleen buiten spelen. We hebben haar natuurlijk al verteld dat niet alle mensen lief zijn, maar daar reageerde ze zo verbaasd op dat ik me afvraag of het 'pas op voor kinderlokkers' verhaal uberhaupt iets van een bodem raakt bij haar.
Ben dan wel geen Suus, maar toch maar even een reactie
Die van mij spelen al van heel jong alleen buiten. We hebben ze nooit 'bang gemaakt' voor kinderlokkers o.i.d. maar het heel simpel gehouden dat ze, als ze ergens naar binnen gaan of iemand vraagt of ze meegaan, ze het eerst even bij ons moeten komen melden omdat wij anders niet weten waar ze zitten.
Dat er ook mensen bestaan met minder fraaie bedoelingen, leren ze vanzelf wel. De oudste (6 ) volgt tegenwoordig het jeugdjournaal en de jongste (4) pikt daar ook wel wat van op, dus vanochtend zagen ze flarden van het journaal en zeiden ze zelf al 'Oh is dat van dat vermiste meisje'. En laatst was er bij het jeugdjournaal een item over misbruik in de kerk, dus dan hebben we het even over dat er niemand aan hun piemel of billen of mond mag zitten zonder dat zij dat willen.
Maar de regel blijft dat ze zich moeten melden bij ons omdat wij willen weten waar ze zijn. Omdat ik geen zin heb om mijn kinderen op te voeden in angst en wantrouwen.
woensdag 17 maart 2010 om 17:03
aan de zinloze dood van milly kan niemand wat aan doen, behalve die klootzak van een dader.
wat heeft het voor zin om van alles te speculeren hoe en wat je had kunnen doen, het meisje is dood, of ze nu open deed of niet.
hij had het misschien al maanden op haar voorzien en sloeg gewoon toe op ''zijn'' tijdstip
niemand is hier verder mede schuldig, niemand verwacht dat je buurman zoiets walgelijks doet
ben er gewoon ziek van.
wat heeft het voor zin om van alles te speculeren hoe en wat je had kunnen doen, het meisje is dood, of ze nu open deed of niet.
hij had het misschien al maanden op haar voorzien en sloeg gewoon toe op ''zijn'' tijdstip
niemand is hier verder mede schuldig, niemand verwacht dat je buurman zoiets walgelijks doet
ben er gewoon ziek van.
woensdag 17 maart 2010 om 17:04
MK was net geen vier toen ze voor het eerst alleen buiten op de stoep mocht spelen (met het keukenraam open en stoepekrijtstrepen tot waar ze mocht gaan) en ik scheet peuken. Ik vind het echt eng om haar komende zomer alleen naar de speeltoestellen te laten gaan, maar aan de andere kant weet ik ook dat ze er aan toe is. Het stikt hier in de buurt - maar nou net niet in ons straatje, het is altijd oversteken - van de kinderen die jonger al alleen mogen en ik heb nog nooit iets gehoord van dat het mis ging, maar toch.
Jommetje is een ander verhaal. Dat is zo'n ongeleid projectiel, die zie ik zo achter de vlinders aan dansen en rennen tot ie niet meer weet waar ie is...
Jommetje is een ander verhaal. Dat is zo'n ongeleid projectiel, die zie ik zo achter de vlinders aan dansen en rennen tot ie niet meer weet waar ie is...
woensdag 17 maart 2010 om 17:07
woensdag 17 maart 2010 om 17:12
Peter R de Vries zei ook al dat het eigenlijk ook geen nut heeft. Ze zijn zo geraffineerd dat zelfs volwassen er soms in trappen.
Maar hier probeer ik mijn oudste wel te waarschuwen. Wie weet helpt het. Maar gelukkig komt het vrijwel nooit voor.
Wel alle respect voor ex-vriendin. Dankzij hem heeft hij zich aangegven. Ook voor haar zal het een trauma zijn. Dat is dan de man die je denkt te kennen en waar je van gehouden hebt.
Deze situatie kent alleen verliezers.
Familie van Milly alle sterkte en kracht.
Wat een verlies van zo'n mooie meid. En ook een geweldig lieve meid.
Maar hier probeer ik mijn oudste wel te waarschuwen. Wie weet helpt het. Maar gelukkig komt het vrijwel nooit voor.
Wel alle respect voor ex-vriendin. Dankzij hem heeft hij zich aangegven. Ook voor haar zal het een trauma zijn. Dat is dan de man die je denkt te kennen en waar je van gehouden hebt.
Deze situatie kent alleen verliezers.
Familie van Milly alle sterkte en kracht.
Wat een verlies van zo'n mooie meid. En ook een geweldig lieve meid.
woensdag 17 maart 2010 om 17:24
Helemaal eens Maxem. Zoals ik ook al eerder schreef is het onmogelijk zoiets te voorkomen als iemand er echt op uit is.
Twee weken geleden stond hier 's ochtends een politie-agent aan de deur omdat er verderop in de straat was ingebroken; maar goed dat wist ik niet toen ik de deur open deed.
En er heeft hier ook een keer een vrouw van verderop in de straat aan de deur gestaan vanwege een calamiteit, met de vraag of ik alstjeblieft mee wilde komen. Dat heb ik gedaan en als het haar man was geweest die aan de deur had gestaan, had ik het ook gedaan.
Je zegt dan toch niet: zoek het zelf maar uit, want misschien ben je er wel op uit om mij iets aan te doen?
Twee weken geleden stond hier 's ochtends een politie-agent aan de deur omdat er verderop in de straat was ingebroken; maar goed dat wist ik niet toen ik de deur open deed.
En er heeft hier ook een keer een vrouw van verderop in de straat aan de deur gestaan vanwege een calamiteit, met de vraag of ik alstjeblieft mee wilde komen. Dat heb ik gedaan en als het haar man was geweest die aan de deur had gestaan, had ik het ook gedaan.
Je zegt dan toch niet: zoek het zelf maar uit, want misschien ben je er wel op uit om mij iets aan te doen?
woensdag 17 maart 2010 om 17:32
Tila,
Hebben ze het er bij MK nog niet op school over gehad? Toen ik ruim anderhalf jaar geleden alweer er het met zoon over had zei hij op verveelde toon: jaahaaaa, dat weet ik al lang, dat heeft juf al lang verteld.
Verder kijkt mijn zoon ook gewoon naar het Jeugdjournaal, dus op die manier hebben we het ook over bepaalde zaken. Zo hebben we het vanmiddag bijvoorbeeld ook heel kort over Milly gehad, want dat had hij de hele week ook al op het Jeugdjournaal gezien.
Hebben ze het er bij MK nog niet op school over gehad? Toen ik ruim anderhalf jaar geleden alweer er het met zoon over had zei hij op verveelde toon: jaahaaaa, dat weet ik al lang, dat heeft juf al lang verteld.
Verder kijkt mijn zoon ook gewoon naar het Jeugdjournaal, dus op die manier hebben we het ook over bepaalde zaken. Zo hebben we het vanmiddag bijvoorbeeld ook heel kort over Milly gehad, want dat had hij de hele week ook al op het Jeugdjournaal gezien.
Am Yisrael Chai!
