Actueel
alle pijlers
Milly dood gevonden
woensdag 17 maart 2010 om 17:34
Het is gewoon ook hele stomme botte pech hebben.
Je vertrouwd op je instinct en helaas is dat niet altijd goed.
De gedachte van die moeder moet vreselijk zijn, voor het laatst je dochter gesproken hebben voor ze met die engerd meeging.
Had dan nog terug gebeld, van wat moetie of iets...maar dat had ook misschien niet meer gebaat.
Iedereen is al zo voorzichtig met z'n kids, als je nagaat hoe er in je eigen jeugd mee omgegaan werd.
Ik was 5-6 jaar en ging met de 'groteren'buiten spelen.
Nu ondenkbaar...
Je vertrouwd op je instinct en helaas is dat niet altijd goed.
De gedachte van die moeder moet vreselijk zijn, voor het laatst je dochter gesproken hebben voor ze met die engerd meeging.
Had dan nog terug gebeld, van wat moetie of iets...maar dat had ook misschien niet meer gebaat.
Iedereen is al zo voorzichtig met z'n kids, als je nagaat hoe er in je eigen jeugd mee omgegaan werd.
Ik was 5-6 jaar en ging met de 'groteren'buiten spelen.
Nu ondenkbaar...
woensdag 17 maart 2010 om 17:34
De buurkinderen zullen me wel een zeiktrut vinden want als ze met mijn dochter buiten willen spelen dan krijgen ze mij erbij
En dat is in de eerste instantie niet omdat ik anderen niet vertrouw, maar omdat ik mijn kind niet vertrouw. A la wat Tilalia over Jommetje schreef. En aangezien wij aan de weg en aan het water wonen vind ik het gewoon geen goed plan.
En dat is in de eerste instantie niet omdat ik anderen niet vertrouw, maar omdat ik mijn kind niet vertrouw. A la wat Tilalia over Jommetje schreef. En aangezien wij aan de weg en aan het water wonen vind ik het gewoon geen goed plan.
woensdag 17 maart 2010 om 18:12
Ik heb mij gisterenavond ook non-stop af zitten vragen hoe je je kind wapent tegen dit soort vreselijke mensen, maar ik ben bang dat ik niet meer kan doen dan hier over te praten met haar en afspraken te maken over opendoen en buiten spelen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.
woensdag 17 maart 2010 om 18:24
woensdag 17 maart 2010 om 18:30
Dit is een nachtmerrie voor iedere ouder.
Het leven is niet zonder risico's hoe graag je je eigen kinderen voor al het kwaad probeert te behoeden. Deze buurman heeft de 12-jarige in zijn positie als buurman en politieagent uitgebuit. Ik denk dat een ieder hier in was gelopen .
Toch ben en blijf ik een voorstander van het feit je kind niet in angst voor iedereen op te laten groeien. Ik ben zelf een overlever van misbruik maar heb ondanks mijn angsten voor mijn eigen kinderen dit getracht niet op hun te projecteren.
Duidelijke afspraken maken in de trant van b.v. niemand anders haalt jou van school tenzij ik dit zelf aan jou of de onderwijzer heb gemeld. Altijd vertellen als je met iemand meegaat of als je ergens binnen ga spelen.
Het zijn maar voorbeelden waarmee je hoopt dat ze werken maar zoals ik al stelde het leven is niet zonder risico's. Ook mijn moeder zat als een kloek op mij, en helaas heeft zij mij niet tegen alles kunnen beschermen.
Mijn gedachten gaan uit naar de ouders van Millie, hun leven is opslag veranderd in een drama, levenslang gekregen door een verknipte buurman.
Het leven is niet zonder risico's hoe graag je je eigen kinderen voor al het kwaad probeert te behoeden. Deze buurman heeft de 12-jarige in zijn positie als buurman en politieagent uitgebuit. Ik denk dat een ieder hier in was gelopen .
Toch ben en blijf ik een voorstander van het feit je kind niet in angst voor iedereen op te laten groeien. Ik ben zelf een overlever van misbruik maar heb ondanks mijn angsten voor mijn eigen kinderen dit getracht niet op hun te projecteren.
Duidelijke afspraken maken in de trant van b.v. niemand anders haalt jou van school tenzij ik dit zelf aan jou of de onderwijzer heb gemeld. Altijd vertellen als je met iemand meegaat of als je ergens binnen ga spelen.
Het zijn maar voorbeelden waarmee je hoopt dat ze werken maar zoals ik al stelde het leven is niet zonder risico's. Ook mijn moeder zat als een kloek op mij, en helaas heeft zij mij niet tegen alles kunnen beschermen.
Mijn gedachten gaan uit naar de ouders van Millie, hun leven is opslag veranderd in een drama, levenslang gekregen door een verknipte buurman.
woensdag 17 maart 2010 om 18:32
quote:Arion schreef op 17 maart 2010 @ 18:30:
Dit is een nachtmerrie voor iedere ouder.
Het leven is niet zonder risico's hoe graag je je eigen kinderen voor al het kwaad probeert te behoeden. Deze buurman heeft de 12-jarige in zijn positie als buurman en politieagent uitgebuit. Ik denk dat een ieder hier in was gelopen .
Toch ben en blijf ik een voorstander van het feit je kind niet in angst voor iedereen op te laten groeien. Ik ben zelf een overlever van misbruik maar heb ondanks mijn angsten voor mijn eigen kinderen dit getracht niet op hun te projecteren.
Duidelijke afspraken maken in de trant van b.v. niemand anders haalt jou van school tenzij ik dit zelf aan jou of de onderwijzer heb gemeld. Altijd vertellen als je met iemand meegaat of als je ergens binnen gaat spelen.
Het zijn maar voorbeelden waarmee je hoopt dat ze werken maar zoals ik al stelde het leven is niet zonder risico's. Ook mijn moeder zat als een kloek op mij, en helaas heeft zij mij niet tegen alles kunnen beschermen.
Mijn gedachten gaan uit naar de ouders van Millie, hun leven is opslag veranderd in een drama, levenslang gekregen door een verknipte buurman.
Dit is een nachtmerrie voor iedere ouder.
Het leven is niet zonder risico's hoe graag je je eigen kinderen voor al het kwaad probeert te behoeden. Deze buurman heeft de 12-jarige in zijn positie als buurman en politieagent uitgebuit. Ik denk dat een ieder hier in was gelopen .
Toch ben en blijf ik een voorstander van het feit je kind niet in angst voor iedereen op te laten groeien. Ik ben zelf een overlever van misbruik maar heb ondanks mijn angsten voor mijn eigen kinderen dit getracht niet op hun te projecteren.
Duidelijke afspraken maken in de trant van b.v. niemand anders haalt jou van school tenzij ik dit zelf aan jou of de onderwijzer heb gemeld. Altijd vertellen als je met iemand meegaat of als je ergens binnen gaat spelen.
Het zijn maar voorbeelden waarmee je hoopt dat ze werken maar zoals ik al stelde het leven is niet zonder risico's. Ook mijn moeder zat als een kloek op mij, en helaas heeft zij mij niet tegen alles kunnen beschermen.
Mijn gedachten gaan uit naar de ouders van Millie, hun leven is opslag veranderd in een drama, levenslang gekregen door een verknipte buurman.
woensdag 17 maart 2010 om 18:43
[quote]maxem schreef op 17 maart 2010 @ 17:12:
Peter R de Vries zei ook al dat het eigenlijk ook geen nut heeft. Ze zijn zo geraffineerd dat zelfs volwassen er soms in trappen.
Was toch ook bij die zwemschoolhouder in Den Bosch? 'Iedereen' vond hem zo'n aardige man. Op mijn werk heeft in een ver verleden een pedofiel activeiten georganiseerd waar kinderen bij betrokken waren. Betrokkenen bij die activiteit zeiden allemaal dat het zo'n aardige man was. Daar kun je dus niet echt heel veel tegen doen. Helaas bestaan er gewoon gekken op deze wereld en nog meer helaas is het verkeerde plek en verkeerde tijd. Maar hier doe je helemaal niks tegen, vroeger niet en nu nog niet.
Maar hier probeer ik mijn oudste wel te waarschuwen. Wie weet helpt het. Maar gelukkig komt het vrijwel nooit voor.
Wel alle respect voor ex-vriendin. Dankzij hem heeft hij zich aangegven. Ook voor haar zal het een trauma zijn. Dat is dan de man die je denkt te kennen en waar je van gehouden hebt.
Precies, kun je je toch niks bij voorstellen, dat je je partner tegenover je krijgt en hij zoiets vertelt. 'Gelukkig' heeft hij ook haar niet vermoord. Voor haar moet het levensingrijpend zijn. Hoop dat zij ook veel steun krijgt.
quote]
Peter R de Vries zei ook al dat het eigenlijk ook geen nut heeft. Ze zijn zo geraffineerd dat zelfs volwassen er soms in trappen.
Was toch ook bij die zwemschoolhouder in Den Bosch? 'Iedereen' vond hem zo'n aardige man. Op mijn werk heeft in een ver verleden een pedofiel activeiten georganiseerd waar kinderen bij betrokken waren. Betrokkenen bij die activiteit zeiden allemaal dat het zo'n aardige man was. Daar kun je dus niet echt heel veel tegen doen. Helaas bestaan er gewoon gekken op deze wereld en nog meer helaas is het verkeerde plek en verkeerde tijd. Maar hier doe je helemaal niks tegen, vroeger niet en nu nog niet.
Maar hier probeer ik mijn oudste wel te waarschuwen. Wie weet helpt het. Maar gelukkig komt het vrijwel nooit voor.
Wel alle respect voor ex-vriendin. Dankzij hem heeft hij zich aangegven. Ook voor haar zal het een trauma zijn. Dat is dan de man die je denkt te kennen en waar je van gehouden hebt.
Precies, kun je je toch niks bij voorstellen, dat je je partner tegenover je krijgt en hij zoiets vertelt. 'Gelukkig' heeft hij ook haar niet vermoord. Voor haar moet het levensingrijpend zijn. Hoop dat zij ook veel steun krijgt.
quote]
woensdag 17 maart 2010 om 18:53
quote:Nastik schreef op 17 maart 2010 @ 18:12:
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan.
Dit vind ik persoonlijk ook echt te bizar en asociaal voor woorden. En dan klagen dat de maatschappij steeds harder en asocialer wordt, maar wel zelf met honkbalknuppels in de aanslag de deur open doen voor een collectant, bij wijze van spreken.
De maatschappij, dat ben jij. Om er maar eens een ouwetje in te gooien. Je werkt zelf net zo hard mee aan een maatschappij waarin een kind niet eens meer veilig bij de buurvrouw aan kan bellen om te zeggen dat de bal in de tuin ligt.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan.
Dit vind ik persoonlijk ook echt te bizar en asociaal voor woorden. En dan klagen dat de maatschappij steeds harder en asocialer wordt, maar wel zelf met honkbalknuppels in de aanslag de deur open doen voor een collectant, bij wijze van spreken.
De maatschappij, dat ben jij. Om er maar eens een ouwetje in te gooien. Je werkt zelf net zo hard mee aan een maatschappij waarin een kind niet eens meer veilig bij de buurvrouw aan kan bellen om te zeggen dat de bal in de tuin ligt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 17 maart 2010 om 18:59
quote:Nastik schreef op 17 maart 2010 @ 18:12:
Ik heb mij gisterenavond ook non-stop af zitten vragen hoe je je kind wapent tegen dit soort vreselijke mensen, maar ik ben bang dat ik niet meer kan doen dan hier over te praten met haar en afspraken te maken over opendoen en buiten spelen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.De kans dat je kind een gek tegenkomt is uiterst klein, door je kind op een dergelijke wijze op te voeden creëer je een angstige en neurotische volwassene, die straks te bang is om d'r eigen boontje te doppen, en dus maar aan de eerste de beste kerel blijft plakken om haar maar zekerder te maken, zelfs als dat een engerd is die haar regelmatig in elkaar rost.
Ik heb mij gisterenavond ook non-stop af zitten vragen hoe je je kind wapent tegen dit soort vreselijke mensen, maar ik ben bang dat ik niet meer kan doen dan hier over te praten met haar en afspraken te maken over opendoen en buiten spelen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.De kans dat je kind een gek tegenkomt is uiterst klein, door je kind op een dergelijke wijze op te voeden creëer je een angstige en neurotische volwassene, die straks te bang is om d'r eigen boontje te doppen, en dus maar aan de eerste de beste kerel blijft plakken om haar maar zekerder te maken, zelfs als dat een engerd is die haar regelmatig in elkaar rost.
woensdag 17 maart 2010 om 19:01
woensdag 17 maart 2010 om 19:02
quote:meds schreef op 17 maart 2010 @ 19:01:
Mijn dochter doet gewoon de deur open en speelt buiten. Hebben jullie je wel gerealiseerd dat de kans dat je kind vermoord wordt door 1 van de ouders behoorlijk veel groter is dan moord door een onbekende?
En dan? Niet meer de deur open doen voor papa? Of honkbalknuppel onder het hoofdkussen?Yep, binnen het gezin vinden nog altijd met stip de meeste mishandelingen, verkrachtingen en moorden op kinderen plaats.
Mijn dochter doet gewoon de deur open en speelt buiten. Hebben jullie je wel gerealiseerd dat de kans dat je kind vermoord wordt door 1 van de ouders behoorlijk veel groter is dan moord door een onbekende?
En dan? Niet meer de deur open doen voor papa? Of honkbalknuppel onder het hoofdkussen?Yep, binnen het gezin vinden nog altijd met stip de meeste mishandelingen, verkrachtingen en moorden op kinderen plaats.
woensdag 17 maart 2010 om 19:07
Vlgs mij worden de meeste geweldsmisdrijven gepleegd door een bekende van het slachtoffer. Wie weet wat voor een aannemelijk verhaal of smoesje hij had om haar mee te lokken. Haar moeder vertelde op tv dat ze veel van dieren hield. Mss heeft die kerel wel gezegd dat hij jonge hondjes had of zo.
Het is iig heel ellendig voor die familie.
Het is iig heel ellendig voor die familie.
woensdag 17 maart 2010 om 19:08
kinderen worden sinds mensenheugenis vermoord, het is niet van de laatste jaren. beetje onzinnig om te beweren dat het de laatste tijd meer voorkomt.
kijk eens op de site van bv vermist, er zij nog honderden kids weg, vermist, gewoon vd straat geplukt, nooit meer iets van vernomen, sommige zijn al 25 jaar weg en dus al verjaard
kijk eens op de site van bv vermist, er zij nog honderden kids weg, vermist, gewoon vd straat geplukt, nooit meer iets van vernomen, sommige zijn al 25 jaar weg en dus al verjaard
woensdag 17 maart 2010 om 19:13
quote:fashionvictim schreef op 17 maart 2010 @ 18:53:
[...]
Dit vind ik persoonlijk ook echt te bizar en asociaal voor woorden. En dan klagen dat de maatschappij steeds harder en asocialer wordt, maar wel zelf met honkbalknuppels in de aanslag de deur open doen voor een collectant, bij wijze van spreken.
De maatschappij, dat ben jij. Om er maar eens een ouwetje in te gooien. Je werkt zelf net zo hard mee aan een maatschappij waarin een kind niet eens meer veilig bij de buurvrouw aan kan bellen om te zeggen dat de bal in de tuin ligt.Ik neem geen rare houding aan t.o.v. collectanten of onschuldige aanbellers, maar dit is wel mijn avond- en nachtprotocol. Ik zal namelijk altijd wel kijken wat er aan de hand is of waarom iemand aanbelt, misschien heeft iemand wel echt hulp nodig. En ik ben heus niet zo imbeciel dat ik het verschil tussen een kind op zoek naar een bal en een vreemde snuiter niet zie. Overdag is er geen vuiltje aan de lucht, maar na tienen ben ik wel op mijn hoede. Dit is namelijk waar ik het mee moet doen, hier geen sterke man in de woonkamer. Ook niet 's avonds.
[...]
Dit vind ik persoonlijk ook echt te bizar en asociaal voor woorden. En dan klagen dat de maatschappij steeds harder en asocialer wordt, maar wel zelf met honkbalknuppels in de aanslag de deur open doen voor een collectant, bij wijze van spreken.
De maatschappij, dat ben jij. Om er maar eens een ouwetje in te gooien. Je werkt zelf net zo hard mee aan een maatschappij waarin een kind niet eens meer veilig bij de buurvrouw aan kan bellen om te zeggen dat de bal in de tuin ligt.Ik neem geen rare houding aan t.o.v. collectanten of onschuldige aanbellers, maar dit is wel mijn avond- en nachtprotocol. Ik zal namelijk altijd wel kijken wat er aan de hand is of waarom iemand aanbelt, misschien heeft iemand wel echt hulp nodig. En ik ben heus niet zo imbeciel dat ik het verschil tussen een kind op zoek naar een bal en een vreemde snuiter niet zie. Overdag is er geen vuiltje aan de lucht, maar na tienen ben ik wel op mijn hoede. Dit is namelijk waar ik het mee moet doen, hier geen sterke man in de woonkamer. Ook niet 's avonds.
woensdag 17 maart 2010 om 19:16
quote:Nastik schreef op 17 maart 2010 @ 18:12:
Ik heb mij gisterenavond ook non-stop af zitten vragen hoe je je kind wapent tegen dit soort vreselijke mensen, maar ik ben bang dat ik niet meer kan doen dan hier over te praten met haar en afspraken te maken over opendoen en buiten spelen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.
Zo kun je toch niet leven???
In welke buurt je ook woont, hoe asociaal je leefomgeving misschien ook mag zijn dit is toch gewoon dieptriest?
Je geeft je kind zo juist geen vertrouwen mee denk ik. Een kind heeft vertrouwen nodig, een wereld om in op te groeien, zo wordt het wel heel erg de grote boze buitenwereld.
Mijn kinderen weten dat de wereld niet altijd mooi is. Al van heel kleins af aan weten ze dat ze met niemand mee mogen gaan. Zelfs niet met mensen die ze kennen als ik of mijn man niet hebben gezegd dat ze opgehaald worden door iemand anders. Dat vind ik al heel moeilijk, ik breng het ook absoluut niet 'angstig' dat is gewoon een regel hier in huis, net als dat je even meldt waar je gaat spelen en net als dat je voor het slapen gaan je tanden poetst. Ik moet wel, ik weet immers dat de idioot die mijn zoon omgebracht heeft gewoon vrij rondloopt en hoewel ik in alle eerlijkheid niet denk dat ie ooit bij mij of mijn huidige gezin in de buurt zal komen mag en kan ik niet zo naief zijn om het uit te sluiten. En ook met bekenden mogen ze niet mee, want ondanks dat we als gezin een normale omgang met opa en oma hebben weet ik dat opa als hij alleen zou zijn niet te vertrouwen is. De kinderen weten dat niet, ik zal het nooit specifiek noemen, maar ze mogen dus ook niet zomaar door hen worden opgehaald.
En toch ondanks bovenstaande kan ik me niet voorstellen dat je zo in angst leeft dat je honkbalknuppels in je gang hebt staan en dat je een grote hond meeneemt om de deur open te doen..
Ik heb mij gisterenavond ook non-stop af zitten vragen hoe je je kind wapent tegen dit soort vreselijke mensen, maar ik ben bang dat ik niet meer kan doen dan hier over te praten met haar en afspraken te maken over opendoen en buiten spelen.
Mijn dochter is pas 2, maar toch. Het grijpt mij ontzettend aan, deze gebeurtenis. Dat heb ik overigens met alle zaken waarin kinderen betrokken zijn. Ik vind het vreselijk.
Ikzelf doe 's avonds alleen open voor bekenden (daar ga je al). Ik heb een ruitje naast de voordeur waardoor ik goed kan zien wat er staat. Ik kan ook via mijn slaapkamerraam bovenop de bezoeker kijken en dus bij argwaan uit het raam hangen.
Als ik besluit open te doen is dat ALTIJD met mijn grootste en meest bedreigend uitziende hond aan de voet. (dat ga ik mijn dochter dus ook leren) Dit werkt erg goed bij deur-aan-deur-sleurders en engerds. Als het goed is, dan is het ook goed, maar als ik ook maar enigzins bedreigd word, dan vecht mijn hond zich voor mij dood, dat weet ik zeker. Eenmaal door de voordeur wachten er nog 2 die kleiner zijn, maar nog minder aardig tegen ongenodigden. Naast de deur staan 2 honkbalknuppels waarmee ik prima knieschijven aan gort kan slaan. Afijn, ik woon niet in een heel prettige wijk, maar dat is vast duidelijk.
Ik blijf het voor Milly ontzettend verdrietig vinden. Wat een rotzaak. Wat had ik graag gezien dat het anders af was gelopen.
Zo kun je toch niet leven???
In welke buurt je ook woont, hoe asociaal je leefomgeving misschien ook mag zijn dit is toch gewoon dieptriest?
Je geeft je kind zo juist geen vertrouwen mee denk ik. Een kind heeft vertrouwen nodig, een wereld om in op te groeien, zo wordt het wel heel erg de grote boze buitenwereld.
Mijn kinderen weten dat de wereld niet altijd mooi is. Al van heel kleins af aan weten ze dat ze met niemand mee mogen gaan. Zelfs niet met mensen die ze kennen als ik of mijn man niet hebben gezegd dat ze opgehaald worden door iemand anders. Dat vind ik al heel moeilijk, ik breng het ook absoluut niet 'angstig' dat is gewoon een regel hier in huis, net als dat je even meldt waar je gaat spelen en net als dat je voor het slapen gaan je tanden poetst. Ik moet wel, ik weet immers dat de idioot die mijn zoon omgebracht heeft gewoon vrij rondloopt en hoewel ik in alle eerlijkheid niet denk dat ie ooit bij mij of mijn huidige gezin in de buurt zal komen mag en kan ik niet zo naief zijn om het uit te sluiten. En ook met bekenden mogen ze niet mee, want ondanks dat we als gezin een normale omgang met opa en oma hebben weet ik dat opa als hij alleen zou zijn niet te vertrouwen is. De kinderen weten dat niet, ik zal het nooit specifiek noemen, maar ze mogen dus ook niet zomaar door hen worden opgehaald.
En toch ondanks bovenstaande kan ik me niet voorstellen dat je zo in angst leeft dat je honkbalknuppels in je gang hebt staan en dat je een grote hond meeneemt om de deur open te doen..
woensdag 17 maart 2010 om 19:25
quote:Nastik schreef op 17 maart 2010 @ 19:13:
[...]
Dit is namelijk waar ik het mee moet doen, hier geen sterke man in de woonkamer. Ook niet 's avonds.
Boohoo.
Wat een aanstelleritus. Ik ben ook single, woon ook nog eens in een volksbuurt vol enge allochtonen , maar heb nou nog nooit de behoefte gevoeld om als het donker is de honkbalknuppel uit de kast te halen. Bovendien is die van ons van schuim, maar dat terzijde.
Ik vind het echt kolder.
[...]
Dit is namelijk waar ik het mee moet doen, hier geen sterke man in de woonkamer. Ook niet 's avonds.
Boohoo.
Wat een aanstelleritus. Ik ben ook single, woon ook nog eens in een volksbuurt vol enge allochtonen , maar heb nou nog nooit de behoefte gevoeld om als het donker is de honkbalknuppel uit de kast te halen. Bovendien is die van ons van schuim, maar dat terzijde.
Ik vind het echt kolder.
Am Yisrael Chai!
