Actueel
alle pijlers
moment van bezinning dodenherdenking
woensdag 4 mei 2011 om 11:03
Doe ermee wat je wilt, ik wilde dit graag even delen......:
4 Mei, ik sta met mijn kinderen op de markt bij de notenkraam. Naast mij een hoogbejaarde meneer, die een paar knabbeltjes komt kopen. Vanmorgen heb ik het met mijn oudste zoon van acht jaar gehad over dodenherdenking. Ik legde hem uit dat we denken aan de mensen die voor Nederland hebben gevochten en gesneuveld zijn en de mensen die zonder fatsoen zijn afgevoerd en gedood. Ik vraag me af wat de oorlog met deze oude meneer gedaan heeft.
De vlag staat klaar, om vanavond om 18.00 uur buiten te hangen.
Terwijl ik op de markt sta, met de hoogbejaarde meneer naast mij, denk ik aan mijn opa. Hij is negentig, heeft de oorlog in zijn tienerjaren meegemaakt. Soms vertelt hij er iets over, bijvoorbeeld over hoe hij met zijn maten een plek hadden op een hooizolder bij een boer. Ze waren de Duitsers keer op keer te slim af. De triomfverhalen vertelt hij bescheiden. Maar, denk ik nu, er zit nog zoveel verhaal in mijn opa. Verhalen over hoe het soms misging, over hoe hij veel van zijn maten verloor, over momenten van doodsangst als het mis dreigde te gaan.
Wat staan we weinig stil bij wat de oorlog met de mensen heeft gedaan die het wel overleefd hebben. We nemen aan dat ze blij zijn dat het over is, maar, weten we ook wat er werkelijk in die mensen leeft? In wat voor angst mensen nog leven? Weten we welke gebeurtenissen nog vaak nagedroomd worden?
Eén ding is voor mij zeker:Dodenherdenking moeten we ieder jaar doen. En niet alleen voor de slachtoffers (dood én levend) van de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor de mensen die in andere oorlogen en overige conflicten dingen hebben meegemaakt en gezien, die ze een leven lang met zich meedragen.
4 Mei, ik sta met mijn kinderen op de markt bij de notenkraam. Naast mij een hoogbejaarde meneer, die een paar knabbeltjes komt kopen. Vanmorgen heb ik het met mijn oudste zoon van acht jaar gehad over dodenherdenking. Ik legde hem uit dat we denken aan de mensen die voor Nederland hebben gevochten en gesneuveld zijn en de mensen die zonder fatsoen zijn afgevoerd en gedood. Ik vraag me af wat de oorlog met deze oude meneer gedaan heeft.
De vlag staat klaar, om vanavond om 18.00 uur buiten te hangen.
Terwijl ik op de markt sta, met de hoogbejaarde meneer naast mij, denk ik aan mijn opa. Hij is negentig, heeft de oorlog in zijn tienerjaren meegemaakt. Soms vertelt hij er iets over, bijvoorbeeld over hoe hij met zijn maten een plek hadden op een hooizolder bij een boer. Ze waren de Duitsers keer op keer te slim af. De triomfverhalen vertelt hij bescheiden. Maar, denk ik nu, er zit nog zoveel verhaal in mijn opa. Verhalen over hoe het soms misging, over hoe hij veel van zijn maten verloor, over momenten van doodsangst als het mis dreigde te gaan.
Wat staan we weinig stil bij wat de oorlog met de mensen heeft gedaan die het wel overleefd hebben. We nemen aan dat ze blij zijn dat het over is, maar, weten we ook wat er werkelijk in die mensen leeft? In wat voor angst mensen nog leven? Weten we welke gebeurtenissen nog vaak nagedroomd worden?
Eén ding is voor mij zeker:Dodenherdenking moeten we ieder jaar doen. En niet alleen voor de slachtoffers (dood én levend) van de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor de mensen die in andere oorlogen en overige conflicten dingen hebben meegemaakt en gezien, die ze een leven lang met zich meedragen.
woensdag 4 mei 2011 om 11:07
Mee eens. Mijn oma leeft volgens mij nog wel maar die wil niet over de oorlog praten. Nu heb ik geen contact meer met haar maar vroeger ook niets gehoord. Ik denk dat ik als zij overleden is wel een keer wil spitten wat er in de oorlog gebeurd is. Ik zag gister een docu dat er ook informatie aangevraagd kan worden maar ik wist daar niet van dus ik moet nog zoeken in hoeverre je dat kan opzoeken.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
woensdag 4 mei 2011 om 11:11
Ik doe daar ook aan mee.Ik werk 3 dagen als vrijwilligster in een
verpleeghuis.Vanavond vind er een herdenkingsbevrijdingsconcert plaats met ook 2 minuten stilte
om 20:00.Ik ga vanavond ook helpen tijdens het concert.Het
onderwero eerste en tweede wereldoorlog vind ik interessant.
Mijn vriend en ik hebben daar ook veel dvd's en boeken over.
Ik vind het zelf ook belangrijk om erbij still te staan.
Ik vind dit een goed topic.
verpleeghuis.Vanavond vind er een herdenkingsbevrijdingsconcert plaats met ook 2 minuten stilte
om 20:00.Ik ga vanavond ook helpen tijdens het concert.Het
onderwero eerste en tweede wereldoorlog vind ik interessant.
Mijn vriend en ik hebben daar ook veel dvd's en boeken over.
Ik vind het zelf ook belangrijk om erbij still te staan.
Ik vind dit een goed topic.
woensdag 4 mei 2011 om 11:13
quote:mamieke schreef op 04 mei 2011 @ 11:03:
Eén ding is voor mij zeker:Dodenherdenking moeten we ieder jaar doen. En niet alleen voor de slachtoffers (dood én levend) van de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor de mensen die in andere oorlogen en overige conflicten dingen hebben meegemaakt en gezien, die ze een leven lang met zich meedragen.
Dat is aan een ieder om dat voor zichzelf in te vullen. Je kan niet voor een ander invullen waar hij aan moet denken.
Dodenherdenking 4 mei is voor mij persoonlijk onlosmakelijk verbonden aan WOII en daar sta ik dan ook bij stil.
Eén ding is voor mij zeker:Dodenherdenking moeten we ieder jaar doen. En niet alleen voor de slachtoffers (dood én levend) van de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor de mensen die in andere oorlogen en overige conflicten dingen hebben meegemaakt en gezien, die ze een leven lang met zich meedragen.
Dat is aan een ieder om dat voor zichzelf in te vullen. Je kan niet voor een ander invullen waar hij aan moet denken.
Dodenherdenking 4 mei is voor mij persoonlijk onlosmakelijk verbonden aan WOII en daar sta ik dan ook bij stil.
woensdag 4 mei 2011 om 11:15
woensdag 4 mei 2011 om 11:41
Mee eens, het is echt iets dat nooit vergeten moet worden, zelfs als alle mensen die het zelf hebben meegemaakt overleden zijn. Mijn opa vertelt er nog vaak over, hij heeft ook heel wat voor zijn kiezen gekregen (o.a. dwangarbeid, vader overleden bij dwangarbeid, bombardementen). Door het te blijven herdenken, zullen we ons misschien niet meer zo gauw laten meeslepen in een andere oorlog en ook rekening houden met/denken aan alle andere mensen op aarde die op dit moment wél in die situatie zitten.
Even beetje OT, ik zit vanavond om 8 uur waarschijnlijk in de trein, weet iemand of ze er daar nog rekening mee houden door te stoppen of zo?
Even beetje OT, ik zit vanavond om 8 uur waarschijnlijk in de trein, weet iemand of ze er daar nog rekening mee houden door te stoppen of zo?
..
woensdag 4 mei 2011 om 11:44
Zowel mijn grootvader (82, vader van mijn moeder) als mijn overgrootvader (89, grootvader van mijn vader) hebben de oorlog actief meegemaakt. Ze leven nog alletwee maar ik heb hen nog nooit iets horen vertellen over wat hen die jaren is overkomen, hoe ze zich voelden,... Ik heb het hier met mijn ouders over gehad en blijkbaar willen ze er niet over praten, zit alles zo diep bij hen dat ze er niet over kunnen praten. Langs één kant vind ik dit spijtig, ik zou zo graag weten hoe zij ertegenover staan, welke rol zij hadden in het hele gebeuren. Langs de andere kant ben ik gewoon blij dat ze er beiden nog zijn, ondanks alle verschrikkingen die de oorlog heeft geboden.
Ik hoop alleen dat de herdenkingsmomenten niet gaan uitsterven in de volgende generaties. Voor onze kinderen en hun kinderen, gaat dat alles stil-aan een ver van mijn bed show worden. Momenteel leven er nog oud-strijder waardoor we het nog kunnen uitleggen, maar wat gaat er binnen enkele generaties nog van overschieten?
Ik hoop alleen dat de herdenkingsmomenten niet gaan uitsterven in de volgende generaties. Voor onze kinderen en hun kinderen, gaat dat alles stil-aan een ver van mijn bed show worden. Momenteel leven er nog oud-strijder waardoor we het nog kunnen uitleggen, maar wat gaat er binnen enkele generaties nog van overschieten?
woensdag 4 mei 2011 om 11:45
quote:Star schreef op 04 mei 2011 @ 11:13:
[...]
Dat is aan een ieder om dat voor zichzelf in te vullen. Je kan niet voor een ander invullen waar hij aan moet denken.
Dodenherdenking 4 mei is voor mij persoonlijk onlosmakelijk verbonden aan WOII en daar sta ik dan ook bij stil.
Voor mij geldt dit ook.
Persoonlijk herdenk ik de slachtoffers van W.O.II en niet van andere oorlogen.
[...]
Dat is aan een ieder om dat voor zichzelf in te vullen. Je kan niet voor een ander invullen waar hij aan moet denken.
Dodenherdenking 4 mei is voor mij persoonlijk onlosmakelijk verbonden aan WOII en daar sta ik dan ook bij stil.
Voor mij geldt dit ook.
Persoonlijk herdenk ik de slachtoffers van W.O.II en niet van andere oorlogen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 mei 2011 om 11:48
Mijn ouders waren nog jonge kinderen tijdens de oorlog. Ze hebben wel 'ns moeten schuilen voor bommen, maar zijn niemand verloren.
Mijn vaders indrukwekkendste oorlogsverhaal ging over iemand uit zijn straat die naar z'n wc-hokje in de tuin ging en daar toen toevallig 'n bom op viel.
Mijn vader groeide op op 'n boerderij, dus zij hadden altijd eten, m'n moeder groeide op in 'n stad 15 km van dat dorp vandaan en daar was echt schaartste.
Ze hebben er beiden geen trauma aan overgehouden, wellicht dat 't mij daarom ook niet persoonlijk raakt.
Mijn vaders indrukwekkendste oorlogsverhaal ging over iemand uit zijn straat die naar z'n wc-hokje in de tuin ging en daar toen toevallig 'n bom op viel.
Mijn vader groeide op op 'n boerderij, dus zij hadden altijd eten, m'n moeder groeide op in 'n stad 15 km van dat dorp vandaan en daar was echt schaartste.
Ze hebben er beiden geen trauma aan overgehouden, wellicht dat 't mij daarom ook niet persoonlijk raakt.
woensdag 4 mei 2011 om 11:50
Mijn opa's, die nu helaas niet meer leven, konden heel goed en gedetailleerd over de oorlog vertellen. Hadden allebei een zeer scherp geheugen.
Ik kan wel zeggen dat ze er goed doorheen gerold zijn. Ene opa hoefde niet in dienst. Weet niet precies, omdat ie boer was of een groot gezin had of al te oud was. Anyway hij hoefde niet.
Andere opa heeft een bewijsje gekregen van de doktersassistente (ofzoiets) dat ie vanwege zijn gezondheid niet in dienst kon. Was niet maar zij heeft hem dus enorm geholpen. Zijn beste vriend (de man die veel later zijn beste vriend werd bedoel ik) heeft de hel doorstaan in Duitsland. Hij is voor het leven getekend.
Denk dat ze ook geen echte honger gehad hebben, dat er in het dorp altijd wel iets te eten was.
Natuurlijk zal het geen makkelijke tijd geweest zijn, maar trauma's hebben ze niet opgelopen.
Ik kan wel zeggen dat ze er goed doorheen gerold zijn. Ene opa hoefde niet in dienst. Weet niet precies, omdat ie boer was of een groot gezin had of al te oud was. Anyway hij hoefde niet.
Andere opa heeft een bewijsje gekregen van de doktersassistente (ofzoiets) dat ie vanwege zijn gezondheid niet in dienst kon. Was niet maar zij heeft hem dus enorm geholpen. Zijn beste vriend (de man die veel later zijn beste vriend werd bedoel ik) heeft de hel doorstaan in Duitsland. Hij is voor het leven getekend.
Denk dat ze ook geen echte honger gehad hebben, dat er in het dorp altijd wel iets te eten was.
Natuurlijk zal het geen makkelijke tijd geweest zijn, maar trauma's hebben ze niet opgelopen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 mei 2011 om 11:51
Ik denk dat het dan aan de ouders is om het door te vertellen. Mijn kinderen kennen mijn opa en ze zullen op school vast altijd wel over WO2 blijven leren. Ik kan ze dan de verhalen vertellen die mijn opa mij nu nog vertelt. En dat geldt voor alle ouders die die verhalen nog van hun eigen ouders/grootouders hebben gehoord. Bovendien zijn er veel boeken geschreven en films gemaakt over WO2, zolang die bekeken en gelezen worden zal het ook niet zo gauw vergeten worden. Hoop ik dan maar...
..
woensdag 4 mei 2011 om 11:51
quote:calvijn1 schreef op 04 mei 2011 @ 11:45:
[...]
Voor mij geldt dit ook.
Persoonlijk herdenk ik de slachtoffers van W.O.II en niet van andere oorlogen.Ik ook en ik weet niet waarom. Oorlog is oorlog maar toch is voor mij die datum ter nagedachtenis van de slachtoffers van de WO2.
[...]
Voor mij geldt dit ook.
Persoonlijk herdenk ik de slachtoffers van W.O.II en niet van andere oorlogen.Ik ook en ik weet niet waarom. Oorlog is oorlog maar toch is voor mij die datum ter nagedachtenis van de slachtoffers van de WO2.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
woensdag 4 mei 2011 om 11:56
woensdag 4 mei 2011 om 13:24
quote:Maja82 schreef op 04 mei 2011 @ 13:22:
Waar zijn jullie om 8 uur?
Misschien dat ik naar het dorp ga maar waarschijnlijk kijken we thuis naar de herdenking op de waalsdorpervlakte. Zo kippenvel als de klok zwijgt.Thuis Ik heb geen tv dus ik hoop dat ik via pc de herdenking op de waalsdorpvlakte kan volgen. Vind ik altijd zeer indrukwekkend door de eenvoud
Waar zijn jullie om 8 uur?
Misschien dat ik naar het dorp ga maar waarschijnlijk kijken we thuis naar de herdenking op de waalsdorpervlakte. Zo kippenvel als de klok zwijgt.Thuis Ik heb geen tv dus ik hoop dat ik via pc de herdenking op de waalsdorpvlakte kan volgen. Vind ik altijd zeer indrukwekkend door de eenvoud
