Actueel
alle pijlers
Nieuwsaanbod vandaag
maandag 5 januari 2009 om 12:15
Volgens mij is er vandaag bijzonder weinig spannends of verontrustends aande hand in de wereld. Ik lees net in de online Trouw tussen de 10 koppen van de hoofdartikelen de volgende schokkende titels:Meisjes knijpen man in billen in haast voor treinWolter Kroes emotioneel door steun fansJan Keizer moet lijnen na wintersportZijn alle verslaggevers nog brak van de feestdagen of is er werkelijk niets interessanters te melden?
dinsdag 6 januari 2009 om 10:01
quote:Inad schreef op 05 januari 2009 @ 21:31:
(..)
Jaap, ik vind een reguliere krant toch wel iets anders dan een communistische krant die zich zelf het Manifest noemt. Maar goed. En dan ben ik zelf nog een propalestijnse communiste ook
(..)
Het blijft mij verbazen dat mensen anno 2009 (alweer) zo enorm aan 'vorm' hangen, en op basis daarvan de inhoud beoordelen. De invloed van reclamemakers, ja. Maar na talloze malen bedrogen te zijn uitgekomen, zou je toch denken dat mensen daarvan zouden moeten leren.
Maar goed, ik ben dan ook geen propalestijnse communist, maar een Nederlandse, klassieke liberaal.
(..)
Jaap, ik vind een reguliere krant toch wel iets anders dan een communistische krant die zich zelf het Manifest noemt. Maar goed. En dan ben ik zelf nog een propalestijnse communiste ook
(..)
Het blijft mij verbazen dat mensen anno 2009 (alweer) zo enorm aan 'vorm' hangen, en op basis daarvan de inhoud beoordelen. De invloed van reclamemakers, ja. Maar na talloze malen bedrogen te zijn uitgekomen, zou je toch denken dat mensen daarvan zouden moeten leren.
Maar goed, ik ben dan ook geen propalestijnse communist, maar een Nederlandse, klassieke liberaal.
dinsdag 6 januari 2009 om 13:49
De inoud = de vorm en de vorm = de inhoud. Als ik iemand i.p.v. een liberaal politicus een rightwing extremist noem verander ik daarmee in feite het verhaal. Net als jij het door Israel gecreeërde beeld van de werkelijk een fictieve realiteit noemt, is dit ook een gekleurde realiteit.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
dinsdag 6 januari 2009 om 14:48
quote:Inad schreef op 06 januari 2009 @ 13:49:
De inoud = de vorm en de vorm = de inhoud. Als ik iemand i.p.v. een liberaal politicus een rightwing extremist noem verander ik daarmee in feite het verhaal. Net als jij het door Israel gecreeërde beeld van de werkelijk een fictieve realiteit noemt, is dit ook een gekleurde realiteit.Interessante gedachtengang. 'The medium is the message'. Marshall McLuhan. En het gaat ook op voor velen, zoals steeds weer blijkt. Het is menselijk, dat is zeker. Iemand met een 'crimineel uiterlijk' kan ook beter geen autoverkoper worden. Althans, niet van nieuwe auto's. Voor sommige delen van de tweedehands markt geldt eerder het omgekeerde. En kennelijk is dat hier ook van toepassing voor jou.
Maar goed, Il Manifesto is de bron die een schandaal openbaart, dus kan het niks wezen. Waarom? Omdat de naam en politieke associatie met buitenparlementair links in Italië het blad verdacht maken. Dan ben ik inderdaad sprakeloos.
De inoud = de vorm en de vorm = de inhoud. Als ik iemand i.p.v. een liberaal politicus een rightwing extremist noem verander ik daarmee in feite het verhaal. Net als jij het door Israel gecreeërde beeld van de werkelijk een fictieve realiteit noemt, is dit ook een gekleurde realiteit.Interessante gedachtengang. 'The medium is the message'. Marshall McLuhan. En het gaat ook op voor velen, zoals steeds weer blijkt. Het is menselijk, dat is zeker. Iemand met een 'crimineel uiterlijk' kan ook beter geen autoverkoper worden. Althans, niet van nieuwe auto's. Voor sommige delen van de tweedehands markt geldt eerder het omgekeerde. En kennelijk is dat hier ook van toepassing voor jou.
Maar goed, Il Manifesto is de bron die een schandaal openbaart, dus kan het niks wezen. Waarom? Omdat de naam en politieke associatie met buitenparlementair links in Italië het blad verdacht maken. Dan ben ik inderdaad sprakeloos.
dinsdag 6 januari 2009 om 17:31
quote:Inad schreef op 06 januari 2009 @ 16:58:
Ik zei niet dat het niets kan zijn, maar dat het geen objectieve krant is, en misschien nog wel minder objectief dan bijvoorbeeld de Volkskrant. Om maar iets te noemen. Wel goed lezen graag.Het woordje 'misschien' in je tekst is het hele verhaal. Alleen zou het al eerder in de tekst moeten staan, want je conclusie dat Il Manifesto niet objectief is, is nergens op gebaseerd, behalve op de 'verpakking'. Tenzij je van mening bent dat geen enkele krant ooit objectief kan zijn. Dat is een radikaal standpunt, en juist vanuit een academisch gezichtspunt, maar daarmee tegelijk een zinloze constatering. En dan zou het ook niet nodig zijn om je bedenkingen onder de aandacht te brengen.
Objectiviteit in academische zin wordt het best benaderd door meerdere bronnen te raadplegen, die ieder op zich geacht mogen worden betrouwbare informatie te verstrekken. En dan scoort Il Manifesto bovengemiddeld hoog, kan ik je vertellen.
Dat van die verpakking is natuurlijk razend actueel, want we zitten midden in een 'krediet-crisis' die 'niemand' aan zag komen, en er zijn talloze mensen het schip in gegaan omdat ze Madoff op zijn 'credentials' geloofden. Er waren zát mensen die de kredietcrisis wél aan zagen komen, maar niet werden geloofd. En er waren zát mensen die Madoff niet vertrouwden, maar dat waren dan anti-semieten.
Je zou zeggen dat de mens nu onderhand z'n lesje toch geleerd zou moeten hebben, na recent op belangrijke punten vreselijk het schip in gegaan te zijn. Irak, kredietcrisis.......
Maar niets is dus minder waar.
Alleen begint het onder journalisten nu wel te knagen. En dat brengt ons terug bij die scharrige onderwerpen die ons door de media worden aangereikt.
Ik zei niet dat het niets kan zijn, maar dat het geen objectieve krant is, en misschien nog wel minder objectief dan bijvoorbeeld de Volkskrant. Om maar iets te noemen. Wel goed lezen graag.Het woordje 'misschien' in je tekst is het hele verhaal. Alleen zou het al eerder in de tekst moeten staan, want je conclusie dat Il Manifesto niet objectief is, is nergens op gebaseerd, behalve op de 'verpakking'. Tenzij je van mening bent dat geen enkele krant ooit objectief kan zijn. Dat is een radikaal standpunt, en juist vanuit een academisch gezichtspunt, maar daarmee tegelijk een zinloze constatering. En dan zou het ook niet nodig zijn om je bedenkingen onder de aandacht te brengen.
Objectiviteit in academische zin wordt het best benaderd door meerdere bronnen te raadplegen, die ieder op zich geacht mogen worden betrouwbare informatie te verstrekken. En dan scoort Il Manifesto bovengemiddeld hoog, kan ik je vertellen.
Dat van die verpakking is natuurlijk razend actueel, want we zitten midden in een 'krediet-crisis' die 'niemand' aan zag komen, en er zijn talloze mensen het schip in gegaan omdat ze Madoff op zijn 'credentials' geloofden. Er waren zát mensen die de kredietcrisis wél aan zagen komen, maar niet werden geloofd. En er waren zát mensen die Madoff niet vertrouwden, maar dat waren dan anti-semieten.
Je zou zeggen dat de mens nu onderhand z'n lesje toch geleerd zou moeten hebben, na recent op belangrijke punten vreselijk het schip in gegaan te zijn. Irak, kredietcrisis.......
Maar niets is dus minder waar.
Alleen begint het onder journalisten nu wel te knagen. En dat brengt ons terug bij die scharrige onderwerpen die ons door de media worden aangereikt.
dinsdag 6 januari 2009 om 17:34
25 cm sneeuw en min 15 tot 20 graden vorst hier, vind ik toch wel nieuws. Hier in het dorp is alles wit. Zelfs de wegen. Iedereen loopt hier met een slee. Het heeft wel wat.Maar was wel blij dat ik niet hoefde te werken. Collega moet 25 km rijden en heeft er gisterochtend anderhalf uur over gedaan. Oef.
dinsdag 6 januari 2009 om 22:10
quote:Inad schreef op 06 januari 2009 @ 21:54:
Wat is je punt, Jaap?
Lees maar eens terug: er staat overal denk ik, ga ik er vanuit en volgens mij.
Wat mijn punt is? Hangt er van af naar welke bijdrage je refereert. Ik vond het bijzonder dat je de geloofwaardigheid van Il Manifesto in twijfel trok waar het dat eerdere bericht betrof. En ik probeer je duidelijk te maken dat die grondhouding van loyaliteit aan 'merken' je nadeel berokkent.
Het kan best goed zijn om naar de 'zender' te kijken. Zeker als de inhoud van een presentatie overduidelijk bedoeld is om op de gevoelens en emoties van het publiek in te spelen, zoals bij Fitna en verscheidene pro-Israël filmpjes die momenteel op YouTube worden geplempt. Maar in het voornoemde geval was daar totaal geen sprake van. Het was een produkt van 'ouderwetse' journalistiek, waarbij een krant onthullingen brengt die, als ze niet juist zijn, zéér zware boetes wegens smaad opleveren. Dan frons ik de wenkbrauwen als je 'knee-jerk' reactie is om te gaan kijken wat Il Manifesto voor een krant is.
(En het is vreemd, eigenlijk, dat iemand die zichzelf beschouwt als een pro-palestijnse communiste nooit van het roemruchte Il Manifesto gehoord heeft. Te jong?)
Wat is je punt, Jaap?
Lees maar eens terug: er staat overal denk ik, ga ik er vanuit en volgens mij.
Wat mijn punt is? Hangt er van af naar welke bijdrage je refereert. Ik vond het bijzonder dat je de geloofwaardigheid van Il Manifesto in twijfel trok waar het dat eerdere bericht betrof. En ik probeer je duidelijk te maken dat die grondhouding van loyaliteit aan 'merken' je nadeel berokkent.
Het kan best goed zijn om naar de 'zender' te kijken. Zeker als de inhoud van een presentatie overduidelijk bedoeld is om op de gevoelens en emoties van het publiek in te spelen, zoals bij Fitna en verscheidene pro-Israël filmpjes die momenteel op YouTube worden geplempt. Maar in het voornoemde geval was daar totaal geen sprake van. Het was een produkt van 'ouderwetse' journalistiek, waarbij een krant onthullingen brengt die, als ze niet juist zijn, zéér zware boetes wegens smaad opleveren. Dan frons ik de wenkbrauwen als je 'knee-jerk' reactie is om te gaan kijken wat Il Manifesto voor een krant is.
(En het is vreemd, eigenlijk, dat iemand die zichzelf beschouwt als een pro-palestijnse communiste nooit van het roemruchte Il Manifesto gehoord heeft. Te jong?)
woensdag 7 januari 2009 om 11:29
quote:Inad schreef op 07 januari 2009 @ 09:32:
Te jong ja. Geboren ver na de oprichting van de krant in elk geval
Ik check altijd na wat de herkomst van een bericht is. Weet je waar ik dat geleerd heb? School voor Journalistiek. Jaja
Niks mis met het controleren van de bron van een bericht. Maar er is wel veel mis met de huidige stand van de journalistiek. Dat haalt het niet meer bij het niveau van enkele decennia geleden. Er zijn nog wel journalisten die verder kijken dan de neus lang is, maar hun échte werk verschijnt dan meestal in boekvorm, of in documentaires van de VPRO of BBC.
Vanaf de jaren zeventig kreeg de 'vorm' snel meer aandacht in opleidingen die zich bezighouden met communicatie. Reclame en nieuws begonnen ook op redacties door elkaar te lopen. Er kwam meer aandacht op de opleidingen voor het vergroten van je productiviteit, en tegelijk zakte de aandacht voor kwaliteit in. Daar is door allerlei instanties ook op ingespeeld. Elk zichzelf respecterend bedrijf, elk ministerie, elke provincie en een béétje gemeente kreeg 'woordvoeders' en 'public relations' afdelingen. Het nieuws werd 'gelikt' aangeboden. Wie een journalisten opleiding deed kon aan de ene, of aan de andere kant van de tafel terechtkomen. Het was allemaal niet bevorderlijk voor het niveau.
Bronnen controleren kreeg ook een andere lading daardoor. 'Vroegah' was er maar één ding belangrijk: Is datgene wat mij wordt verteld (hoogst waarschijnlijk) waar? Nu ligt het accent veel meer op: Is het verkoopbaar? Breng ik de krant er niet mee in verlegenheid? Hoe denken de grote adverteerders erover? Is het wel 'politiek correct'?
En dan is Il Manifesto als bron een probleem.
Te jong ja. Geboren ver na de oprichting van de krant in elk geval
Ik check altijd na wat de herkomst van een bericht is. Weet je waar ik dat geleerd heb? School voor Journalistiek. Jaja
Niks mis met het controleren van de bron van een bericht. Maar er is wel veel mis met de huidige stand van de journalistiek. Dat haalt het niet meer bij het niveau van enkele decennia geleden. Er zijn nog wel journalisten die verder kijken dan de neus lang is, maar hun échte werk verschijnt dan meestal in boekvorm, of in documentaires van de VPRO of BBC.
Vanaf de jaren zeventig kreeg de 'vorm' snel meer aandacht in opleidingen die zich bezighouden met communicatie. Reclame en nieuws begonnen ook op redacties door elkaar te lopen. Er kwam meer aandacht op de opleidingen voor het vergroten van je productiviteit, en tegelijk zakte de aandacht voor kwaliteit in. Daar is door allerlei instanties ook op ingespeeld. Elk zichzelf respecterend bedrijf, elk ministerie, elke provincie en een béétje gemeente kreeg 'woordvoeders' en 'public relations' afdelingen. Het nieuws werd 'gelikt' aangeboden. Wie een journalisten opleiding deed kon aan de ene, of aan de andere kant van de tafel terechtkomen. Het was allemaal niet bevorderlijk voor het niveau.
Bronnen controleren kreeg ook een andere lading daardoor. 'Vroegah' was er maar één ding belangrijk: Is datgene wat mij wordt verteld (hoogst waarschijnlijk) waar? Nu ligt het accent veel meer op: Is het verkoopbaar? Breng ik de krant er niet mee in verlegenheid? Hoe denken de grote adverteerders erover? Is het wel 'politiek correct'?
En dan is Il Manifesto als bron een probleem.
woensdag 7 januari 2009 om 11:43
wat mij betreft is het veel simpeler. Manifesto schrijft vanuit eigen referentiekader, ideologie, gedachtenwereld en schrijft dus bijvoorbeeld rechts radicaal, waar een ander liberaal politicus zou schrijven. Dat kleurt het verhaal. En dat gebeurt door de eeuwen heen, omdat dat nu eenmaal menseigen is. Iedereen doet het. Journalisten bepalen niet alleen de kleur van het verhaal door wat ze precies schrijven en hoe ze zaken formuleren, maar ook door wat ze weglaten, bijvoorbeeld een tegenreactie, een weerwoord etc.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 7 januari 2009 om 12:34
quote:Inad schreef op 07 januari 2009 @ 11:43:
wat mij betreft is het veel simpeler. Manifesto schrijft vanuit eigen referentiekader, ideologie, gedachtenwereld en schrijft dus bijvoorbeeld rechts radicaal, waar een ander liberaal politicus zou schrijven. Dat kleurt het verhaal. En dat gebeurt door de eeuwen heen, omdat dat nu eenmaal menseigen is. Iedereen doet het. Journalisten bepalen niet alleen de kleur van het verhaal door wat ze precies schrijven en hoe ze zaken formuleren, maar ook door wat ze weglaten, bijvoorbeeld een tegenreactie, een weerwoord etc.
Nu introduceer je een niveau van verwarring die het zicht op de essentie dreigt te ontnemen, maar wel goed illustreert waar ik mij over opwind.
Het gaat er natuurlijk om dat een hooggeplaatste, invloedrijke Joodse lobbyist, die intensief zegt samen te werken met de Israëlische overheid bij het opzetten van een fictieve humanitaire missie naar Gaza, louter om de publieke opinie te manipuleren, door een conservatieve Israëli wordt aangesproken op die missie. De conservatieve Israëli begrijpt niet dat het een PR-stunt is, en de invloedrijke Joodse lobbyist raakt geërgerd door de aanval op zijn 'commitment' voor de Israëlische zaak. Dát zijn de feiten.
Hoe Il Manifesto, of de site waar het artikel in essentie in het Engels wordt weergegeven, het vervolgens verpakken, is hun keus. Het verhaal zelf zou ook in de Telegraaf of op GeenStijl kunnen staan, in theorie. En dan zouden er andere woorden gekozen kunnen worden. Maar omdat het in Il Manifesto staat, is het voor een journalist van de Telegraaf of een medewerker van GeenStijl moeilijk, zo niet onmogelijk, om het verhaal te brengen als actualiteit. Zelfs al zouden ze het kunnen verpakken in termen die bij hen passen. En dat soort gevoeligheden domineert anno 2009 het nieuws in de media. Defacto maakt het dat de kranten en televisie liever maar helemaal niet over Gaza schrijven. En daar gaat het hier over, toch?
wat mij betreft is het veel simpeler. Manifesto schrijft vanuit eigen referentiekader, ideologie, gedachtenwereld en schrijft dus bijvoorbeeld rechts radicaal, waar een ander liberaal politicus zou schrijven. Dat kleurt het verhaal. En dat gebeurt door de eeuwen heen, omdat dat nu eenmaal menseigen is. Iedereen doet het. Journalisten bepalen niet alleen de kleur van het verhaal door wat ze precies schrijven en hoe ze zaken formuleren, maar ook door wat ze weglaten, bijvoorbeeld een tegenreactie, een weerwoord etc.
Nu introduceer je een niveau van verwarring die het zicht op de essentie dreigt te ontnemen, maar wel goed illustreert waar ik mij over opwind.
Het gaat er natuurlijk om dat een hooggeplaatste, invloedrijke Joodse lobbyist, die intensief zegt samen te werken met de Israëlische overheid bij het opzetten van een fictieve humanitaire missie naar Gaza, louter om de publieke opinie te manipuleren, door een conservatieve Israëli wordt aangesproken op die missie. De conservatieve Israëli begrijpt niet dat het een PR-stunt is, en de invloedrijke Joodse lobbyist raakt geërgerd door de aanval op zijn 'commitment' voor de Israëlische zaak. Dát zijn de feiten.
Hoe Il Manifesto, of de site waar het artikel in essentie in het Engels wordt weergegeven, het vervolgens verpakken, is hun keus. Het verhaal zelf zou ook in de Telegraaf of op GeenStijl kunnen staan, in theorie. En dan zouden er andere woorden gekozen kunnen worden. Maar omdat het in Il Manifesto staat, is het voor een journalist van de Telegraaf of een medewerker van GeenStijl moeilijk, zo niet onmogelijk, om het verhaal te brengen als actualiteit. Zelfs al zouden ze het kunnen verpakken in termen die bij hen passen. En dat soort gevoeligheden domineert anno 2009 het nieuws in de media. Defacto maakt het dat de kranten en televisie liever maar helemaal niet over Gaza schrijven. En daar gaat het hier over, toch?
woensdag 7 januari 2009 om 14:19
quote:Inad schreef op 07 januari 2009 @ 13:38:
Daar gaat het inderdaad over. Maar daar ging de deeldiscussie net niet over, die ging over hoe media, elk medium niet alleen de Israelische persdienst, het nieuws kleurt.Ja, maar daar hadden we nimmer een discussie over, volgens mij. Ik zeg nergens dat dat niet zo is. Sterker, ik zeg al helemaal in het begin dat je je informatie uit zoveel mogelijk bronnen moet halen als je zuivere objectiviteit wilt benaderen.
Daar gaat het inderdaad over. Maar daar ging de deeldiscussie net niet over, die ging over hoe media, elk medium niet alleen de Israelische persdienst, het nieuws kleurt.Ja, maar daar hadden we nimmer een discussie over, volgens mij. Ik zeg nergens dat dat niet zo is. Sterker, ik zeg al helemaal in het begin dat je je informatie uit zoveel mogelijk bronnen moet halen als je zuivere objectiviteit wilt benaderen.
