Olifantenverdriet

24-08-2009 16:07 45 berichten
Alle reacties Link kopieren
Bron; De Telegraaf 24-08-09



Nyiregyhaza - Hartverscheurende taferelen in een dierentuin in Hongarije. Olifantenbaby Jumaane kan maar geen afscheid nemen van moeder Yoki, die is overleden aan een tumor in haar milt.



De twee-jarige Afrikaanse olifant Jumaane klom na de dood van moeder Yoki (19) in Nyiregyhaza Dierenpark op haar rug. Daar lag ze veertien uren lang. Ook wreef de wees zijn kop tegen die van zijn moeder, in een poging haar weer tot leven te wekken.



Sinds het lichaam van Yoki is weggehaald uit het verblijf is het dier nog in diepe rouw. Oppassers zeggen dat Jumaane op zoek is naar zijn moeder en huilende geluiden maakt.











================================================

Hier krijg ik dus echt een brok van in mijn keel, hartverscheurend

Het idee van een jong dier dat zo'n verdriet heeft om zijn dode moeder.
Alle reacties Link kopieren
zielig arm oliefantje !
quote:Liv schreef op 24 augustus 2009 @ 16:53:

[...]





Als het je lukt ja (ben er ook een paar keer geweest, vorig jaar nog! prachtige dierentuin!)

Maar het is dus niet erg, begrijp ik?Ik geloof niet dat ik er iets aan over heb gehouden
Alle reacties Link kopieren
Mijn familie vindt mij altijd maar raar als ik me door dit soort berichten geraakt voel. Het is toch maar een dier, zeggen ze dan! Maar ik word er dus wel degelijk sipjes van. En meer met mij, zo te lezen.
Alle reacties Link kopieren
Arm beestje!!
Hoe erg het ook is, chocola helpt!
Alle reacties Link kopieren
Word er ook door geraakt. Kan me goed voorstellen hoe dat olifantje zich voelt. Misschien is het dat ook, raakt aan eigen verlies. (Bij mij wel, in ieder geval.)
Alle reacties Link kopieren
aaahhhwww ik krijg altijd kippevel van zoiets.. Ik ben helemaal gek op dieren en vind zoiets erg verdrietig :(
Alle reacties Link kopieren
quote:Lunax schreef op 24 augustus 2009 @ 17:44:





Heb ook weleens een documantaire gezien (op Animal Planet ofzo) over een olifantenjong dat zijn moeder verloor in het wild. Dat jong is ook dagen/weken van slag geweest. De roedel olifanten wilde doortrekken maar kregen kleine spuit niet mee. Hele roedel in de war en toch maar gewacht op kleintje die uiteindelijk wel mee ging.



Verdriet is toch echt een instinct blijkbaar



Ik heb zoiets ook gezien maar dan omgekeerd. Een klein olifantje was overleden. De moeder bleef er eerst dagen mee slepen op haar slurf . En toen na 3 dagen moest de groep door en moest de moeder dus haar dode kind achterlaten. Oh wat heb ik een potje lopen janken. De groep had al dagen gewacht dat ze kon rouwen maar ze moesten door omdat daar geen water was. Als ik mij niet vergis was die kleine daar ook aan overleden.



Oh vreselijke mooie documentaires maar zo verdrietig. Iedereen weet over de een zijn dood ............ maar als je ziet dat een moeder daar zo moeilijk mee heeft .............. pffffffffffffff.



Maar ook vreemd dat sommige dieren hun kinderen dan opruimen door op te eten. Ja als het aanbod van eten te kort is begrijp ik het of uit bescherming van het vinden van het nest oke maar dat vaders hun kinderen opeten (zonder dat er spraken is van eten te kort, zoals hamsters) ja dat vind ik wel naar om te zien.

Of het doden van jonkies bijv. bij leeuwen waarvan de vader van een ander is, worden gedood omdat die welpjes niet van hun zijn en zodat de moeder weer vruchtbaar wordt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan ook niet tegen zulke dingen,wat MV beschrijft heb ik ook wel eens gezien,tranen met tuiten voor de tv hoor...
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend zielig. Kan hier echt niet zo goed tegen, moet er van huilen. Als ik ergens niet tegen kan zijn het zielige dieren. Moet al janken als mijn konijn ziek is.



Wel heel mooi dat dieren dus wel echte gevoelens en emoties hebben.



Zou dat ander dierenleed niet in een ander perspectief stellen, zoals die hele bio industrie? Heb wel eens gehoord dat schapen huilen wanneer ze bij de slachterij staan te wachten.
Alle reacties Link kopieren
Ben ik nou echt hard als ik zeg dat dit me niet raakt?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 augustus 2009 @ 20:32:

Ben ik nou echt hard als ik zeg dat dit me niet raakt?



Jij hebt helemaal niets met beesten,heb ik wel vaker gelezen als ik het me goed herinner,dus nee,dan ben je niet hard...



Mij raakt het wel,maar goed,ik ben dan ook een weekdier als het om dit soort dingen gaat,vreselijk
Ik ook hoor Mormelina. Ik moet er de hele avond al aan denken. Vind het echt zo zielig.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan hier ook niet zo goed tegen
Alle reacties Link kopieren
Ik zat op het werk toen ik dit las, was meteen down. Ik kan hier heel slecht tegen en heel verdrietig van worden. Met die dieren documentaires laat ik geregeld een traantje.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
Alle reacties Link kopieren
:(.. ik kan hier ook echt slecht tgen.. olifanten zijn zo echt met hun emoties..
quote:HoiPippiLangkous schreef op 24 augustus 2009 @ 20:32:

Ben ik nou echt hard als ik zeg dat dit me niet raakt?Niet wat mij betreft, maar ja of dat helpt. Ik kan er ook niet depressief/verdrietig/down/zwaar triest van worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook heel sneu, omdat het zo 'menselijk' is. Ik denk dan 'aaachhh, zo'n klein ding'. Maar ik hoe er niet van te huilen.
Alle reacties Link kopieren
Mormel, ik heb heel veel met dieren. Zo vind ik het heel verdrietig dat men dieren opsluit in een dierentuin, of dat mensen honden hebben in een flat, of vogels en knaagdieren in een kooi.

Dat zo'n olifantje zijn moeder mist, dat is dan weer gewoon de natuur in mijn ogen. Dat het beest zit opgesloten is dan weer niet de natuur, zeg maare.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
quote:Margaretha2 schreef op 24 augustus 2009 @ 22:07:

Ik vind het ook heel sneu, omdat het zo 'menselijk' is. Ik denk dan 'aaachhh, zo'n klein ding'. Maar ik hoe er niet van te huilen.Zo heb ik het ook idd.
Alle reacties Link kopieren
quote:Margaretha2 schreef op 24 augustus 2009 @ 22:07:

Ik vind het ook heel sneu, omdat het zo 'menselijk' is. Ik denk dan 'aaachhh, zo'n klein ding'. Maar ik hoe er niet van te huilen.Exact. Als ik het zie denk ik: ach gossie.... Maar erom huilen, nou neu.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven