Actueel
alle pijlers
Pleegmoeder Willeke Dost
donderdag 8 december 2011 om 21:53
Ik heb net de vijfde dag gekeken, waarin een interview werd uitgezonden met de pleegmoeder van Willeke Dost (meisje van -destijds- 15 jaar, dat al 20 jaar wordt vermist). Ik weet niet of meer mensen het gezien hebben, maar ik ben eerlijk gezegd helemaal een beetje ontdaan door haar reactie.. Zo zit ze bijvoorbeeld te miepen dat haar weiland tijdens een zoekactie over hoop is gehaald ("het duurt jaaaaren voordat dat weer hersteld is") Ehhh?! Je pleegdochter is al 20 jaar spoorloos, dan ga je toch niet zeuren om een stukje grond? Ook gaf ze aan dat ze haar nu niet meer mist. Ik vind het zo'n vreemde manier van reageren! Als je pleegdochter op zo'n manier verdwijnt dan ben je daar toch helemaal kapot van?? Ik heb geen idee wat ik met dit topic wil hoor, maar zit hier zo flabbergasted op de bank dat ik even mijn hart moest luchten.. Wat een raar mens!
donderdag 8 december 2011 om 23:22
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 december 2011 @ 23:00:
Pleeggezin
Willeke Dost wordt geboren in 1976. Als het meisje nog maar 1 jaar oud is, komen op tweede kerstdag haar vader en moeder bij een verkeersongeluk om het leven. Na allerlei omzwervingen in tehuizen en pleegzinnen gaat ze in 1987 bij een familie in Koekange wonen. Oh is die zaak ook niet een keer bij Peter R de Vries geweest?
Pleeggezin
Willeke Dost wordt geboren in 1976. Als het meisje nog maar 1 jaar oud is, komen op tweede kerstdag haar vader en moeder bij een verkeersongeluk om het leven. Na allerlei omzwervingen in tehuizen en pleegzinnen gaat ze in 1987 bij een familie in Koekange wonen. Oh is die zaak ook niet een keer bij Peter R de Vries geweest?
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
donderdag 8 december 2011 om 23:25
Hoe zuur is dit?
Willeke kwam rond haar tiende op de afgelegen boerderij te wonen. Haar ouders verongelukten toen Willeke vijftien maanden oud was. Ze woonde enige tijd bij haar opa en oma, maar werd door de kinderbescherming weggehaald. Ook bij een tante mocht ze niet blijven wonen omdat de kinderbescherming oordeelde dat alleen een therapeutisch pleeggezin goed was voor het meisje. Ze belandde daarop in een kindertehuis en werd van daaruit overgeplaatst naar de pleegfamilie in Drenthe.
Willeke kwam rond haar tiende op de afgelegen boerderij te wonen. Haar ouders verongelukten toen Willeke vijftien maanden oud was. Ze woonde enige tijd bij haar opa en oma, maar werd door de kinderbescherming weggehaald. Ook bij een tante mocht ze niet blijven wonen omdat de kinderbescherming oordeelde dat alleen een therapeutisch pleeggezin goed was voor het meisje. Ze belandde daarop in een kindertehuis en werd van daaruit overgeplaatst naar de pleegfamilie in Drenthe.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 8 december 2011 om 23:28
Vast staat dat Willeke Dost (15) bij haar plotselinge verdwijning bepaald geen onbezorgde tiener was. In haar korte leven maakte het meisje veel ellende mee. Als baby had Willeke haar beide ouders bij een tragisch verkeersongeval verloren. Het noodlot zou haar blijven achtervolgen. Haar oom en tante wilden haar graag in hun gezin opnemen, maar kregen de kans niet. "Artsen bepaalden dat Willeke psychische problemen had vanwege het plotselinge wegvallen van haar ouders. Ze moest per se naar pleegouders zonder kinderen. Verschrikkelijk vonden we het dat we haar niet bij ons mochten houden", herinnert Willekes tante Klaasje zich. Het weeskind werd vervolgens van hot naar her gesleept. Van een opvanggezin kwam ze van het ene in het andere tehuis. Rond haar tiende belandde Willeke bij een 'therapeutische pleegfamilie' in een boerderij nabij Koekange. En weer sloeg het noodlot ongenadig toe. Feiten en omstandigheden waaronder Willeke Dost in de nacht van dinsdag 14 op woensdag 15 januari 1992 als vijftienjarige vanuit die boerderij verdween, wijzen op een misdrijf. Maar volgens Willekes toenmalige pleegmoeder Herna, wier echtgenoot inmiddels is overleden, is de tiener er simpelweg vandoor gegaan. De vrouw leidt dit af uit het feit dat het meisje de dag ervoor "vrolijk en opgewonden" was en snoep aan vriendinnen had uitgedeeld. "Dat deed ze anders nooit. En zo uitgelaten was ze voor haar verjaardag ook. Ze moet dus iets van plan zijn geweest", luidt haar redenering. De Drentse zegt de dinsdagavond ervoor weg te zijn geweest en bij terugkomst 's nacht ziek te zijn geworden. Van aspirine was de vrouw toen naar eigen zeggen "zwaar versuft" geraakt. Haar man en jongste zoon Bart waren die avond wel thuis.
Hoe laat Willeke 's nachts is weggeslopen, weten we niet", vervolgt de pleegmoeder. "Niemand van ons heeft iets gehoord en onze hond is niet aangeslagen. Mijn man is de volgende ochtend vroeg in haar kamer gaan kijken, want hij zou Willeke vanwege het vreselijke weer naar school brengen. Haar wekker bleek aan te staan, maar was nog niet afgegaan. We zochten er toen niets achter dat ze weg was. Ze moest die dag weliswaar veel later beginnen op school, maar ze had zich een jaar eerder ook al eens in de tijd vergist." Dat een vijftienjarige die pas rond kwart over tien op school moet zijn, al voor dag en dauw uit de veren is, is ongewoon. Maar nog veel vreemder is het dat Willekes pleegouders op dat moment geen alarm sloegen, de school niet belden en 's middags na schooltijd evenmin iets deden. "We gingen ervan uit dat ze bij een vriendin was." Volgens de Drentse belde zij uiteindelijk rond zeven uur in de avond Willekes vriendinnen, de kinderbescherming en toen de politie. Dat laatste blijkt echter niet te kloppen: de politie hoorde pas om kwart over tien die avond over de vermissing. Een echt onderzoek naar de verdwijning kwam nooit op gang. Er werd zelfs geen rechercheteam geformeerd. Dit terwijl de politie wist dat de tiener nauwelijks spullen had meegenomen. Pleegmoeder Herna: "Ze had geen geld, paspoort of haar treinkaart bij zich, maar haar rugzak was wel weg. Net als een foto van haar moeder, één onderbroek, een bh en de donkere winterjas van mijn zoon Bart. Verder was ook Willekes fiets verdwenen." Braaksporen waren er niet in de woning. Volgens de Drentse was de fiets van haar pleegdochter via een deur tussen de woning en schuur bereikt en de buitendeur van binnenuit ontsloten. Het bed op Willekes kamer lag volgens haar opengeslagen en er zou niets vreemds te zien zijn geweest. Om al die redenen kan worden uitgesloten dat Willeke uit haar kamer is ontvoerd en elders is omgebracht. De toenmalige Groningse cold-caserechercheur Dick Gosewehr bestudeerde met oud-politiepsycholoog Harrie Timmerman in 2004 het dossier in deze zaak en onderzocht ook andere scenario's. Gosewehr schreef er vervolgens een analyse voor de Drentse politie over. Terugkijkend zegt Timmerman: "Dossier is een groot woord; processen-verbaal zijn er niet, want de recherche heeft de verdwijning nooit onderzocht. Er bestaan slechts wat mutaties." De mogelijkheid dat Willeke met iemand een afspraak had en door haar afspraak, dan wel onderweg naar die afspraak door iemand is omgebracht, sluiten hij en Gosewehr uit. "Waarom zou zij dan in vredesnaam een foto van haar moeder, een setje ondergoed en een jas van haar pleegbroer meenemen? Bovendien had Willeke volgens haar omgeving geen vriendje of geheime aanbidder." Dat Willeke is weggelopen en -gebleven snijdt evenmin hout. Haar geld, papieren en treinabonnement lagen in haar kamer en het meisje had nauwelijks kleding bij zich. Na 15 januari is niets meer van haar rekening afgeschreven en ondanks alle publiciteit liet Willeke nimmer iets van zich horen. Gosewehr en Timmerman: "Opmerkelijk is verder dat geen mens Willeke die nacht heeft zien fietsen en niemand haar na 15 januari 1992 ooit nog heeft waargenomen." Resteert een misdrijf, het enige reële scenario in deze zaak. Wie precies de dader is, is onbekend. Maar het gedrag van de pleegouders is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Ze waarschuwden immers pas laat in de avond de politie, terwijl alle schoolboeken van Willeke 's ochtends op haar kamer lagen, het meisje niet had ontbeten en haar matineuze vertrek niet strookte met de verlate schooldag. En dan zijn er nog opvallende getuigenverklaringen. Willekes pleegmoeder, die dinsdagavond ziek zou zijn geworden, stond volgens een getuige wél een uur lang met haar te praten toen zij thuis werd afgezet. Bovendien viel het deze persoon op dat het buitenlicht boven de schuurdeur, dat normaal gesproken altijd brandde, die avond uit was en de schuurdeur openstond alsof iemand nog met de auto weg was. Buren keken enkele dagen later bovendien raar op toen zij zagen hoe Willekes pleegouders allerlei spullen stonden te verbranden.
Detail
En de verdwenen rugzak, foto, ondergoed, winterjas en fiets, waaruit zou blijken dat Willeke is weggelopen? Dat kan volgens Gosewehr en Timmerman een staaltje 'staging' zijn; het veranderen van het plaats delict met de bedoeling de politie op het verkeerde been te zetten. Belangrijk detail: altijd gebeurt dat door een dader die een bekende is van het slachtoffer. Maar er is meer. De afgelopen dagen voerde deze krant gesprekken met getuigen uit Willekes omgeving. Onafhankelijk van elkaar verklaren zij dat het meisje doodsbang was voor haar pleegfamilie, met name voor haar pleegvader en twee pleegbroers. "Willeke noemde de mannen seksmaniakken. Ik heb een dagboekje van haar gelezen, waarin Willeke heeft geschreven dat zij vaak naar haar stonden te loeren als ze onder de douche stond", aldus haar tante. Volgens Anneke Mioch, moeder van Willekes beste vriendin Geke, verkeerde het meisje kort voor haar verdwijning in grote nood. "Willeke wilde me dringend spreken, omdat ze zwanger zei te zijn en niet wist wat ze moest doen. Ik kon op dat moment niet en sprak af om een week later in alle rust met haar te praten. Zover kwam het nooit. Willeke was na enkele dagen opeens weg." Willekes achternichtje Mandy, een leeftijdsgenoot bij wie zij van jongs af aan vaak logeerde en speelde, benadrukt evenals de twee andere vrouwen dat Willeke diep ongelukkig was bij haar pleegfamilie. "De zeldzame momenten dat ik er ben geweest, vond ik het daar vreselijk. Pas later realiseerde ik me dat Willeke misschien van alles heeft meegemaakt. Toen ze eens bij ons logeerde zaten het matras, beddengoed en haar ondergoed onder het bloed. Zo veel bloed, dat dit onmogelijk van menstruatie kon zijn. Willekes pleegmoeder beloofde haar tante toen om mijn achternicht door een arts te laten onderzoeken. Vraag is of dat überhaupt is gebeurd." Het laatste gesprek met Willeke staat Mandy nog helder voor de geest. "Ze wilde zo graag bij haar tante wonen en was intens verdrietig. We hebben samen hard gehuild. Ik heb haar daarna nooit meer gezien." En dan is er nog een opmerkelijk verhaal van Anneke Mioch over een bedreiging. "Kort na de verdwijning is mijn dochter Geke bedreigd door Willekes pleegmoeder. 'Als jij bij de politie je mond opendoet over Willeke, weten we je te vinden', kreeg mijn dochter te horen. Zegt dat niet genoeg? Ik heb het allemaal aan de politie verteld. Maar ze deden er niets aan." Drie weken na de verdwijning zou Willekes kamer al zijn uitgeruimd. Haar tante: "Volgens de pleegmoeder zou Willeke nooit meer terugkeren. Hoe kon zij dat toen al weten?" De voorbije jaren hebben pleegmoeder Herna's gemoed niet verzacht: "Vriendinnen kon Willeke nooit houden, ze wilde altijd de baas spelen. Tja, ze was een weeskind en dat buitte ze leuk uit..." Politieonderzoek kwam er nooit In april 1992, drie maanden na de vermoedelijke moord op Willeke Dost, verklaarde een Drentse politieagent in deze krant "dat een misdrijf niet kon worden uitgesloten, maar dat de politie er geen touw aan kon vastknopen en de zaak sloot". Logisch gevolg was een grootschalig en diepgravend rechercheonderzoek met onder meer een uitgebreid sporenonderzoek in de boerderij in Koekange geweest, maar dat kwam er nooit. De Drentse politie weigert nu uit te leggen waarom dat niet is gebeurd. Verder weigert de politie commentaar op de vraag waarom in 2004, toen toenmalig cold-caserechercheur Gosewehr in een analyse voor de Drentse recherche klip en klaar vaststelde dat Willeke moet zijn omgebracht, niet alsnog een rechercheonderzoek is gestart. Het resultaat is dat de vermoedelijke moordenaar nog altijd vrij rondloopt.
http://www.telegraaf.nl/b ... EN__maar_VERMOORD___.html
Hoe laat Willeke 's nachts is weggeslopen, weten we niet", vervolgt de pleegmoeder. "Niemand van ons heeft iets gehoord en onze hond is niet aangeslagen. Mijn man is de volgende ochtend vroeg in haar kamer gaan kijken, want hij zou Willeke vanwege het vreselijke weer naar school brengen. Haar wekker bleek aan te staan, maar was nog niet afgegaan. We zochten er toen niets achter dat ze weg was. Ze moest die dag weliswaar veel later beginnen op school, maar ze had zich een jaar eerder ook al eens in de tijd vergist." Dat een vijftienjarige die pas rond kwart over tien op school moet zijn, al voor dag en dauw uit de veren is, is ongewoon. Maar nog veel vreemder is het dat Willekes pleegouders op dat moment geen alarm sloegen, de school niet belden en 's middags na schooltijd evenmin iets deden. "We gingen ervan uit dat ze bij een vriendin was." Volgens de Drentse belde zij uiteindelijk rond zeven uur in de avond Willekes vriendinnen, de kinderbescherming en toen de politie. Dat laatste blijkt echter niet te kloppen: de politie hoorde pas om kwart over tien die avond over de vermissing. Een echt onderzoek naar de verdwijning kwam nooit op gang. Er werd zelfs geen rechercheteam geformeerd. Dit terwijl de politie wist dat de tiener nauwelijks spullen had meegenomen. Pleegmoeder Herna: "Ze had geen geld, paspoort of haar treinkaart bij zich, maar haar rugzak was wel weg. Net als een foto van haar moeder, één onderbroek, een bh en de donkere winterjas van mijn zoon Bart. Verder was ook Willekes fiets verdwenen." Braaksporen waren er niet in de woning. Volgens de Drentse was de fiets van haar pleegdochter via een deur tussen de woning en schuur bereikt en de buitendeur van binnenuit ontsloten. Het bed op Willekes kamer lag volgens haar opengeslagen en er zou niets vreemds te zien zijn geweest. Om al die redenen kan worden uitgesloten dat Willeke uit haar kamer is ontvoerd en elders is omgebracht. De toenmalige Groningse cold-caserechercheur Dick Gosewehr bestudeerde met oud-politiepsycholoog Harrie Timmerman in 2004 het dossier in deze zaak en onderzocht ook andere scenario's. Gosewehr schreef er vervolgens een analyse voor de Drentse politie over. Terugkijkend zegt Timmerman: "Dossier is een groot woord; processen-verbaal zijn er niet, want de recherche heeft de verdwijning nooit onderzocht. Er bestaan slechts wat mutaties." De mogelijkheid dat Willeke met iemand een afspraak had en door haar afspraak, dan wel onderweg naar die afspraak door iemand is omgebracht, sluiten hij en Gosewehr uit. "Waarom zou zij dan in vredesnaam een foto van haar moeder, een setje ondergoed en een jas van haar pleegbroer meenemen? Bovendien had Willeke volgens haar omgeving geen vriendje of geheime aanbidder." Dat Willeke is weggelopen en -gebleven snijdt evenmin hout. Haar geld, papieren en treinabonnement lagen in haar kamer en het meisje had nauwelijks kleding bij zich. Na 15 januari is niets meer van haar rekening afgeschreven en ondanks alle publiciteit liet Willeke nimmer iets van zich horen. Gosewehr en Timmerman: "Opmerkelijk is verder dat geen mens Willeke die nacht heeft zien fietsen en niemand haar na 15 januari 1992 ooit nog heeft waargenomen." Resteert een misdrijf, het enige reële scenario in deze zaak. Wie precies de dader is, is onbekend. Maar het gedrag van de pleegouders is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Ze waarschuwden immers pas laat in de avond de politie, terwijl alle schoolboeken van Willeke 's ochtends op haar kamer lagen, het meisje niet had ontbeten en haar matineuze vertrek niet strookte met de verlate schooldag. En dan zijn er nog opvallende getuigenverklaringen. Willekes pleegmoeder, die dinsdagavond ziek zou zijn geworden, stond volgens een getuige wél een uur lang met haar te praten toen zij thuis werd afgezet. Bovendien viel het deze persoon op dat het buitenlicht boven de schuurdeur, dat normaal gesproken altijd brandde, die avond uit was en de schuurdeur openstond alsof iemand nog met de auto weg was. Buren keken enkele dagen later bovendien raar op toen zij zagen hoe Willekes pleegouders allerlei spullen stonden te verbranden.
Detail
En de verdwenen rugzak, foto, ondergoed, winterjas en fiets, waaruit zou blijken dat Willeke is weggelopen? Dat kan volgens Gosewehr en Timmerman een staaltje 'staging' zijn; het veranderen van het plaats delict met de bedoeling de politie op het verkeerde been te zetten. Belangrijk detail: altijd gebeurt dat door een dader die een bekende is van het slachtoffer. Maar er is meer. De afgelopen dagen voerde deze krant gesprekken met getuigen uit Willekes omgeving. Onafhankelijk van elkaar verklaren zij dat het meisje doodsbang was voor haar pleegfamilie, met name voor haar pleegvader en twee pleegbroers. "Willeke noemde de mannen seksmaniakken. Ik heb een dagboekje van haar gelezen, waarin Willeke heeft geschreven dat zij vaak naar haar stonden te loeren als ze onder de douche stond", aldus haar tante. Volgens Anneke Mioch, moeder van Willekes beste vriendin Geke, verkeerde het meisje kort voor haar verdwijning in grote nood. "Willeke wilde me dringend spreken, omdat ze zwanger zei te zijn en niet wist wat ze moest doen. Ik kon op dat moment niet en sprak af om een week later in alle rust met haar te praten. Zover kwam het nooit. Willeke was na enkele dagen opeens weg." Willekes achternichtje Mandy, een leeftijdsgenoot bij wie zij van jongs af aan vaak logeerde en speelde, benadrukt evenals de twee andere vrouwen dat Willeke diep ongelukkig was bij haar pleegfamilie. "De zeldzame momenten dat ik er ben geweest, vond ik het daar vreselijk. Pas later realiseerde ik me dat Willeke misschien van alles heeft meegemaakt. Toen ze eens bij ons logeerde zaten het matras, beddengoed en haar ondergoed onder het bloed. Zo veel bloed, dat dit onmogelijk van menstruatie kon zijn. Willekes pleegmoeder beloofde haar tante toen om mijn achternicht door een arts te laten onderzoeken. Vraag is of dat überhaupt is gebeurd." Het laatste gesprek met Willeke staat Mandy nog helder voor de geest. "Ze wilde zo graag bij haar tante wonen en was intens verdrietig. We hebben samen hard gehuild. Ik heb haar daarna nooit meer gezien." En dan is er nog een opmerkelijk verhaal van Anneke Mioch over een bedreiging. "Kort na de verdwijning is mijn dochter Geke bedreigd door Willekes pleegmoeder. 'Als jij bij de politie je mond opendoet over Willeke, weten we je te vinden', kreeg mijn dochter te horen. Zegt dat niet genoeg? Ik heb het allemaal aan de politie verteld. Maar ze deden er niets aan." Drie weken na de verdwijning zou Willekes kamer al zijn uitgeruimd. Haar tante: "Volgens de pleegmoeder zou Willeke nooit meer terugkeren. Hoe kon zij dat toen al weten?" De voorbije jaren hebben pleegmoeder Herna's gemoed niet verzacht: "Vriendinnen kon Willeke nooit houden, ze wilde altijd de baas spelen. Tja, ze was een weeskind en dat buitte ze leuk uit..." Politieonderzoek kwam er nooit In april 1992, drie maanden na de vermoedelijke moord op Willeke Dost, verklaarde een Drentse politieagent in deze krant "dat een misdrijf niet kon worden uitgesloten, maar dat de politie er geen touw aan kon vastknopen en de zaak sloot". Logisch gevolg was een grootschalig en diepgravend rechercheonderzoek met onder meer een uitgebreid sporenonderzoek in de boerderij in Koekange geweest, maar dat kwam er nooit. De Drentse politie weigert nu uit te leggen waarom dat niet is gebeurd. Verder weigert de politie commentaar op de vraag waarom in 2004, toen toenmalig cold-caserechercheur Gosewehr in een analyse voor de Drentse recherche klip en klaar vaststelde dat Willeke moet zijn omgebracht, niet alsnog een rechercheonderzoek is gestart. Het resultaat is dat de vermoedelijke moordenaar nog altijd vrij rondloopt.
http://www.telegraaf.nl/b ... EN__maar_VERMOORD___.html
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 8 december 2011 om 23:37
quote:pastapesto schreef op 08 december 2011 @ 23:28:
@nummerzoveel, hoezo vind jij dat ik die vrouw veroordeel? Ik zeg volgens mij alleen dat ik versteld sta van haar reactie. Ik vond dit interview werkelijk te bizar, maar ik zal echt niet beweren dat zij de dader is o.i.d.Wat voor soort emoties had jij normaal gevonden?
@nummerzoveel, hoezo vind jij dat ik die vrouw veroordeel? Ik zeg volgens mij alleen dat ik versteld sta van haar reactie. Ik vond dit interview werkelijk te bizar, maar ik zal echt niet beweren dat zij de dader is o.i.d.Wat voor soort emoties had jij normaal gevonden?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 8 december 2011 om 23:47
vrijdag 9 december 2011 om 00:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 december 2011 @ 23:37:
[...]
Wat voor soort emoties had jij normaal gevonden?
(sorry, ik zie nu deze vraag pas)
Nou, ze had echt niet in huilen uit hoeven barsten, maar ze had naar mijn mening toch wel iets empatischer kunnen reageren.. Het kwam nu op mij over alsof ze het erger vond dat haar land was omgewoeld dan dat haar pleegdochter vermist/vermoord is. En dat dan in combinatie met "ik bleef in bed liggen, want ik moest fit zijn" en "nee, ik mis haar niet". Ik heb met open mond gekeken..
[...]
Wat voor soort emoties had jij normaal gevonden?
(sorry, ik zie nu deze vraag pas)
Nou, ze had echt niet in huilen uit hoeven barsten, maar ze had naar mijn mening toch wel iets empatischer kunnen reageren.. Het kwam nu op mij over alsof ze het erger vond dat haar land was omgewoeld dan dat haar pleegdochter vermist/vermoord is. En dat dan in combinatie met "ik bleef in bed liggen, want ik moest fit zijn" en "nee, ik mis haar niet". Ik heb met open mond gekeken..
vrijdag 9 december 2011 om 00:30
quote:nummerzoveel schreef op 08 december 2011 @ 23:27:
Idd, ontzettend triest, BGB
@MV helaas kunnen we dat niet meer checken bij onze Peterrrr specialiste.
Gevonden, het kwam mij al te bekend voor.
http://www.peterrdevries.nl/search/?q=willeke+dost
Idd, ontzettend triest, BGB
@MV helaas kunnen we dat niet meer checken bij onze Peterrrr specialiste.
Gevonden, het kwam mij al te bekend voor.
http://www.peterrdevries.nl/search/?q=willeke+dost
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
vrijdag 9 december 2011 om 06:26
Totaal eens met nummerzoveel. Dat het op je over kwam alsof ze d'r land belangrijker vond dan d'r pleegdochter, is iets wat je er zelf van maakt. Niet iedereen reageert hetzelfde en als je al zo lang in deze ellende zit en zo lang als verdachte wordt gezien (en mensen op een forum vinden dat je te weinig emotie toont), dan kan je daar best afgestompt van raken.
vrijdag 9 december 2011 om 10:01
Waarom mocht dit meisje niet bij haar familie opgroeien? Het is toch meer dan logisch eigenlijk dat als beide ouders sterven, dat kindjes dan opgroeien bij opa en oma of tante en oom? Zo hebben wij dat ook geregeld.
Ik vind het zo ontzettend zielig voor Willeke. Wat zal dat meisje zich ellendig hebben moeten gevoeld, afgesneden van haar familie door een waanzinnige bij de kinderbescherming. Ik vind het gewoon om te kotsen eigenlijk. Bah! Wordt er ontzettend verdrietig van. Arm arm meisje.
Ik vind het zo ontzettend zielig voor Willeke. Wat zal dat meisje zich ellendig hebben moeten gevoeld, afgesneden van haar familie door een waanzinnige bij de kinderbescherming. Ik vind het gewoon om te kotsen eigenlijk. Bah! Wordt er ontzettend verdrietig van. Arm arm meisje.
vrijdag 9 december 2011 om 10:07
Toen het onderzoek naar Willeke's verdwijning dit jaar of vorig jaar weer werd opgestart raakte de berichtgeving me. Wat er ook gebeurd is, het is vreselijk tragisch dat zo'n jong meisje verdwenen is en waarschijnlijk niet meer leeft. Dat er iets mis kán zijn in pleeggezinnen is zeker waar, of het hier ook zo was zullen we waarschijnlijk nooit zeker weten. Dat vind ik eigenlijk het naarste: dat (bijna?) niemand weet wat er met Willeke gebeurd is en dat eventuele daders ermee weg zijn gekomen.
Overigens kan ik me pastapesto's reactie best voorstellen: wat die vrouw ook heeft meegemaakt, of ze er nou iets mee te maken heeft of niet, het is niet erg empathisch van haar om zulke uitspraken te doen. Al geef ik de mensen die benadrukken dat haar houding allerlei oorzaken kan hebben, ook gelijk.
Overigens kan ik me pastapesto's reactie best voorstellen: wat die vrouw ook heeft meegemaakt, of ze er nou iets mee te maken heeft of niet, het is niet erg empathisch van haar om zulke uitspraken te doen. Al geef ik de mensen die benadrukken dat haar houding allerlei oorzaken kan hebben, ook gelijk.
vrijdag 9 december 2011 om 10:12
tegenwoordig geeft ,,men,, de voorkeur aan plaatsing bij de familie. maar destijds was dat een beetje anders.
ik ben er mee bezig geweest toen ik weduwe werd.
je moet alleen niet de pech hebben dat een paar overijverige idioten zich ermee gaan bemoeien.
ik moet er niet aan denken dat 1 van mijn kids bij zo,n vreemde familie ergens op een afgelegen boerderij geplaatst wordt en maar beperkt contact mag hebben met mijn familie.
ik ben er mee bezig geweest toen ik weduwe werd.
je moet alleen niet de pech hebben dat een paar overijverige idioten zich ermee gaan bemoeien.
ik moet er niet aan denken dat 1 van mijn kids bij zo,n vreemde familie ergens op een afgelegen boerderij geplaatst wordt en maar beperkt contact mag hebben met mijn familie.
wij slapen nooit.
zondag 9 december 2012 om 21:07
Een tante van de 20 jaar geleden spoorloos verdwenen Willeke Dost wil justitie dwingen dat Willekes toenmalige pleegmoeder en -broer alsnog worden vervolgd. Volgens de tante weten zij meer van de verdwijning van het toen 15-jarige meisje.
http://www.trouw.nl/tr/nl ... ijning-Willeke-Dost.dhtml
Ik heb het interview met de pleegmoeder nog eens teruggezien en wat mij opviel was het volgende:
In het interview laat de pleegmoeder foto's zien van de opgravingen in de weide bij de boerderij en zegt ze: "Nou dit is de ellende in de wei. Dat moest op een gegeven moment wilden ze dat per se en toen dacht ik moet ik daar nog tegen protesteren, dan gaan ze denken dat er echt wat ligt. Nou, er ligt wel wat, wat vuilnis van het dorp van vroeger, maar geen Willeke."
De enige manier om te weten dat Willeke niet in het weiland gevonden zal worden, is wanneer ze weet waar ze wel ligt.
Er zijn in het interview heel wat andere indicaties dat de pleegmoeder een misleidend verhaal houdt. Als ze over de ochtend van de verdwijning van Willeke wordt gevraagd bijvoorbeeld, heeft ze het vooral over haar eigen alibi: ze was ziek, ze lag te slapen, ze lag "lekker te pitten". De focus op het eigen alibi tref je vaak aan bij schuldige verdachten.
Ook de negatieve manier waarover ze over Willeke spreekt (laat een foto zien: "Dit vind ik heel typisch. Dit is Willeke. Ze deed duidelijk niet mee.") Het in een negatief daglicht stellen van het slachtoffer is ook iets dat vaak terugkomt in de verklaringen van schuldige personen.
Ik begrijp heel goed dat deze vrouw na twintig jaar nog steeds verdachte is. Ik hoop van harte dat er ooit duidelijkheid in deze zaak komt.
http://www.trouw.nl/tr/nl ... ijning-Willeke-Dost.dhtml
Ik heb het interview met de pleegmoeder nog eens teruggezien en wat mij opviel was het volgende:
In het interview laat de pleegmoeder foto's zien van de opgravingen in de weide bij de boerderij en zegt ze: "Nou dit is de ellende in de wei. Dat moest op een gegeven moment wilden ze dat per se en toen dacht ik moet ik daar nog tegen protesteren, dan gaan ze denken dat er echt wat ligt. Nou, er ligt wel wat, wat vuilnis van het dorp van vroeger, maar geen Willeke."
De enige manier om te weten dat Willeke niet in het weiland gevonden zal worden, is wanneer ze weet waar ze wel ligt.
Er zijn in het interview heel wat andere indicaties dat de pleegmoeder een misleidend verhaal houdt. Als ze over de ochtend van de verdwijning van Willeke wordt gevraagd bijvoorbeeld, heeft ze het vooral over haar eigen alibi: ze was ziek, ze lag te slapen, ze lag "lekker te pitten". De focus op het eigen alibi tref je vaak aan bij schuldige verdachten.
Ook de negatieve manier waarover ze over Willeke spreekt (laat een foto zien: "Dit vind ik heel typisch. Dit is Willeke. Ze deed duidelijk niet mee.") Het in een negatief daglicht stellen van het slachtoffer is ook iets dat vaak terugkomt in de verklaringen van schuldige personen.
Ik begrijp heel goed dat deze vrouw na twintig jaar nog steeds verdachte is. Ik hoop van harte dat er ooit duidelijkheid in deze zaak komt.
