Actueel
alle pijlers
Prinsjesdag 2008
dinsdag 16 september 2008 om 19:50
Als je na 20 jaar werken nog steeds net iets meer verdient dan de minima, zoals je zelf zegt, doe je toch iets fout.
Zoek eens een andere baan bijvoorbeeld. Als je 12,50 net per maand extra gaat verdienen heb je dat eigen risico er al weer uit.
Je kunt ook iedere dag 41 eurocent in een oude sok stoppen. Ben je er ook.
woensdag 17 september 2008 om 07:12
woensdag 17 september 2008 om 09:00
In dit land wonen ook mensen die gewoon met hun handen werken en dat wordt meestal niet zo gezellig beloond. Ik geef alleen maar aan dat wij 20 jaar geleden goed konden rondkomen. Mijn salaris werd helemaal gespaard terwijl dat nu ook op gaat. Oke we hadden dan wel geen computer en mobiele telefoon maar wel een auto en gingen op vakantie.
woensdag 17 september 2008 om 11:56
Wat een vooroordeel. Dus omdat het wel eens zo kan zijn dat een metselaar in zijn vrije tijd wel eens een vloertje tegelt houden we het salaris maar laag. En al die witteboordencriminelen dan met hun bijbaantjes? Alsof iemand voor zijn of haar lol na een zware werkdag er nog op uit moet om bij te klussen.
woensdag 17 september 2008 om 12:10
Het is dacht ik al eens eerder op het forum geplaatst, maar hier toch maar weer een link naar een leuk artikel over 'het welvaartsraadsel'.
Naar aanleiding van wat lammy schrijft, dat je twintig jaar geleden met 1 inkomen veel meer kon bekostigen dan tegenwoordig met 2 inkomens.
Uit het artikel:
"Rijker dan je ouders...
Het huisartsengezin Haafkamp vormt een mooie casestudy als het over de ontwikkeling van de welvaart in Nederland gaat.
In 1960 kocht vader Haafkamp een groot vrijstaand huis met een riante tuin in de buurt van Hengelo, voor veertigduizend gulden. Er kwamen drie kinderen.
De oudste zoon Pieter, geboren in 1964, werd ook huisarts en kocht het huis begin jaren negentig van zijn vader voor vierhonderdduizend gulden. Vandaag zou het ongeveer achthonderdduizend euro moeten opbrengen.
Vader Haafkamp deed zijn werk in een Volkswagen kever van dertienhonderd gulden. Zijn zoon rijdt in een auto van rond de vijfendertigduizend euro.
Vader Jan en moeder Marga Haafkamp gingen één keer per jaar op vakantie naar de Costa Brava. Hun zoon Pieter gaat twee keer skiën, één keer met zijn hele gezin en nog een keer met vrienden. Daarnaast neemt hij het hele gezin drie weken mee op zomervakantie. Samen met zijn vrouw gaat hij een paar keer op kortere vakanties.
Twee gelijke gezinnen, twee dezelfde beroepen, levend in hetzelfde huis. Je zou dus kunnen verwachten dat ze ook wat welvaart betreft in dezelfde groep vallen.
Het eerste dat opvalt is dat Pieter ruim tien keer zoveel betaalt voor hetzelfde huis als zijn vader in 1960, terwijl de inflatie tussen 1960 en nu 'slechts' een factor 5,37 bedroeg (zie grafiek hiernaast). Het tweede is dat Pieters gezin op veel ruimere voet leeft dan dat van zijn vader. Je zou kunnen concluderen dat de veertigers veel meer welvaart kennen dan hun ouders.
...Of toch armer?
Niet per se, want tegenover deze berekening kun je een heel andere plaatsen: De vrouw van Pieter Haafkamp is apotheker en neemt een inkomen mee naar huis dat vergelijkbaar is met dat van hem. Ze zijn volledige tweeverdieners.
In het gezin in de jaren zestig, werkte alleen vader Haafkamp. Zijn vrouw zorgde voor de kinderen. Ze hielp weliswaar mee in de huisartsenpraktijk, maar had geen eigen inkomsten. Jan Haafkamp slaagde er met zijn ene inkomen in om een gezin van drie te onderhouden. Er was zelfs ruimte genoeg voor een werkster en een kinderoppas aan huis.
Dat zou nu nooit meer lukken.
De beide salarissen van Pieter en zijn vrouw zijn hard nodig om alle rekeningen te betalen en zelfstandig pensioen op te bouwen. Zelfs met één kind is het vandaag al moeilijk rondkomen van een enkel salaris. Met vier kinderen is dat uitgesloten.
Volgens de Wageningse gezinssocioloog Kees de Hoog komen grote gezinnen alleen nog voor onder de armste en de allerrijkste Nederlanders.
De conclusie uit déze vergelijking lijkt dus onvermijdelijk dat wij er juist veel slechter aan toe zijn dan onze ouders: we hebben nu twee inkomens nodig om hetzelfde welvaartspeil te bereiken als onze ouders."
Bron: http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=784807
Naar aanleiding van wat lammy schrijft, dat je twintig jaar geleden met 1 inkomen veel meer kon bekostigen dan tegenwoordig met 2 inkomens.
Uit het artikel:
"Rijker dan je ouders...
Het huisartsengezin Haafkamp vormt een mooie casestudy als het over de ontwikkeling van de welvaart in Nederland gaat.
In 1960 kocht vader Haafkamp een groot vrijstaand huis met een riante tuin in de buurt van Hengelo, voor veertigduizend gulden. Er kwamen drie kinderen.
De oudste zoon Pieter, geboren in 1964, werd ook huisarts en kocht het huis begin jaren negentig van zijn vader voor vierhonderdduizend gulden. Vandaag zou het ongeveer achthonderdduizend euro moeten opbrengen.
Vader Haafkamp deed zijn werk in een Volkswagen kever van dertienhonderd gulden. Zijn zoon rijdt in een auto van rond de vijfendertigduizend euro.
Vader Jan en moeder Marga Haafkamp gingen één keer per jaar op vakantie naar de Costa Brava. Hun zoon Pieter gaat twee keer skiën, één keer met zijn hele gezin en nog een keer met vrienden. Daarnaast neemt hij het hele gezin drie weken mee op zomervakantie. Samen met zijn vrouw gaat hij een paar keer op kortere vakanties.
Twee gelijke gezinnen, twee dezelfde beroepen, levend in hetzelfde huis. Je zou dus kunnen verwachten dat ze ook wat welvaart betreft in dezelfde groep vallen.
Het eerste dat opvalt is dat Pieter ruim tien keer zoveel betaalt voor hetzelfde huis als zijn vader in 1960, terwijl de inflatie tussen 1960 en nu 'slechts' een factor 5,37 bedroeg (zie grafiek hiernaast). Het tweede is dat Pieters gezin op veel ruimere voet leeft dan dat van zijn vader. Je zou kunnen concluderen dat de veertigers veel meer welvaart kennen dan hun ouders.
...Of toch armer?
Niet per se, want tegenover deze berekening kun je een heel andere plaatsen: De vrouw van Pieter Haafkamp is apotheker en neemt een inkomen mee naar huis dat vergelijkbaar is met dat van hem. Ze zijn volledige tweeverdieners.
In het gezin in de jaren zestig, werkte alleen vader Haafkamp. Zijn vrouw zorgde voor de kinderen. Ze hielp weliswaar mee in de huisartsenpraktijk, maar had geen eigen inkomsten. Jan Haafkamp slaagde er met zijn ene inkomen in om een gezin van drie te onderhouden. Er was zelfs ruimte genoeg voor een werkster en een kinderoppas aan huis.
Dat zou nu nooit meer lukken.
De beide salarissen van Pieter en zijn vrouw zijn hard nodig om alle rekeningen te betalen en zelfstandig pensioen op te bouwen. Zelfs met één kind is het vandaag al moeilijk rondkomen van een enkel salaris. Met vier kinderen is dat uitgesloten.
Volgens de Wageningse gezinssocioloog Kees de Hoog komen grote gezinnen alleen nog voor onder de armste en de allerrijkste Nederlanders.
De conclusie uit déze vergelijking lijkt dus onvermijdelijk dat wij er juist veel slechter aan toe zijn dan onze ouders: we hebben nu twee inkomens nodig om hetzelfde welvaartspeil te bereiken als onze ouders."
Bron: http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=784807
donderdag 18 september 2008 om 11:05
Lammy, wat jij zegt is onwaar. Een beginnend loodgieter verdient tegenwoordig meer dan een beginnend academicus.
Zie nu.nl.
Zie nu.nl.
