Actueel
alle pijlers
"Gezinsdrama op de A73"
maandag 5 mei 2008 om 16:33
maandag 5 mei 2008 om 16:47
Wat dacht je van deze, in duizendfout.
***************************************
Bijna 4000 doden door cycloon Birma
***************************************
` Het dodental in Birma door de cycloon
Nargis is opgelopen tot bijna 4000,
heeft de staatsomroep bekendgemaakt.
Bijna 3000 mensen worden vermist.De
cycloon richtte dit weekeinde grote
verwoestingen aan rond Rangoon,de
belangrijkste stad van het land.
Vanochtend stond het dodental nog rond
de 350.Secretaris-generaal Ban Ki-moon
van de VN heeft Birma hulp aangeboden
en zijn deelneming betuigd.In grote
delen van het land is de elektriciteit
uitgevallen en zijn mensen dakloos.
Ondanks de natuurramp wil de junta op
10 mei het referendum over de nieuwe
grondwet laten doorgaan.
***************************************
***************************************
Bijna 4000 doden door cycloon Birma
***************************************
` Het dodental in Birma door de cycloon
Nargis is opgelopen tot bijna 4000,
heeft de staatsomroep bekendgemaakt.
Bijna 3000 mensen worden vermist.De
cycloon richtte dit weekeinde grote
verwoestingen aan rond Rangoon,de
belangrijkste stad van het land.
Vanochtend stond het dodental nog rond
de 350.Secretaris-generaal Ban Ki-moon
van de VN heeft Birma hulp aangeboden
en zijn deelneming betuigd.In grote
delen van het land is de elektriciteit
uitgevallen en zijn mensen dakloos.
Ondanks de natuurramp wil de junta op
10 mei het referendum over de nieuwe
grondwet laten doorgaan.
***************************************
maandag 5 mei 2008 om 17:16
Precies, mij ook. Ik vond het ook geen leuke opmerking van Willem...
Het grijpt ook aan denk ik, omdat het zo dichtbij is, en ons ook kan gebeuren. En een ramp als in Birma is voor ons niet denkbaar, en daarom toch (helaas) wat verder van ons bed.
Daarnaast zijn grote getallen toch al zo ongrijpbaar... Schijnt psychologisch ook zo te werken...
maandag 5 mei 2008 om 17:28
Dat denk ik ook, Vinyl, over die aantallen. Toch zijn de grotere rampen op dit moment niet een ver-van-mijn-bed show, ik zit in het buitenland, en werk op dit moment intensief samen met een overlevende van de tsunami. Misschien dat ik juist daarom even zo gevoelig ben voor dit soort nieuws. En misschien is het inderdaad zo dat je brein zoveel aantallen niet aankan...Ik snap ook niet zo goed waarom dit relatief" kleine wereldnieuws" ( begrijp me niet verkeerd) me juist zo aantrekt. De 4 mensen in plaats van de grote aantallen.
Ik weet het niet. Ik zit op dit moment in mijn hotelkamer in China , en de gezinsramp deed mij denken aan het feit dat ik op dit moment bezig ben met trouwplannen, gezinsplannen... en dan grijpt zoiets me zooo aan: in een klap kan zoiets dus over zijn. Moest echt even een traan laten, en dacht aan mijn geliefde, die thuis op mij wacht...
Ik weet het niet. Ik zit op dit moment in mijn hotelkamer in China , en de gezinsramp deed mij denken aan het feit dat ik op dit moment bezig ben met trouwplannen, gezinsplannen... en dan grijpt zoiets me zooo aan: in een klap kan zoiets dus over zijn. Moest echt even een traan laten, en dacht aan mijn geliefde, die thuis op mij wacht...
maandag 5 mei 2008 om 17:36
maandag 5 mei 2008 om 17:40
Ik probeer me op dit moment eens voor te stellen hoe het in Birma is. Weet je, het lukt niet eens!
Hoe zouden mensen met dit soort dingen omgaan? Ik bedoel, hoe kan een menselijk brein ooit dit verdriet verwerken? Hoe kun je ooit nog leven als je echt iets heel gruwelijks hebt meegemaakt? Zoals je ouders zien verbranden of je kinderen voor je ogen zien worden afgeschoten? Zou je brein daar ook "shortcuts" voor hebben? Ik weet dat mijn brein in geval van ramp in elk geval dingen opzettelijk vergeet, maar mijn rampen zijn nooit van dergelijke omvang geweest dat ik echt een ervaringsdeskundige ben........Ik heb laatst het dagboek gelezen dat een vriendin uitgaf vlak voor haar dood. Er schijnt berusting te komen, maar sommige dingen zijn toch niet om je bij neer te kunnen leggen? Wat als het je blijft achtervolgen?
Hoe zouden mensen met dit soort dingen omgaan? Ik bedoel, hoe kan een menselijk brein ooit dit verdriet verwerken? Hoe kun je ooit nog leven als je echt iets heel gruwelijks hebt meegemaakt? Zoals je ouders zien verbranden of je kinderen voor je ogen zien worden afgeschoten? Zou je brein daar ook "shortcuts" voor hebben? Ik weet dat mijn brein in geval van ramp in elk geval dingen opzettelijk vergeet, maar mijn rampen zijn nooit van dergelijke omvang geweest dat ik echt een ervaringsdeskundige ben........Ik heb laatst het dagboek gelezen dat een vriendin uitgaf vlak voor haar dood. Er schijnt berusting te komen, maar sommige dingen zijn toch niet om je bij neer te kunnen leggen? Wat als het je blijft achtervolgen?
maandag 5 mei 2008 om 19:42
maandag 5 mei 2008 om 22:25
dinsdag 6 mei 2008 om 09:04
Het is inderdaad een vervelend stukje snelweg, op de foto's in de Metro vandaag was te zien dat het nog voor de splitsing is gebeurd (waar nu nog maar 1 rijbaan is waar er voorheen twee doorgingen).
Echt vreselijk!!! Manlief zij ook gelijk dat hij in zo'n geval ook liever met het hele gezin zou zijn. Heel veel sterkte voor de nabestaanden!!!
Ik denk dat wanneer je iets ergs meemaakt je daar inderdaad een soort coping mechanisme voor opzet waardoor je toch door kunt gaan. Alleen is dit niet failproof, want het komt er uiteindelijk wel op een andere manier uit.
Ik heb zelf de aanslagen in Londen van redelijk dichtbij meegemaakt (en dan nog niet eens iets gezien!). Nog geen maand later op vakantie een bomaanslag van dichtbij meegemaakt (wederom niets gezien, maar wel de explosie, de schokgolf waardoor het glas (speciaal soort glas wat nagenoeg onbreekbaar is) ruim 10 cm uitboog van z'n normale positie, de paniek op straat, ge gespringen ruiten en de onbeschrijfbare sfeer erna).
Ik kan er best rustig over praten alsof het niets is. Door er nonchalant over te doen creeer ik afstand. Maar het heeft wel ergens iets geknakt. Ik raak snel overstuur (bij het zien van ambulances, journaal etc.) en ben erg schichtig (harde geluiden, druktes in besloten ruimtes).
Bepaald nieuws volg ik ook bewust niet omdat het te dicht bij komt en ik er niet mee om kan gaan.
Echt vreselijk!!! Manlief zij ook gelijk dat hij in zo'n geval ook liever met het hele gezin zou zijn. Heel veel sterkte voor de nabestaanden!!!
Ik denk dat wanneer je iets ergs meemaakt je daar inderdaad een soort coping mechanisme voor opzet waardoor je toch door kunt gaan. Alleen is dit niet failproof, want het komt er uiteindelijk wel op een andere manier uit.
Ik heb zelf de aanslagen in Londen van redelijk dichtbij meegemaakt (en dan nog niet eens iets gezien!). Nog geen maand later op vakantie een bomaanslag van dichtbij meegemaakt (wederom niets gezien, maar wel de explosie, de schokgolf waardoor het glas (speciaal soort glas wat nagenoeg onbreekbaar is) ruim 10 cm uitboog van z'n normale positie, de paniek op straat, ge gespringen ruiten en de onbeschrijfbare sfeer erna).
Ik kan er best rustig over praten alsof het niets is. Door er nonchalant over te doen creeer ik afstand. Maar het heeft wel ergens iets geknakt. Ik raak snel overstuur (bij het zien van ambulances, journaal etc.) en ben erg schichtig (harde geluiden, druktes in besloten ruimtes).
Bepaald nieuws volg ik ook bewust niet omdat het te dicht bij komt en ik er niet mee om kan gaan.
woensdag 7 mei 2008 om 09:21
Mogelijk hadden er mensen uit die auto gered kunnen worden als omstanders een zg. "life hammer" hadden gebruikt om snel de ruiten in te slaan.
Zo'n ding ligt denk ik wel in de meeste auto's. Maar de tegenwoordigheid van geest om in zo'n noodsituatie direkt effektief handelend op te treden heeft niet iedereen.
Door zo'n bericht ga ik weer nadenken over wat ik zou kunnen en moeten doen als mij ooit zoiets overkomt. Op het moment zelf heb je geen tijd om rustig na te denken dus kan je het beter vooraf doen. Hopelijk reageer je dan - àls het ooit jezelf zou betreffen - automatisch op een effectieve manier.
Overigens: sla altijd een zijruit in bij nood, voor- en achterruit zijn van gelaagd glas en veel moeilijker te breken. En sla in een hoek, dus niet midden op de ruit. Dan breekt hij veel sneller.
Zo'n ding ligt denk ik wel in de meeste auto's. Maar de tegenwoordigheid van geest om in zo'n noodsituatie direkt effektief handelend op te treden heeft niet iedereen.
Door zo'n bericht ga ik weer nadenken over wat ik zou kunnen en moeten doen als mij ooit zoiets overkomt. Op het moment zelf heb je geen tijd om rustig na te denken dus kan je het beter vooraf doen. Hopelijk reageer je dan - àls het ooit jezelf zou betreffen - automatisch op een effectieve manier.
Overigens: sla altijd een zijruit in bij nood, voor- en achterruit zijn van gelaagd glas en veel moeilijker te breken. En sla in een hoek, dus niet midden op de ruit. Dan breekt hij veel sneller.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
woensdag 7 mei 2008 om 11:54
't Is altijd makkelijk om achteraf te zeggen "als"... Ik ga daar geen discussie over aan omdat ik dat gewoon niet gepast vind. Weet niet of een van jullie wel eens een autobrand hebben gezien / meegemaakt, maar dat grijpt zo snel om zich heen dat je nauwelijks een halve minuut hebt om uit de auto te komen. Als dan ook de deuren nog eens geblokkeerd zijn heb je echt geen schijn van kans...Gruwelijk.
woensdag 7 mei 2008 om 12:23
De ouders waren op slag dood of in ieder geval bewusteloos,een automobilist die het gezien heeft heeft namelijk nog de achterportieren geprobeerd open te maken omdat de kinderen nog leefden want ze zaten te schreeuwen.Maar de portiers waren niet open te krijgen waarschijnlijk kinderslot.En daarop klonk de eerste knal al en is de automobilst die wou helpen van de auto weggerend kort daarop de volgende knallen en alles stond in brand.
Ik las het gisteren of was het eergisteren al in de stentor .
Ik las het gisteren of was het eergisteren al in de stentor .
woensdag 7 mei 2008 om 14:23
Oh en dat hamertjes verhaal is leuk bedoeld, maar dit was echt secondenwerk. Voordat je dan als omstander de tegenwoordigheid van geest hebt om je hamertje te gaan halen....
Bovendien vind ik dit wel erg passen in de lobby van de minister van verkeer met zijn hamertjes verhaal, koren op zijn molen.
Bovendien vind ik dit wel erg passen in de lobby van de minister van verkeer met zijn hamertjes verhaal, koren op zijn molen.
anoniem_60846 wijzigde dit bericht op 07-05-2008 14:23
Reden: lettertje erbij
Reden: lettertje erbij
% gewijzigd
woensdag 7 mei 2008 om 14:26
Bij onze beide auto's gaan de deuren automatisch op slot als je harder dan 20 km per uur rijdt. Dat is dan met name dat ze portieren niet opengetrokken kunnen worden als je stilstaat.
Pas als je ze van binnen opent, wordt de blokkering opgeheven.
Volgens het krantenartikel wordt de blokkering ook automatisch opgeheven als de airbags uitgaan of als de gordelspanners worden aangetrokken.
Daarnaast is het portier van onze dochter ook nog afgesloten met kinderslot zodat zij de deur niet van binnenuit open kan doen; maar dat staat er dus verder los van.
Vind het ook allemaal wel erg makkelijk praten. Kan me zo voorstellen dat als je zoiets ziet gebeuren je ernaar toe rent, en voordat je het door hebt staat de hele boel in lichterlaaie. Je hebt dan echt geen tijd om even je lifehammer te pakken, de ramen in te tikken, de kinderen uit het stoeltjes te halen etc etc.
Als de zaak niet ontploft zou zijn, misschien wel, maar in dit geval: nee!
Pas als je ze van binnen opent, wordt de blokkering opgeheven.
Volgens het krantenartikel wordt de blokkering ook automatisch opgeheven als de airbags uitgaan of als de gordelspanners worden aangetrokken.
Daarnaast is het portier van onze dochter ook nog afgesloten met kinderslot zodat zij de deur niet van binnenuit open kan doen; maar dat staat er dus verder los van.
Vind het ook allemaal wel erg makkelijk praten. Kan me zo voorstellen dat als je zoiets ziet gebeuren je ernaar toe rent, en voordat je het door hebt staat de hele boel in lichterlaaie. Je hebt dan echt geen tijd om even je lifehammer te pakken, de ramen in te tikken, de kinderen uit het stoeltjes te halen etc etc.
Als de zaak niet ontploft zou zijn, misschien wel, maar in dit geval: nee!
