Actueel
alle pijlers
"Grote gezinnen"
donderdag 20 augustus 2009 om 14:36
donderdag 20 augustus 2009 om 14:38
Dat is het inderdaad Bianca. ik vond het heel erg moeilijk om te gaan met het verdriet dat mijn knullen hun zusje niet meer hadden. En ik heb me vaak afgevraagd of ik het wel goed had gedaan. Want daar heb ik toch wel heel lang een schuldgevoel over gehad. Heb ik de jongens wel goed opgevangen, getroost? Ik wist niet eens meer hoe ik dat had gedaan. Vol van mijn eigen verdriet kon me er niets van herinneren. Maar we hebben het er laatst met de mannen over gehad. Hoe zij dat hadden ervaren en nu blijkt dat het toch goed was. Dat ze het fijn vonden altijd over hun zusje te kunnen praten en te lachen om de streken die ze altijd uithaalde. Voor mij was dat een grote opluchting. Het enige trauma wat ze hebben over gehouden aan hun jeugd is dat ze gekookte aardappelen moesten eten als die op tafel stonden. En daar gruwelde ze van. Ik heb me wel afgevraagd of ik echt zo streng was geweest.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:44
quote:misschicken schreef op 20 augustus 2009 @ 14:34:
[...]
Nou dat was geen vooroordeel hoor, ik was bij de begrafenis en ik heb de woorden uit de mond van de voorganger horen komen.
Ik had na de preek zo'n afkeer van de man dat ik het me nu nog kan herinneren, en het is heel wat jaren geleden.
Overigens zei ik niet dat ze zo'n gebeurtenis zien als een straf van god, ik zei dat de verstandelijke handicap werd gezien als een straf van god.
Vlak na het overlijden van mijn meis kwam kapelaan binnen en die was er kapot van. Het enige wat hij zei met tranen in zijn ogen was dat hij niet snapte wat God hier voor bedoeling mee had. Dat hij het niet begreep. Niet alle geestelijken zijn dus hetzelfde.
Toen meis erg ziek in A'dam lag, waren er Jehova getuigen die briefjes op de nachtkastjes van de kinderen legde, met de melding dat dit een straf van God was. God wat ben ik kwaad geworden en ik heb ze midden in hun gezicht gezegd dat ze hun praktijken bij zich konden houden en als het een straf van God was moest Hij mij straffen en niet mijn kind.
[...]
Nou dat was geen vooroordeel hoor, ik was bij de begrafenis en ik heb de woorden uit de mond van de voorganger horen komen.
Ik had na de preek zo'n afkeer van de man dat ik het me nu nog kan herinneren, en het is heel wat jaren geleden.
Overigens zei ik niet dat ze zo'n gebeurtenis zien als een straf van god, ik zei dat de verstandelijke handicap werd gezien als een straf van god.
Vlak na het overlijden van mijn meis kwam kapelaan binnen en die was er kapot van. Het enige wat hij zei met tranen in zijn ogen was dat hij niet snapte wat God hier voor bedoeling mee had. Dat hij het niet begreep. Niet alle geestelijken zijn dus hetzelfde.
Toen meis erg ziek in A'dam lag, waren er Jehova getuigen die briefjes op de nachtkastjes van de kinderen legde, met de melding dat dit een straf van God was. God wat ben ik kwaad geworden en ik heb ze midden in hun gezicht gezegd dat ze hun praktijken bij zich konden houden en als het een straf van God was moest Hij mij straffen en niet mijn kind.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:56
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:18:
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.
Helemaal mee eens. Dat is dan ook precies wat ik ga doen en ga nadenken over alles wat hier is gezegd.
Zoebie en HPL, jullie verhalen raken me erg. Ik heb er geen woorden voor. Zoebie, ik zag je net bij toeval op een ander topic en ik weet niet wat er precies aan de hand is, maar ik begreep dat je op dit moment ook een hoop tegenslag voor je kiezen hebt. Voor jullie allebei:
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.
Helemaal mee eens. Dat is dan ook precies wat ik ga doen en ga nadenken over alles wat hier is gezegd.
Zoebie en HPL, jullie verhalen raken me erg. Ik heb er geen woorden voor. Zoebie, ik zag je net bij toeval op een ander topic en ik weet niet wat er precies aan de hand is, maar ik begreep dat je op dit moment ook een hoop tegenslag voor je kiezen hebt. Voor jullie allebei:
donderdag 20 augustus 2009 om 15:05
misschien is het wel moeilijk om met je verdriet om te gaan als er nog meer kinderen zijn. Naast je eigen verdriet is er ook het verdriet van je kinderen en ik denk (heb zelf geen kinderen, dus het is een aanname) dat je dat als ouders ook heel veel pijn doet. Je kunt je niet volledig verliezen in je eigen pijn, want je andere kinderen hebben je ook nodig.
Zoeb en HPL
Zoeb en HPL
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 20 augustus 2009 om 15:07
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:18:
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.
Zinvolle post wel dit
En mocht je mij daarmee bedoelen: ik stelde een vraag. Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt hem te beantwoorden en dat is dan je goed recht. Leg je het gewoon lekker naast je neer.
Ik vind echter wel dat ik dit soort opmerkingen niet verdiend heb op dit moment.
Maar goed, het is helder: er is geen ruimte voor een open gesprek in dit topic. Prima, dan niet.
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.
Zinvolle post wel dit
En mocht je mij daarmee bedoelen: ik stelde een vraag. Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt hem te beantwoorden en dat is dan je goed recht. Leg je het gewoon lekker naast je neer.
Ik vind echter wel dat ik dit soort opmerkingen niet verdiend heb op dit moment.
Maar goed, het is helder: er is geen ruimte voor een open gesprek in dit topic. Prima, dan niet.
donderdag 20 augustus 2009 om 15:21
quote:Zoebie schreef op 20 augustus 2009 @ 14:44:
[...]
Toen meis erg ziek in A'dam lag, waren er Jehova getuigen die briefjes op de nachtkastjes van de kinderen legde, met de melding dat dit een straf van God was. .Ik begrijp gewoonweg niet waar gelovigen (gelukkig niet allemaal, waarschijnlijk zelfs 'maar' een handvol) het recht vandaan denken te halen om zulk soort pijnlijke streken uit te halen. Volgens mij staat er ergens in de Bijbel: Heb uw naasten lief? Of bedoelen ze met naasten alleen de mede-gelovigen-die-dezelfde-God-aanhangen-en-netjes-volgens-hun-regels-leven? Dan zijn er wel heel veel afzonderlijke groepjes naasten, met zoveel verschillende geloofsovertuigingen. Ik had ooit een Jehova aan de deur die me ook iets wilde vertellen over de zin van Jezus ofzo. Op dat moment was er in ons dorp een peuter verdronken. Ik heb hem zn verhaal laten doen en verteld dat ik me - met de ouders van de peuter in gedachten - totaal niet kon vinden in zn bekrompen, harde, eenzijdige en domme uitspraken.. en hem vriendelijk verzocht mij met rust te laten, zoals ik ook hen met rust laat.
[...]
Toen meis erg ziek in A'dam lag, waren er Jehova getuigen die briefjes op de nachtkastjes van de kinderen legde, met de melding dat dit een straf van God was. .Ik begrijp gewoonweg niet waar gelovigen (gelukkig niet allemaal, waarschijnlijk zelfs 'maar' een handvol) het recht vandaan denken te halen om zulk soort pijnlijke streken uit te halen. Volgens mij staat er ergens in de Bijbel: Heb uw naasten lief? Of bedoelen ze met naasten alleen de mede-gelovigen-die-dezelfde-God-aanhangen-en-netjes-volgens-hun-regels-leven? Dan zijn er wel heel veel afzonderlijke groepjes naasten, met zoveel verschillende geloofsovertuigingen. Ik had ooit een Jehova aan de deur die me ook iets wilde vertellen over de zin van Jezus ofzo. Op dat moment was er in ons dorp een peuter verdronken. Ik heb hem zn verhaal laten doen en verteld dat ik me - met de ouders van de peuter in gedachten - totaal niet kon vinden in zn bekrompen, harde, eenzijdige en domme uitspraken.. en hem vriendelijk verzocht mij met rust te laten, zoals ik ook hen met rust laat.
donderdag 20 augustus 2009 om 15:47
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:25:
[...]
Huh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.HPL. of een grote taart, waar normaliter 14 punten uitkunnen. Echter nu we niet meer hoeven te delen door 14, hebben de overgeblevenen een groter deel. Zo werkt het niet met liefde.
[...]
Huh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.HPL. of een grote taart, waar normaliter 14 punten uitkunnen. Echter nu we niet meer hoeven te delen door 14, hebben de overgeblevenen een groter deel. Zo werkt het niet met liefde.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
donderdag 20 augustus 2009 om 15:57
donderdag 20 augustus 2009 om 16:42
quote:binkie14 schreef op 20 augustus 2009 @ 15:47:
[...]
HPL. of een grote taart, waar normaliter 14 punten uitkunnen. Echter nu we niet meer hoeven te delen door 14, hebben de overgeblevenen een groter deel. Zo werkt het niet met liefde.En hier heb je helemaal gelijk in, het stukje liefde voor degene die er niet meer is blijft voor degene die er niet meer is
[...]
HPL. of een grote taart, waar normaliter 14 punten uitkunnen. Echter nu we niet meer hoeven te delen door 14, hebben de overgeblevenen een groter deel. Zo werkt het niet met liefde.En hier heb je helemaal gelijk in, het stukje liefde voor degene die er niet meer is blijft voor degene die er niet meer is
donderdag 20 augustus 2009 om 16:43
@Suze: Natuurlijk gaat de 1 anders om met verdriet dan een ander. Maar het verlies van een kind? Ik ben zelf een hele stoere en zou naar de buitenwereld best een masker op kunnen zetten, maar de liefde voor je kind is sterker dan de liefde voor jezelf. Je wordt leiver zelf ziek dan dat je kleine ventje of kleine meisje het wordt. Op het moment dat het op je buik ligt na de bevalling is het het belangrijkste in je leven, tenminste zo ervaar ik het. Tussen mijn kindjes heb ik een zwangerschap gehad die na 16 weken misging. Ik heel stoer in gedachten: "ik ken dit kindje niet, het is allen de toekomst die er nu anders uitzite e.d." Ik heb niet naar het kindje gekeken toen ik bevallen was en was blij toen ik mijn meisje ophaalde die helemaal onder de bonbons zat bij de oppas. Een jaar later, ik was super"flink" geweest, was ik bij een cabaret-voorstelling en kwam het er in volle hevigheid uit. Hij zong: geen dag was er zo zwart als dat jij terugging van je moeders buik naar je moeders hart. Een paar maanden veel gehuild (achter slot en grendel) en ik heb het kindje niet eens gekend! Dus je kunt stevig in het leven staan met tegenslagen, maar de ene tegenslag valt mijns insziens niet te vergelijken met de andere.
donderdag 20 augustus 2009 om 16:46
Dat geloof ik heel graag, je verstand kan je vertellen wat het wil, je gevoel gaat toch reageren zoals het dat gepland heeft! Vroeg of laat. En Nundi, 16 weken zwangerschap lijkt me helemaal moeilijk omdat je dan vaak te maken krijgt met onbegrip van je omgeving die jou vertelt wat je eigen verstand je wel wil vertellen maar wat zo anders voelt.
