Actueel
alle pijlers
"Grote gezinnen"
donderdag 20 augustus 2009 om 14:12
quote:Suze2 schreef op 20 augustus 2009 @ 14:09:
En toch.... denk ik wel dat er wat in zit. Troost putten uit andere kinderen.
Vertel eens waar bestaat die troost dan uit volgens jou?
En vertel dan ook eens hoe het komt dat je dat ook nog denkt na het verhaal van Zoeb?
En toch.... denk ik wel dat er wat in zit. Troost putten uit andere kinderen.
Vertel eens waar bestaat die troost dan uit volgens jou?
En vertel dan ook eens hoe het komt dat je dat ook nog denkt na het verhaal van Zoeb?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:12
Ik heb zeven broers en zussen en ik kan me echt niet voorstellen hoe het zou zijn als er ook maar eentje zou missen. Iedereen heeft zo zijn eigen plek in het gezin. Ik denk niet dat ons gezin ooit nog hetzelfde zou zijn als ons zoiets zal overkomen.
Zoebie *hug*. Dat er mensen zijn met het gore lef om zoiets te zeggen.
PS, Mijn ouders zijn niet extreem gelovig maar wisten allebei op jonge leeftijd al dat ze een groot gezin wilden.
Zoebie *hug*. Dat er mensen zijn met het gore lef om zoiets te zeggen.
PS, Mijn ouders zijn niet extreem gelovig maar wisten allebei op jonge leeftijd al dat ze een groot gezin wilden.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:13
quote:Zoebie schreef op 20 augustus 2009 @ 13:45:
Dat soort opmerkingen kreeg ik dagelijks na het overlijden van mijn meiske. En zo kan ik nog heel wat uitspraken opnoemen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Alsof je nog niet genoeg aan je kop hebt. .
Ongelooflijk.. werkelijk... kan me nog voorstellen dat mensen iets doms zeggen omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen... maar zo dom?? wat ik al zei... ongelooflijk
En verder hoop ik alleen maar dat de mensen die hier zo lekker aan het oordelen zijn en meningen rondstrooien over 'dat het verdriet minder is omdat ze zoveel kinderen hebben', voor die mensen hoop ik dat hun leven zo zorgeloos blijft als dat het nu is en dat ze zich nooit achter de oren hoeven te krabben en te bedenken hoe dom sommige opmerkingen zijn.
Dat soort opmerkingen kreeg ik dagelijks na het overlijden van mijn meiske. En zo kan ik nog heel wat uitspraken opnoemen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Alsof je nog niet genoeg aan je kop hebt. .
Ongelooflijk.. werkelijk... kan me nog voorstellen dat mensen iets doms zeggen omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen... maar zo dom?? wat ik al zei... ongelooflijk
En verder hoop ik alleen maar dat de mensen die hier zo lekker aan het oordelen zijn en meningen rondstrooien over 'dat het verdriet minder is omdat ze zoveel kinderen hebben', voor die mensen hoop ik dat hun leven zo zorgeloos blijft als dat het nu is en dat ze zich nooit achter de oren hoeven te krabben en te bedenken hoe dom sommige opmerkingen zijn.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:15
Pips je hebt het weer bij het rechte eind. 't Is dan wel troostend bedoeld maar voor mij kwam het totaal tegenovergesteld over. Je kunt dan beter alleen gedag zeggen. Wel gedag zeggen ja, want je wordt ook nog eens door heel veel mensen helemaal genegeerd alsof je een enge ziekte hebt. Ze durven niet. Maar dat heb ik dan nog liever dan dat loze gelul van, je hebt er toch nog drie over dus waar maak je je druk over.
En ik heb schatten van schoondochters. Echt alle drie, maar God wat heb ik mijn meis in dit laatste moeilijke half jaar gemist.
Veel meer dan ik ooit gedaan heb.
En ik heb schatten van schoondochters. Echt alle drie, maar God wat heb ik mijn meis in dit laatste moeilijke half jaar gemist.
Veel meer dan ik ooit gedaan heb.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:15
quote:ArtemisDCS schreef op 20 augustus 2009 @ 14:12:
Ik heb zeven broers en zussen en ik kan me echt niet voorstellen hoe het zou zijn als er ook maar eentje zou missen. Iedereen heeft zo zijn eigen plek in het gezin. Ik denk niet dat ons gezin ooit nog hetzelfde zou zijn als ons zoiets zal overkomen.
Dat klopt, het wordt nooit meer hetzelfde. Je hebt altijd die lege plekken. Volgende maand trouwt e oudste zoon van mijn zus en zij is er niet bij
Zoebie *hug*. Dat er mensen zijn met het gore lef om zoiets te zeggen.
PS, Mijn ouders zijn niet extreem gelovig maar wisten allebei op jonge leeftijd al dat ze een groot gezin wilden.
Ik heb zeven broers en zussen en ik kan me echt niet voorstellen hoe het zou zijn als er ook maar eentje zou missen. Iedereen heeft zo zijn eigen plek in het gezin. Ik denk niet dat ons gezin ooit nog hetzelfde zou zijn als ons zoiets zal overkomen.
Dat klopt, het wordt nooit meer hetzelfde. Je hebt altijd die lege plekken. Volgende maand trouwt e oudste zoon van mijn zus en zij is er niet bij
Zoebie *hug*. Dat er mensen zijn met het gore lef om zoiets te zeggen.
PS, Mijn ouders zijn niet extreem gelovig maar wisten allebei op jonge leeftijd al dat ze een groot gezin wilden.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:15
Suze, er is 1 verschil denk ik, als moeder van 2. Als er nog andere kinderen zijn kun je niet te lang bij het verdriet stilstaan. Je MOET door voor de andere kinderen, maar dat maakt het verdriet echt niet minder. Je hebt dan alleen wel afleiding en wilt het voor de andere kinderen draaglijk maken. In mijn ogen is dat het verschil, maar een kind is 1 met je. Als het sterft, sterft een deel van de moeder en van de vader.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:18
quote:Zoebie schreef op 20 augustus 2009 @ 14:15:
Pips je hebt het weer bij het rechte eind. 't Is dan wel troostend bedoeld maar voor mij kwam het totaal tegenovergesteld over. Je kunt dan beter alleen gedag zeggen. Wel gedag zeggen ja, want je wordt ook nog eens door heel veel mensen helemaal genegeerd alsof je een enge ziekte hebt. Ze durven niet. Maar dat heb ik dan nog liever dan dat loze gelul van, je hebt er toch nog drie over dus waar maak je je druk over.
En ik heb schatten van schoondochters. Echt alle drie, maar God wat heb ik mijn meis in dit laatste moeilijke half jaar gemist.
Veel meer dan ik ooit gedaan heb. Afschuwelijk wat mensen durven te zeggen.
Pips je hebt het weer bij het rechte eind. 't Is dan wel troostend bedoeld maar voor mij kwam het totaal tegenovergesteld over. Je kunt dan beter alleen gedag zeggen. Wel gedag zeggen ja, want je wordt ook nog eens door heel veel mensen helemaal genegeerd alsof je een enge ziekte hebt. Ze durven niet. Maar dat heb ik dan nog liever dan dat loze gelul van, je hebt er toch nog drie over dus waar maak je je druk over.
En ik heb schatten van schoondochters. Echt alle drie, maar God wat heb ik mijn meis in dit laatste moeilijke half jaar gemist.
Veel meer dan ik ooit gedaan heb. Afschuwelijk wat mensen durven te zeggen.
...
donderdag 20 augustus 2009 om 14:20
quote:Suze2 schreef op 20 augustus 2009 @ 14:09:
En toch.... denk ik wel dat er wat in zit. Troost putten uit andere kinderen.Nee, daar put je op dat moment echt geen troost uit. Die missen zelf vier broertjes. Hebben het zelf moeilijk. Je hebt als ouders buiten je eigen verdriet om ook je overige kinderen nog om te troosten. Uit te leggen hoe of wat. Hoe moeilijk moet dat zijn.
En toch.... denk ik wel dat er wat in zit. Troost putten uit andere kinderen.Nee, daar put je op dat moment echt geen troost uit. Die missen zelf vier broertjes. Hebben het zelf moeilijk. Je hebt als ouders buiten je eigen verdriet om ook je overige kinderen nog om te troosten. Uit te leggen hoe of wat. Hoe moeilijk moet dat zijn.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:20
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:12:
[...]
Vertel eens waar bestaat die troost dan uit volgens jou?
En vertel dan ook eens hoe het komt dat je dat ook nog denkt na het verhaal van Zoeb?
Zeg, doe jij eens even rustig ja.
Ik zeg toch nergens dat de opmerkingen die Zoebie kreeg toen haar dochter overleed niet achterlijk zijn.
Ik zeg alleen dat er wellicht iets in zit dat (een) ander (e) kind (eren) een troost kunnen zijn als je een kind verliest.
[...]
Vertel eens waar bestaat die troost dan uit volgens jou?
En vertel dan ook eens hoe het komt dat je dat ook nog denkt na het verhaal van Zoeb?
Zeg, doe jij eens even rustig ja.
Ik zeg toch nergens dat de opmerkingen die Zoebie kreeg toen haar dochter overleed niet achterlijk zijn.
Ik zeg alleen dat er wellicht iets in zit dat (een) ander (e) kind (eren) een troost kunnen zijn als je een kind verliest.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:23
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:18:
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.Ik heb ook geen flauw benul waar ik het over heb (gelukkig nog nooit wat engs meegemaakt mbt mijn enige zoon - zou ook gek worden geloof ik). Maar ik kan me wel inleven en me er een heel klein beetje een voorstelling van maken. Ik geloof inderdaad wel dat als je meerdere kinderen hebt je die vol kunt storten met de liefde die je daarvoor over meerdere moest verdelen. Dat scheelt misschien een heel heel klein stukje verdriet. Oeps... het begint hier nu te stormen.. gauw spullen van de winkel binnenhalen xxx
Mss moeten die mensen die echt geen flauw benul hebben waar ze het over hebben gewoon eens hun kop dichthouden.Ik heb ook geen flauw benul waar ik het over heb (gelukkig nog nooit wat engs meegemaakt mbt mijn enige zoon - zou ook gek worden geloof ik). Maar ik kan me wel inleven en me er een heel klein beetje een voorstelling van maken. Ik geloof inderdaad wel dat als je meerdere kinderen hebt je die vol kunt storten met de liefde die je daarvoor over meerdere moest verdelen. Dat scheelt misschien een heel heel klein stukje verdriet. Oeps... het begint hier nu te stormen.. gauw spullen van de winkel binnenhalen xxx
donderdag 20 augustus 2009 om 14:24
quote:Suze2 schreef op 20 augustus 2009 @ 14:20:
[...]
Zeg, doe jij eens even rustig ja.
Ik zeg toch nergens dat de opmerkingen die Zoebie kreeg toen haar dochter overleed niet achterlijk zijn.
Ik zeg alleen dat er wellicht iets in zit dat (een) ander (e) kind (eren) een troost kunnen zijn als je een kind verliest.Doe zelf ff lekker normaal. Als je al niet eens op kunt vertellen waar die troost dan inzit, schrijf het dan gewoon niet op.
[...]
Zeg, doe jij eens even rustig ja.
Ik zeg toch nergens dat de opmerkingen die Zoebie kreeg toen haar dochter overleed niet achterlijk zijn.
Ik zeg alleen dat er wellicht iets in zit dat (een) ander (e) kind (eren) een troost kunnen zijn als je een kind verliest.Doe zelf ff lekker normaal. Als je al niet eens op kunt vertellen waar die troost dan inzit, schrijf het dan gewoon niet op.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:25
quote:Nundi schreef op 20 augustus 2009 @ 14:15:
Suze, er is 1 verschil denk ik, als moeder van 2. Als er nog andere kinderen zijn kun je niet te lang bij het verdriet stilstaan. Je MOET door voor de andere kinderen, maar dat maakt het verdriet echt niet minder. Je hebt dan alleen wel afleiding en wilt het voor de andere kinderen draaglijk maken. In mijn ogen is dat het verschil, maar een kind is 1 met je. Als het sterft, sterft een deel van de moeder en van de vader.
Zit wat in Nundi, je moet inderdaad door.
Zijn er in dit geval ook niet gewoon verschillen in mensen? Hoe je alles omvattend verdriet een plaats geeft denk je?
Ik denk hierbij aan het praatprogramma waaraan een forumster die haar zoontje verloren heeft aan mee deed. Het was een gesprek van 3 vrouwen die een kind verloren maar waarin je duidelijk kon merken dat er wel degelijk grote verschillen kunnen zijn in ziekte-beleving maar ook in het sterfproces en alles wat daarna komt.
Zoebie, mijn vraag was absoluut niet aanvallend of bagetaliserend bedoeld. Ik hoop niet dat je het zo opgevat hebt.
Suze, er is 1 verschil denk ik, als moeder van 2. Als er nog andere kinderen zijn kun je niet te lang bij het verdriet stilstaan. Je MOET door voor de andere kinderen, maar dat maakt het verdriet echt niet minder. Je hebt dan alleen wel afleiding en wilt het voor de andere kinderen draaglijk maken. In mijn ogen is dat het verschil, maar een kind is 1 met je. Als het sterft, sterft een deel van de moeder en van de vader.
Zit wat in Nundi, je moet inderdaad door.
Zijn er in dit geval ook niet gewoon verschillen in mensen? Hoe je alles omvattend verdriet een plaats geeft denk je?
Ik denk hierbij aan het praatprogramma waaraan een forumster die haar zoontje verloren heeft aan mee deed. Het was een gesprek van 3 vrouwen die een kind verloren maar waarin je duidelijk kon merken dat er wel degelijk grote verschillen kunnen zijn in ziekte-beleving maar ook in het sterfproces en alles wat daarna komt.
Zoebie, mijn vraag was absoluut niet aanvallend of bagetaliserend bedoeld. Ik hoop niet dat je het zo opgevat hebt.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:25
quote:Bianca40 schreef op 20 augustus 2009 @ 14:23:
[...]
Ik heb ook geen flauw benul waar ik het over heb (gelukkig nog nooit wat engs meegemaakt mbt mijn enige zoon - zou ook gek worden geloof ik). Maar ik kan me wel inleven en me er een heel klein beetje een voorstelling van maken. Ik geloof inderdaad wel dat als je meerdere kinderen hebt je die vol kunt storten met de liefde die je daarvoor over meerdere moest verdelen. Dat scheelt misschien een heel heel klein stukje verdriet. Oeps... het begint hier nu te stormen.. gauw spullen van de winkel binnenhalen xxxHuh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.
[...]
Ik heb ook geen flauw benul waar ik het over heb (gelukkig nog nooit wat engs meegemaakt mbt mijn enige zoon - zou ook gek worden geloof ik). Maar ik kan me wel inleven en me er een heel klein beetje een voorstelling van maken. Ik geloof inderdaad wel dat als je meerdere kinderen hebt je die vol kunt storten met de liefde die je daarvoor over meerdere moest verdelen. Dat scheelt misschien een heel heel klein stukje verdriet. Oeps... het begint hier nu te stormen.. gauw spullen van de winkel binnenhalen xxxHuh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:27
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:16:
Zoeb ik wilde dat ik meer voor je kon doen dan alleen maar een virtuele
Lieverd je weet hoe ik me er iedere keer weer uit omhoog trek door al die lieve meiden hier op het forum.
Ik vind het alleen zo onrechtvaardig dat die mensen vier kinderen zijn verloren en dan zo worden aangevallen. Bij voorbaat al zo worden veroordeeld. Omdat ik (al is het dan ook maar een klein beetje) mee kan voelen wat het verliezen van een kind is.
Het is het ergste wat een mens kan overkomen.
Zoeb ik wilde dat ik meer voor je kon doen dan alleen maar een virtuele
Lieverd je weet hoe ik me er iedere keer weer uit omhoog trek door al die lieve meiden hier op het forum.
Ik vind het alleen zo onrechtvaardig dat die mensen vier kinderen zijn verloren en dan zo worden aangevallen. Bij voorbaat al zo worden veroordeeld. Omdat ik (al is het dan ook maar een klein beetje) mee kan voelen wat het verliezen van een kind is.
Het is het ergste wat een mens kan overkomen.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:27
quote:Zoebie schreef op 20 augustus 2009 @ 14:20:
[...]
Nee, daar put je op dat moment echt geen troost uit. Die missen zelf vier broertjes. Hebben het zelf moeilijk. Je hebt als ouders buiten je eigen verdriet om ook je overige kinderen nog om te troosten. Uit te leggen hoe of wat. Hoe moeilijk moet dat zijn.Inderdaad, en hierbij neem ik gelijk terug wat ik in mn vorige post zei over liefde verdelen tussen (overige) kinderen. Want je wordt denk ik als ouder bijna geacht om je eigen verdriet opzij te zetten om de verdrietige broertjes en zusjes op te vangen. En dat verdriet moet er toch een keertje uit zou je zeggen. Waar blijft dat dan al die tijd? Hoe heftig moet het wel niet zijn als het er uiteindelijk toch in al zn volledigheid uitkomt?
[...]
Nee, daar put je op dat moment echt geen troost uit. Die missen zelf vier broertjes. Hebben het zelf moeilijk. Je hebt als ouders buiten je eigen verdriet om ook je overige kinderen nog om te troosten. Uit te leggen hoe of wat. Hoe moeilijk moet dat zijn.Inderdaad, en hierbij neem ik gelijk terug wat ik in mn vorige post zei over liefde verdelen tussen (overige) kinderen. Want je wordt denk ik als ouder bijna geacht om je eigen verdriet opzij te zetten om de verdrietige broertjes en zusjes op te vangen. En dat verdriet moet er toch een keertje uit zou je zeggen. Waar blijft dat dan al die tijd? Hoe heftig moet het wel niet zijn als het er uiteindelijk toch in al zn volledigheid uitkomt?
donderdag 20 augustus 2009 om 14:28
quote:HoiPippiLangkous schreef op 20 augustus 2009 @ 14:25:
[...]
Huh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.Zie mn vorige postje, ik had dit al weer teruggenomen maar je was me voor! Het was puur vanuit mijn onervaren onbenullige gedachtengang gezegd.
[...]
Huh? Denk jij dat je liefde moet verdelen? Volgens mij werkt het met liefde zo dat van hoe meer mensen je houdt, hoe meer liefde je hebt te geven. Het is geen zak snoep die leeg raakt.Zie mn vorige postje, ik had dit al weer teruggenomen maar je was me voor! Het was puur vanuit mijn onervaren onbenullige gedachtengang gezegd.
donderdag 20 augustus 2009 om 14:31
Als een echtpaar 15 kinderen heeft, is dat hun goed recht.
Als ze dogmatisch christen zijn evenzo.
Dat ze dit verdriet met slachtofferhulp uit eigen kring willen verwerken kan ik me goed voorstellen.
Wie zijn wij om daar een oordeel over te vellen ?
Ontzettend dat dit drama moest gebeuren. Wat een verdriet voor die ouders, familie, vrienden en de hele buurt.
Overigens ben ik het als (gematigd) Christen helemaal niet eens met het vooroordeel hier "dat Gereformeerden zo'n gebeurtenis zien als straf van God".
Ik ben er van overtuigd dat God ook huilt als zo'n ramp gebeurt !
Als ze dogmatisch christen zijn evenzo.
Dat ze dit verdriet met slachtofferhulp uit eigen kring willen verwerken kan ik me goed voorstellen.
Wie zijn wij om daar een oordeel over te vellen ?
Ontzettend dat dit drama moest gebeuren. Wat een verdriet voor die ouders, familie, vrienden en de hele buurt.
Overigens ben ik het als (gematigd) Christen helemaal niet eens met het vooroordeel hier "dat Gereformeerden zo'n gebeurtenis zien als straf van God".
Ik ben er van overtuigd dat God ook huilt als zo'n ramp gebeurt !
donderdag 20 augustus 2009 om 14:34
quote:amarna schreef op 20 augustus 2009 @ 14:31:
Als een echtpaar 15 kinderen heeft, is dat hun goed recht.
Als ze dogmatisch christen zijn evenzo.
Dat ze dit verdriet met slachtofferhulp uit eigen kring willen verwerken kan ik me goed voorstellen.
Wie zijn wij om daar een oordeel over te vellen ?
Ontzettend dat dit drama moest gebeuren. Wat een verdriet voor die ouders, familie, vrienden en de hele buurt.
Overigens ben ik het als (gematigd) Christen helemaal niet eens met het vooroordeel hier "dat Gereformeerden zo'n gebeurtenis zien als straf van God".
God huilt mee als zo'n ramp gebeurt !
Nou dat was geen vooroordeel hoor, ik was bij de begrafenis en ik heb de woorden uit de mond van de voorganger horen komen.
Ik had na de preek zo'n afkeer van de man dat ik het me nu nog kan herinneren, en het is heel wat jaren geleden.
Overigens zei ik niet dat ze zo'n gebeurtenis zien als een straf van god, ik zei dat de verstandelijke handicap werd gezien als een straf van god.
Als een echtpaar 15 kinderen heeft, is dat hun goed recht.
Als ze dogmatisch christen zijn evenzo.
Dat ze dit verdriet met slachtofferhulp uit eigen kring willen verwerken kan ik me goed voorstellen.
Wie zijn wij om daar een oordeel over te vellen ?
Ontzettend dat dit drama moest gebeuren. Wat een verdriet voor die ouders, familie, vrienden en de hele buurt.
Overigens ben ik het als (gematigd) Christen helemaal niet eens met het vooroordeel hier "dat Gereformeerden zo'n gebeurtenis zien als straf van God".
God huilt mee als zo'n ramp gebeurt !
Nou dat was geen vooroordeel hoor, ik was bij de begrafenis en ik heb de woorden uit de mond van de voorganger horen komen.
Ik had na de preek zo'n afkeer van de man dat ik het me nu nog kan herinneren, en het is heel wat jaren geleden.
Overigens zei ik niet dat ze zo'n gebeurtenis zien als een straf van god, ik zei dat de verstandelijke handicap werd gezien als een straf van god.
