"Ik word altijd zó moe van jou!"

Hoi Carrie,



Ik heb zelf een aantal jaren naast mensen gewoond die drie dochters hebbe. Een gewenste en twee ongewensten (daar deed ze helemaal niet geheimzinnig over..) Zij sprak haar kinderen aan met 'kutwijf', 'kolerelijer' als ze een milde dag had met 'vuile hufter'. Ook zei zij dingen als 'had ik je maar nooit gekregen' en 'je wordt al net zo'n kutwijf als je oma'. Als vader thuis was leek het allemaal wat rustiger, want hij had het namelijk erg druk met het uitschelden van en schoppen naar de hond. De kinderen liepen altijd op straat te eten en zelfs 's avonds in het donker zagen we de oudste, die toen denk ik een jaar of 7 was nog met de hond lopen.



Er met ze over praten bleek geen goede zet. Wij werden uitgescholden voor pleurislijers en ik was onmiddellijk een kankerteef, hoer en noem het allemaal maar op. Toen ik het echt niet meer kon aanzien (ik heb overigens nooit iets gemerkt van lichamelijk geweld tegen de kinderen, maar dit leek mij net zo ernstig) heb ik het meldpunt kindermishandeling gebeld. Ik kreeg daar een mevrouw aan de lijn die mij vertelde dat ze niet genoeg had aan een melding van een bezorgd medemens. Zij ging met haar collega's overleggen of er misschien contact opgenomen moest worden met huisarts en/of school om te horen of er zorgwekkende informatie naar buiten zou komen.

Een week ofzo later werd ik gebeld met de mededeling dat ze niets met mijn melding gingen doen, omdat er niets aan de hand was om ons zorgen over te maken.



Ik zal niet zeggen dat ik deze instantie nooit meer zal bellen, maar ik heb er heel lang met een heel zuur gevoel in mijn maag mee rondgelopen en ik denk dat de werkelijke en de administratieve cijfers heel wat dichter bij elkaar zouden liggen als er beter geluisterd wordt naar de signalen uit de omgeving. Ik denk nog regelmatig terug aan deze 3 meisjes en ik hoop dat ze er niet al te beschadigd uitkomen, maar dat is wel waar ik voor vrees.



Als jij denkt dat praten zin heeft Carrie, probeer dat vooral. Stel anders de autoriteiten op de hoogte van je verhaal en dan ga ik alvast heel hard duimen dat ze iets voor jouw buurkinderen zullen doen.

Ik heb zoiets ook ooit meegemaakt met de dierenbescherming (twee mensen die hun sint-bernardshonden opsloten op het balkon van hun flatje of in het busje voor hun huis, ze nauwelijks uitlieten en ze soms urenlang 's nachts alleen lieten op het balkon (waarbij de hele buurt mee kon genieten van het geblaf). Dierenbescherming gebeld en het enige wat zij konden zeggen was: tja, als ze eten en drinken krijgen, kunnen wij er niks aan doen...). Tja en zo komt het Rowena-verhaal om de hoek kijken met het kalf en de put enzo...

 Ook heel triest...sta er overigens wel van te kijken aangezien ik zelf ook meedere malen contact heb gelegd met de dierenbescherming ivm soortgelijke situaties. Ze kwamen dan altijd polshoogte nemen..

quote: mamzelle reageerde



Ik weet niet waar de grens ligt, Carrrie. Is het jou wat waard om daar verandering in de situatie te brengen, en dat zou dan het beste gaan door zelf tips te geven, voor te doen,



Dit ben ik absoluut niet van plan, ik heb er geen zin in, straks heb ik "het nog gedaan"... Ik ga mij niet mengen in dat gezin.



etc. dan kun je je stoute schoenen aantrekken en zo diplomatiek mogelijk zeggen dat je het vervelend vindt om haar zo te horen schreeuwen tegen die kinderen en haar voorstellen of je samen met haar mag kijken naar oplossingen. Dat je in de kinderopvang werkt kan dan wel eens in je voordeel werken, je hebt er tenslotte voor gestudeerd



Dat is een groot woord hoor.... we hebben een cursus van een aantal avonden gehad om de groep te mogen draaien (vroegere overblijfmoeders moeten nu geprofessionaliseerd werken). Maar... we doen ons best en het draait heerlijk!



om pedagogisch verantwoord bezig te zijn. Ik geloof je graag dat een BSO een stevige klus is.

Maar bottomline kun jij niets veranderen aan de situatie zolang zij zelf geen zin heeft om die kar te gaan trekken of hulp te zoeken/aanvaarden.

Hoi,



Ik wil even inbreken, ik zit aan de andere kant van het verhaal, afgezien van het geschreeuw (doe ik nauwelijkxs) en het gejank.

Ik woon in een flat en mijn onderburen wonen er nu een maand, de buurvrouw is al 10 keer (ik overdrijf niet) bovengeweest om te zeggen dat ze het niet meer aankan dat mijn zoon van drie door het huis rent. Als je in een flat woont weet je dat je links,rechts,onder en boven buren hebt,men kan niet verwachten dat dat allemaal rustige 65 plussers zijn,wil men absolute rust dan kan men het best in een bejaardenflat/woning of in een vrijstaand huis midden in het bos gaan wonen.Kinderen zijn kinderen die hou je niet de hele dag rustig en stil,het is geven en nemen,ouders zorgen ervoor dat ze niet teveel overlast bezorgen en de buren moeten accepteren dat kinderen ook wel eens willen rennen en springen,luidruchtig zijn etc.Ik woon in een straat met vrijstaande huizen naast elkaar,mijn zoons spelen muziekinstrumenten,toen we nieuwe buren kregen is mijn oudste zoon erheen gegaan en heeft gezegt dat hij drumt en dus af en toe flink lawaai maakt:)vonden de buren helemaal niet erg,ze hielden van muziek:DNu probeer ik hem daar in te corrigeren maar men weet over het algemeen wel hoe drie-jarigen zijn. Hij mag thuis niett met zijn schoenen of sloffen aan, hij mag niet met de bal, maar ja hij gooit wel eens met iets en er valt ook wel eens wat om. Ze gaat nu al na een maand lopen dreigen met de woningbouw. Ik heb laminaat op de vloer waar ik overigens schriftelijk toestemming voor heb, ik heb er zelfs een extra dure en dikke ondervloer voor aangeschaft. Je leest, het is niet altijd makkelijk. Maar ik ben het wel met TO eens dat dit neigt naar mishandeling van die kinderen.

HIerbij dus het verhaal van iemand die, gelukkig, niet in een situatie zit met mishandeling maar kinderen kun je niet op een stoel vastbinden (als je dat merkt moet je juist het AMK bellen)

Woon je toevallig in Zoetermeer? Klinkt helaas allemaal erg bekend 

Ik dacht even dat ik aan de andere kant van het gezin in kwestie woonde :P 

Het verhaal klonk als het gezin van de buren :(

Hee! Dat is toevallig! Jouw buren staan bij mij op de camping! Die geloven niet in OPvoeding maar in OPschreeuwen.

Niemand doet iets richting het gezin omdat ze geen zin hebben in ellende.



.