"Ontwikkelingshulp houdt Afrika arm"

Vind het een interessante documentaire, maar eigenlijk geen nieuwe informatie. De westerse wereld pompt ieder jaar miljarden in Afrika, en toch worden de armen armer, en de rijken rijker.



Afrikaanse leiders hebben geen interesse in de bevolking, maar voornamelijk in de donaties die zij van ons ontvangen. Geen reden voor deze leiders om iets te gaan veranderen.



Mijn mening: ophouden met het vullen van de zakken van Afrikaanse regeringsleiders, en ze een reden geven om zelf hun land op te bouwen.

Ik geloof dit best. Als ik 'm even heel grof doortrek naar mijn werk: hoe meer regelwerk ik mijn studenten uit handen neem, hoe luier ze worden. Lost de juf wel op. Zodra ik dat niet meer doe, gaan ze als een speer.



Misschien moet eens gekeken worden hoe die 4,5 miljard besteed wordt. Ik heb er geen verstand van maar wordt het domweg gegeven of hangen er voorwaarden aan die ook gemeten worden?

quote:Haley schreef op 02 december 2009 @ 23:14:

Ik geloof dit best. Als ik 'm even heel grof doortrek naar mijn werk: hoe meer regelwerk ik mijn studenten uit handen neem, hoe luier ze worden. Lost de juf wel op. Zodra ik dat niet meer doe, gaan ze als een speer.



Misschien moet eens gekeken worden hoe die 4,5 miljard besteed wordt. Ik heb er geen verstand van maar wordt het domweg gegeven of hangen er voorwaarden aan die ook gemeten worden?Er was op een bepaald moment een regeringsleider van Rwanda aan het woord. Hij vond het best goed dat er zo nu en dan werd bepaald wat er met het gedoneerde geld moest gebeuren, maar het was volgens hem niet de bedoeling dat donorlanden zich gingen mengen in de manier waarop het land werd bestuurd. Op die manier veranderd er naar mijn mening nooit iets, en kunnen we oneindig geld blijven geven.

Om bij die studenten te blijven: maak er een maar een soort prestatiebeurs van! Ben best benieuwd waarom dat niet zou kunnen. Iemand hier die bij dat ministerie werkt o.i.d.?

Meteen afschaffen die ontwikkelingshulp-waanzin, en al het geld teruggeven aan de Nederlandse bevolking (en dus niet in een andere bodemloze put storten).

Ik had er al een interessant artikel over gelezen in het NRC afgelopen weekend. Het blijkt inderdaad allemaal weggegooid geld te zijn. De elite in arme landen heeft er alle belang bij de bevolking arm te houden, want door douceurtjes "kopen" ze vaak hun verkiezing.



Er werd al gezegd: probeer de leiders van het land te sturen zodat hun belangen evenwijdig liggen aan de belangen van de armen in het land. Bijvoorbeeld: verplicht ambtenaren hun kinderen naar openbare scholen te sturen. De kans is groot dat er dan wel geld in het onderwijs gestopt wordt en dat dan ook kinderen van armere mensen goed onderwijs krijgen.



Ik denk trouwens dat hele kleinschalige ontwikkelingshulp wel helpt om de levens van arme mensen te verbeteren. De aanschaf van een paar geiten, het aanleggen van een waterpomp, etc., daar verbeter je echt het leven van de allerarmsten mee. Door de geiten hebben ze eten, melk, kunnen ze eventueel producten ruilen, etc. En het scheelt ook een hoop als je niet dagelijks 3 uur moet lopen om aan water te komen.

Ik geef al jaren niet meer aan zielige Afrikaantjes...de ene helft blijft aan de strijkstok hangen en haalt Afrika niet eens, en van de andre helft kopen ze wapens.

Helemaal mee eens! Heb een paar jaar in Gabon gewoond, en ook nog 8 maanden in Ghana, dus heb het met eigen ogen ervaren. Ook ik geef nooit meer aan dit soort goede doelen. Ik breng het er liever zelf heen, dan weet ik zeker dat het bij de juiste mensen terecht komt.

[quote]Haley schreef op 02 december 2009 @ 23:14:

Ik geloof dit best. Als ik 'm even heel grof doortrek naar mijn werk: hoe meer regelwerk ik mijn studenten uit handen neem, hoe luier ze worden. Lost de juf wel op. Zodra ik dat niet meer doe, gaan ze als een speer. quote]



Dat zou je ook kunnen zeggen van sommige mensen in Nederland die (levens)lang zorg-, huur- en andere toeslagen nodig hebben om rond te komen.

quote:Ikbenanoniem schreef op 03 december 2009 @ 07:35:



Ik denk trouwens dat hele kleinschalige ontwikkelingshulp wel helpt om de levens van arme mensen te verbeteren. De aanschaf van een paar geiten, het aanleggen van een waterpomp, etc., daar verbeter je echt het leven van de allerarmsten mee. Door de geiten hebben ze eten, melk, kunnen ze eventueel producten ruilen, etc. En het scheelt ook een hoop als je niet dagelijks 3 uur moet lopen om aan water te komen.Zeker weten, en dat kunnen soms simpele dingen zijn. Via vrienden en familie steun ik projecten.

quote:misschicken schreef op 03 december 2009 @ 07:37:

Ik geef al jaren niet meer aan zielige Afrikaantjes...de ene helft blijft aan de strijkstok hangen en haalt Afrika niet eens, en van de andre helft kopen ze wapens.Helaas ook waar.

Als het op deze manier niet werkt moeten de geldstromen maar op een andere manier. Maar ja, da's te veel moeite en overigens blijft er dan ook zat geld aan de strijkstok hangen.

Hoe dan ook ben ik geen voorstander van afschaffen van een geldstroom richting armere landen. Op dit moment zijn de verhoudingen in de wereld verschrikkelijk scheef en dat zal toch op de een of andere manier gecorrigeerd moeten worden.

Afschaffen van handelsbarrieres en subsidies in Europa is zeker geen optie

Ik denk dat andere dingen veel beter helpen, en dan staat met dikke vette stip op nummer één voor mij eerlijke handel. Dus geen torenhoge restricties om op de Europese markt te verkopen, geen dumpen tegen bodemprijzen van Europese producten op (oa) Afrikaanse markt zodat lokale bedrijven meteen van hun sokken geconcurreerd worden. Ik denk dat ontwikkelingshulp nooit de ontwikkeling van een land kan verzorgen. Het kan er wellicht wel aan bijdragen.



Ook blijkt uit onderzoek dat bepaalde overheidstaken heel belangrijk zijn om de ontwikkeling van een land vooruit te krijgen. Daarbij kan je denken aan een rechtstaat, wetten die gecontroleerd worden (dus een werkend / niet corrupt politie-apparaat en rechtelijke macht), en heel belangrijk: de eigendomswetgeving. Stel je voor dat je nooit zeker weet of datgene wat jij opbouwt over een jaar 'gewoon' wordt gesloopt, over een jaar leeggehaald wordt en je kan niets beginnen, of over een jaar afgepakt wordt door de overheid. Dan begint niemand meer een bedrijf (en investeert ook geen enkel buitenlands bedrijf meer). Dit zijn niet zulke populaire onderwerpen, als een westerse politieke partij zegt dat ze zich daar op gaat richten in haar buitenlands beleid verwacht ik niet dat men massaal gaat stemmen.



En dan komen we weer bij andere punten van ontwikkelingshulp die niet vertalen in economische ontwikkeling of armoedebestrijding, maar, in onze westerse ogen wel degelijk ontwikkeling zijn. Je kan daarbij denken aan het steunen of stimuleren van democratie, van gelijkheid tussen mensen (man en vrouw, gelovige en ongelovige, zwart en wit) in een land, van het waarborgen van mensenrechten (geen steniging, martelen etc), vrijheid van meningsuiting enzovoort.

Dat doet het wel erg goed bij westerse kiezers. Alleen op economische ontwikkeling blijken al deze punten geen invloed te hebben.



Ik had juist begrepen dat Koenders alleen nog maar aan overheden gaf die duidelijk een aantal behoorlijk bestuur prioriteiten vervullen, dus wat ik zeg maar in alinea twee heb beschreven.



Ik heb trouwens zelf mijn scriptie hierover geschreven en ik kan je wel vertellen dat je ook onderzoeken kan vinden die zeggen dat ontwikkelingshulp wél helpt, bijvoorbeeld van Shalendra Sharma (the encouraging truth about foreign aid). Het ligt maar net welke criteria je gebruikt, welke data (hoeveel jaar, hoeveel landen) enzovoort.

Mamzelle, vrije handel is wellicht ook niet de oplossing. EU en VS staan veel sterker en zullen kleine bedrijven wellicht meteen een dodelijke slag toebrengen. Het brengt wel allerlei haken en ogen met zich mee, denk ik. Ook vanwege de veiligheidswetgevingen in EU en VS, bijvoorbeeld.



De EU heeft vorig jaar de speciale regels over de invoer van bananen met de ACP landen (Africa Caribbean en Pacific, zeg maar de vroegere kolonies) afgeschaft, waar deze landen niet blij mee zijn, ze zijn bang dat grotere landen in Latijns Amerika hen onder zullen sneeuwen. Tegelijkertijd is de EU op de vingers getikt door de Wereld Handels Organisatie omdat hun importtarieven niet reëel zijn (te hoog). En daar komt dan ook nog bij dat de EU zelf ook bananen produceert, vooral op de Canarische Eilanden. Die kunnen helemaal niet concurreren met goedkope producenten maar het is wel EU dus de EU wil liefst die bananen stimuleren. En soortgelijke problemen bij kippen, autobanden, katoen, nouja, alles dus



Hier kan je een interessant artikel lezen over vrije handel.

Overigens komt Wiet een maandje later dan Dambisa Moyo die een tijdje geleden al in heel veel kranten en overal op internet heeft gestaan met ongeveer dezelfde boodschap, op youtube zijn ook filmpjes te vinden:



Dambisa Moyo was born and raised in Zambia, Southern Africa. She completed a PhD in Economics at Oxford University and holds a Masters from Harvard University. She completed a Bachelors degree in Chemistry and MBA in Finance at the American University in Washington D.C..



She worked at Goldman Sachs for 8 years in the debt capital markets, hedge fund coverage and in global macroeconomics teams. Previously she worked at the World Bank in Washington D.C.. Dambisa is a member of the Boards of Lundin Petroleum and SAB Miller.



Dambisa is a Patron for Absolute Return for Kids (ARK), a hedge fund supported children’s charity. She serves on the Boards of the Lundin for Africa Foundation and Room to Read, an educational charity.

Dambisa argues for more innovative ways for Africa to finance development including trade with China, accessing the capital markets, and microfinance.



Dambisa has also been offered a contract for another book, entitled How the West Was Lost, scheduled for publication with Penguin and Farrar, Straus & Giroux in 2010. This book examines the policy errors made in the US and other Western economies which culminated in the 2008 financial crisis. And discusses why financial and economic experts missed the signs of the credit crunch. It also explores the policy decisions that have placed the emerging world- China, Russia and the Middle East, in pole position to become the dominant economic players in the 21st century.







Haar boek heet Dead Aid:



DEAD AID

Why Aid Is Not Working and How There Is a Better Way for Africa



Dambisa Moyo

In the past fifty years, more than $1 trillion in development-related aid has been transferred from rich countries to Africa. Has this assistance improved the lives of Africans? No. In fact, across the continent, the recipients of this aid are not better off as a result of it, but worse—much worse.



In Dead Aid, Dambisa Moyo describes the state of postwar development policy in Africa today and unflinchingly confronts one of the greatest myths of our time: that billions of dollars in aid sent from wealthy countries to developing African nations has helped to reduce poverty and increase growth.



In fact, poverty levels continue to escalate and growth rates have steadily declined—and millions continue to suffer. Provocatively drawing a sharp contrast between African countries that have rejected the aid route and prospered and others that have become aid-dependent and seen poverty increase, Moyo illuminates the way in which overreliance on aid has trapped developing nations in a vicious circle of aid dependency, corruption, market distortion, and further poverty, leaving them with nothing but the “need” for more aid.



Debunking the current model of international aid promoted by both Hollywood celebrities and policy makers, Moyo offers a bold new road map for financing development of the world’s poorest countries that guarantees economic growth and a significant decline in poverty—without reliance on foreign aid or aid-related assistance.



Dead Aid is an unsettling yet optimistic work, a powerful challenge to the assumptions and arguments that support a profoundly misguided development policy in Africa. And it is a clarion call to a new, more hopeful vision of how to address the desperate poverty that plagues millions.



http://www.dambisamoyo.com/images/dutch195x299.jpg

quote:devima schreef op 03 december 2009 @ 08:59:

[quote]Haley schreef op 02 december 2009 @ 23:14:

Ik geloof dit best. Als ik 'm even heel grof doortrek naar mijn werk: hoe meer regelwerk ik mijn studenten uit handen neem, hoe luier ze worden. Lost de juf wel op. Zodra ik dat niet meer doe, gaan ze als een speer. quote]



Dat zou je ook kunnen zeggen van sommige mensen in Nederland die (levens)lang zorg-, huur- en andere toeslagen nodig hebben om rond te komen.En ook dat klopt. Wat mij betreft mag er in dat budget ook gesneden worden.

Ik vind dat een te ruime conclusie om op heel Afrika te plakken. Er zijn immers ook nog steeds mensen die omkomen van de honger daar, en je maakt mij niet wijs dat dat komt omdat ze zitten te wachten op hulp, en ze dat wel lekker makkelijk vinden. Eigenlijk is het best een aso conclusie, en een gemakkelijke om je geweten te sussen.



Zeg maar: Tja, die Afrikaantjes, die zitten alleen maar hun handje op te houden en zijn nog stommer dan het paard van Christus want eigen initiatief kennen ze niet.



Wie kent er nou geen eigen initiatief? Wie gaat er nou passief zitten verhongeren?! Dat gaat echt zo fundamenteel in tegen de aard van ons mensen, dat ik dat echt ab-so-luut weiger te geloven.



Er zijn miljoenen mensen ter wereld die in een situatie zitten waarin zij geen enkele mogelijkheid hebben om hun situatie te verbeteren. En dan heb ik het uiteraard niet over mensen die in de fabriek werken en uitgebuit worden, die stáán tminste op die economische ladder en van daaruit kan je omhoog. Maar wat als je niet eens bij die onderste trede kan komen?



Jeffrey Sachs beschrijft dit erg helder in het boek 'het einde van de armoede". Hij legt eerst in Jip en Janneke taal uit hoe economische ontiwkkeling zich normaal voordoet:



Een gezin heeft twee hectare land en verbouwt daarop twee ton mais per hectare, wat genoeg is voor eigen gebruik. Hoe kan het inkomen toenemen:

1) Sparen: Het gezin besluit ipv 4 ton 3 ton zelf op te eten en 1 ton te verkopen. Daar krijgen ze de marktwaarde van 150 dollar voor en kopen daarvan vee. Dit vee genereert een hogere voedselproductie.

2) Speciailsatie en handel: Het gezin besluit ipv maïs vanille te gaan telen omdat dat meer opbrengt. Ze verdienen 800 dollar aan de vanille en geeft 600 dollar uit 4 ton maïs voor eigen gebruik. Hoe meer vanilletelers er zijn, hoe sterker ze staan omdat ze een cooperatie kunnen vormen etc.

3) Technologie: Het gezin leert hoe ze voedingsstoffen in de bodem kunnen beheren en verbeteren, welke graansoorten beter zijn (resistent of sneller rijp). Hierdoor hebben ze nu 3 ton maïs per hectare, ipv 2.

4) Groei van natuurlijke hulpbronnen. De overheid bestrijdt bepaalde plagen (in het voorbeeld het zwarte vliegje) waardoor het gezin naar een groter en vruchtbaarder stuk kan verhuizen en zodoende neemt de capaciteit toe en de voedselproductie zal omhoog gaan.



Als je deze dingen zelf niet kan of wilt toepassen ben je inderdad behoorlijk passief.

Maar wat nou als

1) het huishouden al honger heeft en dus die vier ton maïs zelf op moet eten om niet te sterven. Het jaar daarna gaat een ploeg kapot waardoor de productie zelfs nog af zal nemen.

2) het huishouden hoort over de vanilleproductie en wil de mogelijkheid grijpen, maar kan het niet vanwege externe redenen. Je kan bijvoorbeeld denken aan geen infrastructuur (er zijn geen wegen om de vanille te vervoeren en te verkopen / en om voedsel te kopen). Je kan ook denken aan geweld of oorlog die transport onbetrouwbaar maken (een te groot risico) of monetaire instabiliteit wat geld geen goed ruilmiddel maakt (dus dan kan je maar beter je eigen eten verbouwen). Ze blijven dus noodgedwongen bij het economisch interessante gewas.

3) stel de ouders overlijden, bv. door oorlog of aids. Ik denk dat dat wel een zodanig wijdversprijd probleem is in Afrika dat het reëel is. Het oudste kind zal dan de productie over moeten nemen maar weet nog te weinig van de technieken, zodat de oogst zal mislukken of afnemen en de kinderen afhankelijk worden van familie of buren.

4) afname van natuurlijke hulpbronnen, de grond raakt bijvoorbeeld uitgeput, het gezin heeft geen toegang tot kunstmest, dan zal de productie afnemen.



Verder zijn mensen in zulke situaties natuurlijk extreem kwetsbaar wanneer er natuurrampen oid voorkomen (want totaal geen buffer).



Ik vind het wel errug makkelijk om te zeggen 'eigen schuld dikke bult'.

In NRC van vandaag:



Proefschrift over ontwikkelingshulp is ‘titel onwaardig’



Door een onzer redacteuren

Rotterdam, 4 dec. „Wetenschappelijk onder de maat, een doctorstitel onwaardig.” Die kwalificaties hecht hoogleraar duurzame landbouw Eric Smaling (Wageningen Universiteit) aan het proefschrift Management of the Dutch development cooperation waarop Wiet Janssen gisteren promoveerde aan de Universiteit Twente (UT). Janssen uit in zijn dissertatie zware kritiek op het functioneren van de Nederlandse ontwikkelingshulp.



Smaling tekende samen met drie collega-hoogleraren bezwaar aan tegen Janssens promotie, omdat diens proefschrift niet voldoende wetenschappelijk zou zijn. „Ik ben gisteren bij de promotieplechtigheid aanwezig geweest en heb vragen mogen stellen”, zegt Smaling, „maar ik ben niet overtuigd door het verweer van Janssen. Hij heeft onvoldoenden bronnen gebruikt voor zijn onderzoek. Daarnaast selecteert hij alleen die feiten die zijn aannames onderbouwen.”



Oneens



Smaling bevestigt dat hij het inhoudelijk met Janssens conclusies oneens is. „Maar daarom gaat het niet in deze discussie. Over het functioneren van ontwikkelingshulp valt te twisten, maar dat moet wel gebeuren op basis van de feiten. En daaraan laat Janssen zich weinig gelegen liggen. Het is mij een raadsel waarom de Universiteit Twente dit werk met een doctorstitel een stempel van goedkeuring heeft gegeven.”



Hoogleraar internationaal management Erik Joost de Bruijn van de UT, de promotor van Janssen, verwerpt de kritiek van Smaling en de zijnen. „De promotiecommissie bestond niet alleen uit wetenschappers van de Universiteit Twente. Er hebben leden uit Groningen, Rotterdam en het Verenigd Koninkrijk meegelezen en meegediscussieerd. Allen waren het erover eens dat dit proefschrift in orde was.”



Bronnengebruik



De kritiek op Janssens bronnengebruik deelt De Bruijn niet. „Elke wetenschapper maakt afwegingen over welke bronnen hij gebruikt, en in welke mate. Daarover kun je van mening verschillen en daarover vindt dan een wetenschappelijk debat plaats. Dat is gisteren gebeurd.”



De suggestie van zijn critici dat de UT Janssen heeft laten promoveren om de 90.000 euro binnen te halen die de Staat per promotie uitkeert, werpt De Bruijn verre van zich. „Ik heb een decaan en een rector die zeer streng waken over de kwaliteit van de dissertaties.”



http://www.nrc.nl/binnenl ... gshulp_is_titel_onwaardig

Sja, de beste manier om hongersnood tegen te gaan is niets doen. Lost zich vanzelf op. Er zal altijd een natuurlijk evenwicht komen. Sure, mensen zien dat niet zitten, maar het werkt wel. Daarbij vind ik eerlijke handel zoals Margaretha schetst helemaal niet eerlijk. Handel is geen liefdadigheid, het is concurrentie en maar zien wie er aan de top komt. Kun je niet mee, dan specialiseer je je ergens anders in. Daarbij heeft Afrika prima gebieden om te jagen op groot wild of genoeg ivoor, maar dat mag dan weer niet. Beetje dubbel eigenlijk. Geef gewoon de rechten terug aan de landen zonder bemoeienis, als het dan mislukt in onze ogen dan ligt het niet aan ons. Eigen verantwoordelijkheid kweken.

Darwin had gelijk, survival of the fittest.

Met eerlijke handel bedoel ik niet een Nederlandse prijs voor Guatemalteekse koffiebonen hoor. Wel bedoel ik dat niet grote westerse bedrijven die al een extreme voorrang hebben daar alle koffieboeren klein en arm en afhankelijk houden. Dat (monopolie) gebeurt hier immers ook niet, dat staan we hier ook niet toe, dat vinden we hier ook onmenselijk.

Ook bedoel ik er mee dat de rijkere landen niet hun positie zouden moeten misbruiken om er allerlei voor ontwikkelingslanden ongunstige verdragen door te duwen. In eigen land accepteren wij ieder voor zich ook maar tot zeer beperkte hoogte, waarom zou het dan in een ontwikkelingsland compleet vrij moeten zijn? Zijn die mensen geen mensen ofzo? En dan bedoel ik echt nog niet eens sweatshops waar mensen voor 5 dollar per dag 14 uur zitten te werken want die mensen komen vooruit en voor het land zal het ook een ontwikkeling betekenen. Maar dan bedoel ik wel praktijken zoals die te zien zijn in die docu over het Victoriameer.



Survival of the fittest, misschien wel, maar dat kan verkeren natuurlijk. Een jaar of vijftig geleden waren landen als Thailand, Zuid Korea, Taiwan, enzovoort net zo arm als landen als Oeganda. Die hebben zich kunnen ontwikkelen. Afrika kan dat net zo goed. Als mensen zeggen 'verloren continent' vind ik dat zelf vrij belachelijk. Afrika heeft tijden gekend van grote rijkdom net zoals Europa tijden gekend heeft van extreme armoede. Als je denkt dat status quo een vaststaand iets is, is dat, nouja, nogal dom eigenlijk wel.

Over hongersnood: goed, ik kan met je meegaan dat dat kan komen vanwege allerlei natuurlijke redenen die overal voorkomen. Dan is het niet direct de taak van het westen om het op te lossen vind ik, dat is een overheidstaak (van de eigen overheid dus).



Maar hongersnood kan ook ontstaan door allerlei menselijk ingrijpen en ik denk dat 'het westen' (of elk land eigenlijk wel) er voor moet waken dat soort dingen op zijn geweten te hebben. Ik denk bv. aan ontbossing wat allerlei gevolgen heeft, dumpen van voedsel waardoor lokale producenten op moeten doeken en daarna een land dus zonder eigen voedselproductie staat, enzovoort.



Dan vind ik het wel verrekte makkelijk om te zeggen 'niet mijn probleem'. Als je je er niet mee bemoeid hebt kan dat, anders niet, vind ik.

quote:Margaretha2 schreef op 03 december 2009 @ 09:44:

Ik denk dat andere dingen veel beter helpen, en dan staat met dikke vette stip op nummer één voor mij eerlijke handel. Dus geen torenhoge restricties om op de Europese markt te verkopen, geen dumpen tegen bodemprijzen van Europese producten op (oa) Afrikaanse markt zodat lokale bedrijven meteen van hun sokken geconcurreerd worden. Ik denk dat ontwikkelingshulp nooit de ontwikkeling van een land kan verzorgen. Het kan er wellicht wel aan bijdragen.



Ook blijkt uit onderzoek dat bepaalde overheidstaken heel belangrijk zijn om de ontwikkeling van een land vooruit te krijgen. Daarbij kan je denken aan een rechtstaat, wetten die gecontroleerd worden (dus een werkend / niet corrupt politie-apparaat en rechtelijke macht), en heel belangrijk: de eigendomswetgeving. Stel je voor dat je nooit zeker weet of datgene wat jij opbouwt over een jaar 'gewoon' wordt gesloopt, over een jaar leeggehaald wordt en je kan niets beginnen, of over een jaar afgepakt wordt door de overheid. Dan begint niemand meer een bedrijf (en investeert ook geen enkel buitenlands bedrijf meer). Dit zijn niet zulke populaire onderwerpen, als een westerse politieke partij zegt dat ze zich daar op gaat richten in haar buitenlands beleid verwacht ik niet dat men massaal gaat stemmen.



.Ik sluit mij hier volledig bij aan. Maar, ik vrees wel dat ´volledig eerlijke handel´ een utopie is. Maar er is nog veel ruimte om het eerlijker te maken.

quote:Digitalis schreef op 04 december 2009 @ 18:29:

Daarbij vind ik eerlijke handel zoals Margaretha schetst helemaal niet eerlijk. Handel is geen liefdadigheid, het is concurrentie en maar zien wie er aan de top komt. Kun je niet mee, dan specialiseer je je ergens anders in. .



Er is natuurlijk een verschil tussen concurrentie en eerlijke concurentie.

Eerlijke concurrentie:

1) Bedrijf A in Spanje en bedrijf B in Guatemala verkopen product X. Ze werken allebei in dezelfde omstandigheden, het enige verschil is dat bedrijf A actief bezig is met kostenreductie, kwaliteit verbeteren, en klantgericht bezig zijn, terwijl bij bedrijf B iedereen achteroverzit. Klanten kopen meer en meer bij bedrijf A want beter en goedkoper product, betere sevice. Bedrijf B verliest dus de concurrentiestrijd.

2) Oneerlijke concurrentie:

Bedrijf A in Spanje en bedrijf B in Guatemala werken allebei even efficient, werken aan continue kwaliteitsverbetering van hun product, kortom, ze zijn aan elkaar gewaagd. Echter, bedrijf B heeft het voordeel dat zij jaarrond kan produceren door klimatologische omstandigheden, er is dus sprake van een concurrentievoordeel. Door dit concurrentievoordeel zou bedrijf A op den duur verdwijnen omdat het niet kan concureren met bedrijf B. Echter, omdat de Spaanse overheid bedrijf A wil behouden, stelt het een importbelasting van 20% in, zodat producten van bedrijf B in Spanje veel duurder uitvallen dan die van bedrijf A.



Gevolg: Bedrijf B verliest de strijd door oneerlijke concurrentie en de klanten in Spanje zijn 20% duurder uit.