Stiefmoeder trapt kind dood

Bron: Telegraaf.nl



AMSTERDAM - België is opnieuw in de ban van een kinderdrama. Dit keer was het een stiefmoeder die een peuter zo hard trapte dat hij later overleed. In plaats van de ambulance te bellen dweilde ze het bloed op en trok ze hem schone kleren aan.



Het drama gebeurde al op 7 juli 2003, maar de 29-jarige Els Lozie uit Poperinge heeft nu pas een verklaring afgelegd over de dood van haar tweejarige stiefzoontje Quinten. Ze gaf toe te hebben toegekeken terwijl het jongetje voor haar ogen lag te sterven.



Gisteren moest de vrouw voor de rechtbank verschijnen. Met een huilend piepstemmetje deed ze haar relaas. Ze zou jaloers geweest zijn omdat haar man Gregory zo veel aandacht gaf aan Quinten. Al vijf keer eerder stelden artsen verdachte verwondingen bij het kereltje vast. Er werd alarm geslagen, maar toen was het al te laat. Op 7 juli 2003 stampte ze de kleine Quinten dood. De peuter had zijn halfbroertje Mike pijn gedaan. Els Lozie stuurde het jongetje met luide stem naar bed maar Quinten huilde om zijn eigen mama.



"Ik heb hem toen een duw gegeven. In een reflex. Hij viel met zijn hoofd tegen de grond en huilde nog luider. Toen heb ik gestampt. Met mijn hiel op zijn buikje. En toen heb ik hem nog een schop gegeven", aldus de stiefmoeder. En terwijl het bloed en het speeksel uit zijn mondje spoten, haalde ze geen hulp omdat Quinten zich die dag niet zo lekker voelde en de Belgische dacht dat het daar van was, althans dat verklaarde ze. Ondertussen dweilde ze het bloed op, deed ze de jongen schone kleren aan en legde ze hem in een ander bed.



De moord bleef lang onopgelost omdat Els Lozie volhield dat Quinten van de trap was gevallen.



De vader van de peuter is in ieder geval erg vergevingsgezind. Inmiddels woont het stel weer samen en hebben ze inmiddels nog een kind gekregen. "Ik zal nooit aanvaarden wat ze gedaan heeft, maar ik heb haar vergeven", aldus Gregory.



_______________________________________________________



Ik heb hier net dus echt om zitten janken. Ik kan er met mijn verstand niet bij hoe iemand een weerloos kind kan mishandelen, doodtrappen, en daarnaast hoe iemand de moordenaar van zijn kind kan vergeven. Er is toch iets fundamenteel mis in psychisch opzicht met dergelijke mensen, of ben ik nou gek?

Waarom moet dit nou zo denigrerend, Ainne? Ik hoef geen discussie over de vraag of dit nou heel erg is of niet, want dat is evident. Maar het werpt bij mij wel de vraag op hoe mensen nu zo ver kunnen komen dat ze dit soort dingen doen, dat ze verder kunnen leven met iemand die dit heeft gedaan, wanneer iemand de 'grens' over gaat en een kind willens en wetens pijn doet.