The speech that might decide the election.

Hebben jullie de speech gehoord of gelezen die Obama gisteren heeft gegeven in Philadelphia? Het handelt over een bijzonder heikel punt in verband met zijn eigen kiescampagne, namelijk racisme.



Hoewel Obama onder toenemende raciale druk staat omwille van controversiële uitspraken gedaan door een voormalig bevriend priester slaagt Obama erin om die uitspraken een plaatsje te geven in de perceptie van blank, zwart en Spaanssprekend, zich te distanciëren van die uitspraken en tegelijk toch die priester niet af te vallen.



De speech zelf benadert de perfectie en zou wel eens het definitieve sleutelmoment kunnen zijn waarmee hij kritische blanke mannen voor zich weet te winnen en zich zo verzekerd zien van de Democratische nominatie en -wie weet -ook het presidentschap. In mijn ogen is deze Obama figuur in de loop van de voorverkiezingen enorm gegroeid van een spraakwaterval tot een bijzonder intelligent, eloquent, integer man met inhoud, verantwoordelijkheidszin, beginselvastheid en visie.



Maar oordeel zelf of dit een faits divers is of prille wereldgeschiedenis:



speech

Indien Obama niet een mulatje zou zijn maar een blanke man van het caucasisch ras dan was zijn overwinning al lang een feit. Hij heeft een quasi foutloos parcours gelopen tot nu toe en zijn opponente, Hillary, overigens mijn favoriete, is een paar keer (te vaak) op haar vrouwzijn moeten terugvallen om nog 100% geloofwaardig te blijven.



Hij heeft dus te kampen met een raciale handicap en vroeg of laat moest hij dit probleem aanpakken. De aanpak is evenwel complex, omdat het toenadering zoeken tot een andere groep vaak geïnterpreteerd wordt als het verloochenen van een vorige. Het moet dus een bijzondere evenwichtskunst zijn om "geit" en "kool" te sparen, daarin een kans zien om de rangen te sluiten en tegelijk moedig genoeg zijn om zijn goede vriend niet af te vallen.



Volgens mij zijn het dit soort speeches die het verschil maken. Risico niet uit de weg gaan, moedig zijn en vergevensgezind tegelijk.



Men vraagt zich wel eens af in welke mate een verkiezingsspeech het resultaat is van eigen inspiratie of die van bevlogen medewerkers. Wie de eindverantwoordelijkheid draagt is duidelijk, maar wanneer in een speech ook nog eens elementen verweven zitten uit persoonlijke ervaring moge duidelijk zijn dat mijnheer Obama deze speech voornamelijk zelf heeft geproduceerd. En daarmee is, wat mij betreft, het bewijs geleverd dat deze man capabel is voor de functie die hij ambieert en niet zoals Bush een marionet is in handen van zijn entourage.



Natuurlijk panikeert Hillary, je zou van minder. Haar voorsprong in het begin van de voorverkiezingen is omgeslagen in een achtervolgingsrace, haar boodschap slaat niet aan bij het grote publiek, pogingen tot beschadiging van Obama vanuit haar entourage hebben een omgekeerd effect en het vertrek van enkele naaste verkiezingsmedewerkers zijn de bewijzen aan de oppervlakte dat het diep binnenin het verkiezingsteam grondig fout loopt. Haar enige hoop nog op een nominatie zijn de onafhankelijke Democratische kiesmannen maar ik vrees dat de pleurus uitbreekt voor de Democraten indien die de uitslag van de voorverkiezingen alsnog zouden ombuigen in het voordeel van Hillary.