Actueel
alle pijlers
van miljonair tot krantenjongen
zondag 27 januari 2008 om 19:37
Sander Kramer heeft een boek geschreven wat morgen uit komt
Aan lager wal geraakte miljonairs, gestruikelde topsporters en in de war geraakte professoren. In Van miljonair tot krantenjongen vertellen ooit succesvolle mensen hoe zij door een bizarre speling van het lot op straat zijn terechtgekomen. Zoals Ton die een goedlopende praktijk had met honderden patiënten. Totdat het noodlot toesloeg. Nu woont hij in het bos en leeft hij van zelfgevangen visjes en groenten die hij achter zijn tent kweekt. Ook onthult acteur Peter Faber zijn ontroerende en persoonlijke levensverhaal uit de periode dat hij op straat leefde.
Wie Van miljonair tot krantenjongen heeft gelezen zal nooit meer zeggen: 'Dat zal míj niet overkomen....'
Schrijver en journalist Sander de Kramer (1973) werd landelijk bekend als hoofdredacteur van de Straatkrant. Daarnaast is hij al jaren succesvol columnist voor De Telegraaf. Hij houdt zich al vele jaren letterlijk bezig met de onderkant van de samenleving. De fascinerende wereld van daklozen heeft hem zo gegrepen, dat De Kramer voor dit boek zelfs vrijwillig een periode op straat heeft geleefd. Uit de vele gesprekken die hij met daklozen voerde, merkte De Kramer dat de meesten van hen buiten hun schuld in de goot zijn beland. Achter iedere dakloze schuilt een vaak aangrijpend levensverhaal. Dit inspireerde hem tot het schrijven van Van miljonair tot krantenjongen.
denk jij dat jij dakloos zou kunnen worden ??
Aan lager wal geraakte miljonairs, gestruikelde topsporters en in de war geraakte professoren. In Van miljonair tot krantenjongen vertellen ooit succesvolle mensen hoe zij door een bizarre speling van het lot op straat zijn terechtgekomen. Zoals Ton die een goedlopende praktijk had met honderden patiënten. Totdat het noodlot toesloeg. Nu woont hij in het bos en leeft hij van zelfgevangen visjes en groenten die hij achter zijn tent kweekt. Ook onthult acteur Peter Faber zijn ontroerende en persoonlijke levensverhaal uit de periode dat hij op straat leefde.
Wie Van miljonair tot krantenjongen heeft gelezen zal nooit meer zeggen: 'Dat zal míj niet overkomen....'
Schrijver en journalist Sander de Kramer (1973) werd landelijk bekend als hoofdredacteur van de Straatkrant. Daarnaast is hij al jaren succesvol columnist voor De Telegraaf. Hij houdt zich al vele jaren letterlijk bezig met de onderkant van de samenleving. De fascinerende wereld van daklozen heeft hem zo gegrepen, dat De Kramer voor dit boek zelfs vrijwillig een periode op straat heeft geleefd. Uit de vele gesprekken die hij met daklozen voerde, merkte De Kramer dat de meesten van hen buiten hun schuld in de goot zijn beland. Achter iedere dakloze schuilt een vaak aangrijpend levensverhaal. Dit inspireerde hem tot het schrijven van Van miljonair tot krantenjongen.
denk jij dat jij dakloos zou kunnen worden ??
zondag 27 januari 2008 om 22:52
die acht weken gaat pas in als alle stukken compleet binnen zijn.
dus als je bijstand consulente na vier of vijf weken aankomt met nog een formuliertje die ingevuld moet worden gaan we opnieuw tellen .. dan word 8 weken opeens 12 of 13 weken .....
na een week of zes komt consulente er achter dat er ergens nog een krabbeltje mist of een kopietje ...
tel je even mee >? de 8 weken gaan weer opnieuw in ...
dus als je bijstand consulente na vier of vijf weken aankomt met nog een formuliertje die ingevuld moet worden gaan we opnieuw tellen .. dan word 8 weken opeens 12 of 13 weken .....
na een week of zes komt consulente er achter dat er ergens nog een krabbeltje mist of een kopietje ...
tel je even mee >? de 8 weken gaan weer opnieuw in ...
zondag 27 januari 2008 om 23:02
maandag 28 januari 2008 om 08:16
Toen ik 2 jaar geleden bij mijn ex wegvluchtte had ik niks meer. Ik zat ondergedoken in een leegstaand hotel. Door een mankement had ik geen warm water geen verwarming. Douchen deed ik verderop in het zwembad en voor de rest behielp ik me met een waterkoker. Eten koken was daar ook geen optie. De deerste paar dagen haalde ik een broodje bij het tankstation had nog een beetje geld. Omdat ik in de schuldsanering zat kreeg ik leefgeld normaal, maar omdat ik ondergedoken zat en mijn verblijfplaats niet bekend wilde maken kreeg ik niks meer..
Heel zuinig gaan doen met het beetje geld wat ik had. Ik had de siuati duidelijk uitgelegd bij mijn bewindvoerder maar die zei me gewoon had ik maar niet weg moeten gaan , had ik ook nog geld gehad.
Op een dag deed de verwarming het weer en was er warm water tjee wat een luxe was dat. Inmiddels had ik een rijstkoker en daarin maakte ik van alles te eten klaar. Maar toen op een goede dag was het geld op. 3 dagen het zwaar gehad. T was pasen op tv zag je de lekkerste gerechten. Totdat er opeens een buurman(hij woonde naast het hotel) voor de deur stond met een stuk konijn.. Ik lust het normaal niet maar was blij weer iets te kunnen eten.
Nu bijna 2 jaar verder ziet mijn leven er heel anders uit.. Leuk appertementje, leuke baan lieve vriend ook met baan..
En die armoede hoop ik nooit meer mee te maken
Heel zuinig gaan doen met het beetje geld wat ik had. Ik had de siuati duidelijk uitgelegd bij mijn bewindvoerder maar die zei me gewoon had ik maar niet weg moeten gaan , had ik ook nog geld gehad.
Op een dag deed de verwarming het weer en was er warm water tjee wat een luxe was dat. Inmiddels had ik een rijstkoker en daarin maakte ik van alles te eten klaar. Maar toen op een goede dag was het geld op. 3 dagen het zwaar gehad. T was pasen op tv zag je de lekkerste gerechten. Totdat er opeens een buurman(hij woonde naast het hotel) voor de deur stond met een stuk konijn.. Ik lust het normaal niet maar was blij weer iets te kunnen eten.
Nu bijna 2 jaar verder ziet mijn leven er heel anders uit.. Leuk appertementje, leuke baan lieve vriend ook met baan..
En die armoede hoop ik nooit meer mee te maken
maandag 28 januari 2008 om 10:31
Ik heb toen ik 16 jaar was ook een tijd op straat geleefd. Ik zat in eerste instantie in een gastgezin, waar de man des huizes meer dan normale belangstelling voor mij kreeg. Ik ben toen terug gegaan naar de instantie die mij geplaatst had. (het toemalig JAC). Daar kreeg ik te horen dat ik kon kiezen, of terug gaan of het zelf maar uitzoeken (ik spreek over 24 jaar geleden). Ik ben het toen zelf gaan uitzoeken. Ik heb in treintoestellen, op bankjes en in telefooncellen geslapen. Ik stal mijn eten in een supermarkt. Op een gegeven moment kwam ik wel mensen tegen die mij wilde helpen.....maar dat waren drugsverslaafde. Dus het ging van kwaad tot erger. Ik heb nog geprobeerd een uitkering aan te vragen...maar daar had ik een adres voor nodig, en dat had ik niet. Op een kamer te kunnen krijgen moest ik huur en borg betalen en geld had ik ook niet. Dus zit je klem. Uiteindelijk herinnerde ik dat ik nog een oma had. En daar ben ik uiteindelijk naar toe gegaan.....en eruit gekomen (verder geen familie).
De tweede periode was samen met een vriendje. Ik heb toen zo'n beetje alle leger des heils, opvanghuizen en zo gezien in Nederland. Jakkes, zo'n leger des heils.....slaapzalen vol met vieze oude mannen, die wel trek hadden in zo'n jong bladje als ik (17 en nog lekker fris......) heb geen oog dichtgedaan. Bovendien zitten er voorwaarden aan dat soort plaatsen.....je mag maar zoveel nachten in de maand er slapen, niet elke nacht, dus. Overdag moet je er vaak uit. Probeer dan maar eens wat geregeld te krijgen. Uiteindelijk vond ik een goede opvangplek...en was ik zwanger.
Kortom, als je geen familie hebt. Of niet kan voldoen aan allerlei voorwaarden, komt het vaak neer op ijzer met handen breken. Geen adres is geen uitkering, en geen uitkering is geen adres.
Vandaag de dag gaat het goed met mij. Maar nog steeds is het voor mij een enorme luxe om een dak boven mijn hoofd te hebben en een gevulde koelkast (kijk nog dagelijks met die blik in mijn koelkast).
De tweede periode was samen met een vriendje. Ik heb toen zo'n beetje alle leger des heils, opvanghuizen en zo gezien in Nederland. Jakkes, zo'n leger des heils.....slaapzalen vol met vieze oude mannen, die wel trek hadden in zo'n jong bladje als ik (17 en nog lekker fris......) heb geen oog dichtgedaan. Bovendien zitten er voorwaarden aan dat soort plaatsen.....je mag maar zoveel nachten in de maand er slapen, niet elke nacht, dus. Overdag moet je er vaak uit. Probeer dan maar eens wat geregeld te krijgen. Uiteindelijk vond ik een goede opvangplek...en was ik zwanger.
Kortom, als je geen familie hebt. Of niet kan voldoen aan allerlei voorwaarden, komt het vaak neer op ijzer met handen breken. Geen adres is geen uitkering, en geen uitkering is geen adres.
Vandaag de dag gaat het goed met mij. Maar nog steeds is het voor mij een enorme luxe om een dak boven mijn hoofd te hebben en een gevulde koelkast (kijk nog dagelijks met die blik in mijn koelkast).
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
, en sorry voor de rotsituatie, maar ik moet zo hard lachen *
dinsdag 29 januari 2008 om 17:44
Ja kan heel snel gaan. Ik woonde samen met mijn eerste vriendje, ik studeerde nog en hij werkte. Het feit dat hij mij onderhield terwijl ik studeerde, was gecompenseerd doordat ik, toen we gingen samenwonen, mijn hele spaargeld had gestoken in de inboedel en andere kosten (verf, laminaat enzo). Had nml geld gekregen van mijn ouders toen ik 18 werd, zo'n groeirekening. Enfin vriend werd steeds agressiever en op een avond liep het compleet uit de hand. Ben echt halsoverkop het huis uitgevlucht, kon bij mijn vader terecht maar wilde ook niet met hangende pootjes terug naar het ouderlijk huis. Het "ikke self doen"-idee zeg maar. Huurde een kamer in een soort tijdelijk opvanghuis en zette studie op lager pitje om in ieder geval mijn levensonderhoud te kunnen betalen (het was een vrij dure kamer, terwijl er níets in zat: denk dat dat is omdat het verblijf daar recht gaf op een urgentieverklaring ofzo?) Ging allemaal goed totdat de deurwaarders aan de deur kwamen: ex-vriendlief had een lening afgesloten op onze gezamenlijke rekening en kwam de aflossing niet na. Ik was nog bezig met alles regelen en opzeggen maar hij was me dus te snel af geweest. Had paar duizend schuld en besloot dat een lening bij de IB-Groep ook geen idee was (alleen maar méér schulden op lange termijn). Ben toen gestopt met studeren en heb twéé baantjes aangenomen: een overdag en een 's avonds. Ging om 7 uur de deur uit ('s morgens) en was 's avonds om half 11 thuis. De banen waren nogal ver weg en ik moest tot mijn eerste salaris de reiskosten zelf voorschieten (openbaar vervoer). Dát heeft weleens geresulteerd in een paar dagen niet eten, of één boterham met pindakaas in twee dagen tijd ofzo, want de huur van die kamer moest ook betaald worden en anders zou ik op straat staan.
Dankzij die twee banen was ik redelijk snel van mijn schulden af maar sindsdien ben ik vrij para met geld. Ik heb een jaarsalaris (!!!) achter de hand maar altijd als de dood dat er iets kapot gaat ofzo, als ik van mijn spaarrekening 'snoep' dan moet dat éérst weer aangevuld worden. Nu sta ik voor renovatieklussen aan mijn huis, en alleen al de gedachte maakt me benauwd: gaat een aardige duit kosten vrees ik. Ik spaar bijna honderd euro per maand en ik heb dat jaarsalaris dus nog, maar ben echt vaak bang dat het ineens mis gaat. Dat ik als ik ouder wordt door een reorganisatie op straat kom te staan en nergens aangenomen word en dan mijn lieve huisje uitmoet bijv.
Dankzij die twee banen was ik redelijk snel van mijn schulden af maar sindsdien ben ik vrij para met geld. Ik heb een jaarsalaris (!!!) achter de hand maar altijd als de dood dat er iets kapot gaat ofzo, als ik van mijn spaarrekening 'snoep' dan moet dat éérst weer aangevuld worden. Nu sta ik voor renovatieklussen aan mijn huis, en alleen al de gedachte maakt me benauwd: gaat een aardige duit kosten vrees ik. Ik spaar bijna honderd euro per maand en ik heb dat jaarsalaris dus nog, maar ben echt vaak bang dat het ineens mis gaat. Dat ik als ik ouder wordt door een reorganisatie op straat kom te staan en nergens aangenomen word en dan mijn lieve huisje uitmoet bijv.
donderdag 7 februari 2008 om 16:16
Willem Koopman was 1 van de meest belovende wielertalenten die Nederland ooit heeft gekend.In 1967 werd hij nederlands kampioen.Kenners tipten hem als opvolger van Jan Janssen.Het liep echter anders.Willem raakte plotseling hevig in de war en ging zwerven.Sommigen beweerden dat hij in een psychose is geraakt door het gebruik van spierversterkende doping.Sindsdien fietst hij dag en nacht op een oude gammele fiets rondjes door Rotterdam.Willem ziet het als zijn taak om de stadsgrenzen te beschermen.Want hij weet zeker dat,vroeg of laat,de romeinen de stad zullen aanvallen.
Dit is 1 van de verhalen uit dit boek.Ik heb het in 1 ruk uitgelezen.
Echt een aanrader!
Dit is 1 van de verhalen uit dit boek.Ik heb het in 1 ruk uitgelezen.
Echt een aanrader!
