Actueel
alle pijlers
Wakker liggen door schulden
donderdag 19 april 2007 om 12:20
Je leest het de laatste tijd steeds vaker in de krant. Mensen die letterlijk wakker liggen door zorgen om schulden.
Nu ben ik zelf ook iemand die, geheel door mijn eigen schuld, in de schulden is geraakt. Op dit moment heb ik een schuld van 92000 euro, en de helft daarvan heb ik over 5 jaar afbetaald.
Ik lig er niet (meer) wakker van, want ik weet dat ik het zelf bewerkstelligd heb en het ook zelf zal moeten oplossen. Zonder hulp van derden.
Ik vraag me af hoe dat bij anderen zit, het blijft toch een soort 'taboe' om erover te praten, mijn familie weet het zelfs niet. Terwijl het overgrote gedeelte van de bevolking wel een schuld/lening heeft, afgezien van een hypotheek dan. Hoe gaan jullie ermee om? Lig je er wakker van, of doe je alles in de je macht om de schuld zo snel mogelijk op te lossen? Alle tips zijn welkom.
Nu ben ik zelf ook iemand die, geheel door mijn eigen schuld, in de schulden is geraakt. Op dit moment heb ik een schuld van 92000 euro, en de helft daarvan heb ik over 5 jaar afbetaald.
Ik lig er niet (meer) wakker van, want ik weet dat ik het zelf bewerkstelligd heb en het ook zelf zal moeten oplossen. Zonder hulp van derden.
Ik vraag me af hoe dat bij anderen zit, het blijft toch een soort 'taboe' om erover te praten, mijn familie weet het zelfs niet. Terwijl het overgrote gedeelte van de bevolking wel een schuld/lening heeft, afgezien van een hypotheek dan. Hoe gaan jullie ermee om? Lig je er wakker van, of doe je alles in de je macht om de schuld zo snel mogelijk op te lossen? Alle tips zijn welkom.
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:41
Hallo allemaal ! Heb gisteren dit topic gevonden en het gelijk ook helemaal doorgelezen en er heel wat van geleerd ! Dank je wel voor jullie openheid. Bij mij is het ook zo dat mijn financiële situatie totaal ontwricht werd door een jarenlange juridische strijd van 1997 tot 2005 toen er eindelijk een uitspraak was met veroordeling van de tegenpartij. Ik kan hier niet in detail treden maar de vergoeding die ik kreeg stond niet in verhouding tot de uitgaven die ik hierdoor kreeg. En het was me niet om het geld te doen ! Nu heb ik nog 3 jaar en 10 maanden een extra aflossing (naast mijn woonkrediet) van 800/maand. Ik leef heel zuinigjes en pas veel van de tips al toe al kan het misschien nog beter..... Laat nu alles wat bezinken wat ik gisterenavond las tot in de late uurtjes.
Maar aan diegenen die ook werkelijk een dergelijke ervaring hebben wou ik de volgende vraag stellen. Hoe doen jullie het met het sociale leven, hoe is het vergaan met jullie vriendschappen ? Voor mezelf kan ik stellen dat er veel mensen zijn weggevallen. Ook bij nieuwe ontmoetingen die in het begin heel positief verlopen komt er al snel een moment dat ik de boot af houd omdat men al snel met plannen af komt van concerten, etentjes, uitjes die geld kosten. Terwijl ik dingen doe die geen geld kosten. Ik bedoel dit voor vriendschappen in het algemeen hoor ! Van een nieuwe partnerrelatie is in het totaal al niets meer terecht gekomen...Wel eens een verliefdheid al dan niet wederzijds maar ik vind het moeilijk om het contact voort te zetten, ik ben heel open, maar vind het moeilijk om te spreken over de situatie. Doe ik het niet, dan voel ik me een bedriegster. Er is nog zo'n taboe over dat soort zaken. Moet ik dan echt nog bijna 4 jaar wachten ? Dat is dan 15 jaar in het totaal ? (Het verhaal van Carrie heeft me wel moed gegeven moet ik zeggen : zij doorstond 20 jaar !) Soms voel ikme als een gevangene...
Graag reacties van vrouwen die dit ook meemaakten.....
Maar aan diegenen die ook werkelijk een dergelijke ervaring hebben wou ik de volgende vraag stellen. Hoe doen jullie het met het sociale leven, hoe is het vergaan met jullie vriendschappen ? Voor mezelf kan ik stellen dat er veel mensen zijn weggevallen. Ook bij nieuwe ontmoetingen die in het begin heel positief verlopen komt er al snel een moment dat ik de boot af houd omdat men al snel met plannen af komt van concerten, etentjes, uitjes die geld kosten. Terwijl ik dingen doe die geen geld kosten. Ik bedoel dit voor vriendschappen in het algemeen hoor ! Van een nieuwe partnerrelatie is in het totaal al niets meer terecht gekomen...Wel eens een verliefdheid al dan niet wederzijds maar ik vind het moeilijk om het contact voort te zetten, ik ben heel open, maar vind het moeilijk om te spreken over de situatie. Doe ik het niet, dan voel ik me een bedriegster. Er is nog zo'n taboe over dat soort zaken. Moet ik dan echt nog bijna 4 jaar wachten ? Dat is dan 15 jaar in het totaal ? (Het verhaal van Carrie heeft me wel moed gegeven moet ik zeggen : zij doorstond 20 jaar !) Soms voel ikme als een gevangene...
Graag reacties van vrouwen die dit ook meemaakten.....
zaterdag 4 oktober 2008 om 23:20
Pfff, wat een hekenbare verhalen.
Jaren geleden vond mijn ex dat hij ons koophuis (toen hij er alleen woonde) zo moest verbouwen...lees vernielen, dat het ver onder de vraagprijs verkocht moest worden.
Met als resultaat 60.000 euro schuld.
Het resulteerde voor hem, na 4 jaar uiteindelijk in een schuldsanering en ik ben al jaren aan het afbetalen.
Wilde perse niet in een saneringstraject belanden en los alles op eigen kracht af. Heb ook geen ouders meer die me eventueel eens iets zouden toestoppen. Leek me vreselijk om de wsnp in te gaan en mijn hand op te moeten houden als ik nieuwe schoenen voor mijn kind nodig heb (overigens met alle respect voor mensen die wel in wsnp zitten).
Als het goed is ben ik in dec van alle shit af.
Kan ik weer heerlijk gaan sparen zodat ik wat extra geld achter de hand heb in geval van nood.
Ben blij als ik er straks vanaf ben. Heb soms moeilijke periodes dat ik wel wat extra's kan gebruiken vooral als er een aantal grote uitgaven tegelijk gedaan moeten worden. Maar over het algemeen vind ik zelf dat ik best nog wel veel kan ondernemen en kan kopen. Let wel op de prijzen en koop ook bij Lidl etc. Ga nooit met vakantie maar heb wel twee huisdieren. Gelukkig heb ik een goede baan en doe ik er alles aan om verder geen finan problemen te veroorzaken.
Kan soms best trots op mezelf zijn als ik al mijn rekeningen mooi heb betaald en mijn dochter een leuke middag uit kan bezorgen.
Jaren geleden vond mijn ex dat hij ons koophuis (toen hij er alleen woonde) zo moest verbouwen...lees vernielen, dat het ver onder de vraagprijs verkocht moest worden.
Met als resultaat 60.000 euro schuld.
Het resulteerde voor hem, na 4 jaar uiteindelijk in een schuldsanering en ik ben al jaren aan het afbetalen.
Wilde perse niet in een saneringstraject belanden en los alles op eigen kracht af. Heb ook geen ouders meer die me eventueel eens iets zouden toestoppen. Leek me vreselijk om de wsnp in te gaan en mijn hand op te moeten houden als ik nieuwe schoenen voor mijn kind nodig heb (overigens met alle respect voor mensen die wel in wsnp zitten).
Als het goed is ben ik in dec van alle shit af.
Kan ik weer heerlijk gaan sparen zodat ik wat extra geld achter de hand heb in geval van nood.
Ben blij als ik er straks vanaf ben. Heb soms moeilijke periodes dat ik wel wat extra's kan gebruiken vooral als er een aantal grote uitgaven tegelijk gedaan moeten worden. Maar over het algemeen vind ik zelf dat ik best nog wel veel kan ondernemen en kan kopen. Let wel op de prijzen en koop ook bij Lidl etc. Ga nooit met vakantie maar heb wel twee huisdieren. Gelukkig heb ik een goede baan en doe ik er alles aan om verder geen finan problemen te veroorzaken.
Kan soms best trots op mezelf zijn als ik al mijn rekeningen mooi heb betaald en mijn dochter een leuke middag uit kan bezorgen.
maandag 6 oktober 2008 om 16:50
Gelukkig heb ik niet in dezelfde situatie gezeten, maar wel een periode met weinig geld rondgekomen. Dus mijn tips:
1. Wees eerlijk. Als iemand iets voorsteld wat je niet kan betalen, geef dan aan dat je eht niet kan betalen. Geen zin en andere smoezen zorgen voor meer frictie.
2. Houd een alternatief achter de hand om als voorstel te geven. Naar de bios gaat niet, maar een dvd huren bv wel.
