Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Ben ik de enige?
woensdag 21 oktober 2020 om 12:29
Ik vraag me af of ik de enige ben die volop geniet van de (gedeeltelijke) lockdown, en het verplicht moeten inperken van sociaal contact en de daarbij horende activiteiten. Toen de regels net begonnen in maart was ik lichtelijk in paniek, maar gedurende de tijd werd ik steeds gelukkiger met alle rust om mij heen. Geen sociale verplichtingen meer, geen lange reistijden voor het werk (lees: uitslapen) en omdat ik niet meer uit (eten) ga, houd ik geld over.
Voor mijn gevoel heb ik mezelf helemaal opnieuw uitgevonden. Ik heb beter leren koken, heb een nieuwe taal geleerd, heb mijn droominterieur bij elkaar gespaard en gezocht, en ben gezonder en regelmatiger gaan leven. Daarnaast ben ik erachter gekomen welke mensen ik nu eigenlijk écht in mijn leven wil houden, omdat ik sommige mensen simpelweg niet miste.
Het feit dat er dit jaar geen borrels en bijeenkomsten zijn rondom kerst en oud & nieuw, is een enorme opluchting voor mij. Ik heb sowieso al niets met de feestdagen.
Begin dit jaar zou ik mijn leven nog niet eens een 2 hebben gegeven, inmiddels geef ik het een 9,5. Gewoon omdat ik zo gelukkig ben en de rust me heel goed doet. Begrijp me overigens niet verkeerd; ik vind het heel erg voor alle mensen die slachtoffer zijn geworden, de zelfstandige ondernemers en de zorg die overloopt.
Herkent iemand dit blije en rustige gevoel? Ik voel me bijna schuldig namelijk, omdat de meeste mensen om mij heen alleen maar klagen.
Voor mijn gevoel heb ik mezelf helemaal opnieuw uitgevonden. Ik heb beter leren koken, heb een nieuwe taal geleerd, heb mijn droominterieur bij elkaar gespaard en gezocht, en ben gezonder en regelmatiger gaan leven. Daarnaast ben ik erachter gekomen welke mensen ik nu eigenlijk écht in mijn leven wil houden, omdat ik sommige mensen simpelweg niet miste.
Het feit dat er dit jaar geen borrels en bijeenkomsten zijn rondom kerst en oud & nieuw, is een enorme opluchting voor mij. Ik heb sowieso al niets met de feestdagen.
Begin dit jaar zou ik mijn leven nog niet eens een 2 hebben gegeven, inmiddels geef ik het een 9,5. Gewoon omdat ik zo gelukkig ben en de rust me heel goed doet. Begrijp me overigens niet verkeerd; ik vind het heel erg voor alle mensen die slachtoffer zijn geworden, de zelfstandige ondernemers en de zorg die overloopt.
Herkent iemand dit blije en rustige gevoel? Ik voel me bijna schuldig namelijk, omdat de meeste mensen om mij heen alleen maar klagen.
woensdag 21 oktober 2020 om 17:34
Ik geef duidelijk in de OP aan dat ik dat ook niet fijn vind. Maar niet mogen genieten, omdat een ander het slecht heeft, slaat natuurlijk nergens op. Dan zou je je de hele tijd al het leed van de wereld aan moeten trekken en dan kan je net zo goed stoppen met leven. Empathie is goed, maar overdrijven is ook een vak.Igoa schreef: ↑21-10-2020 15:05Nee, ik maak me grote zorgen over de toekomst van Nederland en de gigantische schulden die nu gemaakt worden. Horeca-ondernemers die failliet gaan, mensen die hun baan verliezen, ZZp'ers die het water aan de lippen staat, kinderen die in de knel zitten, vereenzaamde ouderen, etc etc. Dus nee, ik snap niet dat iemand kan genieten van de (gedeeltelijke) lockdown als je weet hebt van het stille leed van je medelanders, sorry.
woensdag 21 oktober 2020 om 17:34
Ik herken het wel een beetje.Ik sport dagelijks online met vriendinnen, wat goed is voor mijn gezond het en een gezellig moment in de dag, maar waar ik op kantoor geen mogelijkheid voor heb. Ook op tijd kunnen koken en eten vind ik lekker.
Natuurlijk had ik dat altijd al kunnen doen, maar het was minder de verwachting en soms moet je iets een tijdje doen om te merken hoe fijn het is. Nu deed ik sowieso wel zo nu en dan een thuisweekend of pyjamadag om een beetje op te laden, maar het thuiswerken bevalt me goed genoeg om in de toekomst ook vaker te doen.
Wat me ook goed bevalt is dat het wat rustiger is op straat en dat mensen meer afstand houden; dat mag wat mij betreft wel zo blijven. Ik heb geen behoefte om wildvreemden aan te raken. Sommige dingen zijn net niet vervelend genoeg om telkens te corrigeren, maar wel relaxed om niet meer mee te maken. Ik hoop ook dat de nieuwjaarskussen helemaal uit onze cultuur verdwijnen. Mocht het toch terugkomen zou ik gewoon de eerste week van januari standaard thuis werken.
Toch vond ik mijn leven van 2019 ook heel leuk; het leende zich weer beter voor reisjes, uit eten en iets met een groep doen. Dat zijn dingen waar ik ook van kan genieten, al merk ik dat ik ze kennelijk minder nodig heb dan de gemiddelde persoon. 2020 heeft weer nieuwe inzichten en mogelijkheden gegeven, en ik denk dat we in 2022 een mooie balans hebben waarin iedereen het ritme kan kiezen wat hem past. Want het mooiste is als de oude dingen wel weer kunnen, maar niet meer hoeven.
Natuurlijk had ik dat altijd al kunnen doen, maar het was minder de verwachting en soms moet je iets een tijdje doen om te merken hoe fijn het is. Nu deed ik sowieso wel zo nu en dan een thuisweekend of pyjamadag om een beetje op te laden, maar het thuiswerken bevalt me goed genoeg om in de toekomst ook vaker te doen.
Wat me ook goed bevalt is dat het wat rustiger is op straat en dat mensen meer afstand houden; dat mag wat mij betreft wel zo blijven. Ik heb geen behoefte om wildvreemden aan te raken. Sommige dingen zijn net niet vervelend genoeg om telkens te corrigeren, maar wel relaxed om niet meer mee te maken. Ik hoop ook dat de nieuwjaarskussen helemaal uit onze cultuur verdwijnen. Mocht het toch terugkomen zou ik gewoon de eerste week van januari standaard thuis werken.
Toch vond ik mijn leven van 2019 ook heel leuk; het leende zich weer beter voor reisjes, uit eten en iets met een groep doen. Dat zijn dingen waar ik ook van kan genieten, al merk ik dat ik ze kennelijk minder nodig heb dan de gemiddelde persoon. 2020 heeft weer nieuwe inzichten en mogelijkheden gegeven, en ik denk dat we in 2022 een mooie balans hebben waarin iedereen het ritme kan kiezen wat hem past. Want het mooiste is als de oude dingen wel weer kunnen, maar niet meer hoeven.
woensdag 21 oktober 2020 om 17:35
Ik ben erg introvert en een huismus. Uitgaan, reizen, uit eten gaf ik al niet of weinig om. Feestjes, handen schudden mis ik niet. Bij de huisarts geen volle wachtkamer meer. Helaas nog wel dat het uitloopt. Maar vind het wel heel irritant dat je overal voor moet reserveren. Zwembaden, dierenparken, pretparken. En ik vind het soms lastig in de supermarkt om afstand te houden.
woensdag 21 oktober 2020 om 17:35
Ik heb van sommige zaken wel last gehad. Vooral op het begin, toen ik geen enkele hulpverlener (van de ggz, via de wmo) meer face to face kon zien wat uiteindelijk heeft geleid tot weer een crisisopname.
Verder vind ik het wel jammer dat een een uitje niet meer vanzelfsprekend is. Ik ging niet vaak uit eten of naar de bioscoop ofzo, maar dat het nu niet kan vind ik soms wel jammer.
Andere ongemak is dat de ophaalmomenten bij de supermarkt vaak ineens weer vol zitten, terwijl boodschappen doen me enorm veel moeite kost en ik dus altijd bestelde.
Verder is mijn leven niet heel veel veranderd. Ik weet nog dat ik op het werk was voor een koffiemomentje (ik werk momenteel niet wegens mijn psychische klachten maar heb nog wel een werkgever) en een collega vroeg of ik me nu niet doodverveelde thuis. Ik moest er wel om lachen, ik zit niet thuis omdat ik nog steeds heel veel kan doen behalve werken, alles is een opgave.
Ik vind het juist prettig dat de wereld even wat meer op mijn tempo draait. Er word minder van je verwacht/gevraagd.
Wat ik sowieso niet meer ga doen als alles weer 'normaal' word is het zoenen van mensen op de wangen. En beter mijn grenzen aangeven als iemand ongevraagd aan me zit. Het hoeft niet, dat is wel gebleken
Maar alle gekheid op een stokkie, het mag van mij echt wel voorbij zijn. Ik denk ook dat heel veel mensen hun leven wel wat anders in gaan delen en meer gaan kijken naar wat ze echt de moeite waard vinden.
Verder vind ik het wel jammer dat een een uitje niet meer vanzelfsprekend is. Ik ging niet vaak uit eten of naar de bioscoop ofzo, maar dat het nu niet kan vind ik soms wel jammer.
Andere ongemak is dat de ophaalmomenten bij de supermarkt vaak ineens weer vol zitten, terwijl boodschappen doen me enorm veel moeite kost en ik dus altijd bestelde.
Verder is mijn leven niet heel veel veranderd. Ik weet nog dat ik op het werk was voor een koffiemomentje (ik werk momenteel niet wegens mijn psychische klachten maar heb nog wel een werkgever) en een collega vroeg of ik me nu niet doodverveelde thuis. Ik moest er wel om lachen, ik zit niet thuis omdat ik nog steeds heel veel kan doen behalve werken, alles is een opgave.
Ik vind het juist prettig dat de wereld even wat meer op mijn tempo draait. Er word minder van je verwacht/gevraagd.
Wat ik sowieso niet meer ga doen als alles weer 'normaal' word is het zoenen van mensen op de wangen. En beter mijn grenzen aangeven als iemand ongevraagd aan me zit. Het hoeft niet, dat is wel gebleken
Maar alle gekheid op een stokkie, het mag van mij echt wel voorbij zijn. Ik denk ook dat heel veel mensen hun leven wel wat anders in gaan delen en meer gaan kijken naar wat ze echt de moeite waard vinden.
woensdag 21 oktober 2020 om 17:40
Ik geniet van het wegvallen van de sociale verplichtingen ja. Ook het handen schudden, drie zoenen en het vieren van feestdagen hoeft voor mij niet. En eerder vond ik het erg moeilijk om daarin mijn grenzen aan te geven. Ook omdat ik bang was alleen te zijn. Nu heb ik ontdekt dat ik het heel erg fijn kan hebben alleen of met een klein groepje mensen om mij heen.
En nu? Ben ik nu een slecht mens?
woensdag 21 oktober 2020 om 18:17
Waardoor zou dat komen denk je. Hebben jonge mensen over het algemeen meer moeite met alleen zijn?
woensdag 21 oktober 2020 om 18:21
Geen idee.Getaway_Car_59 schreef: ↑21-10-2020 18:17Waardoor zou dat komen denk je. Hebben jonge mensen over het algemeen meer moeite met alleen zijn?
Er reppen veel mensen over sneeuwvlokjes met de boodschap dat die generaties niets kunnen hebben. Ik heb er geen ervaring mee, dus zou het je niet kunnen vertellen.
woensdag 21 oktober 2020 om 18:34
Bepaalde verplichtingen mbt werk (zoals beurzen vind ik heerlijk dat al die noviteiten nu gewoon over de mail komen. Ik had er een hekel aan en vaak ook heel onpraktisch qua opvang voor onze kinderen.
Andere (vooral verjaardags-) verplichtingen vind ik ook wel lekker dat dat wat minder is.
Maar vooral de eerste lockdown periode vond ik heftig. Wij hebben vier jonge kinderen (jongste is een tweeling van toen 9 maanden). Onze ouders vallen in een risicogroep en rond die tijd begon de tweeling ontzettend slecht te slapen en viel ook het gewone ritme helemaal weg.
Werk van mijn man ging (gelukkig) wel gewoon, en op grootouders durfde ik geen beroep te doen dus ik was wel gesloopt op het eind.
Daarnaast had ik graag wat meer willen betekenen voor mensen die door Corona in eenzaamheid of juist in praktische problemen terechtkwamen maar dat lukte me helaas niet.
Andere (vooral verjaardags-) verplichtingen vind ik ook wel lekker dat dat wat minder is.
Maar vooral de eerste lockdown periode vond ik heftig. Wij hebben vier jonge kinderen (jongste is een tweeling van toen 9 maanden). Onze ouders vallen in een risicogroep en rond die tijd begon de tweeling ontzettend slecht te slapen en viel ook het gewone ritme helemaal weg.
Werk van mijn man ging (gelukkig) wel gewoon, en op grootouders durfde ik geen beroep te doen dus ik was wel gesloopt op het eind.
Daarnaast had ik graag wat meer willen betekenen voor mensen die door Corona in eenzaamheid of juist in praktische problemen terechtkwamen maar dat lukte me helaas niet.
woensdag 21 oktober 2020 om 18:44
Ik denk dat veel jongeren sneller in een isolement raken dan mensen met een gezin of partner. En dat lijkt me ook logisch.
Als je een partner/kinderen thuis hebt ben je toch al snel minder alleen dan jonge mensen (bijvoorbeeld studenten) bij wie het sociale leven zich voornamelijk buiten de deur afspeelt. Toen ik zeventien was bleef ik ook niet thuis op de bank zitten bij pa en ma, maar ging ik met vrienden en vriendinnen op stap.
Ik denk inderdaad dat het leven van jongeren behoorlijk veranderd is, meer dan dat van mij in elk geval.
Als je een partner/kinderen thuis hebt ben je toch al snel minder alleen dan jonge mensen (bijvoorbeeld studenten) bij wie het sociale leven zich voornamelijk buiten de deur afspeelt. Toen ik zeventien was bleef ik ook niet thuis op de bank zitten bij pa en ma, maar ging ik met vrienden en vriendinnen op stap.
Ik denk inderdaad dat het leven van jongeren behoorlijk veranderd is, meer dan dat van mij in elk geval.
woensdag 21 oktober 2020 om 21:16
woensdag 21 oktober 2020 om 21:18
woensdag 21 oktober 2020 om 22:57
Ik ben wel introvert, maar laad ook juist wel op van uitstapjes met de kinderen zoals naar een pretpark of dierentuin etc. Ik vond het dan ook heel heftig om in het voorjaar ineens thuis te zitten met 2 kleine kinderen en ik kijk niet bepaald uit naar een nog strengere lockdown dan nu, zeker nu de kans op slecht weer ook steeds groter wordt qua seizoen. Als ik nu vrijgezel zou zijn, zou ik me waarschijnlijk best eenzaam voelen in deze situatie, daar heb ik nu geen last van, maar met kleine kinderen kom ik dan juist weer vrij weinig aan mezelf en evt hobbies toe.
donderdag 22 oktober 2020 om 00:13
Ik snap dat niet zo goed. Een heel groot deel van het sociale leven van jongeren speelde zich voor de corona toch sowieso al virtueel af? Al die social media en zogenaamde vrienden zijn ineens toch niet zo sociaal bevredigend blijkbaar. Vroeger moesten we ofwel fysiek bij elkaar komen, ofwel telefoneren. Nu er zoveel meer contactmogelijkheden bij zijn gekomen, ook groepsgewijs, vind ik dat er behoorlijk veel gemekkerd wordt door veel mensen over hoe moeilijk het allemaal wel niet is. Allemachtig, een klein beetje tegenslag qua bewegingsvrijheid en de wereld stort blijkbaar ineen. Veel sneeuwvlokjes inderdaad, en niet alleen onder jongeren.herfstappeltaart schreef: ↑21-10-2020 18:44Ik denk dat veel jongeren sneller in een isolement raken dan mensen met een gezin of partner. En dat lijkt me ook logisch.
Als je een partner/kinderen thuis hebt ben je toch al snel minder alleen dan jonge mensen (bijvoorbeeld studenten) bij wie het sociale leven zich voornamelijk buiten de deur afspeelt.
donderdag 22 oktober 2020 om 00:39
Ik woon alleen en ben dertiger, en voor mij is het zo prima. Tien jaar geleden zou het meest heikele punt zijn dat ik wat lullig woonde, maar verder zou het voor mij hetzelfde zijn als nu. Ik had ook toen genoeg hobbies om me te vermaken. Ik herken ook niet dat jongeren het meest zeuren, volgens mij is dat meer iets van extraverte en niet zo flexibele mensen van alle leeftijden; inclusief 50+.
donderdag 22 oktober 2020 om 06:59
Precies dit.Knuddestudder schreef: ↑22-10-2020 00:13Ik snap dat niet zo goed. Een heel groot deel van het sociale leven van jongeren speelde zich voor de corona toch sowieso al virtueel af? Al die social media en zogenaamde vrienden zijn ineens toch niet zo sociaal bevredigend blijkbaar. Vroeger moesten we ofwel fysiek bij elkaar komen, ofwel telefoneren. Nu er zoveel meer contactmogelijkheden bij zijn gekomen, ook groepsgewijs, vind ik dat er behoorlijk veel gemekkerd wordt door veel mensen over hoe moeilijk het allemaal wel niet is. Allemachtig, een klein beetje tegenslag qua bewegingsvrijheid en de wereld stort blijkbaar ineen. Veel sneeuwvlokjes inderdaad, en niet alleen onder jongeren.
Sorry dat ik het zeg, maar mensen zeggen al heel snel dat hun leven nu kut is
Dat ze het feesten en zuipen missen. Is dat dan je leven...?
donderdag 22 oktober 2020 om 07:22
Dat zijn dan wel de sociale contacten. En even het alledaagse vergeten. Ik snap het wel hoor, hoewel ik zelf helemaal geen feestbeest ben.Michella_1991 schreef: ↑22-10-2020 06:59Precies dit.
Sorry dat ik het zeg, maar mensen zeggen al heel snel dat hun leven nu kut is
Dat ze het feesten en zuipen missen. Is dat dan je leven...?
donderdag 22 oktober 2020 om 07:58
de meeste mensen missen vooral hun geliefden, of hun geliefden mogen aanraken of troostenMichella_1991 schreef: ↑22-10-2020 06:59Precies dit.
Sorry dat ik het zeg, maar mensen zeggen al heel snel dat hun leven nu kut is
Dat ze het feesten en zuipen missen. Is dat dan je leven...?
donderdag 22 oktober 2020 om 08:05
Volgens mij hebben jongeren echt nog wel heel veel sociale contacten hoor, ondanks dat er nu social media is. Ik heb kinderen en stiefkinderen in de leeftijd van 11 tot 26 en die gaan normaal gesproken heel veel met vrienden om. Lekker makkelijk praten als je zelf introvert bent en toch altijd al thuiswerkt. Voor jou is het een keuze, voor anderen niet.Knuddestudder schreef: ↑22-10-2020 00:13Ik snap dat niet zo goed. Een heel groot deel van het sociale leven van jongeren speelde zich voor de corona toch sowieso al virtueel af? Al die social media en zogenaamde vrienden zijn ineens toch niet zo sociaal bevredigend blijkbaar. Vroeger moesten we ofwel fysiek bij elkaar komen, ofwel telefoneren. Nu er zoveel meer contactmogelijkheden bij zijn gekomen, ook groepsgewijs, vind ik dat er behoorlijk veel gemekkerd wordt door veel mensen over hoe moeilijk het allemaal wel niet is. Allemachtig, een klein beetje tegenslag qua bewegingsvrijheid en de wereld stort blijkbaar ineen. Veel sneeuwvlokjes inderdaad, en niet alleen onder jongeren.
In april was ik het nog wel met je eens, toen was het allemaal net aan de gang en was het misschien maar voor een paar maandjes. Maar nu het ook nog eens winter wordt en we heel veel binnen zitten, vind ik het toch echt wel een ander verhaal.
Zelf kan ik ook goed alleen zijn en werk ik ook altijd al thuis, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor anderen echt wel zwaar is. Een beetje inlevingsvermogen zou je sieren.
donderdag 22 oktober 2020 om 08:15
Ik kan ook heel goed alleen zijn en werk ook altijd thuis. Feesten doe ik al jaren niet meer en ik drink nauwelijks alcohol. Zo heel zwaar heb ik het helemaal niet maar ik mis wel de sociale contacten.
Wat ik zelf eigenlijk het lastigste vind is dat we niet weten wanneer dit 'klaar' is. Het kan nog een hele tijd duren.
Wat ik zelf eigenlijk het lastigste vind is dat we niet weten wanneer dit 'klaar' is. Het kan nog een hele tijd duren.
donderdag 22 oktober 2020 om 08:22
Dit vind ik zelf ook het ergste. Als ik zou weten dat het nog 5 maanden zo blijft en we zodra het lente is weer normaal alles kunnen doen, dan kan ik die winter wel doorkomen. Maar het feit dat het dan misschien nog helemaal niet voorbij is en we gewoon niet weten wanneer het over is, vind ik vreselijk.
Ik moet ook zeggen dat ik het nu met die mondkapjes allemaal een stuk deprimerender vind. Zag het er eerst nog allemaal normaal uit als je in de supermarkt of in de stad kwam, word je nu elk moment herinnerd aan corona en dat alles anders is. Ik kan er echt verdrietig van worden als ik dat zie.
donderdag 22 oktober 2020 om 08:35
Ik ben een introvert die amper sociale verplichtingen heeft dus voor mij is er weinig verandert sinds het begin van de crisis maar ik moet zeggen dat ik de rust op straat ( en in de lucht want ik woon vlak bij Schiphol ) enorm fijn vond. De verbroedering vond ik erg mooi om te zien, mensen waren extra beleefd op straat, gingen netjes om elkaar heen, waren uit het niets vriendelijker dan normaal. Dat sfeertje vond ik echt bijzonder om mee te maken.
Voor mij veranderde er weinig en ik had er niet echt last van.
Helaas vind ik er nu, zeven maanden later, echt niets meer aan. Dat fijne sfeertje is allang omgeslagen in irritatie. De mondkapjes op straat vind ik ook een naar beeld en het feit dat iedereen zo op je lijkt te letten vind ik enorm hinderlijk.
Ik trek het allemaal nog wel hoor, zeker, maar leuk vind ik het echt niet meer. Er van genieten doe ik niet.
Het feit dat ik straks met de kerst ( de ene dag in het jaar waar ik echt het hele jaar naar uit kijk ) straks misschien mijn neefje's eerste kerst niet kan vieren vind ik echt enorm ruk.
Maar ik snap wel dat mensen die normaal veel sociale verplichtingen ervaren de "rust" kunnen waarderen.
Voor mij veranderde er weinig en ik had er niet echt last van.
Helaas vind ik er nu, zeven maanden later, echt niets meer aan. Dat fijne sfeertje is allang omgeslagen in irritatie. De mondkapjes op straat vind ik ook een naar beeld en het feit dat iedereen zo op je lijkt te letten vind ik enorm hinderlijk.
Ik trek het allemaal nog wel hoor, zeker, maar leuk vind ik het echt niet meer. Er van genieten doe ik niet.
Het feit dat ik straks met de kerst ( de ene dag in het jaar waar ik echt het hele jaar naar uit kijk ) straks misschien mijn neefje's eerste kerst niet kan vieren vind ik echt enorm ruk.
Maar ik snap wel dat mensen die normaal veel sociale verplichtingen ervaren de "rust" kunnen waarderen.
donderdag 22 oktober 2020 om 08:45
Maar die sociale contacten kun je ook op een andere manier hebben. Ik zie overal duo's wandelen en fietsen bijvoorbeeld. Gisteren rond 19.00 was ik hardlopen; ik moest voortdurend van de stoep af omdat er weer twee aan kwamen.
donderdag 22 oktober 2020 om 09:00
Ja, ik maak ook wel eens een wandeling met iemand. Best leuk hoor maar dit is totaal geen vervanging van een aantal mensen op bezoek hebben, lekker koken en lang natafelen. En ja, ik weet het, dit kan in aangepaste vorm nog steeds maar dat afstand houden met meerdere mensen werkt in de praktijk gewoon niet.
