Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en herstel
woensdag 20 januari 2021 om 15:39
Beste lezers,
Vandaag precies een maand geleden had ik een positieve Corona-test. Begon met het verlies van geur en smaak, daarna volgde ontieglijke hoofdpijn en immense moeheid. Na een dag of 5 was de hoofdpijn verdwenen en had ik het gevoel dat het achter de rug was. Maar die moeheid....ik voel me een wrak, een oud wijffie.
Zodra de kinderen s morgens in hun lessen zitten moet ik terug naar bed en slaap ik nog ruim 2 uur om me vervolgens nog steeds als een wrak te voelen en me door de dag heen te worstelen. Interesse in wat dan ook heb ik momenteel totaal niet. Ik slinger mijn laptop aan om te voldoen aan de met de arbo-arts verplichte/afgesproken 1.5 uur per dag werk, maar zelfs dat lukt met moeite. De termijn die afgesproken is met de arbo om volgens dit schema te werken loopt mid-volgende week af en daarna moet ik er met mijn leidinggevende uit zien te komen. Dit maakt me ook angstig want ik ben niet goed tegen mn leidinggevende opgewassen en voel me bezwaard door ziek te zijn met deze klachten omdat ik bang ben dat het niet geloofd wordt.
De huisarts zegt dat dit 'normaal' is. Maar wie herkent dit?
Vandaag precies een maand geleden had ik een positieve Corona-test. Begon met het verlies van geur en smaak, daarna volgde ontieglijke hoofdpijn en immense moeheid. Na een dag of 5 was de hoofdpijn verdwenen en had ik het gevoel dat het achter de rug was. Maar die moeheid....ik voel me een wrak, een oud wijffie.
Zodra de kinderen s morgens in hun lessen zitten moet ik terug naar bed en slaap ik nog ruim 2 uur om me vervolgens nog steeds als een wrak te voelen en me door de dag heen te worstelen. Interesse in wat dan ook heb ik momenteel totaal niet. Ik slinger mijn laptop aan om te voldoen aan de met de arbo-arts verplichte/afgesproken 1.5 uur per dag werk, maar zelfs dat lukt met moeite. De termijn die afgesproken is met de arbo om volgens dit schema te werken loopt mid-volgende week af en daarna moet ik er met mijn leidinggevende uit zien te komen. Dit maakt me ook angstig want ik ben niet goed tegen mn leidinggevende opgewassen en voel me bezwaard door ziek te zijn met deze klachten omdat ik bang ben dat het niet geloofd wordt.
De huisarts zegt dat dit 'normaal' is. Maar wie herkent dit?
woensdag 20 januari 2021 om 16:44
woensdag 20 januari 2021 om 17:07
Ik ook. Zelfde symptomen: ook nog steeds hartkloppingen (maar wel veel minder en niet zo erg) en mijn ademhaling is niet zoals ze zou zou moeten zijn. Ook 10 maanden geleden hier.ExodusRedux schreef: ↑20-01-2021 16:00Ik kan 10 maanden na dat ik corona heb gehad nog steeds niet hardlopen. Kan een half uurtje wandelen en ben verder veel moe. Heb ook nog steeds last van hartkloppingen.
donderdag 21 januari 2021 om 16:19
Ik had wel luchtwegklachten ook. Volgens de dokters nog steeds een 'milde' case wel, maar zo voelde het voor mij toch niet aan, want ik kon echt maar met moeite de trap op. Ik ben er trouwens toch wel 2-3 maanden echt heel ziek van geweest in die mate dat ik eigenlijk bijna niets kon doen. Het was echt gewoon wachten tot het over was. Ook ups and downs. Dagen dat ik dacht dat het veel beter ging waarna ik mij de volgende dag dan weer even slecht voelde als de eerste week.Frikandelspeciaal schreef: ↑20-01-2021 20:06En hebben jullie echt luchtwegklachten gehad of dat niet? Ik niet namelijk...
Ik zal idd voor mezelf moeten opkomen en met de arbo moeten bespreken hoe of wat.
Ik had trouwens ook heel veel concentratieproblemen. Bij mij kwam dat door mijn versneld hartritme denk ik. Dat gaf mij een heel onrustig gevoel. Ik stond de hele tijd in 'fight or flight' modus.
Gewoon geduld hebben tot het beter gaat, is de enige oplossing, vrees ik. Sterkte!
maandag 25 januari 2021 om 12:26
Nou die terugvallen herken ik dus ook Solage! Dan denk je: goh, we zijn er weer, maar de volgende dag lig je er weer af.
Concentratie herken ik ook. Gister een artikel in de krant proberen te lezen terwijl de radio ook aan stond, niet te doen....!
Wat naar dat je heel de tijd een versneld hartritme hebt. Dat zorgt ook voor extra vermoeidheid denk ik.
Concentratie herken ik ook. Gister een artikel in de krant proberen te lezen terwijl de radio ook aan stond, niet te doen....!
Wat naar dat je heel de tijd een versneld hartritme hebt. Dat zorgt ook voor extra vermoeidheid denk ik.
maandag 25 januari 2021 om 13:26
Mijn dochter (20) had hier ook erg last van, tot een week of 5/6 nadat ze 'symptoomvrij' was wel. Ze was niet erg ziek geweest, eigenlijk maar 1 dag/nacht flink ziek, zoals een griep, daarna elke dag wat beter.
Ze heeft het opgelost door haar dag heel strak te plannen, inclusief wanneer ze wat at. Ze was in een week 5 kilo afgevallen, dus heel veel kracht kwijt. Als ze echt iets moest doen, dan plande ze haar slaapje daarvoor, na het wakker worden iets met koolhydraten eten, activiteit en na de activiteit iets met eiwitten en weer slapen. Nooit twee activiteiten achter elkaar. Een activiteit was voor haar al een online college volgen (nog een geluk dat het online was, anders had ze heel wat gemist), maar ook naar haar werk gaan bij de supermarkt en daar blijven tot het niet meer ging (begon echt met half uurtje). Ook liep ze hele kleine rondjes met de hond (moest ook wel, want intussen waren man en ik positief). Voor de grote ronde hadden we hulp van bekenden.
Ze was niet ingeroosterd op haar werk, dus haar aanwezigheid was echt extra. In het begin vooral met iedereen praten, omdat ze de eerste was die het had gekregen.
Vooral heel gezond eten met veel eiwitten was belangrijk om er weer bovenop te komen (overleg met een dietiste gehad).
Ik zou zeggen, ga terug naar de bedrijfsarts, die moet hier intussen ook wel wat meer ervaring mee hebben. De moeheid is heel moeilijk uit te leggen als iemand het zelf niet gehad hebt. Ik had het ook wel, maar niet zo erg als mijn dochter. Het overvalt je opeens en al zou je op dat moment midden op de snelweg staan, dan wil je nog het liefst daar op stel en sprong gaan liggen bij wijze van spreken. En huilen, gewoon alles uit je handen laten vallen en huilen.
Ze heeft het opgelost door haar dag heel strak te plannen, inclusief wanneer ze wat at. Ze was in een week 5 kilo afgevallen, dus heel veel kracht kwijt. Als ze echt iets moest doen, dan plande ze haar slaapje daarvoor, na het wakker worden iets met koolhydraten eten, activiteit en na de activiteit iets met eiwitten en weer slapen. Nooit twee activiteiten achter elkaar. Een activiteit was voor haar al een online college volgen (nog een geluk dat het online was, anders had ze heel wat gemist), maar ook naar haar werk gaan bij de supermarkt en daar blijven tot het niet meer ging (begon echt met half uurtje). Ook liep ze hele kleine rondjes met de hond (moest ook wel, want intussen waren man en ik positief). Voor de grote ronde hadden we hulp van bekenden.
Ze was niet ingeroosterd op haar werk, dus haar aanwezigheid was echt extra. In het begin vooral met iedereen praten, omdat ze de eerste was die het had gekregen.
Vooral heel gezond eten met veel eiwitten was belangrijk om er weer bovenop te komen (overleg met een dietiste gehad).
Ik zou zeggen, ga terug naar de bedrijfsarts, die moet hier intussen ook wel wat meer ervaring mee hebben. De moeheid is heel moeilijk uit te leggen als iemand het zelf niet gehad hebt. Ik had het ook wel, maar niet zo erg als mijn dochter. Het overvalt je opeens en al zou je op dat moment midden op de snelweg staan, dan wil je nog het liefst daar op stel en sprong gaan liggen bij wijze van spreken. En huilen, gewoon alles uit je handen laten vallen en huilen.
maandag 25 januari 2021 om 16:39
Nu is dat hartritme gelukkig wel weer beter/normaal, hoor. Ik heb dat nu alleen nog wanneer ik sport ofzo. Dat ik het gevoel heb dat mijn hart sneller te snel slaat. En soms hartkloppingen. Het zorgde toen de eerste maanden wel voor extra vermoeidheid, maar tegelijk kon ik door die onrust bijna niet slapen. Wanneer ik bijna in slaap viel, werd ik altijd wakker met het gevoel dat mijn hart stil gestaan had, heel eng.Frikandelspeciaal schreef: ↑25-01-2021 12:26
Wat naar dat je heel de tijd een versneld hartritme hebt. Dat zorgt ook voor extra vermoeidheid denk ik.
woensdag 27 januari 2021 om 09:28
Oei, dat lijkt me zeker eng! Heb je er medicatie voor gekregen of is het vanzelf weer beter geworden?Solage schreef: ↑25-01-2021 16:39Nu is dat hartritme gelukkig wel weer beter/normaal, hoor. Ik heb dat nu alleen nog wanneer ik sport ofzo. Dat ik het gevoel heb dat mijn hart sneller te snel slaat. En soms hartkloppingen. Het zorgde toen de eerste maanden wel voor extra vermoeidheid, maar tegelijk kon ik door die onrust bijna niet slapen. Wanneer ik bijna in slaap viel, werd ik altijd wakker met het gevoel dat mijn hart stil gestaan had, heel eng.
Ik vind dat je bizarre dingen hoort in de nasleep van mensen. Ook die hoofdpijnen vind ik zoiets geks. Alsof het virus daar nog steeds actief is ofzo.
woensdag 27 januari 2021 om 09:40
Wat goed dat ze die discipline had en wat fijn dat haar werk ook meewerkte! Hoe is het nu met haar?lattemachiato schreef: ↑25-01-2021 13:26Mijn dochter (20) had hier ook erg last van, tot een week of 5/6 nadat ze 'symptoomvrij' was wel. Ze was niet erg ziek geweest, eigenlijk maar 1 dag/nacht flink ziek, zoals een griep, daarna elke dag wat beter.
Ze heeft het opgelost door haar dag heel strak te plannen, inclusief wanneer ze wat at. Ze was in een week 5 kilo afgevallen, dus heel veel kracht kwijt. Als ze echt iets moest doen, dan plande ze haar slaapje daarvoor, na het wakker worden iets met koolhydraten eten, activiteit en na de activiteit iets met eiwitten en weer slapen. Nooit twee activiteiten achter elkaar. Een activiteit was voor haar al een online college volgen (nog een geluk dat het online was, anders had ze heel wat gemist), maar ook naar haar werk gaan bij de supermarkt en daar blijven tot het niet meer ging (begon echt met half uurtje). Ook liep ze hele kleine rondjes met de hond (moest ook wel, want intussen waren man en ik positief). Voor de grote ronde hadden we hulp van bekenden.
Ze was niet ingeroosterd op haar werk, dus haar aanwezigheid was echt extra. In het begin vooral met iedereen praten, omdat ze de eerste was die het had gekregen.
Vooral heel gezond eten met veel eiwitten was belangrijk om er weer bovenop te komen (overleg met een dietiste gehad).
Ik zou zeggen, ga terug naar de bedrijfsarts, die moet hier intussen ook wel wat meer ervaring mee hebben. De moeheid is heel moeilijk uit te leggen als iemand het zelf niet gehad hebt. Ik had het ook wel, maar niet zo erg als mijn dochter. Het overvalt je opeens en al zou je op dat moment midden op de snelweg staan, dan wil je nog het liefst daar op stel en sprong gaan liggen bij wijze van spreken. En huilen, gewoon alles uit je handen laten vallen en huilen.
Ik heb vandaag als het goed is contact met de bedrijfsarts. Nu gaat het al een paar dagen best oke, maar ik ben bang voor een terugval. En idd, het grijpt je ineens, heel naar. En idd, moeheid is moeilijk uit te leggen. Van de week sprak ik mijn collega en toen ik uitlegde dat ik zoveel slaap en zo moe ben had ik al het idee dat ze het in twijfel trok. Maar goed, sommige dingen moet je meemaken
woensdag 27 januari 2021 om 09:45
Ik ben nu 2 maanden “ziek”. Inmiddels gaat het met revalidatie en een eiwit verrijk dieet wat vooruit. Maar wat mijn ervaring (en ook die van de Corona fysio) is dat grenzen overgaan echt weer een achteruitgang betekent. Ik kan inmiddels 600 meter wandelen, maar moet daarna een dag rust houden. Maar ik merk elke week vooruitgang. Dus hoop dat de stapjes steeds groter zullen worden.
Cognitief gaat het inmiddels ook iets beter.
Werken zit er helaas voor mij nog niet in. En wat mis ik mijn actieve leven vol werk en sport.
Maar goed, het komt uiteindelijk goed.
Cognitief gaat het inmiddels ook iets beter.
Werken zit er helaas voor mij nog niet in. En wat mis ik mijn actieve leven vol werk en sport.
Maar goed, het komt uiteindelijk goed.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
woensdag 27 januari 2021 om 09:46
Ik zou wel opletten met het vele slapen. Mensen komen soms na ziekte in een vicieuze cirkel terecht waarbij ze veel meer baat hebben bij een goed ritme en heel veel regelmaat. ‘s Nachts slapen, maximaal 10 uur, en overdag niet slapen en ook niet in bed liggen kan echt helpen. Dit in combinatie met het heel langzaam opbouwen van activiteiten en niet bang zijn om moe te worden.Frikandelspeciaal schreef: ↑27-01-2021 09:40Wat goed dat ze die discipline had en wat fijn dat haar werk ook meewerkte! Hoe is het nu met haar?
Ik heb vandaag als het goed is contact met de bedrijfsarts. Nu gaat het al een paar dagen best oke, maar ik ben bang voor een terugval. En idd, het grijpt je ineens, heel naar. En idd, moeheid is moeilijk uit te leggen. Van de week sprak ik mijn collega en toen ik uitlegde dat ik zoveel slaap en zo moe ben had ik al het idee dat ze het in twijfel trok. Maar goed, sommige dingen moet je meemaken
woensdag 27 januari 2021 om 09:48
Ik heb juist het advies gekregen om na activiteiten juist wel even te gaan liggen. Wel maximaal 1 uur. Maar zonder dat ga ik gelijk weer achteruit. En rust nemen is bij Corona echt het belangrijkste. Dat verschilt echt met andere ziekten.pamelacourson schreef: ↑27-01-2021 09:46Ik zou wel opletten met het vele slapen. Mensen komen soms na ziekte in een vicieuze cirkel terecht waarbij ze veel meer baat hebben bij een goed ritme en heel veel regelmaat. ‘s Nachts slapen, maximaal 10 uur, en overdag niet slapen en ook niet in bed liggen kan echt helpen. Dit in combinatie met het heel langzaam opbouwen van activiteiten en niet bang zijn om moe te worden.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
woensdag 27 januari 2021 om 09:49
Oké, maar ik zeg alleen: kijk ermee uit. Want het kan wel degelijk dat je daardoor júist vermoeider wordt.
woensdag 27 januari 2021 om 11:13
Het gaat nu heel goed hoor, ze is weer de oude. Maar is ook al even geleden inmiddels eind augustus/begin september.Frikandelspeciaal schreef: ↑27-01-2021 09:40Wat goed dat ze die discipline had en wat fijn dat haar werk ook meewerkte! Hoe is het nu met haar?
Ik heb vandaag als het goed is contact met de bedrijfsarts. Nu gaat het al een paar dagen best oke, maar ik ben bang voor een terugval. En idd, het grijpt je ineens, heel naar. En idd, moeheid is moeilijk uit te leggen. Van de week sprak ik mijn collega en toen ik uitlegde dat ik zoveel slaap en zo moe ben had ik al het idee dat ze het in twijfel trok. Maar goed, sommige dingen moet je meemaken
woensdag 27 januari 2021 om 12:25
Het is vanzelf beter geworden. Ik ben toen ook niet onderzocht geweest door een dokter, omdat het een 'normaal' symptoom zou zijn bij corona en mijn hartritme nog niet te gevaarlijk hoog was (maar normaal is mijn hartritme best laag). Dus ik kon alleen een telefonisch consult krijgen.Frikandelspeciaal schreef: ↑27-01-2021 09:28Oei, dat lijkt me zeker eng! Heb je er medicatie voor gekregen of is het vanzelf weer beter geworden?
Ik vind dat je bizarre dingen hoort in de nasleep van mensen. Ook die hoofdpijnen vind ik zoiets geks. Alsof het virus daar nog steeds actief is ofzo.
De nasleep is inderdaad bizar. Waar ik ook nog steeds last van heb, na 10 maanden, is keelpijn. Het gebeurt niet elke dag maar toch meerdere keren per week dat ik keelpijn heb. Voor corona had ik dat eigenlijk nooit. Misschien 1 of 2 keer per jaar en dan altijd wanneer ik zwaar verkouden was. Die keelpijn vind ik op zich helemaal niet zo erg, maar ik vind het heel gek dat ik dat blijf houden, alsof die corona nog steeds niet uit mijn lichaam is. Het was ook het eerste coronasymptoom dat ik had, een dag voor ik me echt ziek voelde.
woensdag 27 januari 2021 om 18:28
Dat versnelde hartritme heb ik ook. Ik had bij douchen een hartslag van 190/min. Nog steeds is mijn hartslag snel te hoog. Normaal heb ik ook een lage hartslag.Solage schreef: ↑21-01-2021 16:19Ik had wel luchtwegklachten ook. Volgens de dokters nog steeds een 'milde' case wel, maar zo voelde het voor mij toch niet aan, want ik kon echt maar met moeite de trap op. Ik ben er trouwens toch wel 2-3 maanden echt heel ziek van geweest in die mate dat ik eigenlijk bijna niets kon doen. Het was echt gewoon wachten tot het over was. Ook ups and downs. Dagen dat ik dacht dat het veel beter ging waarna ik mij de volgende dag dan weer even slecht voelde als de eerste week.
Ik had trouwens ook heel veel concentratieproblemen. Bij mij kwam dat door mijn versneld hartritme denk ik. Dat gaf mij een heel onrustig gevoel. Ik stond de hele tijd in 'fight or flight' modus.
Gewoon geduld hebben tot het beter gaat, is de enige oplossing, vrees ik. Sterkte!
als de zon onder gaat, komen de sterren op
