Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en taakverdeling
dinsdag 23 maart 2021 om 10:01
De dames en heren leren het ook nooit he:
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:40
Zeker. Niemand vindt het leuk om te strijden voor eerlijke verdeling met iemand waar je van houdt.
Het is veel leuker om samen in bed te liggen, wijn te drinken of een spelletje te doen.
Ik ben blij dat mijn man dat snapt en hij dus (inmiddels) zijn deel doet. Geen vooraf bepaalde specifieke taakjes die ik hem toebedeel maar gewoon, aanpakken wat er moet gebeuren. Ik weet niet meer precies hoe het zo gekomen is.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:42
Yup, hier hetzelfde. 'Waar zijn je kinderen? Thuis, met je man, respect! Is je moeder er, om je man te helpen? Zijn moeder misschien? En wie kookt er dan enzo?'Maduixa schreef: ↑23-03-2021 12:36Hou op met me...
Ik heb een tijd in het buitenland gewerkt. Man deed het prima alleen thuis, met de kinderen. En toch... hoe vaak ik niet de vraag kreeg 'hoe doet je man dat dan?'. Of, nog erger 'laat je je kinderen zo lang alleen? Dat is voor een moeder toch anders dan voor een vader'
Zo lang mensen dat nog oprecht denken en vragen, hebben we nog een lange weg te gaan...
dinsdag 23 maart 2021 om 12:48
Ik ben schuldig. Ik zou met mijn vuist op tafel moeten slaan. Maar heb simpelweg geen zin in discussies.
Toen wij 100 jaar geleden gingen samenwonen werkten we allebei fulltime. Degene die het eerst thuis was kookte. Het huishouden deden we samen. Alles was echt eerlijk verdeeld. Toen kwamen de kinderen en ging ik minder werken. In principe bleven de taken aardig verdeeld, zeker de eerste tropenjaren. Maar nu.... het evenwicht is ver te zoeken. De laatste jaren heb ik helaas regelmatig werkloos thuis gezeten dus natuurlijk trek je dan meer naar je toe. Begin vorig jaar ben ik weer mijn baan kwijtgeraakt en het werk van man is vanwege de coronacrisis alleen maar toegenomen. Ik heb nu sinds 3 maanden weer een baan voor 28 uur per week. En da's voorlopig thuiswerk. En nog steeds ben ik degene die kookt. Stofzuigt. De was doet. Boodschappen doet. Man werkt minstens 60 uur per week en is dus moe en sacherijnig. Maar ik baal ook als ik het verwijt krijg dat de wasmanden uitpuilen.
Elke dag neem ik me weer voor om m'n mond open te trekken maar de energie ontbreekt me.
En nee.... het is dus geen partnerkeuze. Want vroeger deed ie t dus wel.
Een ander groot nadeel is ook dat de (inmiddels grote) kinderen het verkeerde voorbeeld krijgen. Dochter doet soms boodschappen. Kookt standaard 1 x per week. Zoon zet af en toe de wasmachine aan maar daar blijft het ook bij.
Het is dus ook gewoon mijn eigen schuld. Baal gewoon van mezelf nu. Confronterend topic!
Toen wij 100 jaar geleden gingen samenwonen werkten we allebei fulltime. Degene die het eerst thuis was kookte. Het huishouden deden we samen. Alles was echt eerlijk verdeeld. Toen kwamen de kinderen en ging ik minder werken. In principe bleven de taken aardig verdeeld, zeker de eerste tropenjaren. Maar nu.... het evenwicht is ver te zoeken. De laatste jaren heb ik helaas regelmatig werkloos thuis gezeten dus natuurlijk trek je dan meer naar je toe. Begin vorig jaar ben ik weer mijn baan kwijtgeraakt en het werk van man is vanwege de coronacrisis alleen maar toegenomen. Ik heb nu sinds 3 maanden weer een baan voor 28 uur per week. En da's voorlopig thuiswerk. En nog steeds ben ik degene die kookt. Stofzuigt. De was doet. Boodschappen doet. Man werkt minstens 60 uur per week en is dus moe en sacherijnig. Maar ik baal ook als ik het verwijt krijg dat de wasmanden uitpuilen.
Elke dag neem ik me weer voor om m'n mond open te trekken maar de energie ontbreekt me.
En nee.... het is dus geen partnerkeuze. Want vroeger deed ie t dus wel.
Een ander groot nadeel is ook dat de (inmiddels grote) kinderen het verkeerde voorbeeld krijgen. Dochter doet soms boodschappen. Kookt standaard 1 x per week. Zoon zet af en toe de wasmachine aan maar daar blijft het ook bij.
Het is dus ook gewoon mijn eigen schuld. Baal gewoon van mezelf nu. Confronterend topic!
dinsdag 23 maart 2021 om 12:50
Helemaal eens KamilleT!!
Maar hoe kan het, dat 'zorg voor je kinderen' dus nog steeds zo ondergewaardeerd is? Dat we met zijn allen accepteren dat (sommige) mannen het wel prima vinden dat ze niet meer tijd met hun kinderen doorbrengen, niet weten waar en wanneer zwemles is (ja voetbal, dat wordt wel geregeld
), wie hun vriendjes zijn en waar ze wonen?
Het is toch gek, dat minder werken en meer tijd met je kinderen hebben wordt gezien als een 'verlies'?
Maar hoe kan het, dat 'zorg voor je kinderen' dus nog steeds zo ondergewaardeerd is? Dat we met zijn allen accepteren dat (sommige) mannen het wel prima vinden dat ze niet meer tijd met hun kinderen doorbrengen, niet weten waar en wanneer zwemles is (ja voetbal, dat wordt wel geregeld
), wie hun vriendjes zijn en waar ze wonen?Het is toch gek, dat minder werken en meer tijd met je kinderen hebben wordt gezien als een 'verlies'?
dinsdag 23 maart 2021 om 12:54
En precies daarom ben ik er zo fel op dat het nog steeds zo vaak de vrouwen zijn die minder gaan werken in plaats van vanaf het begin allebei een zorgdag.vivapimpelmees schreef: ↑23-03-2021 12:48Toen kwamen de kinderen en ging ik minder werken. In principe bleven de taken aardig verdeeld, zeker de eerste tropenjaren. Maar nu.... het evenwicht is ver te zoeken.
[...]
En nee.... het is dus geen partnerkeuze. Want vroeger deed ie t dus wel.
Een ander groot nadeel is ook dat de (inmiddels grote) kinderen het verkeerde voorbeeld krijgen. Dochter doet soms boodschappen. Kookt standaard 1 x per week. Zoon zet af en toe de wasmachine aan maar daar blijft het ook bij.
Het is dus ook gewoon mijn eigen schuld. Baal gewoon van mezelf nu. Confronterend topic!
Overigens gaat het nog eerder fout, namelijk bij het bevallingsverlof waarbij een vrouw drie maanden alleen thuis zit met haar baby. Natuurlijk weet zij het daarna 'beter' dan haar man!! En ook natuurlijk, dat je in die drie maanden meer zorgtaken doet dan je partner. Volgens mij is dat onmogelijk nog recht te trekken daarna en is dat het begin van scheefgroei.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:56
Hier schaar ik me 10000% achter.captain_hindsight schreef: ↑23-03-2021 12:54Ik denk dat je daar de spijker op zn kop slaat.
Mannen zijn (onbewust?) veel egocentrischer of egoïstischer.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:57
Klopt hoor. Ik ben ook minder gaan werken dan eigenlijk de bedoeling was omdat we een tweeling kregen. En man was net met een nieuwe baan begonnen en dan loopt het gewoon zo...Maduixa schreef: ↑23-03-2021 12:54En precies daarom ben ik er zo fel op dat het nog steeds zo vaak de vrouwen zijn die minder gaan werken in plaats van vanaf het begin allebei een zorgdag.
Overigens gaat het nog eerder fout, namelijk bij het bevallingsverlof waarbij een vrouw drie maanden alleen thuis zit met haar baby. Natuurlijk weet zij het daarna 'beter' dan haar man!! En ook natuurlijk, dat je in die drie maanden meer zorgtaken doet dan je partner. Volgens mij is dat onmogelijk nog recht te trekken daarna en is dat het begin van scheefgroei.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:59
of veel wijzer?captain_hindsight schreef: ↑23-03-2021 12:54Ik denk dat je daar de spijker op zn kop slaat.
Mannen zijn (onbewust?) veel egocentrischer of egoïstischer.
ze gaan slimmer met hun energie om
vrouwen hebben er veel aan, als ze meer gaan werken (Niks mis met fulltime) en de klote klussen uitbesteden.
Effectief heb je dan aan het eind van de dag meer tijd voor jezelf en de kinderen.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:59
Laten we dan in dit topic afspreken dat wij vanaf nu daar wat aan gaan doen. Bijvoorbeeld door op familiefeestjes bij een huilend neefje niet te vragen 'waar is mama?' maar het kind meteen naar zijn vader te brengen. Door een vriendinnetje dat komt spelen naar het telefoonnummer van papa te vragen, in plaats van mama bellen dat het opgehaald moet worden. Zo kennen we allemaal wel legio voorbeelden denk ik. We doen het zelf....captain_hindsight schreef: ↑23-03-2021 12:54Ik denk dat je daar de spijker op zn kop slaat.
Mannen zijn (onbewust?) veel egocentrischer of egoïstischer.
En natuurlijk moeten we af en toe zelf tegen onze partner zeggen 'he, neem jij de kinderen eens ff mee naar buiten, ik ga een Netflixje doen'!!
dinsdag 23 maart 2021 om 13:00
captain_hindsight schreef: ↑23-03-2021 12:54Ik denk dat je daar de spijker op zn kop slaat.
Mannen zijn (onbewust?) veel egocentrischer of egoïstischer.
Ik denk eigenlijk dat dat egocentrisme een gevolg is, niet de oorzaak. Ik denk dat de oorzaak is dat alles rondom huishouden en kinderen niet de verantwoordelijkheid van de man is. Als alles thuis niet je verantwoordelijkheid is, is het veel makkelijker om enkel aan je eigen wensen en behoeftes te denken, want die van een ander zijn niet jouw zorg.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:01
Maar die mannen ook he, vooral zelfs. Wij hoeven het niet alleen op te lossen.Maduixa schreef: ↑23-03-2021 12:59Laten we dan in dit topic afspreken dat wij vanaf nu daar wat aan gaan doen. Bijvoorbeeld door op familiefeestjes bij een huilend neefje niet te vragen 'waar is mama?' maar het kind meteen naar zijn vader te brengen. Door een vriendinnetje dat komt spelen naar het telefoonnummer van papa te vragen, in plaats van mama bellen dat het opgehaald moet worden. Zo kennen we allemaal wel legio voorbeelden denk ik. We doen het zelf....
dinsdag 23 maart 2021 om 13:02
Of gewoon dingen plannen in de agenda. Ik doe dat gewoon. Staat er niks in de agenda dan kan het dus.
Ik ken vrouwen die eerst met hun man moeten overleggen voordat ze bij gods gratie iets mogen doen zonder de kinderen. Of zo komt het op mij over.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:05
Tja, als we allemaal denken dat mannen alleen maar iets te verliezen hebben bij verandering EN als we het eens zijn dat mannen beter voor zichzelf zorgen, denk ik toch echt dat we zelf moeten beginnen met verandering.captain_hindsight schreef: ↑23-03-2021 13:01Maar die mannen ook he, vooral zelfs. Wij hoeven het niet alleen op te lossen.
En sowieso kan ik het gedrag van een ander niet veranderen, dus begin ik liever bij mezelf met iets wat ik wel kan veranderen. Als we deze hele kleine verandering bewust zouden gaan maken vanaf nu, denk ik echt dat er al veel zou kunnen veranderen.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:12
Mijn vriend heeft een kind uit een vorig huwelijk en moet deze week zijn kind een dag extra opvangen door omstandigheden.
Hij moet hem oa naar zwemles brengen en zei gister nog aan de telefoon tegen me dat hij nu 'voor de leeuwen werd gegooid'.
Ik bemoei me er niet mee, maar denk dan wel bij mezelf dat ie zich even niet zo moet aanstellen. Je eigen kind naar zwemles brengen, kom op.
Ik heb in het verleden samengewoond met een andere partner.
Hoe het toen ging met de verdeling van de huishoudelijke taken heeft er tot op de dag van vandaag voor gezorgd dat ik niet meer wil samenwonen met een man.
Continu ruzie. Ik zie me nog zitten met mijn schematjes in een poging hem zijn aandeel in het huis te laten doen, maar niks werkte.
De was verpeste hij, het vuilnis liep hij niet weg, maar bleef de zak aanstampen en als ik de zak er dan zelf maar uithaalde scheurde het omdat ie te vol was.
Als ik dan scheldend het weer op stond te ruimen kwam hij naar me toe gesneld, roepend dat het zijn taak was. Ja hoor, tuurlijk.
Dan hadden we afgesproken om samen schoon te maken en verdeelden we op onze vrije dag de taken. Had ik de hele woonkamer en slaapkamer af, had hij het koffiezetapparaat schoongemaakt. En trots dat ie was dat dat ding er weer uitzag alsof ie uit de verpakking kwam.
Als hij een keer de boodschappen deed moest ik een lijstje meegeven, maar alleen de producten waren niet voldoende info. Ik moest duidelijk uitleggen welk merk en het liefst ook hoe het product eruit zag. En dan had ie nog dingen vergeten en moest hij weer terug naar de winkel.
Soms vroeg ik hem te koken, omdat ik veel in de avond werkte. Dan vergat hij zout in het eten te doen of liet de rijst in de gootsteen vallen bij het afgieten en soms was het gewoon niet eetbaar wat hij had gemaakt, ondanks mijn uitleg en een recept wat beschikbaar was.
Het bed verschonen kon hij niet en ga zo maar door.
Ik was op mijn vrije dagen altijd met het huishouden bezig en dan was het weekend en moest ik werken en had hij vrij. Kon hij lekker leuke dingen doen, want het huis was helemaal op orde. Kwam ik na mijn werk thuis, had hij er weer een bende van gemaakt en werd ik daar boos over. Ik kom graag thuis in een net huis. Hij vond dat ie weekend had en mocht 'genieten'
Toen we uit elkaar waren hebben we nog een aantal weken samengewoond totdat ik in mijn eigen woning kon. Ik ben toen gestopt met het schoonhouden van het huis. Hij bleef daar wonen en ik vond het mijn probleem niet meer.
Het huis was werkelijk een zwijnestal toen ik daar wegging.
In het begin heeft hij me nog regelmatig gebeld om te vragen hoe ik dingen deed in huis en hoe hij een bepaald recept moest maken.
Er waren niet eens kinderen in het spel in mijn situatie, kan je nagaan hoe druk sommige vrouwen het moeten hebben met het hoog moeten houden van alle ballen.
Hij moet hem oa naar zwemles brengen en zei gister nog aan de telefoon tegen me dat hij nu 'voor de leeuwen werd gegooid'.
Ik bemoei me er niet mee, maar denk dan wel bij mezelf dat ie zich even niet zo moet aanstellen. Je eigen kind naar zwemles brengen, kom op.
Ik heb in het verleden samengewoond met een andere partner.
Hoe het toen ging met de verdeling van de huishoudelijke taken heeft er tot op de dag van vandaag voor gezorgd dat ik niet meer wil samenwonen met een man.
Continu ruzie. Ik zie me nog zitten met mijn schematjes in een poging hem zijn aandeel in het huis te laten doen, maar niks werkte.
De was verpeste hij, het vuilnis liep hij niet weg, maar bleef de zak aanstampen en als ik de zak er dan zelf maar uithaalde scheurde het omdat ie te vol was.
Als ik dan scheldend het weer op stond te ruimen kwam hij naar me toe gesneld, roepend dat het zijn taak was. Ja hoor, tuurlijk.
Dan hadden we afgesproken om samen schoon te maken en verdeelden we op onze vrije dag de taken. Had ik de hele woonkamer en slaapkamer af, had hij het koffiezetapparaat schoongemaakt. En trots dat ie was dat dat ding er weer uitzag alsof ie uit de verpakking kwam.
Als hij een keer de boodschappen deed moest ik een lijstje meegeven, maar alleen de producten waren niet voldoende info. Ik moest duidelijk uitleggen welk merk en het liefst ook hoe het product eruit zag. En dan had ie nog dingen vergeten en moest hij weer terug naar de winkel.
Soms vroeg ik hem te koken, omdat ik veel in de avond werkte. Dan vergat hij zout in het eten te doen of liet de rijst in de gootsteen vallen bij het afgieten en soms was het gewoon niet eetbaar wat hij had gemaakt, ondanks mijn uitleg en een recept wat beschikbaar was.
Het bed verschonen kon hij niet en ga zo maar door.
Ik was op mijn vrije dagen altijd met het huishouden bezig en dan was het weekend en moest ik werken en had hij vrij. Kon hij lekker leuke dingen doen, want het huis was helemaal op orde. Kwam ik na mijn werk thuis, had hij er weer een bende van gemaakt en werd ik daar boos over. Ik kom graag thuis in een net huis. Hij vond dat ie weekend had en mocht 'genieten'
Toen we uit elkaar waren hebben we nog een aantal weken samengewoond totdat ik in mijn eigen woning kon. Ik ben toen gestopt met het schoonhouden van het huis. Hij bleef daar wonen en ik vond het mijn probleem niet meer.
Het huis was werkelijk een zwijnestal toen ik daar wegging.
In het begin heeft hij me nog regelmatig gebeld om te vragen hoe ik dingen deed in huis en hoe hij een bepaald recept moest maken.
Er waren niet eens kinderen in het spel in mijn situatie, kan je nagaan hoe druk sommige vrouwen het moeten hebben met het hoog moeten houden van alle ballen.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:18
Je antwoord was hopelijk: weet ik ook niet?DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 13:12
In het begin heeft hij me nog regelmatig gebeld om te vragen hoe ik dingen deed in huis en hoe hij een bepaald recept moest maken.
Er waren niet eens kinderen in het spel in mijn situatie, kan je nagaan hoe druk sommige vrouwen het moeten hebben met het hoog moeten houden van alle ballen.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:34
Goh, hebben wij met dezelfde man een relatie gehad?DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 13:12Mijn vriend heeft een kind uit een vorig huwelijk en moet deze week zijn kind een dag extra opvangen door omstandigheden.
Hij moet hem oa naar zwemles brengen en zei gister nog aan de telefoon tegen me dat hij nu 'voor de leeuwen werd gegooid'.
Ik bemoei me er niet mee, maar denk dan wel bij mezelf dat ie zich even niet zo moet aanstellen. Je eigen kind naar zwemles brengen, kom op.
[knipje]
In het begin heeft hij me nog regelmatig gebeld om te vragen hoe ik dingen deed in huis en hoe hij een bepaald recept moest maken.
Er waren niet eens kinderen in het spel in mijn situatie, kan je nagaan hoe druk sommige vrouwen het moeten hebben met het hoog moeten houden van alle ballen.
Het allermooiste was dat hij, toen het uit was en ik het huishouden niet meer deed en alles dus verslonsde, hij naar me toe kwam en zei 'het huis is in een staat van verval geraakt!' Ik heb me kapot gelachen, want daarvoor beweerde hij nog dat hij net zoveel in huis deed als ik.
Dit heb ik een tweede keer ook meegemaakt, alhoewel dat achteraf ook andere oorzaken had. Ik wil nu ook niet meer samenwonen hierdoor. Ben er helemaal van genezen.
dinsdag 23 maart 2021 om 13:38
Ik ervaar dit totaal niet zo. Juist tegenovergesteld. Mijn partner is juist zoveel meer gaan doen. En ik ben gaan leren om niet alles per se zelf te willen doen. Ja, hij doet dingen op een andere manier dan ik zou willen. Maar: hij doet het wel.
Partner doet inmiddels meer dan ik in het huishouden (ik werk fysiek op kantoor en partner werkt online thuis). Koken, boodschappen etc. doet hij sinds de Corona tijd allemaal. En ik schrijf een aantal taken op per week die gedaan moeten worden door partner of mij (wie er tijd voor heeft en zin in heeft) en meestal doet hij dit uit zichzelf en is het gebeurd als ik ‘s avonds weer thuis kom.
Het huis is nog nooit zo schoon geweest.
Ik vind het heerlijk.
Partner doet inmiddels meer dan ik in het huishouden (ik werk fysiek op kantoor en partner werkt online thuis). Koken, boodschappen etc. doet hij sinds de Corona tijd allemaal. En ik schrijf een aantal taken op per week die gedaan moeten worden door partner of mij (wie er tijd voor heeft en zin in heeft) en meestal doet hij dit uit zichzelf en is het gebeurd als ik ‘s avonds weer thuis kom.
Het huis is nog nooit zo schoon geweest.
Ik vind het heerlijk.
anoniem_402361 wijzigde dit bericht op 23-03-2021 13:40
4.10% gewijzigd
dinsdag 23 maart 2021 om 13:39
Dit soort topics vind ik altijd razend interessant, omdat ik er bij mezelf niet bij kan dat het bij ons ook scheef loopt.
Man werkt hard, eigen bedrijf dus meer dan ft, maar heeft één dag overdag de kinderen thuis. Ik werk 30 uur, heb ook één dag kinderen thuis (3 dagen opvang) plus regelmatig in het weekend een paar uur als man werkt. En ik doe de boodschappen, was, stofzuig en schoonmaak, alles rondom kinderkleding en spulletjes en afspraken (dreumes en peuter hier), en ook dierenarts, kaartjes en cadeautjes, etc etc. Man kookt af en toe, brengt en haalt kinderen van opvang, loopt met hond, en doet het merendeel (niet alle) klusjes aan huis en auto. Tuin en financiën doen we samen/om en om in overleg. En kinderen in bad/naar bed doen we eigenlijk altijd gezellig samen.
Man vindt niet dat dit scheef is. Ik denk wel dat dit zo is, zeker nu met corona, want als er weer iemand met een snotneus thuis moet blijven, draai ik daar meestal ook voor op.
Gesprekken hierover lopen altijd uit op 'zeg dan wat je wil dat ik doe'. Maar ik wil niet zeggen wat hij moet doen; ik zou willen dat hij ook ziet wat er zoal te doen valt! Het zijn wat mij betreft niet de taken die een probleem zijn (ik ben niet iemand die zich druk maakt over de was, of een heel schoonmaakschema heeft, ik doe ook maar wat) maar de vanzelfsprekendheid waarmee iets aan mij toevalt, tenzij ik actief anders lobby.
Maar hoe ik dat nou voor mekaar krijg...
Man werkt hard, eigen bedrijf dus meer dan ft, maar heeft één dag overdag de kinderen thuis. Ik werk 30 uur, heb ook één dag kinderen thuis (3 dagen opvang) plus regelmatig in het weekend een paar uur als man werkt. En ik doe de boodschappen, was, stofzuig en schoonmaak, alles rondom kinderkleding en spulletjes en afspraken (dreumes en peuter hier), en ook dierenarts, kaartjes en cadeautjes, etc etc. Man kookt af en toe, brengt en haalt kinderen van opvang, loopt met hond, en doet het merendeel (niet alle) klusjes aan huis en auto. Tuin en financiën doen we samen/om en om in overleg. En kinderen in bad/naar bed doen we eigenlijk altijd gezellig samen.
Man vindt niet dat dit scheef is. Ik denk wel dat dit zo is, zeker nu met corona, want als er weer iemand met een snotneus thuis moet blijven, draai ik daar meestal ook voor op.
Gesprekken hierover lopen altijd uit op 'zeg dan wat je wil dat ik doe'. Maar ik wil niet zeggen wat hij moet doen; ik zou willen dat hij ook ziet wat er zoal te doen valt! Het zijn wat mij betreft niet de taken die een probleem zijn (ik ben niet iemand die zich druk maakt over de was, of een heel schoonmaakschema heeft, ik doe ook maar wat) maar de vanzelfsprekendheid waarmee iets aan mij toevalt, tenzij ik actief anders lobby.
Maar hoe ik dat nou voor mekaar krijg...
tunamelt wijzigde dit bericht op 23-03-2021 13:44
Reden: Typfout in aantal werkuren
Reden: Typfout in aantal werkuren
0.14% gewijzigd
dinsdag 23 maart 2021 om 13:41
Dit is ook een makkelijk trucje, want zo blijft het jouw taak - je gaat alleen van uitvoerende kracht naar de manager. Dat is kul, want hij kan het zelf ook wel opmerken. Anders blijf je de mentale load dragen.Tunamelt schreef: ↑23-03-2021 13:39Dit soort topics vind ik altijd razend interessant, omdat ik er bij mezelf niet bij kan dat het bij ons ook scheef loopt.
Man werkt hard, eigen bedrijf dus meer dan ft, maar heeft één dag overdag de kinderen thuis. Ik werk 28 uur, heb ook één dag kinderen thuis (3 dagen opvang) plus regelmatig in het weekend een paar uur als man werkt. En ik doe de boodschappen, was, stofzuig en schoonmaak, alles rondom kinderkleding en spulletjes en afspraken (dreumes en peuter hier), en ook dierenarts, kaartjes en cadeautjes, etc etc. Man kookt af en toe, brengt en haalt kinderen van opvang, loopt met hond, en doet het merendeel (niet alle) klusjes aan huis en auto. Tuin en financiën doen we samen/om en om in overleg. En kinderen in bad/naar bed doen we eigenlijk altijd gezellig samen.
Man vindt niet dat dit scheef is. Ik denk wel dat dit zo is, zeker nu met corona, want als er weer iemand met een snotneus thuis moet blijven, draai ik daar meestal ook voor op.
Gesprekken hierover lopen altijd uit op 'zeg dan wat je wil dat ik doe'. Maar ik wil niet zeggen wat hij moet doen; ik zou willen dat hij ook ziet wat er zoal te doen valt! Het zijn wat mij betreft niet de taken die een probleem zijn (ik ben niet iemand die zich druk maakt over de was, of een heel schoonmaakschema heeft, ik doe ook maar wat) maar de vanzelfsprekendheid waarmee iets aan mij toevalt, tenzij ik actief anders lobby.
Maar hoe ik dat nou voor mekaar krijg...
dinsdag 23 maart 2021 om 13:42
Oh ja! Mijn man was ook zo'n pleurishork toen we gingen samenwonen. Hij woonde ervoor alleen en een tikje ranzig. Maar dat hij zich zo hulpeloos zou opstellen had ik niet verwacht.DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 13:12
Ik heb in het verleden samengewoond met een andere partner.
Hoe het toen ging met de verdeling van de huishoudelijke taken heeft er tot op de dag van vandaag voor gezorgd dat ik niet meer wil samenwonen met een man.
Continu ruzie. Ik zie me nog zitten met mijn schematjes in een poging hem zijn aandeel in het huis te laten doen, maar niks werkte.
De was verpeste hij, het vuilnis liep hij niet weg, maar bleef de zak aanstampen en als ik de zak er dan zelf maar uithaalde scheurde het omdat ie te vol was.
Als ik dan scheldend het weer op stond te ruimen kwam hij naar me toe gesneld, roepend dat het zijn taak was. Ja hoor, tuurlijk.
Dan hadden we afgesproken om samen schoon te maken en verdeelden we op onze vrije dag de taken. Had ik de hele woonkamer en slaapkamer af, had hij het koffiezetapparaat schoongemaakt. En trots dat ie was dat dat ding er weer uitzag alsof ie uit de verpakking kwam.
Als hij een keer de boodschappen deed moest ik een lijstje meegeven, maar alleen de producten waren niet voldoende info. Ik moest duidelijk uitleggen welk merk en het liefst ook hoe het product eruit zag. En dan had ie nog dingen vergeten en moest hij weer terug naar de winkel.
Soms vroeg ik hem te koken, omdat ik veel in de avond werkte. Dan vergat hij zout in het eten te doen of liet de rijst in de gootsteen vallen bij het afgieten en soms was het gewoon niet eetbaar wat hij had gemaakt, ondanks mijn uitleg en een recept wat beschikbaar was.
Het bed verschonen kon hij niet en ga zo maar door.
Ik was op mijn vrije dagen altijd met het huishouden bezig en dan was het weekend en moest ik werken en had hij vrij. Kon hij lekker leuke dingen doen, want het huis was helemaal op orde. Kwam ik na mijn werk thuis, had hij er weer een bende van gemaakt en werd ik daar boos over. Ik kom graag thuis in een net huis. Hij vond dat ie weekend had en mocht 'genieten'
De was aandoen en dan id machine laten verschimmelen; totaal random oneetbare dingen koken; beddengoed 'paste nooit' als hij ging verschonen en hij kon nog geen normale boodschappenlijst volgen ('welke koffie past ook alweer in ons koffieapparaat? Hoe bedoel je, vloeibare slagroom? Dit is toch slagroom?).
Op zaterdag stapte ie om 08.00 op de fiets om te gaan tennissen en koffieleuten en sloofde ik me uit om alles netjes en gezellig te maken en in huis te halen voor het weekend. Na een maand samenwonen en veel irritaties had hij de was gedaan en per ongeluk mijn spullen voor de stomerij (zijden blouses en jurkjes, wollen jasje) in de machine geflikkerd. Met de beste bedoelingen natuurlijk.
Toen ben ik ontzettend boos geworden en heb ik aangegeven liever te latten (en niet met hem) dan zo door te gaan. Het heeft wel geholpen. Ik meende het dan ook echt. Gedraag je als een competente volwassene of ga weg. En kom me er niet mee aan dat mijn standaarden te hoog zijn, ik wil gewoon normale koffie, kleren die niet zuur ruiken en een hoes om mn dekbed!
dinsdag 23 maart 2021 om 13:43
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/ deze eens proberen?
dinsdag 23 maart 2021 om 13:44
haha nou dat had wel op zijn plaats geweest, maar ik heb hem wel advies gegeven steeds.
Ondanks het beeld wat ik net van hem heb geschetst (wat ook gewoon zo is), was hij geen nare man en we zijn, voor zover dat kan, op redelijke en vriendschappelijke voet uit elkaar gegaan.
In het begin kwam hij ook nog regelmatig bij me eten zelfs. Maar dat stopte toen hij een nieuwe vriendin kreeg die dit niet leuk vond.
Ik vind een hoop mannen best leuk en aardig hoor, maar alleen niet om mee samen te wonen
dinsdag 23 maart 2021 om 13:48
Nou wie weetSuusje666 schreef: ↑23-03-2021 13:34Goh, hebben wij met dezelfde man een relatie gehad?
Het allermooiste was dat hij, toen het uit was en ik het huishouden niet meer deed en alles dus verslonsde, hij naar me toe kwam en zei 'het huis is in een staat van verval geraakt!' Ik heb me kapot gelachen, want daarvoor beweerde hij nog dat hij net zoveel in huis deed als ik.
Dit heb ik een tweede keer ook meegemaakt, alhoewel dat achteraf ook andere oorzaken had. Ik wil nu ook niet meer samenwonen hierdoor. Ben er helemaal van genezen.
Jammer wel eigenlijk, dat we beiden de conclusie hebben moeten trekken dat samenwonen met een man ons te veel kost. Er schijnen mannen te zijn die de dingen wel zelf oppakken, maar ik heb er weinig ervaring mee
dinsdag 23 maart 2021 om 13:49
Ik denk oprecht dat sommige mannen sommige dingen niet (goed of niet goed van nature) kunnen en vrouwen kunnen andere dingen minder goed (egocentrisch zijn 
)
Laten we vooral erkennen dat vrouwen en mannen anders zijn en ook anders zorgen en ook andere taken hebben.
Een kind dat wordt opgevoed door alleen een man wordt niet hetzelfde opgevoed al alleen door een vrouw. En dat is prima want het gebeurd allebei uit liefde. (Trouwens geen enkel gezin voedt ook hetzelfde op)
Ik denk dat je vooral de taken moet doen waar je goed in bent en de overige taken moet je verdelen in goede harmonie.
Ik heb jarenlang gedacht dat mijn man niet wilde maar ben echt van mening dat hij het niet kan/ziet op de manier die ik het zie.
Als ik een week weg ben, leven ze allemaal nog. Maar zijn er echt dingen anders gegaan en dat is prima.
) Laten we vooral erkennen dat vrouwen en mannen anders zijn en ook anders zorgen en ook andere taken hebben.
Een kind dat wordt opgevoed door alleen een man wordt niet hetzelfde opgevoed al alleen door een vrouw. En dat is prima want het gebeurd allebei uit liefde. (Trouwens geen enkel gezin voedt ook hetzelfde op)
Ik denk dat je vooral de taken moet doen waar je goed in bent en de overige taken moet je verdelen in goede harmonie.
Ik heb jarenlang gedacht dat mijn man niet wilde maar ben echt van mening dat hij het niet kan/ziet op de manier die ik het zie.
Als ik een week weg ben, leven ze allemaal nog. Maar zijn er echt dingen anders gegaan en dat is prima.
jonesboro wijzigde dit bericht op 23-03-2021 13:51
2.18% gewijzigd
