Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en taakverdeling
dinsdag 23 maart 2021 om 10:01
De dames en heren leren het ook nooit he:
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
Citaat:
Even leek het erop dat de coronacrisis een kleine revolutie zou ontketenen aan de Nederlandse keukentafels. Doordat veel vrouwen in cruciale beroepen zitten, zoals de zorg, ging een derde van de vaders meer zorgtaken op zich nemen.
De taakverdeling is inmiddels weer even ongelijk als voor de coronacrisis, blijkt uit onderzoek van drie universiteiten waaruit de Volkskrant citeert. Vaders nemen momenteel minder zorgtaken op zich dan aan het begin van de lockdown.
De toename bij tijdens de eerste lockdown - van 33 naar bijna 40 procent huishoudens waarin de zorg eerlijk werd verdeeld - was van korte duur, wijzen de universiteiten van Utrecht en Amsterdam en de Radboud Universiteit uit.
Hoewel 18 procent van de vaders in november nog altijd aangaf meer te zorgen dan voor de coronacrisis, is dat fors minder dan in eerdere metingen. Bovendien is het minder dan de moeders, van wie 20 procent meer zorgtaken op zich nam.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:30
Baudolino schreef: ↑23-03-2021 16:06Hier hadden we ook een dieptepunt. Man heeft zijn thuisbliijfdag al vanaf geboorte van dochter op donderdag. Dochter heeft sport op donderdag (dat ging toen nog gewoon door buiten) Ik werk thuis. Dochter heeft om 17:00 uur sport. Elke donderdag, al 2 jaar. En elke donderdag brengt hij haar naar sport, al 2 jaar lang dus. En ik ben 1 donderdag thuis, aan het werk ook nog. En hij is de deur uitgegaan en denkt gewoon niet meer aan de sport van dochter. Want ik was thuis. Geen overleg, niets, gewoon de aanname dat het dan wel geregeld wordt, alles van je af laten glijden omdat ik thuis ben. Terwijl het 2 jaar lang in zijn systeem zit! Maar goed, het zit niet in mijn systeem dus ik heb helemaal niet aan de sport van mijn dochter gedacht, dus is ze niet geweest, want ze kwam er zelf ook te laat achter. Maar het gemak waarmee dat ging vond ik echt verbijsterend.
Blijkbaar is het nog erger dan ik dacht.
Hier gaat het exact zo. Als ik er ben, ben ik verantwoordelijk. Zelfs al hebben we afgesproken dat man verantwoordelijk is, dan nog kan hij het presteren om gewoon zonder overleg weg te gaan en ben ik verantwoordelijk. Gewoon, omdat hij er niet bij nadenkt. Laatst zou man de jongste doen, ik zou een dagje met de oudste hebben (haar vlechten, haar favoriete serie kijken, samen thuis aanprutsen). Jongste besloot ergens op de dag met een buurkind buiten te gaan spelen. Man besloot toen zonder overleg weg te gaan. Jongste kwam na tien minuten huilend thuis, dus ik zat met boze oudste die haar dag met mij in het water zag vallen, een huilende jongste en een man die gewoon weg was. Zo vreselijk vind ik dat soort momenten, dat ik in die spagaat wordt gedwongen omdat man gewoon niet nadenkt. En ik kan er boos om worden en dat doe ik ook, maar het is compleet zinloos want een volgende keer doet hij het gewoon weer.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:42
De vraag is misschien wel hoe het komt dat je schoonzus alles doet...en hoe zij is opgevoed. Daarnaast denk ik oprecht (nog steeds) dat sommig mannen dingen echt niet kunnen en jouw zwager dat wellicht is en daarom zo’n vrouw uitzoekt.nerdopviva schreef: ↑23-03-2021 15:23Mijn vriend is opgevoed door zijn vader en hij doet meer in het huishouden dan ik. Zijn broer doet niets (vooral omdat mijn schoonzus alles doet, volgens mij). Ik vraag me af of dat heel anders zou zijn als hij zou zijn opgegroeid met een moeder.
Maar dingen als de wasmachine aanzetten en een luier verschonen... ja dat zou iedereen moeten kunnen.
Maar nee mijn man kan bijv niet werken en dan denken oh ja ik moet even een doktersafspraak maken. Nee hij is heel ‘egocentrisch’ en afgebakend.: nu ben ik op m’n werk, m’n kind op school. Terwijl ik de hele dag door OOK aan de kinderen denk, even dit even dat regelen tussendoor. Mijn man heeft dat niet en ik denk eerlijk gezegd dat hij dat niet kan of in zich heeft. Zijn hersenen werken anders. Hij ziet het gewoon niet.
Dus zo’n doktersafspraak (zonder spoed) blijft dan inderdaad heel lang liggen. Zelfde als cadeautje kopen- hij denkt er gewoon niet aan totdat dag van feestje... oh shit en koopt dan snel iets ergens.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:42
Thalas schreef: ↑23-03-2021 16:30Hier gaat het exact zo. Als ik er ben, ben ik verantwoordelijk. Zelfs al hebben we afgesproken dat man verantwoordelijk is, dan nog kan hij het presteren om gewoon zonder overleg weg te gaan en ben ik verantwoordelijk. Gewoon, omdat hij er niet bij nadenkt. Laatst zou man de jongste doen, ik zou een dagje met de oudste hebben (haar vlechten, haar favoriete serie kijken, samen thuis aanprutsen). Jongste besloot ergens op de dag met een buurkind buiten te gaan spelen. Man besloot toen zonder overleg weg te gaan. Jongste kwam na tien minuten huilend thuis, dus ik zat met boze oudste die haar dag met mij in het water zag vallen, een huilende jongste en een man die gewoon weg was. Zo vreselijk vind ik dat soort momenten, dat ik in die spagaat wordt gedwongen omdat man gewoon niet nadenkt. En ik kan er boos om worden en dat doe ik ook, maar het is compleet zinloos want een volgende keer doet hij het gewoon weer.
Al die verhalen die ik lees..
Als de dingen op die manier gaan, hoe kan je dan een leuke, fijne relatie hebben?
Dat soort dingen hebben toch invloed neem ik aan?
Hoe gaan jullie daar dan mee om?
Ik begon mijn (nu) ex echt anders te zien door dat gedoe met die taken die hij niet deed en de ruzies die er steeds door ontstonden,
voelde me ook niet serieus genomen en hij vond het wel lekker zo. Ik kreeg er een nare smaak van in mijn mond zeg maar.
Ik verloor mijn interesse in hem als gelijkwaardige partner. Een volwassen man die niet in staat is zijn deel van de kar te trekken is het niet voor mij.
Ik lees heel veel verhalen van vrouwen die aan het kortste eind lijken te trekken. Ik kon er niet tegen dat de dingen zo gingen en ben dus weg gegaan, want ik wilde geen moeder zijn van mijn vriend en ook niet zijn huishoudster, dus ik vraag me af in hoeverre andere vrouwen dat doen.
Er zijn vaak kinderen in het spel, dus ik begrijp dat het dan nog veel complexer wordt. Ik vind het knap hoor, vrouwen die werken en ook nog eens moeder de vrouw spelen voor zowel kinderen als partner. Maar wenselijk lijkt het me niet.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:44
Ik denk ook dat er vrouwen zijn die alles kunnen zonder man en er minder tot geen man en zijn die alles kunnen zonder vrouw.DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 15:20Tuurlijk zijn mannen en vrouwen anders, de ene helft heeft een piemel en de andere helft heeft tieten.
Maar beiden hebben als het goed is een normaal ontwikkelde hersenpan en zouden dus in staat moeten zijn dezelfde taken uit te voeren in principe.
En vroeger gingen mannen jagen en hielden de boel veilig, maar daar heb ik geen man voor nodig. Geld verdien ik ook zelf.
Dus welke taken heeft een man dan om de taken die een vrouw doet te compenseren vraag ik me af?
Mijn pc maken misschien, dat kan ik niet zelf, maar dat kunnen ook een hoop mannen niet
Sjouwen met de boodschappen doet ik ook zelf, dus er blijft niet veel over.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:47
DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 16:42Al die verhalen die ik lees..
Als de dingen op die manier gaan, hoe kan je dan een leuke, fijne relatie hebben?
Dat soort dingen hebben toch invloed neem ik aan?
Hoe gaan jullie daar dan mee om?
Ik begon mijn (nu) ex echt anders te zien door dat gedoe met die taken die hij niet deed en de ruzies die er steeds door ontstonden,
voelde me ook niet serieus genomen en hij vond het wel lekker zo. Ik kreeg er een nare smaak van in mijn mond zeg maar.
Ik verloor mijn interesse in hem als gelijkwaardige partner. Een volwassen man die niet in staat is zijn deel van de kar te trekken is het niet voor mij.
Ik lees heel veel verhalen van vrouwen die aan het kortste eind lijken te trekken. Ik kon er niet tegen dat de dingen zo gingen en ben dus weg gegaan, want ik wilde geen moeder zijn van mijn vriend en ook niet zijn huishoudster, dus ik vraag me af in hoeverre andere vrouwen dat doen.
Er zijn vaak kinderen in het spel, dus ik begrijp dat het dan nog veel complexer wordt. Ik vind het knap hoor, vrouwen die werken en ook nog eens moeder de vrouw spelen voor zowel kinderen als partner. Maar wenselijk lijkt het me niet.
Ook dit is herkenbaar. Na de geboorte van de jongste gebeurde het echt te vaak bij ons dat er dingen misgingen, die hij zou doen. Op een gegeven moment zijn wij toen in relatietherapie gegaan onder het mom 'nu zijn we nog gek op elkaar en kunnen we hier constructief over praten, maar dit wordt een dealbreaker in de toekomst'.
Helaas of gelukkig, afhankelijk van het hoe je het bekijkt, heeft dat bij ons geleid tot individuele therapie voor mijn man waaruit uiteindelijk een officiele ADD diagnose kwam. Hij heeft fantastische cognitieve gedragstherapie gehad en al een paar jaar medicijnen, waardoor hij ook echt in staat is om de handvatten die hij heeft aangeleerd toe te passen.
En ik heb iets meer begrip gekregen voor de dingen die hij laat liggen/niet onthoudt.
Dat heeft overigens niks te maken met man/vrouw verschillen, want ik ken nog minstens twee andere koppels waar het exact zo gegaan is, maar dan is de vrouw degene met AD(H)D. Ook daar kwamen nadat er kinderen waren gekomen die verschillen in wat je wel en niet kunt managen pas echt goed aan de oppervlakte.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:50
Oh het heeft zeker wel invloed gehad op hoe ik mijn man heb gezien.
zoals ik al schreef... hij doet (gelukkig) wel de was of voorheen verschonen dus ik heb zeker geen apathisch exemplaar dat niks doet. Maar hij kan gerust blijven zitten als het tijd is om te eten. Of als we een uitstapje hebben, denkt hij bij lange na niet na wat we allemaal nodig hebben.
En inmiddels kan ik dat dus los zien van wie hij is en ben ik dankbaar voor wat hij wel doet en bij draagt.
Net zoals je bij je kind zegt jij bent niet stout maar je gedrag is stout. Hij doet gelukkig wel genoeg want anders zou ik dat denk ik niet zo kunnen zien
zoals ik al schreef... hij doet (gelukkig) wel de was of voorheen verschonen dus ik heb zeker geen apathisch exemplaar dat niks doet. Maar hij kan gerust blijven zitten als het tijd is om te eten. Of als we een uitstapje hebben, denkt hij bij lange na niet na wat we allemaal nodig hebben.
En inmiddels kan ik dat dus los zien van wie hij is en ben ik dankbaar voor wat hij wel doet en bij draagt.
Net zoals je bij je kind zegt jij bent niet stout maar je gedrag is stout. Hij doet gelukkig wel genoeg want anders zou ik dat denk ik niet zo kunnen zien
dinsdag 23 maart 2021 om 16:52
Onze relatie is inderdaad wel eens kantje boord geweest. Ik vind dit gedrag ook bijzonder onwenselijk en dat is inderdaad niet goed voor mijn gevoelens voor hem. Als ik had kunnen denken dat hij 'nu eenmaal een man is' en dus 'anders', was dat vast makkelijker geweest, dan had ik er nog een biologische mantel der liefde overheen kunnen gooien. Maar helaas reken ik het hem gewoon persoonlijk aan.
Het scheelt dat hij het ook heel erg vindt en achteraf ook niet snapt waarom hij er niet bij nadacht. Het scheelt dat hij echt probeert om betrokken te zijn, om niet zo te zijn zoals zijn vader (!), en hij doet in het huishouden doorgaans gewoon zijn deel. En ik houd van hem
, dus we gaan gewoon door met de getijdenbeweging.
Het scheelt dat hij het ook heel erg vindt en achteraf ook niet snapt waarom hij er niet bij nadacht. Het scheelt dat hij echt probeert om betrokken te zijn, om niet zo te zijn zoals zijn vader (!), en hij doet in het huishouden doorgaans gewoon zijn deel. En ik houd van hem
, dus we gaan gewoon door met de getijdenbeweging.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:53
Zeker komen verschillen duidelijker aan de oppervlakte, ook bij vrouwen.Maduixa schreef: ↑23-03-2021 16:47Ook dit is herkenbaar. Na de geboorte van de jongste gebeurde het echt te vaak bij ons dat er dingen misgingen, die hij zou doen. Op een gegeven moment zijn wij toen in relatietherapie gegaan onder het mom 'nu zijn we nog gek op elkaar en kunnen we hier constructief over praten, maar dit wordt een dealbreaker in de toekomst'.
Helaas of gelukkig, afhankelijk van het hoe je het bekijkt, heeft dat bij ons geleid tot individuele therapie voor mijn man waaruit uiteindelijk een officiele ADD diagnose kwam. Hij heeft fantastische cognitieve gedragstherapie gehad en al een paar jaar medicijnen, waardoor hij ook echt in staat is om de handvatten die hij heeft aangeleerd toe te passen.
En ik heb iets meer begrip gekregen voor de dingen die hij laat liggen/niet onthoudt.
Dat heeft overigens niks te maken met man/vrouw verschillen, want ik ken nog minstens twee andere koppels waar het exact zo gegaan is, maar dan is de vrouw degene met AD(H)D. Ook daar kwamen nadat er kinderen waren gekomen die verschillen in wat je wel en niet kunt managen pas echt goed aan de oppervlakte.
Maar ik denk dat kinderen verzorgen dichter bij vrouwen ligt van nature dan bij mannen.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:54
Communicatie is everything en begrip (beide kanten op) helpt ookThalas schreef: ↑23-03-2021 16:52Onze relatie is inderdaad wel eens kantje boord geweest. Ik vind dit gedrag ook bijzonder onwenselijk en dat is inderdaad niet goed voor mijn gevoelens voor hem. Als ik had kunnen denken dat hij 'nu eenmaal een man is' en dus 'anders', was dat vast makkelijker geweest, dan had ik er nog een biologische mantel der liefde overheen kunnen gooien. Maar helaas reken ik het hem gewoon persoonlijk aan.
Het scheelt dat hij het ook heel erg vindt en achteraf ook niet snapt waarom hij er niet bij nadacht. Het scheelt dat hij echt probeert om betrokken te zijn, om niet zo te zijn zoals zijn vader (!), en hij doet in het huishouden doorgaans gewoon zijn deel. En ik houd van hem
dinsdag 23 maart 2021 om 16:55
Onzin. Waarom willen mannen dan kinderen? Als je niet voor kinderen wil zorgen, moet je ze niet krijgen.
dinsdag 23 maart 2021 om 16:56
Wat fijn dat jullie eruit zijn gekomen samen en een manier hebben gevonden om goed met elkaar en de situatie om te gaan.Maduixa schreef: ↑23-03-2021 16:47Ook dit is herkenbaar. Na de geboorte van de jongste gebeurde het echt te vaak bij ons dat er dingen misgingen, die hij zou doen. Op een gegeven moment zijn wij toen in relatietherapie gegaan onder het mom 'nu zijn we nog gek op elkaar en kunnen we hier constructief over praten, maar dit wordt een dealbreaker in de toekomst'.
Helaas of gelukkig, afhankelijk van het hoe je het bekijkt, heeft dat bij ons geleid tot individuele therapie voor mijn man waaruit uiteindelijk een officiele ADD diagnose kwam. Hij heeft fantastische cognitieve gedragstherapie gehad en al een paar jaar medicijnen, waardoor hij ook echt in staat is om de handvatten die hij heeft aangeleerd toe te passen.
En ik heb iets meer begrip gekregen voor de dingen die hij laat liggen/niet onthoudt.
Dat heeft overigens niks te maken met man/vrouw verschillen, want ik ken nog minstens twee andere koppels waar het exact zo gegaan is, maar dan is de vrouw degene met AD(H)D. Ook daar kwamen nadat er kinderen waren gekomen die verschillen in wat je wel en niet kunt managen pas echt goed aan de oppervlakte.
Wel een flinke investering geweest
dinsdag 23 maart 2021 om 16:58
Jonesboro schreef: ↑23-03-2021 16:50Oh het heeft zeker wel invloed gehad op hoe ik mijn man heb gezien.
zoals ik al schreef... hij doet (gelukkig) wel de was of voorheen verschonen dus ik heb zeker geen apathisch exemplaar dat niks doet. Maar hij kan gerust blijven zitten als het tijd is om te eten. Of als we een uitstapje hebben, denkt hij bij lange na niet na wat we allemaal nodig hebben.
En inmiddels kan ik dat dus los zien van wie hij is en ben ik dankbaar voor wat hij wel doet en bij draagt.
Net zoals je bij je kind zegt jij bent niet stout maar je gedrag is stout. Hij doet gelukkig wel genoeg want anders zou ik dat denk ik niet zo kunnen zien
Zolang er maar een balans is wat voor beiden werkt kan het inderdaad goed blijven gaan. Fijn dat die balans er bij jullie dus wel is
dinsdag 23 maart 2021 om 16:59
dinsdag 23 maart 2021 om 17:04
Thalas schreef: ↑23-03-2021 16:52Onze relatie is inderdaad wel eens kantje boord geweest. Ik vind dit gedrag ook bijzonder onwenselijk en dat is inderdaad niet goed voor mijn gevoelens voor hem. Als ik had kunnen denken dat hij 'nu eenmaal een man is' en dus 'anders', was dat vast makkelijker geweest, dan had ik er nog een biologische mantel der liefde overheen kunnen gooien. Maar helaas reken ik het hem gewoon persoonlijk aan.
Het scheelt dat hij het ook heel erg vindt en achteraf ook niet snapt waarom hij er niet bij nadacht. Het scheelt dat hij echt probeert om betrokken te zijn, om niet zo te zijn zoals zijn vader (!), en hij doet in het huishouden doorgaans gewoon zijn deel. En ik houd van hem
Gelukkig bedek je het niet met de mantel der liefde, maar zie je wel wat hij probeert te doen.
Alleen na de 20e keer hetzelfde vergeten of er niet over nadenken, word je het toch ook wel een keertje zat kan ik me voorstellen?
dinsdag 23 maart 2021 om 17:10
DontYouHatePants schreef: ↑23-03-2021 17:04Gelukkig bedek je het niet met de mantel der liefde, maar zie je wel wat hij probeert te doen.
Alleen na de 20e keer hetzelfde vergeten of er niet over nadenken, word je het toch ook wel een keertje zat kan ik me voorstellen?
Nee hoor, dan vind ik inspiratie in biologische cognitieve dissonantie reductie. Een prachtige balans.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:10
Natuurlijk! Mijn man redt het ook echt prima als ik drie maanden weg ben (en dan hoef ik echt niet bij terugkeer ineens alle troep achter zijn kont te repareren) maar ook mijn broer, zwager en vrienden uit mijn omgeving kunnen echt heus zonder hun partner het huishouden draaiende houden.nerdopviva schreef: ↑23-03-2021 16:59Wederom onzin. Ik heb een paar weduwnaren mijn omgeving en die zijn prima in staat voor zichzelf en eventuele kinderen te zorgen.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:14
Jonesboro schreef: ↑23-03-2021 16:50Oh het heeft zeker wel invloed gehad op hoe ik mijn man heb gezien.
zoals ik al schreef... hij doet (gelukkig) wel de was of voorheen verschonen dus ik heb zeker geen apathisch exemplaar dat niks doet. Maar hij kan gerust blijven zitten als het tijd is om te eten. Of als we een uitstapje hebben, denkt hij bij lange na niet na wat we allemaal nodig hebben.
En inmiddels kan ik dat dus los zien van wie hij is en ben ik dankbaar voor wat hij wel doet en bij draagt.
Net zoals je bij je kind zegt jij bent niet stout maar je gedrag is stout. Hij doet gelukkig wel genoeg want anders zou ik dat denk ik niet zo kunnen zien
Zo herkenbaar. Is geen onwil, maar man vindt,/vond altijd dat je alles wat je vergeten was wel kunt kopen. Ik vind dat te veel gedoe, ik wil niet in de Efteling op zoek naar luiers maar naar Fatamorgana. Ik wil niet op een Franse berg op zoek naar iets te drinken, ik wil water in de auto mee. Ik wil geen veel te dure broodjes eten in het restaurant van een attractiepark, ik wil broodjes mee.
En huiselijke financiële crisis heeft wel gezorgd dat hij dat inmiddels beter snapt.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:21
Oh ja, dat gewoon weg gaan.Baudolino schreef: ↑23-03-2021 16:06Hier hadden we ook een dieptepunt. Man heeft zijn thuisbliijfdag al vanaf geboorte van dochter op donderdag. Dochter heeft sport op donderdag (dat ging toen nog gewoon door buiten) Ik werk thuis. Dochter heeft om 17:00 uur sport. Elke donderdag, al 2 jaar. En elke donderdag brengt hij haar naar sport, al 2 jaar lang dus. En ik ben 1 donderdag thuis, aan het werk ook nog. En hij is de deur uitgegaan en denkt gewoon niet meer aan de sport van dochter. Want ik was thuis. Geen overleg, niets, gewoon de aanname dat het dan wel geregeld wordt, alles van je af laten glijden omdat ik thuis ben. Terwijl het 2 jaar lang in zijn systeem zit! Maar goed, het zit niet in mijn systeem dus ik heb helemaal niet aan de sport van mijn dochter gedacht, dus is ze niet geweest, want ze kwam er zelf ook te laat achter. Maar het gemak waarmee dat ging vond ik echt verbijsterend.
Blijkbaar is het nog erger dan ik dacht.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:30
In het kader van baas boven baas. Mijn ex, die niet voor niets mijn ex is, heeft een keer vier dagen voor onze dochter gezorgd omdat ik voor mijn werk weg was. Op dag één had ik op mijn voicemail 10 gemiste berichten. Bleek dat hij de slaapknuffel was vergeten op het kdv. Net of ik daar iets mee zou kunnen. Dag twee boze berichten omdat de melk op was. Ik had voor vier dagen maaltijden neergezet, aan bijna alles gedacht, behalve dus die melk. Op dat drie het bericht dat hij met dochter bij zijn ouders was gaan logeren. Aan het eind van de vier dagen kwam zijn moeder me ophalen van het station, want meneer was aan het overwerken.
Achteraf zijn het semigrappige verhalen, maar zoiets wens ik niemand toe.
Achteraf zijn het semigrappige verhalen, maar zoiets wens ik niemand toe.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:30
Voor iedereen die vindt dat het aan de vrouw ligt omdat hun standaarden gewoon veel te hoog liggen: ik heb het echt helemaal compleet losgelaten en onze dochter ziet er dus elke dag uit als een vogelverschrikker en ons huis wordt, na toch enige aansporing van mij, hóoguit 1x in de 2 weken half gestofzuigd, nl de boven- of de benedenverdieping. En de keer daarna, dus minimaal 2 weken later de andere helft. En dat nadat we de afspraak hebben gemaakt dat man elke week zou stofzuigen.
Het kán gewoon, dat is helemaal waar, maar ietsjes anders zou voor mij fijn zijn. Ietsjes maar hoor.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 23-03-2021 17:40
6.08% gewijzigd
dinsdag 23 maart 2021 om 17:33
Hier zijn we gestart als fulltime werkend stel. Na de komst van kind ben ik 2 dagen minder gaan werken. Man is 1 dag minder gaan werken, urenaantal bleef ongeveer gelijk doordat hij op de dagen dat hij wel werkt een uur meer werkt.
We deden eigenlijk alles samen, waarbij ik wat meer dan hij.
Zuigen en dweilen doet hij, de tuin(en) doet hij, het afval doet hij, voetbal kind doet hij (mede daar hij zelf jeugdtrainer van de club is).
Er was een tijd waarin ik ziek was. Mentaal ziek. Ik kon geen bergen werk verzetten, en ondanks dat ik niet werkte nav een ziekmelding kreeg ik thuis nauwelijks iets gedaan. Waar ik voorheen bergen werk verzette, en vaak nóg meer, lukte het mij toen niet om zelfs maar een drempeltje over te klimmen.
In die tijd heeft man het grootste deel op zich genomen. De zorg voor kind, de zorg voor regelzaken, huishouden, werk. Het was ook voor hem een zware tijd en hij “klaagde” vaak en veel.
Inmiddels kunnen we terugkijken op die tijd als een zware tijd die we graag achter ons laten. Die ons in eerste instantie van elkaar verwijderde, echter later dichter tot elkaar heeft gebracht.
In een relatie is het geven en nemen. In goede tijden kan alles koek en ei zijn, echter ook slechte tijden moet je het met elkaar rooien. En dat laatste legt een behoorlijke bom op een relatie.
Vaak ontstaan pas dan, ontevredenheden, frustraties en ergernissen. Ook voorbaat betreft huishoudelijke zaken.
Uiteindelijk is iets goed wanneer alle partijen tevreden zijn. Het ene gezin kiest voor 50/50. Het andere gezin kiest voor 100/0. En alles vormen daar tussenin.
We deden eigenlijk alles samen, waarbij ik wat meer dan hij.
Zuigen en dweilen doet hij, de tuin(en) doet hij, het afval doet hij, voetbal kind doet hij (mede daar hij zelf jeugdtrainer van de club is).
Er was een tijd waarin ik ziek was. Mentaal ziek. Ik kon geen bergen werk verzetten, en ondanks dat ik niet werkte nav een ziekmelding kreeg ik thuis nauwelijks iets gedaan. Waar ik voorheen bergen werk verzette, en vaak nóg meer, lukte het mij toen niet om zelfs maar een drempeltje over te klimmen.
In die tijd heeft man het grootste deel op zich genomen. De zorg voor kind, de zorg voor regelzaken, huishouden, werk. Het was ook voor hem een zware tijd en hij “klaagde” vaak en veel.
Inmiddels kunnen we terugkijken op die tijd als een zware tijd die we graag achter ons laten. Die ons in eerste instantie van elkaar verwijderde, echter later dichter tot elkaar heeft gebracht.
In een relatie is het geven en nemen. In goede tijden kan alles koek en ei zijn, echter ook slechte tijden moet je het met elkaar rooien. En dat laatste legt een behoorlijke bom op een relatie.
Vaak ontstaan pas dan, ontevredenheden, frustraties en ergernissen. Ook voorbaat betreft huishoudelijke zaken.
Uiteindelijk is iets goed wanneer alle partijen tevreden zijn. Het ene gezin kiest voor 50/50. Het andere gezin kiest voor 100/0. En alles vormen daar tussenin.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 23-03-2021 18:16
12.33% gewijzigd
dinsdag 23 maart 2021 om 17:33
KamilleT schreef: ↑23-03-2021 17:30In het kader van baas boven baas. Mijn ex, die niet voor niets mijn ex is, heeft een keer vier dagen voor onze dochter gezorgd omdat ik voor mijn werk weg was. Op dag één had ik op mijn voicemail 10 gemiste berichten. Bleek dat hij de slaapknuffel was vergeten op het kdv. Net of ik daar iets mee zou kunnen. Dag twee boze berichten omdat de melk op was. Ik had voor vier dagen maaltijden neergezet, aan bijna alles gedacht, behalve dus die melk. Op dat drie het bericht dat hij met dochter bij zijn ouders was gaan logeren. Aan het eind van de vier dagen kwam zijn moeder me ophalen van het station, want meneer was aan het overwerken.
Achteraf zijn het semigrappige verhalen, maar zoiets wens ik niemand toe.
Ik verwachtte eigenlijk dat er in plaats van overwerken, uitrusten zou staan....
Maar dit is echt een rotvoorbeeld. Hoe is het toch mogelijk... Ook fijn dat je partner (nou ja, ex) je vier rustige dagen gunt he?
dinsdag 23 maart 2021 om 17:39
Eens, maar ho: dit soort zorgen doet mijn man wél (itt mijn vader destijds). Het gaat mij om het wassen van ondergekotst beddengoed en het dweilen van de vloer, de volgende dag halen van beschuitjes omdat dat het enige is dat zieke kind wil eten, de voorraad kinderparacetamol en poedermelk bijhouden en aanvullen -- die klusjes die indirect zorgen voor, zeg maar.Thalas schreef: ↑23-03-2021 14:36Maar het zorgen voor je jonge kind is óók mooi. De schoonheid van het grootbrengen van je eigen kind, de momenten waarop je kind zijn zieke hoofd tegen je schouder legt, je midden in een stille nacht je baby voedt, je kind tegen je aan kruipt omdat het pijn heeft: ze zijn niet alleen randvoorwaarden, ze zijn ook het leven zelf. De dieptepunten, de poep, de kots, de slapeloze nachten, zijn geen randvoorwaarden, ze zíjn het leven van je kind, net zo goed als afzwemmen en diploma-uitreikingen. Mannen die zorgen zien als randvoorwaarden missen bijna alles.
