Corona(maatregelen) zorgt voor frictie binnen familie

Ondanks dat ik mijn mening heb over het wel/niet vaccineren en de coronatoestand, laat ik iedereen in zijn/haar waarde. Ik merk alleen dat het me steeds meer tegen gaat staan binnen mijn familie en ik ben niet de enigste.

Van onze familie (8 volwassenen) is iedereen gevaccineerd, behalve mijn zus. Mijn zus is bang voor complicaties (trombose) ten gevolge van het vaccin waardoor zij er voor kiest zich niet te laten vaccineren. Prima, haar leven, haar keuze. Het laatste jaar voelt ze zich steeds meer in het verdomhoekje gezet door de overheid, als niet-gevaccineerde. Als we met onze familie samen komen, benoemt ze altijd nadrukkelijk dat ze het er niet over wil hebben, echter begint ze hier keer op keer over. Ik negeer het maar. Ze heeft de afgelopen jaren verschillende soorten therapie gehad vanwege een burn-out: van systeemtherapie tot haptotherapie. Tijdens deze therapie is haar verteld dat ze altijd voor een ander heeft geleefd, zichzelf weg heeft gecijferd etc. Sinds de therapieën is het of zwart of wit voor mijn zus, waardoor ik mijn mening niet met haar deel, omdat haar mening leidend is en als iemand het niet met haar eens is, voelt ze zich niet begrepen. Mijn ouders zette ze tijdens een feestje tegenover haar schoonfamilie weg als de NOS-generatie die alles wat de overheid zegt, domweg opvolgt. Ik kreeg dit mee en vond dit nogal kwetsend. Mijn ouders delen hun mening ten aanzien van het vaccineren wel als mijn zus er over begint, aangezien ze bang zijn om haar kwijt te raken ten gevolge van corona (mijn ouders hebben jaren geleden een andere dochter verloren) en het lastig vinden dat mijn zus er niet alles aan doet (dus ook het vaccin) om dit te voorkomen.

Ondanks dat ik me voor heb genomen, corona niet tussen onze familie in te laten staan, merk ik dat ik er meer en meer moeite mee krijg. Etentjes gaan niet door, omdat mijn zus niet wil testen voor toegang, waardoor de hele familie zich aan moet passen. Als mijn ouders een zelftest voor bezoek prettig vinden, weigert mijn zus dit. Iedereen en alles moet schikken naar haar besluit en ik begin me er mateloos aan te irriteren. Hoe voorkom ik dat dit niet tussen ons in gaat staan? Ik merk dat alles blijven slikken en tolereren mijn irritatielevel naar de 100 tilt.
Lopen hier meerderen tegenaan? Hoe ga je hier mee om?

aliva schreef: ↑

29-11-2021 17:48

Je vader heeft nu, na veel piekeren waarschijnlijk, een beslissing genomen.

En dan ga jij die man wéér dwingen na te denken, te twijfelen, af te wegen wie hij kwetst als hij niet komt, welk risico hij loopt als hij wel komt...

Voor ieders gemoedsrust: laat het nu zo.

Ik dwing niemand! Hij gaf zelf aan zat te zijn van dat gedoe van mijn zus, aangezien het van haar af hangt. Dat is de reden dat het nu niet meer doorgaat. Afwachten dan maar.