Corona of teken van einde ingewikkelde situatie

Ik heb al heel lang vriendschappelijk contact opgebouwd met een vrouw dat ik langzamerhand toch verliefd ben geworden. Ik wilde altijd het contact niet zo ver laten komen, want bij beide willen en weten van elkaar dat we toch met een man willen en zullen eindigen. Ik kan wel op een vent vallen, als hij veel moeite doet indruk te maken op mij en vertrouwd met mij verder wilt. Maar de afgelopen jaren ben ik of de verkeerde tegen gekomen of de juiste en dan niet op de right timing voor mij waardoor ik er geen zin of behoefte aan had.

Nu heeft dit contact toch een andere wending gekregen. We hadden beide verwacht niet zo ver zijn te gekomen, we waren elkaars type eigenlijk ook niet. Maar goed nu wil ik niemand anders meer en heb ik weer t verpest door niet te reageren twee dagen doordat ik ff wat stresvolle situaties onderging en geennzin had uitgebreid te reageren. Nu is ze boos en heeft ze mij geblokkeerd. Best wel kinderachtig. Maar goed dir doet ze vaker doordat ze geen asociaal gedrag wil accepteren. Nu ben ik er zo ontdaan van geraakt dat ik ben geschrokken hoe erg het mij raakt. Het is niet eens een dag voorbij en ik heb huilbuilen. Ik kan alleen aan haar denken of fantaseren en wil dat ze t liefst bij mij is maar ze wil nier meer afspreken vanwege deze corona.

Ik heb ons laatste afspraakje voor lief genomen en gecanceld terwijl ik haar dan nog even had kunnen zien zon twee weken geleden. Ik denk ergens dat he t ook niet meer goed komt. Zon lange tijd zonder fysiek contact, t liefst zie ik haar nu even voor een laatste keer zodat ik erna voorgoed afscheid kan nemen. Of vinden jullie een laatste ontmoeting onzin? Ik wil r liever nu einde aan dan later met meer hartpijn. Dat is ook de reden waarom ik me denk ik zo gedraag en mezelf niet volledig over laat gaan. Maar ergens voelt t nu als een onbeantwoorde liefde die mij terug pakt.

Als ze over een paar dagen ps weer contact opzoekt ben ik er helemaal klaar mee. Eigenlijk nu al, maar ik wil t ergens niet. Wat vinden jullie dat ik moet doen? Ik had nog een berichtje kort erna gestuurd maar heb geen reactie ontvangen dus heb ik haar nu ook geblokkeerd om mijn gevoelens te dempen. Ik kan niet langer in onzekerheid leven. Dus wil nu of een zekere pijnlijke einde of toch nog proberen excuses aanbieden doorgaan met een bittere einde als ze er nog voor openstaat. Dat betwijfel ik niet, alleen denk ik dat we t niet kunnen volhouden met de corona. Anders zoek ik wel een ander persoon op die haar kan vervangen en wie weet wel openstaat om af te spreken. Ben ik raar of gek dat ik t bekenden enz wel blijf zien? Dacht dat sociale onthouding iets was voor mensen die je niet goed genoeg kent. Ik leef zelf bij mijn ouders die allebei een risico vormen en ik blijf wel afstand van hen beide behouden maar begrijp niet waarom mijn crush mij niet wilt zien. Begrijp t we ergens, toen de corona net opkwam was t voornamelijk alleen in mijn regio aanwezig en ik kende wat mensen in mijn omgeving die t ook hadden gekregen. Ik had het zelf niet, was ook nier ziek maar voelde me er roch niet echt lekker bij om af te spreken dus had dat ook in alle eerlijkheid verteld.

Nu word ik denk ik opzelfde manier behandeld maar had ik alleen niet zo gewild anders was ik wel die laatste keer gegaan. Ik had tenslotte ook niet gedacht dat t zo lang zou duren of dat zij van gedachten zou veranderen. Dus nu baal ik er extra van en wil ik iemand anders opzoeken om mijn leegte aan te vullen. Maar ik vertrouw en wil eigenlijk geen ander:(

Geef me een laatste tip advies en troost en dan ga ik beginnen met me focussen op doelen bereiken. Zowel op persoonlijke vlak als zakelijk.
Maar daarvoor heb ik een laatste zetje nodig dat me gaat helpen dit achter me te laten en verder te gaan en niet constant afgeleid te worden en zielig blijven typen enz. Dus pleas help me for een laatste keer haha

Ik ga wel tegen mezelf praten. Ik weet al wel wat me te wachten staat maar hoe versnel ik het proces van over iemand heen komen? Iemand enig idee en hoe krijg ik zin in het leven en motivatie want seksuele spanning liefde enz was mijn drijfveer om door te gaan en van alles te willen. Nu dat in duigen is te komen vallen wil ik alleen maar op bed blijven liggen en heel de dag series kijken terwijl ik daardoor juist mezelf verwaarloos en niemand terug van zal kunnen krijgen. Ik heb wel een streven hoe ik de komende tijd aan mezelf ga werken. Op tijd naar bed, gezond eten, stoppen met roken en blowen, iedere dag bewegen, meer lezen en plannen, school oppakken en stageopdrachten maken, manieren zoeken om mijn te gaan werken. Heb nu veel minder uren door de corona en dat is ook niet echt plezierig. Heb nu wel overschot aan tijd om aan allerlei andere dingen te werken, maar heb liever dat ik ook meer kan gaan werken om te blijven verdienen en door t bezig zijj heb je ooo meer kracht en energie om allerlei andere taken op te pakken.

Ik heb op internet gelezen dat toch wel de beste manier is om anderen te gaan zien en daar contact mee te hebben. Gewoon laagdrempelig wel even afleiding zoeken. Dan staat de wereld niet zo op stil even. Alleen wil ik eigenlijk niemand anders meer dus hoe moet ik zin maken?

Mijn hart kan dit verlies nu niet aan, maar ik wil ook niet dat iemand bij me blijft omdat ik zielig ben. Hoe zorg ik ervoor dat ik kalm blijf en mezelf bij elkaar raap zsm..

Ik probeerde net te bellen maar kreeg meteen voicemal dus ze heeft me echt overal geblokkeerd. Ik had niet gedacht dat ze echt zo boos was en klaar mee was. Wat moet ik nou doen, ik kan niet rustig blijven totdat het weer goed gekomen is. Kan dit niet aan. Maar wil ook niet gaan stalken. Ik heb spijt maar daar daar heb ik niks aan op dit moment. Ik kan niet meer doen denk ik dan nog een poging op een andere manier contact te zoeken. Ik ben hulpeloos en moet afwachten maar kan dat nier aan want dan word ik alleen maar meer verdrietig en boos tegelijkertijd.