Coronavirus COVID-19 alle pijlers

Depressieve jongvolwassene door de coronacrisis. [Lege OP]

21-06-2020 21:13 243 berichten
Wie maakt zich ook zorgen om hun puberende jongeren die na hun eindexamen zouden gaan studeren en nu in een soort niemandsland terecht lijken te zijn gekomen. Zullen we elkaar er hier een beetje doorheen slepen?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 22-06-2020 10:38
Reden: OP (grotendeels) verwijderd. Passende maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
97.33% gewijzigd
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 22:03
Ik voel me best wel een zeur en ik lees echt wel wat jullie zeggen. Dat wilde ik even kwijt. Ik ga nu even met haar wandelen. Even kletsen. Ze kwam net bij me dat ze dat wel wilde. Dus ik ga even de deur uit. Ik wil iedereen even bedanken voor het meedenken. Het is niet niks he?
Het komt echt wel weer goed. Ook Corona gaat voorbij!
Oef wat lastig voor je dochter en voor jou om dit aan te moeten zien. Ik lees dat je al veel hebt geprobeerd, maar dat dit nog niet heeft geholpen. Ook lees ik dat ze nogal een einzelgänger was op school.

Als ik naar mijn 2 jong volwassen kinderen kijk, herken ik niet wat je zegt. Ook wij hebben enorme aanpassingen moeten doen. Hadden mooie plannen die niet door kunnen gaan.

Beide kinderen gaan studeren en zijn geslaagd. Een 2020 diploma dus. Beiden spreken af met anderen, gamen veel, zijn blij dat ze zijn geslaagd, gaan naar terrasjes, spelen een instrument, werken en bereiden zich voor op hun studie. Tja, en dat laatste gaat online dit jaar.

Ik lees vooral dat het allemaal zo tegenvalt voor dochter. Dit is een kans om te leren dat teleurstellingen bij het leven horen, dat je kunt plannen en plannen wat je wilt, maar dat er altijd iets kan gebeuren wat de plannen in de war schopt. Dan komt het aan op veerkracht. En die veerkracht kan geoefend worden. Ik zou dus als ouders beslissen dat dochter naar een coach/therapeut/ psycholoog gaat en daar gaat leren hoe ze kan omgaan met teleurstellingen en kan werken aan het vergroten van haar veerkracht. Het leven is nu eenmaal minder maakbaar dan veel mensen van nu denken.

Overigens vind ik het echt sneu om te lezen dat ze zo baalt van zichzelf en dat het haar niet lukt om hiermee te dealen. Ze is echt niet de enige, maar als ze ook dit als een leermoment gaat zien (voor een leergierig kind moet haar dat aanspreken) kan ze enorm veel over zichzelf opsteken. Daar heeft ze de rest van haar leven wat aan.

Succes en sterkte!
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 21:52
Ik heb ook een kind met een ernstige psychiatrische aandoening. Ik vind je opmerking best wel kwetsend merk ik.
Desalniettemin sterkte. Het is voor ons allemaal ingewikkeld. Voor sommige mensen alleen net even wat meer dan voor anderen.
En die wil je laten zuipen en op kamers laten wonen dan??
Eh, ok.
Karl_Marx schreef:
21-06-2020 22:01
TO hir worden goede tips gegeven maar je doet er niks mee en blijft in de negatieve spiraal, zo wordt het nooit wat natuurlijk.
Ja, daar ben ik een beetje stil van.
Ik neem aan dat er al iets niet goed zat, ze heeft geen vrienden en is snel van haar sokken geblazen. Kan me niet voorstellen dat een gezonde meid van drie maanden teleurstellingen in een echte depressie raakt. Psychische hulp zoeken lijkt me goed, ook voor later
strings-attached schreef:
21-06-2020 22:07
En die wil je laten zuipen en op kamers laten wonen dan??
Eh, ok.

Nee, dat is een andere. Volgens mij.
Alle reacties Link kopieren
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 21:57
Het gaat er niet om dat mijn kind zichzelf niet kan vermaken want dat kan ze normaliter heel goed. Het gaat er om dat er geen perspectief is. Ik vind dit heel anders dan een lang durende vakantie waarin je kunt werken en kunt uitgaan en kennis kunt gaan maken met je studiegenootjes en je kunt verheugen op het nieuwe jaar dat helemaal open ligt. Je hebt hard gewerkt en iets afgesloten (wat nu totaal anders voelt) en je gaat nieuwe herinneringen maken. Nu weet je al dat je je nieuwe klasgenoten niet zult leren kennen en dat dit gevoel zonder einde is. Hoe lang het nog zo door moet gaan weet niemand. Het gaat er niet om dat mijn kind de zieligste is want dat is ze niet. Het gaat er om dat dit een heftige periode is voor de jongvolwassenen onder ons en dat voor onbepaalde tijd thuiszitten en continu alle leuke dingen gedag moeten zeggen best wel een grote impact heeft. Uiteraard heeft een enorm deel van de wereldbevolking het nog honderdmiljoen keer slechter, daar heb ik het dan ook niet over. Maar dit is mijn wereld mijn leven en mijn kind. En ik vind het hartverscheurend...
Ik begrijp je (en kind) echt wel maar al die zaken die je opnoemt heb je normaal als jong volwassene ook. Als je dan wel naar een eind feest kan, ben je achteraf teleurgesteld want het is ineens ‘over’ en dan komt de spanning van een nieuwe school en dan daarna ga je ineens twijfelen of je wel de goede opleiding hebt gekozen. En als haar hart in het 3e jaar wordt gebroken door Harry van opleiding recht dan is dat het ergste wat ze hebben meegemaakt.

Ze zeggen weleens: je moet leren om in de regen te dansen. En zo is het. Er is altijd wat. De toekomst is altijd onzeker. Niet alleen nu, het heeft alleen zekerder geleken maar dat was het dus juist niet.

Het kan juist een ongelofelijke goede en bevrijdende les zijn. Net zoals voor mij. Ik ben een werkende moeder met een peuter en ik heb nooit geweten dat 5 minuten langer op de wc blijven zitten als een vakantie kon voelen.
strings-attached schreef:
21-06-2020 22:07
En die wil je laten zuipen en op kamers laten wonen dan??
Eh, ok.
Das een andere
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 21:57
Het gaat er niet om dat mijn kind zichzelf niet kan vermaken want dat kan ze normaliter heel goed. Het gaat er om dat er geen perspectief is. Ik vind dit heel anders dan een lang durende vakantie waarin je kunt werken en kunt uitgaan en kennis kunt gaan maken met je studiegenootjes en je kunt verheugen op het nieuwe jaar dat helemaal open ligt. Je hebt hard gewerkt en iets afgesloten (wat nu totaal anders voelt) en je gaat nieuwe herinneringen maken. Nu weet je al dat je je nieuwe klasgenoten niet zult leren kennen en dat dit gevoel zonder einde is. Hoe lang het nog zo door moet gaan weet niemand. Het gaat er niet om dat mijn kind de zieligste is want dat is ze niet. Het gaat er om dat dit een heftige periode is voor de jongvolwassenen onder ons en dat voor onbepaalde tijd thuiszitten en continu alle leuke dingen gedag moeten zeggen best wel een grote impact heeft. Uiteraard heeft een enorm deel van de wereldbevolking het nog honderdmiljoen keer slechter, daar heb ik het dan ook niet over. Maar dit is mijn wereld mijn leven en mijn kind. En ik vind het hartverscheurend...
Ik heb het idee dat jij meer depri bent dan je dochter. Man man man. Neem een chillpil.
Murrmurr schreef:
21-06-2020 22:08
Ik neem aan dat er al iets niet goed zat, ze heeft geen vrienden en is snel van haar sokken geblazen. Kan me niet voorstellen dat een gezonde meid van drie maanden teleurstellingen in een echte depressie raakt. Psychische hulp zoeken lijkt me goed, ook voor later

TO lijkt het zelf ook allemaal héél belangrijk te vinden, de periode na het eindexamen.
Dat heeft wellicht ook torenhoge verwachtingen bij het kind gecreëerd.
Angie10 schreef:
21-06-2020 21:38
Ik ben het met je eens hoor bbs. Alle versoepelingen in de maatregelen zijn gericht op gezinnen/stellen. Jongeren hebben nauwelijks perspectief en zitten te verpieteren. Terwijl voor hunzelf de risico's beperkt zijn. Hopelijk zijn ouderen de komende jaren ook zo solidair met de jongeren . Als het gaat om banen en pensioenen ec. Maar dat terzijde.
Ook geen vooruitzichten voor de zomervakantie en september als de studies weer beginnen. Deze week is er weer een persconferentie die vooral gaat over het middelbaar en hoger onderwijs begreep ik. Hopelijk brengt dat wat perspectief.
Tips voor je dochter? Een leuke cursus doen misschien? Helaas wel online. Gaan sporten? Bewegen geeft een goed gevoel.
Een instrument leren?

Sterkte to. Ik snap dat je bezorgd bent.
Ook alleen maar omdat voor die groep de maatregelen het meest extreem waren.

Jouw dochter kan gewoon alles weer doen. Ze kan vakantie houden, net als iedereen. Ze kan op een terras zitten, winkelen, sporten, haar vriendinnen zien, naar een barbecue, naar de bios, gaan zwemmen, straks gaat ze studeren, wat is er dan precies zo uitzichtloos voor haar?
Murrmurr schreef:
21-06-2020 22:09
Das een andere
Maar welke is zo depri dan. Lekker vaag weer.
Maar ik blijf bij mijn mening dat het meer TO zelf is dan haar "jongvolwassenen"in huis.
Karl_Marx schreef:
21-06-2020 21:57
je kan ook alvast met je dochter oefenen om een avond heel veel te gaan zuipen en dan ergens laveloos in een veld te liggen.
:D
Goeie. Wie weet knapt TO daar ook wel van op :D
Alle reacties Link kopieren
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 22:03
Ik voel me best wel een zeur en ik lees echt wel wat jullie zeggen. Dat wilde ik even kwijt. Ik ga nu even met haar wandelen. Even kletsen. Ze kwam net bij me dat ze dat wel wilde. Dus ik ga even de deur uit. Ik wil iedereen even bedanken voor het meedenken. Het is niet niks he?
Nee je bent geen zeur. Dat is ook echt niet hoe ik (en denk ook andere) je willen laten voelen. We willen je laten zien dat je anders kan denken omdat je het dan meer naast je neer kan leggen. Je zeurt niet, je uit je gevoelens en dat mag.
Merys schreef:
21-06-2020 22:10
TO lijkt het zelf ook allemaal héél belangrijk te vinden, de periode na het eindexamen.
Dat heeft wellicht ook torenhoge verwachtingen bij het kind gecreëerd.
Ik gooi er even een irritante dooddoener in: was hier niet al een tijd terug een topic over?
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is je kind? Als ze zo depri wordt hiervan dan zou ik toch echt de weg naar de huisarts afdwingen en hulp zoeken. Ook als ze dat niet wil.
Hierin blijven hangen is voor niemand goed en de versoepelingen maken dat ze toch wel weer meer kan.
Waarom gaat ze niet naar haar vriendinnen die verder weg wonen? Waarom maakt ze geen plannen. Er zijn weer meerdere mogelijkheden.
Waarom hang jij het op aan Corona terwijl het eerder lijkt alsof een andere oorzaak de reden voor haar stemming is nu?
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 21:59
Ze heeft geen vriendinnen in de omgeving en sowieso weinig vriendinnen. Ze is altijd al behoorlijk op zich zelf maar dan wel met perspectief. En ze omringd zich graag met mensen die haar inspireren en zoekt ruimtes op waar ze die kan ontmoeten en bezoekt lezingen en bijvoorbeeld tentoonstellingen die nu allemaal stil liggen. Alle concerten en festivals waar ze heen zou gaan. Het is gewoon even te veel.
En meestal gaat ze dan de natuur in om te schrijven. En om muziek te luisteren. Om hard te lopen. Maar het lukt haar gewoon niet meer. Ze vereenzaamd.
Dat heeft dus niets met corona te maken en ook niet met de lockdown.

Er zijn heel veel online dingen te zien en te doen. Maar dan moet ze wel online willen zijn. En kom op, in drie maanden vereenzamen.. ? Dan is er toch echt eerder al wat aan de hand. Echt dit is niet allemaal maar aan de lockdown (welke lockdown er mag van alles) te wijten.
Alle reacties Link kopieren
Universiteit waar ik werk gaat zorgen voor alternatieve introductieweek (digitaal, kleinschalig). Als campus weer open gaat, zal dat voor lessen zijn die niet online kunnen, maar ook focus op eerstejaars.

Ze kan gratis lessen volgen via coursera. Zijn online vanuit universiteiten wereldwijd.

Buurmeisje hospiteerde online voor andere kamer in haar studentenstad.

Kijk naar wat er wel in het verschiet ligt. Dat kunnen ook kleine dingen / activiteiten zijn.
Mijn jongvolwassene was ook even van het padje. Dat mag. Maar dan gaan de schouders er dus weer onder.
In dit geval is hij veel gaan sporten, ook in de lockdown, samen met 1 vaste vriend.
En nu wordt er alweer gewoon gewerkt, gesport, gegamed en gechilled.
Dat dat bij jouw dochter niet zo is lijkt me dus eerder te wijten aan haar persoonlijke omstandigheden dan aan de Coronacrisis.
Murrmurr schreef:
21-06-2020 22:12
Ik gooi er even een irritante dooddoener in: was hier niet al een tijd terug een topic over?

Ja, klopt.
blauwebessensap schreef:
21-06-2020 22:03
Ik voel me best wel een zeur en ik lees echt wel wat jullie zeggen. Dat wilde ik even kwijt. Ik ga nu even met haar wandelen. Even kletsen. Ze kwam net bij me dat ze dat wel wilde. Dus ik ga even de deur uit. Ik wil iedereen even bedanken voor het meedenken. Het is niet niks he?
Het voordeel: iedereen zit in hetzelfde schuitje. En ja, ik vind het ook ontzettend sneu dat veel dingen niet doorgaan voor ze, maar kom op, er kunnen nog heel veel dingen wél. Waarom gaat ze niet naar vrienden met de trein? Spreekt ze niet af in een stad halverwege, ze kunnen zelfs overnachten in hotels of hostels, je moet er zelf ook wat voor doen hè. Het komt niet aanwaaien.
Alle reacties Link kopieren
Er zijn toch wel fora die betrekking hebben op haar hobby? Daar zou ze contacten kunnen opdoen die zich wellicht meer in de buurt van je woonplaats bevinden dan degenen die ze nu niet meer ziet ivm de afstand.
Damned if I don’t
Alle reacties Link kopieren
GVD wat een zin
Damned if I don’t
ViezeHond schreef:
21-06-2020 22:24
GVD wat een zin
Ben je gehackt? Dat leek wel een serieus advies
strings-attached schreef:
21-06-2020 22:07
En die wil je laten zuipen en op kamers laten wonen dan??
Eh, ok.
O nee zeker niet. Het gaat in deze om een ander kind. We hebben er vier (beetje verwarrend i know, sorry

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven