Coronavirus COVID-19 alle pijlers

Depressieve jongvolwassene door de coronacrisis. [Lege OP]

21-06-2020 21:13 243 berichten
Wie maakt zich ook zorgen om hun puberende jongeren die na hun eindexamen zouden gaan studeren en nu in een soort niemandsland terecht lijken te zijn gekomen. Zullen we elkaar er hier een beetje doorheen slepen?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 22-06-2020 10:38
Reden: OP (grotendeels) verwijderd. Passende maatregelen genomen. Met vriendelijke groet, Moderator Viva.
97.33% gewijzigd
Andersom schreef:
22-06-2020 08:14
Naar de huisarts, maar dat zeggen al heel veel posters hier.

Dit gaat niet vanzelf over, en het lijkt mij dat Corona niet de enige oorzaak van deze depressie is. Het is misschien wel de spreekwoordelijke druppel.

Iedereen heeft te maken met teleurstellingen, dit jaar wat meer dan andere jaren. Veel mensen voelen zich daar teleurgesteld door maar niet depressief. Dat jouw dochter dat wel overkomt is sneu en vraagt om professionele hulp.
Corona is wel de enige oorzaak want ik heb haar nog nooit zo gezien. Ze is een zondagskind en alles lijkt haar te komen aanwaaien (niet dat ze niet intens hard werkt overal voor maar ze is een aanpakker en heeft gewoon van nature heel veel mee)
Ze is nog nooit eerder depressief geweest. Dit is volkomen nieuw voor ons.
Alle reacties Link kopieren
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:31
Ze zou op examenreis gaan. Maar al die meiden hebben inmiddels al andere plannen al dan niet met hun ouders. Wij gaan dit jaar niet meer op vakantie. Iedereen weet dat na het vwo mensen in andere steden gaan studeren. Zo een reis is een afsluiter en daarna gaat iedereen zijn eigen weg. Ons kind krijgt het niet voor elkaar in haar eentje die mensen te charteren voor een plan B. Ze is er teveel tijd mee kwijt en mensen beginnen het vervelend te vinden dat ze er zo bovenop zit. Haar vriendinnen lijken namelijk drukke en volle levens te hebben. Haar beste vriendinnen zijn net vorige week uit huis gegaan in een totaal andere stad. Dus die ziet ze niet meer. Met het OV zonder ov jaar kaart en zonder goedkope treinkaartjes kan ze dat zonder bijbaantje ook echt niet betalen. En wij gaan ook niet rijden of dat betalen. Het houdt wel een keer op.
Als dit de oplossing is, zou ik geen moment twijfelen! En kan ze niet op groepsrondreis: https://www.simi-reizen.nl/simi/groepsr ... uropa.html voor haar?
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:36
Corona is wel de enige oorzaak want ik heb haar nog nooit zo gezien. Ze is een zondagskind en alles lijkt haar te komen aanwaaien (niet dat ze niet intens hard werkt overal voor maar ze is een aanpakker en heeft gewoon van nature heel veel mee)
Ze is nog nooit eerder depressief geweest. Dit is volkomen nieuw voor ons.
De eerste kleine tegenslag voelt vaak erg zwaar. Ieder mens krijgt er vroeg of laat mee te maken. Ik zou ervoor waken dat je alles voor haar wil oplossen, ze zal hier zelf mee moeten leren omgaan, want ze zal hoogstwaarschijnlijk nog veel grotere obstakels gaan tegenkomen in haar leven.
Route88 schreef:
21-06-2020 22:28
Volgens mij was ze al best aan het vereenzamen ook zonder de corona.
Een hobby alleen mogelijk 300 km verderop.
Geen vrienden om iets mee te ondernemen...
Denk dat hier het probleem zit.

En dan je moeder die alles verschrikkelijk, hartverscheurend en onmenselijk voor je vind helpt ook niet echt!
Waar lees je dat? Want ik vind het wel echt heel naar maar zo ga ik echt niet met haar om. Ze kent mij als een heel nuchtere down to earth moeder die luistert maar niet met haar mee gaat huilen. Ik zeg ook gerust: kop ervoor en kijken naar wat je wel hebt. Maar daar kan je niet mee door blijven gaan als iemand echt en oprecht in bed loopt te snikken en echt even een arm om haar schouder nodig heeft omdat ze er niet meer uitkomt.

Als je mijn dochter zou kennen zouden een boel dingen die ik hier benoem duidelijker worden. Ik wil ze in een pb wel uitleggen maar niet hier ivm herkenbaarheid.
TanteOlivia schreef:
22-06-2020 08:39
De eerste kleine tegenslag voelt vaak erg zwaar. Ieder mens krijgt er vroeg of laat mee te maken. Ik zou ervoor waken dat je alles voor haar wil oplossen, ze zal hier zelf mee moeten leren omgaan, want ze zal hoogstwaarschijnlijk nog veel grotere obstakels gaan tegenkomen in haar leven.
Ja zo noemde ze het zelf ook: dit is het eerste echt hele erge dat er in mijn leven gebeurt en ik kan er niet mee om gaan. Ik ben het niet gewend.
Maar TO, ik had ook zo'n zondagskind in mijn nabije familiekring.
Het zat haar altijd mee!
Op bijna alle fronten.
Ze zakte toen voor een stage.. en haar wereld stortte compleet in!
Nu ik de laatste reactie van je lees begin ik wel van mening te veranderen en is die figuurlijke schop onder de kont misschien zo verkeerd nog niet.
Dit riekt echt naar verwend gedrag en geen teleurstelling willen incasseren.
Alle reacties Link kopieren
...
gruffalo wijzigde dit bericht op 22-06-2020 09:10
99.72% gewijzigd
The past may be in tatters
But today is all that matters
leeuwinnetje27 schreef:
21-06-2020 23:05
Als je je zo'n zorgen maakt, dan zou ik met je dochter naar de huisarts gaan!
Voelt ze zich eenzaam of neigt het naar depressie. Ik denk dat een extern iemand dan met haar het beste hierover kan praten.

Iedereen moet op dit moment dealen met de grote veranderingen. Ook ik voel me vaker eenzaam en vindt het erg lastig. Sleurgevoel en saaiheid voel ik steeds meer. Maar toch, binnen de kaders, probeer ik mij toch ertoe te zetten om zoveel mogelijk te leven. Ik weet dat het over gaat en de sleutels zelf in handen heb.

Misschien vindt ze het boek van Eckhart Tolle wel iets, de kracht van het nu. Gaat over leven in het nu. Misschien haalt ze daar nog iets uit. Gezien ze ook van lezingen e.d. houdt.

Je klinkt in ieder geval als een lieve moeder, die haar dochter ziet en het beste voor haar wilt. Dat is heel belangrijk voor haar, super. Haar gevoelens erkennen en luisterend oor bieden.
Dankjewel dat is lief.

Dat boek staat hier in de kast en ik vind het een heel goed idee om die haar te geven. Dankjewel voor de tip!
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:31
Ze zou op examenreis gaan. Maar al die meiden hebben inmiddels al andere plannen al dan niet met hun ouders. Wij gaan dit jaar niet meer op vakantie. Iedereen weet dat na het vwo mensen in andere steden gaan studeren. Zo een reis is een afsluiter en daarna gaat iedereen zijn eigen weg. Ons kind krijgt het niet voor elkaar in haar eentje die mensen te charteren voor een plan B. Ze is er teveel tijd mee kwijt en mensen beginnen het vervelend te vinden dat ze er zo bovenop zit. Haar vriendinnen lijken namelijk drukke en volle levens te hebben. Haar beste vriendinnen zijn net vorige week uit huis gegaan in een totaal andere stad. Dus die ziet ze niet meer. Met het OV zonder ov jaar kaart en zonder goedkope treinkaartjes kan ze dat zonder bijbaantje ook echt niet betalen. En wij gaan ook niet rijden of dat betalen. Het houdt wel een keer op.

Het wordt zo wel een enorm 'ja maar dit............' verhaal zeg. Post even haar rekeningnummer dan maak ik 100 euro over om haar vriendinnen te bezoeken.
Nadal schreef:
21-06-2020 22:46
Jullie maken het jezelf vreselijk moeilijk.

Niemand zal ontkennen, dat deze fase lastig is of soms zelfs moeilijk, maar kom op zeg, de wereld vergaat (nog?) niet hoor.

Ook al zeg je haar niet dat je hart breekt, dat vangt ze heus wel op van je. Omgaan met teleurstellingen en tegenvallers hoort ook bij het leven. Het moeten roeien met de riemen die je hebt. De tering naar de nering zetten enzovoorts.

Het lijkt erop dat de psychische draagkracht in jullie gezin niet zo groot is. Dat geeft niet, maar zoek daar dan hulp bij. De goede lezer weet alleen dat je dat toch niet gaat doen, want die hulp zou je zelf al jaren kunnen gebruiken en heb je nog nooit ingezet.

Als je dochter de wereld wil verbeteren, zoekt ze een vrijwilligersbaan. Er zijn altijd dieren in nood of ze gaat boodschappen doen voor ouderen of risicogroepers die momenteel opgesloten zitten, communiceren met eenzame mensen, weet ik het.
De draagkracht hier is prima in orde. En er is ook hulp waar nodig als nodig en meer lijkt me hier niet relevant. Ik vind het wel vervelend dat mensen gaan invullen en aannames doen. Ik wil hier in dit topic even mijn hart luchten over mijn puber/jongvolwassen dochter die aan de voet staat van de rest van haar leven en door de corona crisis zichzelf helemaal kwijt is. Niet omdat ze bang is voor corona maar door alle maatregelen daaromheen het gevoel heeft of er bijna niks meer kan. Ze heeft zo hard gedroomd en uitgekeken naar deze periode. Hartstochtelijke teksten en gedichten geschreven over haar examentijd/werk/reis/vakanties/festivals/keiweek/ontgroening en op kamers gaan. Ze had zich er zo op verheugd en na 1 teleurstelling kwam 2 kwam 3 en toen was het einde zoek. De reeks werd eindeloos. En nu bekend is dat ook haar eerste studie jaar niet fysiek op de uni zal gaan plaatsvinden en wanneer dan wel zakte de grond onder haar voeten vandaan. Want hoe nu verder? Hoe lang gaat dit allemaal nog duren? Zoals ik al zei: de rek is er uit.
Het-groepje schreef:
21-06-2020 22:48
Toch snap ik je wel to.
Ik heb een sociaal vlindertje, voor corona altijd bezig met vriendinnen, leuke dingen
Corona kwam en ze is sindsdien erg in zichzelf en gaat met tegenzin, liever niet, naar dingen waar ze voor wordt uitgenodigd.
Weer naar school was huilen, ze wilde niet, te druk en liever thuis.
Die is echt van een soort sociaal diertje veranderd in een einzelganger. We moeten haar echt naar de feestjes etc waar ze voor wordt uitgenodigd dwingen. En dan hoor ik ook terug dat ze het halve feestje niet heeft meegekregen. Zit dan met 1 ander kind ergens anders.
ze vindt het te druk en ze vindt de gespreksonderwerpen niet leuk. Dat was eerst wel anders, toen had ze de grootste mond en zat overal middenin.
Thuis heeft ze dat ene vriendinnetje (heel lief rustig meisje) doet klusjes voor buren, laat hondjes uit, speelt met veel jongere buurtkinderen (organiseert daar spelletjes voor, voorlezen, schminken etc).
Dus ze vermaakt zich wel maar het is zo'n gekke verandering.
Het doet echt wat met jonge mensen.
Ja dat is een groot onderschat iets. En niet iedereen kan daar zich gemakkelijk naar schikken. Er zullen hele groepen tussendoor fliepen die hier serieuze schade aan overhoudt. Maar er is weinig draagvlak om het daar over te hebben. Kijk alleen hier maar want je hoort al snel dooddoeners als: je moet er niet in mee gaan, of je moet er juist wel in mee gaan, of je moet dit of je moet dat en je bent een paniekzaaier en oorlog is erder en er kan nog heel veel wel en ze is niet depressief of ze was voor corona al depressief ze moet in therapie of nee ze moet niet in therapie, ze moet zich er overheen zetten, een baantje zoeken, rijles nemen, op vakantie gaan, honden uitlaten, vrijwilligerswerk gaan doen of een boek lezen.

Ik denk dat ik wel begrijp waar haar pijnpunt zit dat is namelijk de erkenning en een luisterend oor bij een gelijkgestemde. Dat is wat zij heel erg mist. Want gedeelde smart is halve smart.
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:52
En nu bekend is dat ook haar eerste studie jaar niet fysiek op de uni zal gaan plaatsvinden en wanneer dan wel zakte de grond onder haar voeten vandaan. Want hoe nu verder?
Ik weet niet op welke universiteit dit is, maar volgens mij geldt dit voorlopig alleen voor dit collegejaar tot 2021. Das 4 maanden! Misschien biedt dat licht aan het eind van de tunnel. Dit is allemaal heel erg overdreven en jij kunt het als moeder relativeren in plaats van een nog groter drama maken!
anoniem_294939 wijzigde dit bericht op 22-06-2020 08:56
0.81% gewijzigd
!
anoniem_294939 wijzigde dit bericht op 22-06-2020 08:56
Reden: Laat maar pfffffff
99.47% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
22-06-2020 08:50
Het wordt zo wel een enorm 'ja maar dit............' verhaal zeg. Post even haar rekeningnummer dan maak ik 100 euro over om haar vriendinnen te bezoeken.
DIt.

Ik lees alleen maar dingen die niet kunnen, terwijl haar vriendinnen blijkbaar wel doorgaan met wat wel kan, en dat maakt het natuurlijk alleen nog maar erger.

Waarom zou zij niet met vriendinnen naar een terrasje kunnen? Hospiteren (gaat veelal online, maar gaat gewoon door) en op kamers? In welke regio wonen jullie dat er geen enkele bijbaan te vinden is? Mijn outdoor-groeps hobby heeft in de afgelopen periode ook online een weg gevonden. Wat voor hobby heeft ze dat dat niet mogelijk is?

En dat summercamp.. Je maakt mij niet wijs dat er binnen een straal van 15 kilometer (kan je fietsen) of verder (OV) niet één camping, B&B of hotel meer is waar ze niet een tentje neer kan zetten.
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:55

Ik denk dat ik wel begrijp waar haar pijnpunt zit dat is namelijk de erkenning en een luisterend oor bij een gelijkgestemde. Dat is wat zij heel erg mist. Want gedeelde smart is halve smart.
Dat treft want ze komt straks in de klas bij allemaal gelijkgestemden, docenten zijn hard bezig om er iets van te maken met dat online onderwijs, en de meeste jonge mensen zijn creatief en vinden wel manieren om samen te studeren. En misschien is ze ook enthousiast over de studie zelf, en kan ze vast interessante boeken gaan lezen.
lila01 schreef:
21-06-2020 22:54
Maar hoezo is er geen perspectief meer? Dat is toch veel te zwaar gedacht?
We krijgen steeds meer vrijheid dankzij de versoepeling van de maatregelen.
Je schrijft dat haar vriendinnen allemaal wel doorgaan en zij niet. Die meiden hebben toch met dezelfde maatregelen te maken?

Wanneer begint haar studie weer?
Bijbaantje in de zorg iets voor haar? Ik denk dat ze daar (zeker in de vakantieperiode) wel mensen kunnen gebruiken.
En waarom kan ze niet met vakantie? Het mag weer!

Het grootste probleem lijkt mij dat ze geen vrienden heeft. Wat is er gebeurd?
Die zijn toch niet ineens verdwenen?
Studie begint in sept online voor onbepaalde tijd.
Zorg bijbaan is niet gelukt want ze is te jong en meer van die dingen. Alle organisaties hier zijn aangeschreven en allemaal afwijzingen. En ze kan niet op vakantie omdat haar vriendinnen niet (meer) kunnen. Je hebt met meerdere agenda's te maken en een deel van het groepje heeft inmiddels een kamer in een totaal andere stad en die zijn daar bezig met hun netwerkje op te bouwen. Zo'n examenreis is iets dat je na je examens doet en daarna waaiert iedereen uit, dat is een gegeven. Daarom doe je dit ter afsluiting. Hun reis is geannuleerd. En daarna is het er bij gebleven.

Ze heeft een select groepje vrienden maar niet veel. Dat was nooit een probleem want ze is heel kritisch en selectief. Maar nu met de crisis valt ook dat weg. Ze vindt het fijn om op zichzelf te zijn maar nu is het geen vrijwillige keuze meer maar een moeten in plaats van willen. Ze is al een paar keer met zichzelf naar een museum geweest en naar een tentoonstelling en heeft een kunstroute gefietst maar er komt een moment dat ook dat niet meer leuk is alleen. Op dat punt zit ze nu.
anoniem_398104 wijzigde dit bericht op 22-06-2020 09:09
0.53% gewijzigd
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:55
Ja dat is een groot onderschat iets. En niet iedereen kan daar zich gemakkelijk naar schikken. Er zullen hele groepen tussendoor fliepen die hier serieuze schade aan overhoudt. Maar er is weinig draagvlak om het daar over te hebben. Kijk alleen hier maar want je hoort al snel dooddoeners als: je moet er niet in mee gaan, of je moet er juist wel in mee gaan, of je moet dit of je moet dat en je bent een paniekzaaier en oorlog is erder en er kan nog heel veel wel en ze is niet depressief of ze was voor corona al depressief ze moet in therapie of nee ze moet niet in therapie, ze moet zich er overheen zetten, een baantje zoeken, rijles nemen, op vakantie gaan, honden uitlaten, vrijwilligerswerk gaan doen of een boek lezen.

Ik denk dat ik wel begrijp waar haar pijnpunt zit dat is namelijk de erkenning en een luisterend oor bij een gelijkgestemde. Dat is wat zij heel erg mist. Want gedeelde smart is halve smart.

Het feit dat ze weinig gelijkgestemden vindt geeft aan dat zij er meer last van heeft dan al die anderen die hetzelfde is overkomen. Ze reageert dus anders dan haar leeftijdsgenoten, gaat er anders mee om dan haar leeftijdsgenoten waarom zou ze daar geen professionele hulp voor zoeken?

Zo wordt de teleurstelling alleen maar groter want nu ervaart ze ook nog eens dat ze anders is dan de rest waardoor ze zichzelf misschien nog waardelozer gaat vinden.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 22-06-2020 09:05
0.10% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:21
Deze stond al op het lijstje omdat ik het namelijk veel geld vind is hij even naar de achtergrond verdwenen. Maar ik zet hem er weer terug op. Dankje.

Alles online is al gedaan verder en ze is geen telefoon/socialmediatype. Zwemmeren zijn er hier wel maar alleen is ook maar alleen he?
Kan ze niet met haar broers/zussen gaan zwemmen? En wonen er al broer/zussen op kamers? Dan kan ze daar misschien een paar dagen gaan logeren.
kerst schreef:
21-06-2020 23:02
Op andermans huis passen? Daar zijn sites voor.
Weekje met een groep weg?
Vrijwilligerswerk? Dierenasiel?
Werken in de zomer in horeca op de eilanden?

Het leven bestaat ook uit teleurstellingen.
Daar zal ze mee moeten leren dealen.
Op andermanshuis passen is leuk, ik dacht alleen dat er zoiets als woningruil bestond en ik ga niet ruilen met woning :-)
Maar ik zal het eens googelen, is misschien wel een leuk idee. Dank voor de tip.
Vrijwilligerswerk neemt geen nieuwe mensen aan. De oude zijn al bijna allemaal eruit gegooid hier.
En horeca op de eilanden wil iedereen wel. Die hebben een personeelsoverschot en nagenoeg geen inkomen. Kom je echt niet tussen.
Jongens het is corona tijd, er liggen bosjes mensen werkeloos op straat. Die pubers komen er nu echt niet meer tussen en zeker niet in de zogenaamde bijbanen voor in de zomer in de horeca en toeristenbranche. We hebben het echt wel geprobeerd.
Andersom schreef:
22-06-2020 09:01
Het feit dat ze weinig gelijkgestemden vindt geeft aan dat zij er meer last van heeft dan al die anderen die hetzelfde is overkomen. Ze reageert dus anders dan haar leeftijdsgenoten, gaat er anders mee om dan haar leeftijdsgenoten waarom zou ze dat geen professionele hulp voor zoeken?
Ze heeft ook een moeder die alles heel erg dramatiseert, dat heeft ook invloed
Alle reacties Link kopieren
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 08:36
Corona is wel de enige oorzaak want ik heb haar nog nooit zo gezien. Ze is een zondagskind en alles lijkt haar te komen aanwaaien (niet dat ze niet intens hard werkt overal voor maar ze is een aanpakker en heeft gewoon van nature heel veel mee)
Ze is nog nooit eerder depressief geweest. Dit is volkomen nieuw voor ons.
Kan mij niet voorstellen dat deze problemen er niet waren voor de corona situatie?. Je zegt dat ze een zondagskind is, een aanpakker, een idealist, maar tegelijkertijd is ze eenzaam met weinig vriendinnen, niet echt ondernemend, weinig flexibel en niet openstaand voor nieuwe/andere dingen tijdens deze coronacrisis. Ben benieuwd hoe ze met andere tegenslagen (komen er helaas nog meer) in haar leven om zal gaan? Als ze bij elke teleurstelling in bed gaat liggen met de gordijnen dicht dan wordt het nooit wat.

Snap je onmacht maar ze heeft wel een schop onder haar achterwerk nodig. Voor het kweken van wat relativeringsvermogen zou ze misschien eens moeten kijken naar uitzending van bijv Save the Children of Make a Wish en hopelijk realiseert ze zich dan dat ze zich moet herpakken, dat ze het zo slecht nog niet heeft en dat iedereen met tegenslagen en teleurstellingen te maken heeft.
Ik snap echt wel wat jullie zeggen. Er zijn ook heel veel dingen die niet kunnen. En een aantal dingen die ik niet kan benoemen omdat dat te privacy gevoelig is dus dat maakt het ook lastig voor het verhaal. Jullie mogen me pb'en.
Maar goed het is dus ook zo dat er maar barweinig kan. En dat alle goedbedoelde opties niet zijn waarom ik dit topic heb geopend want al geprobeerd. Ik denk dat ook ik zoek naar een luisterend oor en gelijkgestemden. Gewoon om even van je af te kunnen praten over de neveneffecten van deze klote crisis.
cappi schreef:
22-06-2020 09:04
Kan mij niet voorstellen dat deze problemen er niet waren voor de corona situatie?. Je zegt dat ze een zondagskind is, een aanpakker, een idealist, maar tegelijkertijd is ze eenzaam met weinig vriendinnen, niet echt ondernemend, weinig flexibel en niet openstaand voor nieuwe/andere dingen tijdens deze coronacrisis. Ben benieuwd hoe ze met andere tegenslagen (komen er helaas nog meer) in haar leven om zal gaan? Als ze bij elke teleurstelling in bed gaat liggen met de gordijnen dicht dan wordt het nooit wat.

Snap je onmacht maar ze heeft wel een schop onder haar achterwerk nodig. Voor het kweken van wat relativeringsvermogen zou ze misschien eens moeten kijken naar uitzending van bijv Save the Children of Make a Wish en hopelijk realiseert ze zich dan dat ze zich moet herpakken, dat ze het zo slecht nog niet heeft en dat iedereen met tegenslagen en teleurstellingen te maken heeft.
Hier wil ik wel op inhaken maar dan via pb
blauwebessensap schreef:
22-06-2020 09:05
Ik snap echt wel wat jullie zeggen. Er zijn ook heel veel dingen die niet kunnen. En een aantal dingen die ik niet kan benoemen omdat dat te privacy gevoelig is dus dat maakt het ook lastig voor het verhaal.
Vakantie naar Portugal?
Alle reacties Link kopieren
Ik zag gisteren dat ziekenhuizen ook scholieren/studenten zoeken voor de zomer en dat zijn echt niet alleen zorgfuncties. Misschien daar nog eens goed naar kijken?

Verder snap ik dat het moeilijk is als de weinige contacten die je normaal hebt wegvallen, dan blijft er weinig over. En steeds alles alleen moeten doen is ook niet leuk, zelfs niet voor een einzelgänger.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven