Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Mijn mentale ruimte is even op
dinsdag 25 januari 2022 om 05:06
Ik wil het gewoon even van mij afschrijven… het is nu bijna 5u ´s morgens, ik lig ondertussen weeral 1,5u wakker.
Ik merk dat mijn mentale ruimte even gewoon helemaal op is. Dochter heeft donderdag positief getest. Na een dagje hoofdpijn was ze beter (gelukkig), maar met de regels hier in België moet ze nog tot en met komende donderdag thuisblijven. Zoon zit mee in quarantaine. Man en ik niet aangezien we geboosterd zijn. Wij moeten dus gewoon werken - gelukkig wel meestal van thuis uit.
De combinatie werken, de kinderen ondersteunen in hun schoolwerk, het huishouden en alles geregeld krijgen (juiste papieren ivm afwezigheid school, zien dat we weten welke regels van toepassing zijn, de hobby’s afbellen,…) begint serieus door te wegen. Zoon heeft het niet zo gemakkelijk op school, heeft voor de kerstvakantie al een week quarantaine gehad, nu weer een week,… het helpt allemaal niet.
En nu… werd zoon dus om 3u30 wakker met hoofdpijn. Kans is zeer groot dat hij het dus ook heeft zitten. Morgen staat mij weeral geregel te wachten: test regelen, test gaan doen, en dan alle gevolgen. Maar ondertussen ook werken…
Vandaag (gisteren dus eigenlijk)een bericht gestuurd naar een vriend, omdat het al lang geleden is dat we gebeld hebben. Normaal gezien bel ik altijd als ik in de auto zit - maar dat is nu door thuiswerk niet meer het geval, dus wou ik toch even teken van leven geven. Hij heeft voorgesteld om vandaag even te bellen. Dit kan maar gemakkelijk na 20u voor mij, omdat ik anders ofwel nog aan het werk ben, ofwel met mijn gezin bezig ben.
En nu, midden in de nacht, overvalt mij het gevoel dat ik eigenlijk zelfs de mentale ruimte niet meer heb om met hem, of anderen, te bellen. Normaal bel ik minstens 2 keer per week met mijn zus, die heb ik dit jaar nog maar 1 keer gehoord voor dezelfde reden…
Ik ben mij bewust van het feit dat het allemaal wat samenhangt - het zou mij energie geven om sociale contacten te hebben - maar het gaat dus even niet meer…
En dus lig ik hier met tranen in mijn ogen. Heel lang hou ik dit niet meer vol, maar het moet wel. Ik weet ook wel dat ik niet de enige ben…
Ik heb gelukkig wel een partner, maar hij is anderstalig waardoor heel veel van de regeldingen uiteindelijk wel bij mij terechtkomen. Ik heb geprobeerd om hem duidelijk te maken dat mijn emmer overloopt, maar hij lijkt het niet te begrijpen.
Ik hoop dat ik nu - nu ik het wat neergeschreven heb - toch nog een beetje kan slapen, want als slaapgebrek nog bovenop de rest komt,…..
Ik merk dat mijn mentale ruimte even gewoon helemaal op is. Dochter heeft donderdag positief getest. Na een dagje hoofdpijn was ze beter (gelukkig), maar met de regels hier in België moet ze nog tot en met komende donderdag thuisblijven. Zoon zit mee in quarantaine. Man en ik niet aangezien we geboosterd zijn. Wij moeten dus gewoon werken - gelukkig wel meestal van thuis uit.
De combinatie werken, de kinderen ondersteunen in hun schoolwerk, het huishouden en alles geregeld krijgen (juiste papieren ivm afwezigheid school, zien dat we weten welke regels van toepassing zijn, de hobby’s afbellen,…) begint serieus door te wegen. Zoon heeft het niet zo gemakkelijk op school, heeft voor de kerstvakantie al een week quarantaine gehad, nu weer een week,… het helpt allemaal niet.
En nu… werd zoon dus om 3u30 wakker met hoofdpijn. Kans is zeer groot dat hij het dus ook heeft zitten. Morgen staat mij weeral geregel te wachten: test regelen, test gaan doen, en dan alle gevolgen. Maar ondertussen ook werken…
Vandaag (gisteren dus eigenlijk)een bericht gestuurd naar een vriend, omdat het al lang geleden is dat we gebeld hebben. Normaal gezien bel ik altijd als ik in de auto zit - maar dat is nu door thuiswerk niet meer het geval, dus wou ik toch even teken van leven geven. Hij heeft voorgesteld om vandaag even te bellen. Dit kan maar gemakkelijk na 20u voor mij, omdat ik anders ofwel nog aan het werk ben, ofwel met mijn gezin bezig ben.
En nu, midden in de nacht, overvalt mij het gevoel dat ik eigenlijk zelfs de mentale ruimte niet meer heb om met hem, of anderen, te bellen. Normaal bel ik minstens 2 keer per week met mijn zus, die heb ik dit jaar nog maar 1 keer gehoord voor dezelfde reden…
Ik ben mij bewust van het feit dat het allemaal wat samenhangt - het zou mij energie geven om sociale contacten te hebben - maar het gaat dus even niet meer…
En dus lig ik hier met tranen in mijn ogen. Heel lang hou ik dit niet meer vol, maar het moet wel. Ik weet ook wel dat ik niet de enige ben…
Ik heb gelukkig wel een partner, maar hij is anderstalig waardoor heel veel van de regeldingen uiteindelijk wel bij mij terechtkomen. Ik heb geprobeerd om hem duidelijk te maken dat mijn emmer overloopt, maar hij lijkt het niet te begrijpen.
Ik hoop dat ik nu - nu ik het wat neergeschreven heb - toch nog een beetje kan slapen, want als slaapgebrek nog bovenop de rest komt,…..
dinsdag 25 januari 2022 om 05:20
Ziek is ziek hè. Klinkt alsof je binnenkort ook thuis zit ivm burnout. Helpt het om even een dag thuis te blijven en dan te bellen met vriend? Legio's ziek meldingen momenteel en echt niet enkel door daadwerkelijke besmettingen maar ook veel secundaire situaties. Eerst aan jezelf denken, dan aan anderen.
dinsdag 25 januari 2022 om 05:53
Eens. Meldt je ziek voor een dagje adempauze. Hopelijk zie je het over een dag weer allemaal wat zonniger in.Onsjemeer schreef: ↑25-01-2022 05:20Ziek is ziek hè. Klinkt alsof je binnenkort ook thuis zit ivm burnout. Helpt het om even een dag thuis te blijven en dan te bellen met vriend? Legio's ziek meldingen momenteel en echt niet enkel door daadwerkelijke besmettingen maar ook veel secundaire situaties. Eerst aan jezelf denken, dan aan anderen.
dinsdag 25 januari 2022 om 06:05
Tja, een ziekmelding geeft natuurlijk maar bar weinig lucht als je hele gezin mee ziek zit te wezen.
Om te beginnen zou ik je zoon een paracetamol geven en niet laten testen. Eerst maar even afwachten. Want in quarantaine zit hij toch al. En als die hoofdpijn weg trekt kan hij gewoon donderdag weer naar school, samen met je dochter. En dan op adem komen. Neem twee dagen vrij, donderdag om bij te komen en vrijdag om naar zee te gaan. Dat is voor jezelf zorgen.
Sterkte
Om te beginnen zou ik je zoon een paracetamol geven en niet laten testen. Eerst maar even afwachten. Want in quarantaine zit hij toch al. En als die hoofdpijn weg trekt kan hij gewoon donderdag weer naar school, samen met je dochter. En dan op adem komen. Neem twee dagen vrij, donderdag om bij te komen en vrijdag om naar zee te gaan. Dat is voor jezelf zorgen.
Sterkte
dinsdag 25 januari 2022 om 07:12
dinsdag 25 januari 2022 om 07:19
Heel erg herkenbaar en nog herkenbaarder dat niemand mijn grenzen lijkt te zien (of ik ben enorm goed in een pokerface opzetten). Ik kan dus weinig advies geven, want dender zelf ook gewoon door.
Ook hier een kind in quarantaine, zij wordt donderdag 7, een shit load aan werk mee van school, online teams meetingen, maar ze vergeten even dat ik ook moet werken, en niet thuis ook nog eens.
Ik huil om niets de laatste tijd. Sterkte, ik weet hoe het voelt. Ook de regeldingen. Mijn ex reageerde enkel met 'ok. Handig' toen ik stuurde dat ze in quarantaine moest, niets helpen om haar op te vangen, dat gebeurt bij hem gewoon niet. Het is shit.
Ook hier een kind in quarantaine, zij wordt donderdag 7, een shit load aan werk mee van school, online teams meetingen, maar ze vergeten even dat ik ook moet werken, en niet thuis ook nog eens.
Ik huil om niets de laatste tijd. Sterkte, ik weet hoe het voelt. Ook de regeldingen. Mijn ex reageerde enkel met 'ok. Handig' toen ik stuurde dat ze in quarantaine moest, niets helpen om haar op te vangen, dat gebeurt bij hem gewoon niet. Het is shit.
dinsdag 25 januari 2022 om 07:34
Ik heb gelukkig wel een partner, maar hij is anderstalig waardoor heel veel van de regeldingen uiteindelijk wel bij mij terechtkomen. Ik heb geprobeerd om hem duidelijk te maken dat mijn emmer overloopt, maar hij lijkt het niet te begrijpen.
Ja, lekker makkelijk. Tuurlijk, als het niet nodig is dat hij dat soort dingen doet kun je het zo verdelen dat jij het doet, maar het is nu wél nodig dat hij dat overneemt. Hij woont neem ik aan toch al een paar jaar in BE inmiddels dus je mag best iets van hem verwachten op dat vlak nu.
En dat hij het niet lijkt te begrijpen kan aan twee dingen liggen: hij heeft het vermogen of de wil niet om het te begrijpen en/of jij hebt de ernst niet duidelijk gecommuniceerd (waarschijnlijk omdat jij jezelf niet serieus genoeg neemt). Gezien jij nu nog steeds zegt dat jij vandaag alles weer moet regelen valt er aan het laatste nog een hoop te winnen. Ga jezelf serieus nemen en zeg hem dat híj vandaag alles omtrent zoon moet regelen omdat jij het niet meer trekt. Wees duidelijk naar hem, dan kan hij ook zien dat je emmer overloopt.
dinsdag 25 januari 2022 om 07:43
dinsdag 25 januari 2022 om 07:51
Bedankt allemaal om te reageren. Het neerschrijven heeft alvast geholpen om terug in slaap te vallen.
Ik vind vrij nemen van mijn werk erg moeilijk… vooral als het gewoon voor mezelf is. En zoals iemand al zei, als ik nu vrij neem loopt iedereen hier alsnog rond en krijg ik die rust nog niet.
Indien zoon vanmorgen nog hoofdpijn heeft ga ik hem wel laten testen. Ik zou niet willen dat hij anderen besmet als hij positief blijkt te zijn (en hij moet trouwens een zelftest doen vooraleer hij terug naar school mag. Als ik hem vandaag laat testen ‘winnen’ we een paar dagen quarantaine).
Op zich doet partner dingen wel als ik het hem vraag, maar hij ziet het allemaal niet zelf. Dit heeft al vaker voor onenigheid gezorgd, maar ik ben er van overtuigd dat hij het niet met opzet doet.
@diegenen die het herkenbaar vinden: dikke knuffel!
Zelfzorg en de dingen té goed willen doen is altijd wel een beetje een thema geweest voor mij. Komt even in alle hevigheid terug!
Ik ga vandaag rustig aan werken. Heb 2 vergaderingen staan, en als die afgelopen zijn stop ik ook met werken. Vanavond op tijd in mijn bed, en morgen hopelijk terug wat moed!
Ik vind vrij nemen van mijn werk erg moeilijk… vooral als het gewoon voor mezelf is. En zoals iemand al zei, als ik nu vrij neem loopt iedereen hier alsnog rond en krijg ik die rust nog niet.
Indien zoon vanmorgen nog hoofdpijn heeft ga ik hem wel laten testen. Ik zou niet willen dat hij anderen besmet als hij positief blijkt te zijn (en hij moet trouwens een zelftest doen vooraleer hij terug naar school mag. Als ik hem vandaag laat testen ‘winnen’ we een paar dagen quarantaine).
Op zich doet partner dingen wel als ik het hem vraag, maar hij ziet het allemaal niet zelf. Dit heeft al vaker voor onenigheid gezorgd, maar ik ben er van overtuigd dat hij het niet met opzet doet.
@diegenen die het herkenbaar vinden: dikke knuffel!
Zelfzorg en de dingen té goed willen doen is altijd wel een beetje een thema geweest voor mij. Komt even in alle hevigheid terug!
Ik ga vandaag rustig aan werken. Heb 2 vergaderingen staan, en als die afgelopen zijn stop ik ook met werken. Vanavond op tijd in mijn bed, en morgen hopelijk terug wat moed!
dinsdag 25 januari 2022 om 08:15
Snap wel dat het ineens te veel wordt. Hier 4 kinderen thuis sinds vorige week ivm besmettelijk of quarantaine. Lig zelf ook al bijna 1 week ziek in bed wegens corona en inderdaad het af en aanmelden van de kinderen voor school, wakker maken voor online les enz. Gaat gewoon door. Ik lig ook in mijn kamer boven voor de rust en kan weinig hebben. Sociaal hou ik via whatsApp contact. Heb mij wel ziekgemeld en werk thuis. Mijn situatie is anders maar begrijp je wel...
dinsdag 25 januari 2022 om 08:47
Klinkt als teveel geregel en teveel verwachten dat het leven "normaal" moet doorgaan terwijl het nu niet normaal is. Goed dat je kind laat testen, je bespaart je zo wrs extra quarantainedagen, en een hoop ouders dezelfde shit als waar jij nu in zit.
Neem vrij. Meld je kinderen af voor online les en kom deze dagen in rust (en een beetje gezelligheid) door.
Neem vrij. Meld je kinderen af voor online les en kom deze dagen in rust (en een beetje gezelligheid) door.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
dinsdag 25 januari 2022 om 09:25
Ik heb de indruk dat je te veel naar je toe trekt en het daardoor niet meer aan kan.evenchecken schreef: ↑25-01-2022 07:51Bedankt allemaal om te reageren. Het neerschrijven heeft alvast geholpen om terug in slaap te vallen.
Ik vind vrij nemen van mijn werk erg moeilijk… vooral als het gewoon voor mezelf is. En zoals iemand al zei, als ik nu vrij neem loopt iedereen hier alsnog rond en krijg ik die rust nog niet.
Indien zoon vanmorgen nog hoofdpijn heeft ga ik hem wel laten testen. Ik zou niet willen dat hij anderen besmet als hij positief blijkt te zijn (en hij moet trouwens een zelftest doen vooraleer hij terug naar school mag. Als ik hem vandaag laat testen ‘winnen’ we een paar dagen quarantaine).
Op zich doet partner dingen wel als ik het hem vraag, maar hij ziet het allemaal niet zelf. Dit heeft al vaker voor onenigheid gezorgd, maar ik ben er van overtuigd dat hij het niet met opzet doet.
@diegenen die het herkenbaar vinden: dikke knuffel!
Zelfzorg en de dingen té goed willen doen is altijd wel een beetje een thema geweest voor mij. Komt even in alle hevigheid terug!
Ik ga vandaag rustig aan werken. Heb 2 vergaderingen staan, en als die afgelopen zijn stop ik ook met werken. Vanavond op tijd in mijn bed, en morgen hopelijk terug wat moed!
Het is veel en lastig om met je gezin in quarantaine te moeten (incl. werken, schoolwerk, niet fit zijn, regeldingen), maar als je daarin afspraken met elkaar maakt over wie wat doet, dan moet het wel te regelen zijn). Het feit dat je partner anderstalig is of werk niet ziet, is geen reden dat jij alles maar moet doen.
Alle regeltaken m.b.t. coronatest en zo worden in meerdere talen aangeboden (je partner is namelijk niet de enige anderstalige), afspraken over wie wat in huis doet kun je ook maken. Maak de afspraken zo concreet mogelijk: je partner hoeft dan namelijk neit te zien dat er iets moet gebeuren, maar kan het doen omdat het afgesproken is.
En maak vooral ook afspraken met je kinderen: wat kunnen ze zelfstandig en wanneer mogen ze wel en niet op jullie hulp rekenen. En zij kunnen ook dingen doen in huis die de ouders kunnen ontlasten (al is het maar hun eigen spullen opruimen, of een keer de was ophangen),
Je moet meer samen een team zijn dan dat jij alleen de kar moet trekken.
dinsdag 25 januari 2022 om 09:27
Ik heb de indruk dat je te veel naar je toe trekt en het daardoor niet meer aan kan.evenchecken schreef: ↑25-01-2022 07:51Bedankt allemaal om te reageren. Het neerschrijven heeft alvast geholpen om terug in slaap te vallen.
Ik vind vrij nemen van mijn werk erg moeilijk… vooral als het gewoon voor mezelf is. En zoals iemand al zei, als ik nu vrij neem loopt iedereen hier alsnog rond en krijg ik die rust nog niet.
Indien zoon vanmorgen nog hoofdpijn heeft ga ik hem wel laten testen. Ik zou niet willen dat hij anderen besmet als hij positief blijkt te zijn (en hij moet trouwens een zelftest doen vooraleer hij terug naar school mag. Als ik hem vandaag laat testen ‘winnen’ we een paar dagen quarantaine).
Op zich doet partner dingen wel als ik het hem vraag, maar hij ziet het allemaal niet zelf. Dit heeft al vaker voor onenigheid gezorgd, maar ik ben er van overtuigd dat hij het niet met opzet doet.
@diegenen die het herkenbaar vinden: dikke knuffel!
Zelfzorg en de dingen té goed willen doen is altijd wel een beetje een thema geweest voor mij. Komt even in alle hevigheid terug!
Ik ga vandaag rustig aan werken. Heb 2 vergaderingen staan, en als die afgelopen zijn stop ik ook met werken. Vanavond op tijd in mijn bed, en morgen hopelijk terug wat moed!
Het is veel en lastig om met je gezin in quarantaine te moeten (incl. werken, schoolwerk, niet fit zijn, regeldingen), maar als je daarin afspraken met elkaar maakt over wie wat doet, dan moet het wel te regelen zijn). Het feit dat je partner anderstalig is of werk niet ziet, is geen reden dat jij alles maar moet doen.
Alle regeltaken m.b.t. coronatest en zo worden in meerdere talen aangeboden (je partner is namelijk niet de enige anderstalige), afspraken over wie wat in huis doet kun je ook maken. Maak de afspraken zo concreet mogelijk: je partner hoeft dan namelijk neit te zien dat er iets moet gebeuren, maar kan het doen omdat het afgesproken is.
En maak vooral ook afspraken met je kinderen: wat kunnen ze zelfstandig en wanneer mogen ze wel en niet op jullie hulp rekenen. En zij kunnen ook dingen doen in huis die de ouders kunnen ontlasten (al is het maar hun eigen spullen opruimen, of een keer de was ophangen),
Je moet meer samen een team zijn dan dat jij alleen de kar moet trekken.
dinsdag 25 januari 2022 om 19:22
Vandaag was een ok dagje.
Zoon is getest en zoals verwacht positief. Hij voelt zich niet supergoed, waardoor ik het schoolwerk laat voor wat het is. Morgen werk ik maar een half dagje en dan kunnen we bekijken wat lukt.
Partner is ook wat in actie geschoten, hij heeft de test aangevraagd (wat vanmorgen niet evident was want het hele systeem werkte niet mee). Hij heeft het ook zonder problemen geregeld dat hij thuis is wanneer ik weg moet.
En ik merk dat het feit dat hij positief getest heeft mij rust geeft. Nu weet ik wanneer hij (bijna) zeker terug naar school mag, nu ga ik er ook van uit dat de twee kinderen een tijdje ‘veilig’ zijn en dat we van die quarantaines af zijn.
Vanavond bel ik met die vriend, en zo gaat het stapje voor stapje terug beter gaan!
Veel moed gewenst aan diegenen die in hetzelfde schuitje zitten! Het helpt wel om te weten dat we niet de enigen zijn
Zoon is getest en zoals verwacht positief. Hij voelt zich niet supergoed, waardoor ik het schoolwerk laat voor wat het is. Morgen werk ik maar een half dagje en dan kunnen we bekijken wat lukt.
Partner is ook wat in actie geschoten, hij heeft de test aangevraagd (wat vanmorgen niet evident was want het hele systeem werkte niet mee). Hij heeft het ook zonder problemen geregeld dat hij thuis is wanneer ik weg moet.
En ik merk dat het feit dat hij positief getest heeft mij rust geeft. Nu weet ik wanneer hij (bijna) zeker terug naar school mag, nu ga ik er ook van uit dat de twee kinderen een tijdje ‘veilig’ zijn en dat we van die quarantaines af zijn.
Vanavond bel ik met die vriend, en zo gaat het stapje voor stapje terug beter gaan!
Veel moed gewenst aan diegenen die in hetzelfde schuitje zitten! Het helpt wel om te weten dat we niet de enigen zijn
