Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Puber wil perse naar vriendje met de trein tijdens lockdown.
dinsdag 15 december 2020 om 09:14
-------------Oplossing is gevonden, compromis is gesloten, iedereen bedankt voor het meedenken dit topic mag wel dicht nu------------------------
Ze vindt dat dat best kan en Rutte het niet verboden heeft. Ons antwoord is nee. Ze heeft een hele presentatie gegeven met argumenten voor. Maar we blijven bij onze nee. Alleen hoogst noodzakelijke reizen. Naar haar vriendje toe en daar de feestdagen doorbrengen valt daar voor ons niet onder. Maar ik vind het moeilijk. De jeugd moet echt al veel inleveren. Geen onderwijs bijvoorbeeld. Veel binnen zitten. Weinig mensen zien. We zitten echt flink in de strijd. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Ze vindt dat dat best kan en Rutte het niet verboden heeft. Ons antwoord is nee. Ze heeft een hele presentatie gegeven met argumenten voor. Maar we blijven bij onze nee. Alleen hoogst noodzakelijke reizen. Naar haar vriendje toe en daar de feestdagen doorbrengen valt daar voor ons niet onder. Maar ik vind het moeilijk. De jeugd moet echt al veel inleveren. Geen onderwijs bijvoorbeeld. Veel binnen zitten. Weinig mensen zien. We zitten echt flink in de strijd. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
anoniem_639d98ff2da93 wijzigde dit bericht op 16-12-2020 11:06
12.97% gewijzigd
dinsdag 15 december 2020 om 16:50
Zou 't? Al die dinnershows moeten ze cancelen, dus heel veel mensen die al geboekt hadden die annuleren nu weer nu uit eten niet meer mag in hotelrestaurants.
dinsdag 15 december 2020 om 16:52
Ja.PietjeBello schreef: ↑15-12-2020 16:45Jij geloof echt dat TO nu opeens ouders heeft gesproken?
Vorige keer mocht vriend wel komen (tijdens Corona tijden) en had TO nog nooit met ouders gesproken. Dat was blijkbaar toen niet zo belangrijk. En nu opeens een big deal. Net als Corona, in de herfst niet zo belangrijk, nu een big deal.
Het is in ieder geval een prachtig fantasie rijk verhaal.
Mocht het allemaal niet kloppen dam kom ik het wel tegen in het ban topic. Ik vind to niet als een rellert reageren.
Dat itst andere forummers die van alles invullen mbt TO's motieven en dan niet fraaie interpretaties typen.
dinsdag 15 december 2020 om 16:57
Lieve TO,
Jouw situatie is vast anders dan de mijne, maar toch voel ik dat ik moet reageren.
Jarenlang heb ik mijn kinderen geleerd dat alles volgens onze regels gaat. Dat kerstmis met ons en onze familie moet worden gevierd. Dat wij bepalen waar de feestdagen worden gevierd. Dat onze normen en regels gelden. Al die jaren hebben wij geen oog gehad voor hun verkeringen. Geen interesse getoond en geen moeite gedaan om hun bezigheden en liefdes te steunen. Ik dacht mijn kinderen netjes en sociaal te maken door ze te leren dat kerst gevierd wordt zoals wij het in gedachten hebben. Ik heb gedaan alsof de familie belangrijker was dan hun tienerliefdes.
En nu... weet ik al jaren niet hoe het leven van mijn zoon eruit ziet. Tot het laatst dacht ik alles heel goed onder controle te hebben, maar hij is uit huis gegaan en daarbij direct verdwenen. Soms mailt hij ons, maar we zijn nog nooit bij hem thuis geweest. We weten niet waar hij werkt, of hij getrouwd is, misschien wel kinderen heeft??!!! Het is vreselijk.
Natuurlijk is jouw leven en jouw opvoeding anders, maar ik schrik van de herkenning. Zoals jij nu beslissingen neemt, over de kerstmis en de verkering van jouw tiener, zo heb ik dat ook gedaan. En ik heb spijt.... zo verschrikkelijk veel spijt. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Probeer meer respect te tonen voor je kind. Ik heb alles verpest, definitief. Jij hebt nog een kans.
Liefs...
van een moeder die kerst al jaren zonder haar kind viert
Jouw situatie is vast anders dan de mijne, maar toch voel ik dat ik moet reageren.
Jarenlang heb ik mijn kinderen geleerd dat alles volgens onze regels gaat. Dat kerstmis met ons en onze familie moet worden gevierd. Dat wij bepalen waar de feestdagen worden gevierd. Dat onze normen en regels gelden. Al die jaren hebben wij geen oog gehad voor hun verkeringen. Geen interesse getoond en geen moeite gedaan om hun bezigheden en liefdes te steunen. Ik dacht mijn kinderen netjes en sociaal te maken door ze te leren dat kerst gevierd wordt zoals wij het in gedachten hebben. Ik heb gedaan alsof de familie belangrijker was dan hun tienerliefdes.
En nu... weet ik al jaren niet hoe het leven van mijn zoon eruit ziet. Tot het laatst dacht ik alles heel goed onder controle te hebben, maar hij is uit huis gegaan en daarbij direct verdwenen. Soms mailt hij ons, maar we zijn nog nooit bij hem thuis geweest. We weten niet waar hij werkt, of hij getrouwd is, misschien wel kinderen heeft??!!! Het is vreselijk.
Natuurlijk is jouw leven en jouw opvoeding anders, maar ik schrik van de herkenning. Zoals jij nu beslissingen neemt, over de kerstmis en de verkering van jouw tiener, zo heb ik dat ook gedaan. En ik heb spijt.... zo verschrikkelijk veel spijt. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Probeer meer respect te tonen voor je kind. Ik heb alles verpest, definitief. Jij hebt nog een kans.
Liefs...
van een moeder die kerst al jaren zonder haar kind viert
dinsdag 15 december 2020 om 17:01
De meeste die dit meemaken beweren hoog en laag dat het niet aan hun ligt. Chappau dat jij je aandeel ziet.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 15 december 2020 om 17:04
Dit is toch totaal niet te vergelijken met de situatie nu tijdens een pandemie?lesmontagnes schreef: ↑15-12-2020 16:57Lieve TO,
Jouw situatie is vast anders dan de mijne, maar toch voel ik dat ik moet reageren.
Jarenlang heb ik mijn kinderen geleerd dat alles volgens onze regels gaat. Dat kerstmis met ons en onze familie moet worden gevierd. Dat wij bepalen waar de feestdagen worden gevierd. Dat onze normen en regels gelden. Al die jaren hebben wij geen oog gehad voor hun verkeringen. Geen interesse getoond en geen moeite gedaan om hun bezigheden en liefdes te steunen. Ik dacht mijn kinderen netjes en sociaal te maken door ze te leren dat kerst gevierd wordt zoals wij het in gedachten hebben. Ik heb gedaan alsof de familie belangrijker was dan hun tienerliefdes.
En nu... weet ik al jaren niet hoe het leven van mijn zoon eruit ziet. Tot het laatst dacht ik alles heel goed onder controle te hebben, maar hij is uit huis gegaan en daarbij direct verdwenen. Soms mailt hij ons, maar we zijn nog nooit bij hem thuis geweest. We weten niet waar hij werkt, of hij getrouwd is, misschien wel kinderen heeft??!!! Het is vreselijk.
Natuurlijk is jouw leven en jouw opvoeding anders, maar ik schrik van de herkenning. Zoals jij nu beslissingen neemt, over de kerstmis en de verkering van jouw tiener, zo heb ik dat ook gedaan. En ik heb spijt.... zo verschrikkelijk veel spijt. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Probeer meer respect te tonen voor je kind. Ik heb alles verpest, definitief. Jij hebt nog een kans.
Liefs...
van een moeder die kerst al jaren zonder haar kind viert
Nu moet je gewoon rekening houden met je huisgenoten (= ouders in dit geval) en geen onnodige logeerpartijtjes organiseren die weer 'n bron van risico zijn.
dinsdag 15 december 2020 om 17:04
Ja, vermakelijk topic op deze saaie dag.PietjeBello schreef: ↑15-12-2020 16:45Jij geloof echt dat TO nu opeens ouders heeft gesproken?
Vorige keer mocht vriend wel komen (tijdens Corona tijden) en had TO nog nooit met ouders gesproken. Dat was blijkbaar toen niet zo belangrijk. En nu opeens een big deal. Net als Corona, in de herfst niet zo belangrijk, nu een big deal.
Het is in ieder geval een prachtig fantasie rijk verhaal.
dinsdag 15 december 2020 om 17:08
Dit dus.NoPepsiPlease schreef: ↑15-12-2020 17:07Lockdown. Gewoon een paar weken thuis blijven. Al dat ge " maar zielig, echt nodig, ja maar het is niet echt verboden" heeft ons in deze prut gebracht. Dus nee. Gewoon niet.
dinsdag 15 december 2020 om 17:08
Mooi dat je je eigen aandeel ziet. Hadden mijn ouders maar hun aandeel gezien. Dat scheelt zoveel.lesmontagnes schreef: ↑15-12-2020 16:57Lieve TO,
Jouw situatie is vast anders dan de mijne, maar toch voel ik dat ik moet reageren.
Jarenlang heb ik mijn kinderen geleerd dat alles volgens onze regels gaat. Dat kerstmis met ons en onze familie moet worden gevierd. Dat wij bepalen waar de feestdagen worden gevierd. Dat onze normen en regels gelden. Al die jaren hebben wij geen oog gehad voor hun verkeringen. Geen interesse getoond en geen moeite gedaan om hun bezigheden en liefdes te steunen. Ik dacht mijn kinderen netjes en sociaal te maken door ze te leren dat kerst gevierd wordt zoals wij het in gedachten hebben. Ik heb gedaan alsof de familie belangrijker was dan hun tienerliefdes.
En nu... weet ik al jaren niet hoe het leven van mijn zoon eruit ziet. Tot het laatst dacht ik alles heel goed onder controle te hebben, maar hij is uit huis gegaan en daarbij direct verdwenen. Soms mailt hij ons, maar we zijn nog nooit bij hem thuis geweest. We weten niet waar hij werkt, of hij getrouwd is, misschien wel kinderen heeft??!!! Het is vreselijk.
Natuurlijk is jouw leven en jouw opvoeding anders, maar ik schrik van de herkenning. Zoals jij nu beslissingen neemt, over de kerstmis en de verkering van jouw tiener, zo heb ik dat ook gedaan. En ik heb spijt.... zo verschrikkelijk veel spijt. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Probeer meer respect te tonen voor je kind. Ik heb alles verpest, definitief. Jij hebt nog een kans.
Liefs...
van een moeder die kerst al jaren zonder haar kind viert
dinsdag 15 december 2020 om 17:10
Als die ouders er geen probleem mee hadden, hadden ze vast iets gezegd van 'maar ze is écht welkom bij ons'. Waarschijnlijk zijn ze maar al te blij dat de ouders van de tegenpartij ook die onnodige risico's willen mijden.
dinsdag 15 december 2020 om 17:11
Wacht even, als de cijfers tegen oudjaar beter zijn, ga jij haar wel brengen?
Wat een nonsens topic.
dinsdag 15 december 2020 om 17:13
Ondertussen in huize weltevevree hebben we het er nogmaals over gehad. Het houdt de gemoederen wel bezig en dat is ook logisch gezien alle toestanden nu met die lockdown. Zoals ik al zei was het een soort open einde waarin we in ieder geval er over eens waren dat de manier waarop onze kinderen de plannen voor zich zagen niet echt realistisch waren in onze ogen in combi met de aangescherpte regels. Beide partijen voelde zich er niet senang bij. Maar vandaag heeft wel van alles in werking gezet. Dus dat is wel goed. Dat onze band niet goed zou klopt van geen kant. Ik vind het knap dat dat door een beeldscherm heen beoordeeld kan worden maar goed die leg ik maar naast me neer. We zijn alle opties bij langs gegaan. Nu wil het toeval dat de vriend van mijn oudste nu naar thuis-thuis gaat en zijn kamer in Amsterdam leeg komt. Daar zouden ze met z'n tweeen in kunnen. Dan brengen wij onze dochter naar Amsterdam en die ouders van haar vriend brengen hem ook naar Amsterdam. Dat maakt het verhaal toch alweer ietsje anders. De kamer is midden in een gedeelte van Amsterdam waar winkels om de hoek zitten. Het is 32 vierkante meter dus het is een uitkomst. We denken nog na over hoe lang precies e.d maar al pratende kom je een stuk verder en dienen zich ineens toch andere mogelijkheden aan. Dochter en wij hebben vandaag niet stil gezeten en zijn goed in gesprek. Geen boosheid. Die was er gisteren wel echt. Maar wederzijds begrip vandaag en dochter is druk wezen rondbellen en dat heeft geholpen blijkbaar.
dinsdag 15 december 2020 om 17:15
Beetje hypocriet ja. Wees dan tenminste consequent in je bezwaren.
dinsdag 15 december 2020 om 17:16
Ik vind dit heel verdrietig om te lezen maar het heeft toch helemaal niks met onze situatie te maken?lesmontagnes schreef: ↑15-12-2020 16:57Lieve TO,
Jouw situatie is vast anders dan de mijne, maar toch voel ik dat ik moet reageren.
Jarenlang heb ik mijn kinderen geleerd dat alles volgens onze regels gaat. Dat kerstmis met ons en onze familie moet worden gevierd. Dat wij bepalen waar de feestdagen worden gevierd. Dat onze normen en regels gelden. Al die jaren hebben wij geen oog gehad voor hun verkeringen. Geen interesse getoond en geen moeite gedaan om hun bezigheden en liefdes te steunen. Ik dacht mijn kinderen netjes en sociaal te maken door ze te leren dat kerst gevierd wordt zoals wij het in gedachten hebben. Ik heb gedaan alsof de familie belangrijker was dan hun tienerliefdes.
En nu... weet ik al jaren niet hoe het leven van mijn zoon eruit ziet. Tot het laatst dacht ik alles heel goed onder controle te hebben, maar hij is uit huis gegaan en daarbij direct verdwenen. Soms mailt hij ons, maar we zijn nog nooit bij hem thuis geweest. We weten niet waar hij werkt, of hij getrouwd is, misschien wel kinderen heeft??!!! Het is vreselijk.
Natuurlijk is jouw leven en jouw opvoeding anders, maar ik schrik van de herkenning. Zoals jij nu beslissingen neemt, over de kerstmis en de verkering van jouw tiener, zo heb ik dat ook gedaan. En ik heb spijt.... zo verschrikkelijk veel spijt. Kon ik de tijd maar terugdraaien.
Probeer meer respect te tonen voor je kind. Ik heb alles verpest, definitief. Jij hebt nog een kans.
Liefs...
van een moeder die kerst al jaren zonder haar kind viert
Ik heb een geweldige band met al mijn kinderen. Ik herken verder helemaal niks in je verhaal. Maar ik vind het wel echt heel erg voor je.
dinsdag 15 december 2020 om 17:19
En plots kwam er de middenweg waarvoor al zoveel geopperd werd.-vliegendekip- schreef: ↑15-12-2020 17:13Ondertussen in huize weltevevree hebben we het er nogmaals over gehad. Het houdt de gemoederen wel bezig en dat is ook logisch gezien alle toestanden nu met die lockdown. Zoals ik al zei was het een soort open einde waarin we in ieder geval er over eens waren dat de manier waarop onze kinderen de plannen voor zich zagen niet echt realistisch waren in onze ogen in combi met de aangescherpte regels. Beide partijen voelde zich er niet senang bij. Maar vandaag heeft wel van alles in werking gezet. Dus dat is wel goed. Dat onze band niet goed zou klopt van geen kant. Ik vind het knap dat dat door een beeldscherm heen beoordeeld kan worden maar goed die leg ik maar naast me neer. We zijn alle opties bij langs gegaan. Nu wil het toeval dat de vriend van mijn oudste nu naar thuis-thuis gaat en zijn kamer in Amsterdam leeg komt. Daar zouden ze met z'n tweeen in kunnen. Dan brengen wij onze dochter naar Amsterdam en die ouders van haar vriend brengen hem ook naar Amsterdam. Dat maakt het verhaal toch alweer ietsje anders. De kamer is midden in een gedeelte van Amsterdam waar winkels om de hoek zitten. Het is 32 vierkante meter dus het is een uitkomst. We denken nog na over hoe lang precies e.d maar al pratende kom je een stuk verder en dienen zich ineens toch andere mogelijkheden aan. Dochter en wij hebben vandaag niet stil gezeten en zijn goed in gesprek. Geen boosheid. Die was er gisteren wel echt. Maar wederzijds begrip vandaag en dochter is druk wezen rondbellen en dat heeft geholpen blijkbaar.
dinsdag 15 december 2020 om 17:19
Jullie hebben wel een puntje verkeerd begrepen en dat is dat wij het bij voorbaat al goed vonden dat als de cijfers gunstiger zouden zijn zij wel met de trein naar haar vriend zou mogen. Ik heb gezegd dat de opties nog open lagen. Dat het misschien over 2 weken er anders uit zou zien maar dat ik er nog over na wilde denken. Dat het nog een open einde was.
Verder vonden veel mensen het maar raar dat ik de ouders van de verkering van mijn kind die met elkaar hebben gekregen in de crisis en die aan de andere kant van het land wonen niet kende en dat ik ze moest bellen. Dat heb ik gedaan en nu is dat weer niet goed
Er is wel veel verdeeldheid hoor. Ook hier. Ik snap wel van mezelf dat ik er niet uit kwam met mijn partner en dochter. Sommige dingen hebben even tijd nodig en moeten even heroverwogen worden. Dit is zo'n situatie. Daar is geen klip en klaar antwoord op. In die zin heeft dit topic zeker inzichten gebracht.
Verder vonden veel mensen het maar raar dat ik de ouders van de verkering van mijn kind die met elkaar hebben gekregen in de crisis en die aan de andere kant van het land wonen niet kende en dat ik ze moest bellen. Dat heb ik gedaan en nu is dat weer niet goed
Er is wel veel verdeeldheid hoor. Ook hier. Ik snap wel van mezelf dat ik er niet uit kwam met mijn partner en dochter. Sommige dingen hebben even tijd nodig en moeten even heroverwogen worden. Dit is zo'n situatie. Daar is geen klip en klaar antwoord op. In die zin heeft dit topic zeker inzichten gebracht.
dinsdag 15 december 2020 om 17:21
Ik vind het echt zielig voor jullie dochter. Zie je elkaar maar een paar keer per jaar zijn je ouders te beroerd om je te brengen. Ook al is het 6 uur rijden gun het haar gewoon. Maar er een dagje weg van, lekker op de terug weg even uitwaaien aan zee of zoek een bos op....en hup weer in de auto.-vliegendekip- schreef: ↑15-12-2020 09:52Hij heeft geen auto en geen rijbewijs en mijn dochter ook niet. En manlief en ik zien het beiden niet zitten om een hele dag te rijden omdat dochter naar haar vriend wil. We zijn daar echt ruim 6 a 7 uur voor aan het rijden. We zijn nu van mening (man is nog iets harder dan ik) dat we na de lockdown verder kijken. Ze zagen elkaar nu inderdaad alleen in de vakanties. Ze zien elkaar om en om. In de herfstvakantie was hij hier tien dagen.
dinsdag 15 december 2020 om 17:21
Ja zo gaat dat toch? Dingen worden geopperd, je gaat ze onderzoeken. Je ketst ze af en gaat toch even polsen. Dat is toch het leven?
Er doet zich een probleem voor. Je gaat in de emotie in de ankers. Vraagt hulp en inzichten. Gaat onderzoeken. En komt tot oplossingen. Volkomen logisch. Hoe denk jij er dan over? Dat je meteen die middenweg in slaat. Niks onderzoekt. Maar mensen aan je deur bellen met de mogelijkheden? Ja nee in mijn wereld hebben dit soort vraagstukken even overleg en tijd nodig. Ieder doet het op zijn eigen manier dat blijkt weer.
