Quarantaineregels

Sinds afgelopen zaterdagavond zit ik in quarantaine wegens jongste zoon met Covid. Inmiddels hebben oudste zoon en ik het ook en ik zelf ben er flink beroerd van.
Wij zijn thuis met zijn zessen. Drie van ons hebben inmiddels een positieve PCR-test, 3 niet (testdag 5 vanaf startquarantaine).
Balen voor de 3 met de negatieve testen, want voor hen duurt het het langst en zij moeten weer opnieuw beginnen met tellen (oudste en ik zijn dit al vanaf moment klachten en/of positieve zelftest).

Ik ervaar de qurantaineregels als ingewikkeld, stressvol en langdurig. En het maakt dat ik een volgende keer misschien wel minder snel een zelftest uitvoer bij mijn kinderen (niet bij mezelf, want ik werk met een kwetsbare doelgroep). Ik zou ze dan gewoon bij klachten thuis houden tot het over is.

Omdat zoon binnen 1 dag dat hij besmet is symptomen ontwikkelde en een positieve zelftest had (dit is 'bevestigd' door corona in het gezin waar hij was, het feit dat hij de dagen daaraan voorafgaand nergens geweest is, en door de GGD-medewerker die aangaf dat het met Omikron inderdaad zo snel kan gaan), hebben wij volgens protocol geïsoleerd. Op die dag hebben wij zelf (rest van het gezin) ook nog eens amper contact met hem gehad, dus leek ons isoleren de moeite van het proberen waard. Als er meer dagen nauw contact tussen hadden gezeten, waren we hier niet aan begonnen. Ik vind isolatie schadelijk en dan zou ik denken dat het toch al geen zin meer had. Nu leek het dus nog zinvol te kunnen zijn.

Vanaf moment van isolatie deden wij als huisgenoten dagelijks een zelftest en letten we natuurlijk op symptomen. Op dag 4 had andere zoon, zonder verdere klachten, ook een positieve zelftest. Ik zelf had die dag juist wel beginnende klachten, maar een negatieve zelftest. Toen zijn we dus gestopt met isolatie en flink gaan knuffelen, in de hoop dat iedereen het tegelijk krijgt wat de quarantaine verkort.
Helaas, uitslag van dag 5: de andere 3 hebben het dus nog steeds niet.

Officieel mogen die 3 dus pas op zondag 23 januari weer een PCR-test doen omdat de andere 3 van ons niet (meer) in isolatie zijn. En dat is dan nog pas als oudste zoon en ik woensdag (19) 24 uur klachtenvrij zijn en dus uit quarantaine mogen.
Bij wel isoleren zou dat al op de 5e dag, dinsdag 18 mogen. Terwijl sommige mensen het ook nog steeds gewoon helemaal niet krijgen en ik het onwaarschijnlijk acht dat als zij het niet binnen komende 5 dagen waarin wij in dezelfde ruimte verblijven en gewoon lichamelijk contact hebben, zij het dan alsnog na die 5 dagen wel krijgen.
Het lijkt me dus onnodig lang die quarantaine.

Man heeft zonet bij de GGD, met dossiernummer en al, gewoon een afspraak voor hem en dochters voor de dinsdag kunnen maken. De medewerker die hij sprak wist sowieso al niet op welke dat hij überhaupt een afspraak moest maken. Zelfde geldt voor toen ik belde voor een afspraak op dag 5 na de eerste positieve test.
Als zelfs de GGD het zelf niet precies weet, waarom doen we het dan zo? Een quarantaine zou bij ons met 6 mensen met pech (hypothetisch) 42 dagen kunnen duren! Dat is toch niet realistisch? Wij werken allebei in het onderwijs. Onze werkgevers zien ons aankomen zeg! Alsof er een blik invallers is!

Uiteraard gaat niemand van ons met klachten de deur uit, dat staat buiten kijf. Maar het nut van onnodig lang in quarantaine voor een kleine kans op het alsnog te krijgen als je niet in de eerste dagen na contact besmet bent, ontgaat me. Dat weegt echt niet op tegen de nadelen.

Wat ik met dit topic wil? Vooral even mijn ongenoegen uiten denk ik. En ik ben benieuwd hoe anderen hier over denken.