Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Vriendin wel érg negatief en klagerig, hoe mee omgaan?
maandag 3 augustus 2020 om 23:49
Een goede vriendin die ik al 20 jaar ken en soms wat vaker zie en soms wat minder, klaagt erg veel over hoe vreselijk ze haar leven vindt nu met de coronacrisis. Zelf vind ik het erg buiten proportie, omdat ze naar mijn idee juist in een van de gelukkigste situaties zit die je nu kan hebben: in een stabiel huwelijk, ze heeft zelf een vast inkomen en haar partner ook, een koophuis, (bewust) geen kinderen dus geen thuisonderwijs hoeven geven, ze kent niemand die door corona ziek is geweest of overleden. Een hoop mensen zouden een moord doen voor die situatie nu!
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 09:48
Klagen kan een gewoonte zijn. Je denkt dan dat die ander dat niet erg vindt. Je bent dan nieteens zo bezig met de negatieve dingen, maar je wil wat zeggen dus zeg je dat maar.
Iemand vraagt hoe het gaat en kijkt je belangstellend aan en je denkt dan dat je iets negatiefs moet zeggen. Je denkt dat je je sores moet noemen, terwijl je juist bezig bent met leukere dingen.
Iemand vraagt hoe het gaat en kijkt je belangstellend aan en je denkt dan dat je iets negatiefs moet zeggen. Je denkt dat je je sores moet noemen, terwijl je juist bezig bent met leukere dingen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 4 augustus 2020 om 10:00
Ja natuurlijk kan jij zeggen dat je hard gewerkt hebt en dus behoefte hebt aan iets leukers. En dat je moet bijtanken voor je volgende werkdag, om dan weer fit te zijn. Of dat je zelf erg gevoelig bent voor depressies, en of ze daar rekening mee wil houden? Dat kan haar verrassen aangezien je dat misschien nooit hebt laten blijken.
Meestal reageren mensen op aanwijzingen hoe je behandeld wil worden. Maar weinigen die dat niet doen.
Ik zou het dus niet opsparen om het in één keer over haar uit te storten in de verwachting dat zij weet dat jij je ingehouden hebt. Vermoedelijk wist ze het niet.
Meestal reageren mensen op aanwijzingen hoe je behandeld wil worden. Maar weinigen die dat niet doen.
Ik zou het dus niet opsparen om het in één keer over haar uit te storten in de verwachting dat zij weet dat jij je ingehouden hebt. Vermoedelijk wist ze het niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 4 augustus 2020 om 10:10
Ja leuk dat je komt maar we hebben het vandaag alleen over leuke dingen, akkoord? Want ik heb alleen dáár behoefte aan. Anders ben ik de volgende dag weer doodmoe en dat kan ik niet hebben. Dus?
Ik denk overigens dat je op eigen terrein meer bepalen kan dan als je naar de ander toegaat.
Ik denk overigens dat je op eigen terrein meer bepalen kan dan als je naar de ander toegaat.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 4 augustus 2020 om 10:20
Voor sommige mensen is klagen een gewoonte/hun standaard manier om te communiceren. Zeker als het gaat om koetjes en kalfjes, bijvoorbeeld over het weer. Het is altijd te koud, nat, warm, winderig enz.
Ik geef mensen altijd even de ruimte om te klagen of over negatieve dingen te praten, maar na een minuut of 10 heb ik het wel gehad. En dat geef ik ook gewoon aan. Dat ik nu even geen zin meer heb in het negatieve, maar juist even zin heb in iets positiefs.
Natuurlijk geef ik iemand de ruimte en tijd om zijn verhaal te doen als er gewoon iets negatiefs in het leven is, maar er moet ook gewoon ruimte zijn voor iets gezelligs.
Ik geef mensen altijd even de ruimte om te klagen of over negatieve dingen te praten, maar na een minuut of 10 heb ik het wel gehad. En dat geef ik ook gewoon aan. Dat ik nu even geen zin meer heb in het negatieve, maar juist even zin heb in iets positiefs.
Natuurlijk geef ik iemand de ruimte en tijd om zijn verhaal te doen als er gewoon iets negatiefs in het leven is, maar er moet ook gewoon ruimte zijn voor iets gezelligs.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 4 augustus 2020 om 11:12
Als je erover nadenkt zijn eigenlijk maar heel weinig dingen die niet meer kunnen. Festivals, uitgaan en concerten. Dat mis ik zelf ook wel. Die vriendin houdt niet eens van festivals of uitgaan (we zijn ook al halverwege 40).rumforviva schreef: ↑04-08-2020 07:27Ik heb overigens ook bewust geen kinderen en heb geen relatie, maar ik ben van nature al een luiwammes. Je ziet nu dat mensen die vooral hun leven vullen met activiteiten het moeilijker hebben. Dan blijft er namelijk weinig over als dat niet kan.
Verder kan vrijwel alles nog! Ze houdt ook van wandelen, fietsen, natuur, tripjes maken, bier drinken en uit eten gaan, en dat kan allemaal nog gewoon! Ze hebben ook een auto dus kunnen overal heen. En oké ze had met de trein naar Berlijn gewild maar nu niet omdat ze niet 6,5 uur met een mondkapje in de trein wil zitten. Ik zou denken: dan ga je dit jaar toch eens naar een andere stad dichterbij, of je gaat met de auto naar Berlijn, in grote delen is het zelfs gratis parkeren. Maar zij ziet alles heel zwart.
Madeliefjees schreef: ↑04-08-2020 01:07Het is puur verwend gedrag. En maar klagen. Bah. We hebben het hier zo goed, een dak boven ons hoofd, genoeg te eten, en een overheid die iedereen financieel wil steunen.
We kunnen bijna alles weer doen, als we die 1,5 meter maar aanhouden.
Ik zou er heel gauw klaar mee zijn.
Ja eerlijk gezegd vind ik haar geklaag ook verwend en overdreven en dat maakt het moeilijk om ermee om te gaan. Ze moest eens in de schoenen staan van iemand die zijn bedrijf failliet ziet gaan of die zijn baan is kwijtgeraakt door corona, single is en/of in een studentenkamertje woont en geen rijbewijs heeft. Of net gescheiden maar nog geen nieuw huis en het hele begin van de lockdown nog met je ex zoveel mogelijk binnen moeten blijven (zoals een collega van mij!).
Om nog maar niet te spreken van de miljoenen ontheemden wereldwijd die moeten vluchten voor natuurrampen, geweld, droogte, etc.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 11:17
Ja eerlijk gezegd vind ik haar geklaag ook verwend en overdreven en dat maakt het moeilijk om ermee om te gaan. Ze moest eens in de schoenen staan van iemand die zijn bedrijf failliet ziet gaan of die zijn baan is kwijtgeraakt door corona, single is en/of in een studentenkamertje woont en geen rijbewijs heeft. Of net gescheiden maar nog geen nieuw huis en het hele begin van de lockdown nog met je ex zoveel mogelijk binnen moeten blijven (zoals een collega van mij!).
Om nog maar niet te spreken van de miljoenen ontheemden wereldwijd die moeten vluchten voor natuurrampen, geweld, droogte, etc.
[/quote]
en daarom mag zij haar ellende niet voelen ?
zij was eerst toch heel leuk ?
Om nog maar niet te spreken van de miljoenen ontheemden wereldwijd die moeten vluchten voor natuurrampen, geweld, droogte, etc.
[/quote]
en daarom mag zij haar ellende niet voelen ?
zij was eerst toch heel leuk ?
dinsdag 4 augustus 2020 om 11:31
Goede suggesties om het meer vanuit mezelf te redeneren, dat ik het nodig heb om naar de positieve dingen te blijven kijken en na een tijdje te zeggen zullen we het weer over wat anders hebben. Dan hoef ik haar niet 'aan te vallen'.
@Pamelacourson, ook voor corona was ze al redelijk zwaar op de hand en pessimistisch ingesteld, en kan ze klagen over dingen waarvan ik denk: doe er dan wat aan! (Eigenlijk niet meer in Amsterdam willen wonen; eigenlijk ander werk willen.... verkoop dan je huis met vette overwaarde en ga landelijker wonen! Volg een opleiding en zoek ander werk!)
Maar het geklaag was nog voldoende in balans met haar humor en de leuke andere gesprekken en hoe lief ze is. Omdat ik zelf ook altijd eerst de lege helft van het glas zie en me daarom expres focus op de volle helft, kan ik niet goed tegen andere pessimisten die daar heel erg in blijven hangen. (Of eigenlijk denk ik dat vrijwel IEDEREEN moeite heeft met pessimisten die helemaal blijven hangen in geklaag.)
@Rooss4.0, iederéén heeft het nu moeilijk, dus iedereen zal zich deels terug herkennen in haar gedrag. Maar niemand anders die ik ken, blijft er zo in hangen. Zelfs de mensen niet die hun inkomen kwijt zijn.
@Clivia52 ja misschien is het wel de moeite waard om voorzichtig te polsen of ze niet echt richting een depressie gaat en hulp nodig heeft. Of wat haar partner ervan vindt.
@Retrostar en DianaF, ja ik denk dat zij minstens de helft van de tijd niet door heeft dát ze überhaupt klaagt of negatief praat. Dan kijkt ze me met een triomfantelijke lach aan en zegt ze: "Vind jij van niet dan?" dus door die lach denk ik dat zij in haar beleving een gezellig gesprek heeft.
Ik kan wel wat met alle verschillende inzichten en om het vooral bij mezelf te houden, dat ik zelf geen zin heb om het over negatieve dingen te hebben omdat ik daar niet tegen kan. Dank jullie wel allemaal!
@Pamelacourson, ook voor corona was ze al redelijk zwaar op de hand en pessimistisch ingesteld, en kan ze klagen over dingen waarvan ik denk: doe er dan wat aan! (Eigenlijk niet meer in Amsterdam willen wonen; eigenlijk ander werk willen.... verkoop dan je huis met vette overwaarde en ga landelijker wonen! Volg een opleiding en zoek ander werk!)
Maar het geklaag was nog voldoende in balans met haar humor en de leuke andere gesprekken en hoe lief ze is. Omdat ik zelf ook altijd eerst de lege helft van het glas zie en me daarom expres focus op de volle helft, kan ik niet goed tegen andere pessimisten die daar heel erg in blijven hangen. (Of eigenlijk denk ik dat vrijwel IEDEREEN moeite heeft met pessimisten die helemaal blijven hangen in geklaag.)
@Rooss4.0, iederéén heeft het nu moeilijk, dus iedereen zal zich deels terug herkennen in haar gedrag. Maar niemand anders die ik ken, blijft er zo in hangen. Zelfs de mensen niet die hun inkomen kwijt zijn.
@Clivia52 ja misschien is het wel de moeite waard om voorzichtig te polsen of ze niet echt richting een depressie gaat en hulp nodig heeft. Of wat haar partner ervan vindt.
@Retrostar en DianaF, ja ik denk dat zij minstens de helft van de tijd niet door heeft dát ze überhaupt klaagt of negatief praat. Dan kijkt ze me met een triomfantelijke lach aan en zegt ze: "Vind jij van niet dan?" dus door die lach denk ik dat zij in haar beleving een gezellig gesprek heeft.
Ik kan wel wat met alle verschillende inzichten en om het vooral bij mezelf te houden, dat ik zelf geen zin heb om het over negatieve dingen te hebben omdat ik daar niet tegen kan. Dank jullie wel allemaal!
patsy--stone wijzigde dit bericht op 04-08-2020 11:38
4.32% gewijzigd
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 11:36
Ja ze mag het voelen, iedereen voelt ellende in meerdere of mindere mate. Ik ook. En ze mag erover klagen. Maar ik trek het niet om het alléén nog maar daar over te hebben terwijl er ook nog zoveel positieve dingen zijn, die zij weigert te zien. Dat vind ik jammer, zonde voor haar, en ook wel verwend. En ik heb eigenlijk geen zin om af te spreken omdat ik dan weer urenlang geklaag moet aanhoren. Maar ik denk dat ik wel wat kan met jullie tips.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 11:58
Zie je hier waar je de mist in gaat?patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:31
@Pamelacourson, ook voor corona was ze al redelijk zwaar op de hand en pessimistisch ingesteld, en kan ze klagen over dingen waarvan ik denk: doe er dan wat aan! (Eigenlijk niet meer in Amsterdam willen wonen; eigenlijk ander werk willen.... verkoop dan je huis met vette overwaarde en ga landelijker wonen! Volg een opleiding en zoek ander werk!)
Je vindt eigenlijk dat ze het op jouw manier moet doen, jij zou verhuizen, jij zou een andere baan zoeken enz. Zij doet dat niet en dus mag ze niet klagen.
Echt, steek hand in eigen boezem.
.
dinsdag 4 augustus 2020 om 12:29
Nou inderdaad kan ik er niet tegen als mensen jarenlang over hetzelfde klagen maar geen actie ondernemen op het probleem. Dan doe je net alsof je slachtoffer bent van dingen (zoals een huis en een baan) in plaats van dat je daar keuzes in kan maken, stappen in kan zetten. Zijn er dan mensen die dat wél prima vinden, om jarenlang hetzelfde geklaag aan te horen zonder dat iemand de oorzaak aanpakt?
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 13:05
Ik ken ze ook wel de mensen die geluk halen uit externe zaken zoals uitjes, concerten, ..ed. Ik vind het een vlucht. Diep van binnen zijn deze mensen niet gelukkig met zichzelf en daarom kunnen ze ook niet in stilte met zichzelf zijn, dat roept ongemakken op en frustraties.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 augustus 2020 om 13:17
Ik ben dan weer erg allergisch voor mensen die de hele tijd maar willen focussen op het positieve. Waar je niet van mag klagen.
Klagen is ook gewoon lekker. Dingen gaan niet zoals ze wil. Zij klaagt bij jou, want je bent een goeie vriendin. Je kunt zelf aangeven in hoeverre je daarin mee wilt gaan. Maar om dan als vriendin te zeggen 'stop met klagen, je boft zo hard met je leven'.....dat is niet aardig.
En Viva Amber...wat een oordeel weer. Omdat andere mensen graag wat vertier in het leven hebben, vluchten ze van hun eigen saaie leven? Misschien roept drie maanden in stilte met jezelf zijn wel gewoon eenzaamheid op, ipv 'ongemak en frustraties'. Dat mensen anders in het leven staan maakt jou niet beter dan de rest.
Wat een empathisch vermogen van een theezakje hebben sommige mensen toch.
Klagen is ook gewoon lekker. Dingen gaan niet zoals ze wil. Zij klaagt bij jou, want je bent een goeie vriendin. Je kunt zelf aangeven in hoeverre je daarin mee wilt gaan. Maar om dan als vriendin te zeggen 'stop met klagen, je boft zo hard met je leven'.....dat is niet aardig.
En Viva Amber...wat een oordeel weer. Omdat andere mensen graag wat vertier in het leven hebben, vluchten ze van hun eigen saaie leven? Misschien roept drie maanden in stilte met jezelf zijn wel gewoon eenzaamheid op, ipv 'ongemak en frustraties'. Dat mensen anders in het leven staan maakt jou niet beter dan de rest.
Wat een empathisch vermogen van een theezakje hebben sommige mensen toch.
dinsdag 4 augustus 2020 om 13:28
Ik zeg dan meestal, tja, je weet hoe ik erover denk (als ik dat al eerder heb gezegd). Coronaklagers of paniekzaaiers konden bij ook niet terecht. Ik zeg dan, ieder zijn Corona, maar ik kan me er gewoon niet zo druk om maken als jij. Ik heb een vriendin die bijna agressief werd als mensen geen afstand hielden. Ik heb 1x mid-Corona een wandeling met haar gemaakt, en toen sprak ze vreemden er op aan of ze we huisgenoten waren, of wanneer ze te dichtbij haar kwamen. Toen heb ik wel gezegd dat wij dit maar niet meer samen moesten doen, want ik vond dit geen ontspanning. Ik heb haar sindsdien ook maar 1x gezien, in groepsverband. Ik ben zelf juist heel gelaten en nonchalant, dan trek ik zo’n fel iemand naar anderen toe niet. Dat straalt ook op mij af.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 12:29Nou inderdaad kan ik er niet tegen als mensen jarenlang over hetzelfde klagen maar geen actie ondernemen op het probleem. Dan doe je net alsof je slachtoffer bent van dingen (zoals een huis en een baan) in plaats van dat je daar keuzes in kan maken, stappen in kan zetten. Zijn er dan mensen die dat wél prima vinden, om jarenlang hetzelfde geklaag aan te horen zonder dat iemand de oorzaak aanpakt?
dinsdag 4 augustus 2020 om 13:57
Tja, het ligt eraan. Iedereen heeft wel iets waar ze altijd over zullen klagen en waar ze niets aan gaan veranderen. Maar zolang er over heel veel dingen wel positief gesproken wordt, vind ik het prima.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 12:29Nou inderdaad kan ik er niet tegen als mensen jarenlang over hetzelfde klagen maar geen actie ondernemen op het probleem. Dan doe je net alsof je slachtoffer bent van dingen (zoals een huis en een baan) in plaats van dat je daar keuzes in kan maken, stappen in kan zetten. Zijn er dan mensen die dat wél prima vinden, om jarenlang hetzelfde geklaag aan te horen zonder dat iemand de oorzaak aanpakt?
En dan heb je ook nog wel eens dat je met bepaalde mensen vaker contact hebt als het slecht is, dan wanneer het goed is. Soms heb je dat niet eens door. Bijvoorbeeld dat je een bepaalde vriendin altijd belt als je gedoe hebt met je partner, en te weinig voor gewoon een leuk kletspraatje. Dan is het wel handig om te weten dat je dát doet.
Maar als iemand altijd negatief is, dan heb ik daar ook geen trek in hoor.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 4 augustus 2020 om 14:19
Oeh, ik ook hoor! Of nog erger, van die mensen die het negatieve "juist leuk toch?" noemen. Bijvoorbeeld die buur die toonladders oefent op zijn trompet, waar je horendol van wordt, en je weet niet uit welk appartement het precies komt dus je kan ook niet even gaan praten over bijvoorbeeld tijdstippen... en als je daar dan even over moppert dat die ander zegt: "gezellig toch juist, muziek?" Uhhhm heb je wel eens elke dag een uur lang naar - vals gespeelde - toonladders moeten luisteren, terwijl jij op je balkon probeerde te genieten van je vrije dag?MarvelousMrsMaisel schreef: ↑04-08-2020 13:17Ik ben dan weer erg allergisch voor mensen die de hele tijd maar willen focussen op het positieve. Waar je niet van mag klagen.
En als je vertelt over een collega die jou een rotstreek heeft geleverd, dat ze het dan opnemen voor die collega die ze niet eens kennen.
Maar het gaat allemaal om de balans en die is nu helemaal zoek. Zoals ik al een paar keer aangaf mag ze klagen en ga ik daar ook eventjes in mee op diverse manieren (instemmen / be-amen / relativeren / praktische oplossingen proberen te bieden zoals minder nieuws lezen), maar ze houdt niet meer op.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 4 augustus 2020 om 14:43
Eigenlijk wel ja.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 12:29Zijn er dan mensen die dat wél prima vinden, om jarenlang hetzelfde geklaag aan te horen zonder dat iemand de oorzaak aanpakt?
Ik zie vriendinnen in constant dezelfde valkuil trappen met alle bijbehorende emoties, het huilen en het oeverloos uitpluizen en converseren. Ik heb mezelf aangeleerd in te zien dat ze niet anders kunnen en dat hoeft ook niet, ze hoeven het niet te doen zoals ik het zou doen. Ik ga niet mee in het drama en de emotie, luister met een pas afstand naar hun verhaal en natuurlijk geef ik tips en ik zeg ook wel eens iets in de trant van: "goh, hadden we het hier een half jaar geleden ook niet over maar dan met een andere man/kind/situatie?"
Verder laat ik, na onze avond kletsen, hun verhaal weer los, ik "val er niet mee samen". Het was even een levenslesje maar het zorgt er wel voor dat ik veel relaxter met vrienden/kennissen enz om kan gaan.
.
dinsdag 4 augustus 2020 om 14:56
Je nick past niet echt bij je relaas.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑04-08-2020 00:03Op het viva-forum staat vaak advies om het er met haar over te hebben.
Dat werkt niet. Als mensen konden reflecteren op hun gedrag zouden ze het niet vertonen.
Het erover hebben komt dus over als een directe persoonlijke aanval en werkt gewoon niet.
Je hebt al een paar dingen geprobeerd.
Misschien moet je gewoon eens spiegelen en overdrijven. Dan dwing je een ander om de absurdheid van zijn gejammer in te zien.
Dus bijvoorbeeld: Volgens mij heb jij een enorm gelukkig leven.
Zij: Wat? Hoor je me niet jammeren en klagen?
Jij: Precies. In Spanje leven ze met de hele familie in lockdown. Een collega van mij in India ging op weekendbezoek bij haar zwager en zit daar nu al 4 maanden vast in huis. In Italië leven ze met 5 generaties in één huis en zien ze mensen sterven.
In Amerika opperde een professor dat koelwagens wel eens het symbool van corona kunnen worden - omdat er niet voldoende capaciteit is om de doden te begraven.
En jij jammert over een concertje - dan heb je een heel gelukkig leven.
Als je dat doet is het plezier dat ze bij jou krijgt uit haar geklaag meteen afgelopen.
Ze doet het omdat het lekker is en omdat jij het juiste - gewenste - tegengas geeft.
Als je zoiets confronterents doet is het fijne eraf. Dan is het bij jou niet lekker meer om te klagen.
TO: iedereen is anders in wat hij/zij kan hebben en wat hem/haar verdriet doet. In jouw ogen heeft zij niets te klagen omdat zij alles/veel heeft wat jij wenst. Dat geeft ook jou een gekleurde bril.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
dinsdag 4 augustus 2020 om 15:06
Ik lees dat dit iemand is aan wie het totaal aan zelfreflectie ontbreekt. Daarnaast heb ik zelf een gruwelijke hekel aan mensen die zo klagen dus ik zou dat heel snel heel duidelijk maken.
Misschien een voorwaarde voor de volgende afspraak: Er mag niet over Corona gesproken worden (beide niet).
Nee, ik zou daar heel snel klaar mee zijn. Ik kan niets met kortzichtige mensen.
Misschien een voorwaarde voor de volgende afspraak: Er mag niet over Corona gesproken worden (beide niet).
Nee, ik zou daar heel snel klaar mee zijn. Ik kan niets met kortzichtige mensen.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
dinsdag 4 augustus 2020 om 17:01
patsy--stone,het klinkt alsof je vriendin psychische problemen heeft waar ze alleen niet uitkomt. Uiteraard is de situatie voor velen niet makkelijk en ik vond het ook erg heftig toen ik binnen 24 uur niet naar de sportschool,niet naar mijn vrijwilligerswerk, alleen mondjesmaat af kon spreken en alles dicht was. Ik heb er het beste van gemaakt en dat ging goed,thuis sporten,contact via whatsapp+videobellen,met mijn vrijwilligerswerk bellen+karten sturen (en ik kreeg er altijd eentje terug,erg lief). Het is natuurlijk een situatie die we nog niet hebben meegemaakt.
Maar wat heel belangrijk is er niet in blijven hangen,ff balen mag en je ei kwijt kunnen,maar daarna vooruitkijken en lukt het niet alleen dan hulp gaan zoeken. Je weet natuurlijk niet wat daar verder nog achter zit. Je zou kunnen afspreken dat jullie maximum 10 minuten over Corona praten en daarna overschakelen op een ander onderwerp. Maar ik zou haar ook motiveren om hulp te gaan zoeken als dit haar leven beheerst.
Ik hoop dat je daar iets aan hebt.
Maar wat heel belangrijk is er niet in blijven hangen,ff balen mag en je ei kwijt kunnen,maar daarna vooruitkijken en lukt het niet alleen dan hulp gaan zoeken. Je weet natuurlijk niet wat daar verder nog achter zit. Je zou kunnen afspreken dat jullie maximum 10 minuten over Corona praten en daarna overschakelen op een ander onderwerp. Maar ik zou haar ook motiveren om hulp te gaan zoeken als dit haar leven beheerst.
Ik hoop dat je daar iets aan hebt.
dinsdag 4 augustus 2020 om 22:32
Ik betrapte mezelf er laatst ook op dat ik me ergerde aan geklaag van een kennis, waarvan ik nu allemaal leuke tripjes met gezin voorbij zie komen op social media... dus ik snap jou wel. Het ging ook voornamelijk over luxeproblemen en toen ik vertelde waar ik mee zat reageerde ze daar niet op.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:12
Ja eerlijk gezegd vind ik haar geklaag ook verwend en overdreven en dat maakt het moeilijk om ermee om te gaan. Ze moest eens in de schoenen staan van iemand die zijn bedrijf failliet ziet gaan of die zijn baan is kwijtgeraakt door corona, single is en/of in een studentenkamertje woont en geen rijbewijs heeft. Of net gescheiden maar nog geen nieuw huis en het hele begin van de lockdown nog met je ex zoveel mogelijk binnen moeten blijven (zoals een collega van mij!).
(En ja, eerlijk gezegd denk ik dat deze hele situatie lastiger is als je alleen bent.. daar zullen de meningen wel over verdeeld zijn maar zo zie ik het eigenlijk wel)
dinsdag 4 augustus 2020 om 23:32
Vervelende situatie..
Ik denk dat iedere tolerantie grens anders is. Daarnaast zijn er mensen die van nature minder goed kunnen relativeren en sneller in de slachtofferrol kruipen. Vervelend voor jou, maar ook voor haar. Pfff, je zou maar zo negatief in het leven staan. (Oh ja, een relatie is in deze periode echt niet perse positief. Niet iedere relatie is bestand tegen elkaar zo veel op de lip zitten. Ik zie hier de ene na de andere langdurige relatie stranden..)
Ik zou er een gesprek aan wagen. Niet aanvallend, en vanuit je eigen gevoel. Dat je om haar geeft, dat je het rot voor haar vindt dat ze niet lekker in haar vel zit en dat je haar wil steunen. Dat je het zelf ook zwaar vindt allemaal en dat jeom je heen mensen ziet die in nog veel benardere situaties zitten. Dat je het belangrijk vind dat jullie samen positieve energie op doen na een afspraak. En of ze ideeen heeft hoe ze samen met jou in een positieve flow kan komen.
Ik denk dat iedere tolerantie grens anders is. Daarnaast zijn er mensen die van nature minder goed kunnen relativeren en sneller in de slachtofferrol kruipen. Vervelend voor jou, maar ook voor haar. Pfff, je zou maar zo negatief in het leven staan. (Oh ja, een relatie is in deze periode echt niet perse positief. Niet iedere relatie is bestand tegen elkaar zo veel op de lip zitten. Ik zie hier de ene na de andere langdurige relatie stranden..)
Ik zou er een gesprek aan wagen. Niet aanvallend, en vanuit je eigen gevoel. Dat je om haar geeft, dat je het rot voor haar vindt dat ze niet lekker in haar vel zit en dat je haar wil steunen. Dat je het zelf ook zwaar vindt allemaal en dat jeom je heen mensen ziet die in nog veel benardere situaties zitten. Dat je het belangrijk vind dat jullie samen positieve energie op doen na een afspraak. En of ze ideeen heeft hoe ze samen met jou in een positieve flow kan komen.
dinsdag 4 augustus 2020 om 23:38
"Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken?"
Dat lijkt mij wel belangrijk om te bespreken in een goede vriendschap.
"Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis?"
Dit vind ik vrij aanmatigend overkomen. Je weet niet of ze jou wel alles vertelt en of haar situatie ook echt zo ideaal is.
"Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft?"
Dat sowieso. Veranderen kun je het niet. Met accepteren kom je verder.
"En dan maar minder met haar afspreken?"
Als dit laatste de enige oplossing is nadat je met haar hebt besproken dat je het lastig vindt om met haar negativiteit om te gaan, dan zou je dat kunnen overwegen.
Dat lijkt mij wel belangrijk om te bespreken in een goede vriendschap.
"Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis?"
Dit vind ik vrij aanmatigend overkomen. Je weet niet of ze jou wel alles vertelt en of haar situatie ook echt zo ideaal is.
"Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft?"
Dat sowieso. Veranderen kun je het niet. Met accepteren kom je verder.
"En dan maar minder met haar afspreken?"
Als dit laatste de enige oplossing is nadat je met haar hebt besproken dat je het lastig vindt om met haar negativiteit om te gaan, dan zou je dat kunnen overwegen.
..
woensdag 5 augustus 2020 om 01:20
Ik klaag zelf vaak. Dat is denk ik deels een ingesleten gewoonte en deels een manier om serieuzere problemen die ik juist voor mezelf probeer te houden te managen. Daarnaast heb ik er zelf geen last van als iemand (gemoedelijk) klaagt, daardoor ben ik er wellicht ook minder alert op.
Hoe dan ook: als een vriendin mij zou vertellen dat ik niet mag klagen omdat mijn leven perfect is, of dat ik 10 minuten heb om te klagen en daarna weer positief moet zijn, of als ze mijn gedrag zou gaan spiegelen of uitvergroten om een punt te maken, dan zou ik me belachelijk gemaakt, niet serieus genomen en respectloos behandeld voelen. Het zou mij boos maken.
Als een vriendin zou aangeven dat zij behoefte heeft aan luchtigere gespreksonderwerpen, dat onze gesprekken haar somber maken/uitputten of dat zij zich afvraagt wat er nu eigenlijk achter mijn vele geklaag zit, dan zou ik naar mezelf kijken en mijn best doen om rekening met haar te houden.
Hoe dan ook: als een vriendin mij zou vertellen dat ik niet mag klagen omdat mijn leven perfect is, of dat ik 10 minuten heb om te klagen en daarna weer positief moet zijn, of als ze mijn gedrag zou gaan spiegelen of uitvergroten om een punt te maken, dan zou ik me belachelijk gemaakt, niet serieus genomen en respectloos behandeld voelen. Het zou mij boos maken.
Als een vriendin zou aangeven dat zij behoefte heeft aan luchtigere gespreksonderwerpen, dat onze gesprekken haar somber maken/uitputten of dat zij zich afvraagt wat er nu eigenlijk achter mijn vele geklaag zit, dan zou ik naar mezelf kijken en mijn best doen om rekening met haar te houden.
