Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Vriendin wel érg negatief en klagerig, hoe mee omgaan?
maandag 3 augustus 2020 om 23:49
Een goede vriendin die ik al 20 jaar ken en soms wat vaker zie en soms wat minder, klaagt erg veel over hoe vreselijk ze haar leven vindt nu met de coronacrisis. Zelf vind ik het erg buiten proportie, omdat ze naar mijn idee juist in een van de gelukkigste situaties zit die je nu kan hebben: in een stabiel huwelijk, ze heeft zelf een vast inkomen en haar partner ook, een koophuis, (bewust) geen kinderen dus geen thuisonderwijs hoeven geven, ze kent niemand die door corona ziek is geweest of overleden. Een hoop mensen zouden een moord doen voor die situatie nu!
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik vind het lastig om met haar geklaag om te gaan en merk dat ik minder zin krijg om met haar af te spreken.
Ik vind dat ik als single in theorie meer te klagen heb dan zij, ik heb in het begin 2 maanden lang geen enkel mens aangeraakt! Zij heeft in ieder geval nog haar partner voor het broodnodige fysieke contact. (Ik heb inmiddels 1 knuffelbuddy.)
Zelf heb ik na een paar moeilijke weken de situatie geaccepteerd, begin april. Ik volg alleen nog het hoognodige nieuws, en richt ik me vooral op wat er wél nog / weer kan. Vergeleken met echte oorlogen valt de situatie voor ons met vaste inkomens allemaal best mee. Ik heb ook mijn dipjes maar blijf niet eindeloos tegen mensen klagen.
Iedereen die ik verder ken, klaagt ook wel een beetje over de crisis maar noemt ook de dingen waar ze zich gelukkig mee prijzen in deze tijden, en praat dan weer over andere dingen.
Die vriendin klaagt over het thuiswerken, over dat ze haar lievelingsdingen zoals concerten niet meer kan doen, dat ze niks leuks meer heeft in haar leven, over hoe mensen zich gedragen, over de politiek, over dat ze in nieuws ook alleen maar alles ziet verslechteren...
Als ik wijs op de dingen die ze allemaal nog wel kan doen (ze houdt bv van wandelen) en dat we gelukkig geen lockdown zoals Italië hebben gehad, gaat ze alleen maar harder klagen. Als ik bevestig dat ze zich natuurlijk rot mag voelen, gaat ze ook harder klagen. Als ik haar aanraad om minder nieuws te volgen, zegt ze dat ze dat niet kan en klaagt ze verder. Een beetje geklaag snap ik maar zij heeft het nergens anders meer over.
Hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Kan ik haar erop aanspreken dat haar negatieve houding ervoor zorgt dat ik minder zin heb om af te spreken? Kan ik zeggen dat ik vind dat ze meer haar zegeningen zou moeten tellen en dat het me stoort dat ze die niet waardeert, en dat zij juist in de meest ideaal denkbare situatie zit voor deze crisis? Of moet ik accepteren dat iedereen zijn eigen mate van tolerantie voor ellende heeft? En dan maar minder met haar afspreken?
Ik ben bang dat het de vriendschap schaadt want ze is wel (over)gevoelig. Ze is me wel heel dierbaar (en volgens mij is dat wederzijds), ze is lief, ze heeft humor, voor corona konden we over van alles en nog wat kletsen en muziektips uitwisselen enzo.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 5 augustus 2020 om 01:39
patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:31
@Rooss4.0, iederéén heeft het nu moeilijk, dus iedereen zal zich deels terug herkennen in haar gedrag. Maar niemand anders die ik ken, blijft er zo in hangen. Zelfs de mensen niet die hun inkomen kwijt zijn.
Die kunnen niet blijven hangen, die moeten door naar een oplossing en krijgen hun inkomen niet terug met klagen. Zij wil iets terug wat zij nu mist , maar is niet gedwongen om het terug te pakken. Dan blijft er dus over dat ze niet weet hoe ze dat moet terugpakken.
Misschien?patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:31@Clivia52 ja misschien is het wel de moeite waard om voorzichtig te polsen of ze niet echt richting een depressie gaat en hulp nodig heeft. Of wat haar partner ervan vindt.
patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:31@Retrostar en DianaF, ja ik denk dat zij minstens de helft van de tijd niet door heeft dát ze überhaupt klaagt of negatief praat. Dan kijkt ze me met een triomfantelijke lach aan en zegt ze: "Vind jij van niet dan?" dus door die lach denk ik dat zij in haar beleving een gezellig gesprek heeft.
Jij interpreteert het als triomfantelijk. Heb je al eens doorgevraagd op de mixed messages die ze geeft Jij schijnt helemaal te weten hoe ze het moet aanpakken. Ik zou me aan jou irriteren als vriendin zijnde. Niet, echt niet, lullig bedoeld, maar je zet nogal wat neer. Je overruled haar.
I
Dat is fijn. Leg het niet op haar, bespreek het en alles kan goed komen terwijl je de vriendschap behoudt. Als je maar eerlijk gaat zijn in de toekomst want dit achterhouden kan schade aan je vriendschap en het vertrouwen berokkenen.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:31k kan wel wat met alle verschillende inzichten en om het vooral bij mezelf te houden, dat ik zelf geen zin heb om het over negatieve dingen te hebben omdat ik daar niet tegen kan. Dank jullie wel allemaal!
Ik denk oprecht dat ze het niet kan, dat het haar niet lukt. Maar daar geef jij maar weinig ruimte voor.patsy--stone schreef: ↑04-08-2020 11:36Ja ze mag het voelen, iedereen voelt ellende in meerdere of mindere mate. Ik ook. En ze mag erover klagen. Maar ik trek het niet om het alléén nog maar daar over te hebben terwijl er ook nog zoveel positieve dingen zijn, die zij weigert te zien. Dat vind ik jammer, zonde voor haar, en ook wel verwend. En ik heb eigenlijk geen zin om af te spreken omdat ik dan weer urenlang geklaag moet aanhoren. Maar ik denk dat ik wel wat kan met jullie tips.
Patty Stone, jij zou echt mijn vriendin niet zijn. Niet omdat ik klaag, of om je intenties, maar omdat je wil dat anderen dingen op jouw manier aanpakken, terwijl je van anderen zou kunnen houden om hun manier(en) om dingen aan te pakken.
..
woensdag 5 augustus 2020 om 02:54
MarvelousMrsMaisel schreef: ↑04-08-2020 13:17Ik ben dan weer erg allergisch voor mensen die de hele tijd maar willen focussen op het positieve. Waar je niet van mag klagen.
Klagen is ook gewoon lekker. Dingen gaan niet zoals ze wil. Zij klaagt bij jou, want je bent een goeie vriendin. Je kunt zelf aangeven in hoeverre je daarin mee wilt gaan. Maar om dan als vriendin te zeggen 'stop met klagen, je boft zo hard met je leven'.....dat is niet aardig.
En Viva Amber...wat een oordeel weer. Omdat andere mensen graag wat vertier in het leven hebben, vluchten ze van hun eigen saaie leven? Misschien roept drie maanden in stilte met jezelf zijn wel gewoon eenzaamheid op, ipv 'ongemak en frustraties'. Dat mensen anders in het leven staan maakt jou niet beter dan de rest.
Wat een empathisch vermogen van een theezakje hebben sommige mensen toch.
Wat een heerlijke post! Ik kan niet leven zonder pessimisten hoor
Ze zijn grappig, kunnen tegen een stootje en ze zijn in staat om iemand te troosten (itt optimisten 
). Mijn zus kan de hele dag klagen en mopperen maar ze is dan zo grappig dat ik buikpijn krijg van het lachen. Ik denk dat pessimisten ook uiteindelijk het gelukkigst zijn.
woensdag 5 augustus 2020 om 12:15
Dat is heel wat anders dan wanneer iemand al jaren klaagt over dezelfde situatie ("ik wil eigenlijk ander werk, ik haat mijn baan") maar er niks aan doet.Rooss4.0 schreef: ↑04-08-2020 14:43Eigenlijk wel ja.
Ik zie vriendinnen in constant dezelfde valkuil trappen met alle bijbehorende emoties, het huilen en het oeverloos uitpluizen en converseren. Ik heb mezelf aangeleerd in te zien dat ze niet anders kunnen en dat hoeft ook niet, ze hoeven het niet te doen zoals ik het zou doen. Ik ga niet mee in het drama en de emotie, luister met een pas afstand naar hun verhaal en natuurlijk geef ik tips en ik zeg ook wel eens iets in de trant van: "goh, hadden we het hier een half jaar geleden ook niet over maar dan met een andere man/kind/situatie?"
.
Hahahaha nu alleen nog het levenslesje "hoe kom ik minder verwaand, hooghartig en betweterig over?"
Volgens mij heb je het trouwens meer over een verschil in karakter dan over iets wat je kan leren, maar goed.
patsy--stone wijzigde dit bericht op 05-08-2020 12:26
9.98% gewijzigd
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 5 augustus 2020 om 12:17
Dank je, dit is wel een duidelijk verhaal!jasse schreef: ↑05-08-2020 01:20Ik klaag zelf vaak. Dat is denk ik deels een ingesleten gewoonte en deels een manier om serieuzere problemen die ik juist voor mezelf probeer te houden te managen. Daarnaast heb ik er zelf geen last van als iemand (gemoedelijk) klaagt, daardoor ben ik er wellicht ook minder alert op.
Hoe dan ook: als een vriendin mij zou vertellen dat ik niet mag klagen omdat mijn leven perfect is, of dat ik 10 minuten heb om te klagen en daarna weer positief moet zijn, of als ze mijn gedrag zou gaan spiegelen of uitvergroten om een punt te maken, dan zou ik me belachelijk gemaakt, niet serieus genomen en respectloos behandeld voelen. Het zou mij boos maken.
Als een vriendin zou aangeven dat zij behoefte heeft aan luchtigere gespreksonderwerpen, dat onze gesprekken haar somber maken/uitputten of dat zij zich afvraagt wat er nu eigenlijk achter mijn vele geklaag zit, dan zou ik naar mezelf kijken en mijn best doen om rekening met haar te houden.
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 5 augustus 2020 om 12:23
@Volhouder666, dat ik je vriendin niet zou zijn, dan geldt dat ook voor vrijwel alle andere reageerders dat die niet jouw vrienden zouden zijn. Want die snappen wel waarom ik het lastig vind, sommigen zouden zelfs al lang afgehaakt zijn.
Gelukkig hoeven wij ook geen vrienden te zijn!
Wel vraag ik me serieus af of je wel snapt waar het over gaat. Of jij het in de praktijk écht prima zou vinden als iemand urenlang alleen maar kan klagen over corona en het nergens anders meer over kan hebben, en dat al 5 maanden lang. Ik betwijfel het.
Gelukkig hoeven wij ook geen vrienden te zijn!
Wel vraag ik me serieus af of je wel snapt waar het over gaat. Of jij het in de praktijk écht prima zou vinden als iemand urenlang alleen maar kan klagen over corona en het nergens anders meer over kan hebben, en dat al 5 maanden lang. Ik betwijfel het.
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 5 augustus 2020 om 14:13
Ik klaag ook wel over mijn werk, al jaren. Soms omdat ik gewoon baal, soms om stomme acties van het management en soms om stomme acties van klanten. Dat eerste klagen is vervelend zowel voor mij als een ander, die andere twee zijn soms hilarisch en herkenbaar voor vriendinnen. Kunnen we lekker over roddelen. Dus niet erg genoeg om weg te gaan.patsy--stone schreef: ↑05-08-2020 12:15Dat is heel wat anders dan wanneer iemand al jaren klaagt over dezelfde situatie ("ik wil eigenlijk ander werk, ik haat mijn baan") maar er niks aan doet.
Hahahaha nu alleen nog het levenslesje "hoe kom ik minder verwaand, hooghartig en betweterig over?"
Volgens mij heb je het trouwens meer over een verschil in karakter dan over iets wat je kan leren, maar goed.
Ik las laatst dat sommige mensen klagen om verschillende redenen. Omdat ze een luisterend oor willen of omdat ze een oplossing willen. Vaak is het gewoon het eerste. Niet dat een extreme klager niet heel lastig is. Dat blijft het.
Spiegelen/overdrijven vind ik niet heel chic, maar ik heb het ook wel gedaan bij extreme zeurders klagers. Ik vind het niet chic, omdat ik dan eigenlijk geirriteerd ben en er niet normaal op kan reageren.
Ik geef ook wel eens aan dat ik het graag over iets anders wil hebben, omdat ik merk dat ik er somber van word.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 5 augustus 2020 om 15:06
@dianaf, "Ik las laatst dat sommige mensen klagen om verschillende redenen. Omdat ze een luisterend oor willen of omdat ze een oplossing willen."
Volgens mij klagen veel mensen ook zonder die redenen, maar ervaren zij het zelf als gewoon een gezellig gesprek. Zo had ik ooit verkering met een hbo-lerares. Zij liep al dagen te klagen. Over dat collega's hun snor drukten bij het organiseren van de introductie-activiteiten. Over het slechte rooster met maar 4 uurtjes werken tussen 8 uur 's ochtends en 5 uur 's middags. En natuurlijk over het vele extra voorbereidende werk thuis nog. En dat leerlingen hun huiswerk niet maakten, of te lui waren om zelf op het rooster te kijken en haar dan lastig vielen met smoesjes. Hoe sommige leerlingen gingen vechten met elkaar in het lokaal, dat er ook wel eens messen waren aangetroffen, en dat ze zich dan onveilig voelde. Over de desinteresse voor haar vak. Over het management, het gebouw, de collega's. Enzovoorts, enzovoorts.
Ik luisterde vooral en beaamde telkens hoe vervelend die dingen voor haar waren, vroeg soms of dit-of-dat geen oplossing kon zijn.
Ik eindigde dan helemaal op apegapen, totaal leeggezogen en somber, met knallende koppijn. Jeetje wat een kutbaan had ze, die arme vriendin van me! "Welnee joh, ik vind het hartstikke leuk" zei ze dan tot mijn stomme verbazing.
En zij zat er dan helemaal niet somber bij nadat ze net anderhalf uur lang al die bovenstaande dingen over me had uitgestort.
Toen heb ik aangegeven dat ik niet meer zoveel negatieve dingen over haar werk wilde horen omdat ik er zo somber van word (terwijl zij er zelf geen last van heeft), toen was zij weer heel verbaasd dat ik het negatief noemde en dat het zoveel energie wegzoog uit mij.
Ik denk dat dit ook een beetje aan de hand is bij die vriendin van mij nu met haar corona-geklaag: zij denkt waarschijnlijk dat we gezellig hebben bijgekletst, terwijl ik eindig met het idee dat ze in een klinische depressie aan het schieten is.
Volgens mij klagen veel mensen ook zonder die redenen, maar ervaren zij het zelf als gewoon een gezellig gesprek. Zo had ik ooit verkering met een hbo-lerares. Zij liep al dagen te klagen. Over dat collega's hun snor drukten bij het organiseren van de introductie-activiteiten. Over het slechte rooster met maar 4 uurtjes werken tussen 8 uur 's ochtends en 5 uur 's middags. En natuurlijk over het vele extra voorbereidende werk thuis nog. En dat leerlingen hun huiswerk niet maakten, of te lui waren om zelf op het rooster te kijken en haar dan lastig vielen met smoesjes. Hoe sommige leerlingen gingen vechten met elkaar in het lokaal, dat er ook wel eens messen waren aangetroffen, en dat ze zich dan onveilig voelde. Over de desinteresse voor haar vak. Over het management, het gebouw, de collega's. Enzovoorts, enzovoorts.
Ik luisterde vooral en beaamde telkens hoe vervelend die dingen voor haar waren, vroeg soms of dit-of-dat geen oplossing kon zijn.
Ik eindigde dan helemaal op apegapen, totaal leeggezogen en somber, met knallende koppijn. Jeetje wat een kutbaan had ze, die arme vriendin van me! "Welnee joh, ik vind het hartstikke leuk" zei ze dan tot mijn stomme verbazing.
En zij zat er dan helemaal niet somber bij nadat ze net anderhalf uur lang al die bovenstaande dingen over me had uitgestort. Toen heb ik aangegeven dat ik niet meer zoveel negatieve dingen over haar werk wilde horen omdat ik er zo somber van word (terwijl zij er zelf geen last van heeft), toen was zij weer heel verbaasd dat ik het negatief noemde en dat het zoveel energie wegzoog uit mij.
Ik denk dat dit ook een beetje aan de hand is bij die vriendin van mij nu met haar corona-geklaag: zij denkt waarschijnlijk dat we gezellig hebben bijgekletst, terwijl ik eindig met het idee dat ze in een klinische depressie aan het schieten is.
You can never have too many hats, gloves and shoes
woensdag 5 augustus 2020 om 15:17
Dat zal het zijn. Zoals ik zei soms zit ik lekker samen met een vriendin te klagen over ons vak/werk, dus hetzelfde werk/insteek. Misschien is het ook dat het met die lerares geen herkenbaar verhaal is, omdat jij niet in die situatie zit. Dan vind ik het ook vaak meer klagen dan samen kletsen. Of zijn het gewoon ook mensen die altijd aan het woord zijn, dat kan ook heel vermoeiend zijn, om een andere reden, namelijk weinig interesse in jou.patsy--stone schreef: ↑05-08-2020 15:06Ik denk dat dit ook een beetje aan de hand is bij die vriendin van mij nu met haar corona-geklaag: zij denkt waarschijnlijk dat we gezellig hebben bijgekletst, terwijl ik eindig met het idee dat ze in een klinische depressie aan het schieten is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 5 augustus 2020 om 21:21
Wat ingewikkeld allemaal. Ik (en Patsy misschien ook) heb gewoon geen zin om 5 maanden lang naar allemaal gezanik over Corona te luisteren, ik vind dat heel wat anders dan iemand die iets dwars zit op werk of in relatie.Volhouder666 schreef: ↑05-08-2020 01:39Die kunnen niet blijven hangen, die moeten door naar een oplossing en krijgen hun inkomen niet terug met klagen. Zij wil iets terug wat zij nu mist , maar is niet gedwongen om het terug te pakken. Dan blijft er dus over dat ze niet weet hoe ze dat moet terugpakken.
Misschien?
Jij interpreteert het als triomfantelijk. Heb je al eens doorgevraagd op de mixed messages die ze geeft Jij schijnt helemaal te weten hoe ze het moet aanpakken. Ik zou me aan jou irriteren als vriendin zijnde. Niet, echt niet, lullig bedoeld, maar je zet nogal wat neer. Je overruled haar.
I
Dat is fijn. Leg het niet op haar, bespreek het en alles kan goed komen terwijl je de vriendschap behoudt. Als je maar eerlijk gaat zijn in de toekomst want dit achterhouden kan schade aan je vriendschap en het vertrouwen berokkenen.
Ik denk oprecht dat ze het niet kan, dat het haar niet lukt. Maar daar geef jij maar weinig ruimte voor.
Patty Stone, jij zou echt mijn vriendin niet zijn. Niet omdat ik klaag, of om je intenties, maar omdat je wil dat anderen dingen op jouw manier aanpakken, terwijl je van anderen zou kunnen houden om hun manier(en) om dingen aan te pakken.
Ja, iedereen ervaart en voelt dingen anders, maar ik heb gewoon niet zoveel begrip voor mensen die baan, familie en gezondheid nog hebben. Dat is inderdaad een gebrek in mijn karakter, dat is dan jammer.
woensdag 5 augustus 2020 om 21:50
Misschien voelt ze zich niet gehoord (niet alleen door jou maar miss ook door partner oid). Ik zou het nog een keer goed (overdreven) serieus nemen en bespreken dat je is opgevallen dat ze het allemaal zo zwaar vindt en vragen of het wel goed gaat. Om het evt af te kappen zou ik zeggen dat het miss een goed idee is om het eens met een psycholoog te bespreken. ‘Joh, de halve wereld gaat naar de psycholoog. Dat kan zo fijn zijn.’ Je neemt het dan wel serieus, maar geeft ook duidelijk aan dat jij geen zin hebt in de die rol. Je kan naar eer en geweten aangeven dat je het lastig vindt hoe je haar kan helpen. Dat je het zelf ook niet altijd makkelijk vindt als alleenstaande. Dat je graag zou willen dat jullie weer gelukkig zijn en leuke dingen kunnen delen en ondernemen. Evt leuke herinneringen ophalen en nieuwe plannen bedenken.
Mocht ze blijven zwelgen en er niets aan doen dan zou het voor mij ook klaar zijn.
Mocht ze blijven zwelgen en er niets aan doen dan zou het voor mij ook klaar zijn.
woensdag 5 augustus 2020 om 22:46
Bijzondere interpretatie weer.patsy--stone schreef: ↑05-08-2020 12:23@Volhouder666, dat ik je vriendin niet zou zijn, dan geldt dat ook voor vrijwel alle andere reageerders dat die niet jouw vrienden zouden zijn. Want die snappen wel waarom ik het lastig vind, sommigen zouden zelfs al lang afgehaakt zijn.
Gelukkig hoeven wij ook geen vrienden te zijn!
Wel vraag ik me serieus af of je wel snapt waar het over gaat. Of jij het in de praktijk écht prima zou vinden als iemand urenlang alleen maar kan klagen over corona en het nergens anders meer over kan hebben, en dat al 5 maanden lang. Ik betwijfel het.
Dat ik die opmerking maakte over dat je niet een vriendin van mij zou zijn heeft te maken met dat je verwacht dat zij zo reageert zoals jij doet, en jij niet dieper lijkt te kijken of er niet wat anders aan de hand is. Misschien doe je dat wel, en maak je je zorgen maar dat haal ik niet uit je berichten.
En hoe dat bij mij in de praktijk zou gaan? Als iemand maanden lang klaagt en het nergens anders over kan hebben dan maak ik me vooral zorgen over de mentale gesteldheid van die persoon en vraag ik me af wat zou kunnen helpen of hoe ik zou kunnen helpen. En bij een vriendin al helemaal.
..
woensdag 5 augustus 2020 om 22:48
Echt?rumforviva schreef: ↑05-08-2020 21:21Wat ingewikkeld allemaal. Ik (en Patsy misschien ook) heb gewoon geen zin om 5 maanden lang naar allemaal gezanik over Corona te luisteren, ik vind dat heel wat anders dan iemand die iets dwars zit op werk of in relatie.
Ja, iedereen ervaart en voelt dingen anders, maar ik heb gewoon niet zoveel begrip voor mensen die baan, familie en gezondheid nog hebben. Dat is inderdaad een gebrek in mijn karakter, dat is dan jammer.
Jij zou een goede vriendin die behoorlijk radeloos en psychisch niet helemaal lekker overkomt gewoon laten zitten omdat je daar geen zin in hebt?
..
woensdag 5 augustus 2020 om 22:58
Als ze dat is niet. Maar heus niet elke klager zit psychisch aan de grond. Sommige mensen zeuren gewoon graag. Ik lees gewoon een mopperaar die weer naar concerten wil en naar kantoor.Volhouder666 schreef: ↑05-08-2020 22:48Echt?
Jij zou een goede vriendin die behoorlijk radeloos en psychisch niet helemaal lekker overkomt gewoon laten zitten omdat je daar geen zin in hebt?
Hier op Viva wordt overal meteen een depressie van gemaakt, maar dat hoeft echt niet het geval te zijn.
Overigens kan ik je bij een depressie ook niet helpen. Ik ben geen psycholoog.
donderdag 6 augustus 2020 om 00:25
Mensen die veel klagen én zich niet willen laten opbeuren door mij passen als vriend niet zo goed bij mij. Ik hou van mensen met positieve energie en ik ben graag bereid mijn positieve energie te delen. Wat haal jij uit deze vriendschap? Misschien gewoon tijd om een beetje afstand te nemen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 7 augustus 2020 om 18:12
patsy--stone schreef: ↑05-08-2020 15:06Volgens mij klagen veel mensen ook zonder die redenen, maar ervaren zij het zelf als gewoon een gezellig gesprek.
[...]
Ik eindigde dan helemaal op apegapen, totaal leeggezogen en somber, met knallende koppijn. Jeetje wat een kutbaan had ze, die arme vriendin van me! "Welnee joh, ik vind het hartstikke leuk" zei ze dan tot mijn stomme verbazing.
Toen heb ik aangegeven dat ik niet meer zoveel negatieve dingen over haar werk wilde horen omdat ik er zo somber van word (terwijl zij er zelf geen last van heeft), toen was zij weer heel verbaasd dat ik het negatief noemde en dat het zoveel energie wegzoog uit mij.
Het ligt dus minstens net zo goed aan jou als aan de ander terwijl jij vooral bezig bent met benoemen wat de ander verkeerd doet. Blijkbaar interpreteer jij hun gesprekken heel anders dan zij het bedoelen en maak jij het heel zwaar (terwijl zij dat zelf helemaal niet zo voelen). Dus: hou het bij jezelf en stop met al die oordelen.
zaterdag 8 augustus 2020 om 15:15
patsy-stone,ik had ook al wat advies gegeven maar daar heb je niet op gereageerd. Ga met je vriendin het gesprek aan en praat gewoon samen met elkaar erover zodat jullie beiden de kans krijgen om te zeggen wat jullie dwars zit. Ik denk dat je vriendin niet goed in haar vel zit en er alleen niet uitkomt. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij het ook vervelend vind als altijd alle gesprekken alleen over Corona gaan.
maandag 10 augustus 2020 om 13:34
Huh????? Tegen die lerares benoemde ik helemaal niks, zei ik helemaal niks over hoe zij het aanpakt. Zij stak gewoon een urenlange monoloog van klachten en ellende uit. Over allemaal mensen die haar het leven zuur maakten. Waardoor ik helemaal leeggezogen eindigde. Ik begrijp totaal niet waar jouw conclusies vandaan komen.S-Groot schreef: ↑07-08-2020 18:12Het ligt dus minstens net zo goed aan jou als aan de ander terwijl jij vooral bezig bent met benoemen wat de ander verkeerd doet. Blijkbaar interpreteer jij hun gesprekken heel anders dan zij het bedoelen en maak jij het heel zwaar (terwijl zij dat zelf helemaal niet zo voelen). Dus: hou het bij jezelf en stop met al die oordelen.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 10 augustus 2020 om 13:35
Ik had gezegd dat ik wel wat kan met de tips. Ik heb haar niet meer gezien in de tussentijd, allebei andere dingen te doen.Geraldine schreef: ↑08-08-2020 15:15patsy-stone,ik had ook al wat advies gegeven maar daar heb je niet op gereageerd. Ga met je vriendin het gesprek aan en praat gewoon samen met elkaar erover zodat jullie beiden de kans krijgen om te zeggen wat jullie dwars zit. Ik denk dat je vriendin niet goed in haar vel zit en er alleen niet uitkomt. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij het ook vervelend vind als altijd alle gesprekken alleen over Corona gaan.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 10 augustus 2020 om 16:27
Ik vind jouw mening ook kortzichtig (in de betekenis van: geen begrip voor anderen).RoamingZombie schreef: ↑04-08-2020 15:06Ik lees dat dit iemand is aan wie het totaal aan zelfreflectie ontbreekt. Daarnaast heb ik zelf een gruwelijke hekel aan mensen die zo klagen dus ik zou dat heel snel heel duidelijk maken.
Misschien een voorwaarde voor de volgende afspraak: Er mag niet over Corona gesproken worden (beide niet).
Nee, ik zou daar heel snel klaar mee zijn. Ik kan niets met kortzichtige mensen.
maandag 10 augustus 2020 om 16:33
Ik kan niet zo goed tegen negatieve mensen. Ik ben nogal oplossingsgericht en snap nooit zo goed wat iemand wil bereiken met klagen. Even klagen als in de zin van ventileren, dat snap ik wel. Maar blijven hangen en dan niet overgaan tot de volgende stap: iets doen aan hetgeen waarover je klaagt, daar kan ik niet zoveel mee. Ik heb altijd het gevoel dat ze pas ophouden als ik het probleem oplos en dat is niet zo handig want het kost bakken vol energie en volgens mij niet de bedoeling van het klagen. Misschien ervaar jij dit ook zo? Dat je het moet oplossen, dat je heel veel energie er in zet om haar er uit te trekken en dan gaat ze vervolgens rustig door met ronde 2? Dat willen oplossen is mijn fout, daar wordt niet om gevraagd. Ik kan dus beter even afstand nemen als ik mijn taks heb bereikt. Eerlijk aangeven dat je er zelf een beetje down van wordt als er te lang geklaagd wordt is natuurlijk ook een idee. Ik denk zomaar dat ze niet door heeft wat voor effect het op jou heeft en dat dat effect ook helemaal niet haar bedoeling is
maandag 10 augustus 2020 om 17:13
Oh ja,sorry,ik heb er inderdaad overheen gelezen. Je hebt gelijk. Ik zal voor jullie duimen dat jullie er samen uit komen. Mijn ervaring is dat praten en een goede communicatie vaak helpt.patsy--stone schreef: ↑10-08-2020 13:35Ik had gezegd dat ik wel wat kan met de tips. Ik heb haar niet meer gezien in de tussentijd, allebei andere dingen te doen.
