Entertainment
alle pijlers
ben ik een dinosaurus omdat ik secondlife maar niks vind?
donderdag 8 maart 2007 om 15:34
De laatste tijd wordt je dood gegooid met Second life. Op het viva forum staat bij oproepjes van de redactie de oproep wie met zn SL avatar op de foto wil. In de krant is regelmatig wat over second life te lezen (zoals dat er een band optreedt, dat er een bank is ge opend...) Het lijkt alsof elke scheet die in SL gelaten wordt breed in de krant of het nieuws komt.
Nu heb ik niks tegen spelletjes. Ik ben zelf fervent sims speelster. Er is alleen één MAAR. Als ik mijn sims met elkaar laat wippen, dan is het gewoon een computer. Doe je dat in SL dan zit er achter dat poppetje óók een echt mens. Waar ligt de grens? Tussen het virtuele en het echte leven? Is zoiets vreemd gaan? (het is ook niet leuk als je vriend over seks met andere vrouwen zit te chatten...)
Ik persoonlijk vind, in deze maatschappij, waarin alles al veel individualistischer is, zoiets als SL een beetje griezelig. Zitten we straks allemaal dik en lelijk achter de pc in een virtuele wereld mooi weer te spelen? In een wereld waarin iedereen het druk heeft, een afspraak om wat te gaan drinken een maand van tevoren gemaakt moet worden... hebben we ineens massaal tijd voor SL.
Toen ik zelfs in mijn schoolmail van een leraar de oproep kreeg om mee te bouwen aan een SL versie van onze school was voor mij de maat een beetje vol. Heb hem ook netjes terug gemaild dat ik liever mn echte leven bouw. (er moet nog een hoop geschilderd worden in mn huis)
Soms denk ik dat dat Linden Lab aandelen heeft in het krantje Spits... in één spits 3 artikelen over SL op 1 dag... Ik krijg er een beetje een overkill van en vraag me af of dat hele Second Life een gezonde ontwikkeling is. Zeker gezien onze drang naar perfectie. (een perfecte virtuele wereld met perfecte, mooie mensen)
Wat vinden jullie? Waar ligt de grens? Ben ik een dinosaurus die niet met haar tijd mee gaat of heb ik stiekem toch wel een punt?
Nu heb ik niks tegen spelletjes. Ik ben zelf fervent sims speelster. Er is alleen één MAAR. Als ik mijn sims met elkaar laat wippen, dan is het gewoon een computer. Doe je dat in SL dan zit er achter dat poppetje óók een echt mens. Waar ligt de grens? Tussen het virtuele en het echte leven? Is zoiets vreemd gaan? (het is ook niet leuk als je vriend over seks met andere vrouwen zit te chatten...)
Ik persoonlijk vind, in deze maatschappij, waarin alles al veel individualistischer is, zoiets als SL een beetje griezelig. Zitten we straks allemaal dik en lelijk achter de pc in een virtuele wereld mooi weer te spelen? In een wereld waarin iedereen het druk heeft, een afspraak om wat te gaan drinken een maand van tevoren gemaakt moet worden... hebben we ineens massaal tijd voor SL.
Toen ik zelfs in mijn schoolmail van een leraar de oproep kreeg om mee te bouwen aan een SL versie van onze school was voor mij de maat een beetje vol. Heb hem ook netjes terug gemaild dat ik liever mn echte leven bouw. (er moet nog een hoop geschilderd worden in mn huis)
Soms denk ik dat dat Linden Lab aandelen heeft in het krantje Spits... in één spits 3 artikelen over SL op 1 dag... Ik krijg er een beetje een overkill van en vraag me af of dat hele Second Life een gezonde ontwikkeling is. Zeker gezien onze drang naar perfectie. (een perfecte virtuele wereld met perfecte, mooie mensen)
Wat vinden jullie? Waar ligt de grens? Ben ik een dinosaurus die niet met haar tijd mee gaat of heb ik stiekem toch wel een punt?
donderdag 8 maart 2007 om 15:55
Ik vind dat je zeker een punt hebt. Ik vind SL ook zeer verslavend. Met name voor pubers lijkt me dit zeer onwenselijk. Ik ben echt niet vies van een game, sterker nog; ik speel zelf zeer regelmatig. Maar dan niet zúlke realistische. Ik denk dat de grens tussen echt en virtueel hier maar heel dun is.
Zo'n docent als die van jou zou beter moeten weten. Heeft hij al geantwoord op je mail?
Zo'n docent als die van jou zou beter moeten weten. Heeft hij al geantwoord op je mail?
donderdag 8 maart 2007 om 16:04
donderdag 8 maart 2007 om 16:08
Zit je op t grafisch lyceum dan Vintage??
Ik vind het zorgelijk dat mensen zich gaan verschuilen achter een internet identiteit. Dat had je op world of warcraft ook, maar dat waren onrealistische wezens en er zat duidelijk een spel element in. Second Life mist in mijn ogen een spel element. Het is gewoon leven, maar dan digitaal. Je kan een mooi slank perfect poppetje bouwen, je kan seks hebben met andere poppetjes... en daar zit ook weer een echt mens achter. Op Relaties las ik al dat een meisje jaloers was vanwege het feit dat haar vriendje heel vaak in Second Life zat en daar ook met andere meiden sprak.
Ook het idee dat je een avatar voor je hebt en geeeen idee hebt welke mogelijke creep er achter zit... En dan het geld systeem. Volgens mij lacht de fabrikant zich helemaal rot. Het haalt zelfs de krant keer op keer. Ik heb zelf ook even in second life gezeten, maar vond er geen moer aan. Kreeg gelijk gezanik van een paar mensen dat ik een smiley gebruikte en me niet aan de 'gespreks regels' hield ofzoiets. Beetje vaag.
Nogmaals ik studeer animatie en games ontwerp, en ben niet vies van gamen. Maar omdat je hier de realiteit en een game door elkaar laat lopen krijg ik er beetje de griezels van.
Ik vind het zorgelijk dat mensen zich gaan verschuilen achter een internet identiteit. Dat had je op world of warcraft ook, maar dat waren onrealistische wezens en er zat duidelijk een spel element in. Second Life mist in mijn ogen een spel element. Het is gewoon leven, maar dan digitaal. Je kan een mooi slank perfect poppetje bouwen, je kan seks hebben met andere poppetjes... en daar zit ook weer een echt mens achter. Op Relaties las ik al dat een meisje jaloers was vanwege het feit dat haar vriendje heel vaak in Second Life zat en daar ook met andere meiden sprak.
Ook het idee dat je een avatar voor je hebt en geeeen idee hebt welke mogelijke creep er achter zit... En dan het geld systeem. Volgens mij lacht de fabrikant zich helemaal rot. Het haalt zelfs de krant keer op keer. Ik heb zelf ook even in second life gezeten, maar vond er geen moer aan. Kreeg gelijk gezanik van een paar mensen dat ik een smiley gebruikte en me niet aan de 'gespreks regels' hield ofzoiets. Beetje vaag.
Nogmaals ik studeer animatie en games ontwerp, en ben niet vies van gamen. Maar omdat je hier de realiteit en een game door elkaar laat lopen krijg ik er beetje de griezels van.
donderdag 8 maart 2007 om 16:13
donderdag 8 maart 2007 om 16:17
Ja en ondertussen worden we gemiddeld dikker en ongelukkiger. Ik zie dan echt voor me dat we over een paar jaar thuis werken , o nee nog beter, in secondlife. Dat we eten bestellen via de supermarkt site, dat eten wordt door een robot door een luik geschoven van je huis. Menselijk contact? Wasda? Even op de fiets springen om bij iemand op bezoek te gaan? Wasda?
Ik merk het al met msn. Ik ging vroeger op de fiets naar mn vriendinnetjes om te kijken of ze thuis waren. Mn stiefdochter ziet of spreekt bijna niemand. Zit via msn te typen met een meisje dat 4 huizen verder ook met dr snufferd aan het schermpje gekluisterd zit.
Ik merk het al met msn. Ik ging vroeger op de fiets naar mn vriendinnetjes om te kijken of ze thuis waren. Mn stiefdochter ziet of spreekt bijna niemand. Zit via msn te typen met een meisje dat 4 huizen verder ook met dr snufferd aan het schermpje gekluisterd zit.
donderdag 8 maart 2007 om 16:19
donderdag 8 maart 2007 om 18:12
Ik heb erover gehoord en sorry, maar daar zou ik nou echt het geduld en de tijd niet voor hebben!
Je poppetje kan seks hebben met een ander poppetje!!???
Jezus, dat speelden wij al met onze barbie popjes toen klein waren....'t was toen al niet met echte seks te vergelijken en dat zal het dus nog wel niet zijn.
Als het om seks gaat, telt toch alleen the real thing?!
Je poppetje kan seks hebben met een ander poppetje!!???
Jezus, dat speelden wij al met onze barbie popjes toen klein waren....'t was toen al niet met echte seks te vergelijken en dat zal het dus nog wel niet zijn.
Als het om seks gaat, telt toch alleen the real thing?!
donderdag 8 maart 2007 om 18:36
Ik heb er ook totaal niks mee...terwijl ik graag game op de xbox 360 en dergelijke.De eerste keer dat ik iets over second life hoorde was via een tv-reportage een jaar terug. Ging over een stel wat daar aan verslaafd was, zaten ze elke dag naast elkaar op hun eigen computer de hele dag dat spel te spelen. Uiteindelijk ging die man naar de VS om daar met z'n second life sexmaatje af te spreken.Ik vond dat wel zo dieptriest....Dus nee mij zie je zo'n spel niet snel spelen...Geldt ook voor World of Warcraft en al die andere spellen met zo'n hoge verslavingsfactor...
Just when the caterpillar thought the world was over, it became a butterfly
donderdag 8 maart 2007 om 20:40
Ik vind SL helemaal niks...ik heb me een tijdje geleden eens aangemeld uit nieuwsgierigheid, maar ik vind het er allemaal een beetje simplistisch uitzien, die poppetjes en die gebouwen enzo en het duurt allemaal zo lang ...je moet er echt engelengeduld voor hebben. Geef mij inderdaad maar mijn echte leven, met echte zon, een echt terras, echt glas wijn voor mn neus en vooral echte mensen om me heen!!
vrijdag 9 maart 2007 om 09:39
Ik begrijp echt de opwinding en aantrekkingskracht niet van een dubbelleven leiden in een virtuele wereld. Wat een wazig gedoe zeg.
Geef mij maar lekker de echte wereld, de zon, de blauwe lucht, de regen, de geur van gemaaid gras, een kraaiende haan, een toeterende auto etc. etc.
Duizendmaal liever dan de hele dag achter een beeldschermpje te moeten zitten en je te moeten voordoen als iemand die je niet bent in een wereld die niet bestaat. Nou ja, ik zal er wel te nuchter voor zijn en ik besteed mijn tijd liever aan nuttigere zaken.....
Geef mij maar lekker de echte wereld, de zon, de blauwe lucht, de regen, de geur van gemaaid gras, een kraaiende haan, een toeterende auto etc. etc.
Duizendmaal liever dan de hele dag achter een beeldschermpje te moeten zitten en je te moeten voordoen als iemand die je niet bent in een wereld die niet bestaat. Nou ja, ik zal er wel te nuchter voor zijn en ik besteed mijn tijd liever aan nuttigere zaken.....
zaterdag 10 maart 2007 om 08:40
quote: quattro35 reageerde
Ik ken een meisje dat irl weinig aandacht en complimenten krijgt: in SL daarentegen is ze heel populair en gewild. Ze krijgt veel aanbiedingen, voorstellen en cadeau's. Ze heeft hierdoor merkbaar meer zelfvertrouwen gekregen.
Wat ontzettend triest als je daar je zelfvertrouwen uit moet halen....
Even een realitycheck; SL is niet het échte leven he. Je bent daar een poppetje. Meer niet. Een uit puntjes opgebouwd beeldje en dáár krijg je dan zelfvertrouwen van? Omdat mensen, die in het echte leven misschien ook niet zo succesvol zijn, je in SL aanbiedingen doen en complimenten geven? Je ként die mensen toch helemaal niet? Zij kennen jou toch ook niet? Ze kennen je image, niet jou als persoon.
Ik ken ook een voorbeeld van iemand die z'n identiteit onleent aan een virtuele wereld. Die speelt 16 uur per dag Final Fantasy. In de echte wereld stelt hij weinig voor, heeft weinig vrienden en heeft geen tijd om te werken en zich met zijn familie bezig te houden maar in FF is hij The Man.
Ik vind dat eerder zielig dan een reden om iemand te bewonderen.
Ik ben vorige week eens gaan kijken op SL. Avatar aangemaakt, ik stond op het eerste veldje, kwam er meteen een kerel aanstappen die me wilde versieren. Ik was nog niet eens bínnen zeg! Na drie kwartier had ik het wel gezien. Ik zweer bij mijn echte leven.
Ik ken een meisje dat irl weinig aandacht en complimenten krijgt: in SL daarentegen is ze heel populair en gewild. Ze krijgt veel aanbiedingen, voorstellen en cadeau's. Ze heeft hierdoor merkbaar meer zelfvertrouwen gekregen.
Wat ontzettend triest als je daar je zelfvertrouwen uit moet halen....
Even een realitycheck; SL is niet het échte leven he. Je bent daar een poppetje. Meer niet. Een uit puntjes opgebouwd beeldje en dáár krijg je dan zelfvertrouwen van? Omdat mensen, die in het echte leven misschien ook niet zo succesvol zijn, je in SL aanbiedingen doen en complimenten geven? Je ként die mensen toch helemaal niet? Zij kennen jou toch ook niet? Ze kennen je image, niet jou als persoon.
Ik ken ook een voorbeeld van iemand die z'n identiteit onleent aan een virtuele wereld. Die speelt 16 uur per dag Final Fantasy. In de echte wereld stelt hij weinig voor, heeft weinig vrienden en heeft geen tijd om te werken en zich met zijn familie bezig te houden maar in FF is hij The Man.
Ik vind dat eerder zielig dan een reden om iemand te bewonderen.
Ik ben vorige week eens gaan kijken op SL. Avatar aangemaakt, ik stond op het eerste veldje, kwam er meteen een kerel aanstappen die me wilde versieren. Ik was nog niet eens bínnen zeg! Na drie kwartier had ik het wel gezien. Ik zweer bij mijn echte leven.
