Entertainment alle pijlers

De meest zwaarmoedige films

21-08-2017 19:35 147 berichten
In het topic over klassieke films die je ooit gezien moet hebben kwam ik een paar titels tegen waardoor ik destijds met een zwaar gevoel de bioscoop verliet.
De meest deprimerende films die ik gezien heb zijn Betty Blue en Lily4ever en Pelle de conqueror , Men behind the sun en een film van Paulo Pasolini. Van de twee laatste had ik gewild dat ik ze nooit gezien had, de eerste twee zijn mooie films maar tegelijk zo ontzettend zielig en zwaar.

Van welke film raakten jullie in een dip?
Zwarte komedie is niet zwaarmoedig toch (zoals The Lobster bijvoorbeeld).

Ik kan maar aan een film denken: Jagten.

Jankend in de bios. Prachtige film maar wil 'm denk ik nooit meer zien.
Snowtown, The Machinist, Tyrannosaur.

Ik hou er wel van, van dat zwaarmoedige. Het heeft veel meer mijn interesse dan bv. romantische of komische films die ik dan ook amper nog kijk.
Alle reacties Link kopieren
Pay it forward
World Trade Center. In een opwelling de dvd gekocht. Prachtige film.
"Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Reinhold Niebuhr
Alle reacties Link kopieren
Bossanova schreef:
22-08-2017 21:46
Nee?

Bovendien, ik had mijn bijdrage aan dit topic al geleverd, die post waar jij zo snel op reageerde was een reactie op een andere forummer.
Waarom citeer je mij dan?

Ik heb uitgelegd hoe ik het zie, namelijk dat zwaarmoedig en goor niet hetzelfde zijn en dat ik The Human Centipede geen zwaarmoedige film vind. Jij denkt daar anders over. Dat kan, geen probleem, maar jouw reacties zijn onnodig agressief en bot. Je hoeft het uiteraard niet met me eens te zijn maar mijn bericht was niet als een persoonlijke aanval op jou gericht.

Fijne avond nog.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
MiniMe3 schreef:
22-08-2017 21:48
Zwarte komedie is niet zwaarmoedig toch (zoals The Lobster bijvoorbeeld).

Ik kan maar aan een film denken: Jagten.

Jankend in de bios. Prachtige film maar wil 'm denk ik nooit meer zien.
Hij heeft lang in m'n Netflix-queue gestaan, maar ik heb hem al eens gezien en kan mezelf niet zo ver krijgen om hem nog een keer te kijken...
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Ah, Martyrs was al genoemd.... Anyway ....
Maechtje schreef:
22-08-2017 21:53
Waarom citeer je mij dan?

Ik heb uitgelegd hoe ik het zie, namelijk dat zwaarmoedig en goor niet hetzelfde zijn en dat ik The Human Centipede geen zwaarmoedige film vind. Jij denkt daar anders over. Dat kan, geen probleem, maar jouw reacties zijn onnodig agressief en bot. Je hoeft het uiteraard niet met me eens te zijn maar mijn bericht was niet als een persoonlijke aanval op jou gericht.

Fijne avond nog.
Begrijp niet waarom je denkt dat jouw commentaar op mijn mening ergens voor nodig is. Mij boeit het niet hoor. Mij lijkt het een zwaarmoedige film, vooral gelet op de boodschap en de gorigheid. Jij zag hem wel...

Insgelijks. :proud:
Alle reacties Link kopieren
Son of Saul

Een recente Hongaarse film met een verhaal over het Sondercommando in Auschwitsch. Joden die in de gaskamers moesten werken en de lijken opruimen voordat ze zelf aan de beurt waren.
Vorig jaar Oscar voor beste buitenlandse film.

Mijn theorie is dat er met WOII films elke 10 jaar weer een stapje verder gegaan kan worden mbt realisme. Schindler's list was heftig maar gebruikte nog een bepaalde mate van symboliek (het meisje met het rode jasje). Son of Saul gaat weer een stapje verder,

Deze film wordt helemaal op de rug van de hoofdpersoon gefilmd zodat je alles ziet zoals hij het ziet. Daarmee wordt er vaak meer gesuggereerd dan echt getoond maar het is echt heel heftig en ook de afloop van de film is helder. Er zitten nul positieve momenten in.
Alle reacties Link kopieren
MoirenPhae schreef:
22-08-2017 19:51
Wat een ontzettend nare film is dat.
Ja. Die film bleef wel een tijdje door mijn hoofd spoken. De term naargeestig is hier wel op zijn plek.

Ik werd van Blue Valentine en Amour ook niet echt vrolijk trouwens, om er nog maar eens een paar te noemen.
Meest bizarre, ontregelende film, (met blok beton in maag achteraf) die ik gezien heb was Begotten, ooit op een filmfestival. Nog nooit zoveel mensen verafschuwd een film uit zien lopen, zo'n 85%...
Het is een soort organische oervoorstelling van God, Moeder Aarde en de Zoon. Gruizelige, vage, trage, zwartwitte, surrealistische, suggestieve horror. Horror door de mensfiguren die oa zekere vormen van geweld en automutilatie ondergaan in een dor landschap, en de doorlopende unheimische en gruwelijke achtergrondgeluiden. Tot de dag is het een onbegrepen en onbegrijpelijke film...
En wie schetste mijn verbazing gisteren. Het staat in zijn geheel op Youtube!
OK stuk minder scary dan in een donkere bios met SurroundSound maar goed...
Super Size Me, geen film, maar docu; luguber, onsmakelijk én deprimerend tegelijk. But maybe it's just me. Docu nooit tot het einde afgekeken.
Jude, een verfilming van het boek Jude the Obscure van Thomas Hardy. Prachtige film, maar geen vrolijke kost.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het niet passen in de films die tot nu toe genoemd zijn maar ik heb heel veel moeite met The Woman in Black.
Ooit een keer uitgekeken, later nog eens aangezet toen hij op Netflix stond maar ik durfde hem niet af te kijken en hield er een ontzettend rotgevoel aan over.

En Hush, over een doofstomme vrouw die opgejaagd wordt in haar eigen huis.
Een aantal zijn al genoemd maar mijn lijstje:

Arrival (vooral het einde dan, goede film)
Incendies
Biutiful
Requiem for a dream
Grave of the fireflies
Another earth
Alle reacties Link kopieren
xxxRosalitaxxx schreef:
22-08-2017 22:26
Jude, een verfilming van het boek Jude the Obscure van Thomas Hardy. Prachtige film, maar geen vrolijke kost.
Deze inderdaad, zo droevig.
En Lilja 4-ever ook.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Mogen docu's ook??
Magister schreef:
22-08-2017 23:00
Mogen docu's ook??
Ja dat mag :)
Ik ken meer deprimerende documentaires dan vrolijke :)
Henk-en-Roelie schreef:
22-08-2017 23:24
Ja dat mag :)
Ik ken meer deprimerende documentaires dan vrolijke :)
Precies!
Was Dogtooth trouwens al genoemd?
Bossanova schreef:
22-08-2017 22:15
Super Size Me, geen film, maar docu; luguber, onsmakelijk én deprimerend tegelijk. But maybe it's just me. Docu nooit tot het einde afgekeken.
Die vond ik juist ontzettend grappig! (En informatief uiteraard) Meerdere keren gezien.
Taralina schreef:
23-08-2017 01:22
Die vond ik juist ontzettend grappig! (En informatief uiteraard) Meerdere keren gezien.
Dat heb ik meer mensen horen zeggen, blijkbaar vat ik het te ernstig op allemaal. ;')
Bossanova schreef:
22-08-2017 21:21
The Human Centipede is ook sick, van Tom Six. (Nog) niet gezien, overigens. :proud:
Zeker sick, zit een scene in...super goor....Maar daardoor juist weer leuk :biggrin:
Alle reacties Link kopieren
Suskind
monsters ball
dead man walking
Mississippi burning
American History X
precoius heb ik een klein stukje gezien en daarvan werd ik al beroerd
Relax we're all crazy, it's not a competition
Alle reacties Link kopieren
Moonlight was eigenlijk ook best wel heel zwaarmoedig.
Blue Yasmine vond ik ook sneu op het einde.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven