Entertainment
alle pijlers
Grenzeloos Verliefd
maandag 24 oktober 2011 om 10:48
quote:Margheritaa schreef op 23 oktober 2011 @ 21:31:
krijgen jullie de extra info in beeld? Ik niet.
Anne & Daniel | Ecuador
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…
krijgen jullie de extra info in beeld? Ik niet.
Anne & Daniel | Ecuador
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…
De laatste afleveringen vielen heel erg tegen dus ik hoop dat dit wat leuker gaat worden.
