Entertainment
alle pijlers
Helderzienden en andere wonderkinderen pak je kans en cash!!
zondag 10 juni 2012 om 19:25
Voortbordurend op het onderzoek van de Randi Foundation die paranormale verschijnselen onderzoekt komt SBS6 nu met een eigen variant: een miljoen voor een wonder.
Iedereen die iets kan dat na wetenschappelijk onderzoek als paranormaal wordt aangemerkt kan 1 miljoen EURO cashen. Nou gelet op eerdere discussies hier, bevinden zich nogal wat potentiele kandidaten onder de Vforummers.
Het enige dat je moet doen is je kunstje herhalen en laten onderzoeken.
Wie geeft zich op?
Iedereen die iets kan dat na wetenschappelijk onderzoek als paranormaal wordt aangemerkt kan 1 miljoen EURO cashen. Nou gelet op eerdere discussies hier, bevinden zich nogal wat potentiele kandidaten onder de Vforummers.
Het enige dat je moet doen is je kunstje herhalen en laten onderzoeken.
Wie geeft zich op?
maandag 11 juni 2012 om 23:31
Dat is weer wat anders Dubiootje. Ik denk dat het gros van de therapeuten wel gecontroleerd zou willen worden op integriteit, betrouwbaarheid, etc. Maar als het op voorhand niet erkend wordt, dan kan er ook geen controle plaatsvinden blijkbaar. Ik zou zeggen: plaats de alternatieve therapieën qua controle/regels/etc. in dezelfde hoek als reguliere zorg, dan is dat probleem er niet meer.
Maar dat begint eigenlijk met verschil in 'alternatief', want een zog. kraker (osteopaat, chiropractor, e.d.) zijn ook alternatief. Eigenlijk is het woord alternatief al verkeerd, het zou beter zijn het additief of complementair te noemen. Wat gelukkig ook al gebeurd. Want het voegt vaak iets TOE i.p.v. dat er erge dingen gebeuren. Alleen dat laatste is wat dan in het nieuws komt helaas, terwijl er zoveel goeds gebeurt voor patiënten.
Artsen in ziekenhuis e.d. erkennen ook steeds meer (op een enkele conservatieveling na) dat het iets toevoegt. En dat begint vaak al met het feit dat 'alternatieve' zorgverleners meestal meer tijd hebben dan reguliere. Waardoor er meer aandacht is voor de patiënt, ze worden beter gehoord. En dat draagt (bewezen) bij aan een spoediger herstel.
Edit: ik doel nu niet op helderzienden e.d. Maar op de (bij de zorgverzekering) bekende additief therapeuten.
Maar dat begint eigenlijk met verschil in 'alternatief', want een zog. kraker (osteopaat, chiropractor, e.d.) zijn ook alternatief. Eigenlijk is het woord alternatief al verkeerd, het zou beter zijn het additief of complementair te noemen. Wat gelukkig ook al gebeurd. Want het voegt vaak iets TOE i.p.v. dat er erge dingen gebeuren. Alleen dat laatste is wat dan in het nieuws komt helaas, terwijl er zoveel goeds gebeurt voor patiënten.
Artsen in ziekenhuis e.d. erkennen ook steeds meer (op een enkele conservatieveling na) dat het iets toevoegt. En dat begint vaak al met het feit dat 'alternatieve' zorgverleners meestal meer tijd hebben dan reguliere. Waardoor er meer aandacht is voor de patiënt, ze worden beter gehoord. En dat draagt (bewezen) bij aan een spoediger herstel.
Edit: ik doel nu niet op helderzienden e.d. Maar op de (bij de zorgverzekering) bekende additief therapeuten.
dinsdag 12 juni 2012 om 23:29
Dat een therapie vergoed wordt door een verzekeraar zegt niets over dat deze therapie erkend wordt of effectief is, of dat de therapeut geen charlatan is. De verzekering maakt gewoon zo aantrekkelijk mogelijke pakketten om clienten te lokken. Het zegt hooguit iets over dat in Nederland veel mensen (helaas) zich wenden tot een alternatief genezer.
dinsdag 12 juni 2012 om 23:33
En het voegt niks toe hoor. Sommige therapieen zijn zelfs levensgevaarlijk. Waar het om gaat, en daar snij je wel een interessant punt aan, is aandacht. In het ziekenhuis is weinig aandacht voor de mens achter de patient. De behandeling staat voorop. Bij de alternatief therapeut doet de behandeling er niet toe, de patient voelt zichzelf "serieus" genomen omdat de "therapeut" een uur de tijd heeft en bovendien nooit zal zeggen dat zijn kwaal niet bestaat of dat hij er niks aan kan doen.
woensdag 13 juni 2012 om 15:44
Hoe weet je dat een complementaire therapie niks toe voegt? Wordt dat bepaald door de wetenschappers die dat bewijzen? Of kan dat bepaald worden door een patiënt? Door de therapeut?
Welke therapieën zijn levensgevaarlijk? Zijn er ook die niet levensgevaarlijk zijn?
Hoe kom je aan de informatie dat een therapeut nooit zal zeggen dat hij er niks aan kan doen?
Ik hoor heel andere geluiden namelijk, dat therapieën wel wat kunnen toevoegen. Ook dat bijv huisartsen, psychologen en psychotherapeuten doorverwijzen naar een zogenoemde alternatieve genezer. Of zelf aanvullende opleidingen volgen zodat zij bekwaam worden in methodes die weliswaar door de wetenschap van tafel worden geveegd, maar waarvan in de praktijk blijkt dat het een goede aanvulling kan zijn op bijv cognitieve therapie of voorgeschreven medicijnen.
Ik vind het een positieve ontwikkeling dat goed geschoolde mensen verder gaan kijken, mits men kritisch blijft.
Welke therapieën zijn levensgevaarlijk? Zijn er ook die niet levensgevaarlijk zijn?
Hoe kom je aan de informatie dat een therapeut nooit zal zeggen dat hij er niks aan kan doen?
Ik hoor heel andere geluiden namelijk, dat therapieën wel wat kunnen toevoegen. Ook dat bijv huisartsen, psychologen en psychotherapeuten doorverwijzen naar een zogenoemde alternatieve genezer. Of zelf aanvullende opleidingen volgen zodat zij bekwaam worden in methodes die weliswaar door de wetenschap van tafel worden geveegd, maar waarvan in de praktijk blijkt dat het een goede aanvulling kan zijn op bijv cognitieve therapie of voorgeschreven medicijnen.
Ik vind het een positieve ontwikkeling dat goed geschoolde mensen verder gaan kijken, mits men kritisch blijft.
woensdag 13 juni 2012 om 16:13
Ik denk niet dat de therapeut of de patiënt individueel kunnen beslissen of een therapie in zijn algemeenheid werkt. Zij kunnen hoogstens constateren of de patiënt tijdens de therapie vooruitgang boekt of vermindering van klachten vertoont. Een causaal verband kun je vermoeden, maar alleen bevestigen door onderzoek onder een grotere populatie uit te voeren. Zoals de wetenschap dat doet dus.
Dit is onder andere hoe medische vooruitgang wordt geboekt en hoe nieuwe behandelmethoden worden ontwikkeld. Soms wordt bij toeval een positief effect waargenomen, dat bij onderzoek niet toevallig blijkt maar reproduceerbaar is. Kijk, dan heb je wat in handen waarmee je kan zeggen: we gaan dit als behandelmethode aanbevelen. Uiteraard moeten dan ook eventuele schadelijke bijwerkingen worden onderzocht, want de patiënt heeft recht op volledige informatie.
Een placebo-effect is ook een effect (zoals ik laatst tegen de apotheker zei toen ik vroeg om lysterine tegen de kiespijn, wat natuurlijk geen drol helpt, maar het gaat om het idee).
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een alternatief therapeut zei: daar kan ik niks mee, gaat u maar naar de huisarts. Mijn ouders zijn jarenlang bij een iriscopist geweest (want ja, de lever van mijn moeder was voor 60% vergiftigd en daar moest ze jarenlang heel dure druppels voor nemen). Nooit zei hij: gaat u eens naar de internist om u helemaal te laten nakijken, laat uw vergiftigde lever eens onderzoeken. Het is gewoon de mensen de stuipen op het lijf jagen om ze voor honderden euro's compleet zinloze druppels voor te schrijven en consulten in rekening te blijven brengen.
Volledig eens met je laatste zin.
Dit is onder andere hoe medische vooruitgang wordt geboekt en hoe nieuwe behandelmethoden worden ontwikkeld. Soms wordt bij toeval een positief effect waargenomen, dat bij onderzoek niet toevallig blijkt maar reproduceerbaar is. Kijk, dan heb je wat in handen waarmee je kan zeggen: we gaan dit als behandelmethode aanbevelen. Uiteraard moeten dan ook eventuele schadelijke bijwerkingen worden onderzocht, want de patiënt heeft recht op volledige informatie.
Een placebo-effect is ook een effect (zoals ik laatst tegen de apotheker zei toen ik vroeg om lysterine tegen de kiespijn, wat natuurlijk geen drol helpt, maar het gaat om het idee).
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een alternatief therapeut zei: daar kan ik niks mee, gaat u maar naar de huisarts. Mijn ouders zijn jarenlang bij een iriscopist geweest (want ja, de lever van mijn moeder was voor 60% vergiftigd en daar moest ze jarenlang heel dure druppels voor nemen). Nooit zei hij: gaat u eens naar de internist om u helemaal te laten nakijken, laat uw vergiftigde lever eens onderzoeken. Het is gewoon de mensen de stuipen op het lijf jagen om ze voor honderden euro's compleet zinloze druppels voor te schrijven en consulten in rekening te blijven brengen.
Volledig eens met je laatste zin.
Ga in therapie!
woensdag 13 juni 2012 om 16:16
En in aansluiting op bovenstaand bericht van Violett onderstaand artikel uit Medisch Contact met een interview met een psychiater - die voorstander is van het inbedden van complementaire en alternatieve geneeswijzen in de reguliere geneeskunde en het beoordelen van regulier en complementair/alternatief volgens dezelfde criteria. In het artikel komt naar voren dat slechts een bepaald percentage van de reguliere interventies binnen de geneeskunde zijn onderbouwd door goed wetenschappelijk onderzoek. Volgens het artikel zijn er ook bepaalde complementaire geneeswijzen die voldoen aan hetzelfde niveau van (wetenschappelijke) bewijsvoering, hoewel een lager percentage. Niet iedereen is daarvan op de hoogte en de aanname leeft dat regulier synoniem is aan ‘wetenschappelijk bewezen’ en alternatief of complementair voor ‘niet bewezen’. En er wordt volgens de geinterviewde psychiater een hogere graad van bewijsvoering verlangd voor alternatieve behandelmethoden dan voor reguliere.
http://medischcontact.art ... zen-in-de-psychiatrie.htm
“‘De psychiatrie kent diverse behandelingen die wellicht wel zinvol zijn, maar waarvan de effectiviteit niet hard is bewezen. Dat zijn bijvoorbeeld arbeidstherapie, creatieve therapie, psychomotore therapie, sommige inzichtgevende psychotherapieën en het off-label voorschrijven van medicijnen. Toch vormen deze interventies een belangrijk onderdeel van het huidige reguliere behandelaanbod. Het lijkt er soms op dat de psychiatrie daar minder kritisch over is dan over complementaire en alternatieve geneeswijzen. En dat terwijl sommige van die aanvullende methoden inmiddels een behoorlijk niveau van bewijsvoering hebben behaald.’
Aan het woord is Rogier Hoenders, psychiater bij het Centrum voor Integrale Psychiatrie van ggz-instelling Welnis/Lentis in Groningen. De integrale psychiatrie bekijkt in hoeverre naast reguliere methoden ook complementaire en alternatieve geneeswijzen (CAG) een rol kunnen spelen in de behandeling van psychiatrische patiënten (zie kader). Voorbeelden van CAG’s zijn kruiden en voedingssupplementen, sport en meditatie. Toepassing van CAG vindt plaats op basis van onderzoek naar veiligheid en effectiviteit. Hoenders participeert in dit onderzoek, en werkt daarnaast op de polikliniek.
……………………………………………………………………………………………
CAG-protocol
‘De schattingen lopen uiteen, maar volgens sommige onderzoekers is slechts 20 tot 40 procent van de reguliere interventies binnen de geneeskunde onderbouwd door goed wetenschappelijk onderzoek’, vertelt Hoenders. ‘Daarmee wordt bedoeld dat er meer dan twee goed opgezette randomized controlled trials zijn met een significant resultaat boven placeboniveau. Nu zijn er ook bepaalde complementaire geneeswijzen die voldoen aan een dergelijk niveau van bewijsvoering. Alleen ligt het percentage lager.’
Niet iedereen is echter daarvan op de hoogte. Volgens Hoenders leeft de aanname dat regulier synoniem is aan ‘wetenschappelijk bewezen’ en alternatief of complementair voor ‘niet bewezen’. Om iets aan dat ingesleten beeld te doen, heeft hij samen met collega’s een CAG-protocol ontwikkeld; een stroomdiagram voor de behandeling van psychiatrische patiënten waarin zowel reguliere methoden als CAG’s zijn opgenomen. Ze hebben dit protocol ook ter publicatie aangeboden aan een wetenschappelijk tijdschrift. Het voornaamste doel dat de psychiaters met het protocol hopen te bereiken, is dat alle behandelwijzen volgens dezelfde criteria worden beoordeeld, ongeacht of ze bekendstaan als regulier, complementair of alternatief. Daarnaast hopen de auteurs een discussie over implementatie van CAG op gang te brengen binnen de beroepsgroep.
………………………………………………………………………………
‘Kortom: je moet met meer en nettere bewijsvoering komen dan normaal om iets geaccepteerd te krijgen dat alternatief heet’, aldus Hoenders.”
http://medischcontact.art ... zen-in-de-psychiatrie.htm
“‘De psychiatrie kent diverse behandelingen die wellicht wel zinvol zijn, maar waarvan de effectiviteit niet hard is bewezen. Dat zijn bijvoorbeeld arbeidstherapie, creatieve therapie, psychomotore therapie, sommige inzichtgevende psychotherapieën en het off-label voorschrijven van medicijnen. Toch vormen deze interventies een belangrijk onderdeel van het huidige reguliere behandelaanbod. Het lijkt er soms op dat de psychiatrie daar minder kritisch over is dan over complementaire en alternatieve geneeswijzen. En dat terwijl sommige van die aanvullende methoden inmiddels een behoorlijk niveau van bewijsvoering hebben behaald.’
Aan het woord is Rogier Hoenders, psychiater bij het Centrum voor Integrale Psychiatrie van ggz-instelling Welnis/Lentis in Groningen. De integrale psychiatrie bekijkt in hoeverre naast reguliere methoden ook complementaire en alternatieve geneeswijzen (CAG) een rol kunnen spelen in de behandeling van psychiatrische patiënten (zie kader). Voorbeelden van CAG’s zijn kruiden en voedingssupplementen, sport en meditatie. Toepassing van CAG vindt plaats op basis van onderzoek naar veiligheid en effectiviteit. Hoenders participeert in dit onderzoek, en werkt daarnaast op de polikliniek.
……………………………………………………………………………………………
CAG-protocol
‘De schattingen lopen uiteen, maar volgens sommige onderzoekers is slechts 20 tot 40 procent van de reguliere interventies binnen de geneeskunde onderbouwd door goed wetenschappelijk onderzoek’, vertelt Hoenders. ‘Daarmee wordt bedoeld dat er meer dan twee goed opgezette randomized controlled trials zijn met een significant resultaat boven placeboniveau. Nu zijn er ook bepaalde complementaire geneeswijzen die voldoen aan een dergelijk niveau van bewijsvoering. Alleen ligt het percentage lager.’
Niet iedereen is echter daarvan op de hoogte. Volgens Hoenders leeft de aanname dat regulier synoniem is aan ‘wetenschappelijk bewezen’ en alternatief of complementair voor ‘niet bewezen’. Om iets aan dat ingesleten beeld te doen, heeft hij samen met collega’s een CAG-protocol ontwikkeld; een stroomdiagram voor de behandeling van psychiatrische patiënten waarin zowel reguliere methoden als CAG’s zijn opgenomen. Ze hebben dit protocol ook ter publicatie aangeboden aan een wetenschappelijk tijdschrift. Het voornaamste doel dat de psychiaters met het protocol hopen te bereiken, is dat alle behandelwijzen volgens dezelfde criteria worden beoordeeld, ongeacht of ze bekendstaan als regulier, complementair of alternatief. Daarnaast hopen de auteurs een discussie over implementatie van CAG op gang te brengen binnen de beroepsgroep.
………………………………………………………………………………
‘Kortom: je moet met meer en nettere bewijsvoering komen dan normaal om iets geaccepteerd te krijgen dat alternatief heet’, aldus Hoenders.”
woensdag 13 juni 2012 om 16:42
En vandaag in de Volkskrant een artikel over het beperkte nut van antidepressiva. Wat de wetenschap al jaren weet dringt nu ook door tot de arts aldus het artikel. (Na jaren…. beetje laat).
Niet alleen dat wordt besproken, ook het placebo effect van deze reguliere medicatie en de enorme invloed van de farmaceutische industrie: “De beeldvorming is jarenlang beïnvloed door trucs, zegt Marcus Huibers, hoogleraar empirisch gestuurde psychotherapie aan de Universiteit van Maastricht, gespecialiseerd in depressies. Het gros van de onderzoeken naar antidepressiva wordt rechtstreeks gefinancierd door de farmaceutische industrie. ‘Alleen de positieve studies worden gepubliceerd, negatieve verdwijnen vaak in de la’ zegt Huibers.
Dat levert geen enkel probleem op: de Amerikaanse toezichthouder van farmaceuten verlangt slechts twee studies die de positieve werking aantonen, ongeacht het aantal negatieve. Huibers: ‘Met 18 negatieve en 2 positieve publicaties wordt een medicijn gewoon geregistreerd.””
Lekker vertrouwen wekkend als op die manier wordt omgegaan met de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek voor reguliere medicatie.
Niet alleen dat wordt besproken, ook het placebo effect van deze reguliere medicatie en de enorme invloed van de farmaceutische industrie: “De beeldvorming is jarenlang beïnvloed door trucs, zegt Marcus Huibers, hoogleraar empirisch gestuurde psychotherapie aan de Universiteit van Maastricht, gespecialiseerd in depressies. Het gros van de onderzoeken naar antidepressiva wordt rechtstreeks gefinancierd door de farmaceutische industrie. ‘Alleen de positieve studies worden gepubliceerd, negatieve verdwijnen vaak in de la’ zegt Huibers.
Dat levert geen enkel probleem op: de Amerikaanse toezichthouder van farmaceuten verlangt slechts twee studies die de positieve werking aantonen, ongeacht het aantal negatieve. Huibers: ‘Met 18 negatieve en 2 positieve publicaties wordt een medicijn gewoon geregistreerd.””
Lekker vertrouwen wekkend als op die manier wordt omgegaan met de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek voor reguliere medicatie.
woensdag 13 juni 2012 om 16:57
Interessante artikelen van Laure. Ook hierin wordt duidelijk dat verschillende psychiaters een verschillende visie hebben. Er zijn duidelijk voor- en tegenargumenten.
Ik ben voor de mogelijkheid tot verder onderzoeken wat CAG kan betekenen in de reguliere zorg. Omdat ik in de praktijk zie wat de effecten in (meerdere) individuele gevallen kunnen zijn. Een kritische blik tot de wetenschappelijke onderzoeken lijkt me ook noodzakelijk. Het is door zulk soort artikelen als over antidepressiva dat ik niet klakkeloos aanneem wat de wetenschap bewijst of afwijst.
Het is niet wetenschappelijk verantwoord om af te gaan op ervaringen van therapeuten en cliënten, maar als er positieve effecten blijken die met andere methodes uitbleven, ken ik die ervaringen wel een grote waarde toe.
Ik ben voor de mogelijkheid tot verder onderzoeken wat CAG kan betekenen in de reguliere zorg. Omdat ik in de praktijk zie wat de effecten in (meerdere) individuele gevallen kunnen zijn. Een kritische blik tot de wetenschappelijke onderzoeken lijkt me ook noodzakelijk. Het is door zulk soort artikelen als over antidepressiva dat ik niet klakkeloos aanneem wat de wetenschap bewijst of afwijst.
Het is niet wetenschappelijk verantwoord om af te gaan op ervaringen van therapeuten en cliënten, maar als er positieve effecten blijken die met andere methodes uitbleven, ken ik die ervaringen wel een grote waarde toe.
woensdag 13 juni 2012 om 18:40
N.a.v. het artikel van Laure: Ik haal nog maar 's het boek van Dick Swaab aan 'Wij zijn ons brein'. Daarin staat ook dat onderzocht is dat van de 900.000 (!!) Nederlanders die antidepressiva slikken, er maar een heel klein aantal is dat werkelijk die bepaalde neurotransmitter tekort komt waarvoor een antidepressivum zou kunnen zorgen.
Dus hoe 'wetenschappelijk' dit ook moge zijn, het zegt net zoveel als een alternatief therapeut blijkbaar: als je gehoord wordt, als je systeem denkt dat het werkt, dan werkt het ook. En het is dan niet zo dat je jezélf met een placebo voor de gek houdt, maar dat je lichaam/je systeem ook daadwerkelijk van binnen anders reacties geeft, meetbaar!
Dus hoe 'wetenschappelijk' dit ook moge zijn, het zegt net zoveel als een alternatief therapeut blijkbaar: als je gehoord wordt, als je systeem denkt dat het werkt, dan werkt het ook. En het is dan niet zo dat je jezélf met een placebo voor de gek houdt, maar dat je lichaam/je systeem ook daadwerkelijk van binnen anders reacties geeft, meetbaar!
