Entertainment
alle pijlers
Jeroen Jeroen Holland Doc
zaterdag 9 juni 2012 om 22:38
Zijn er meer mensen die erg onder de indruk waren van deze documentaire?
korte samenvatting:
"Documentaire Regisseurs Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch volgen gedurende vier maanden het leven van de 15-jarige verstandelijk gehandicapte Jeroen, zijn moeder Anita en zijn vaste begeleider Kevin."
Hij werd do 31 mei uitgezonden, maar ik kijk em nu nog een keertje in de herhaling op uitzending gemist. Vooral de manier waarop Kevin zijn vaste begeleider met hem omgaat vond ik erg bijzonder. Daarnaast is er geen commentaarstem wat de documentaire heel intiem maakt.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1261456
korte samenvatting:
"Documentaire Regisseurs Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch volgen gedurende vier maanden het leven van de 15-jarige verstandelijk gehandicapte Jeroen, zijn moeder Anita en zijn vaste begeleider Kevin."
Hij werd do 31 mei uitgezonden, maar ik kijk em nu nog een keertje in de herhaling op uitzending gemist. Vooral de manier waarop Kevin zijn vaste begeleider met hem omgaat vond ik erg bijzonder. Daarnaast is er geen commentaarstem wat de documentaire heel intiem maakt.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1261456
zaterdag 9 juni 2012 om 22:45
Ik vond de documentaire heel indrukwekkend. Jeroen is een (soms stoute) kleuter in een lang lichaam met enorme arme en benen en Kevin een zeer warme en betrokken proffesional.
Ik snap goed dat je deze documentaire nog een keer gaat kijken, ik ga dat een andere keer ook nog eens doen.
Ik snap goed dat je deze documentaire nog een keer gaat kijken, ik ga dat een andere keer ook nog eens doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 9 juni 2012 om 22:46
quote:ZaraZara100 schreef op 09 juni 2012 @ 22:43:
Heel heftig als ze een paar minuten real time filmen hoe Jeroen met z'n moeder op de bus wachten. Honderden keren 'laat de tafel maar staan', etc.
Aan het eind van de docu lees je dat Jeroen nu voltijds elders wordt verzorgd en dus niet meer thuis slaapt.Hoe moeilijk ook, ik denk wel dat dat het beste voor hem is. Vond dat een heel frapant stukje wat je hier aanhaalt namelijk. Je zag dat moeder en jeroen in een soort cirkel zaten waarbij ze bijelkaar "probleemgedrag" triggerden.
Heel heftig als ze een paar minuten real time filmen hoe Jeroen met z'n moeder op de bus wachten. Honderden keren 'laat de tafel maar staan', etc.
Aan het eind van de docu lees je dat Jeroen nu voltijds elders wordt verzorgd en dus niet meer thuis slaapt.Hoe moeilijk ook, ik denk wel dat dat het beste voor hem is. Vond dat een heel frapant stukje wat je hier aanhaalt namelijk. Je zag dat moeder en jeroen in een soort cirkel zaten waarbij ze bijelkaar "probleemgedrag" triggerden.
zaterdag 9 juni 2012 om 23:02
quote:Enn schreef op 09 juni 2012 @ 22:45:
Jeroen is een (soms stoute) kleuter in een lang lichaam met enorme arme en benen en Kevin een zeer warme en betrokken proffesional.
Ik vond het ook indrukwekkend, maar een kleuter in een lang lichaam was hij niet. Hij is enorm autistisch, niet te vergelijken met een gewone kleuter.
Ik ben het eens met nellaaa, moeder en zoon triggeren elkaars gedrag. Moeder liet zich slaan, maar zelfs door een kind met autisme is dit niet aanvaardbaar! Hier moet ze eigenlijk iets mee. Moeilijk, want in het kleine huisje is wellicht geen mogelijkheid voor een separatie. Want uit de documentaire blijkt dat hij daar wel baat bij heeft. Fijn voor allebei dat hij nu gespecialiseerde hulp krijgt.
Heel veel respect voor de moeder van Jeroen. Fijn voor haar dat ze deze zorg uit handen heeft kunnen geven.
Begeleider Kevin doet precies wat hij moet doen als begeleider van deze autistische jongen. Prima werk!
Jeroen is een (soms stoute) kleuter in een lang lichaam met enorme arme en benen en Kevin een zeer warme en betrokken proffesional.
Ik vond het ook indrukwekkend, maar een kleuter in een lang lichaam was hij niet. Hij is enorm autistisch, niet te vergelijken met een gewone kleuter.
Ik ben het eens met nellaaa, moeder en zoon triggeren elkaars gedrag. Moeder liet zich slaan, maar zelfs door een kind met autisme is dit niet aanvaardbaar! Hier moet ze eigenlijk iets mee. Moeilijk, want in het kleine huisje is wellicht geen mogelijkheid voor een separatie. Want uit de documentaire blijkt dat hij daar wel baat bij heeft. Fijn voor allebei dat hij nu gespecialiseerde hulp krijgt.
Heel veel respect voor de moeder van Jeroen. Fijn voor haar dat ze deze zorg uit handen heeft kunnen geven.
Begeleider Kevin doet precies wat hij moet doen als begeleider van deze autistische jongen. Prima werk!
zondag 10 juni 2012 om 00:23
quote:borderwalk schreef op 09 juni 2012 @ 22:44:
Ik ben een beetje bang voor het lot van Jeroen als hij ouder wordt en niet meer zo'n gespierde spijker is, maar een boom van een vent, sterker dan zijn begeleiders en moeder.
ik werk met vergelijkbare mensen en eigenlijk gaat het best goed met ze, zolang er begeleiding is die hun begrijpt en voorbij de agressie kan kijken.
Mooie docu btw.
Ik ben een beetje bang voor het lot van Jeroen als hij ouder wordt en niet meer zo'n gespierde spijker is, maar een boom van een vent, sterker dan zijn begeleiders en moeder.
ik werk met vergelijkbare mensen en eigenlijk gaat het best goed met ze, zolang er begeleiding is die hun begrijpt en voorbij de agressie kan kijken.
Mooie docu btw.
zondag 10 juni 2012 om 01:18
Ik heb hem net ook zitten kijken. Ik dacht dat ik redelijk kon inschatten hoe het zou zijn, maar ik ben toch behoorlijk geschokt. Wat een geduld moet je hebben!
Wat ik me afvroeg is waarom hij continu maar de grenzen zoekt en er overheen gaat? Dit hoort toch niet specifiek bij autisme? Is dat zoeken naar veiligheid: kijken of de grenzen nog steeds hetzelfde zijn? Of het is een combi van autisme en zijn verstandelijk vermogen wat uitmond in frustratie?
Wat ik me afvroeg is waarom hij continu maar de grenzen zoekt en er overheen gaat? Dit hoort toch niet specifiek bij autisme? Is dat zoeken naar veiligheid: kijken of de grenzen nog steeds hetzelfde zijn? Of het is een combi van autisme en zijn verstandelijk vermogen wat uitmond in frustratie?
zondag 10 juni 2012 om 01:55
Ik werk ook met autistische kinderen en ik vond juist dat ze hem te veel ruimte gaven voor negatief gedrag. Zowel moeder als kevin. Geduld is zeker belangrijk, maar negatief gedrag werd te veel genegeerd en hij werd weinig gecorrigeerd.. Jeroen krijgt weinig signalen dat zijn gedrag niet ok is en er werden geen grenzen gesteld. Waarom moet hij niet zelf opruimen wat hij weg gooit? Waarom wordt hij beloond (in de tuin) voor negatief gedrag? Wat is de oorzaak van zijn negatieve gedrag. Opvallend was dat er vaak vragen van hem vooraf gingen aan het negatieve gedrag. Dingen zijn onduidelijk voor hem, zij laten hem zelf het antwoord geven, maar miss geeft die onduidelijkheid wel onrust/spanning? Ook het naakt voor een raam staan vond ik niet kunnen.
Maar goed, de beste stuurlui ... Er was te weinig achtergrondinformatie om hier iets over te zeggen, maar dat waren wel de dingen die mij opvielen.
Overigens absoluut respect voor moeder en kevin. Ik weet hoe zwaar en frustrerend het kan zijn.
Maar goed, de beste stuurlui ... Er was te weinig achtergrondinformatie om hier iets over te zeggen, maar dat waren wel de dingen die mij opvielen.
Overigens absoluut respect voor moeder en kevin. Ik weet hoe zwaar en frustrerend het kan zijn.
zondag 10 juni 2012 om 10:25
quote:Starshine schreef op 10 juni 2012 @ 00:23:
[...]
voorbij de agressie kan kijken.
Bedoel je dat je die agressie niet persoonlijk opvat en dit dus ook niet de boventoon laat voeren? Dan begrijp ik wat je bedoelt. Een buurman die agressief naar mij uithaalt heeft het bij mij verbruid. Een kind in mijn groep niet...nooit.
Maar je kunt niet voorbij de agressie kijken door het te negeren. Net als Maayke vind ik dat de agressie van Jeroen te veel werd genegeerd.
[...]
voorbij de agressie kan kijken.
Bedoel je dat je die agressie niet persoonlijk opvat en dit dus ook niet de boventoon laat voeren? Dan begrijp ik wat je bedoelt. Een buurman die agressief naar mij uithaalt heeft het bij mij verbruid. Een kind in mijn groep niet...nooit.
Maar je kunt niet voorbij de agressie kijken door het te negeren. Net als Maayke vind ik dat de agressie van Jeroen te veel werd genegeerd.
zondag 10 juni 2012 om 10:35
Ik vond juist dat er vooral door de moeder teveel aandacht werd gegeven aan het negatieve gedrag wat Jeroen vertoonde. Ik ben zelf groot voorstander van aandacht geven aan positief gedrag en negatief gedrag negeren. Anders kom je in een situatie terecht waar steeds meer negatief gedrag ontstaat omdat dat aandacht krijgt. Ik vond dat je dat heel duidelijk zag toen Jeroen en moeder op de schoolbus aan het wachten waren. Elke keer als Jeroen ook maar een vinger uitstak naar haar of naar de tafel kreeg hij meteen een ''nee, niet doen''. Naar mate zij vaker nee zei werd hij steeds vervelender. Terwijl je dat bij de aanpak van Kevin veel minder zag. Daar was hij een stuk rustiger.
zondag 10 juni 2012 om 10:37
Daar ben ik het ook mee eens. Ik heb zelf een autistisch kind, weliswaar bij lange na zo ernstig niet als Jeroen, maar ons is als ouders geleerd om je grenzen uiterst strikt te stellen en daar ook nooit van af te wijken. Agressie is uit den boze, daar wordt onmiddelijk paal en perk aan gesteld en juist niet genegeerd.
Ik werd plaatsvervangend doodmoe en gefrustreerd toen ik de documentaire zag. Ik zou het niet kunnen, die agressie, het schoppen en het slaan, het voortdurend negatieve gedrag zo lijdzaam over me heen te laten gaan zonder een grens te trekken.
Ik werd plaatsvervangend doodmoe en gefrustreerd toen ik de documentaire zag. Ik zou het niet kunnen, die agressie, het schoppen en het slaan, het voortdurend negatieve gedrag zo lijdzaam over me heen te laten gaan zonder een grens te trekken.
zondag 10 juni 2012 om 13:29
quote:jacky12 schreef op 10 juni 2012 @ 10:25:
[...]
Bedoel je dat je die agressie niet persoonlijk opvat en dit dus ook niet de boventoon laat voeren? Dan begrijp ik wat je bedoelt. Een buurman die agressief naar mij uithaalt heeft het bij mij verbruid. Een kind in mijn groep niet...nooit.
ja dat bedoel ik. Zo'n jongen als Jeroen slaat (bv) niet omdat hij jou pijn wil doen, maar omdat hij zijn veiligheid kwijt is. Het is inderdaad niet persoonlijk bedoeld.
Maar je kunt niet voorbij de agressie kijken door het te negeren. Net als Maayke vind ik dat de agressie van Jeroen te veel werd genegeerd.Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest de hele docu af te kijken, ben helaas nog maar tot de eerste 15 minuten gekomen.
[...]
Bedoel je dat je die agressie niet persoonlijk opvat en dit dus ook niet de boventoon laat voeren? Dan begrijp ik wat je bedoelt. Een buurman die agressief naar mij uithaalt heeft het bij mij verbruid. Een kind in mijn groep niet...nooit.
ja dat bedoel ik. Zo'n jongen als Jeroen slaat (bv) niet omdat hij jou pijn wil doen, maar omdat hij zijn veiligheid kwijt is. Het is inderdaad niet persoonlijk bedoeld.
Maar je kunt niet voorbij de agressie kijken door het te negeren. Net als Maayke vind ik dat de agressie van Jeroen te veel werd genegeerd.Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest de hele docu af te kijken, ben helaas nog maar tot de eerste 15 minuten gekomen.
zondag 10 juni 2012 om 13:48
quote:nellaaa schreef op 10 juni 2012 @ 10:35:
Ik ben zelf groot voorstander van aandacht geven aan positief gedrag en negatief gedrag negeren. Anders kom je in een situatie terecht waar steeds meer negatief gedrag ontstaat omdat dat aandacht krijgt. Precies. Maar bij een kind met autisme is het nog belangrijker om duidelijk een grens aan te geven. Slaan doen we niet! Dat kan je niet negeren.
Ik ben zelf groot voorstander van aandacht geven aan positief gedrag en negatief gedrag negeren. Anders kom je in een situatie terecht waar steeds meer negatief gedrag ontstaat omdat dat aandacht krijgt. Precies. Maar bij een kind met autisme is het nog belangrijker om duidelijk een grens aan te geven. Slaan doen we niet! Dat kan je niet negeren.
zondag 10 juni 2012 om 13:53
quote:jacky12 schreef op 10 juni 2012 @ 13:48:
[...]
Precies. Maar bij een kind met autisme is het nog belangrijker om duidelijk een grens aan te geven. Slaan doen we niet! Dat kan je niet negeren.Mee eens dat slaan niet kan, maar dan moet je wel op een effectieve en efficiente manier corrigeren. Daar was hier absoluut geen sprake van. Er werd alleen maar "nee, niet doen!" geroepen. Dat werkt echt niet.
[...]
Precies. Maar bij een kind met autisme is het nog belangrijker om duidelijk een grens aan te geven. Slaan doen we niet! Dat kan je niet negeren.Mee eens dat slaan niet kan, maar dan moet je wel op een effectieve en efficiente manier corrigeren. Daar was hier absoluut geen sprake van. Er werd alleen maar "nee, niet doen!" geroepen. Dat werkt echt niet.
zondag 10 juni 2012 om 13:54
Maar je kan negatief gedrag op verschillende manieren ombuigen.
- Corrigeren, dus steeds 'nee' zeggen.
- afleiden, bv als hij naar je slaat zijn hand opvangen met een high five of de hand schudden
- zacht corrigeren, als hij je slaat zeggen: doe maar zachtjes (aaien bv), of 'geef mij maar een hand'.
- goed observeren zodat je het al aan ziet komen voordat hij gaat slaan en van te voren al afleiden.
-Heel goed weten hoeveel spanning je kind/cliënt al heeft opgebouwd en de spanning al af laten nemen voordat het escaleert.
Die laatste twee vergen vele van ouders/begeleiding want je moet constant je voelsprieten uit hebben staan en elke situatie voor zijn. Lukt dus lang niet altijd, door onverwachte dingen, bv er staat fietsen op het programma en de fiets heeft een lekke band. Of je bent gewoon niet altijd alert genoeg, helaas.
- Corrigeren, dus steeds 'nee' zeggen.
- afleiden, bv als hij naar je slaat zijn hand opvangen met een high five of de hand schudden
- zacht corrigeren, als hij je slaat zeggen: doe maar zachtjes (aaien bv), of 'geef mij maar een hand'.
- goed observeren zodat je het al aan ziet komen voordat hij gaat slaan en van te voren al afleiden.
-Heel goed weten hoeveel spanning je kind/cliënt al heeft opgebouwd en de spanning al af laten nemen voordat het escaleert.
Die laatste twee vergen vele van ouders/begeleiding want je moet constant je voelsprieten uit hebben staan en elke situatie voor zijn. Lukt dus lang niet altijd, door onverwachte dingen, bv er staat fietsen op het programma en de fiets heeft een lekke band. Of je bent gewoon niet altijd alert genoeg, helaas.
