Entertainment
alle pijlers
Levenslang met dwang
maandag 16 maart 2015 om 21:00
quote:upperclass schreef op 16 maart 2015 @ 20:57:
Bij ons heeft de angst ook geen echte oorzaak maar zij moest toch iets slikken met de kleur geel? Wat ik wel raar blijf vinden, heeft die moeder echt niet gezien dat het zo erg is? Dit valt toch op? De kleur geel is overal.
O, ik weet eigenlijk niet waarom zij dat heeft.
Ik vind het ook héél vreemd dat die moeder dat niet doorhad!
Bij ons heeft de angst ook geen echte oorzaak maar zij moest toch iets slikken met de kleur geel? Wat ik wel raar blijf vinden, heeft die moeder echt niet gezien dat het zo erg is? Dit valt toch op? De kleur geel is overal.
O, ik weet eigenlijk niet waarom zij dat heeft.
Ik vind het ook héél vreemd dat die moeder dat niet doorhad!
maandag 16 maart 2015 om 21:13
quote:rosanna08 schreef op 16 maart 2015 @ 21:01:
ik vind het fascinerend hoe mensen zoiets ontwikkelen Misschien lullig maar ik vraag me dan altijd af of dit soort ziektes ook voorkomen bij mensen in ontwikkelingslanden. Het lijkt een beetje een 'luxe-probleem' (niet letterlijk nemen, ik kan geen goeie benaming verzinnen), niet tegen de kleur geel kunnen. Of klinkt dit heel gemeen? Ik voel echt mee met die mensen in dit programma hoor, het lijkt me vre-se-lijk om zo te moeten leven. Maar ik kan me er zo weinig bij voorstellen...
ik vind het fascinerend hoe mensen zoiets ontwikkelen Misschien lullig maar ik vraag me dan altijd af of dit soort ziektes ook voorkomen bij mensen in ontwikkelingslanden. Het lijkt een beetje een 'luxe-probleem' (niet letterlijk nemen, ik kan geen goeie benaming verzinnen), niet tegen de kleur geel kunnen. Of klinkt dit heel gemeen? Ik voel echt mee met die mensen in dit programma hoor, het lijkt me vre-se-lijk om zo te moeten leven. Maar ik kan me er zo weinig bij voorstellen...
maandag 16 maart 2015 om 21:16
quote:zaina schreef op 16 maart 2015 @ 21:13:
[...]
Misschien lullig maar ik vraag me dan altijd af of dit soort ziektes ook voorkomen bij mensen in ontwikkelingslanden. Het lijkt een beetje een 'luxe-probleem' (niet letterlijk nemen, ik kan geen goeie benaming verzinnen), niet tegen de kleur geel kunnen. Of klinkt dit heel gemeen? Ik voel echt mee met die mensen in dit programma hoor, het lijkt me vre-se-lijk om zo te moeten leven. Maar ik kan me er zo weinig bij voorstellen... ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar er zijn zoveel dingen waar ik geen last van heb en anderen wel. Net als dat ik zelf last heb van dingen waar een ander zich weer niks bij voor kan stellen.
En ik word een beetje moe van die eeuwige vergelijking met ontwikkelingslanden. We leven hier en niet daar. Wij hebben weer geen last van dingen die daar aan de orde van de dag zijn.
[...]
Misschien lullig maar ik vraag me dan altijd af of dit soort ziektes ook voorkomen bij mensen in ontwikkelingslanden. Het lijkt een beetje een 'luxe-probleem' (niet letterlijk nemen, ik kan geen goeie benaming verzinnen), niet tegen de kleur geel kunnen. Of klinkt dit heel gemeen? Ik voel echt mee met die mensen in dit programma hoor, het lijkt me vre-se-lijk om zo te moeten leven. Maar ik kan me er zo weinig bij voorstellen... ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar er zijn zoveel dingen waar ik geen last van heb en anderen wel. Net als dat ik zelf last heb van dingen waar een ander zich weer niks bij voor kan stellen.
En ik word een beetje moe van die eeuwige vergelijking met ontwikkelingslanden. We leven hier en niet daar. Wij hebben weer geen last van dingen die daar aan de orde van de dag zijn.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 16 maart 2015 om 22:02
quote:rosanna08 schreef op 16 maart 2015 @ 21:16:
[...]
ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar er zijn zoveel dingen waar ik geen last van heb en anderen wel. Net als dat ik zelf last heb van dingen waar een ander zich weer niks bij voor kan stellen.
En ik word een beetje moe van die eeuwige vergelijking met ontwikkelingslanden. We leven hier en niet daar. Wij hebben weer geen last van dingen die daar aan de orde van de dag zijn.
Ja word je daar moe van? Ik vind dat wel interessant om over na te denken. Ik zou zeggen dat ziektes gewoon menselijk zijn en iedereen kunnen overkomen, maar misschien werkt het met psychische ziektes een beetje anders en is de omgeving veel meer een factor. Maar dat weet ik niet want ik heb er nooit onderzoeken of zo over gelezen, vandaar dat ik het me afvraag.
Maar verder vind ik het een mooi programma. Jan Kooijman vind ik super irritant bij programma's als everybody dance now en so you think you can dance (weet niet waarom, kan de vinger er niet echt op leggen), maar dit doet hij echt goed. Beter dan Dennis bij bizarre eters vind ik. Die doet er toch allemaal een beetje te lacherig over. Tuurlijk is de insteek een beetje 'op z'n BNNs' met humor naar een probleem kijken, maar van Dennis krijg ik soms een plaatsvervangendschaamtegevoel. Jan daarentegen, niets op aan te merken
[...]
ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar er zijn zoveel dingen waar ik geen last van heb en anderen wel. Net als dat ik zelf last heb van dingen waar een ander zich weer niks bij voor kan stellen.
En ik word een beetje moe van die eeuwige vergelijking met ontwikkelingslanden. We leven hier en niet daar. Wij hebben weer geen last van dingen die daar aan de orde van de dag zijn.
Ja word je daar moe van? Ik vind dat wel interessant om over na te denken. Ik zou zeggen dat ziektes gewoon menselijk zijn en iedereen kunnen overkomen, maar misschien werkt het met psychische ziektes een beetje anders en is de omgeving veel meer een factor. Maar dat weet ik niet want ik heb er nooit onderzoeken of zo over gelezen, vandaar dat ik het me afvraag.
Maar verder vind ik het een mooi programma. Jan Kooijman vind ik super irritant bij programma's als everybody dance now en so you think you can dance (weet niet waarom, kan de vinger er niet echt op leggen), maar dit doet hij echt goed. Beter dan Dennis bij bizarre eters vind ik. Die doet er toch allemaal een beetje te lacherig over. Tuurlijk is de insteek een beetje 'op z'n BNNs' met humor naar een probleem kijken, maar van Dennis krijg ik soms een plaatsvervangendschaamtegevoel. Jan daarentegen, niets op aan te merken
