Entertainment
alle pijlers
Naa...wat een stom Viva-verhaal!
woensdag 14 oktober 2009 om 17:51
Efkes horen of anderen het 'Aan Viva Verteld' in de laatste Viva ook zo idioot vonden....normaal gesproken zijn dat zeer heftige, lezenswaardige verhalen over allerhande ergs...en nu? Nu gaat het over een vrouw die....zwanger werd! Serieus! Ik heb met open mond zitten lezen met het gevoel 'en NU komt er iets bijzonders'...maar dat bleef uit! Naja, niets wat m'n dag verpest ofzo, maar ik vind de Viva de laatste tijd sowieso een beetje raar worden. Het lijkt of ze niet zo goed richting kunnen kiezen. Met als dieptepunt die Free Arie-posteractie van laatst (nooit geen ene poster achter een raam gezien....)Okee, waren er meer mensen die dit laatste Viva-verhaal echt te achterlijk voor woorden vonden?
't Is al met al een heel gedoe
donderdag 15 oktober 2009 om 16:42
Haha wat een vreselijk saai verhaal! Het origineel dus.. Wel een leuk topic dit.. Dus hierbij mijn bijdrage.
Vorige stukje was:
Ik wilde eigenlijk nog even wachten en twijfelde erg over wat een goed moment zou zijn om zwanger te worden. Mentaal was ik al aan het moederschap toe, maar toch durfde ik die stap niet te nemen. Ik wilde mezelf eerst in mijn nieuwe baan bewijzen en iets hebben neergezet voordat ik met zwangerschapsverlof zou moeten. In deze crisistijden verlang je toch naar zekerheid, zeker omdat Erik in september de lerarenopleiding wil gaan volgen en dan minder kan werken. Aan de andere kant kan het lang duren voordat je zwwanger wordt. Voor hetzelfde geld zou het nog drie jaar duren. Dan zou ik al 33 zijn, nog ouder dan toen mijn moeder mij kreeg. Erik vond dat we niet te lang moesten wachten. "Er is in principe altijd wel een reden te bedenken om het niet te doen", zei hij. En: "straks ben je gewend aan je nieuwe baan en dan krijg je misshien wel een andere functie". Hij had gelijk en ondertussen werd ik er niet jonger op. Op een avond in november waren we met mijn oom en tante naar een klassiek concert geweest. Het was gezellig en we hadden wat champagne gedronken. Erik en ik fietsten in een vrolijke bui naar huis. Het leek mij een goede avond om het te proberen. Tot dat moment vreeen Erik en ik met condoom, want ik was al een half jaar gestopt met de pil. Daar stop ik wel vaker een tijdje mee, want mijn emoties worden er behoorlijk door afgevlakt. Twee weken na die avond dacht ik eigenlijk al dat ik zwanger was. Normaal gesproken heb ik rug en hoofdpijn als ik ongesteld moet worden en ben ik emotioneel. Nu niet. Maar ik had wel heel gevoelige borsten en ik was drie dagen over rijd.
Is geworden:
Ik wilde eigenlijk nog even wachten en twijfelde erg over wat een goed moment zou zijn om een puppy te nemen. Mentaal was ik wel echt aan zo’n schattig beestje toe, maar toch durfde ik die stap niet te nemen. Ik wilde mezelf eerst in mijn nieuwe baan bewijzen en iets hebben neergezet voordat ik op puppycursus zou moeten. In deze crisistijden verlang je toch naar zekerheid, zeker omdat Erik in september de vuilnismannen-opleiding wil gaan volgen en dan minder kan werken. Aan de andere kant kan het lang duren voordat je de geschikte hond hebt gevonden. Voor hetzelfde geld zou het nog drie jaar duren. Dan zou ik al 33 zijn, nog ouder dan toen mijn vader en moeder hun hond kregen. Erik vond dat we niet te lang moesten wachten. "Er is in principe altijd wel een reden te bedenken om het niet te doen", zei hij. En: "straks ben je gewend aan je nieuwe baan en dan krijg je misschien wel een promotie tot General Manager Toilet". Hij had gelijk en ondertussen werd ik er niet jonger op. Op een avond in november waren we met mijn oom en tante naar het MegaPiratenfestijn geweest. Het was gezellig en we hadden ieder een vat bier op. Erik en ik fietsten dronken als een tierelier naar huis. Het leek mij een goede avond om ‘gewoon voor de gezelligheid’ een bezoekje te brengen aan het dierenasiel. Tot dat moment kwamen we niet in de buurt van het asiel in ons dorp, want ik was bang om in de verleiding te komen. Dat had ik wel vaker als ik onverhoopt toch in de buurt kwam, dan kreeg ik ineens de onweerstaanbare drang om het asiel binnen te rennen en de eerstedebeste hond mee te graaien. Twee uur later reden we weer verder naar huis met een valskijkende bulldog in mijn fietsmandje. Normaal gesproken drinken we altijd nog even gezellig een biertje na een avondje uit. Nu niet. De bulldog besprong me en gaf een beet in mijn gevoelige borsten, waar ik drie dagen later nog steeds erg veel pijn van had.
Vorige stukje was:
Ik wilde eigenlijk nog even wachten en twijfelde erg over wat een goed moment zou zijn om zwanger te worden. Mentaal was ik al aan het moederschap toe, maar toch durfde ik die stap niet te nemen. Ik wilde mezelf eerst in mijn nieuwe baan bewijzen en iets hebben neergezet voordat ik met zwangerschapsverlof zou moeten. In deze crisistijden verlang je toch naar zekerheid, zeker omdat Erik in september de lerarenopleiding wil gaan volgen en dan minder kan werken. Aan de andere kant kan het lang duren voordat je zwwanger wordt. Voor hetzelfde geld zou het nog drie jaar duren. Dan zou ik al 33 zijn, nog ouder dan toen mijn moeder mij kreeg. Erik vond dat we niet te lang moesten wachten. "Er is in principe altijd wel een reden te bedenken om het niet te doen", zei hij. En: "straks ben je gewend aan je nieuwe baan en dan krijg je misshien wel een andere functie". Hij had gelijk en ondertussen werd ik er niet jonger op. Op een avond in november waren we met mijn oom en tante naar een klassiek concert geweest. Het was gezellig en we hadden wat champagne gedronken. Erik en ik fietsten in een vrolijke bui naar huis. Het leek mij een goede avond om het te proberen. Tot dat moment vreeen Erik en ik met condoom, want ik was al een half jaar gestopt met de pil. Daar stop ik wel vaker een tijdje mee, want mijn emoties worden er behoorlijk door afgevlakt. Twee weken na die avond dacht ik eigenlijk al dat ik zwanger was. Normaal gesproken heb ik rug en hoofdpijn als ik ongesteld moet worden en ben ik emotioneel. Nu niet. Maar ik had wel heel gevoelige borsten en ik was drie dagen over rijd.
Is geworden:
Ik wilde eigenlijk nog even wachten en twijfelde erg over wat een goed moment zou zijn om een puppy te nemen. Mentaal was ik wel echt aan zo’n schattig beestje toe, maar toch durfde ik die stap niet te nemen. Ik wilde mezelf eerst in mijn nieuwe baan bewijzen en iets hebben neergezet voordat ik op puppycursus zou moeten. In deze crisistijden verlang je toch naar zekerheid, zeker omdat Erik in september de vuilnismannen-opleiding wil gaan volgen en dan minder kan werken. Aan de andere kant kan het lang duren voordat je de geschikte hond hebt gevonden. Voor hetzelfde geld zou het nog drie jaar duren. Dan zou ik al 33 zijn, nog ouder dan toen mijn vader en moeder hun hond kregen. Erik vond dat we niet te lang moesten wachten. "Er is in principe altijd wel een reden te bedenken om het niet te doen", zei hij. En: "straks ben je gewend aan je nieuwe baan en dan krijg je misschien wel een promotie tot General Manager Toilet". Hij had gelijk en ondertussen werd ik er niet jonger op. Op een avond in november waren we met mijn oom en tante naar het MegaPiratenfestijn geweest. Het was gezellig en we hadden ieder een vat bier op. Erik en ik fietsten dronken als een tierelier naar huis. Het leek mij een goede avond om ‘gewoon voor de gezelligheid’ een bezoekje te brengen aan het dierenasiel. Tot dat moment kwamen we niet in de buurt van het asiel in ons dorp, want ik was bang om in de verleiding te komen. Dat had ik wel vaker als ik onverhoopt toch in de buurt kwam, dan kreeg ik ineens de onweerstaanbare drang om het asiel binnen te rennen en de eerstedebeste hond mee te graaien. Twee uur later reden we weer verder naar huis met een valskijkende bulldog in mijn fietsmandje. Normaal gesproken drinken we altijd nog even gezellig een biertje na een avondje uit. Nu niet. De bulldog besprong me en gaf een beet in mijn gevoelige borsten, waar ik drie dagen later nog steeds erg veel pijn van had.
donderdag 15 oktober 2009 om 17:08
quote:twompie schreef op 14 oktober 2009 @ 21:19:
Vervolg viva verhaal van Marieke:
In die week deed ik om de dag een test. De eerste drie testen waxs er echter niets te zien. Dat vond ik erg frustrerend, want ik voelde gewoon dat er iets aan de hand was, ook al werd dat stomme strookje niet roze. De vierde keer was ik vroeg op en dacht: ik waag nog een poging. Ik heb Erik na de test meteen uit bed gesleurd om te kijken of hij het roze streepje ook zag. Erik was extatisch. Ook was hij een beetje in shock, want nu was het echt.
De zwangerschap heeft voor ons grote gevolgen. Ons huis is te klein met kind erbij. Daarom zijn we op zoek naar een koopwoning. We hoopten voor de bevalling te verhuizen, maar het lukte niet om een betalbare woning te vinden. Nu wordt het te krap tijd en we willen het niet overhaasten. Daarom bouwen we nu als noodoplossing een kinderkamer in de woonkamer.
De zwangerschap maakt het werk moeilijker. Ik heb een pittige functie. Het is niet boven mijn kunnen, maar ik moet er nog wel in groeien. Ik wil mezelf bewijzen en 200 procent geven, maar nu ik in mijn zevende maand, zit merk ik dat ik niet meer zo hard aan de slag kan als eerst. Ik werk minder over, soms zelfs een half uur minder of thuis. In het begin van de zwangerschap ben ik een tijdje heel erg misselijk geweest, de hele dag door. Ik zat groen en geel gekleurd achter mijn computer en kon me minder goed concentreren omdat ik bang was dat ik moest overgeven. Daarom had ik altijd plastic zakjes bij me. Het is gelukkig altijd goed gegaan, bevhalve een keer in een overvolle trein. Ik was doodziek en viel haast flauw. Ik leek wel een zombie. Ik stapte het volgende station duizelig de trein uit en ging bijna onderuit. Voorzichtig ben ik op een bankje gaan zitten en toen ben ik over mijn nek gegaan, niet in mijn zakje maar over de perronvloer. Het ergste was nog dat de trein niet wegreed, dus iedereen zat naar me te kijken Ik dacht wel: "Hoe ga ik dit in godsnaam volhouden?"Ik had toen nog geen idee hoe lang die misselijkheid zou duren en wat voor lichamelijke kwaaltjes er nog bij zouden komen.
WV
Dan nu hier mijn versie:
Twee dagen nadat we de hond hadden gehondnapt kreeg ik een vreemd voorgevoel. Ik zou toch niet zwanger zijn? Al zou dat natuurlijk wel kunnen na al die seks met Erik zonder voorbehoedsmiddelen...
Ik deed die dag twee tests en ze bleken beide positief te zijn! Ik liet te tests aan Erik zien en die was onzettend blij met het nieuws dat we in verwachting waren van een tweeling! Twee positieve tests, twee kindjes!
De zwangerschap heeft voor ons natuurlijk wel grote gevolgen, want waar laat je een bulldog, twee kindjes en de puppy's van de collega van Erik in een caravan??
Gelukkig kwam Erik met het geweldige idee om een tent aan de caravan vast te maken. Op die manier zouden de kindjes toch privacy hebben en voldoende frisse lucht krijgen. Twee vliegen in één klap!
Wat ook lastig is nu ik zwanger ben is mijn werk als toiletjuffrouw. Het valt niet meer om steeds met een dikke buik op te staan en toiletten schoon te maken. Ook kan ik nu niet meer achter de mensen die niet betalen aanhollen en zo loop ik veel inkomsten mis. Wat dan wel weer prettig is, is dat ik altijd een toilet in de buurt heb als ik moet overgeven.
Toch betwijfel ik ten zeerste of ik de zwangerschap wel ga volhouden... Lichamelijk is het erg zwaar en dan heb ik het nog niet eens over de stress die alle posters met onze bulldog op straat met zich meebrengen. Het asiel is er namelijk achter gekomen dat zij de hond missen en de hond wordt nu overal gezocht. Ik ben zo bang dat men erachter komt dat wij de hond hebben ontvoerd en dat we hem dan kwijt raken! Het is zo'n lief beest (zolang hij zijn muilkorf maar draagt)...
Vervolg viva verhaal van Marieke:
In die week deed ik om de dag een test. De eerste drie testen waxs er echter niets te zien. Dat vond ik erg frustrerend, want ik voelde gewoon dat er iets aan de hand was, ook al werd dat stomme strookje niet roze. De vierde keer was ik vroeg op en dacht: ik waag nog een poging. Ik heb Erik na de test meteen uit bed gesleurd om te kijken of hij het roze streepje ook zag. Erik was extatisch. Ook was hij een beetje in shock, want nu was het echt.
De zwangerschap heeft voor ons grote gevolgen. Ons huis is te klein met kind erbij. Daarom zijn we op zoek naar een koopwoning. We hoopten voor de bevalling te verhuizen, maar het lukte niet om een betalbare woning te vinden. Nu wordt het te krap tijd en we willen het niet overhaasten. Daarom bouwen we nu als noodoplossing een kinderkamer in de woonkamer.
De zwangerschap maakt het werk moeilijker. Ik heb een pittige functie. Het is niet boven mijn kunnen, maar ik moet er nog wel in groeien. Ik wil mezelf bewijzen en 200 procent geven, maar nu ik in mijn zevende maand, zit merk ik dat ik niet meer zo hard aan de slag kan als eerst. Ik werk minder over, soms zelfs een half uur minder of thuis. In het begin van de zwangerschap ben ik een tijdje heel erg misselijk geweest, de hele dag door. Ik zat groen en geel gekleurd achter mijn computer en kon me minder goed concentreren omdat ik bang was dat ik moest overgeven. Daarom had ik altijd plastic zakjes bij me. Het is gelukkig altijd goed gegaan, bevhalve een keer in een overvolle trein. Ik was doodziek en viel haast flauw. Ik leek wel een zombie. Ik stapte het volgende station duizelig de trein uit en ging bijna onderuit. Voorzichtig ben ik op een bankje gaan zitten en toen ben ik over mijn nek gegaan, niet in mijn zakje maar over de perronvloer. Het ergste was nog dat de trein niet wegreed, dus iedereen zat naar me te kijken Ik dacht wel: "Hoe ga ik dit in godsnaam volhouden?"Ik had toen nog geen idee hoe lang die misselijkheid zou duren en wat voor lichamelijke kwaaltjes er nog bij zouden komen.
WV
Dan nu hier mijn versie:
Twee dagen nadat we de hond hadden gehondnapt kreeg ik een vreemd voorgevoel. Ik zou toch niet zwanger zijn? Al zou dat natuurlijk wel kunnen na al die seks met Erik zonder voorbehoedsmiddelen...
Ik deed die dag twee tests en ze bleken beide positief te zijn! Ik liet te tests aan Erik zien en die was onzettend blij met het nieuws dat we in verwachting waren van een tweeling! Twee positieve tests, twee kindjes!
De zwangerschap heeft voor ons natuurlijk wel grote gevolgen, want waar laat je een bulldog, twee kindjes en de puppy's van de collega van Erik in een caravan??
Gelukkig kwam Erik met het geweldige idee om een tent aan de caravan vast te maken. Op die manier zouden de kindjes toch privacy hebben en voldoende frisse lucht krijgen. Twee vliegen in één klap!
Wat ook lastig is nu ik zwanger ben is mijn werk als toiletjuffrouw. Het valt niet meer om steeds met een dikke buik op te staan en toiletten schoon te maken. Ook kan ik nu niet meer achter de mensen die niet betalen aanhollen en zo loop ik veel inkomsten mis. Wat dan wel weer prettig is, is dat ik altijd een toilet in de buurt heb als ik moet overgeven.
Toch betwijfel ik ten zeerste of ik de zwangerschap wel ga volhouden... Lichamelijk is het erg zwaar en dan heb ik het nog niet eens over de stress die alle posters met onze bulldog op straat met zich meebrengen. Het asiel is er namelijk achter gekomen dat zij de hond missen en de hond wordt nu overal gezocht. Ik ben zo bang dat men erachter komt dat wij de hond hebben ontvoerd en dat we hem dan kwijt raken! Het is zo'n lief beest (zolang hij zijn muilkorf maar draagt)...
donderdag 15 oktober 2009 om 21:26
Een caafje van pluche lijkt me wel zo verstandig.
Hoeft ook niet gevoerd of verschoond te worden, want of dat met een IRL-exemplaar zal gaan gebeuren........
Hoewel je een zelfkleurcavia natuurlijk goed kunt afstemmen op je leuke Blokker-vaasjes en je LeenBakker-bankstel.
]
Caafje volgend jaar......................
Hoeft ook niet gevoerd of verschoond te worden, want of dat met een IRL-exemplaar zal gaan gebeuren........
Hoewel je een zelfkleurcavia natuurlijk goed kunt afstemmen op je leuke Blokker-vaasjes en je LeenBakker-bankstel.
]
Caafje volgend jaar......................
anoniem_24613 wijzigde dit bericht op 15-10-2009 21:27
Reden: plaatje deed het niet.
Reden: plaatje deed het niet.
% gewijzigd
donderdag 15 oktober 2009 om 22:45
Vervolg verhaal Marieke:
Mijn onzekerheid over de toekomst werd groter toen ik een functioneringsgesprek had. Ik was toen zes maanden zwanger. Hoewel mijn leidinggevende eerder had aangegeven dat hij er alles aan zou doen om ervoor te zorgen dat mijn contract wel verlengd zou worden, had hij nu een andere boodschap. "We zijn erg tevreden over je, maar ik kan je op dit moment eigenlijk niets garanderen", zei hij. "Ik weet nu nog niet welke projecten we volgend jaar gaan doen en hoeveel mensen we daar voor nodig hebben. We moeten in deze crisis immers ook voorzichtig zijn". Ik vond dat natuurlijk niet fijn omte horen, al had zijn terughoudendheid volgens mij meer te maken met de crisis dan met het feit dat ik zwanger was (uh... bedoeld ze/de schrijfster dat niet andersom??? dit was Twompie noot )
Die avond zat ik flink te piekeren. Ik vroeg me af of het allemaal wel goed zou komen. Mijn contract loopt af als mijn project is afgerond, wat betkent dat ik 1 januari '10 weer op straat kan staan. Dat zou echt heel lastig voor ons zijn. het begin van het jaar is nooit een goede tijd om te solliciteren. Wie weet hoe lang het duurt voordat je dan weer aan de slag kan? Ik heb ook geen idee hoe we dan een huis kunnen kopen. Ook kan Erik dan niet verder met zijn opleiding.
Ondanks alle onzekerheid heb ik geen spijt van mijn zwangerschap Ook niet wat de timing betreft. Ik ben ontzettend blij dat het in 1 keer gelukt is. Ik besef nu ook dat je niet alles van tevoren kunt regelen (twompienoot: wat een ontdekking!!!) wat ik vroeger wel dacht. Dat zal deels Eriks invloed op me zijn. Hij maakt zich minder snel druk om dingen en gaat ervan uit dat het allemaal wel goed komt. Dankzij hem kan ik dingen tegenwoordig makkelijker loslaten. Daarom ga ik van het gunstige scenario uit.
Mijn onzekerheid werd nog groter toen ik een functioneringsgesprek had. Ik was inmiddels 6 maanden zwanger. Hoewel de General Manager Toiletten eerder had aangegeven mij erg te waarderen in mijn functie, maar nu had hij een andere boodschap..."we zijn erg tevreden over je, maar de laatste missen we steeds flessen bleek en pompjes One-touch. Bovendien weten we niet of we volgend jaar de toiletgroepen op de herenafdeling gaan sluiten vanwege de kosten en hoeveel mensen er dan uit moeten. We moeten in deze crisistijd immmers ook voorzichtig zijn." Ik vond dat natuurlijk niet fijn om te horen en volgens mij had zijn terughoudendheid meer te maken met mijn zwnagerschap dan met de crisis en een paar flessen bleek.
Die avond zat ik flink te piekeren. Ik vroeg me af of het allemaal wel goed zou komen. Mijn contract zou aflopen als de Drie Dwaze Dagen voorbij zouden zijn en dat betekende dat ik in september op straat zou komen te staan. Dat zou echt heel lastig voor ons zijn. Eind zomer is sowieso geen goeie tijd om te solliciteren. wie weet hoe lang het duurt voordat je weer aan de slag kan? Ik had ook geen idee of we dan in aanmerking zouden komen voor een woonwagen op het kamp en kon Erik wel verder op de Garbage Academy?
Ondanks alle onzekerheid heb ik geen spijt van de ontvoerde boxer en mijn zwangerschap. Het asiel heeft ons de ontvoering vergeven en die zwangerschap bleek een schijnzwangerschap te zijn. Omdat ik toch wel een soort van gemis hierin ervoer, namen we een cavia.
Ik besef dat je niet alles van tevoren kunt regelen, wat ik vroeger wel dacht. Dat zal deels Eriks invloed zijn. Hij makat zich midner gauw druk om dingen en regelt anders wel een Joego om orde op zaken te stellen. Dankzij hem kan ik dingen makkelijker loslaten. Dankzij hem ga ik van het gunstige scenario uit.
Mijn onzekerheid over de toekomst werd groter toen ik een functioneringsgesprek had. Ik was toen zes maanden zwanger. Hoewel mijn leidinggevende eerder had aangegeven dat hij er alles aan zou doen om ervoor te zorgen dat mijn contract wel verlengd zou worden, had hij nu een andere boodschap. "We zijn erg tevreden over je, maar ik kan je op dit moment eigenlijk niets garanderen", zei hij. "Ik weet nu nog niet welke projecten we volgend jaar gaan doen en hoeveel mensen we daar voor nodig hebben. We moeten in deze crisis immers ook voorzichtig zijn". Ik vond dat natuurlijk niet fijn omte horen, al had zijn terughoudendheid volgens mij meer te maken met de crisis dan met het feit dat ik zwanger was (uh... bedoeld ze/de schrijfster dat niet andersom??? dit was Twompie noot )
Die avond zat ik flink te piekeren. Ik vroeg me af of het allemaal wel goed zou komen. Mijn contract loopt af als mijn project is afgerond, wat betkent dat ik 1 januari '10 weer op straat kan staan. Dat zou echt heel lastig voor ons zijn. het begin van het jaar is nooit een goede tijd om te solliciteren. Wie weet hoe lang het duurt voordat je dan weer aan de slag kan? Ik heb ook geen idee hoe we dan een huis kunnen kopen. Ook kan Erik dan niet verder met zijn opleiding.
Ondanks alle onzekerheid heb ik geen spijt van mijn zwangerschap Ook niet wat de timing betreft. Ik ben ontzettend blij dat het in 1 keer gelukt is. Ik besef nu ook dat je niet alles van tevoren kunt regelen (twompienoot: wat een ontdekking!!!) wat ik vroeger wel dacht. Dat zal deels Eriks invloed op me zijn. Hij maakt zich minder snel druk om dingen en gaat ervan uit dat het allemaal wel goed komt. Dankzij hem kan ik dingen tegenwoordig makkelijker loslaten. Daarom ga ik van het gunstige scenario uit.
Mijn onzekerheid werd nog groter toen ik een functioneringsgesprek had. Ik was inmiddels 6 maanden zwanger. Hoewel de General Manager Toiletten eerder had aangegeven mij erg te waarderen in mijn functie, maar nu had hij een andere boodschap..."we zijn erg tevreden over je, maar de laatste missen we steeds flessen bleek en pompjes One-touch. Bovendien weten we niet of we volgend jaar de toiletgroepen op de herenafdeling gaan sluiten vanwege de kosten en hoeveel mensen er dan uit moeten. We moeten in deze crisistijd immmers ook voorzichtig zijn." Ik vond dat natuurlijk niet fijn om te horen en volgens mij had zijn terughoudendheid meer te maken met mijn zwnagerschap dan met de crisis en een paar flessen bleek.
Die avond zat ik flink te piekeren. Ik vroeg me af of het allemaal wel goed zou komen. Mijn contract zou aflopen als de Drie Dwaze Dagen voorbij zouden zijn en dat betekende dat ik in september op straat zou komen te staan. Dat zou echt heel lastig voor ons zijn. Eind zomer is sowieso geen goeie tijd om te solliciteren. wie weet hoe lang het duurt voordat je weer aan de slag kan? Ik had ook geen idee of we dan in aanmerking zouden komen voor een woonwagen op het kamp en kon Erik wel verder op de Garbage Academy?
Ondanks alle onzekerheid heb ik geen spijt van de ontvoerde boxer en mijn zwangerschap. Het asiel heeft ons de ontvoering vergeven en die zwangerschap bleek een schijnzwangerschap te zijn. Omdat ik toch wel een soort van gemis hierin ervoer, namen we een cavia.
Ik besef dat je niet alles van tevoren kunt regelen, wat ik vroeger wel dacht. Dat zal deels Eriks invloed zijn. Hij makat zich midner gauw druk om dingen en regelt anders wel een Joego om orde op zaken te stellen. Dankzij hem kan ik dingen makkelijker loslaten. Dankzij hem ga ik van het gunstige scenario uit.
vrijdag 16 oktober 2009 om 11:20
Tweede versie is veeeel beter. Wat een gedoe om niets. Zij heeft alles mee (gezondheid, werk, relatie) maar een paar hele kleine dingetjes zitten haar tegen. Boo fuckin woo.
Ik hoef niet per se een verhaal te lezen over een zigeneunermeisje dat op haar elfde is uitgehuwelijkt aan haar tachtigjarige oom die als hobby het neerknuppelen van puppy's heeft en met wie ze een achtling krijgt waarvan ze de helft op marktplaats verkoopt.. maar ik kan er niet tegen als er zo'n plaatje wordt geschetst van het moet zus en zo zijn en als het minder is dan ben je zielig of heb je een probleem. Zucht.
Ik hoef niet per se een verhaal te lezen over een zigeneunermeisje dat op haar elfde is uitgehuwelijkt aan haar tachtigjarige oom die als hobby het neerknuppelen van puppy's heeft en met wie ze een achtling krijgt waarvan ze de helft op marktplaats verkoopt.. maar ik kan er niet tegen als er zo'n plaatje wordt geschetst van het moet zus en zo zijn en als het minder is dan ben je zielig of heb je een probleem. Zucht.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:18
Ik was vandaag in de Appie en kon me niet bedwingen even in de Viva te kijken hoe dit verhaal aangekondigd werd...
'Marieke werd onverwachts zwanger' stond er. Tjeee, dan denk ik aan een vrouw die op een zeer belangrijk punt in haar carriere zwanger raakt en zo haar kansen op een promotie verspeelt. Of dat ze van een vakantieliefde zwanger raakt, of een meisje van 16 dat zwanger raakt, voor mij part een 45 jarige die denkt inde overgang te zijn en dan onverwacht zwanger blijkt etc etc.
Dan denk ik niet aan een eind-twintiger met een vaste, liefdevolle relatie, beiden een baan en beiden een kinderwens die al gestopt zijn met voorbehoedmiddelen. Wat nou 'onverwacht'? Zeker niet opgelet met biologie??
Het enige wat niet zo rooskleurig was, dat ze tijdens haar zwangerschap haar baan kwijtraakte (och heden) en dat hun huis ietsjes te klein was (nou nou).
Ik hoef ook niet alleen kommer en kwel te lezen (dan lees ik Mijn Geheim wel), maar je wilt door een tijdschrift toch geprikkeld worden? Dat ze door een one-night stand zwanger raakt bijvoorbeeld. Dan kun je als lezer bedenken wat jij in die situatie had gedaan, instemmend knikken als zij dat ook doet, plaatsvervangend boos worden op de vader die er niks mee te maken wil hebben, weet ik veel. Zelfs in een Bouquetreeks zitten nog meer uitdagingen voor de hoofdpersonen.
'Marieke werd onverwachts zwanger' stond er. Tjeee, dan denk ik aan een vrouw die op een zeer belangrijk punt in haar carriere zwanger raakt en zo haar kansen op een promotie verspeelt. Of dat ze van een vakantieliefde zwanger raakt, of een meisje van 16 dat zwanger raakt, voor mij part een 45 jarige die denkt inde overgang te zijn en dan onverwacht zwanger blijkt etc etc.
Dan denk ik niet aan een eind-twintiger met een vaste, liefdevolle relatie, beiden een baan en beiden een kinderwens die al gestopt zijn met voorbehoedmiddelen. Wat nou 'onverwacht'? Zeker niet opgelet met biologie??
Het enige wat niet zo rooskleurig was, dat ze tijdens haar zwangerschap haar baan kwijtraakte (och heden) en dat hun huis ietsjes te klein was (nou nou).
Ik hoef ook niet alleen kommer en kwel te lezen (dan lees ik Mijn Geheim wel), maar je wilt door een tijdschrift toch geprikkeld worden? Dat ze door een one-night stand zwanger raakt bijvoorbeeld. Dan kun je als lezer bedenken wat jij in die situatie had gedaan, instemmend knikken als zij dat ook doet, plaatsvervangend boos worden op de vader die er niks mee te maken wil hebben, weet ik veel. Zelfs in een Bouquetreeks zitten nog meer uitdagingen voor de hoofdpersonen.
