Entertainment
alle pijlers
NikkieTutorials ‘Ik ben transgender’
maandag 13 januari 2020 om 20:50
Ik zag deze totaal niet aankomen. Jullie?
Ik vind het stoer van haar. Ik weet zeker dat ze hiermee heel veel jonge mensen inspireert.
You go, girl!
https://nos.nl/l/2318534
Ik vind het stoer van haar. Ik weet zeker dat ze hiermee heel veel jonge mensen inspireert.
You go, girl!
https://nos.nl/l/2318534
zaterdag 18 januari 2020 om 14:30
zaterdag 18 januari 2020 om 14:31
En wij zijn natuurlijk jouw gezin niet, dus word je daar op aangesprokenvrijenblij20220 schreef: ↑18-01-2020 14:30Thuis zeggen wij alles wat we willen en noemen we het beestje gewoon bij hun naam. Als iemand dik is dan gebruiken we ook het woord dik. Ik vind het een groot verschil of je thuis iets zegt als je met je eigen gezin bent of buiten de deur met andere mensen.
zaterdag 18 januari 2020 om 14:34
Persoonlijk ben ik nogal allergisch voor mensen die vinden dat ze onder het mom van "eerlijkheid" alles moeten zeggen (zeker als dat dan ook nog op een onbeleefde/onaardige manier moet gebeuren) maar goed, dat ben ik.
En dit is een openbaar forum hè, je zegt iets, anderen kunnen dat zien en er een mening over geven.
Da's dan weer mijn eerlijkheid
zaterdag 18 januari 2020 om 14:42
Hmm, ik weet niet hoe oud je dochter is, maar de manier waarop je als ouder over andere mensen praat heeft wel invloed op je dochter. Als jij zegt: da's echt wel een vent hoor, over een transgendervrouw, dan klinkt dat wel een stuk minder 'woke' dan wanneer je zegt dat je denkt dat Nikkie een transvrouw is. En dan moet je niet raar opkijken als je dochter een keer moeite heeft om iets te vertellen omdat ze (al dan niet terecht) je oordeel vreest door de sfeer die je hebt gecreeerd onder het mom van het beestje bij de naam noemen en eerlijkheid. Als ze bijvoorbeeld bi is en jij biseksuelen altijd 'van twee walletjes eters' noemt ofzo.vrijenblij20220 schreef: ↑18-01-2020 14:30Thuis zeggen wij alles wat we willen en noemen we het beestje gewoon bij hun naam. Als iemand dik is dan gebruiken we ook het woord dik. Ik vind het een groot verschil of je thuis iets zegt als je met je eigen gezin bent of buiten de deur met andere mensen.
zaterdag 18 januari 2020 om 14:54
En dit inderdaad, je weet niet altijd hoe dingen overkomen bij mensen, wat voor invloed dat heeft.maylina schreef: ↑18-01-2020 14:42Hmm, ik weet niet hoe oud je dochter is, maar de manier waarop je als ouder over andere mensen praat heeft wel invloed op je dochter. Als jij zegt: da's echt wel een vent hoor, over een transgendervrouw, dan klinkt dat wel een stuk minder 'woke' dan wanneer je zegt dat je denkt dat Nikkie een transvrouw is. En dan moet je niet raar opkijken als je dochter een keer moeite heeft om iets te vertellen omdat ze (al dan niet terecht) je oordeel vreest door de sfeer die je hebt gecreeerd onder het mom van het beestje bij de naam noemen en eerlijkheid. Als ze bijvoorbeeld bi is en jij biseksuelen altijd 'van twee walletjes eters' noemt ofzo.
Mijn vader had toen ik jong was nogal de neiging om zich grof uit te laten over alles en iedereen, allemaal "grapjes" natuurlijk, maar ik heb maar zelden een diepgravend persoonlijk gesprek met die man gehad, en dat heeft zeker met elkaar te maken.
zaterdag 18 januari 2020 om 14:55
Jij snapt het verschil niet tussen iets tegen je dochter zeggen of iets op straat tegen anderen?DingesEnzo schreef: ↑18-01-2020 14:49Jij snapt het verschil niet tussen iets denken en iets zeggen?
zaterdag 18 januari 2020 om 14:57
Dit is de straat toch niet?
Of je huiskamer?
Bovendien weet je niet waar die dochter in haar leven allemaal tegenaan gaat lopen, en dan is er thuis dus niet echt een open sfeer om over dat soort dingen te praten.
Want dat is nou het lullige, al die "openheid" werkt vaak enorm beklemmend op anderen.
zaterdag 18 januari 2020 om 15:08
Ja precies. Een oude vriendin van mij is bi en haar ouders reageerden altijd heel fel op dingen die buiten de norm waren. Kortom die gevoelens voor vrouwen drukte ze weg want dat hoorde niet en was ze wel helemaal normaal?! Op een gegeven moment ging het uit met haar vriend en heeft ze uiteindelijk toch toegegeven aan haar gevoelens voor een vriendin. Ze heeft haar relatie met haar vriendin een jaar verborgen gehouden voor haar ouders en toen kon ze dat niet meer opbrengen. Uiteindelijk toch aan ouders verteld en na de grootste schrik en het wennen aan de nieuwe situatie ging het prima. Als die ouders van begin af aan gewoon normaal hadden gedaan en niet zo fel hadden gereageerd had dat een hoop leed kunnen besparen.DingesEnzo schreef: ↑18-01-2020 14:54En dit inderdaad, je weet niet altijd hoe dingen overkomen bij mensen, wat voor invloed dat heeft.
Mijn vader had toen ik jong was nogal de neiging om zich grof uit te laten over alles en iedereen, allemaal "grapjes" natuurlijk, maar ik heb maar zelden een diepgravend persoonlijk gesprek met die man gehad, en dat heeft zeker met elkaar te maken.
zaterdag 18 januari 2020 om 15:57
Wij zijn hier thuis heel open over alles en alles kan besproken worden en wij staan altijd klaar voor onze kinderen. Mijn dochter heeft een tijdje samen gewoond met haar vriend. Ik vond het niet zo'n leuke man maar heb dat nooit gezegd of laten merken. Ik hield mijn hart vast toen ze samen gingen wonen maar ik dacht van ik moet haar ook de kans geven om haar eigen fouten te laten maken en daarvan te leren. De relatie liep dus stuk binnen een paar maanden en nu woont ze weer thuis. Ze is 25.DingesEnzo schreef: ↑18-01-2020 14:57Dit is de straat toch niet?
Of je huiskamer?
Bovendien weet je niet waar die dochter in haar leven allemaal tegenaan gaat lopen, en dan is er thuis dus niet echt een open sfeer om over dat soort dingen te praten.
Want dat is nou het lullige, al die "openheid" werkt vaak enorm beklemmend op anderen.
zaterdag 18 januari 2020 om 15:58
Ja dus, je mag hier ook niet meer zomaar iets schrijven, want dat werkt zogenaamd beklemmend?DingesEnzo schreef: ↑18-01-2020 14:57Dit is de straat toch niet?
Of je huiskamer?
Bovendien weet je niet waar die dochter in haar leven allemaal tegenaan gaat lopen, en dan is er thuis dus niet echt een open sfeer om over dat soort dingen te praten.
Want dat is nou het lullige, al die "openheid" werkt vaak enorm beklemmend op anderen.
Het gaat niet om een kind van 12.
En het is echt niet zo dat iedereen openlijk alles net zo uitspreekt als thuis binnen de muren.
Jij denkt dat ze meteen geen fatsoen kent ofzo?
Zoals mijn vader zich uit, zo uit ik me dan nog niet.
Alsof je alles maar overneemt van je ouders. Of dat niemand zich durft te uiten als ze een andere manier van denken hebben dan hun ouders.
Zo werkt dat vaak genoeg niet hoor.
zaterdag 18 januari 2020 om 16:00
Of ze zou ze eerder op de hoogte kunnen hebben gebracht en niet zo lang in angst hoeven te leven.TsumTsum schreef: ↑18-01-2020 15:08Ja precies. Een oude vriendin van mij is bi en haar ouders reageerden altijd heel fel op dingen die buiten de norm waren. Kortom die gevoelens voor vrouwen drukte ze weg want dat hoorde niet en was ze wel helemaal normaal?! Op een gegeven moment ging het uit met haar vriend en heeft ze uiteindelijk toch toegegeven aan haar gevoelens voor een vriendin. Ze heeft haar relatie met haar vriendin een jaar verborgen gehouden voor haar ouders en toen kon ze dat niet meer opbrengen. Uiteindelijk toch aan ouders verteld en na de grootste schrik en het wennen aan de nieuwe situatie ging het prima. Als die ouders van begin af aan gewoon normaal hadden gedaan en niet zo fel hadden gereageerd had dat een hoop leed kunnen besparen.
Want blijkbaar vonden de ouders het dus helemaal geen probleem.
zaterdag 18 januari 2020 om 16:02
Maar dat durfde ze dus niet omdat die ouders al hun mening hadden gegeven en het dus wel altijd sterk afkeurde. Wel erbij blijven he.
zaterdag 18 januari 2020 om 16:07
Ik geef alleen maar aan dat "grapjes" over gevoellige onderwerpen vaak veel harder aankomen dan je denkt.Niq schreef: ↑18-01-2020 15:58Ja dus, je mag hier ook niet meer zomaar iets schrijven, want dat werkt zogenaamd beklemmend?
Het gaat niet om een kind van 12.
En het is echt niet zo dat iedereen openlijk alles net zo uitspreekt als thuis binnen de muren.
Jij denkt dat ze meteen geen fatsoen kent ofzo?
Zoals mijn vader zich uit, zo uit ik me dan nog niet.
Alsof je alles maar overneemt van je ouders. Of dat niemand zich durft te uiten als ze een andere manier van denken hebben dan hun ouders.
Zo werkt dat vaak genoeg niet hoor.
En ik zeg niet dat ik mij beklemd voel door haar uitspraken, ik zeg dat ik mij daardoor beklemd had gevoeld als zij mijn moeder was geweest.
En het zou kunnen hoor, dat het haar dochter niet uitmaakt, maar je weet niet altijd wat voor kind je krijgt/hebt, en je weet ook niet altijd hoe iemand zich gedwongen voelt om zichzelf anders voor te doen hoe zij/hij is.
Denk je zelf ook niet dat dit soort "grapjes" en "eerlijkheid" van mensen er aan bij hebben gedragen dat het voor Nikkie zo'n enorm zwaar ding was om uit de kast te komen?
Ze zal dat soort dingen haar hele leven wel te horen hebben gekregen, zo niet thuis dan wel op school of andere plekken.
En sommige van die mensen zouden die dingen misschien niet gezegd hebben als ze het geweten hadden, maar hoe moet zij eerlijk zijn als er zo'n sfeer in haar wereld hangt?
En zo houd het elkaar in stand, en eigenlijk is dat jammer.
zaterdag 18 januari 2020 om 16:24
En iemand van vijfentwintig of ouder kan geen partner of kind hebben/krijgen die transgender blijkt te zijn?
Ga verdorie maar eens het gesprek aan met je oude moeder over je jonge kind dat worstelt met zulke gevoelige en persoonlijke zaken, terwijl diezelfde moeder altijd grappen maakte over transgenders.
En er zijn ook heel veel transgenders die het zelf pas later wisten, en het heel moeilijk hebben gehad met hun coming out.
En natuurlijk gaat het niet per se over deze moeder en dit kind, het gaat er om dat je je soms bewust moet zijn van wat je zegt, en hoe dat over komt op anderen.
Als er altijd maar zo'n "lollige" sfeer om sommige dingen heen hangt dan kan het heel moeilijk zijn open te zijn over wie je bent, en simpele dingen kunnen veel kwetsender overkomen dan je het bedoelt hebt, juist omdat je niet altijd weet wat er gaande is met de persoon tegen wie je het zegt, zelfs niet als het je eigen kind is.
zaterdag 18 januari 2020 om 18:03
Een coming-out doe je zelden voor jezelf. Het is vooral voor anderen. Zodat zij weten welk labeltje erop moet. Ben je man? Oké, dan verwachten we deze rol, deze normen, dit uiterlijk, dit gedrag, deze carrière, etc. Vrouw? Idem.
O, je zit er tussenin? Bent geen van beide, allebei, nu iets anders dan voorheen?
....
In de war.
En dan moet je vervolgens je best gaan doen om iets van een plaatje te gaan aanbieden waar mensen wat mee kunnen. Iedereen heeft een mening terwijl niemand echt weet waar ie over praat en gaan vervolgens dan ook nog eens ruzie maken met andere mensen (die niet weten waar ze over praten). Dit aanschouw je allemaal, het gaat eigenlijk totaal niet meer over jou, over wie je bent, maar over hokjes en termen waar anderen zich wel of niet prettig bij voelen. Zeker 80% is schijntolerant, blank, cis en hetero, en voor jou verandert er niets. Behalve dat anderen nu een stickertje op je hoofd kunnen plakken. Die allemaal even lelijk zijn overigens.
Als je uit de kast komt, ben je ineens stoer en eerlijk. Dan krijg je een schouderklopje. Wat fijn dat je het ons vertelt, dat je ons vertrouwt. Je gaat van persoon naar persoon X. Wat fijn, wat stoer.
Weet je wat je als ouder, vriend/vriendin/buur, kennis of vreemde ook kan doen? Het gewoon open laten. Geen verwachtingen, geen genderrollen en -normen toewijzen, seksuele voorkeur open houden. Niet tolereren, maar accepteren dat er diversiteit is. Zowel in seksualiteit als in gender. Geen hokjes, geen stickers. Je kinderen zonder kaders en beperkingen op laten groeien. Er bestaat niet zoiets als jongens- en meisjesspeelgoed. Roze is een gewoon een kleur en verliefd zijn word je op mensen. Ongeacht wat hun geslacht is. Want geslacht zegt geen kut over je gender, over je geaardheid, over wie je bent.
Je kunt borsten mooi vinden, een strak sixpackje, een zandloperfiguur, een vierkante kaaklijn, baardgroei, lange haren, korte haren, etc... Of je valt op een lach, een loopje, de stem, wat hij/zij/die is of te vertellen heeft... Ook prima.
Dit is een proces. En dat duurt misschien wel meerdere generaties, maar mijn kinderen zullen in ieder geval geen topic openen (ik hoop het niet in ieder geval) met een eerste zin: "Ik zag deze totaal niet aankomen... "
Hopelijk zien ze zoiets wél aankomen. Want aannemen dat iemand is zoals jij, is simpelweg narcistisch of naïef. Laten we vooral aannemen dat we totaal verschillend zijn. Dan kijken we misschien nergens meer van op en kan iedereen gewoon zijn wie hij/zij/die is.
O, je zit er tussenin? Bent geen van beide, allebei, nu iets anders dan voorheen?
....
In de war.
En dan moet je vervolgens je best gaan doen om iets van een plaatje te gaan aanbieden waar mensen wat mee kunnen. Iedereen heeft een mening terwijl niemand echt weet waar ie over praat en gaan vervolgens dan ook nog eens ruzie maken met andere mensen (die niet weten waar ze over praten). Dit aanschouw je allemaal, het gaat eigenlijk totaal niet meer over jou, over wie je bent, maar over hokjes en termen waar anderen zich wel of niet prettig bij voelen. Zeker 80% is schijntolerant, blank, cis en hetero, en voor jou verandert er niets. Behalve dat anderen nu een stickertje op je hoofd kunnen plakken. Die allemaal even lelijk zijn overigens.
Als je uit de kast komt, ben je ineens stoer en eerlijk. Dan krijg je een schouderklopje. Wat fijn dat je het ons vertelt, dat je ons vertrouwt. Je gaat van persoon naar persoon X. Wat fijn, wat stoer.
Weet je wat je als ouder, vriend/vriendin/buur, kennis of vreemde ook kan doen? Het gewoon open laten. Geen verwachtingen, geen genderrollen en -normen toewijzen, seksuele voorkeur open houden. Niet tolereren, maar accepteren dat er diversiteit is. Zowel in seksualiteit als in gender. Geen hokjes, geen stickers. Je kinderen zonder kaders en beperkingen op laten groeien. Er bestaat niet zoiets als jongens- en meisjesspeelgoed. Roze is een gewoon een kleur en verliefd zijn word je op mensen. Ongeacht wat hun geslacht is. Want geslacht zegt geen kut over je gender, over je geaardheid, over wie je bent.
Je kunt borsten mooi vinden, een strak sixpackje, een zandloperfiguur, een vierkante kaaklijn, baardgroei, lange haren, korte haren, etc... Of je valt op een lach, een loopje, de stem, wat hij/zij/die is of te vertellen heeft... Ook prima.
Dit is een proces. En dat duurt misschien wel meerdere generaties, maar mijn kinderen zullen in ieder geval geen topic openen (ik hoop het niet in ieder geval) met een eerste zin: "Ik zag deze totaal niet aankomen... "
Hopelijk zien ze zoiets wél aankomen. Want aannemen dat iemand is zoals jij, is simpelweg narcistisch of naïef. Laten we vooral aannemen dat we totaal verschillend zijn. Dan kijken we misschien nergens meer van op en kan iedereen gewoon zijn wie hij/zij/die is.
And if I fly, or if I fall
Least I can say I gave it all
Least I can say I gave it all
